พันธะวจีลวงใจ
ความริษยาของโอรสสวรรค์ ยังผลให้บุรุษรูปงามผู้มีวาทศิลป์เช่นเหรินจิวซิ่งต้องรับภารกิจชวนปวดกบาลโดยการถูกส่งตัวเข้าไปในจวนแม่ทัพใหญ่ เพื่อปฏิบัติการล่าหมีออกจากถ้ำ!
ผู้เข้าชมรวม
107,592
ผู้เข้าชมเดือนนี้
104
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
‘ชีวิตคนเรา ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน’ ชีวิตมีขึ้นมีลงตลอดเวลา คิดเช่นนั้นได้ใจย่อมเป็นสุข
ทำเนียบบุรุษผู้มีชื่อเสียงในแคว้นเฉินจะมีการจัดอันดับปรับเปลี่ยนไปทุกปี ทว่าตลอดห้าปีที่ผ่านมานาม‘เหรินจิวซิ่ง’ถูกจัดไว้ที่อันดับบนสุดไม่ว่าใครจะมาเขย่าบัลลังก์ก็ไม่เคยสั่นสะเทือน อย่าว่าแต่จะทำให้เขาตกชั้นลงมาได้เลย
...สตรีทั่วหล้าหลงรูปโฉมและเกียรติศักดิ์ของเขา...
...บุรุษทั่วหล้าชมชอบคบหา(ในหลายๆความหมาย)กับบัณฑิตรูปงามมากความสามารถอีกทั้งยังมีวาทศิลป์เช่นเขา…
ด้วยความสามารถเฉพาะตัวล้นเหลือกอปรกับเครือข่ายมิตรสหายของจิวซิ่ง หากเขารับปากว่าจะทำอะไร เพียงแค่อาศัยลิ้นสามนิ้วไม่เน่าของตนย่อมสมปรารถนาทุกสิ่งอย่าง จนมีคำล่ำลืออย่างโอหังบังอาจเปรียบเปรยออกไปว่าวาจาของจิวซิ่งมีอาญาศิตยิ่งวาจาไม่คืนคำของฮ่องเต้
ความโด่งดังระดับสะเทือนบัลลังก์มังกร ยังผลให้โอรสสวรรค์องค์ปัจจุบันเกิดความฉงนสงสัยระคนหมั่นไส้ นึกครึ้มใจอยากทดสอบเขาขึ้นมา หากแต่พระองค์ทรงยึดหลักเมตตาธรรมในการปกครองจะให้มาฆ่าแกงคนเพียงเพราะความริษยาก็ออกจะขัดกับภาพลักษณ์ที่ทรงสร้างขึ้นมาบังหน้าไปเสียหน่อย หลังจากนอนก่ายหน้าผากคิดไปมาหลายตลบ หึหึ...ประจวบเหมาะกับที่ในราชสำนักมีตัวปัญหาตัวหนึ่งให้จัดการอยู่พอดิบพอดี แหม!ช่างเป็นคู่ต่างฟ้าประทานเสียเหลือเกิน!เหรินจิวซิ่ง หากเจ้าแก้ปัญหาหนักใจให้ข้าได้ ไอ้เรื่องชื่อเสียงอะไรของเจ้า ข้าจะแกล้งทำหลับตาข้างเปิดตาข้างก็แล้วกัน
...ด้วยเหตุนั้นจิวซิ่งที่อยู่ดีไม่ว่าดีจึงต้องมีเรื่องปวดกบาลให้ได้ขบคิดแก้ไขทุกวี่ทุกวัน...
จิวซิ่ง : “นอกจากกินน้ำผึ้งแล้ว เจ้าคิดจะใช้ปากตัวเองทำอะไรอย่างอื่นบ้างหรือไม่?ใกล้ครบกำหนดที่ข้ารับปากกับฝ่าบาทเอาไว้แล้ว นี่เจ้าจงใจจะทำให้ข้าลำบากจนตายถึงจะพอใจใช่ไหมเจ้าหมีทึ่ม!...อ๊ะ!นี่!เจ้าจะทำบ้าอะไรของเจ้า!นี่มันเวลากิน... อ๊า~~~~!!!ปล่อยนะไอ้เจ้าหมียักษ์โรคจิต!เจ้าคนตีสองหน้า!เจ้ามันไร้ยางอายเกินไปแล้ว!สารเลว แฮ่ก...แฮ่ก...หยุดนะ!”
เจ้าหมียักษ์ : “...ก็เจ้าถามข้ามิใช่หรือว่านอกจากกินน้ำผึ้งแล้วข้าใช้ปากทำอะไรได้อีก...จิวซิ่ง ปากของข้ามีไว้ก็เพื่อ...ใช้กินเจ้าอย่างไรเล่า!”
*นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น ตัวละครและสถานที่ที่ปรากฏในเรื่องไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคลและสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น
*หากชมชอบนิยายเรื่องนี้ ช่วยคอมเม้นท์หรือกดถูกใจแสดงตัวตนเป็นขวัญและกำลังใจไรท์ด้วยนะจ๊ะ ไรท์จะได้มีกำลังใจแต่งต่อไปจ้า~
ผลงานอื่นๆ ของ จิวหุ่ยเซ็ง ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ จิวหุ่ยเซ็ง
ความคิดเห็น