WG yuri Short Fiction

ลำดับตอนที่ #5 : Sweet Goodbye [Eunsun] 1

Sweet Goodbye 1



             หลังจากที่ฉันได้คุยกับพีดี พี่ๆสตาฟ และคนในวง

เรื่องที่ฉันจะหยุดทำกิจกรรมและกลับไปเรียนต่อที่เกาหลี

ซึ่งทุกคนก็เข้าใจ และยอมรับในการตัดสินใจของฉันแล้ว

ฉันก็รีบไปที่ห้องนอนของคนที่เอาแต่ร้องไห้เก็บตัวอยู่แต่ในห้องหลังจากที่รู้เรื่องนี้

เพื่อที่จะอธิบายให้พี่เค้าเข้าใจ...



“พี่คะ…” ฉันเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นร่างของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรักของฉันนั่งหันหลังให้อยู่ตรงปลายเตียง
 
ฉันปิดประตูแล้วเดินเข้าไปนั่งข้างๆ เอื้อมมือไปแตะไหล่คนข้างหน้าเบาๆ

ร่างตรงหน้าค่อยๆหันหน้ามาทางฉัน ตาคมคู่สวยบวมแดงเนื่องจากผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก

ซึ่งไม่ต่างอะไรกับฉัน...



“ซอนมี...อย่าไปเลยนะ ฮึกๆ...ถ้าเธอไป...แล้วพี่จะอยู่ยังไง ฮึกๆ…”

พูดจบก็โผเข้ากอดฉันด้วยน้ำตาที่นองหน้า ร่างกายสั่นสะท้านด้วยแรงสะอื้น

ฉันยกมือขึ้นกอดร่างตรงหน้าพร้อมกลับลูบหลังเบาๆ

น้ำตาของฉันที่เพิ่งจะหยุดไหลไปหมาดๆ บัดนี้มันกลับไหลออกมาอีกครั้ง...



“พี่เยอึน...ฉันขอโทษ...ฮือๆ...” ฉันพูดได้เพียงเท่านี้จริงๆ ความรู้สึกผิดถาโถมเข้ามา

ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่เห็นแก่ตัวที่สุด ที่เลือกอนาคตของตัวเอง แล้วทิ้งวง

ทิ้งพี่ซอนเย พี่ยูบิน โซฮี...และคนที่ฉันรักไป... “แต่ฉันเลือกแล้ว

และฉันก็ไม่สามารถถอยหลังกลับได้อีกแล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะกลายเป็นคนพูดจากลับกลอก

มีแต่ต้องรักษาคำพูด และเดินหน้าต่อเท่านั้น...พี่เข้าใจฉันนะคะ ฮึกๆ...”



ร่างในอ้อมกอดเงยหน้าขึ้นมาสบตาฉัน ตาคมคู่สวยเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำใสๆ

ฉันเลื่อนมือทั้งสองข้างขึ้นมาประคองใบหน้าสวย แล้วใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาออกไปจากคนตรงหน้า

แต่เหมือนยิ่งฉันทำแบบนั้น พี่เยอึนกลับยิ่งร้องไห้ ฉันจึงเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้แล้วเลียซับน้ำตาแทน

ซึ่งมันก็ได้ผล พี่เยอึนหยุดร้องทันที เราสองคนสบตากันอีกครั้ง...



“ซอนมี” อยู่ๆพี่เยอึนก็พูดขึ้นมา หลังจากที่เราเงียบอยู่ท่านั้นมาสักพัก


“คะ…” ฉันเอียงคอขานรับด้วยความสงสัย


“เธอ...จะไม่ทิ้งพี่ไปใช่ไหม?” คนตรงหน้าถามด้วยน้ำเสียงเว้าวอน


“ค่ะ!” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แล้วจุมพิตที่ริมฝีปากคนตรงหน้าเบาๆ


“เธอ...จะกลับมาใช่ไหม?” ถามอีกครั้ง...ใบหน้าเริ่มมีสีแดงแต้มอยู่ที่แก้มทั้งสอง



“ค่ะ!” ฉันขานรับ และเลื่อนใบหน้าไปสัมผัสพี่เยอึนอีกครั้ง

แต่คราวนี้ไม่ใช่แค่จุมพิตเบาๆ... ฉันค่อยๆละเลียดชิมความหวานจากคนตรงหน้า...

เราจูบกันอยู่อย่างนั้น...เนิ่นนาน...จนพี่เยอึนเริ่มขาดอากาศฉันจึงถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง

จ้องมองลึกลงไปในดวงตาคู่สวย


 
“อืม…สัญญานะ” ตอนนี้พี่เยอึนหน้าแดงไปถึงใบหูแล้ว แต่ยังคงสบตาฉันอยู่

ไม่ก้มหน้าหลบตาเหมือนทุกทีเวลาที่เขินอาย ฉันจึงเลื่อนมือไปกุมมือทั้งสองข้างของพี่เยอึน

แล้วดึงมาทาบไว้ที่อกข้างซ้าย ตรงตำแหน่งของก้อนเนื้อน้อยๆ

ที่ตอนนี้กำลังเต้นรัวเป็นจังหวะเดียวกับคนตรงหน้า



“ค่ะ ซอนมีคนนี้ขอสัญญาด้วยหัวใจว่า จะไม่ทิ้งพี่เยอึนไป และจะกลับมาแน่นอนค่ะ!!”

พูดจบ คนตรงหน้าก็ปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง พี่เยอึนของฉันนี่ขี้แยไม่เปลี่ยนเลย

ฉันจึงกอดปลอบพี่เค้าสักพัก ในที่สุดพี่เยอึนก็ผลอยหลับไป

ฉันจึงล้มตัวลงนอนบ้างโดยที่ฉันยังกอดพี่เยอึนอยู่อย่างนั้น...ไม่ยอมปล่อย...
.

.

.
___________________________________________________________________________________________

ความจริงไรท์เตอร์รู้สึกว่าน่าจะเอามาลงเร็วกว่านี้
แต่คือไรท์เตอร์ยังคงเฮิร์ทอยู่(และเพื่อนๆก็คงเป็นด้วยTT^TT)
ก็เลยรอให้ผ่านมาก่อนสักพักแล้วค่อยมาลง
กระซิกๆ ติ๋มจ๋าาาาาา ฉันคิดถึงเธอออออTT^TT

ป.ล. อย่าลืมติชมนะค้าา ขอคำแนะนำด้วยค่ะ

ป.ล.2 EunSun ForEver>O<!!