ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้นของจุดจบ......(บทนำ)
บ้านตระกูลคิม
"พี่ทำยังงี้ได้ยังไง"
เสียงเอะอะโวยวายดังมาจากห้องนั่งเล่นที่หรูหราของบ้านตระกูลคิม มันมักจะเป็นอย่างนี้เสมอแต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะรุนแรงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
"ก็ช่วยไม่ได้มันมารักฉันเอง"
น้ำเสียงเย็นชาถูกปล่อยออกมา จนผู้เป็นน้องถึงกับอึ้งไม่นึกว่าจะได้ยินประโยคนี้จากปากของคนที่เขารักมากที่สุด พี่ชายของเขา คิมฮีชอล
"พี่ทำอย่างนี้ได้ยังไง พี่ก็รู้ว่าผมรักเขามากขนาดไหน"
น้ำเสียงสั้นๆดังออกมาจากปากผู้เป็นน้องที่กำลังจ้องหน้าพี่ชายอย่างเจ็บปวด แต่คนเป็นพี่ไม่แม้แต่จะหันมามอง ไม่แม้แต่จะชายหางตา
"แกอย่างี่เง่าได้ไหมคิมแจจุง ถ้ามันรักแกมันจะมาหาฉันหรอ ขนาดฉันเป็นพี่แกมันยังไม่เว้น แล้วคนอื่นหล่ะ คนอื่นหล่ะ!!"
ฮีชอลตะโกนออกมาอย่างหัวเสีย ทำไมน้องเค้าต้องชอบไอ้คนเฮงซวยนี้ด้วยนะ ทำไมกัน!!!!
ไม่จริงพี่ยั่วเค้า เขาถึงทำยังงั้น เค้าเป็นคนดี ส่วนพี่มันเลว"
แจจุงตะโกนออกมาน้ำตาไหลพราก พี่เขาไม่เคยรักเขาเลย คิมฮีชอลไม่เคยรักคิมแจจุงเลย
"แกรู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา"
ฮีชอลพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆเขาไม่เคยคิดเลยว่าคนหัวอ่อนอย่างแจจุงจะกล้าตะโกนใส่หน้าเขาอย่างนี้
"ผมเกลียดพี่ พี่ทำให้ชีวิตผมพังหมด พังหมดเลย"
แจจุงตะโกนออกมาก่อนจะวิ่งหนีไปทิ้งให้คนที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ยืนอึ้งอยู่กับที่
คำคำนั้น คำที่ไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากนั้น
ปากคนที่เค้ารักมากที่สุด
ทำไม เขาผิดหรอที่อยากให้น้องได้เจอกับคนดีๆ
ได้พบเจอแต่สิ่งดีๆ เขาผิดเหรอ???
"คิมแจจุง ถึงนายจะเกลียดพี่ แต่พี่รักนายที่สุดนะ"
ฮีชอลพึมพำออกมาพร้อมเสียงสะอื้น เขาอาจจะวุ่นวายกับชีวิตของน้องมากเกินไปก็ได้ แต่ทำยังไงได้ก็เขารักน้องคนนี้มากที่สุด รักยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น เขาสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อที่น้องจะได้พบเจอเเต่สิ่งดีๆแม้เค้าต้องเจ็บปวดก็ตาม.......
"พี่ทำยังงี้ได้ยังไง"
เสียงเอะอะโวยวายดังมาจากห้องนั่งเล่นที่หรูหราของบ้านตระกูลคิม มันมักจะเป็นอย่างนี้เสมอแต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะรุนแรงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
"ก็ช่วยไม่ได้มันมารักฉันเอง"
น้ำเสียงเย็นชาถูกปล่อยออกมา จนผู้เป็นน้องถึงกับอึ้งไม่นึกว่าจะได้ยินประโยคนี้จากปากของคนที่เขารักมากที่สุด พี่ชายของเขา คิมฮีชอล
"พี่ทำอย่างนี้ได้ยังไง พี่ก็รู้ว่าผมรักเขามากขนาดไหน"
น้ำเสียงสั้นๆดังออกมาจากปากผู้เป็นน้องที่กำลังจ้องหน้าพี่ชายอย่างเจ็บปวด แต่คนเป็นพี่ไม่แม้แต่จะหันมามอง ไม่แม้แต่จะชายหางตา
"แกอย่างี่เง่าได้ไหมคิมแจจุง ถ้ามันรักแกมันจะมาหาฉันหรอ ขนาดฉันเป็นพี่แกมันยังไม่เว้น แล้วคนอื่นหล่ะ คนอื่นหล่ะ!!"
ฮีชอลตะโกนออกมาอย่างหัวเสีย ทำไมน้องเค้าต้องชอบไอ้คนเฮงซวยนี้ด้วยนะ ทำไมกัน!!!!
ไม่จริงพี่ยั่วเค้า เขาถึงทำยังงั้น เค้าเป็นคนดี ส่วนพี่มันเลว"
แจจุงตะโกนออกมาน้ำตาไหลพราก พี่เขาไม่เคยรักเขาเลย คิมฮีชอลไม่เคยรักคิมแจจุงเลย
"แกรู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา"
ฮีชอลพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆเขาไม่เคยคิดเลยว่าคนหัวอ่อนอย่างแจจุงจะกล้าตะโกนใส่หน้าเขาอย่างนี้
"ผมเกลียดพี่ พี่ทำให้ชีวิตผมพังหมด พังหมดเลย"
แจจุงตะโกนออกมาก่อนจะวิ่งหนีไปทิ้งให้คนที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ยืนอึ้งอยู่กับที่
คำคำนั้น คำที่ไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากนั้น
ปากคนที่เค้ารักมากที่สุด
ทำไม เขาผิดหรอที่อยากให้น้องได้เจอกับคนดีๆ
ได้พบเจอแต่สิ่งดีๆ เขาผิดเหรอ???
"คิมแจจุง ถึงนายจะเกลียดพี่ แต่พี่รักนายที่สุดนะ"
ฮีชอลพึมพำออกมาพร้อมเสียงสะอื้น เขาอาจจะวุ่นวายกับชีวิตของน้องมากเกินไปก็ได้ แต่ทำยังไงได้ก็เขารักน้องคนนี้มากที่สุด รักยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น เขาสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อที่น้องจะได้พบเจอเเต่สิ่งดีๆแม้เค้าต้องเจ็บปวดก็ตาม.......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น