คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : The Trick แผนรักกลหัวใจ 3
The Trick แผนรักกลหัวใจ 3
วันนี้ปาร์คเยอึนตื่นแต่เช้า อาบน้ำแต่งตัวและกินข้าวด้วยความเร็วแสง แล้วรีบวิ่งออกจากบ้านเพื่อไปร้านดอกไม้ที่อยู่ติดกัน (รีบเพื่อ- -) เมื่อเปิดประตูเข้าไปในร้าน ร่างสูงก็ได้กลิ่นหอมของดอกไม้สีสันสวยงามนานาชนิดที่วางจัดเรียงอย่างสวยงามจนตัวเองถึงกับเคลิ้มไป
“สวัสดีค่ะ ร้านดอกไม้โซยูยินดีต้อนรับค่ะ อ้าว...พี่เยอึน...มีอะไรให้ช่วยคะ^^” เสียงทักทายเล็กๆด้วยความเป็นมิตรเรียกสติของปาร์คเยอึนกลับมา คนตาคมหันไปตามเสียงเรียกพร้อมกับยิ้มทักทายร่างๆเล็กๆ แก้มป่องๆของเจ้าของร้านที่ยืนยิ้มอยู่ข้างหลังตน
“ส...สวัสดีค่ะน้องโซฮี ค..คือ พ...พี่จะมาซื้อช่อดอกไม้...ส...สักช่ออ่ะค่ะ^^” ร่างสูงพูดติดๆขัดๆด้วยความประหม่าและเขินอาย ทำไงได้ก็ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยซื้อดอกไม้ให้ใครนอกจากซื้อไปไหว้พระกับไหว้พ่อกับแม่ในวันพ่อ-แม่แห่งชาติเลย แถมนี่ยังซื้อเพื่อไปจีบสาวอีก คนซื่อ(บื้อ)อย่างเธอคงคิดเรื่องแบบนี้ได้หรอกนะ นอกจากเจ้าเพื่อนตัวแสบที่เธอโทรไปอ้อนวอนขอให้ช่วยเมื่อวานบอกมา ไม่บอกก็ไม่รู้หรอกว่าต้องทำอย่างนี้ โอ๊ยยย พูดแล้วเขินนนน>///<
อานโซฮีเห็นได้ยินดังนั้น ก็แอบขำในท่าทางประหม่าและเขินอายของร่างสูง ที่ตอนนี้หน้าแดงไปถึงใบหูแล้ว “แล้วพี่เยอึนจะซื้อไปให้ใคร...เอ่อในโอกาสอะไรคะ” คนแก้กลมเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม เพราะจะได้จัดดอกไม้ให้เหมาะสมเข้ากับคนและโอกาส
“พี่จะซ...ซื้อไปให้ เอ่อ...ร...รุ่นน้องค่ะ น...ในโอกาส เอ่อ...” ร่างสูงที่ตอนนี้กลายเป็นคนติดอ่างไปเรียบร้อยแล้ว ตอบด้วยท่าทางอึกอัก แอบสบถด่าตัวเองในใจอย่างหัวเสีย ‘ โอ๊ยยย ไอ้เยอึน แค่ซื้อดอกไม่แกยังติดอ่างขนาดนี้ แล้วนี่ถ้าแกเอาไปให้น้องเค้าแล้วสารภาพรัก แกไม่ต้องใบ้กินเลยเหรอวะ! กร๊าซซซซซ ’ และก่อนที่คนตาคมจะเก็บอาการไม่อยู่ดึงทึ้งผมตัวเองแล้วนอนดิ้นไปดิ้นมากับพื้น (เอ่อเค้าซ้อมเต้นค่ะ- -) ก็มีเสียงทุ้มห้าวเหมือนเสียงผู้ชายดังขึ้นที่ด้านหลังของตน
“อาการแบบนี้พี่ว่าสงสัยเยอึนจะไปจีบสาวสารภาพรักแน่ๆเลยโซฮี...ใช่มั้ย 55+^^” เสียงทุ้มพูดกับสาวน้อยแก้มป่อง แล้วประโยคท้ายก็หันมายิ้มให้กับร่างสูง ที่ตอนนี้ยืนอ้าปากค้างไปแล้วด้วยความช็อค ที่คนตัวดำทายถูกว่าตนจะซื้อดอกไม้ไปทำไม (แล้วอย่างนี้จะรอดหรอคะ- -)
“พี่ยูบินคะ! พูดอะไรเนี่ย เห็นมั้ยว่าพี่เยอึนช็อคจนค้างไปแล้ว!” โซฮีเอ็ดจนแก้มป่อง พร้อมกับตีเข้าที่แขนคนตรงหน้าดังเผี๊ยะ ด้วยความตกใจ เมื่อเห็นว่าร่างสูงที่ทำท่าจะเต้น(- -) ตรงหน้านิ่งค้างไปทันทีที่ได้ยินยูบินพูดว่าตนจะซื้อดอกไม้ไปทำอะไร
“โอ๊ยย โซฮีอ่า ก็ไอ้เยอึนอาการเหมือนกับพี่ตอนที่ซื้อดอกไม้ไปจีบเธอเลยนี่นา พี่ก็เลยคิดว่ามันต้องซื้อไปจีบสาวๆแน่ๆเลยอะดิ ใจร้ายมาตีเค้า อูยเจ็บๆๆ” ยูบินพูดเสียงอ่อยพลางเอามือลูบแขนตัวเองป้อยๆ ด้วยความเจ็บๆคันๆ (แต่จุดประสงค์หลักคือเพื่อออดอ้อนเรียกคะแนนสงสารจากคนตรงหน้า- -) ได้ยินคนผิวคล้ำพูดพาดพิงถึงตนดังนั้นสาวแก้มป้องก็เงื้อมมือตั้งท่าจะตีซ้ำอีกเพื่อปกปิดความเขิน เค้าก็อายเป็นนะ พูดแบบนี้ต่อหน้าลูกค้าอ่ะ!
เมื่อเห็นดังนั้นร่างสูงก็รีบร้องห้ามทันที ด้วยความกลัวว่าคนผิวคล้ำจะโดนตีจนช้ำตายซะก่อน(เว่อร์- -) “อย่าค่ะ! น้องโซฮี คือ...พี่ยูบินพูดถูกแล้วค่ะ พี่จะซื้อไปเพื่อสารภาพรักกับรุ่นน้องค่ะ>///<” ปาร์คเยอึนพูดอย่างรวดเร็วด้วยความเขิน ก็คนมันยังไม่ชินอ่ะ
“อ่า แหะๆ ขอโทษนะคะที่เสียมารยาท” โซฮีได้ยินดังนั้นก็ ลดมือลงแล้วรีบก้มหัวขอโทษร่างสูงทันที แต่ก็ไม่วายมองค้อนไปที่อีกคนที่ตอนนี้ทำปากขมุบขมิบ พร้อมกับยังเอามือลูบแขนตัวเองอยู่
“ล...แล้ว พี่...ควรซื้อดอกไม้อะไรดีอ่ะคะ” (เยปาร์คกี้ยังติดอ่างไม่หายค่ะ- -) ก็อย่างที่บอก เธอไม่เคยซื้อดอกไม้จีบสาวเลย ดังนั้นเธอจึงต้องถามความเห็นจากเจ้าของร้านซึ่งน่าจะเป็นผู้ที่ชำนาญในเรื่องนี้ที่สุด (เอ่อ รองจากไอ้มินอ่ะนะ ก็มันดันไม่ได้บอกว่าต้องซื้อดอกไม้อะไร เธอก็เลยต้องถามเจ้าของร้านดูน่ะสิ)
“อืมมม แล้วคนที่พี่เยอึนจะไปสารภาพรัก เค้ามีลักษณะนิสัยยังไงคะ” โซฮีถาม เพราะจะได้เลือกดอกไม้ให้เข้ากับคนคนนั้น
“ก็...น่ารัก...น่ารัก...แล้วก็น่ารักค่ะ...” ร่างสูงนึกถึงหน้าซอนมี รุ่นน้องขอเธอแล้วก็เพ้อออกมาอย่างลืมตัว นั่นทำให้คนตัวดำอดขำไม่ได้ในท่าทางแบบนั้น
‘ท่าจะเป็นเอามาก หุหุ’ คนตัวดำแอบคิดอยู่ในใจ “สงสัยเธอคนนั้นคงจะน่ารักมากๆเลยนะเนี่ย แกถึงได้เพ้อซะขนาดนี้ 55+ งั้นพี่ว่า...ดอกลิลลี่สีขาวสะอาดแบบนี้น่าจะเหมาะกับน้องเค้านะ” ยูบินเดินไปทางที่มีดอกลิลลี่หลากสีวางอยู่ แล้วหยิบดอกสีขาวที่จัดอยู่ในแจกันตรงกลางออกมายื่นให้เยอึนที่ตอนนี้ยื่นมือมารับแล้วพิจจารณาดอกไม้สีขาวที่อยู่ในมือ
“ดอกลิลลี่หรอคะ อืมม....”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หลังจากที่ออกมาจากร้านดอกไม้โซยูแล้ว ร่างสูงก็เดินถือช่อดอกกุหลาบสีชมพู(แล้วถามเค้าเพื่อ- -?)ที่ตัวเองตั้งใจ (บอกให้โซฮี) บรรจงห่อด้วยกระดาษสาสีม่วง ผูกด้วยริบบิ้นสีเขียว สองขายาวๆก้าวเข้ามาถึงหน้ามหาลัย เธอหยุดยืนสักพักแล้วสูดหายใจลึกๆ เอาอากาศเข้าปอดให้มากที่สุด เพื่อเรียกความมั่นใจ(ที่มีอยู่น้อยนิด) กลับคืนมา เพราะมันดันวิ่งหนีหายไปหมดตั้งแต่ตอนที่เธอเห็นป้ายชื่อมหาลัยแล้ว(เว่อร์- -)
“แล้ว...เราทำตามนี้ แล้วมันจะได้ผลจริงๆหรอ” ร่างสูงมองแผ่นกระดาษภายในมือที่มีข้อความบางอย่างที่ยูบินและโซฮีเจ้าของร้านดอกไม้เขียนมาให้ตน
‘เดี๋ยวอย่างเพิ่งไปค่ะพี่เยอึน!’ เสียงทุ้มของเจ้าของร้านเอ่ยเรียก ทำให้ร่างสูงที่กำลังจะเดินออกจากร้านหยุดชะงักแล้วหันมามองด้วยใบหน้าตกใจ
‘พ...พี่ลืมจ่ายตังค์หรอคะ?’ คนตาคมพูดพร้อมกับทำหน้าเหรอหรา
‘ป่าวค่ะ แต่เราอยากจะให้พี่เอานี่ไปด้วยค่ะ’ คนหน้ากลมเอ่ยพร้อมกับยื่นแผ่นกระดาษสีขาวใบหนึ่งให้กับร่างสูง ที่ยื่นมืออกมารับอย่างงงงง ‘เอาไปทำตามดูนะคะ หนูว่าเธอต้องชอบ และรับรักพี่แน่ๆค่ะ^^’ คนแก้มกลมพูดพร้อมกับอมยิ้ม
‘อ่า...จะดีหรอ…พี่...’ร่างสูงก้มอ่านแผ่นกระดาษในมือ แล้วเงยหน้าพูดกับทั้งสองด้วยความไม่มันใจ
‘ฉันเคยทำมาแล้ว...และมันก็ได้ผลดีด้วย หุหุ ฉันว่าแกใช้มันก็ต้องได้ผลเหมือนกัน’ คนผิวคล้ำเห็นร่างสูงทำท่าอึกอักจึงพูดให้กำลังใจด้วยรอยยิ้ม ทำให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆ บัดนี้แก้มกลมๆขึ้นสีเรื่อด้วยความอาย ร่างสูงจึงกล่าวขอบคุณแล้วเดินออกจากร้านมา...
.
.
.
.
.
“เอาวะ! ลองดูสักตั้ง ปาร์คเยอึนสู้โว้ยยย!” ว่าวแล้วคนตาคมก็เดินอย่างมาดมั่น (รึเปล่า) มุ่งสู่โต๊ะประจำที่ซอนมีนั่งอ่านหนังสืออยู่ทุกเช้าเพื่อไปสารภาพรัก...
.
.
.
.
.
“ฮัลโหล น้องซอนมีคะ ทางนี้เรียบร้อยแล้วค่ะ”เสียงทุ้มของยูบินเอ่ยมาตามสาย หลังจากที่ร่างสูงเดินออกจากร้านมา ยูบินก็กดโทรศัพท์ถึงซอนมี รุ่นน้องของเธอ และยังเป็นเพื่อนของโซฮีอีกด้วย ...ก่อนหน้านี้ที่เยอึนจะมา ซอนเยได้โทรมาขอร้องกับเธอว่าให้ช่วยแนะนำดอกไม้และวิธีการสารภาพรักกับซอนมีให้กับร่างสูง ซึ่งทั้งสองคนก็ตกลงช่วยด้วยความเต็มใจ ก็ทั้งเธอและโซฮีอยากเห็นซอนมีสมหวังนี่นา ช่วยแค่นี้ไมเห็นแปลกนี่เนอะ^^
“ขอบคุณมากๆค่ะพี่ยูบิน โซฮี งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ พี่เยอึนเดินมาแล้ว ไว้ฉันจะเลี้ยงข้าวขอบคุณทั้ง3คนเลยค่ะ” หลังจากวางโทรศัพท์ ซอนมีรีบจัดผมเผ้าท่าทางของตัวเองให้ดูดี แล้วแกล้งหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเพื่อรอให้ร่างสูงเดินมาหาตน... “ฉันอยากรู้จัง ว่าพี่จะสารภาพรักกับฉันยังไง อิอิ”
ความคิดเห็น