WG yuri Short Fiction

ลำดับตอนที่ #6 : Sweet Goodbye [Eunsun] 2 End

Sweet Goodbye Past END


วันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2010 ณ Popcorn Concert


   ครั้งสุดท้ายแล้วแล้วสินะ ที่ฉันจะได้ขึ้นแสดง คิดแล้วก็ใจหายเหมือนกัน

ฉันนั่งมองตัวเองในกระจก ทีมงานและเพื่อนๆในวง ที่ตอนนี้กำลังวุ่นอยู่กับการแต่งหน้าทำผม เพื่อเตรียมตัวขึ้นแสดง


“ทุกคน มานี่หน่อย!” ตอนนี้พวกเราเตรียมตัวกันพร้อมแล้ว

เสียงตะโกนจากพีดีเรียกให้พวกเราไปรวมตัวกันที่กลางห้องแต่งตัวแล้ววางมือทับกันไว้

“วันนี้เป็นครั้งสุดท้าย ที่ซอนมีจะแสดงร่วมกับพวกเราก่อนที่จะบินกลับไปเรียนต่อ... เพราะฉะนั้น แสดงให้เต็มที่นะ FIGHTING!!!”

“FIGHTING!! เฮ!!!” ทีมงานทุกคนขานรับแล้วชูมือขึ้น

พี่ยูบิน พี่ซอนเย โซฮี และพี่เยอึนกุมมือฉันเพื่อให้กำลังใจ ฉันพยักหน้ารับ

ตอนนี้กำลังใจมีเต็มเปี่ยม เอาล่ะ! ฉันจะแสดงให้เต็มที่เลย!!!

.

.

.

.

.

หลังจากงานแสดงจบ…ก็มีจัดปาร์ตี้เลี้ยงส่งฉัน กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไป 3 ทุ่ม

หลังจากนั้นพวกเราทั้ง 5 คนก็กลับมาที่ห้องแล้วอาบน้ำทำธุระส่วนตัว

เฮ้อ...พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่ฉันต้องไปแล้ว ป่านนี้พี่เยอึนต้องนอนร้องไห้อยู่แน่เลย

ว่าแล้วก็ไปหาพี่เยอึนดีกว่า แต่ฉันก็ไม่ลืมที่จะบอกโซฮีก่อน


“โซฮี เอ่อ...วันนี้ฉันจะไปนอนกับพี่เยอึนนะ...”

 
“จ้ะ ไปเถอะ ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ เลยคุยกับพี่ซอนเยว่าวันนี้จะให้พี่เค้ามานอนห้องฉัน อิอิ” โซฮียิ้มตาหยีตอบกลับมา รู้ใจจริงเลยเพื่อนฉัน


“ขอบใจน้า เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเลยยย” ฉันพูดจบก็หอมแก้มโซฮีไป 1 ทีแล้วรีบวิ่งไปที่ห้องพี่เยอึนทันที

ตอนผ่านห้องนั่งเล่น ฉันเห็นพี่ยูบินกำลังดูทีวีอยู่ พี่ยูบินก็หันมายิ้มให้ แล้วบอกว่า ‘โชคดีนะ’ ฉันจึงพยักหน้าแล้วพูดขอบคุณไป...


ก๊อกๆๆ


ตอนนี้ฉันมาถึงหน้าห้องพี่ซอนเยกับพี่เยอึนแล้ว ฉันยืนเคาะประตูอยู่สักพัก พี่ซอนเยก็เปิดประตูออกมา แล้วยิ้มให้ฉัน


“เยอึนยังอาบน้ำอยู่แน่ะ แต่เข้าไปนานแล้วนะ เดี๋ยวก็คงออกมาแล้วล่ะ โชคดีนะซอนมี คืนสุดท้ายแล้ว ใช้เวลาให้คุ้มค่าล่ะ”


“ขอบคุณมากๆเลยนะคะพี่ซอนเย” ฉันกล่าวขอบคุณ พี่ซอนเยเดินหลีกทางให้ฉันเข้าไปในห้อง แล้วทำท่าจะเดินออกไป

ฉันจึงตัดสินใจพูดสิ่งที่อยู่ในใจ “พี่ซอนเยคะ ฉันอยากจะขอโทษพวกพี่ ที่ฉันตัดสินใจเห็นแก่ตัวแบบนี้

แต่เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันก็จะเดินหน้าต่อไป ตั้งใจเรียนให้เต็มที่ แล้วจะกลับมาอีกครั้งค่ะ ฉันสัญญา!”


พี่ซอนเยได้ยินดังนั้นก็อึ้งไป แล้วสักพักก็ยิ้มออกมา แล้วเอื้อมมือมาขยี้ผมฉันเบาๆ “จ้ะ แล้วพวกพี่จะรอนะ”

.

.

.

.


หลังจากนั้นฉันก็เข้ามาในห้อง แล้วนั่งรอพี่เยอึนอาบน้ำ สักพักพี่เยอึนก็ออกมาด้วยสภาพที่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว-.,-

พี่เยอึนมองฉันอย่างอึ้งๆปนอาย แล้วก็รีบเดินไปแต่งตัว ฉันมองตามพี่เค้าเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วเลือกหยิบชุดขึ้นมาใส่

ไม่อยากบอกเลยว่าพี่เค้าเซ็กซี่ชะมัด น่าฟัดน่ากอดดด อ๊ายยยยยยย นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ยยย>///<


“ซ...ซอนมี อย่ามองสิ หันไปทางอื่นเลยนะ!” อ๊ายยยยย เวลาเขินยังน่ารักกก>///<


“โธ่ พี่เยอึนอะ ก็ได้” ฉันพูดอย่างเสียดายแล้วนั่งกอดอกหันหลังให้พี่เยอึน

.

.

.
 
‘ทำไมพี่เยอึนใส่เสื้อผ้านานจังฟะ’ ไวเท่าความคิด ฉันหันหลังกลับไปมอง

เห็นพี่เยอึนยืนหันหลังให้ กำลังเอื้อมมือไปติดตะขอเสื้อในที่ด้านหลังอยู่ด้วยท่าทางที่งกๆเงิ่นๆ

พร้อมกับบ่นออกมาเบาๆ จนฉันอดขำกับท่าทางเหล่านั้นไม่ได้


“ทำไมวันนี้มันดันใส่ไม่ได้ซักทีนะ ทุกวันก็ใส่ได้ ชิ” ในที่สุดฉันก็ทนไม่ไหวเดินไปติดตะขอให้พี่เค้าเอง


“มาค่ะ ฉันช่วย”


“อ๊ะ! ซ...ซอนมี ท...ทำอะไรน่ะ”


“อยู่เฉยๆสิคะ” ฉันกระซิบที่หูร่างตรงหน้าเบาๆ พี่เยอึนจึงยอมอยู่นิ่งๆให้ฉันติดตะขอ...

แต่กลายเป็นฉันเองที่อยู่ไม่สุข ไล่สูดดมความหอมจากพวงแก้มนิ่ม ระเรื่อยชิมความหวานลงมาที่ซอกคอ

ลูบไล้ไปทั่วตั้งแต่ไหล่มนมาถึงหลังขาวเนียนนุ่ม…จนมาแปะที่สะโพกกลมกลึง


...หอมชะมัดเลย...


“ตะ...ติดตะขอซักทีสิ...ซอนมี...”


“พี่คะ...” ฉันจัดการติดตะขอจนเสร็จแล้วจับพี่เยอึนให้หมุนตัวหันมาสบตากัน ตอนนี้พี่เยอึนมีเพียงแค่อาภรณ์สองชิ้นปกปิดร่างกาย...


...สวย...จนไม่อาจละสายตาไปจากภาพตรงหน้า...


“นี่เป็นคืนสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ด้วยกันแล้วนะคะพี่เยอึน”

แค่คิดว่าพรุ่งนี้ฉันจะต้องจากพี่ไป น้ำตามันก็พาลจะไหลออกมาเสียให้ได้...


“พี่ไม่อยากให้ถึงพรุ่งนี้เลย...”


นัยน์ตาคมเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด หยาดน้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย

เมื่อนึกถึงวันพรุ่งนี้...วันที่เราต้องจากกัน...


ฉันไม่ชอบให้พี่ร้องไห้เลย...


“เรา...มาใช้เวลาที่เหลือให้คุ้มค่าที่สุดเถอะนะคะ”


ฉันเลื่อนมือขึ้นมาใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาออกจากดวงตาคู่งามของคนตรงหน้า

เราสบตากันอยู่อย่างนั้น...เนิ่นนาน...ส่งผ่านความรู้สึกต่างๆที่มันอัดแน่นอยู่เต็มอก...



ไร้คำพูด...



ไร้คำเอื้อนเอ่ย...



มีเพียงแค่สองใจ...ที่ถ่ายทอดความรู้สึกของกันและกัน...ผ่านทางสายตา...



“จูบพี่...” ร่างในอ้อมกอดมองฉันด้วยสายตาเว้าวอน



ฉันเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่ายที่หลับตาพริ้มรอรับสัมผัสหวาน

ลมหายใจร้อนๆรินรดใบหน้าของกันและกัน ฉันค่อยๆทาบทับริมฝีปากลงไปบนเรียวปากบาง

ละเลียดดูดดุนไปรอบๆกลีบปากร้อนของอีกฝ่าย

จนพี่เยอึนเผยอริมฝีปากขึ้นฉันจึงแทรกลิ้นเข้าไปชิมความหอมหวานจากคนตรงหน้า


“อืม...” พี่เยอึนครางเสียงหวาน เราค่อยๆเดินมาที่เตียง ริมฝีปากทั้งคู่ยังคงคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง...

มือไม้ของฉันลูบไล้สัมผัสไปทั่วเรือนร่างคนตรงหน้า ร่างตรงหน้ายกมือขึ้นมาคล้องคอฉัน

และดึงให้เราล้มลงนอนบนเตียง โดยมีฉันทาบทับอยู่ด้านบน


...จากความนุ่มนวล...แปรเปลี่ยนเป็นความเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ...


พี่เยอึนถอนริมฝีปากออกมาพูดอย่างเหนื่อยหอบ


“พี่รักเธอ...ซอนมี เพราะฉะนั้น...กอดพี่...อย่าปล่อยนะ...”


“ฉันก็รักพี่ค่ะ ฉันจะกอดพี่ให้แน่น...ทั้งคืนเลย...”


แล้วเราก็ใช้ภาษากายแทนคำบอกลาซึ่งกันและกัน....



ถึงแม้ว่าพรุ่งนี้ฉันจะไม่ได้อยู่กับพี่แล้ว


แต่คืนนี้ฉันจะทำให้พี่รู้ว่า…


“ระหว่างเราจะมีกันและกันเสมอ...ตลอดไป...”


---------------------------------------------จบ--------------------------------------------------------

คือไม่อยากแต่งให้ออกมาเศร้าเกิน ก็เลยออกมาแบบหวาน(ปนหื่นแทน-..-)

แต่งไปเขินไป

อ๊ายยยยยยย ติ๋มรุก>////<

ชอบ ไม่ชอบยังไงติชมด้วยนะคะ

ไรท์เตอร์ยังเป็นมือใหม่

ขอบคุณค่า^^

ป.ล.คิดถึงติ๋ม รักติ๋ม Eunsunตลอดกาลลลล

ป.ล.2 ไรท์เตอร์คลั่งอึนซอนค่ะ เอิ๊กๆ