ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    คำสาปนิรันดร์ [yaoi]

    ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1

    • อัปเดตล่าสุด 7 ต.ค. 50






         

            บทที่  1   การกำเนิดของเหล่าจอทเทพและจอมปีศาจ

     

     

              การกำเนิดของเทพปีศาจ

     

        อุแว้   อุแว้

                

                ในใจกลางป่าลึกยังมีเสียงร้องของเด็กอยู่  มีชายหนุ่มคนหนี่งเดินตามสียงเรียกร้องของเด็กน้อยที่อยู่กลางป่าเขาแห่งนี้ จนมาพบเด็กน้อยนี้ และนำพาเด็กคนนี้กับไปที่บ้าน

     

      อือ อัล เจ้าพาเด็กที่ไหนมานะ หญิงสาวเอ่ยถามผู้เป็นสามีของนาง

     

    ข้าเก็บได้จากในป่าก็ข้าเห็นเจ้าอยากเลี้ยงเด็กนิ ข้าก็เลยเก็บเด็กคนนี้ให้เจ้าเลี้ยง เจ้าว่าไม่ดีหรอเด็กคนนี้ออกจะน่ารัก เมื่อชายหนุ่มเอ่ยเสร็จก็อุ่มให่อีกฝ่ายเห็น

     

        อ่ะน่ารักน่าชัง แต่เอะ เด็กคนนี้มีผมสีดำ แต่ทำไมดวงตาถึงเป็นสีทอง อีกอย่างผิวพันธ์ ทำไมถึงเหมือนผู้ดีขนาดนี้  

     

    แต่ ท่านพี่ ผมของเด็กคนนี้มันเป็นสีดำ มันเป็นสัญลักษณ์ของปีศาจ  

     

    ไม่ต้องห่วง เราจะใช่เวมมนตร์เปลี่ยนสีตาและสีผม ให้เมือนกับของเราดีไหม ชาบหนุ่มเอ่ย

     

    ดีเหมือนกัน เราจะบอกคนในหมู่บ้านว่านี่คือลูกของเรา

     

     

     

    10ปี ผ่านไป

     

        หมู่บ้านที่เคยสงบ สวยงาม ได้เปลี่ยนไปเป็นเปลวเพลิงที่ร้อนระอุ ด้วยไฟสงคราม  ผู้คนในหมู่บ้านต่างล้มตายไปเป็นเบือ  ณ ใจกลางเปลวไฟกลับมีเด็กน้อยวัย 10 ขวบนั่งร้องไห้อยู่ โดยไม่มีบาดแผลเลย

     

    เฮ้ พวกเรายังมีผู้รอดชีวิตอยู่ นายทหารคนหนึ่งพูด

     

    ไปเรียกท่านซาเดรียนมาดูสิ

     

       

         หลังจากที่นายทหารเรียกท่านซาเดรียนมา นายทหารคนนั้นก็อุ้มเด็กให้ท่านซาเดรียนดู อืม ผมที่บัดนี้ กลายเป็นสีดำสนิท ดวงตาปิดสนิท  ซาเดรียนได้ใช่เวมทนตร์เปลี่ยนสีผมให้กลายเป็นสีน้ำตาลอ่อน แล้วสั่งนายทหารให้อย่าปากโปงเรื่องเด็กคนนี้เด็ดขาด
     

    ครับ นายทหารที่เห็นเด็กชายผมดำรับคำ

     

     

          เราจะทำยังไงกับเด็กคนนี้ดีเนี้ย  อืม เอาไปถวายองค์ชายดีกว่า พระองค์จะได้มีเพื่อนเล่น ผมเราก็เปลี่ยนแล้วแต่ถ้าเกิดเวทมนตร์เสื่อมขึ้นมาก็แล้วแต่องค์ชายแล้วกัน  ข้าจะตั้งชื่อเจ้า ว่า ลูเฟล นั้นคือชื่อจริงของเจ้า แต่เอ้ ถ้าถ้าเรียกอย่างงี้ก็ต้องคิดว่าเด็กคนนี้เป็นปีศาจนะสิ งั้น ลูฟ ใช่ให้ชื่อว่าลูฟ  ฮ่า ๆ

     

     

     

        แหมในเมื่อเราดูฝ่ายนายเอกแล้ว มาดูทางฝ่ายพระมั่งดีกว่าเนอะ

     

     

        เปรี้ยง   เสียงสายฟ้าสนั่นไปทั่วปราสาท ภายในห้องมีหญิงสาวหน้าตาสะสวย  กำลังนอนอยู่บนเตียง อุแว้ อุแว้  เสียงเด็กชายร้องระงมไปทั่วห้อง

     

       ปัง 

     

    ราชินีข้าเป็นไงบ้าง ท่านหมอ   ชายหนุ่มที่เขามาใหม่ถามท่านหมอ

     

    พระองค์ทรงไม่เป็นอะไรพระเจ้าค่ะ กระหม่อมขอแสดงความยินดีด้วยกระหม่อมพระองค์ได้องค์ชายพระเจ้าค่ะ  เมื่อท่านหมอพูดจบ

     

    จริงรึ ข้าได้ลูกชาย ฮ่า ๆ ดีจริง ๆข้าได้ลูกชายคนแรก เมื่อองค์ราชาพูดเสร็จก็เดินไปหาองค์ราชินีผู้เป็นที่รัก

     

    แพทธีเซียเราได้ลูกชาย ไหน ขอข้าดูลูกหน่อย   เมื่อองค์ราชาพูด แพทธีเซียหรือว่าองค์ราชินียื่นลูกให้พระสวามีดู เมื่อ พระองค์ได้เห็นหน้าลูกเป็นครั้งแรก ผมสีทองสล่วย ดวงตาสีดำ ผิวขาวราวหิมะ หน้าออกแนวหล่อแต่เด็ก (อันนี้คนแต่งคิดเองเออเองหมด) เมื่อโตขึ้นอาจหล่อเหล่าปานเทพบุตร

     

    แพทธีเซีย ดวงตาของเด็กของนี้ มัน ไม่เป็นไร ถ้าเกิดใครพูดอะไรเกี่ยวกับเด็กคนนี้ข้าจะสั่งประหารมันผู้นั้น เมื่องค์ราชาพูดเสร์จ ท่านหมอ นางกำนัล และคนอื่น ๆ ต่างก็หวาดหวั่นกับคำพูด เพราะชะนั้นเราไม่ควรพูดอะไรที่เป้นผลเสียกับคนชาย

     

    แพทธีเซีย เจ้าตั้งชื่อลูกว่าอะไร องค์ราชาถามผู้เป็นภรรยาตนเอง

     

    เอริค ข้าจะตั้งชื่อลูกว่า คาเอลท่านเห็นเป็นยังไงบ้าง

     

    อืม ข้าก็คิดว่าเหมือนกับเจ้านั้นแหละแพทธีเซีย

     

     

           10 ปีผ่านไป

          

     องค์ชายมิคาเอลได้ทรงเติบโตขึ้นมาทามกลางความรักของคนรอบข้าง พระองค์ได้ทรงร่ำ เรียนดาบ การเมืองการปกครอง ขี่ม้า ศาสตราทุกแขนง พระองค์ทรงร่ำเรียนจากอาจาย์รซึ่งเป็นขุนพลทั่งสี่แห่งราชวงศ์ดินอฟ  ในปีที่ 10 นี่สงครามบังเกิดขึ้นจากอาณาจักรเพื่อนบ้าน หนึ่งในสี่ขุนพล ซาเดรียนได้ออกไปรบ เพื่อไปปกป้องอาณาจักรแห่งนี้  หลังจากสงครามสิ้นสุด ขุนพลซาเดรียนได้นำเด็กชายหน้าหวานคนหนึ่งมาถวายให้กับเขา หลังจากที่กลับมาจากสงครามตั้งนั้น เด็กคนที่ขุนพลซาเดรียนมอบให้นั้นมีชื่อว่า ลูฟ  

                  เรื่องราวในอดีตพวกท่านอย่าทำให้มันซ้ำรอยประวัติศาตร์ เมื่อพันกว่าปี สิ่งที่พวกท่านจะสามารถทำได้ ความหวังของพวกเราชาวเทพและปีศาจ เราขอฝาความหวังไว้ที่พระองค์ทั้งสอง


     

     

               

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×