คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความทรงจำอันยาวนาน
"สิ่งของทุกอย่างต่างก็มีความทรงจำ
แต่มันขึ้นอยู่ที่ว่าเราเลือกจะจำหรือลืมมัน"
ในคืนพระจันทร์เต็มดวง และมีทะเลดาวส่องประกายชวนให้เพลิดเพลิน แต่กลับมีผู้หญิงนั่งเศร้าสร้อยอยู่ข้างหน้าต่าง เทอหยิบรูปขึ้นมาดูในนั้นมีหญิงชายยืนคู่กัน ยิ้มอย่างสดใสต่างจากคนที่ดูรูปอยู่ แล้วน้ำตาก็เริ่มเอ่อนองจากตาที่เคยสวยใสกลายเปงตาที่บวมของคนเพิ่งร้องไห้มาและกำลังจะร้องอีก เทอนึกถึงความทรงจำเมื่อ 5 ปีก่อน
"เฮ้!นั่นเรนะใช่ไหม" เสียงเรียกหนึ่งดังมาจากข้างหลัง ฉันค่อยๆหันไปตามเสียงนั้น โดยที่ไม่ได้คิดว่าถ้าหันไปจะมีบางอย่างเดินเข้ามาและจะเป็นเงาตามตัวเทอไปตลอดชีวิต
"อ้าว! เรกะใช่ไหม แหม!เจอกันครั้งสุดท้ายก็ตอนอนุบาล2นะเนี่ย" เรนะหันไปตามเสียงแล้วก็ต้องเห็นเพื่อนสนิทสมัยอนุบาล เทอชื่อเรกะ
"จำกันได้ด้วยหรอ 7 ปีแล้วนะที่ไม่ได้เจอกันอะ" เรกะดีใจมากที่ได้เจอเพื่อน Love
"แหม!เขียนจดหมายถึงกัน แถมเทอส่งรูปมาให้ดู ทำไมจะจำไม่ได้ยะ"
ฉันขอแนะนำตัวหน่อยนะคะ ฉัน เอโนโมโตะ เรนะ นามสกุลนี้ดังนะคะเพราะพ่อฉันเอโนโมโตะ เคนจิโร่เป็นประธานบริษัทที่มีสาขาทั่วโลก ฉันเป็นนักเรียนดีเด่นและนักกิจกรรมของร.ร.เซริน ร.ร.ชื่อดัง1ใน4ของเกียวโต ไม่ได้โม้ แล้วเรื่องที่ฉันถนัดที่สุดคือการต่อสู้ของญี่ปุ่นทุกแขนงเลยละ ขนาดเพื่อนฉันยังเรียกว่าสาวนักสู้เลย รูปร่างหน้าตาฉันจัดว่าใช้ได้ ยิ่งถ้าบอกสัดส่วนแล้วจะยิ่งอึ้ง 34:24:32 สูง168 เป๊ะ ฮะๆๆอึ้งอะสิเรียกได้ว่า ขาว สวย หมวย เซ็กส์ เลย คนที่ยืนตาแป๋วนี่ก็เพื่อนสมัยเด็กฉันเอง เราเจอกันที่เรียนพิเศษ โฮะโฮะ ฉันจะไปสอบที่อื่น แต่อยากอยู่ร.ร.เก่าง่ะ แกล้งสอบไม่ผ่านดีก่า อิอิ เห็นอย่างนี้ฉันไม่เต็มนะคะ โฮะโฮะ เอ้าพูดซะเยอะ มาเข้าเรื่องกันต่อดีก่า
"เรนะเทอเรียนที่นี่ด้วยหรอ" เรกะถามอย่างไม่เชื่อสายตา(นี่เทอเห็นฉันไม่ใช่เด็กเรียนหรอ)
"เอ้า!เทอจ๋าฉันโดนบังคับยะ แต่ที่นี่เขาติวดีนะ" เรนะพูดแล้วหันไปมองป้ายสถานที่เรียนชื่อ "บ้านรักเรียน"
"มาเรียนครั้งแรกหรอเรกะ แล้วเรียนช่วงไหนมั่งอะ"
"อ้อ!ฉันเรียน8.00-12.00น.จ๊ะ แล้วเทอละเรียนตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย"
"ฉันเรียนตั้งแต่ป.5แล้ว เรียน 8.00-12.00น.แล้วเรียน13.00-15.00น.ทำไมไม่เรียนตอนบ่ายอะ สนุกดีนะคนเรียนก็น้อย พี่ที่สอนก็เป็นกันเองไม่ใช่ครูแก่ๆขี้บ่น" ต๊ายพูดไปได้ดูก่อนมีใครได้ยินปะ
"เรกะ" คนสวยและเพื่อนแสนจะขี้เหร่ก็หันปายดูตามเสียง อ๊ะนั้น
"มิกิรู้จักเรกะด้วยหรอ" ง.งู 2 ตัวขึ้นหน้าฉัน
"ฉันต้องถามแกเรนะรู้จักเรกะด้วยหรอ" มิกิอะเขาสวยนะแต่เสียดายออกห้าวแล้วกำลังจะเปงทอมละ ม่ายหน้าเลยเพื่อนฉัน เฮ้อ!
"รู้สิ แล้ว 3 คนนั้นอะปายหนาย" ฉันม่ายอยากจะตอบคำถามที่มิกิถามกาน ว่ารู้จักเรกะด้ายไง~ ม่ายช่ายละ ปายร้องเพลงเขาเดี๋ยวโดนลิขสิทธิ์หรอก ความจิงม่ายอยากบรรยายธรรมอะเรื่องมานยาว
ขอแนะนำ 3 คนนั้นหน่อยนะ
1.เมนัส SHE สูงมาก ขาวสวย
2.ยูมิ เตี๊ยแต่หุ่นบางปลิวปายกะลมได้เลย
3.รันเสะ อย่าให้บรรยาย เจ๊เขาสวยแบบแขกค่าาาาาาาา
แล้วการเรียนช่วงเช้าก็ผ่านปายด้วยดี
- พักเที่ยง -
พวกเรา 5 คนนั่งกินข้าวอย่างหรูเลย โธ่!ก็ข้าวไข่เจียวดีๆนี่แหละว้า แล้วมิกิก็ถามว่า
"แล้วช่วงบ่ายครายเรียนรายมั่งอะ"
"ฉันกับเมนัสเรียน คณิต-วิทย์" ฉันตอบอย่างเซรงๆ เพาะเมื่อกี้ฉันชั่งน้ำหนัก หนักขึ้นตั้ง 0.5 แน่ะ
"ไรวะ งั้นก็มีฉันเรียน คณิต-อังกฤษอยู่คนเดียวอะดิ" เสียงของมิกิดับเบิ้ลเซรงกว่าฉันอีกเฮอะๆ แล้วก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลัง
"ผมก็เรียนคร๊าบ มิกิม่ายด้ายเรียนคนเดียวซะหน่อย" โอ้!ครายเนี่ยหล่อมากคะ O_o แล้ว HE ก็นั่งลงอย่างม่ายสนจายคราย แถมสั่งหมี่เป็ดอีก ชามละตั้ง 100 เยน แน่ะอยากกินมั่งอะ ฮือเดี๋ยวอ้วนกินไข่นี่แหละลดคลอเรสเตอรอลในร่างกายด้วย(ถ้ากินวันละ1ฟองจะช่วยลดคลอเรสเตอรอลที่ม่ายจำเปงแต่ถ้ามากกว่านั้นจะเพิ่มคลอเรสเตอรอลในร่างกายคะ)
"เออ ผู้ใด๋อะ" ในที่สุดก็ถามออกมาก่อนหน้าจะมีแต่ง.งู
- เงียบ ม่ายมีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่คุณเรียกคะ -
"อ้อ!ลืมแนะนำเนี่ยชิน เพื่อนร.ร.เดียวกะพวกเรา" ในที่สุดก็มีคนตอบฉัน ดีจางยางม่ายมีครายลืม
"ยางนี้ฉันก็นอกคอกเดะ ทุกคนมาจากร.ร.เดียวกานหมดเลยอ่า" เสียงฉันน่าเหงจายมากกกกก
"แล้วยัยตาตี่นี่ครายอะ" ปึ้ด~เส้นความอดทนฉันปายซะละ ขอถอนคำพูดที่บอกมานหล่อ ไอ้เลวววววววววว
"ทามมั้ยตาตี่แล้วหนักหัวคราย ฉันเรนะ เอโนโมโตะ เรนะ ม่ายช่ายยัยตาตี่" 555++ ผงะปายเลยพอด้ายยินนามสกุลฉัน^O^
"อ้าว!กัดกันแล้วสงสัยบุพเพสันนิวาส"
"บุพเพอาละวาดสิม่ายว่า" ฉันหันปายบอกมิกิแล้วหันกลับมามองชินตาเขียว แต่ครายจารู้ว่าสิ่งที่มิกิพูดจาเปงความจิงในม่ายช้า
ตลอดคาบคณิตฉันทะเลาะกะชิน เพาะชินมานมานั่งข้างหลังฉันแล้วหาเรื่องอยู่ด้าย รู้สึกจะจงใจนั่งด้วยนะเนี่ย แต่ฉันกลับม่ายโกรธเลยรู้สึกอยากให้เวลาหยุดอยู่ยางงี้ด้วย
- อาทิตย์ต่อมา -
ตึก ตึก ตึก เสียงวิ่งขึ้นบันไดดังเข้ามาเรื่อยๆ ปัง !!!!!!! คนทั้งห้องหันมามองรวมทั้งฉันด้วย แล้วก็ต้องเหงหมา 2 ตัวยืนหอบอยู่
"แฮ่ก แฮ่ก เฮ้ย!เรนะฉันมีไรจะบอก" เรกะพูดขึ้น
"ชินชอบแกอะ!!!!!!!!!!!!!!!!" ยูมิต้องพูดแทนเพาะตอนนี้เรกะมานปายแล้ว เฮ้อ~เอเมน เอะแต่เมื่อกี้ด้ายยินไรแว่วๆ
"ห๊าาาาาาาาาาาา! เปงปายม่ายด้าย ๐(o_O)๐"
"5555+++ เหงมั้ยฉันบอกแล้วว่าบุพเพสันนิวาส" แล้วมิกิกับเมนัสก็เดินเข้ามา(รันเสะม่ายมาคะ)ยางมิวายจะแซวฉันนะเนี่ย - -"
- พักเที่ยง -
เรนะกับยูมิก็นั่งคุยกานตรงโซฟา ส่วนคนอื่น ไปห้างเพื่อจะซื้ออุปกรณ์ทามงานกลุ่ม แล้วชินก็เดินเข้ามา พอชินเหงฉันก็ชะงักแป๊ป แล้วก็เดินเข้ามาทักยูมิแต่เมินฉันเฉยเลยอ่า = O = แล้วก็เดินปายนั่งตรงเคาน์เตอร์ ยูมิบอกคงอายมั่ง พอฉันจะหันปายเถียงมานก็กลับบ้านปายแล้ว ทามมั้ยเร็วจางฟะ - -" ปิ๊ง!ฟามฉลาดแกมโกงของฉันก็นึกอยากแกล้งคน ก็เลยลุกขึ้นเดินปายนั่งตรงเคาน์เตอร์ด้วย แต่ม่ายด้ายทักมานนะ ทักเพ่โย
"เพ่โยดี" ทักตามมารยาทคะจิงๆก็ม่ายอยากทัก
"อ้าว!เรนะยางอยู่หรอ ^^"
"เพ่คะ เจอน้องที่น่ารักเขาทักกันยางนี่หรอ +๐+"
"อืม เจอพวกปัญญาอ่อนม่ายต้องทักดีๆก็ด้าย"
"ครายปัญญาอ่อนเดี๋ยวแม่ซัดเลย"
"กลัวแล้วจ๊า เออ เรนะเลิกเลงหมดทุกยางแล้วหรอ" จิงๆก่อนเจอกันที่เนี่ยเพ่โยเขาเคยสอนการต่อสู้ของญี่ปุ่นมาก่อน แล้วเขามาช่วยที่บ้านก็เลยชวนมาเรียนเนี่ย ก็เรียนดูก็ดีอะ
"ก็ม่ายมีไรจะเรียนแล้วอะ แล้วก็ถ้าจะซ้อมก็ปายซ้อมที่ร.ร.ก็ด้ายอะ" ยางที่บอกปายร.ร.ฉันมีพร้อมทุกยางจะเรียนมหาลัยก็ด้าย แล้วทามมั้ยต้องปายสอบที่อื่นด้วยฟะ - -" แล้วที่ม่ายด้ายบอกปาย คือ… ฉันเปงว่าที่ประธานนักเรียนอะ ^O^
"เออ เก่งแล้วนี่ อะ!เพ่ต้องปายละ บาย"
"อืม บาย" พอเพ่เขาปายคุนชินก็หันมาพูดกับฉัน ประโยคแรกของวันนี้
"เรนะเรียนไรหรอ" เสียงรู้สึกสั่นมาก
"อ้อ!เรียนการต่อสู้จ๊า"
"โอ้!มิน่าถึก" แล้วมานก็กลับมาพูดกวนเหมือนเดิม
"ครายถึกยะ ฉันออกจะสวย" เชอะ!มาว่าฉันถึก
"เรนะผมขอรูปด้ายมั้ยคร๊าบ" พอฉันหันปาย อ้าวปายหนายแล้วอะ และหลังจากนั้นเหมือนกับจงจายหลบหน้าฉันเลย ม่ายค่อยมาเรียน ขนาดนั่งเรียนยังนั่งห่างเปงโยชน์แน่ะ
++++ดีค่า~ขอบคุนนะคะ++++
ที่เข้ามาอ่านกานมีไรติด้ายนะรับฟังจ๊า อาจจะอัพช้านะต้องขอโทษด้วยงับ ช่วงนี้งานเยอะอ่า นอนยางม่ายค่อยด้ายนอนเลย เหอะ~กลุ้ม งั้นปายก่อนนะตอนหน้าเจอกาน DEK_L_J
ความคิดเห็น