ตะวันร้อยใจรัก [มี E-book พร้อมโหลด]
ระหว่างที่เรายังจดทะเบียนสมรสกันอยู่ ฉันอยากให้นายเลิกไปเที่ยวกลางคืน ไม่ไปนอนกับผู้หญิงคนไหน หรือทำตัวสำส่อนเหมือนที่เคยทำ โห๊!!! สำส่อนเลยเหรอคุณ
ผู้เข้าชมรวม
131,628
ผู้เข้าชมเดือนนี้
49
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ตะวันร้อยใจรัก
เดลิดา
มี E-book แล้วน๊าาาาทุกคน ใน Meb
ฝากอีกเรื่องไว้ในอ้อมอกอ้อมใจรีด ที่รักทุกคนด้วยน๊า ลงแค่Spoiler เอาไว้ก่อน
ลูกตาล - กันตพล (ผู้จัดการรีสอร์ตเคียงตะวัน)
ฝากไปกดติดตามเพจด้วยนะคะ facebook : เดลิดา
นภเกตน์(นพ) นักออกแบบจิวเวอรี่ที่พ่วงตำแหน่งนายแบบสุดหล่อ เขาผู้ที่มีดีกรีความเอาแต่ใจ จำต้องผันตัวมาบริหารรีสอร์ทช่วยครอบครัว โดยมีผู้ช่วยเป็นผู้หญิงที่แม่เขารักยิ่งกว่าลูกในไส้! สุดท้ายเขาต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไป และยังงงว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร
ทำไมเขาจะต้องเอาชีวิตโสด มาผูกติดกับคนที่แก่กว่าถึงสองปีอย่างหนึ่งฤทัย!
หนึ่งฤทัย(น้ำหนึ่ง) สาวสวยใสวัยยี่สิบเจ็ด อดีตอาจารย์สอนมหาลัย ผู้มีความหลังฝังใจ เธอไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะกลับไป ที่ซึ่งเคยจากมานานนับยี่สิบเอ็ดปี แต่แล้วต้องยอมกลับไป เพราะคำขอร้องของบุคคลอันเปรียบเสมือนแม่อีกคน แต่แล้วทำไม!!!!! เธอถึงกลายไปเป็นภรรยาของลูกชายท่านได้ล่ะ
ลำพังแค่นั่งทำงานด้วยกันได้ตลอดทั้งวันก็ถือว่าสุดติ่งกระดิ่งแมวแล้ว!
ตัวอย่าง
“คุณอายุเท่าไหร่” ชายหนุ่มถามเสียงเข้ม ด้วยใบหน้าติดจะบึ้งตึง
อื้อหื๊ออออ หนึ่งฤทัยอุทานในลำคอ ตาโตอ้าปากค้างกับท่าทีและคำถาม คำถามที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ยินจากปากของผู้ชาย แต่กลับได้ยินมันจากปากของ นภเกตน์!
‘นายคนนี่ไม่รู้หรือไง ว่าไม่ควรถามเรื่องอายุผู้หญิงกัน’
"ยี่สิบเจ็ด.."
แต่ก็ต้องจำใจตอบไป เพราะเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นน้องเป็นนุ่ง เป็นน้องหรอกนะถึงยอม ถ้าเป็นคนอื่นเธอคงได้ต่อว่าไปแล้ว เสียมารยาทมากที่ถามเรื่องแบบนี้กับผู้หญิง
“อายุก็ไม่ได้มากหนิ….” อ้าววววววก็ใช่สิ แค่ยี่สิบเจ็ด นะพ่อคุณ ถ้าเจ็ดสิบสองก็ว่าไปอย่าง แล้วมีปัญหาอะไรถึงต้องถามอายุ คนเป็นพี่คิดในใจ แต่กลับรอฟังว่ามันสำคัญตรงไหน
ชายหนุ่มดูปฏิกิริยาของคนตัวเล็กกว่า ก่อนจะเอ่ย “แต่ทำไมกลับเป็นโรคความจำเสื่อมแล้วล่ะ ในเมื่อผมบอกไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วไม่ใช่หรือ ว่าผมเป็น ลูก ชาย คน เดียว”เขาเน้นห้าพยางค์สุดท้ายให้อีกฝ่ายฟังได้ชัดๆ
“….”
หนึ่งฤทัยอาปากเหวอ ไม่รู้ว่า นภเกตน์ จะมีอคติกับเธอทำไมกัน ทั้งที่เธอกับเขาพึ่งจะได้เจอกันแท้ๆ หรือว่าชายหนุ่มยังคงจำเรื่องราวสมัยเด็กได้อยู่
“แต่ถ้าคุณเรียกผมว่าน้องอีกคำล่ะก็…….” น้ำเสียงและแววตาของชายหนุ่มมีความหมาดหมาย
“……”
“ผมเรียกคุณว่าป้าแน่!”
ป้า! ป้าเชียวเหรอ นี่เธออายุห่างจาก เด็กนี่ แค่สองปีเองนะ! จะเอาอย่างนี้เลยใช่มั้ย ด้าย-ย-ย
..........................................................
ร่างบางกระถดกายหนีสัมผัสที่คอยรบกวนการนอน พร้อมกับส่งเสียงประท้วงออกมาเบาๆ
“อื่อ…”
อะไรบางอย่างที่คอยวนเวียนต้นขาเรื่อยมาถึงสีข้างทำให้รู้สึกจักกะจี้ จนเธอต้องคอยเอามือปัดออกพัลวัล
“อื้อ!” เสียงหวานประท้วงอีกครั้งอย่างรำคาญ แล้วต้องลืมตาตื่นขึ้น เมื่อรู้สึกถึงร่างหนาของใครบางคนขึ้นมาทาบทับตรงช่วงเอวตัวเองเอาไว้
ห้องทั้งห้องสว่างจ้า จำได้ว่าก่อนจะนอน เห็นนภเกตน์เดินไปปิดแล้วเรียบร้อย แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับว่าคนที่กำลังคร่อมทับเธออยู่ในตอนนี้ ก็คือนภเกตน์!
“นะ..นายคิดจะทำอะไร”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากรูปกระจับ แบบที่สาวหลายๆคนชื่นชอบ เธอก็ชอบ! เอ้ย ไม่สิ ไม่ชอบๆ
v
v
v
จะหวานละมุน อบอุ่น หรือเป็นยังไง เมื่อคนที่ไม่ชอบขี้หน้าเธออย่างเขา! ต้องแต่งงานกับคนที่เป็นพี่อย่างเธอ!
พึ่งหัดเขียนนิยายเป็นเรื่องแรกยังไงก็ขอฝากทุกคน ที่หลงเข้ามาอ่านติดตามด้วยนะคะ หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้นะที่นี่ น้อมรับคำติชมคร่าาาา
>>> เดลิดา <<<
ผลงานอื่นๆ ของ เดลิดา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เดลิดา
ความคิดเห็น