เล่ห์ลับสลับใจ
เจ้! ร้องเสียงดังอย่างตกใจเมื่อกำลังอยู่ใต้ร่างของภูมิพัฒน์ อย่าร้องดังสิพิมพ์เดี๋ยวห้องอื่นได้ยินแล้วจะเข้าใจผิดนะว่า... ไม่ได้พูดต่อแต่สายตาแปลกๆ แบบนั้นก็ทำให้ใบหน้าพิมฐาร้อนฉ่าขึ้นมาทันที
ผู้เข้าชมรวม
91,836
ผู้เข้าชมเดือนนี้
79
ผู้เข้าชมรวม
91.83K
อัปเดตล่าสุด : 26 พ.ย. 66 / 19:45 น.
แท็กนิยาย
นิยายตีพิมพ์ ฮา ตลก สลับร่าง ชาติก่อน สนุก ตื่นเต้น สลับวิญญาณ กรรม ญาณกาล เล่ห์ลับสลับใจ ลุ้นระทึก พีเรียด แฟนตาซี รักข้ามภพ พระเอกฉลาด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
พิมฐาซึ่งตัวเล็กกว่าก็ถูกลากไปทางเตียงได้โดยง่าย แต่แล้วคนขายาวก็ก้าวไวจนเกินกว่าที่เธอจะก้าวได้ทัน ทำให้หญิงสาวสะดุดและล้มไปใส่คนที่หยุดกระทันหันตรงด้านข้างเตียงเข้าพอดี
“ว้าย”/ “เฮ้ย”
แม้จะเจ็บที่ถูกล้มทับ แต่ทรวงอกนุ่มๆ
ที่มาโดนตัวเขาก็ทำให้ภูมิพัฒน์ถึงกับสะดุ้งเฮือกทันที
พิมฐาที่รู้สึกตกใจมากก็รีบเท้าแขนเพื่อจะลุกขึ้นนั่ง
แต่แล้วกลับถูกคนใต้ร่างพลิกตัวกลับขึ้นมาคร่อมอยู่ทางด้านบน
แถมยังใช้มือจับตรึงข้อมือของหล่อนเอาไว้กับเตียงอีกต่างหาก
“เจ้!” หญิงสาวร้องเรียกเขาเสียงดังเพราะคิดว่ากำลังถูกแกล้งเล่น
จนภูมิพัฒน์ต้องรีบปรามว่า
“อย่าร้องดังสิพิมพ์เดี๋ยวห้องอื่นจะได้ยินแล้วเข้าใจผิดนะว่า...” ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรต่อแต่หญิงสาวก็เข้าใจได้ในทันทีและพิมฐาก็รู้สึกได้ว่าใบหน้าของตนนั้นร้อนฉ่าขึ้นมาอย่างฉับพลัน
“เจ้ก็ปล่อยพิมพ์สิคะ” พิมฐาพูดเบาลงแถมยังไม่ยอมสบสายตากับภูมิพัฒน์
“เขินพี่เหรอพิมพ์ หน้าแดงเชียว” ชายหนุ่มไม่แค่พูดกับหล่อนด้วยน้ำเสียงแมนๆ สมชายแถมยังยื่นหน้าเข้ามาชิดกับใบหน้าของหญิงสาวใต้ร่างที่ตอนนี้แก้มกำลังขึ้นสีอย่างชัดเจน
“พิมพ์ไม่เล่นด้วยแล้วนะคะเจ้ พิมพ์จะลงไปงานแล้ว” พิมฐามองสบสายตาและร้องเสียงดังขึ้น
“นี่พิมพ์คิดว่าพี่เล่นหรือครับ”
ถึงจะรู้ว่าเจ้ชอบผู้ชาย แต่ไอ้แววตาแบบนี้นี่มันไม่น่าไว้ใจแล้วนะ!
เล่ห์ลับสลับใจฉบับตีพิมพ์
เจอกันได้ในแบบรูปเล่มนะจ้ะ
พีคยิ่งขึ้นไปอีกแน่นอน
;)
ชื่อเรื่องเดิม
ญาณกาล
ภูมิพัฒน์&พิมฐา
image by MagazineDee
(Not for trading just for imagination)
ทั้งสถานที่ในชาติปัจจุบันและชาติอดีตในเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้เขียน
ทั้งสิ้น และมิได้มีความเกี่ยวข้องกับสถานที่แห่งใดทั้งสิ้นค่า
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวโรแมนติก คอมเมดี้ แฟนตาซี พีเรียด
สรุป คือ มีทุกแนวที่ไรท์อยากเขียน เลยมีทุกสิ่งเอฟรี่ธิ้งจิงเกอเบลให้คุณเลือกสรรค่า ;)
นอกจากความตลก เรื่องนี้ก็ยังมีความลุ้นระทึกและความมันส์ที่แปลกใหม่
การดำเนินเรื่องส่วนใหญ่จะอยู่ที่ชาติปัจจุบัน ส่วนชาติอดีตจะอยู่ตอนที่ 20 ขึ้นไปค่า
ถ้าอยากจะรู้ว่าสนุกมากขนาดไหนก็ลองจิ้มเข้าไปอ่านดูจ้า
^^
แบนเนอร์สวยๆ by คุณพลอย
อย่ารอช้า เข้ามาฟินและฮากันเต้อะที่รัก
^_^
กลรักสลับใจในรูปแบบ e-book ค่ะ
มีตอนพิเศษสนุกๆ ฮาๆ น่ารักๆ เพิ่มเติมจาก
ฉบับแพคเก็จถึงสามตอนด้วยกัน ;)
ติดตามข่าวเกี่ยวกับการอัพเดทนิยายทุกเรื่องของเนตรได้จากในเพจนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ ^^
ผลงานอื่นๆ ของ เนตรภัคตรา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เนตรภัคตรา
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"วิจารณ์นิยายเรื่อง เล่ห์ลับสลับใจ"
(แจ้งลบ)ก่อนอื่นก็ขอสวัสดีครับ ผมปันจี้ หรือ Dark_Illusion จากร้านรับวิจารณ์นิยายสไตล์ flower shop ขออนุญาตเป็นตัวแทนคุณเมย์ มาวิจารณ์นิยายของท่านในครั้งนี้นะครับ ว่าแล้วก็มาดูกันเลยว่ามีอะไรให้เราได้เล่นกันบ้าง ^^ ชื่อเรื่อง : ชื่อกระชับดีครับมีคำพ้องระหว่างวลีช่วยให้ชวนจดจำมากขึ้นซึ่งเป็นเทคนิคที่ดีครับ และสื่อความหมายถึงเนื้อเรื่องถือว่าดีครับ ... อ่านเพิ่มเติม
ก่อนอื่นก็ขอสวัสดีครับ ผมปันจี้ หรือ Dark_Illusion จากร้านรับวิจารณ์นิยายสไตล์ flower shop ขออนุญาตเป็นตัวแทนคุณเมย์ มาวิจารณ์นิยายของท่านในครั้งนี้นะครับ ว่าแล้วก็มาดูกันเลยว่ามีอะไรให้เราได้เล่นกันบ้าง ^^ ชื่อเรื่อง : ชื่อกระชับดีครับมีคำพ้องระหว่างวลีช่วยให้ชวนจดจำมากขึ้นซึ่งเป็นเทคนิคที่ดีครับ และสื่อความหมายถึงเนื้อเรื่องถือว่าดีครับ การตกแต่งหน้าบทความ : อันที่จริงผมก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่นักในเรื่องของการตกแต่ง ตราบใดที่มันไม่รกหูรกตา ไม่วางเรียงอะไรเป็นพรืดสะเปะสะปะมากมายก็ถือว่าโอเคแล้วครับ แต่ถ้าจะให้เพิ่มเติมอีกหน่อยคือ พยายามอย่าใช้ตัวอักษรสีแดงบ่อยนัก ให้ใช้เฉพาะตอนที่จะจั่วหัวหรือกล่าวสิ่งสำคัญในหน้าบทความและให้ใช้ตัวหนาสำหรับข้อความสำคัญนั้นจะดีกว่าครับ บทนำ : ผมค่อนข้างที่จะพูดละเอียดในส่วนของบทนำนะครับ เพราะมันเป็นหน้าแรกที่ผู้อ่านจะได้เจอ ในการวิจารณ์ส่วนเนื้อเรื่องจะเป็นการชี้แค่ประเด็นหลักๆ เท่านั้น ไม่ได้เป็นการยกขึ้นมาเป็นคำๆ เหมือนเช่นบทนำนะครับ พบคำเชื่อมประโยค “ที่” อยู่ค่อนข้างมากในบางย่อหน้า ในส่วนนี้สามารถตัดได้ หรือเปลี่ยนเป็นคำเชื่อมอื่นเช่น “ซึ่ง” “อัน” ได้ครับ คำเชื่อมซ้ำกันเหล่านี้ไม่ควรจะอยู่ติดๆ กัน รวมถึงคำซ้ำคำอื่นๆ ด้วย หันหลังกลับไปจับยึดราวระเบียงทางด้านหลัง (ซ้ำซ้อนไปครับลองนึกภาพหันหลังกลับไปดังนั้นราวระเบียงต้องอยู่ด้านหน้าสิ ในจุดนี้ตัดคำว่าด้านหลังทิ้งไปดีกว่าครับ) แต่อย่างน้อยเขาก็คิดว่าถ้าโดดลงไป อย่างน้อย... (ไม่ควรมีคำซ้ำ ตัดออกเถิดครับ) มือบางข้างนั้นที่กระชับจับเขากลับมา (มองไม่ค่อยเห็นภาพเท่าไหร่ครับ กระชับตรงไหนอะไรยังไง...) ตัวอย่าง...มือบางข้างนั้นที่กระชับจับไหล่เขาไว้พลางซุกหน้าแนบชิดแผ่นอกชายหนุ่มด้วยตัวสั่นเทา นับ หนึ่ง สอง แล้วเราต้องแยกกันโดด (น่าจะเป็นการโดดพร้อมกันมากกว่านะครับ) คนทั้งสองแทบจะได้ยินเพียงเสียงหัวใจ.......แทบจะ....... (ไม่ควรมีคำซ้ำ ตัดออกเถิดครับ อาจลองแก้เป็น คนทั้งสองเพียงได้ยินแต่เสียงหัวใจ........แทบจะ.......) มีจุดหนึ่งน่าสนใจให้ลองคิดครับ ในระหว่างช่วงความเป็นความตาย อาคารไฟลุก สระน้ำอยู่เบื้องล่าง ถ้าความสูงแค่ชั้นสองโดดลงไปคิดยังไงก็น่าจะปลอดภัยจนไม่น่าเป็นเหตุให้นางเอกกลัวขนาดนั้น น่าจะลองใส่เพิ่มไปว่านางเอกกลัวความสูง หรือ บริเวณที่จะโดดลงไปอาจติดขอบสระหรืออะไรก็ตาม เพื่อเพิ่มความเสี่ยงให้นางเอกเกิดความลังเลครับ และซัดกระแทกมายังแข้งขาและเนื้อตัว... (ไม่ควรมีคำซ้ำ เปลี่ยนคำเถิดครับ) เนื้อเรื่อง : จะเป็นการยกประเด็นขึ้นมาอย่างคร่าวๆ นะครับ ฟื้น เวลาบรรยายไม่น่าใช้คำว่า “เมื่อกี้” น่าจะใช้คำว่าเมื่อครู่มากกว่า ซึ่งหากเป็นบทพูดถึงจะพออนุโลมได้ครับ มาถึงตอนนี้ถึงได้รู้ว่าโดดมาจากชั้น 11 ถึงได้เข้าใจว่าทำไมพิมฐาถึงได้กลัวนัก ทีนี้เรามาลองคิดถึงความเป็นไปได้กัน ว่าโดดลงน้ำจากชั้น 11 จะมีโอกาสรอดแค่ไหน แรงปะทะจากน้ำกับวัตถุที่ตกลงมาสูงขนาดนั้น อย่างน้อยกระดูกของคุณจะถูกป่นหักไม่มีชิ้นดีเลยล่ะครับ นี่ลุกมาเดินเข้าห้องน้ำได้สบายเสียอย่างนั้น และที่ขาดไปคือไม่ได้กล่าวว่าสลบไปนานแค่ไหน ในเคสแบบนี้ก็อาจจะเป็นวันๆ หรือหลายวันเลยครับ หรือผมอาจอ่านข้ามเลยไป ต้องขออภัยด้วยครับ แต่แล้วทันทีที่พยาบาลเข้ามาในห้อง... บรรยายลักษณะนี้ควรบรรยายเหตุการณ์ต่อด้วยครับ ไม่ใช่ตัดฉากไป แม่กลัวแทบตายแน่ะยายพิมพ์ แกเจ็บมากไหม (แม่คุยกับลูกไม่น่าเรียกแกนะครับ) ครั้งแรก 1 ระวังเรื่องคำซ้ำด้วยครับ เช่น ย่องลงบันไดลงไปยังชั้นล่าง สองหนุ่มไม่ได้กำลังกลั่นแกล้งกันอยู่ ในที่นี้ภูภูมิแกล้งอยู่ฝ่ายเดียวครับ ความเห็นเพิ่มเติมชอบฉากชวนจิ้นนี่เป็นบ้าเลยครับ แถมตั้งชื่อตอนว่าครั้งแรกอีก -////- ครั้งแรก 2 ช่วงที่สองหนุ่มคุยกันอยู่แล้วเปลี่ยนฉากมาที่พิมฐาน่าจะมีสัญญาณอะไรบอกสักนิดหน่อยว่าเปลี่ยนฉากแล้วนะครับ หนูพิมนี่ตกใจอยู่แปปเดียวแต่เก็บรายละเอียดได้ครบถ้วนมากทั้งสองเป็นใคร กล้ามแน่นขนาดไหน แหะๆ ศาสตราจารย์ด็อกเตอร์ผู้ใหญ่ผู้นำภาควิชา อ่านแล้วดูแปลกมากเลยครับ เปลี่ยนเป็น ศาสตราจารย์ ดร.ไตรภพ ซึ่งเป็นเป็นอาจารย์ผู้ใหญ่และเป็น... ดีกว่าครับ และก็น่าจะใช้คำว่าหัวหน้าภาควิชา หรือผู้อำนวยการหลักสูตร มากกว่าผู้นำภาควิชาครับ แจ็คพ็อตจริงๆ 1 ตกใจซ้ำกันสองรอบแล้วครับ กางเกงแสลกสีดำอันเนี้ยบกริ้บ แลดูแปลกๆ นะครับ อาจเปลี่ยนเป็นกางเกงแสลกสีดำที่รีดมาคมกริบ แจ็คพ็อตจริงๆ 2 ช่วงที่ตัดบทกลับมาที่พิมฐาขึ้นรถ หลังจากที่ย้อนอดีตไปกับภูมิพัฒน์น่าจะบอกเสียหน่อยนะครับว่าเปลี่ยนฉากแล้ว โดยส่วนตัวประเด็นเรื่องตกเป็นข่าวนี่ไม่น่าจะนะครับ เป็นอาจารย์ทำงานด้วยกันในมหาวิทยาลัย ถ้ากอดกันจับมือกัน หรืออยู่ด้วยกันนอกมหาวิทยาลัยค่อยน่าเป็นห่วง มีอีกประเด็นหนึ่งที่น่าสนใจคือเป็นอาจารย์ด้วยกันแม้จะเป็นรุ่นพี่ก็ตามแต่ก็ดูอายุไม่น่าจะห่างกันมากไม่น่าจะถึงขั้นยกมือไหว้ตลอดเวลา อย่างมากก็อาจจะแค่ครั้งสองครั้งตอนทักทายและบอกลา นี่ถ้าภูมิพัฒน์เอ่ยถามตอนพิมฐากินน้ำเต้าหู้อยู่คงพ่นใส่เต็มๆ หน้า แหะๆ พี่เลี้ยงจอมเฮี้ยบ 1 อ้าวทำไมคุณภูมิพัฒน์ปล่อยให้เข้าใจว่าเป็นเกย์อย่างนั้นล่ะครับ (แม้ผมจะชอบก็ตามที 555+) โดยปกติถ้าเป็นเรื่องเข้าใจผิดแบบนี้น่าจะรีบแก้ตัวนะครับ นอกเสียจากมีแผนอะไรอย่างเช่นเพื่อใกล้ชิดสาวพิมมากขึ้น อันนี้คนเขียนก็อาจใส่แทรกเข้าไปในความคิดของภูมิพัฒน์ได้ครับ เวลาหนึ่งคาบกับการสอนแค่เรื่องระบบสืบพันธุ์เพียงอย่างเดียวค่อนข้างเสียเวลามากเลยครับ ความซุ่มซ่ามของอาจารย์พิมพ์ชวนหงุดหงิดเบาๆ แต่ฉากหาตัวอย่างสเปิร์มนี่ก็ทำเอาขวยเขินเบาๆ ได้เหมือนกันครับ ฮ่าๆๆ พี่เลี้ยงจอมเฮี้ยบ 2 เรื่องการแต่งกายนอกเวลานี่ไม่น่าจะใช่เรื่องมาตำหนิกันได้นะครับ แต่ถือว่าเป็นนิสัยรักความสมบูรณ์แบบของภูมิพัฒน์ก็ยกประโยชน์ให้แล้วกันนะครับ แต่พอมองเรื่องความสบเหตุสมผลแล้วมันอดไม่ได้จริงๆ ต้องให้มาคุยเป็นการส่วนตัวทั้งๆ ที่อีกฝ่ายทำงานอยู่ ตำหนิเรื่องการแต่งกายทั้งๆ ที่คนเป็นแม่เองก็ไม่ได้บ่นอะไรจริงๆ จังๆ แถมยังเป็นภายในร้านและภายในบ้านของเจ้าตัวอีก มันเลยดูแปลกๆ ไปหน่อยครับ เพราะไก่ลาป่วย อ่านแล้วร้องห๊ะขึ้นมาเบาๆ เรียกพี่ไก่ดีกว่าครับ หรือไม่ก็ ผู้เป็นลูกมือของมารดา (แต่ว่าทำไมลาบ่อยจังนะ ฮ่าๆๆๆ) ขอลอง .5 ตรงช่วงท่อนบนๆ บรรยายแปลกๆ อยู่นะครับ เรื่องความซวยมันไม่ได้เกิดมาจากความซุ่มซ่ามแล้วล่ะครับ รบกวนลองอ่านทวนดูสักหน่อยนะครับ โดยรวมแล้วยังขาดการบรรยายฉาก รายละเอียดปลีกย่อยต่างๆ ทำให้มองไม่ค่อยเห็นภาพเท่าไหร่นัก ขนาดความยาวแต่ละตอนมีขนาดใกล้เคียงกันและมีความยาวกำลังดีครับ มีข้อสงสัยเพียงเล็กน้อย โดยส่วนตัวคิดว่านิยายเรื่องนี้น่าจะจัดอยู่ในหมวดรักหวานแหววเฉยๆ นะครับ เพราะโทนเรื่องกว่า 80% เป็นเรื่องของความรัก จะมีเพียงแค่การสลับร่างเท่านั้นเองซึ่งคิดว่าไม่น่าจัดอยู่รักแฟนตาซีนะครับ เทคนิคขมวดปมทิ้งท้ายแต่ละตอนไว้ เมื่อเริ่มต้นตอนใหม่ก็นำท่อนสุดท้ายของตอนที่แล้วดึงกลับมาเล่าต่อเป็นความคิดที่ดีครับ ทำให้คนอ่านดึงความจำกลับมาได้ว่าอ่านถึงตอนไหนแล้ว มีประโยชน์มากโดยเฉพาะหมวดนิยายรักซึ่งคนอ่านอ่านนิยายหลายเรื่องทำให้บางทีจำไม่ได้ว่าเรื่องนี้อ่านถึงไหนแล้ว ค่อนข้างน่าชื่นชมเรื่องคำผิดที่พบได้น้อย หากแต่เรื่องภาษายังมีคำซ้ำอยู่บ้าง ในส่วนของบทบรรยายการจัดเรียงประโยคอยู่ในเกณฑ์ดีแต่ก็ยังไม่ค่อยไหลรื่นเท่าไหร่นัก แต่ในส่วนของบทพูดค่อนข้างดูเป็นธรรมชาติดีครับ ฝากไว้เรื่องสุดท้าย พลอตสลับร่างมีค่อนข้างดาษดื่น แต่ไม่ได้หมายความว่าเขียนไม่ได้ ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะเขียนอย่างไรให้โดดเด่นขึ้นมา มิเช่นนั้นก็จะเป็นเรื่องน่าเบื่อที่หาอ่านได้ทั่วไปครับ ปล. เอ ภูภูมิ กับ คุณชายภูมิพัฒน์ มโนไปได้อีก 555+ บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่านี่นิยายตลกรึเปล่าหนอ มีอะไรให้ขำขันแทรกอยู่ก็สนุกดีครับ คำผิดในหน้าบทนำ (กด Ctrl+F หาเอานะครับ) : ล่อย – ลอย ปวดรวร้าว – ปวดรวดร้าว ตอนที่ 1 ฟื้น : สุดากาน – สุกานดา เวลาช้าตรู่ – เวลาเช้าตรู่ โดลงมา – โดดลงมา ตอนที่ 2 ครั้งแรก 1 : ตอนนี้ไม่พบคำผิดครับ ตอนที่ 3 ครั้งแรก 2 : จากซื้อขายเสื้อผ้า – จากร้านซื้อขายเสื้อผ้า ตอนที่ 4 แจ็คพ็อตจริงๆ 1 : ตอนนี้ไม่พบคำผิดครับ ตอนที่ 5 แจ็คพ็อตจริงๆ 2 : ตอนนี้ไม่พบคำผิดครับ ตอนที่ 6 พี่เลี้ยงจอมเฮี้ยบ 1 : สะทกสะอ้าน – สะทกสะท้าน ตอนที่ 7 พี่เลี้ยงจอมเฮี้ยบ 2 : ตอนนี้ไม่พบคำผิดครับ ตอนที่ 7 ขอลอง .5 : ตอนนี้ไม่พบคำผิดครับ สุดท้ายนี้ บทวิจารณ์นี้เป็นเพียงการสะท้อนในฐานะคนอ่านประสบการณ์น้อยนิดคนนี้ หากมีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะครับ ขอให้ท่านพัฒนาทักษะการเขียนของท่านยิ่งๆ ขึ้นไป มีผลงานที่คนอ่านชื่นชอบมากมาย และก็ขอขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารักๆ แบบนี้ให้ได้อ่านกันนะครับ แล้วจะติดตามตอนต่อๆ ไปนะครับ =w=v อ่านน้อยลง
Dark_Illusion | 21 ก.พ. 60
-
5
-
0
"ร้าน 'MAGIC REVIEW'"
(แจ้งลบ)1. ชื่อเรื่อง ชื่อเรื่องเพราะดีนะคะ ‘เล่ห์ลับสลับใจ’ ตอนแรกพลอยอ่านเป็น เล่ห์รักสลับใจ ด้วยอ่ะ ขอโทษอย่างสุดซึ้งๆ 555+ ได้ข่าวว่าเปลี่ยนชื่อเรื่องแล้วใช่มั้ยเอ่ย? (ไม่แน่ใจ (-_- )( -_-)(-_- )) เอาเป็นว่าถ้าเปลี่ยนเป็น ‘ญาณกาล’ ก็เพราะเหมือนกัน ถึงมันจะดูอ่านยากๆ หน่อย แต่ก็เข้าไปแนวและเนื้อเรื่องมากๆ เลยค่ะ ดูมีพลัง 555+ ... อ่านเพิ่มเติม
1. ชื่อเรื่อง ชื่อเรื่องเพราะดีนะคะ ‘เล่ห์ลับสลับใจ’ ตอนแรกพลอยอ่านเป็น เล่ห์รักสลับใจ ด้วยอ่ะ ขอโทษอย่างสุดซึ้งๆ 555+ ได้ข่าวว่าเปลี่ยนชื่อเรื่องแล้วใช่มั้ยเอ่ย? (ไม่แน่ใจ (-_- )( -_-)(-_- )) เอาเป็นว่าถ้าเปลี่ยนเป็น ‘ญาณกาล’ ก็เพราะเหมือนกัน ถึงมันจะดูอ่านยากๆ หน่อย แต่ก็เข้าไปแนวและเนื้อเรื่องมากๆ เลยค่ะ ดูมีพลัง 555+ ปล.ที่อยากแนะนำคือไม่ควรจะเปลี่ยนชื่อเรื่องบ่อยๆ นะคะ เพราะบางทีนักอ่านอาจจะจำชื่อเก่าจนขึ้นใจไปแล้วก็ได้ ก็เลยอยากจะให้คิดชื่อเรื่องให้ดีก่อนน่ะค่ะ 2. การจัดหน้าบทความ จากที่พลอยสังเกตมา...ท่านรินจะไม่ค่อยแต่งหบ้าบทความเท่าไหร่ อาจจะเพราะแต่งมาหลายเรื่องแล้ว ก็เลยขี้เกียจก็เป็นได้ หรืออาจจะเป็นเหตุผลอื่น เอาเป็นว่าพลอยจะไม่ติเรื่องนี้อีกละกันนะคะ เพราะน่าจะติไปหลายรอบแล้ว 555+ เพราะถึงท่านรินจะไม่ได้แต่งหน้าบทความ แต่นิยายของท่านรินก็สนุกอยู่ดี งั้นขอติตรงรูปละกันนะคะ อยากจะให้มีรูปตัวละครเยอะกว่านี้จังน้าาาาาา~ 3. ตัวละคร ตัวละครก็ไม่เยอะมากเท่าไหร่ ชื่อก็จำง่ายดี แถมมีคาแรกเตอร์เป็นของตัวเองอีกต่างหาก หลงรักเลยล่ะค่ะ ❤ 4. การบรรยาย บรรยายดีเหมือนเดิมเลยค่ะ เผลอๆ ดีกว่าเดิมด้วยซ้ำ รู้สึกว่าอ่านแล้วลื่นไหลมากๆ ค่ะ เห็นภาพในหัวเลยทีเดียวเชียว ดีมากๆ เลยล่ะค่ะ 5. เนื้อเรื่อง ชอบแนวเนื้อเรื่องมากๆ เลยนะคะ มีการเล่าแบบย้อนอดีตด้วย ไม่ได้ไล่เรียงตามเหตุการณ์ น่าสนใจดีค่ะ เปิดเรื่องได้น่าสนใจมากๆ ค่ะ ไม่ว่าจะเป็นการที่พระนางหนีอะไรสักอย่าง แล้วตื่นมาสลับร่างกัน แต่ท่านรินก็ทำให้นักอ่านหลายๆ คนฝันสลาย เพราะดันมาย้อนอดีตซะงั้น ฮือ...อยากรู้แล้วว่าสลับร่างแล้วเกิดอะไรขึ้นต่อ 555+ 6. คำผิด คำผิดแทบจะไม่มีเลยค่ะ น้อยนิดจริงๆ ที่เห็นชัดก็เป็นคำนี้อ่ะค่ะ ‘เว่ย’ ความจริงแล้วต้องเป็นคำนี้นะคะ ‘เว้ย’ คำลงท้ายสำหรับพวกผู้ชาย 555+ 7. อธิบายโดยรวม โดยรวมถือว่าดีมากๆ เลยค่ะ บางหัวข้อก็พูดสั้นๆ เพราะว่าพลอยไม่รู้ว่าจะติตรงไหนดี มันดีมากจริงๆ ค่ะ หลังจากที่วิจารณ์นิยายของท่านรินมาก็หลายเรื่องแล้ว เห็นถึงฝีมือการเขียนของท่านรินพัฒนาไปทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ เลยนะคะ ยังไงก็ขอให้พัฒนาแบบนี้ไปเรื่อยๆ เลยนะคะ เห็นว่าช่วงนี้ทำ E-book อยู่ ก็ขอให้ประสบความสำเร็จ มียอดขายเยอะๆ เลยนะคะ ปล.พลอยอดใจไม่ไหว คงต้องกดติดตามเรื่องนี้อีกเรื่องซะแล้ว 555+ อ่านน้อยลง
อ้วนพุงพลุ้ย | 18 เม.ย. 60
-
5
-
0
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"ร้าน 'MAGIC REVIEW'"
(แจ้งลบ)1. ชื่อเรื่อง ชื่อเรื่องเพราะดีนะคะ ‘เล่ห์ลับสลับใจ’ ตอนแรกพลอยอ่านเป็น เล่ห์รักสลับใจ ด้วยอ่ะ ขอโทษอย่างสุดซึ้งๆ 555+ ได้ข่าวว่าเปลี่ยนชื่อเรื่องแล้วใช่มั้ยเอ่ย? (ไม่แน่ใจ (-_- )( -_-)(-_- )) เอาเป็นว่าถ้าเปลี่ยนเป็น ‘ญาณกาล’ ก็เพราะเหมือนกัน ถึงมันจะดูอ่านยากๆ หน่อย แต่ก็เข้าไปแนวและเนื้อเรื่องมากๆ เลยค่ะ ดูมีพลัง 555+ ... อ่านเพิ่มเติม
1. ชื่อเรื่อง ชื่อเรื่องเพราะดีนะคะ ‘เล่ห์ลับสลับใจ’ ตอนแรกพลอยอ่านเป็น เล่ห์รักสลับใจ ด้วยอ่ะ ขอโทษอย่างสุดซึ้งๆ 555+ ได้ข่าวว่าเปลี่ยนชื่อเรื่องแล้วใช่มั้ยเอ่ย? (ไม่แน่ใจ (-_- )( -_-)(-_- )) เอาเป็นว่าถ้าเปลี่ยนเป็น ‘ญาณกาล’ ก็เพราะเหมือนกัน ถึงมันจะดูอ่านยากๆ หน่อย แต่ก็เข้าไปแนวและเนื้อเรื่องมากๆ เลยค่ะ ดูมีพลัง 555+ ปล.ที่อยากแนะนำคือไม่ควรจะเปลี่ยนชื่อเรื่องบ่อยๆ นะคะ เพราะบางทีนักอ่านอาจจะจำชื่อเก่าจนขึ้นใจไปแล้วก็ได้ ก็เลยอยากจะให้คิดชื่อเรื่องให้ดีก่อนน่ะค่ะ 2. การจัดหน้าบทความ จากที่พลอยสังเกตมา...ท่านรินจะไม่ค่อยแต่งหบ้าบทความเท่าไหร่ อาจจะเพราะแต่งมาหลายเรื่องแล้ว ก็เลยขี้เกียจก็เป็นได้ หรืออาจจะเป็นเหตุผลอื่น เอาเป็นว่าพลอยจะไม่ติเรื่องนี้อีกละกันนะคะ เพราะน่าจะติไปหลายรอบแล้ว 555+ เพราะถึงท่านรินจะไม่ได้แต่งหน้าบทความ แต่นิยายของท่านรินก็สนุกอยู่ดี งั้นขอติตรงรูปละกันนะคะ อยากจะให้มีรูปตัวละครเยอะกว่านี้จังน้าาาาาา~ 3. ตัวละคร ตัวละครก็ไม่เยอะมากเท่าไหร่ ชื่อก็จำง่ายดี แถมมีคาแรกเตอร์เป็นของตัวเองอีกต่างหาก หลงรักเลยล่ะค่ะ ❤ 4. การบรรยาย บรรยายดีเหมือนเดิมเลยค่ะ เผลอๆ ดีกว่าเดิมด้วยซ้ำ รู้สึกว่าอ่านแล้วลื่นไหลมากๆ ค่ะ เห็นภาพในหัวเลยทีเดียวเชียว ดีมากๆ เลยล่ะค่ะ 5. เนื้อเรื่อง ชอบแนวเนื้อเรื่องมากๆ เลยนะคะ มีการเล่าแบบย้อนอดีตด้วย ไม่ได้ไล่เรียงตามเหตุการณ์ น่าสนใจดีค่ะ เปิดเรื่องได้น่าสนใจมากๆ ค่ะ ไม่ว่าจะเป็นการที่พระนางหนีอะไรสักอย่าง แล้วตื่นมาสลับร่างกัน แต่ท่านรินก็ทำให้นักอ่านหลายๆ คนฝันสลาย เพราะดันมาย้อนอดีตซะงั้น ฮือ...อยากรู้แล้วว่าสลับร่างแล้วเกิดอะไรขึ้นต่อ 555+ 6. คำผิด คำผิดแทบจะไม่มีเลยค่ะ น้อยนิดจริงๆ ที่เห็นชัดก็เป็นคำนี้อ่ะค่ะ ‘เว่ย’ ความจริงแล้วต้องเป็นคำนี้นะคะ ‘เว้ย’ คำลงท้ายสำหรับพวกผู้ชาย 555+ 7. อธิบายโดยรวม โดยรวมถือว่าดีมากๆ เลยค่ะ บางหัวข้อก็พูดสั้นๆ เพราะว่าพลอยไม่รู้ว่าจะติตรงไหนดี มันดีมากจริงๆ ค่ะ หลังจากที่วิจารณ์นิยายของท่านรินมาก็หลายเรื่องแล้ว เห็นถึงฝีมือการเขียนของท่านรินพัฒนาไปทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ เลยนะคะ ยังไงก็ขอให้พัฒนาแบบนี้ไปเรื่อยๆ เลยนะคะ เห็นว่าช่วงนี้ทำ E-book อยู่ ก็ขอให้ประสบความสำเร็จ มียอดขายเยอะๆ เลยนะคะ ปล.พลอยอดใจไม่ไหว คงต้องกดติดตามเรื่องนี้อีกเรื่องซะแล้ว 555+ อ่านน้อยลง
อ้วนพุงพลุ้ย | 18 เม.ย. 60
-
5
-
0
"คำวิจารณ์จาก Sit in ร้านนั่งวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)(คำวิจารณ์ด้านล่างนี้อาจมีการเปิดเผยเนื้อหาในเรื่องบางส่วน ไม่แนะนำสำหรับนักอ่านยังไม่เคยอ่านจ้า) ก่อนอื่นต้องขอบคุณที่ไว้วางใจให้บทความเราได้มีโอกาสออกความเห็นนะคะ ขอใช้สรรพนามว่า ‘เรา’ ในการพูดคุยต่อจากนี้นะคะ อาจจะไม่ขอใช้ว่าเป็นคำวิจารณ์ คิดซะว่าเป็นเพื่อนคนหนึ่งที่มาคอมเม้นท์นิยายให้ฟังแล้วกันนะคะ 5555 มาเริ่มกันโลด! (วิจารณ์นี้ ... อ่านเพิ่มเติม
(คำวิจารณ์ด้านล่างนี้อาจมีการเปิดเผยเนื้อหาในเรื่องบางส่วน ไม่แนะนำสำหรับนักอ่านยังไม่เคยอ่านจ้า) ก่อนอื่นต้องขอบคุณที่ไว้วางใจให้บทความเราได้มีโอกาสออกความเห็นนะคะ ขอใช้สรรพนามว่า ‘เรา’ ในการพูดคุยต่อจากนี้นะคะ อาจจะไม่ขอใช้ว่าเป็นคำวิจารณ์ คิดซะว่าเป็นเพื่อนคนหนึ่งที่มาคอมเม้นท์นิยายให้ฟังแล้วกันนะคะ 5555 มาเริ่มกันโลด! (วิจารณ์นี้อ่านถึงตอนล่าสุด ตอนที่9) 1. บทนำ/แนะนำเรื่องแบบย่อ พูดถึงส่วนของแนะนำเรื่องที่หน้าเปิด คิดว่ามีความน่าสนใจในตัวอยู่แล้วนะคะ ยิ่งถ้าใครชอบแนวสลับร่างคงต้องคลิกเข้ามาอ่านแน่ ๆ เป็นการเกริ่นที่อาจจะไม่ได้หวือหวา สร้างปริศนามากขนาดนั้น แต่ก็อ่านแล้วเข้าใจได้ไม่ต้องตีความเยอะ โดยส่วนตัวชอบการเปิดแบบนี้นะคะ มันดูเรียบแต่มีอะไร คือเราอาจจะจับทางได้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับสลับร่างนะ แต่เราจะไม่มีทางรู้เลยว่าเรื่องจะเล่ายังไงถ้าไม่ได้คลิกเข้ามาอ่าน มาถึงส่วนของบทนำเรื่อง อันนี้จะขอพูด . บทนำเปิดมาเป็นลักษณะเล่าเรื่องธรรมดา เปิดตัวคู่หลักของเรื่องไปด้วยเลย ต้องขอชมก่อนเลยว่าผู้เขียนบรรยายบทนี้ได้ละเอียดมาก คิดดูว่าแค่ฉากเพียงหนึ่งฉากของคนสองคนที่จะกระโดดจากตึกที่ไฟไหม้ มันได้ขนาดนี้เลยนะ อ่านจบแล้วรู้สึกเหมือนเข้าไปอยู่ตรงนั้นเลยค่ะ คือเราเห็นภาพจากการบรรยาย เรานึกตามได้เป็นฉาก ๆ แต่อันนี้ก็เป็นความเห็นส่วนตัวอีกว่าการบรรยายส่วนนี้ยังดูละเอียดไปบ้าง เช่น ‘จับยึดราวระเบียงด้านหลังด้วยมืออีกข้างซึ่งยังว่างอยู่จนแน่น’ ตรงที่บอกว่าซึ่งยังว่าง อาจจะไม่จำเป็นต้องอธิบายขนาดนั้นเพราะคนอ่านก็น่าจะรู้ได้ด้วยบริบทแล้วว่าถ้าพิมยื่นมืออีกข้างไปจับราว มันก็ต้องว่างแหละ อะไรทำนองนี้น่ะค่ะ แต่ไม่ได้บอกว่าการเล่าแบบนี้เป็นเรื่องไม่ดี แย่นะคะ อันนี้เราคิดว่าอาจจะอยู่ที่สไตล์ของคนอ่านด้วย แล้วก็จะมีพวกคำซ้ำ คำเปลืองอยู่บ้าง ‘แต่อย่างน้อยเขาก็คิดว่า... อย่างน้อยโอกาสรอด...’ มันมีคำว่าอย่างน้อยใกล้กัน อ่านแล้วมันจะสะดุดนิดนึง ถ้าเราตัดอย่างน้อยอันหลังออก ความหมายก็ยังเหมือนเดิมได้อยู่ 2. เนื้อเรื่องโดยรวม อ่านถึงตอนล่าสุดยังรู้สึกว่าเนื้อเรื่องมันยังดูเนือย ๆ อยู่บ้าง อันนี้ไม่แน่ใจว่าเป็นความตั้งใจของผู้เขียนรึเปล่า แบบวางแพลนไว้แล้ว อ่านเรื่อย ๆ มีพีคแน่นอนไรงี้ ในมุมของนักอ่านคนหนึ่งรู้สึกว่าตอนอ่านเปิดมาทั้งแนะนำเรื่อง บทนำ มาจนถึงตอนที่1ที่ตัวละครรู้ว่าสลับร่างกัน เรารู้สึกลุ้นนะ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับสองคนนี้ สรุปแล้วสองคนนี้เขาอยู่ในสถานะไหนกันตอนที่สลับร่าง ตอนแรกที่ย้อนอดีตให้อ่าน มันดีนะคะที่ได้สร้างความสมเหตุสมผลให้กับเนื้อเรื่อง แต่ ณ ตอนนี้ที่อ่านยังรู้สึกว่ามันเนือย ๆ แบบบอกไม่ถูก ทั้งที่ตอนอ่านซ้ำไปมา เราก็รู้สึกว่าผู้เขียนเล่าได้กระชับแล้วนะ การดำเนินเรื่องไม่ได้ช้าไปหรือเร็วไป โดยส่วนตัวเลยขอสรุปตามความเข้าใจตัวเองว่าอาจจะเป็นเพราะการยกสถานการณ์ในแต่ละตอนมันยังดูไม่พีคหรือดูไม่น่าสนใจขนาดนั้น มันเหมือนยังไม่เห็นการกระทำที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงขนาดนั้น คิดว่าถึงจะเป็นการปูเรื่องมาทีละนิด แต่ก็ต้องสร้างสตอรี่ให้ดูน่าติดตามในทางใดทางหนึ่งที่มากกว่าการเล่าเรื่องปูอดีตมาเรื่อย ๆ . ตอนนี้รู้สึกสงสัยอยู่ว่าที่ทั้งพระนางรู้สึกคุ้นเคยกันและกันมันอดีตที่มากกว่านี้รึเปล่า? อันนี้ไม่รุ้คิดไปเองไหม5555 แต่ถ้าใช่อย่างที่คิด ก็คงดีมากเลย เพราะผู้เขียนปูไว้แบบเบา ๆ นะ เหมือนไม่ได้เน้นมาก แต่ก็ทำให้เราเก็บมาฉุกคิด มาเพ้อเจ้อต่อได้ 555 3. ภาษาและการบรรยาย ขอพูดภาพรวมก่อนลงรายละเอียดแล้วกันเนอะ ขอย้ำอีกครั้งเลยว่าชอบความละเอียด ใส่ใจในการบรรยายของผู้เขียนมาก คืออ่านแล้วรู้สึกได้เลยว่าผู้เขียนเก็บทุกจุดของเรื่องเลยจริง ๆ 5555 คืออ่านแล้วมันเห็นภาพน่ะค่ะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ลักษณะห้อง ท่าทางของตัวละคร บริบทรอบ ๆ ตัวละคร มันดีมากจริง ๆ แต่ก็ยังติดที่รู้สึกว่าบางจุดยังบรรยายละเอียดมากไป เราคิดว่าเรื่องแต่งประมาณนี้บางจุดเราอาจจะปล่อยให้คนอ่านจินตนาการเองได้ หรือว่าบางจุดที่มันเป็นกิริยาปกติชนคนอ่านก็สามารถรู้ได้ว่าคนนั้นทำอะไร จะมีท่าทางแบบไหนประมาณนี้น่ะค่ะ . เรื่องนี้ใช้สรรพนามบุรุษที่ 3 ในการเล่าเรื่อง เป็นสไตล์ที่เราเองก็ชอบเป็นการส่วนตัว 5555 เพราะทำให้รู้สึกการเล่าเรื่องดูสมูธ ดูจริงขึ้น มีตอนที่ 1 ที่ใช้สรรพนามเล่าของป้าสุกานดา มีคำว่า ‘นางหันมาเห็นนายน้อย...’ อันนี้ไม่รู้ปกติใช้กันได้รึเปล่า แต่คิดว่าการแทนตัวละครว่า ‘นาง’ ดูเป็นภาษาพูดมากกว่าภาษาเขียน ดูไม่เข้ากับการเล่าที่ผู้เขียนใช้มาตั้งแต่ต้น ถ้าเป็น ‘หล่อน’ หรือ ‘เธอ’ น่าจะโอเคกว่า . มีการใช้ ‘ก็’ กับ ‘และ’ ค่อนข้างเยอะเลยค่ะจากที่อ่าน ไม่ใช่ว่าใช้ไม่ได้นะคะ มันจะมีการบรรยายบางช่วงบางฉากที่มันจะมีและติดกัน ก็ติดกันประโยคต่อประโยคบ้าง หรือบางประโยคพออ่านแล้วถ้าตัดว่าก็ออกไป ความหมายก็ยังไม่เปลี่ยนแล้วรู้สึกอ่านได้ลื่นกว่า ตัวอย่างเช่น ตอน ครั้งแรก1 ที่บรรยายว่า ‘มาลัยก็ตอกกลับลูกสาวคนสวย’ ไม่ต้องมี ‘ก็’ ก็ยังเข้าใจประโยคได้ค่ะ รู้สึกอ่านลื่นกว่าด้วย ยังไงลองดูนะคะ เป็นคำแนะนำส่วนหนึ่งค่า . อย่างที่บอกไปแล้วเหมือนตอนที่ให้ความเห็นเรื่องการบรรยายตรงบทนำ รู้สึกว่ามีการใช้คำซ้ำ คำสิ้นเปลืองอยู่บ้าง ตอนครั้งแรก1 มีการใช้คำว่า เบา ๆซ้ำกันสองหน(อันนี้คิดว่าน่าจะเกิดจากการพิมพ์ผิด รึเปล่า? 5555) หรือมีบางประโยคที่รู้สึกว่าสามารถรวบมาเป็นประโยคเดียวกันได้ ให้ดูไม่ยืดเยื้อเกินไป อาทิ ‘พิมฐาที่เห็นว่าประตู...ถือวิสาสะผลักประตูรั้วสแตนเลส...’ อันนี้ไม่รู้ว่สควรจะปรับเป็นแบบไหนดี แต่แค่รู้สึกว่าการบรรยายลักษณะประตูมันน่าจะอยู่ตั้งแต่ช่วงต้นที่พูดถึง แล้วก็เล่ายาวมาได้เลย อะไรทำนองนี้น่ะค่ะ . สุดท้ายคือชื่นชอบการรบรรยายอารมณ์ ความรู้สึกของตัวละครมากค่ะ มันมีเสน่ห์ อ่านแล้วก็เผลอยิ้มตามในบางช่วงบางตอน เวลาตัวละครคิด เถียงกันบ้าง ชอบที่มันดูไม่ปรุงแต่งมาก ผู้เขียนไม่ได้ใส่มุกตลกหรือการใช้คำเปรียบเทียบแบบฮา ๆ แต่การบรรยายท่าทาง อารมณ์อ่านแล้วมันยิ้มตามจริง ๆ ค่ะ ชื่นชมเลย 4. ตัวละคร เราชอบนะคะ ทั้งพิมฐา และพัฒน์ รู้สึกเป็นตัวละครที่ดูธรรมดาในเรื่องของนิสัย การใช้ชีวิต คือเป็นความธรรมดาที่ผู้เขียนทำให้ดูมีอะไรได้ มันดีมากเลยนะคะ โดยเฉพาะพระเอกที่ปูมาว่าเป็นดาราด้วย รวยด้วย เป็นอาจารย์ด้วย การมีนิสัยที่เนี้ยบมันทำให้ดูสมเหตุสมผลมาก ๆ แต่นางเอกที่เกริ่นๆ มาในตอนแรกว่าจะติดห้าว แมน ๆ คุยกันหน่อย ยังดูมีความเรียบร้อยปนโก๊ะเสริมเข้ามาทำให้ดูขัดๆกันบ้าง (อันนี้ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่าอีกเช่นกัน) แต่ภาพรวมของตัวละคร 2 ตัวนี้ถือว่าโอเคเลยค่ะ ถึงจะยังอ่านได้ไม่มาก แต่ชอบความน่ารักของทั้งสองคนเวลาอยู่ในสถานการณ์เดียวกันมาก ขนาดแค่ฉากกินน้ำเต้าหู้ นึกภาพตามยังรู้สึกน่ารักเลย เป็นตัวละครที่เรารู้สึกจินตนาการได้ง่าย ไม่ไกลตัว บวกกับผู้เขียนบรรยายลักษณะรูปร่างของตัวละครไว้ละเอียดมาก เลยช่วยให้ตัวละครดูมีชีวิตขึ้นมามากเลยล่ะค่ะ 5. ความอิน น่าติดตาม โดยส่วนตัวยังคิดว่ายังไม่อินหรือรู้สึกน่าติดตามเท่าไหร่นัก อาจจะเพราะจำนวนตอนที่ยังไม่มาก บวกกับที่ได้บอกในหัวข้อข้างต้นก็มีส่วน อย่างที่บอกว่าอ่านแล้วให้ความรู้สึกว่าเรื่องมันยังดำเนินไปช้า ช่วงพาร์ทอดีตที่เล่ายังดูไม่น่าตื่นเต้น หรือลุ้นหลังอ่านจบแต่ละตอนเท่าไหร่นัก เรารุ้สึกว่าผู้เขียนให้ความสำคัญกับพาร์ทอดีตนี้แหละ แต่แค่ยังไม่รู้สึกในตอนที่อ่านว่าส่วนที่เล่าบางส่วนของพาร์ทอดีตนี้มันสำคัญยังไง หรือว่ามันน่าติดตามยังไงอะไรประมาณนี้น่ะค่ะ 6. คำผิด ส่วนนี้จะเป็นการช่วยเช็คคำผิดให้เฉย ๆ ค่า ร่วมด้วยช่วยกันเพื่อการอ่านที่ลื่นไหลสบายตา ยัน=อัน(บท1) , โด=โดด(บท1) , ซะมัด=ชะมัด(ตอน8) , สิทธิ=สิทธิ์(ตอน8) , เนคไทค์=เนคไท(ตอน9) ระดับ B ยังไงถ้าคำวิจารณ์ หรือคำแนะนำที่ได้บอกไปมีส่วนที่เราเข้าใจผิด หรือไม่โอเคยังไงสามารถบอกเราได้เลยนะคะ เป็นการพูดคุยกันชิว ๆ ขอบคุณที่เลือกให้ร้านเราได้วิจารณ์เรื่องนี้นะคะ ขอบคุณมากเลยค่า เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนนะคะ เราว่าพล็อตนี้เป็นพล็อตน่าสนใจที่ยังไงก็ยังมีคนติดตามอ่านอยู่เสมอ จากที่อ่านมาก็เชื่อว่าผู้เขียนมีฝีมือในระดับหนึ่ง และสามารถสร้างพิมฐากับพัฒน์ให้จดจำกับผู้อ่านได้แน่นอนเลยค่า อ่านน้อยลง
ลููกเจี๊ยบสีชมพู_ | 6 มี.ค. 60
-
4
-
0
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น