(Fic Harry Potter: HP | ฟิค SS/HG | SSHG - Snamione) Love and All Its Details - นิยาย (Fic Harry Potter: HP | ฟิค SS/HG | SSHG - Snamione) Love and All Its Details : Dek-D.com - Writer
×

(Fic Harry Potter: HP | ฟิค SS/HG | SSHG - Snamione) Love and All Its Details

โดย McBoffin.

(ฟิค SSHG สเนป x เฮอร์ไมโอนี่) ในฤดูร้อนหลังจอมมารเถลิงอำนาจอีกครั้ง เฮอร์ไมโอนี่ล่วงรู้ความลับบางประการ และก็ได้เรียนรู้ว่าบางทีการรู้มันไปหมดทุกอย่างก็ไม่ใช่เรื่องดี

ผู้เข้าชมรวม

19,084

ผู้เข้าชมเดือนนี้

282

ผู้เข้าชมรวม


19.08K

ความคิดเห็น


305

คนติดตาม


510
จำนวนตอน : 20 ตอน
อัปเดตล่าสุด :  23 มี.ค. 67 / 23:52 น.

อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ




Love and All its Details

or

All the Whites We Cannot Name,
All the Black We Cannot Call

 

 

Rate M

Severus Snape/Hermione Granger

Republished: 25/05/2016

Work in Progress




 

Canon Compliant up until an epilogue of the Deathly Hollow | Harry Potter EWE (Epilogue what Epilogue) | Slow burn | Slow Build | Hurt and Comfort | Companionship | They annoy each other | But they care! | Eventual romance once Hermione is of age. | She fells first | But he fells harder | A Kind of Read-Between-the-Lines Fan Fiction

Disclaimer: All about HP belongs to JK Rowling. I own nothing, but plot and narrative of this fan fiction are mine. If I owned all of them, this couple would definitely end up together.






Summary: ในฤดูร้อนหลังการสอบวิชาพ่อมดระดับสามัญจบลง เมื่อจอมมารเถลิงอำนาจอีกครั้ง เฮอร์ไมโอนี่ได้ล่วงรู้ความลับบางประการ และก็ได้เรียนรู้ว่าบางทีการรู้มันไปหมดทุกอย่างนั้นก็ไม่ใช่เรื่องดี

When the Dark Lord had risen to power again during the summer after the O.W.L. exams were concluded, Hermione had learnt some secrets before she soon realised that, perhaps, knowing-it-all may not always be a good thing.

 


 


 

Excerpt:

"ดูสิ ฉันคิดว่ามันชอบคุณนะคะ โอ้ ดูสิคะ มันออกจะเป็นเด็กดี เด็กดีจริงๆ เลย มันรู้ด้วยว่าฉันชอบคุณ"

เด็กสาวอุ้มแมวตัวกลมสีส้มขึ้น พลางจับอุ้งมือมันโบกไปมาใส่หน้าเขา คำว่าชอบของเธอกับเขาเป็นที่เข้าใจต้องตรงกันว่าปราศจากความรู้สึกเชิงชู้สาว แต่ออกจะเข้าทำนองเพื่อนคนโปรดมากกว่า ความสัมพันธ์ที่จับพลัดจับพลูมาร่วมมือกันของเราออกจะเหมือนคู่หูและเพื่อคู่คิดที่เป็นคู่กัด รักจะชังน้ำหน้า กึ่ง ๆ รำคาญและชวนโมโหเป็นบางเวลา แล้วจะอย่างไรเราก็ศิษย์อาจารย์ เขาไม่มีทางจะคิดอะไรกับเธอไปได้

"คุณจะไปเอาอะไรกับแมว คุณเกรนเจอร์" เขาตอบห้วน เพียงชั่วหนึ่งลมหายใจที่มองดูคล้ายจะกลอกตาเอือมระอา โดยไม่รู้ตัวสักนิด เขาพูดมากขึ้นเวลาอยู่กับเธอ

"มันเป็นแมวที่รู้ว่าหนูของรอนคือปีเตอร์ เพ็ตตริกรูว์ แถมยังช่วยซิเรียส แบล็กไว้อีกต่างหาก ฉันคิดว่ามันออกจะฉลาด" เธอกล่าวอ้าง

"ผมไม่เคยคิดว่าปีเตอร์ เพ็ตตริกรูว์ หรือแม้กระทั่งซิเรียส แบล็กก็ตาม จะเป็นคนที่ฉลาดนักในการปกปิดตัวตนของตัวเองอยู่แล้ว ต่อให้กับแมวก็เถอะ" ศาสตราจารย์แห่งการปรุงยาเอ่ย ท่าทีไม่สะทกสะท้าน ทั้งยังรู้สึกว่าบทสนทนานี้ไร้สาระเกินกว่าจะต้องให้ความใส่ใจ

 



"ความคิดของคุณที่ว่าใครไม่ฉลาด ไม่ได้สนับสนุนว่าครุกแชงก์เป็นแมวที่ไม่ฉลาดแม้แต่นิดเดียวค่ะ" ดวงตาเธอมุ่งมั่นจะถกเถียงและไม่ยอมแพ้

"ผมคิดว่ามันตรงประเด็นทีเดียว แมวจะฉลาดหรือไม่ฉลาด แค่เห็นความเลินเล่อของสองคนนั้นก็ต้องรู้กันทั้งเผ่าพันธุ์นั่นแหละ ผมคิดว่าคุณเป็นคนหยิบประเด็นเรื่องแมวตัวนี้ฉลาดหรือไม่ขึ้นมานะ คุณสุภาพสตรี ตกลงเราคุยกันเรื่องอะไรอยู่ ความฉลาดของแมว หรือเรื่องที่มันคิดว่าผมชอบคุณ หรือเพราะว่ามันฉลาดมันถึงได้รู้ว่าผมชอบคุณ ถ้าเป็นสองอย่างหลัง ผมพอใจที่จะหยิบยกทุกประเด็นที่สนับสนุนว่าไม่ใช่ขึ้นมาแจกแจงให้คุณฟังเดี๋ยวนี้เลย" สีหน้าของเขาอ่อนอกอ่อนใจและท่าทางคล้ายเต็มกลืนเต็มทน แต่ก็ยังอธิบายด้วยคารมเฉียบคมอย่างมีน้ำอดน้ำทนต่อเธอ

"คุณไม่ต้องลำบากถึงขนาดนั้นกับแค่การยอมรับว่ามันเป็นแมวที่ฉลาด แต่คุณไม่อยากยอมรับว่ามันฉลาด เพราะรู้ว่าจะต้องยอมรับในอีกเรื่องด้วย" ดวงตาสีน้ำตาลทอประกายแสนกล รู้ดีว่ากำลังไล่ต้อนอีกฝ่ายได้

"ผมอาจยอมรับว่ามันฉลาด แต่คงไม่ยอมรับอีกเรื่องที่คุณหยิบยกขึ้นมาโดยไม่มีมูลเหตุ แค่นี้ผมก็ชอบคุณมากซะจนต้องทรุดตัวยอมรับออกมาบนหัวเข่าทั้งสองข้างแล้ว" เสียงทุ้มอันนุ่มลึกสูงขึ้นเล็กน้อยด้วยอารามเสียดสีอันเนื่องมาจากอารมณ์ขันร้ายลึกและแสบ ๆ คันๆ ของเขา ร่องรอยความรู้สึกที่แฝงอยู่ในคำพูดเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจและเกินความจริงแต่พอดี เพื่อหวังจะประชดประชันว่าตนเองจะสามารถยอมรับเรื่องราวเช่นนั้นได้ก็ต่อเมื่อมีสัจจะเซรุ่มหยดลงในปากแล้วเท่านั้น

 



แล้วเธอก็รู้สึกทั้งชวนหัว ทั้งฉุน ทั้งโมโห อยากจะหัวเราะกับความเจ้าคารมและไหวพริบของเขา แต่ก็อยากจะให้เห็นว่าอารมณ์กรุ่น ๆ และไม่ยอมเขาง่าย ๆ เหมือนกัน "ระยะหลัง คุณใช้เวลาอยู่กับฉันมากกว่าใครในตัวปราสาทนี้ ฉันคงไม่สำคัญตัวมากเกินไป ศาสตราจารย์ คุณคิดว่าจะยังแก้ตัวได้อีกเหรอคะ"

"เขาเรียกภาระจำยอมและพันธะจำเป็น คุณเกรนเจอร์ ผมคิดว่าการที่เราจำต้องมาใช้เวลาอยู่ด้วยกันแบบนี้จะทำให้คุณรู้ซึ้งถึงความหมายของมันได้แจ่มแจ้งกว่าใครซะอีก หรือถ้าไม่แล้ว ก็เพราะคุณต่างหากที่ชอบผมมากซะจนไม่คิดว่าการทำแบบนั้นคือภาระอันเหนื่อยหนักใจ" แล้วเธอก็พ่ายแพ้ รู้สึกราวกับเป็นฝ่ายถูกกลับมาไล่ต้อนเสียเอง ทั้งที่ทีแรกถือไพ่เหนือกว่าด้วยซ้ำ

"อืม น่าสนใจ" เขาพูดต่อ ทิ้งปลายเสียงละเลียดคำราวกับกำลังลิ้มรสอะไรบางอย่างที่ถูกลิ้นและชวนพึงพอใจ แต่ก็ให้ความรู้สึกอาบยาพิษร้ายในเวลาเดียว ท่าทางเคร่งขึ้งมึนตึงหายไป กลายเป็นความยียวนกวนประสาทอันแนบเนียนที่บางครั้งเขาจะแสดงออกมาเสี้ยวหนึ่งภายใต้ความเย็นเยียบเรียบเฉย

"บอกผมสิ คุณยืนกรานจะยัดเยียดให้ได้ เพราะคุณต่างหากที่ชอบผมผมเป็นสายลับสองหน้า คุณเกรนเจอร์ ผมมีชีวิตอีกด้านที่คุณไม่รู้ คุณก็แค่เสี้ยวเวลาหนึ่งในชีวิตผม แค่เพียงผ่านประเดี๋ยวประด๋าว เหมือนที่ผมเองก็เป็นอย่างนั้นในชีวิตคุณ คุณก็มีชีวิตของตัวเอง ผมก็มีของผมเหมือนกัน และคุณคงจะไม่มีวันรู้ว่ามันเป็นอย่างไร"

โอ้ เขาจะคิดผิดไปได้มากสักแค่ไหนกันเชียว

 



 

'You are not of age, young lady. You cannot Apparate on your own. Thus, your hand please. Thank you then hold it to my arm tightly because I'm going to Side-Along you.' she did not hesitate or flinch even though he could simply bring her to Voldemort of all people himself within a heartbeat, and she would have no idea at all.

When she did as the Potions Master told her, it was the exact moment that Hermione genuinely realised she truly trusted him.

 



'Please, Professor Just let me help you. Please.' she almost begged to the man who clearly was in severe pain due to repercussions from Cruciatus curses casted on him by the Dark Lord to whom he was summoned hours ago.

Severus was the most powerful and extremely skilled wizard. Hence, it was out of effort for him, gathering all consciousness he had left to just gently push his private apprentice away from the curses' unpleasant adverse effects without too much force that might hurt her. He wanted to do her no harm provided that he could lose control of himself at any time.

That was the certain moment the former Death Eater surprisingly realised he really cared for her.

 

 



Hermione had to give a word of loyalty. In the meantime, Severus Snape took a vow of honour to protect her. He was the man of severe honour, never took any vow lightly, and she did not even realise that she might've accidentally let him take the most serious and important vow of all. She hoped that the Potions Master's discretion was still trustworthy enough since it was the only thing we had left and all we needed for the sake of everyone's lives.

 

 



The charm was casted. A silver panther blasted out, elegantly flowing around the room. Hermione felt bare and raw, revealing the changing form of her own Patronus in front of the man who caused it.

Severus paused. She was responsible for a change of his Patronus as well. A Master Potioneer swirled his wand, then a silvery snow leopard playfully ran along side its complimentary pair. Their forms of Patronus compliment each other. And that was all it needed to be said.

 


 




ในฤดูร้อนปีที่สิบหกของเฮอร์ไมโอนี่ เธอพบว่าตนต้องให้คำมั่นแห่งความภักดี ในขณะที่มาสเตอร์แห่งศาสตร์การปรุงยาคนนั้นให้คำสัตย์สาบานแห่งเกียรติว่าจะปกป้องเธอ แม้อีกฝ่ายจะไม่เคยเอ่ยออกมาตรง ๆ เป็นรูปธรรมเลยก็ตาม แต่เธอพอใจจะตีความแบบนั้นเพื่อความสบายใจของตัวเองที่หลงไปอยู่ใต้ปีกของเขา

คนสองคนที่ไม่น่าจะมารวมมือกันได้ แต่กลับสมเหตุสมผลที่สุดถ้าจะต้องกลายเป็นคู่หูคู่คิดร่วมก่ออาชญากรรม จับพลัดจับพลูมาเป็นตัวหมากบนกระดานขาวดำที่เล่นกันระหว่างฝ่ายมืดและภาคีแห่งนกฟีนิกซ์ แต่ไม่ว่าใครก็ห้ามล่วงรู้หมุดหมายที่พวกเขาค่อย ๆ ปักไว้บนกระดานอย่างแยบคาย

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงรู้สึกราวกับกำลังคบชู้สู่ชายอย่างลับ ๆ ทว่าชายชู้ในนามเปรียบเปรยของเธอกลับเป็นศาสตราจารย์ด้านการปรุงยาผู้มึนตึงที่เธอมักมีอารมณ์ก้ำกึ่งระหว่างนับถือกับน่าโมโหเสียนี่ แต่ถึงอย่างไรเธอก็ค่อนข้างแน่ใจ หากจะถามศาสตราจารย์คนดังกล่าวแล้ว เธอควรให้เครดิตตัวเองไม่น้อยที่สามารถเปลี่ยนแปรความไม่รู้สึกรู้สาของเขาได้

แน่นอน

ผิวหน้าของอารมณ์อันราบเรียบเมินเฉยของคนที่ไร้เลือดเนื้อเยื่อใยพรรค์นั้นเริ่มจะกระเพื่อมไหวเป็นความรำคาญ รำคาญ และรำคาญทีเดียว เช่นนี้ไม่นับว่าเธอประสบความสำเร็จเกินหน้าเกินตาใครแล้วหรือ

 

 



ก่อนหน้านี้ เซเวอร์รัสคิดว่าชีวิตของตัวเองมีอยู่เพื่อไถ่ถอนบาปและชดเชยความผิดให้ผู้หญิงคนหนึ่ง ความอยู่ดีมีสุข ความยินดีปรีดา การเสพสมในชีวิต ตลอดจนสวัสดิภาพทั้งมวลของเขาเป็นดังดอกไม้หน้าหลุมศพและบรรณาการแด่เธอให้นำติดตัวสู่โลกแห่งความตาย

แต่พอหลงรับพันธะมาผูกไว้กับตัวอีกหนึ่งชีวิต  ขอบคุณดัมเบิลดอร์เจ้าเก่าในเรื่องนั้น ถ้าหากเขาจะยังมีเหตุผลให้ร่ายคำสาปพิฆาตใส่อีกฝ่ายได้ไม่มากพอ  เขาก็พบว่าตัวเองยังสามารถจะทอดถอนใจอย่างอิดหนาระอาได้วันละหลายตลบ ยังไม่นับว่าตนค้นพบขีดจำกัดความอดทนของตัวเองในที่สุดว่ามันสามารถไปหมดลงได้ที่ตรงไหน แถมยังตระหนักได้ว่าตัวเองสามารถรู้สึกรำคาญได้ถึงระดับใดด้วย

เธอระคายเคืองเขาเหมือนหนามหยอกในผิว เซเวอร์รัสนึกอยากจะนับถอยหลังวันที่ตัวเองสิ้นสุดภาระหน้าที่ไม่ไหว ทั้งที่ชีวิตหลังจากผู้หญิงคนนั้น เขาไม่เคยรู้สึกใจจดใจจ่อรอคอยหรือคาดหวังกับอะไรมาก่อน แต่เขาอยากจะหลุดพ้นจากลูกศิษย์คนนี้สักที

เมอร์ลินเมตตา เขาจะตายอยู่แล้ว

ในตอนสุดท้าย เขารู้ดีว่าไม่มีอะไรรอตัวเองอยู่นอกจากเงื้อมมือของเทพแห่งความตาย

แต่อย่างน้อย ๆ ก่อนตาย จะสงบสุขบ้างก็ยังไม่ได้

 


 




Author's Note:

แฟนฟิคเรื่องนี้กลับมาลงอีกครั้งหนึ่งแล้วค่ะ ผู้เขียนเขียนเรื่องนี้ไว้นานมากพอสมควรตั้งแต่แฮร์รี่ พอตเตอร์เล่มที่สี่วางจำหน่าย ฟิคนี้ถูกเขียนขึ้นเป็นภาษาอังกฤษในตอนแรกลงใน AO3 และ FFN เมื่อนำกลับมารีไรท์อีกครั้ง ผู้เขียนได้เปลี่ยนมาเขียนเป็นภาษาไทยและนำมาลงในเด็กดีก่อนจะลบออกไป หลังจากนั้นปี 2016 ก็นำมาลงอีกครั้งทาง Wordpress ก่อนจะขยับขยายมาลงในเด็กดีในเวลาไล่เลี่ยกันค่ะ

 




ฟิคเรื่องนี้ถูกเขียนขึ้นโดยไล่เรียงไทม์ไลน์ตามฉบับหนังสือ และอ้างอิงเหตุการณ์ รวมถึงรายละเอียดจากฉบับหนังสือนำมาผสมรวมกับเนื้อเรื่องของแฟนฟิคนี้อย่างแนบเนียนให้เหมือนเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นตามจริง ฟิคเรื่องนี้ไม่ได้อ้างอิงรายละเอียดตามภาพยนตร์ เนื่องจากฟิคเรื่องนี้เขียนขึ้นก่อนที่จะมีการผลิตภาพยนตร์ออกมา น่าจะพอเดาอายุคร่าว ๆ กันได้เลยทีเดียว („TヮT„) ดังนั้น ภาพจินตนาการของผู้เขียนตลอดจนอิมเมจของตัวละครก็ไม่ได้อ้างอิงจากนักแสดงภาพยนตร์เช่นกันค่ะ

ขอฝากฟิคเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ :)

 




 

               สำคัญ* แฟนฟิคเรื่องนี้ผู้เขียนตั้งใจและทุ่มเทอย่างมากในการที่จะถักทอร้อยเรียงออกมา การนำไปดัดแปลง ปรับปรุง ปรับเปลี่ยน หยิบยืมไอเดียบางจุดบางอันไปใช้ หรือลอกเลียนแก้ไขในบางส่วนแม้จะเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วยคิดว่าไม่เป็นไร หรือมองว่าแค่คล้ายคลึงเท่านั้นเอง หรือการบอกว่าเป็นแรงบันดาลใจหรืออะไรก็ตามแต่ ถือว่าผู้เขียนขอนะคะ อย่าทำเลย

          ฟิคของผู้เขียนทุกเรื่องเป็นเหมือนลูกที่ปลุกปั้นมากลับมือ มีความทุ่มเท กลั่นกรอง ขบคิดออกมาอย่างยากลำบาก ถือเป็นการให้เกียรติกันในฐานะผู้เขียนและรังสรรค์ผลงานนะคะ ผู้เขียนกล่าวถึงเรื่องนี้ เนื่องจากฟิคเรื่องอื่น ๆ ในแฟนด้อมอื่นของผู้เขียนโดนบ่อย จึงอยากขอร้องไว้ ณ จุดนี้ค่ะ ให้อ้อนวอนก็ยอมค่ะ จ เจ็บมาเยอะค่ะ (┬┬﹏┬┬)

 



แฟนฟิคนี้เป็นผลงานมาสเตอร์พีซที่ผู้เขียนทุ่มทุนสร้าง ขอรับประกันว่าอ่านแล้วจะไม่ผิดหวังค่ะ เป็นแฟนฟิคละมุนละไมที่ดำเนินตามเนื้อเรื่องหลัก และสอดแทรกเหตุการณ์ต่าง ๆ เข้าไปอย่างแนบเนียนให้สอดคล้องเป็นหนึ่งเดียวกับเนื้อเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์จริง ๆ ซึ่งแต่จะเหตุการณ์ขั้นตอนจะมีเหตุผลสนับสนุนเอาไว้ วางเป็นพล็อตประกอบเข้ากับเนื้อเรื่องตามจริงและทักถอร้อยเรียงมาเป็นเรื่องราวของคู่นี้ไปจนถึงตอนจบค่ะ

ฟิคนี้จึงละเมียดละไม ไม่หวือหวา แต่ค่อยๆ ซึมลึก ดื่มด่ำอย่างช้าๆ ไปกับความรู้สึกและอารมณ์ของเนื้อเรื่อง อบอุ่นหัวใจเป็นส่วนใหญ่ เป็นฟิคเรื่อยๆ ไม่เร่งรีบ และนิ่มนวลเนิบนาบ ขับเน้นอารมณ์ความรู้สึกตามเอกลักษณ์ประจำของผู้เขียนค่ะ




สำคัญครั้งที่สอง* ผู้เขียนทุ่มเทกับฟิคเรื่องนี้มากทีเดียว ถ้าได้รู้ความคิดเห็นของทุกท่านในแต่ละตอนก็จะซึ้งใจมาก ๆ เลยล่ะค่ะ

อ่านตอนไหนแล้วทิ้งคอมเม้นท์พูดคุยเกี่ยวกับเนื้อหาและกดกำลังใจไว้นะคะ นะคะ นะคะ  (˵•́ ᴗ •̀˵) ♡ พูดคุยถึงเนื้อหาหรือแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเนื้อเรื่องได้ตลอดเลย ผู้เขียนจะดีใจมาก ๆ เลยค่ะ ผู้เขียนขอร้องและออดอ้อนนักอ่านทุกท่าน ถือว่ากรุณาผู้เขียนเล็ก ๆ น้อย ๆ นะคะ ขอบคุณทุกท่านมาก ๆ เลยค่ะ (T▽T) ♡

ผู้เขียนอยากทราบผลตอบรับจากนักอ่านในแต่ละตอนค่ะ เพราะมักกังวลและไม่มั่นใจอยู่เสมอว่าดีหรือไม่ ผู้เขียนพิมพ์ Author's Note ขอคอมเม้นท์ไว้ทุกตอนก็เกรงใจนักอ่านไม่น้อย แถมยังดูเรียกร้องเอาแต่ใจ แต่มันคือความในใจผู้เขียนเลยค่ะ (┬┬﹏┬┬)




ขอฝากฟิคเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ แม้จะเรียบเรื่อย ไม่หวือหวาในทีแรก แต่ก็อยากให้ร่วมเดินกันไปในเส้นทางอันค่อยเป็นค่อยไปนี้ไปเรื่อย ๆ จนจบค่ะ (˵•́ ᴗ •̀˵) ♡ คอมเม้นท์พูดคุยกันนะคะ อยากให้ทิ้งคอมเม้นท์กันไว้ ผู้เขียนอยากทราบฟีดแบ็กและผลตอบรับในแต่ละตอนค่ะ นอกจากจะเป็นเรี่ยวแรงและกำลังให้ผู้เขียนเขียนต่อไปได้ ก็มีความหมายและมีค่ากับผู้เขียนมากจริง ๆ ค่ะ xx



 

ฟิคเรื่องนี้อาจไม่ได้ดีที่สุด แต่ตั้งใจที่สุดแน่นอนค่ะ อยากให้นักอ่านทุกท่านอ่านอย่างมีความสุข อยากให้นักอ่านทุกท่านชอบและสนุกไปกับมัน ผู้เขียนเขียนฟิคก็เพราะอยากหาคนพูดคุยแบ่งปันความชอบในรูปแบบเดียวกัน อยากจะรู้ว่าสิ่งที่เราตีแผ่ภาพความคิดที่มีต่อคู่นี้ออกมา คนที่ชอบคู่เดียวกันคิดเห็นอย่างไรด้วยส่วนหนึ่ง อยากให้ทุกท่านได้เพลิดเพลินไปกับภาพในความคิดของผู้เขียนและสิ่งที่ร้อยเรียงออกมาเป็นคู่นี้ค่ะ

เพราะแบบนั้นเลยอยากให้คอมเม้นท์พูดคุยกันในแต่ละบทนั่นเองค่ะ พูดคุยติชมกันได้นะคะ อยากรู้ว่านักอ่านชอบฟิคนี้ไหม สนุกหรือไม่ คิดเห็นอย่างไรบ้าง บอกว่าชอบหรือไม่ชอบ/สนุกหรือไม่สนุก/ดีหรือไม่ก็ได้ค่ะ (´。• ᵕ •。`) ♡




ฟิคนี้ละมุนละไมและละเมียดละไมไปอย่างช้า ๆ อยากให้นักอ่านทุกท่านติดตามฟิคเรื่องนี้ไปด้วยกัน เดินไปในเส้นทางนี้ด้วยกันจนจบ และร่วมเดินไปด้วยกันเพื่อดูว่าสองคนนี้จะพัฒนาไปแบบใดนะคะ

สำหรับนักอ่านที่คุ้นหน้าหรือคอมเม้นท์กันเป็นประจำทุกตอน จะมีของสมนาคุณมอบให้เมื่อออกรวมเล่มและมีกิจกรรมให้ร่วมสนุกเป็นครั้งคราวค่ะ ส่วนฉาก nc นั้น นักอ่านที่ติดตามกันมาอาจทราบนโยบายว่าจะไม่ลงในแพลตฟอร์มออนไลน์ แต่จะเลือกส่งให้เฉพาะนักอ่านที่คอมเม้นท์กันเป็นประจำทุกตอนค่ะ (ノ´ヮ`) ノ*: ・゚




ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาอ่านและขอบคุณทุกคอมเม้นท์กับการกดถูกใจทั้งทางเด็กดีและ raw ค่ะ ทุกการอ่านและผลตอบรับจากทุกท่านมีค่าและมีความหมายต่อผู้เขียนมากๆ เลยค่ะ! ผู้เขียนดีใจมากที่ทุกท่านเข้ามาอ่านและร่วมเดินด้วยกันไปในการเดินทางนี้

ผู้เขียนอาจตอบช้าไปบ้าง แต่จะทยอยตอบทุกคอมเม้นท์นะคะ ทุกคอมเม้นท์ชุบชูใจมากเลยค่ะ ตอนที่เห็นนักอ่านบอกว่าชอบ บอกว่าดีบอกว่าสนุก บอกว่าชอบการบรรยายของผู้เขียน บอกว่าจะติดตามกันไปเรื่อย ๆ หรือพูดถึงเนื้อหานั้น หลอมใจผู้เขียนจนเหลวเลยค่ะ ซึ้งใจมาก

ขอบคุณมากจริง ๆ ค่ะ ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี ฟิคนี้คงอยู่ได้เพราะการอ่านและผลตอบรับจากทุกท่าน นักอ่านทุกท่านคือความสุขใจของผู้เขียนเลยค่ะ

ฟิคนี้ลงไว้ใน ReadAwrite อีกหนึ่งช่องทางค่ะ (คลิก)




ท่านใดสนใจพูดคุย ข่มขู่ ติดตามทวงฟิค กระตุ้นเตือนผู้เขียน เป็นเชื้อเพลิงจุดไฟในการเขียน หรืออื่น ๆ ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม นอกจากทางแฮชแท็กของฟิคแล้ว สามารถติดต่อ ทักทายกันมาได้ผ่านทาง DM ของทวิตเตอร์ (คลิก) หรือเฟสบุ๊กแฟนเพจได้เสมอค่ะ

แอคเค้าท์ทวิตเตอร์ของผู้เขียนคือ @ccarcharia บางทีก็ทวีตเกี่ยวกับงานเขียน ไม่ว่าจะเป็นการอัพเดท ความคืบหน้า หรือดีเทลต่างๆ เกี่ยวกับฟิค รวมทั้งสปอยล์ที่อาจมีบ้าง หากสะดวก ก็สามารถติดตามได้ค่ะ แต่โดยส่วนมากจะบ่นขิงข่าไปตามเรื่องน่ะค่ะ

 



แฮชแท็กของฟิคเรื่องนี้คือ: #ห้ามพูดด้วยก่อนกาแฟเช้า

ทุกท่านสามารถพูดคุยและคอมเม้นท์ถึงแฟนฟิคเรื่องนี้ได้ผ่านทางเฟสบุ๊คและทวิตเตอร์โดยการติดแฮชแท็ก #ห้ามพูดด้วยก่อนกาแฟเช้า ค่ะ แถมยังใช้ทวงฟิคก็ได้ ใช้ตามล่าตัวผู้เขียนมาอัพฟิคก็ได้ ใช้ถามคำถามหรือข้อสงสัยก็ได้ อย่าลืมมาเล่นแฮชแท็กนี้กันนะคะ :)

นอกจากนี้ ยังมีแฮชแท็ก #ccarcharia ซึ่งใช้กับฟิคของผู้เขียนทุกเรื่อง สามารถแวะเวียนเข้าไปเยี่ยมชมเพื่อหารายการฟิคที่ถูกใจได้ค่ะ

 

sds

sds

 


Please comment.

คอมเม้นท์พูดคุยกันนะคะ xx

 


 


นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

คำนิยม Top

ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

คำนิยมล่าสุด

ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

ความคิดเห็น