แคลิฟอร์เนียที่รัก
ให้ตายเถอะ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอุบัติเหตุพาเธอย้อนเวลามาปี 1988 จริงๆ
ผู้เข้าชมรวม
28,738
ผู้เข้าชมเดือนนี้
41
ผู้เข้าชมรวม
ย้อนอดีต ซึ้งกินใจ ไดอารี่ หัวใจ ที่รัก ดนตรี นักร้อง อเมริกา เพลง หนัง แคลิฟอร์เนีย แคลิฟอร์เนียที่รัก ประวัติศาสตร์ ย้อนเวลา อดีต
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
'วันแรกที่เหยียบอเมริกาก็ได้เรื่องซะแล้ว อุบัติเหตุนำเธอย้อนเวลามาปี 1988
จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเธอโคจรมาพบกับเขาคนนั้นซึ่งเป็นร็อคไอคอนชื่อดังในตำนานเรื่องวุ่นๆ ของมิตรภาพจึงบังเกิด'
นิยายเรื่องนี้จะมอบความอบอุ่นหัวใจ ดนตรีจะมอบความสนุกและเพลิดเพลินให้กับผู้อ่าน นิยายเรื่องนี้อาจไม่ใช่แนวตลาดนิยม
แต่ผู้เขียนรับรองว่าจะสร้างความแปลกใหม่ให้กับผู้อ่านทุกท่านแน่นอนค่ะ
ขอฝากนิยายนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ
ขออุทิศนิยายเรื่องนี้ให้แก่ Duff Mckagan หนึ่งในสมาชิกวง Guns N’ Roses
หนึ่งในแรงบันดาลใจของผู้เขียนให้แต่งนิยายเรื่องแรกนี้ขึ้น
ซึ่งผู้เขียนได้อ่านหนังสืออัตชีวประวัติที่ Duff Mckagan แต่งขึ้นชื่อ IT’ S SO EASY {AND OTHER LIES}
แล้วประทับใจมากจนตัดสินใจเขียนนิยายเรื่องแรกในชีวิต
|
ผลงานอื่นๆ ของ เจียวเจียว ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เจียวเจียว
"สุดยอดนวนิยายย้อนยุคที่ขาร๊อคควรอ่าน!"
(แจ้งลบ)แรกเริ่มที่เข้ามาคลิกเรื่องนี้คือไม่ได้คาดหวังอะไรเลย เนื่องจากในหมวดนิยายอดีต ปัจจุบัน อนาคต มันมีแต่ย้อนยุคผู้หญิงตบตีกันแย่งผัวฮ่องเต้ผัวแม่ทัพ พอได้มาเจอเรื่องนี้โดดเด่นอยู่ท่ามกลางนิยายจีนจึงคลิกเข้ามาอ่านด้วยความแปลกใจ แล้วก็พบว่าไม่ผิดหวังเลย เป็นนิยายที่เกิดมาเพื่อผมแท้ๆ เนื่องจากผมเป็นขาร๊อคอยู่แล้ว เลยอินกับทุกอย่างที่คนเขียนเขียนออกมามาก ... อ่านเพิ่มเติม
แรกเริ่มที่เข้ามาคลิกเรื่องนี้คือไม่ได้คาดหวังอะไรเลย เนื่องจากในหมวดนิยายอดีต ปัจจุบัน อนาคต มันมีแต่ย้อนยุคผู้หญิงตบตีกันแย่งผัวฮ่องเต้ผัวแม่ทัพ พอได้มาเจอเรื่องนี้โดดเด่นอยู่ท่ามกลางนิยายจีนจึงคลิกเข้ามาอ่านด้วยความแปลกใจ แล้วก็พบว่าไม่ผิดหวังเลย เป็นนิยายที่เกิดมาเพื่อผมแท้ๆ เนื่องจากผมเป็นขาร๊อคอยู่แล้ว เลยอินกับทุกอย่างที่คนเขียนเขียนออกมามากๆ บรรยากาศ ดนตรีร๊อค เพลง กลิ่นไอ90 ทุกอย่างมันยอดเยี่ยมไปหมด นานๆทีจะได้เจออะไรแบบนี้ในเด็กดี ยอดเยี่ยมมากจริงๆครับ ประทับใจกับทุกอย่างในเรื่องมากๆ คนเขียนถ่ายทอดทุกอย่างได้ดีมากๆ แต่งต่อไปนะครับ ชอบมาก จะติดตามอ่านตลอดไปเลย ปล.ป๋าเอ็กเซิล โรสตอนหนุ่มๆแกหล่อมากครับ แต่พอแก่มาแล้วแบบ..555555555 มองอิมเมจป๋าแกในนิยายเรื่องนี้แล้วชอบจินตนาการหน้าตอนแก่แล้วตลอดเลยครับ อ่านน้อยลง
X-Kira | 29 เม.ย. 60
6
0
"NighTime รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)1.ชื่อเรื่อง (7 คะแนน/10 คะแนน) ชื่อเรื่องก็ตรงตามเนื้อเรื่องดีนะครับ กับการวนเวียนของชีวิตในเขตฮอลลีวู๊ด แต่ผมว่ามันยังไม่ค่อยดึงดูดเท่าไหร่ครับ มันเรียบๆ ไปหน่อย แล้วก็ยังไม่ค่อยสะท้อนกับความ 90 ของเรื่องและยังไม่ค่อยครอบคลุมเนื้อเรื่องเท่าไหร่ เหมือนอ่านแล้วจะเป็นแนวรักโรแมนติกทั่วๆ ไป ประมาณนั้นน่ะครับ 2.เนื้อเรื่อง (22 คะแนน/30 คะแนน ... อ่านเพิ่มเติม
1.ชื่อเรื่อง (7 คะแนน/10 คะแนน) ชื่อเรื่องก็ตรงตามเนื้อเรื่องดีนะครับ กับการวนเวียนของชีวิตในเขตฮอลลีวู๊ด แต่ผมว่ามันยังไม่ค่อยดึงดูดเท่าไหร่ครับ มันเรียบๆ ไปหน่อย แล้วก็ยังไม่ค่อยสะท้อนกับความ 90 ของเรื่องและยังไม่ค่อยครอบคลุมเนื้อเรื่องเท่าไหร่ เหมือนอ่านแล้วจะเป็นแนวรักโรแมนติกทั่วๆ ไป ประมาณนั้นน่ะครับ 2.เนื้อเรื่อง (22 คะแนน/30 คะแนน) ผมขอเริ่มในส่วนนี้ด้วยการดำเนินเรื่องก่อนแล้วกันนะครับ ในส่วนการดำเนินเรื่องค่อนข้างกระชับดีนะครับ ไม่เวิ่นเว้อ แต่ผมรู้สึกว่ายังไม่ค่อยไหลลื่นเท่าไหร่ เหมือนกระชับจนกลายเป็นการบอกเล่าทีละย่อหน้า แต่ละย่อหน้าไม่ค่อยเชื่อมกัน ประมาณนั้นครับ อธิบายไม่ค่อยถูกเหมือนกัน แล้วก็เวลาข้ามช่วงเวลาหรือขึ้นเนื้อเรื่องช่วงใหม่ (เช่นระหว่างตอนที่ฟ้าใสเพิ่งได้งาน กับย่อหน้าถัดไปที่ผ่านไปแล้วสามเดือน) ผมแนะนำว่าเคาะเว้นวรรคสักสองสามบรรทัดหรือทำสัญลักษณ์คั่น(เช่น ---- / ++++ / . ) หรือไม่ก็ใช้การบรรยายคั่น(อิงจากตัวอย่างก่อนหน้า เช่น สามเดือนผ่านไปเธอก็ยังต้องอาศัยห้องเก็บของหลังร้านเป็นที่ซุกหัวนอน จานกะละมัง...ฯลฯ เป็นต้น) มันจะทำให้คนอ่านรู้ว่า อ๋อ นี่ขึ้นช่วงใหม่แล้วนะ ไม่ใช่การกระทำต่อจากย่อหน้าก่อน (อิงจากตัวอย่างเดิม ก็จะทำให้รู้ว่าเวลาผ่านไปสามเดือนแล้วนะ ไม่ใช่ล้างจานในคืนนั้น) ในเรื่องของการดำเนินเรื่องสุดท้ายคือ ความละเอียดของเรื่องครับ เหมือนคุณเมย์ใส่แต่รายละเอียดสำคัญ จนบางทีน้ำมันหายไป ยิ่งเฉพาะเรื่องของความสัมพันธ์ เราจะไม่ค่อยได้เห็นพัฒนาการเท่าไหร่นัก จู่ๆ สนิทกันได้ยังไง มันเป็นการตัดข้ามที่แอบงงๆ ว่าพระเอกแนะนำให้รู้สึก ย่อหน้าถัดมา โอเค สนิทกันแล้ว ประมาณนั้นน่ะครับ แล้วเหมือนพออ่านหลังๆ เรื่องมีการกระโดดข้ามเวลาไปมาระหว่างอดีตกับปัจจุบันอะไรแบบนี้ด้วยใช่มั้ยครับ เรื่องความละเอียดก็ค่อนข้างสำคัญอยู่ เพราะงั้นก็อยากให้ระวังตรงจุดนี้ด้วยครับ อารมณ์แบบว่ามีเนื้อก็อยากให้มีน้ำพอขลุกขลิกไม่แห้งไปประมาณนั้นครับผม ในส่วนของตัวเนื้อเรื่องนั้น เรื่องค่อยๆ เดินไปเรื่อยๆ อ่านเพลินดีครับ แต่ก็จะมีบางจุดที่ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ อย่างตอนที่เกิดเหตุวุ่นวาย แล้วพอฟื้นขึ้นมา เหตุการณ์ทุกอย่างมันปกติยกเว้นที่ตัวของฟ้าใสเอง แต่เหมือนฟ้าใสไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติตรงนี้ หรือ อย่างตอนที่ฟ้าใสรู้ว่าตัวเองย้อนเวลามา ปฏิกิริยาก็ค่อนข้างนิ่งน่ะครับ มันเลยทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ เหมือนเหตุการณ์มันน่าจะทำให้ตัวฟ้าใสตกใจกว่านี้หน่อย หรือเรื่องมันสามารถดึงอารมณ์คนอ่านได้มากกว่านี้น่ะครับ เหมือนแปปๆ ก็ปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นน่ะครับผม ยิ่งดูจากตัวละครของฟ้าใสที่ดูเป็นสาวทั่วไปที่มีความอารมณ์ร้อนอยู่ในระดับหนึ่งด้วยแล้ว แต่ถ้าตัวคุณเมย์ตั้งใจให้เป็นแบบนี้อยู่แล้วก็ไม่มีปัญหานะครับ แต่สรุปโดยภาพรวมแล้วสำหรับตอนแรกๆ ค่อนข้างดีนะครับ อย่างที่บอกไปว่าอ่านเพลินได้เรื่อยๆ มีกลิ่นอายความ 90’s ยิ่งเปิดเพลงR&Rยุค90ฟังคลอไปด้วยยิ่งได้ฟีล 5555 อาจจะมีข้อติอย่างข้างต้นบ้าง แต่จัดเป็นนิยายที่ดีเรื่องหนึ่ง แล้วยังมีการสอดแทรกเกร็ดประวัติศาสตร์เข้าไปด้วยก็ยิ่งดีเข้าไปใหญ่เลยล่ะครับผม ทั้งนี้ทั้งนั้น จากที่ลองสุ่มอ่านตอนหลังๆ และคอมเมนต์ เรื่องมีการกระโดดข้ามเวลาไปมา ในส่วนของเนื้อเรื่องผมเลยยังพูดอะไรมากไม่ได้ครับ เพราะแนวนี้ถ้าไม่อ่านจนจบ ดูความลงตัวของเนื้อเรื่อง หรือปมเฉลยต่างๆ ผมก็ยังไม่อยากสรุปอะไรมากเท่าไหร่ เพราะไม่อยากไปเดาความสมเหตุสมผลเอาเอง (อันนี้เป็นด้วยนิสัยผมเอง ก็ต้องขออภัยด้วยครับ) แต่ก็ระวังเรื่องเฉลมปมไม่หมดนะครับผม ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าเรื่องนี้จะมีปมอะไรขนาดไหน แต่จากการตัดไปมา บางทีตอนเราเดินเรื่องอาจจะตกบางจุดบางส่วนไปได้ แรกพบ ในบทนี้มีตอนที่อลาโน่ต้องรีบออกไปจากผับเพื่อไปแข่งต่อทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ เพราะปกติแล้วเวลานักดนตรีขึ้นแสดง จะต้องมีอุปกรณ์ที่เตรียมมาด้วยกัน คือตรงนี้ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าวงที่อลาโน่ขึ้นเล่นในผับนั้นเป็นวงใหญ่หรือวงเล็ก หรือมีข้อกำหนดกันว่ายังไง แต่ยังไงก็น่าจะมีการกลับมาหลังเวทีเพื่อเก็บของบ้างน่ะครับ หรือถ้าจะมาตัวเปล่า การเป็นนักร้องหน้าใหม่มาแทน การจะมาก็มาจะไปก็ไปไม่บอกไม่กล่าวเป็นเรื่องที่ยากอยู่นะครับ เพราะทางผู้จัดการหรือนายจ้างไม่น่าจะปล่อยอิสระขนาดนั้น(หรือมีการอนุญาตอะไรไว้แล้วอันนี้ก็ไม่เป็นปัญหาอะไรครับ) วินนี่ หยาง จากประเด็นไม่ได้คั่นระหว่างช่วง ทำให้ผมงงไปสักพักเลยที่จู่ๆ ฟ้าใสก็สนิทกับคนในวง อย่างตอนที่อลาโน่ขอยืมเงินก็แอบชะงักไปนิดเหมือนกันว่าเพิ่งรู้จักกันยืมเงินแล้วเรอะ แต่พออ่านๆ ไปก็เลยเริ่มเข้าใจว่าเวลาผ่านมาสักพักแล้ว ความสัมพันธ์ 3.การใช้ภาษา (26 คะแนน/35 คะแนน) ภาษาที่ใช้ค่อนข้างสละสลวยใช้ได้เลยล่ะครับ คำผิดอาจจะเยอะไปบ้าง แต่เรื่องนี้ก็ปรับปรุงกันไปได้เรื่อยๆ แล้วก็สิ่งที่ผมสัมผัสได้ตั้งแต่ตอนแรกคือ ลักษณะการบรรยายของคุณเมย์จะเป็นการปนกันระหว่างการบรรยายบุคคลที่สามกับบุคคลที่หนึ่ง(มุมมองของผู้เขียนกับมุมมองของตัวละคร) ซึ่งในความคิดผม ผมคิดว่า ใช้เป็นแบบใดแบบหนึ่งไปเลยจะดีกว่าครับ จะทำให้การอ่านไหลลื่นกว่ากันเยอะเลย เพราะเรื่องตัวภาษาคุณเมย์เองใช้ได้ดีอยู่แล้วด้วย (ยกตัวอย่าง เช่น อาจจะใช้การบรรยายแบบมุมมองบุคคลที่สาม แล้วส่วนที่ฟ้าใสคิดก็ให้เคาะลงมาบรรทัดใหม่แล้วใช้ ‘__’ แทนความคิด ประมาณนั้นน่ะครับ) ตามที่บอกไป ทำให้ผมเจอประโยคหรือการใช้ภาษาที่แปลกๆ แต่ขออนุญาตไม่ทำการแก้รายตอนนะครับสำหรับที่แปลกเพราะประเด็นนี้ เพราะมันไม่ต่างกับการบรรยายทั้งเรื่องใหม่ให้ ประเด็นถัดมา คือ ความไหลลื่นของภาษา ภาษาของคุณเมย์จัดว่าสวย แต่อ่านแล้วยังค่อนข้างสะดุด ไม่ค่อยลื่นเท่าไหร่ครับ ผมคิดว่าตรงนี้เป็นปัญหาที่น่าจะเกี่ยวโยงกับการดำเนินเนื้อเรื่องตามที่ผมได้แจ้งไปข้อก่อนครับ พอดำเนินเรื่องไม่ลื่น ทำให้ภาษาที่ออกมาค่อนข้างเป็นย่อหน้าๆ ไม่ค่อยปะติดปะต่อกัน ประมาณนั้นครับ แล้วก็ หลังไม้ยมก ( ๆ ) เว้นวรรคด้วยจะดีมากครับผม กับคำว่า ค่ะ-คะ ยังมีใช้ผิดอยู่ประปรายนะครับผม บทนำ คำผิด ตาหยี่ - ตาหยี (ผมคิดว่ารุ่นพี่น่าจะชื่อยาหยีสินะครับ เพราะเหมือนจะผิดแบบเดียวกัน?) , พ่อค่ะแม่ค่ะ พ่อคะแม่คะ , ใช่ - ใช้ , ตัวโกร่ง - ตัวโก่ง , โปรชัวร์ โบรชัวร์ - ตรงชื่อเพลงภาษาอังกฤษ ผมว่าเว้นวรรคชื่อเพลงตามภาษาอังกฤษไปเลยจะอ่านง่ายกว่าครับ ไม่เป็นพรืดยาวๆ - เสียงเด็กหนุ่มข้างกายดังขึ้นดึงความสนใจจากเธอแต่เจ้ากรรมเธอฟังไม่ค่อยจะทัน ตรงนี้เว้นวรรคระหว่าง “เธอ” กับ “แต่” น่าจะดีกว่าครับ (เสียงเด็กหนุ่มข้างกายดังขึ้นดึงความสนใจจากเธอ แต่เจ้ากรรมเธอฟังไม่ค่อยจะทัน) แล้วก็ถ้าเปลี่ยน”แต่เจ้ากรรมเธอฟังไม่ค่อยจะทัน” เป็น “แต่เจ้ากรรมเธอดันฟังไม่ค่อยจะทัน” น่าจะสลวยกว่าครับ - ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันไว้นะคะ “นะคะ” แค่ท้ายประโยคทีเดียวดีกว่าครับ - เริ่มจะสังเกตเห็นว่าทำไมโรงแรมมันดูใหม่ผิดปกติ ตรงนี้รูปประโยคแปลกๆ ครับ มันผสมกันระหว่างการบรรยายกับความคิด ผมว่าเป็น “เริ่มจะสังเกตเห็นว่าโรงแรมนั้นดูใหม่ผิดปกติ” หรือเป็น “เริ่มจะสงสัยว่าทำไมโรงแรมมันดูใหม่ผิดปกติ” ประมาณนี้ครับ แรกพบ คำผิด เรดาห์ เรดาร์ , กะระมัง กะละมัง , เฮ้ย เฮ้อ , อยูแล้ว - อยู่แล้ว , กรีดกาย กรีดกราย , ซักพัก สักพัก , ปะบ่า ประบ่า , อั้มอึ้ง - อ้ำอึ้ง , สิ๊ - ซิ , กรอกตา กลอกตา , ฮิ - ฮึ - เวลาใช้จุดไข่ปลาหลังคำ ใช้ประมาณ 3 จุดเป็นมาตรฐานครับ (เช่น นั่นก็คือ... ) - ทุกวันนี้เธอก็ยังคงอาศัยห้องเก็บของหลังร้านเป็นที่ซุกหัวนอนมากว่าสามเดือนแล้วสุดแสนจะทรมาน ประโยคมันแปลกๆ ครับ ผมว่าถ้าไม่เป็น“ทุกวันนี้เธอก็ยังคงอาศัยห้องเก็บของหลังร้านเป็นที่ซุกหัวนอน กว่าสามเดือนที่ผ่านมามันช่างสุดแสนจะทรมาน” หรือ “เธออาศัยห้องเก็บของหลังร้านเป็นที่ซุกหัวนอนมากว่าสามเดือนแล้ว มันสุดแสนจะทรมาน” อะไรประมาณนี้ครับ ผมว่าไม่ต้องพยายามยัดขยายประโยคมากเกินไป เพราะมันจะทำให้อ่านแล้วงงๆ ครับ - เขาแห้วตอบ ผมสงสัยน่ะครับ ว่าแห้วแปลว่าอะไร เป็นคำแสลงใหม่รึเปล่าครับ? - เธอหญิงสาวยืนเกาะประตู... ตรงนี้เลือกใช้ระหว่าง “เธอ” หรือ “หญิงสาว” ดีกว่าครับ วินนี่ หยาง คำผิด ค่าใช่จ่าย ค่าใช้จ่าย , แมต - แมตช์ , เฮ้ย เฮ้อ , ขย่ำ ขยำ หรือ ขย้ำ , เคาเตอร์ เคาน์เตอร์ , นางนั่น - นางนั้น , หย่าล้าง หย่าร้าง , รู้หู - รูหู - เราสี่คนตัดสินใจดูเรื่อง Married to the Mob แนวคอมเมดี้ท่าทางจะสนุกพึ่งจะเข้าโรงวันนี้เอง เราสี่คนตัดสินใจดูเรื่อง Married to the Mob หนังแนวคอมเมดี้ท่าทางจะสนุกที่เพิ่งจะเข้าโรงวันนี้ ความสัมพันธ์ คำผิด ใช่ - ใช้ , รำรวย - ร่ำรวย , รีดไถ่ รีดไถ , ค่ะ คะ , ไม่อย่าง ไม่อยู่ , ตื่นตัน - ตื้นตัน , ที่ผ่าน ที่ผ่านมา , ซัก สัก , หิ - หึ - มันเหมือนเรามีส่วนร่วมในฟังเพลง ผมว่าคุณเมย์น่าจะตกคำว่า การ ไป เป็น “การฟังเพลง”นะครับ - ให้ความรู้สึกที่ต่างกันอย่างมากในด้านความรู้สึก ผมว่าไม่จำเป็นต้องต่อด้วยคำว่า “ด้านความรู้สึก” ครับ มันซ้ำซ้อนไป - เธอกอดเขาตอบด้วยความรู้สึกดีใจไปตื่นตัน “รู้สึกดีใจปนตื้นตัน” รึเปล่าครับ? - ชายหนุ่มทอดมองภาพหญิงที่กำลังหัวเราะอย่างมีความสุข น่าจะเป็น “หญิงสาว” รึเปล่าครับ? - ฟ้าใสเอามือทาบอกด้วยความตกใจแล้วมองชายหนุ่มที่อ้าปากค้างด้วยความประหม่า ตรงนี้คนที่อ้าปากค้างน่าจะเป็นฟ้าใสสินะครับ? 4.ตัวละคร (8 คะแนน/15 คะแนน) สำหรับเรื่องตัวละคร นอกจากวิลเลี่ยม ฟ้าใส และอลาโน่แล้ว ตัวละครตัวอื่นยังไม่ค่อยมีเอกลักษณ์เท่าไหร่ครับ อย่างฟ้าใสที่เป็นตัวดำเนินเรื่องทำให้คนอ่านแยกแยะและคุ้นเคยได้โดยง่าย วิลเลี่ยมเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองด้วยความเป็นสาวประเภทสอง ส่วนอลาโน่แม้จะโดดออกมาจากตัวละครอื่น แต่ก็ยังไม่ค่อยชัดเจนมากครับ นอกจากความกรุ้มกริ่ม ยั่วยวนที่มีต่อนางเอก ความหัวร้อนที่มีกล่าวถึงตอนพูดถึงการวิวาทกลับไม่ค่อยแสดงออกมาตามเนื้อเรื่องเท่าไหร่ ภาพลักษณ์ของอลาโน่จะดูเป็นผู้ชายสุภาพ นุ่มๆ แบบแอบกวนและเร้าร้อน ประมาณนั้นครับ ส่วนคนอื่นๆ อย่างที่ได้กล่าวไปว่าไม่ค่อยมีความโดดเด่นของนิสัย แยกแยะยากครับ แล้วก็ขาดเรื่องลักษณะของตัวละครที่มีการกล่าวถึงน้อย มักจะโผล่ขึ้นมาเป็นชื่อมากกว่า ทำให้ยากต่อการจินตนาการหน้าตาตัวละครครับผม 5.การจัดรูปแบบ (10 คะแนน/10 คะแนน) ส่วนนี้ไม่มีปัญหาอะไรครับ รวมคะแนน 73 คะแนน/100 คะแนน อ่านน้อยลง
Killer in the Dark Shadow | 12 มิ.ย. 60
2
0
ดูทั้งหมด
"จากแลกเปลี่ยนวิจารณ์นิยาย(เมื่อหลายเดือนก่อนคร้บ)"
(แจ้งลบ)ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณผู้เขียนที่ช่วยไปวิจารณ์นิยายของกระผมเมื่อหลายเดือนก่อนนะครับ ผมเองอาจจะมาวิจารณ์ช้าไป(มากเลยล่ะ) เริ่มเลยนะครับ(*จะพยายามสปอยน้อยสุด) ชื่อเรื่อง แคลิฟอร์เนียที่รัก เป็นชื่อที่สั้นและกระชับดีครับ แต่ถ้าดูแต่ชื่อเรื่อง ก็อาจจะนึกว่าเป็นเพียงนิยายรักทั่วไป หรือเป็นนิยายของตัวเอกที่อาศัยอยู่ในแคลิฟอร์เนีย แต่เริ่มมาตั้งแต่บทนำ ก ... อ่านเพิ่มเติม
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณผู้เขียนที่ช่วยไปวิจารณ์นิยายของกระผมเมื่อหลายเดือนก่อนนะครับ ผมเองอาจจะมาวิจารณ์ช้าไป(มากเลยล่ะ) เริ่มเลยนะครับ(*จะพยายามสปอยน้อยสุด) ชื่อเรื่อง แคลิฟอร์เนียที่รัก เป็นชื่อที่สั้นและกระชับดีครับ แต่ถ้าดูแต่ชื่อเรื่อง ก็อาจจะนึกว่าเป็นเพียงนิยายรักทั่วไป หรือเป็นนิยายของตัวเอกที่อาศัยอยู่ในแคลิฟอร์เนีย แต่เริ่มมาตั้งแต่บทนำ ก็ทำให้รู้ว่า นางเอก (คุณฟ้าใส) เจอเหตุการณ์ความวุ่นวายบางอย่าง พอฟื้นขึ้นมา ก็มาโผล่ในยุคอดีต! โอเคครับ นี่แหละคือจุดน่าสนใจของเรื่อง ทำให้อยากอ่านต่อว่า ทำไมนางถึงย้อนอดีตมาได้ และจะเกิดอะไรขึ้นอีกสำหรับบทนำนะครับ สรุปว่า ทำได้ดีมากทีเดียว การดำเนินเรื่องโดยส่วนตัวคิดว่าการดำเนินนเรื่องเป็นไปเรื่อย ๆ ไม่ช้าไม่เร็ว (แต่บางช่วงก็ไวมากครับ) ไม่ยืดเยื้อ ความยาวแต่ละตอน ไม่ยาวจนเกินไปครับ และตอนจบแต่ละตอนก็ทำให้รู้สึกน่าติดตามต่อ และที่เด็ดสุดก็คงจะเแนแนวคิดเรื่องที่นางเอกดันย้อยอดีตไปยุค 80-90 แล้วพบกับดาราเพลงร็อคในยุคนั้น การใช้ภาษา ใช้ภาษาที่เรียบง่าย อ่านเข้าใจง่ายครับ ถึงบทสนทนาในบางตอนก็แปลก ๆ อยู่แต่ก็สามารถทำความเข้าใจได(แต่ขอบตอนที่มีคำหยาบแทรกอยู่อะครับ ดูเป็นธรรมชาติดี)คำผิดที่อ่านก่อนหน้านี้ยังมีอยู่นะครับ บางช่วงมีตกหล่นบางคำ (แต่ตอนนี้คุณกำลังปิดตอนรีไรท์อยู่ ยังไงก็สู้ ๆ นะครับ) ตัวละคร ผมว่าในเรื่องนี้ ตัวละครทำได้ออกมาดีที่สุดแล้ว ตัวละครหลักเกือบทุกคนมีอารมณ์และเอกลักษณ์ของตัวเอง(จะพูดถึงตัวละครที่อ่านแล้วรู้สึกว่าโดดเด่นนะครับ) เริ่มจาก อลาโน่มีความสดใสร่าเริง เป็นพวกขาลุย ไม่ค่อยเกรงกลัวอะไร และมีเสน่ห์ที่ทำให้ฟ้าใสหลงใหล (แน่นอนว่าเส่นห์นั้นส่งมาถึงคนอ่านด้วยครับ555) ส่วนฟ้าใส เป็นตัวดำเนินเรื่องที่ทำให้บางช่วงตอนเหมือนอ่านนิยายมุมมองที่ 1 อยู่ มีหลายอารมณ์ อ่านแล้วรู้สึกว่าเธอเป็นคนอ่อนไหว บางช่วงนางก็เอาแต่ใจนิด ๆ ต่อมาวิลเลียม เอ่อ จะบอกว่านางหรือนายดี คือตัวละครนี้ถือว่าเป็นจุดเฮฮาของเรื่องก็ได้ ตอนอ่านเห็นภาพว่านางเป็นชายบึก ๆ ดูถึก(อันนี้ตามมโนภาพของผมนะครับ) แล้วนึกต่อว่านิสัยใจคอเหมือนหญิงสาวน่ารัก แน่นอนว่าทำให้ยิ้มออกเลยครับ อีกตัวละครคือบลูโน ที่ดูเหมือนจะใจเย็นที่สุด ทำให้ดูอ่อนโยนสุด ที่กล่าวถึงทั้งหมด ขอสรุปสั้น ๆ นะครับว่าท่านสร้างสรรคสลักษณะและนิสัยของตัวละครออกมาได้ดี(แม้ว่าช่วงแรก ๆ เมื่อก่อนตัวละครจะดูจืดไปบ้าง แต่ในตอนหลัง ๆ ท่านได้ปรับปรุงให้ดีขึ้นแล้ว) แก่นของเรื่อง ส่วนตัวว่าน่าจะเกี่ยวกับความรัก มิตรภาพ และการทำฝันให้สำเร็จ สรุป : ท่านทำออกมาได้ดีมากครับ จบได้สวย อารมณ์ตอนจบนี่ซึ้งปนฮาและได้กลิ่นไอของมิตรภาพที่คล้ายคลึงกับครอบครัว ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้รีไรท์ออกมาได้ดียิ่งขึ้น รวมถึงตอนพิเศษด้วยนะครับ ให้เต็ม 10 ครับ ปล ต้องขออภัยที่ผมทำตัวเป็นนักอ่านเงามาตลอดนะครับ ปลล ก่อนจะไป ก็ต้องขอขอบคุณที่ท่านช่วยไปอ่านนิยายของเราเมื่อหลายเดือนก่อนอีกครั้ง และถ้าหากวิจารณ์ผิดพลาดประการใด หรือเข้าใจเนื้อเรื่องผิดก็ต้องขออภัยด้วยครับ ผมไม่ใช่นักวิจารณ์ แต่จะมาวิจารณ์เพื่อตอบแทนท่านครับ สู้ ๆ ครับผม^^ อ่านน้อยลง
A.H. Apyn | 15 ก.ค. 60
1
0
"NighTime รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)1.ชื่อเรื่อง (7 คะแนน/10 คะแนน) ชื่อเรื่องก็ตรงตามเนื้อเรื่องดีนะครับ กับการวนเวียนของชีวิตในเขตฮอลลีวู๊ด แต่ผมว่ามันยังไม่ค่อยดึงดูดเท่าไหร่ครับ มันเรียบๆ ไปหน่อย แล้วก็ยังไม่ค่อยสะท้อนกับความ 90 ของเรื่องและยังไม่ค่อยครอบคลุมเนื้อเรื่องเท่าไหร่ เหมือนอ่านแล้วจะเป็นแนวรักโรแมนติกทั่วๆ ไป ประมาณนั้นน่ะครับ 2.เนื้อเรื่อง (22 คะแนน/30 คะแนน ... อ่านเพิ่มเติม
1.ชื่อเรื่อง (7 คะแนน/10 คะแนน) ชื่อเรื่องก็ตรงตามเนื้อเรื่องดีนะครับ กับการวนเวียนของชีวิตในเขตฮอลลีวู๊ด แต่ผมว่ามันยังไม่ค่อยดึงดูดเท่าไหร่ครับ มันเรียบๆ ไปหน่อย แล้วก็ยังไม่ค่อยสะท้อนกับความ 90 ของเรื่องและยังไม่ค่อยครอบคลุมเนื้อเรื่องเท่าไหร่ เหมือนอ่านแล้วจะเป็นแนวรักโรแมนติกทั่วๆ ไป ประมาณนั้นน่ะครับ 2.เนื้อเรื่อง (22 คะแนน/30 คะแนน) ผมขอเริ่มในส่วนนี้ด้วยการดำเนินเรื่องก่อนแล้วกันนะครับ ในส่วนการดำเนินเรื่องค่อนข้างกระชับดีนะครับ ไม่เวิ่นเว้อ แต่ผมรู้สึกว่ายังไม่ค่อยไหลลื่นเท่าไหร่ เหมือนกระชับจนกลายเป็นการบอกเล่าทีละย่อหน้า แต่ละย่อหน้าไม่ค่อยเชื่อมกัน ประมาณนั้นครับ อธิบายไม่ค่อยถูกเหมือนกัน แล้วก็เวลาข้ามช่วงเวลาหรือขึ้นเนื้อเรื่องช่วงใหม่ (เช่นระหว่างตอนที่ฟ้าใสเพิ่งได้งาน กับย่อหน้าถัดไปที่ผ่านไปแล้วสามเดือน) ผมแนะนำว่าเคาะเว้นวรรคสักสองสามบรรทัดหรือทำสัญลักษณ์คั่น(เช่น ---- / ++++ / . ) หรือไม่ก็ใช้การบรรยายคั่น(อิงจากตัวอย่างก่อนหน้า เช่น สามเดือนผ่านไปเธอก็ยังต้องอาศัยห้องเก็บของหลังร้านเป็นที่ซุกหัวนอน จานกะละมัง...ฯลฯ เป็นต้น) มันจะทำให้คนอ่านรู้ว่า อ๋อ นี่ขึ้นช่วงใหม่แล้วนะ ไม่ใช่การกระทำต่อจากย่อหน้าก่อน (อิงจากตัวอย่างเดิม ก็จะทำให้รู้ว่าเวลาผ่านไปสามเดือนแล้วนะ ไม่ใช่ล้างจานในคืนนั้น) ในเรื่องของการดำเนินเรื่องสุดท้ายคือ ความละเอียดของเรื่องครับ เหมือนคุณเมย์ใส่แต่รายละเอียดสำคัญ จนบางทีน้ำมันหายไป ยิ่งเฉพาะเรื่องของความสัมพันธ์ เราจะไม่ค่อยได้เห็นพัฒนาการเท่าไหร่นัก จู่ๆ สนิทกันได้ยังไง มันเป็นการตัดข้ามที่แอบงงๆ ว่าพระเอกแนะนำให้รู้สึก ย่อหน้าถัดมา โอเค สนิทกันแล้ว ประมาณนั้นน่ะครับ แล้วเหมือนพออ่านหลังๆ เรื่องมีการกระโดดข้ามเวลาไปมาระหว่างอดีตกับปัจจุบันอะไรแบบนี้ด้วยใช่มั้ยครับ เรื่องความละเอียดก็ค่อนข้างสำคัญอยู่ เพราะงั้นก็อยากให้ระวังตรงจุดนี้ด้วยครับ อารมณ์แบบว่ามีเนื้อก็อยากให้มีน้ำพอขลุกขลิกไม่แห้งไปประมาณนั้นครับผม ในส่วนของตัวเนื้อเรื่องนั้น เรื่องค่อยๆ เดินไปเรื่อยๆ อ่านเพลินดีครับ แต่ก็จะมีบางจุดที่ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ อย่างตอนที่เกิดเหตุวุ่นวาย แล้วพอฟื้นขึ้นมา เหตุการณ์ทุกอย่างมันปกติยกเว้นที่ตัวของฟ้าใสเอง แต่เหมือนฟ้าใสไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติตรงนี้ หรือ อย่างตอนที่ฟ้าใสรู้ว่าตัวเองย้อนเวลามา ปฏิกิริยาก็ค่อนข้างนิ่งน่ะครับ มันเลยทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ เหมือนเหตุการณ์มันน่าจะทำให้ตัวฟ้าใสตกใจกว่านี้หน่อย หรือเรื่องมันสามารถดึงอารมณ์คนอ่านได้มากกว่านี้น่ะครับ เหมือนแปปๆ ก็ปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นน่ะครับผม ยิ่งดูจากตัวละครของฟ้าใสที่ดูเป็นสาวทั่วไปที่มีความอารมณ์ร้อนอยู่ในระดับหนึ่งด้วยแล้ว แต่ถ้าตัวคุณเมย์ตั้งใจให้เป็นแบบนี้อยู่แล้วก็ไม่มีปัญหานะครับ แต่สรุปโดยภาพรวมแล้วสำหรับตอนแรกๆ ค่อนข้างดีนะครับ อย่างที่บอกไปว่าอ่านเพลินได้เรื่อยๆ มีกลิ่นอายความ 90’s ยิ่งเปิดเพลงR&Rยุค90ฟังคลอไปด้วยยิ่งได้ฟีล 5555 อาจจะมีข้อติอย่างข้างต้นบ้าง แต่จัดเป็นนิยายที่ดีเรื่องหนึ่ง แล้วยังมีการสอดแทรกเกร็ดประวัติศาสตร์เข้าไปด้วยก็ยิ่งดีเข้าไปใหญ่เลยล่ะครับผม ทั้งนี้ทั้งนั้น จากที่ลองสุ่มอ่านตอนหลังๆ และคอมเมนต์ เรื่องมีการกระโดดข้ามเวลาไปมา ในส่วนของเนื้อเรื่องผมเลยยังพูดอะไรมากไม่ได้ครับ เพราะแนวนี้ถ้าไม่อ่านจนจบ ดูความลงตัวของเนื้อเรื่อง หรือปมเฉลยต่างๆ ผมก็ยังไม่อยากสรุปอะไรมากเท่าไหร่ เพราะไม่อยากไปเดาความสมเหตุสมผลเอาเอง (อันนี้เป็นด้วยนิสัยผมเอง ก็ต้องขออภัยด้วยครับ) แต่ก็ระวังเรื่องเฉลมปมไม่หมดนะครับผม ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าเรื่องนี้จะมีปมอะไรขนาดไหน แต่จากการตัดไปมา บางทีตอนเราเดินเรื่องอาจจะตกบางจุดบางส่วนไปได้ แรกพบ ในบทนี้มีตอนที่อลาโน่ต้องรีบออกไปจากผับเพื่อไปแข่งต่อทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ เพราะปกติแล้วเวลานักดนตรีขึ้นแสดง จะต้องมีอุปกรณ์ที่เตรียมมาด้วยกัน คือตรงนี้ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าวงที่อลาโน่ขึ้นเล่นในผับนั้นเป็นวงใหญ่หรือวงเล็ก หรือมีข้อกำหนดกันว่ายังไง แต่ยังไงก็น่าจะมีการกลับมาหลังเวทีเพื่อเก็บของบ้างน่ะครับ หรือถ้าจะมาตัวเปล่า การเป็นนักร้องหน้าใหม่มาแทน การจะมาก็มาจะไปก็ไปไม่บอกไม่กล่าวเป็นเรื่องที่ยากอยู่นะครับ เพราะทางผู้จัดการหรือนายจ้างไม่น่าจะปล่อยอิสระขนาดนั้น(หรือมีการอนุญาตอะไรไว้แล้วอันนี้ก็ไม่เป็นปัญหาอะไรครับ) วินนี่ หยาง จากประเด็นไม่ได้คั่นระหว่างช่วง ทำให้ผมงงไปสักพักเลยที่จู่ๆ ฟ้าใสก็สนิทกับคนในวง อย่างตอนที่อลาโน่ขอยืมเงินก็แอบชะงักไปนิดเหมือนกันว่าเพิ่งรู้จักกันยืมเงินแล้วเรอะ แต่พออ่านๆ ไปก็เลยเริ่มเข้าใจว่าเวลาผ่านมาสักพักแล้ว ความสัมพันธ์ 3.การใช้ภาษา (26 คะแนน/35 คะแนน) ภาษาที่ใช้ค่อนข้างสละสลวยใช้ได้เลยล่ะครับ คำผิดอาจจะเยอะไปบ้าง แต่เรื่องนี้ก็ปรับปรุงกันไปได้เรื่อยๆ แล้วก็สิ่งที่ผมสัมผัสได้ตั้งแต่ตอนแรกคือ ลักษณะการบรรยายของคุณเมย์จะเป็นการปนกันระหว่างการบรรยายบุคคลที่สามกับบุคคลที่หนึ่ง(มุมมองของผู้เขียนกับมุมมองของตัวละคร) ซึ่งในความคิดผม ผมคิดว่า ใช้เป็นแบบใดแบบหนึ่งไปเลยจะดีกว่าครับ จะทำให้การอ่านไหลลื่นกว่ากันเยอะเลย เพราะเรื่องตัวภาษาคุณเมย์เองใช้ได้ดีอยู่แล้วด้วย (ยกตัวอย่าง เช่น อาจจะใช้การบรรยายแบบมุมมองบุคคลที่สาม แล้วส่วนที่ฟ้าใสคิดก็ให้เคาะลงมาบรรทัดใหม่แล้วใช้ ‘__’ แทนความคิด ประมาณนั้นน่ะครับ) ตามที่บอกไป ทำให้ผมเจอประโยคหรือการใช้ภาษาที่แปลกๆ แต่ขออนุญาตไม่ทำการแก้รายตอนนะครับสำหรับที่แปลกเพราะประเด็นนี้ เพราะมันไม่ต่างกับการบรรยายทั้งเรื่องใหม่ให้ ประเด็นถัดมา คือ ความไหลลื่นของภาษา ภาษาของคุณเมย์จัดว่าสวย แต่อ่านแล้วยังค่อนข้างสะดุด ไม่ค่อยลื่นเท่าไหร่ครับ ผมคิดว่าตรงนี้เป็นปัญหาที่น่าจะเกี่ยวโยงกับการดำเนินเนื้อเรื่องตามที่ผมได้แจ้งไปข้อก่อนครับ พอดำเนินเรื่องไม่ลื่น ทำให้ภาษาที่ออกมาค่อนข้างเป็นย่อหน้าๆ ไม่ค่อยปะติดปะต่อกัน ประมาณนั้นครับ แล้วก็ หลังไม้ยมก ( ๆ ) เว้นวรรคด้วยจะดีมากครับผม กับคำว่า ค่ะ-คะ ยังมีใช้ผิดอยู่ประปรายนะครับผม บทนำ คำผิด ตาหยี่ - ตาหยี (ผมคิดว่ารุ่นพี่น่าจะชื่อยาหยีสินะครับ เพราะเหมือนจะผิดแบบเดียวกัน?) , พ่อค่ะแม่ค่ะ พ่อคะแม่คะ , ใช่ - ใช้ , ตัวโกร่ง - ตัวโก่ง , โปรชัวร์ โบรชัวร์ - ตรงชื่อเพลงภาษาอังกฤษ ผมว่าเว้นวรรคชื่อเพลงตามภาษาอังกฤษไปเลยจะอ่านง่ายกว่าครับ ไม่เป็นพรืดยาวๆ - เสียงเด็กหนุ่มข้างกายดังขึ้นดึงความสนใจจากเธอแต่เจ้ากรรมเธอฟังไม่ค่อยจะทัน ตรงนี้เว้นวรรคระหว่าง “เธอ” กับ “แต่” น่าจะดีกว่าครับ (เสียงเด็กหนุ่มข้างกายดังขึ้นดึงความสนใจจากเธอ แต่เจ้ากรรมเธอฟังไม่ค่อยจะทัน) แล้วก็ถ้าเปลี่ยน”แต่เจ้ากรรมเธอฟังไม่ค่อยจะทัน” เป็น “แต่เจ้ากรรมเธอดันฟังไม่ค่อยจะทัน” น่าจะสลวยกว่าครับ - ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันไว้นะคะ “นะคะ” แค่ท้ายประโยคทีเดียวดีกว่าครับ - เริ่มจะสังเกตเห็นว่าทำไมโรงแรมมันดูใหม่ผิดปกติ ตรงนี้รูปประโยคแปลกๆ ครับ มันผสมกันระหว่างการบรรยายกับความคิด ผมว่าเป็น “เริ่มจะสังเกตเห็นว่าโรงแรมนั้นดูใหม่ผิดปกติ” หรือเป็น “เริ่มจะสงสัยว่าทำไมโรงแรมมันดูใหม่ผิดปกติ” ประมาณนี้ครับ แรกพบ คำผิด เรดาห์ เรดาร์ , กะระมัง กะละมัง , เฮ้ย เฮ้อ , อยูแล้ว - อยู่แล้ว , กรีดกาย กรีดกราย , ซักพัก สักพัก , ปะบ่า ประบ่า , อั้มอึ้ง - อ้ำอึ้ง , สิ๊ - ซิ , กรอกตา กลอกตา , ฮิ - ฮึ - เวลาใช้จุดไข่ปลาหลังคำ ใช้ประมาณ 3 จุดเป็นมาตรฐานครับ (เช่น นั่นก็คือ... ) - ทุกวันนี้เธอก็ยังคงอาศัยห้องเก็บของหลังร้านเป็นที่ซุกหัวนอนมากว่าสามเดือนแล้วสุดแสนจะทรมาน ประโยคมันแปลกๆ ครับ ผมว่าถ้าไม่เป็น“ทุกวันนี้เธอก็ยังคงอาศัยห้องเก็บของหลังร้านเป็นที่ซุกหัวนอน กว่าสามเดือนที่ผ่านมามันช่างสุดแสนจะทรมาน” หรือ “เธออาศัยห้องเก็บของหลังร้านเป็นที่ซุกหัวนอนมากว่าสามเดือนแล้ว มันสุดแสนจะทรมาน” อะไรประมาณนี้ครับ ผมว่าไม่ต้องพยายามยัดขยายประโยคมากเกินไป เพราะมันจะทำให้อ่านแล้วงงๆ ครับ - เขาแห้วตอบ ผมสงสัยน่ะครับ ว่าแห้วแปลว่าอะไร เป็นคำแสลงใหม่รึเปล่าครับ? - เธอหญิงสาวยืนเกาะประตู... ตรงนี้เลือกใช้ระหว่าง “เธอ” หรือ “หญิงสาว” ดีกว่าครับ วินนี่ หยาง คำผิด ค่าใช่จ่าย ค่าใช้จ่าย , แมต - แมตช์ , เฮ้ย เฮ้อ , ขย่ำ ขยำ หรือ ขย้ำ , เคาเตอร์ เคาน์เตอร์ , นางนั่น - นางนั้น , หย่าล้าง หย่าร้าง , รู้หู - รูหู - เราสี่คนตัดสินใจดูเรื่อง Married to the Mob แนวคอมเมดี้ท่าทางจะสนุกพึ่งจะเข้าโรงวันนี้เอง เราสี่คนตัดสินใจดูเรื่อง Married to the Mob หนังแนวคอมเมดี้ท่าทางจะสนุกที่เพิ่งจะเข้าโรงวันนี้ ความสัมพันธ์ คำผิด ใช่ - ใช้ , รำรวย - ร่ำรวย , รีดไถ่ รีดไถ , ค่ะ คะ , ไม่อย่าง ไม่อยู่ , ตื่นตัน - ตื้นตัน , ที่ผ่าน ที่ผ่านมา , ซัก สัก , หิ - หึ - มันเหมือนเรามีส่วนร่วมในฟังเพลง ผมว่าคุณเมย์น่าจะตกคำว่า การ ไป เป็น “การฟังเพลง”นะครับ - ให้ความรู้สึกที่ต่างกันอย่างมากในด้านความรู้สึก ผมว่าไม่จำเป็นต้องต่อด้วยคำว่า “ด้านความรู้สึก” ครับ มันซ้ำซ้อนไป - เธอกอดเขาตอบด้วยความรู้สึกดีใจไปตื่นตัน “รู้สึกดีใจปนตื้นตัน” รึเปล่าครับ? - ชายหนุ่มทอดมองภาพหญิงที่กำลังหัวเราะอย่างมีความสุข น่าจะเป็น “หญิงสาว” รึเปล่าครับ? - ฟ้าใสเอามือทาบอกด้วยความตกใจแล้วมองชายหนุ่มที่อ้าปากค้างด้วยความประหม่า ตรงนี้คนที่อ้าปากค้างน่าจะเป็นฟ้าใสสินะครับ? 4.ตัวละคร (8 คะแนน/15 คะแนน) สำหรับเรื่องตัวละคร นอกจากวิลเลี่ยม ฟ้าใส และอลาโน่แล้ว ตัวละครตัวอื่นยังไม่ค่อยมีเอกลักษณ์เท่าไหร่ครับ อย่างฟ้าใสที่เป็นตัวดำเนินเรื่องทำให้คนอ่านแยกแยะและคุ้นเคยได้โดยง่าย วิลเลี่ยมเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองด้วยความเป็นสาวประเภทสอง ส่วนอลาโน่แม้จะโดดออกมาจากตัวละครอื่น แต่ก็ยังไม่ค่อยชัดเจนมากครับ นอกจากความกรุ้มกริ่ม ยั่วยวนที่มีต่อนางเอก ความหัวร้อนที่มีกล่าวถึงตอนพูดถึงการวิวาทกลับไม่ค่อยแสดงออกมาตามเนื้อเรื่องเท่าไหร่ ภาพลักษณ์ของอลาโน่จะดูเป็นผู้ชายสุภาพ นุ่มๆ แบบแอบกวนและเร้าร้อน ประมาณนั้นครับ ส่วนคนอื่นๆ อย่างที่ได้กล่าวไปว่าไม่ค่อยมีความโดดเด่นของนิสัย แยกแยะยากครับ แล้วก็ขาดเรื่องลักษณะของตัวละครที่มีการกล่าวถึงน้อย มักจะโผล่ขึ้นมาเป็นชื่อมากกว่า ทำให้ยากต่อการจินตนาการหน้าตาตัวละครครับผม 5.การจัดรูปแบบ (10 คะแนน/10 คะแนน) ส่วนนี้ไม่มีปัญหาอะไรครับ รวมคะแนน 73 คะแนน/100 คะแนน อ่านน้อยลง
Killer in the Dark Shadow | 12 มิ.ย. 60
2
0
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น