Loka ดินแดนเหนือจินตนาการ

ลำดับตอนที่ #2 : ลงทะเบียน

     ในเมือเป็นเช่นนี้ผมต้องใช้บริการแท็กชี่มหาโหดตามเคย พอผมมาถึงมหาลัยก็เกิดอาการผิดหวังนิดหน่อยก็เป็นธรรมดาของเด็กบ้านนอกที่ต้องการเห็นอะไรที่มันเวอร์วังอลังการณ์ แต่ในความเป็นจิงนั้นมหาลัยที่ผมต้องเข้าเรียนนี้มันไม่ได้ใหญ่โตเหมือนในจินตนาการณ์ที่ผมคิดไว้แต่แรก ผมที่กำลังโหลดแผนที่ขึ้นมาอ่านถึงกับเกิดอาการเซ็งขึ้นมานิด นิด ภายในบริเวณมหาลัยนั้นประกอบด้วยตึกเรียนเพียงแค่ห้าตึกเท่านั้น

 

1.ตึกเทคโนโลยีอิเล็กทรอนิค 

2.ตึกการไฟฟ้าประยุค

3.ตึกอำนวยการ/หอสมุดอนุรักษ์

4.ตึกวิทยาการณ์และการวิจัย

5.หอประชุม

เมื่อได้ที่หมายเรียบร้อยผมก็จัดการกำหนดจุดหมายแผนที่เสร็จก็ออกเดินทางไปยังตึกอำนวยการเป็นที่แรก ตัวตึกเป็นแค่อาคารสูงเพียงสามชั้นเท่านั้น รอบบริเวญมีการใช็โฮโลแกรมต้นไม้ตกแต่งทำให้ดูร่มรื่นขึ้นมาถนัดตา แต่สนามญ้าภานนอกอาคารนี้คงเป็นของจริงซึ่งผมก็อดไม่ได้ที่จะสัมผัสมันสักครั้ง ซึ่งถือว่าแผ่นหญ้าจริงนี้ค่อนข้างแพงทีเดียวทั่งยังต้องการการดูแลที่เยอะพอสมควร ถึงว่าบรรยากาศภายในบริเวณนี้ถึงได้ปลอดโปร่งนัก เดินหาห้องลงทะเบียนไปสักพักผมก็เจอ มันเป็นเพียงช่องกระจกแค่พอให้เห็นหน้ากับสอบถามได้แค่นั้น ผมเห็นอาจารย์สาวคนนึงกำลังนั่งหาวอยู่ด้วยท่าทางจะหลับมิหลับแหล่นั้น

" ดีครับ"

"คะ...ค่ะ"

"เออ ผมมาลงทะเบียนหนะครับ"

"สักครู่นะค่ะ"

เธอพิมพ์อะไรในหน้าต่างของเธอสักพัก 

*หน้าต่างมันก็คือคอมพิวเตอร์ขนาดพกพาโดยตัวของ cpu นั้นจะมีขนาดจิ่วสามารถฝั่งไว้ในอุปกรณ์หรือเครื่องประดับต่างๆได้โดยไม่ต้องกังวล การทำงานคือเมื่อเรียกใช้จะปรากฎหน้าต่างขึ้นมากลางอากาศ สามารถใช้พิมพ์งาน จัดส่งข้อมูลขนาใหญ๋ อัปโหลด ดาวน์โลด โดยเชื่อมเข้ากับอุปกรณ์สำนักงานอีกหลายชิ้น

"ขอเอกสารการลงทะเบียนด้วยค่ะ"

"ครับ สำลีจัดส่งเอกสารการลงทะเบียน"

"รับทราบค่ะมาสเตอร์" คราวนี้สำสีเธอมาแค่เสียงตอบรับไม่ได้แสดงตัวออกมา 

"เรียบร้อยแล้วค่ะ ขอทวนข้อมูลอีกครั้งนะค่ะ นายจรัญ จันทร์หอม อายุ 19 ปี ลงทะเบียนสาขาวิชาเทคโนโลยีชีวะมวล คณะบริหารสิ่งแวดล้อม ถูกต้องนะค่ะ"

"ถูกต้องครับ"

"ค่ะ งั้นโปรดชำระค่าลงทะเบียนเรียนและรับกำหนดการการเรียนการสอนได้เลยค่ะ"

"ครับ"

ผมประทับมือลงบนเครื่องแสนสักพักข้อมูลต่างๆเกี่ยวกับวิชาสาขาก็ถูกส่งผ่านเข้าสู่เมมโมรี่ของผม แต่ที่ผมตกใจคงจะเป็นค่าเทอมที่แพงมหาโหดนี้หลักแสนเหรีญเลย มันอะไรกันทำไมแพงขนาดนี้ ยังดีที่ผมเป็นนักเรียนทุนเลยไม่ต้องเสียสักเหรีณไม่งั้นคงหมตัวแน่ ด้วยความสงสัยผมจึงเข้าไปดูรายละเอียดค่าใช้จ่าย ผมก็สามารถเข้าใจได้ ในเทอมแรกนี้จะแพงกว่าทุกเทอมเพราะต้องใช้เครื่องแคปซูลจำลองโลกเสมือนซึ่งเป็นเพราะไอ้เจ้าเครื่องนี้ ค่าเทอมถึงได้แพง โดยการเรียนการสอนนั้นจะใช้ระบบออนไลน์ในโลกเสมือนจริงเพื่อให้มีประสิทภาพเพิ่มขึ้นและยังเป็นการประหยัดสถานที่ไปในตัวด้วย ผมถึงได้เข้าใจว่าเหตุใดมหาลัยแห่งนี้ถึงได้มีอาคารเรียนเพียงห้าตึกเท่านั้น 

     *โลกเสมือนจริงนั้นคื่อโลกที่ถูกสร้างขึ้นโดยระบบการเชื่อมต่อเครื่อข่าย ที่เชื่อมต่อเข้าด้วยกัน เป็นโลกอีกโลกที่ไม่ว่าคุณต้องการอะไรเพียงแค่โปรแกรมขึ้นเท่านั้นหากคุณมีความสามารถและปัจจัยที่เพียงพอ มันถูกพํฒนาขึ้นเมื่อไม่ถึงร้อยปีที่ผ่านมานี้เอง ในโลกเสมือนจริงนั้นเวลาจะถูกเร่งขึ้นเป็นสองเท่าของโลกจริงหรือก็คือ สองวันในโลกเสมือนเท่ากับแค่หนึงวันในโลกจริงเท่านั้น ซึ่งหลายๆคนหรือหลายบริษัทก็มีการใช้แค่เฉพาะโลกเสมือนจริงเท่านั้นเช่นกัน แต่ด้วยต้นทุนที่ค่อนข้างแพง และการเข้าไปในนั้นแน่นอนด้วยระบบเร่งการเวลา จึงทำให้มีการเร่งการทำงานของเซลล์เส้นประสาทในสมองจึงต้องระยะเวลาที่จำกัดในการใช้งานแค่วันละ 8 ชั่วโมงในโลกจริงเท่านั้น ทำให้ไม่ค่อยเป็นที่นิยม เท่าที่ควร

เมื่อได้ข้อมูลที่ต้องการแล้วผมก็บอกลาอาจารย์สาวปล่อยให้แกนั่งหาวต่อไป ผมก็ไปที่โรงอาหารผมค่อนข้างหิวเหมือนกันเพราะไม่ได้ทานอะไรมาตั่งแต่บ่าย พอได้อาหารจากตู้ขายอาหาร กำลังจะหาที่นั่งทานอยู่นั้น

"เห้ น้องชาย"