ถึงนายจาร้ายยัยตัวแสบก้อจารักนาย

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

นี่เปงเรื่องจิงที่TingTongจานำมาเขียน ม่ายช่ายนิยาย สังเกตไหมคะว่านิยายเกือบทุกเรื่องตอนต้นนางเอกกับพระเอกต้องมาเจอกานด้วยความบังเอิญแล้วก้อม่ายชอบหน้ากานมากๆ แล้วนางร้ายจะเปงแฟนเก่าของพระเอกมีเรื่องต้องทามให้เลิกกาน พอพระเอกมาเจอกับนางเอก ซักพักนางร้ายก้อจาโผล่มาเพื่อมาขอคืนดีกลับพระเอก แล้วพระรองก้อม่ายช่ายครายถ้าม่ายช่ายเพื่อนพระเอกก้อคนที่นางเอกหลงรักหรือบางเรื่องพระรองก้อเปงทั้ง 2 อย่าง แล้วพอมากลางๆนางเอกจะต้องรู้ตัวก่อนเสมอว่าชอบพระเอก แต่พระเอกจารู้ตัวเมื่อนางเอกเริ่มตีตัวออกห่าง เหมือนที่เค้าพูดกานว่า

     “คนที่อยู่ใกล้ตัวเรากลับไม่ให้ความสำคัญกลับปายให้ความสำคัญกะคนที่อยู่ไกลตัว” บางคนก้ออาจจะเปงเหมือนกานช่ายมั้ยคะ เพาะฉะนั้นเวลาเราจาให้ความสำคัญครายม่ายต้องปายมองไกลๆหรอกคะ ใกล้ๆเนี่ยแหละม่ายว่าจาเปงพ่อแม่ ญาติที่บ้านหรือเพื่อน

     อะพอพระเอกรู้ตัวแล้วก้อพยายามบอกนางเอกมาบอกรักกับนางเอก พอคบกานปายซักพักก้อจามีปันหาให้ต้องเข้าจายผิด และพอปันหาเคลียก้อจบด้วยความแฮปปี้ ความรักอย่างนี้ครายก้ออยากมีช่ายไหมคะ แต่ก้อม่ายช่ายทุกคนที่มีความรักอย่างนี้แม้กระทั่งตัวฉันเองมานก้อเปงด้ายแค่ความเพ้อฝันปายวันๆ อะอ๊ะรู้นะว่าจะเถียงม่ายต้องเถียงหรอกคะเพาะที่ฉันบอกว่ามานเปงแค่ความเพ้อฝันอะเปงแค่ก่อนที่จะด้ายเจอกับคนคนนี้คนที่ทามให้ฉันอมยิ้มและหัวเราะด้ายคนเดียว(บ้าป่าวเนี่ย - -“) แล้วก้อร้องไห้ในเวลาเดียวกัน แต่สุดท้ายฉันก้อเข้าจายว่าอุปสรรคที่เราเจอ ถ้าเราสามารถจบมานด้าย สิ่งที่ตามมาคือความเข้าจายกาน ลองฟังเรื่องที่ฉันเล่าแล้วลองคิดตามนะคะว่าเรื่องนี้มานเกิดเพาะอะไรแล้วเอาสิ่งที่คุนคิดนั้นละเปงอุทาหรณ์ให้กับตัวคุนเอง