อุ้งมือมาร

   "มาดามจะให้ผมแต่งงานงั้นเหรอ...ผมไม่แต่ง"

   "แต่ลูกต้องแต่งอายุเราก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วนะแม่อยากอุ้มหลาน"มาดามโรสพูดกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวน

   "ก็แล้วไงละผมจะแต่งกับซินดี้คนที่ผมรักมาดามก็ปฏิเสธทีอย่างนี้หล่ะอยากให้แต่งขึ้นมา ฝันไปเถอะ"

   "แต่ลูกต้องแต่งแม่ตกลงไปแล้วด้วยอย่าทำให้แม่เสียคำพูดนะอาเธอร์"

   "ฝ่ายนั้นเค้ายอมยกลูกสาวให้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ...ถามจริงเถอะมันยังไงกันแน่"

   "อันที่จริงตระกูลรัตน์มณีเป็นหนี้เราอยู่ร้อยล้านทางเค้ามาขอผ่อนผันหนี้แล้วแต่แม่เห็นหนูหนึ่งแล้วถูกใจเลยจะยกหนี้ให้แลกกับการแต่งงานของแกกับหนูหนึ่ง"มาดามโรสยิ้มหวานให้ลูกชาย

   "คนปกติที่ไหนจะยกลูกตัวเองให้คนที่ไม่รู้จักได้ง่ายขนาดนั้น...ผมไม่แต่งมาดามเรียกเงินคืนเถอะ"

   "แต่ลูกต้องแต่ง...งานจะถูกจัดขึ้นอีกสามวันเตรียมตัวไว้ทำตัวให้ว่างพร้อมกับการจดทะเบียนสมรส"มาดามโรสยื่นคำขาด

   "แล้วซินดี้ของผมละ...เธอจะว่ายังไง..ไม่ยังไงผมก็ไม่แต่ง"

   "แม่ซินดี้ของแกนะเหรอตอนนี้คงระเริงสุขอยู่กับใครสักคนแล้วละผู้หญิงพันธ์นั้นนะ"

   "แต่ผมรักเธอ"

   "อย่าเรียกว่ารักอาเธอร์...ลูกก็แค่หลงเธอเท่านั้น"

   "ผมถามหน่อยคนที่แม่ว่าดีนะอายุเท่าไหร่กัน"

   "จะถามทำไม"

   "ก็แค่อยากรู้"

   "20ปีและเป็นคนไทยน่ารักสดใสแกต้องชอบแน่นอน"

   "20ปี!มาดามคิดได้ไงให้ผมแต่งงานกับเด็กอายุแค่นั้นผมอายุจะ37แล้วนะมาดามคิดอะไรอยู่"

   "แต่แกก็ดูไม่แก่นี่นาจะคิดอะไรมาก"

   "ประเด็นมันไม่ใช่ตรงนั่นมันอยู่ที่ว่าผมไม่ได้รักเค้า"

   "อยู่ๆไปเดี่ยวก็รักกันเองเชื่อแม่"

   "ผมไม่แต่ง"

   "ฉันเบื่อที่จะเถียงกับแกแล้วฉันไปเตรียมงานดีกว่า"กล่าวจบมาดามโรสก็ลุกขึ้นเดินจากไปปล่อยให้ว่าที่เจ้าบ่าวโดยไม่เต็มใจเดือดพล่านอยู่คนเดียว

   "ยัยเด็กใจแตกคงอยากมีผัวจนตัวสั่นละสิถึงได้ยอมแต่งกับคนที่ไม่รู้จักแล้วเธอจะรู้ว่านรกมีจริง"อาเธอร์พูดขึ้นอย่างแค้นใจ

……………………………

บ้านรัตน์มณี

   "คุณลุงคะอย่าให้หนึ่งแต่งเลยนะคะให้หนึ่งทำงานหนักแค่ไหนก็ได้แต่อย่าให้หนึ่งแต่งงานกับคนที่ไม่รักเลยนะคะ"

   "ถ้าแกอยากตอบแทนข้าวแดงแกงร้อนที่ฉันเลี้ยงแกมาแกต้องแต่งแกคงไม่คิดเนรคุณฉันหรอกนะ"

   "คุณป้าคะช่วยหนึ่งด้วย"

   "เอ่อ..คุณคะ"

   "เงียบไปเลยคุณหญิงตอนนี้บ้านเราหนี้สินเป็นร้อยล้านอย่าว่าแต่จ่ายหนี้เลยค่าน้ำค่าไฟค่าเทอมของยัยรัตน์เราก็แทบจะไม่มีนี้ถ้ามาดามโรสถูกใจยัยรัตน์ก็คงดี"

   "นี่คุณถึงขนาดจะขายลูกกินเลยเหรอคะคุณจรน"

   "ก็แล้วแต่คุณจะคิดแต่ตอนนี้คุณเตรียมพายัยหนึ่งไปเข้าคอสเจ้าสาวด้วย"

   "คุณลุงคะอย่าทำอย่างนี้เลยหนึ่งขอร้องหนึ่งยังเรียนไม่จบเลยคะ..ฮือ..ฮือ..นะคะขอหนึ่งเรียนจบก่อน..ฮือ..ฮือ"หนึ่งฤทัยร้องไห้แทบขาดใจ

   "คุณพ่อคะรัตน์ว่าให้ยัยหนึ่งเรียนจบก่อนดีมั้ยคะ"รัตน์แก้วพยายามช่วยหนึ่งอีกคน

   "งั้นแกก็ดร็อปเรียนไว้ก่อนมั่ยละและโครงการเรียนต่อต่างประเทศของแกก็หยุดไว้แค่นี้แกจะยอมมั้ย"

   "เอ่อ...พี่ขอโทษนะหนึ่ง...หนึ่งทำตามคุณพ่อบอกเถอะ"รัตน์แก้วบอกก่อนรีบวิ่งหนีไปก่อนที่เธอจะใจอ่อน

   "พี่รัตน์ๆๆๆๆๆฮือๆๆๆๆๆ"

   "เลิกฟูมฟายแล้วไปกับป้าแกซะอีกสามวันเตรียมเป็นมาดามน้อยแห่ง

ตระกูลเนกาซีเดลล์ได้เลย..ฮ่า..ฮ่า"จรนเดินหัวเราะออกไปโดยไม่สนใจหลานสาวเลยว่าเธอจะเศร้าเสียใจเพียงใดกับการบังคับจิตใจเธอครั้งนี้

   "คุณป้าคะ"

   "ป้าขอโทษที่ช่วยอะไรเราไม่ได้เลย"คุณหญิงอิงฟ้ากอดหลานสาวด้วยความสงสาร

   "นี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่หนึ่งจะตอบแทนบุญคุณลุงจรนคะป้า"

   "โธ่...หนึ่งหลานป้า"สองป้าหลานกอดกันร้องไห้อย่างน่าสงสาร

ฝากเรื่องอุ้งมือมารไว้อ่านกันด้วยนะเจ้าคะ....

เข้ามาอ่านมาคอมเมนต์ให้กำลังใจหรือติชมเสนอแนะไรท์ได้นะเจ้าคะ^^