ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (เอสเจ)โรงเรียนป่วน ก๊วนนักเรียนแสบ

    ลำดับตอนที่ #2 : เอสเจสุดแสบ

    • อัปเดตล่าสุด 12 ต.ค. 50


    ณ ห้องเรียน 3A
    " ว่าไงเรียวอุค วันเกิดเจ๊ซินปีนี้ จะให้อะไรเป็นของขวัญเจ๊แกอ่ะ นี่มันก็ใกล้วันเกิดเจ๊แกแล้วนะ" เสียงชายหนุ่มหน้ารัก พุงโตถามเรียวอุค ขณะที่เค้านั่งอ่านหนังสืออยู่
    " ไม่รุสิ ฮีชอลอยากได้อะไร เดี๋ยวฉันก็ซื้อให้เองแหล่ะ ว่าแต่แกเหอะ ชินดง จะซื้ออะไรให้ฮีชอล อาทิตย์หน้าแล้วนะวันเกิดฮีชอลน่ะ" เรียวอุคตอบ ก่อนจะเป็นฝ้ายถาม ชินดงบ้าง
    " เฮ้อ! เจ๊แกชอบอะไร ฉันไม่รู้หรอก แต่ที่จะซื้อให้ ก็คงไม่พ้นตุ๊กตาหมีที่เจ๊แกชอบเล่นอ่ะ ขนาดโตจนป่านนี้แล้วนะ" ชินดงตอบพลางทำหน้าเซ็งๆ เพราะเค้าไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรให้เพือนสุดที่รัก
    " งั้นหรอ ตุ๊กตาหมีน่ะหรอ น่าสนดีแฮะ ไม่แน่ฉันอาจจะซื้อสิ่งนี่แหล่ะ ให้ฮีชอล" เรียวอุคพูดพลางอมยิ้มอย่างพอใจอย่างกับคนได้รับชัยชนะยังไงยังงั้น
    " ก็แล้วแต่ ฉันจะลองหาอย่างอื่นให้เจ๊แกดู" ชินดงบอกพลางเดินออกจากห้อง
    พักใหญ่ ฮีชอลก็เดินมาถึงห้องเรียน ก่อนจะรีบเดินไปนั่งที่ตัวเอง ที่อยู่ตรงข้างๆกับโต๊ะเรียวอุค
    " ว่าไงเรียวอุค เคร่งกับหนังสือจังเลยนะ เดี๋ยวนี้น่ะ!" ฮีชอลถามเรียวอุคที่กำลังก้มหน้าห้มตาอ่านหนังสืออย่างเดียว
    " อืม...งั้นหรอ" เรียวอุคตอบ แต่สายตาก็ยังคงจดจ้องกับหนังสือเหมือนเดิม
    " เอาเหอะๆ อยากอ่านก็อ่านไป งั้นฉันขอยืมลอกการบ้านหน่อยสิ" ฮีชอลพูดพลางทำหน้าตาอ้อนวอนสุดๆ
    " อืมๆ...อยากจะลอกก็มาหยิบไปสิ อยู่ในกระเป๋าอ่ะ" เรียวอุคบอก แต่สายตาก็ยังคงจ้องที่หนังสืออยู่เหมือนเดิม
    " โอ๊ย!! ฉันขี้เกียจลุกน่ะ ช่วยหยิบให้ทีนะๆ เรียวอุค" ฮีชอลบอกด้วยสีหน้าตาอ้อนวอนแสดงนิสัยความขี้เกียจออกมา จนเรียวอุคต้องใจอ่อนทำตาม
    " อ่ะ! รีบลอกล่ะ" เรียวอุคพูดพลางยื่นสมุดการบ้านให้ฮีชอล
    " เออหน่า รุแล้วๆ ขอบใจมากนะ" ฮีชอลพูดพลางหยิบสมุดการบ้านมาลอกอย่างเร่งรีบ

    \ ออดด...ด...ด...ด//
    พักใหญ่ เสียงออดบ่งบอกเวลาถึงการเข้าเรียนคาบแรกดังขึ้น เวลานี้เป็นเวลาหันสุขใจของฮีชอลที่สุด เพราะวันนี้เค้าลอกการบ้านจนเสร็จ ทุกทีโดนทำโทษเป็นประจำ นักเรียนบางคนก็เริ่มทยอยๆกันเข้ามาในห้อง นั่งที่ของแต่ละคน
    " เฮ้ย! อาจารย์ ซองจีมาแร้วอ่ะ เงียบๆกันนะ" เสียง เยซอง หัวหน้าห้อง ตะโกนบอกเพื่อนๆทุกคนในห้อง ก่อนที่ภายในห้องจะไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาเลย
    ไม่นาน ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งอายุประมาณ 30 กว่า เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มอันเป็นสุข นักเรียนทั้งห้องต่างหันมามองด้วยสีหน้างุนงง เพราะทุกที เจ๊แกมามาดโหด ไฉนวันนี้มาแปลก
    " ดีค่ะ นักเรียนอันแสนน่ารักทุกคน วันนี้ไม่ต้องแปลกใจกันนะคะ ว่าอาจารย์เป็นอะไร คือว่าวันนี้มีเด็กใหม่ย้ายมาอยู่ในห้องเรียนเรานะจ๊ะ เค้าย้ายมาจากโรงเรียนดองกุก โรงเรียน สหศึกษา น่ะจะ เอ้า! อีทึกจ๊ะ เชิญเข้ามาจะ" อาจารย์ซองจีบอกกับทุกคนด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล เหมือนจะใจดี ก่อนจะเรียกใครไม่รุเข้ามาในห้อง
    " สวัสดีครับ ผมชื่อ อีทึก น่ะครับ ย้ายมาจาก โรงเรียนดองกุก ผมยังไม่เคยชินกับการเรียนอยู่ในโรงเรียนชายล้วน ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" เสียงชายหนุ่มหน้าใส ที่ดูเปล่งประกายฉายแววออกมา ชายหนุ่มหน้าสวยที่นั่งอยู่หลังห้อง ถึงกับมองด้วยความตะลึง เหมือนโดนต้องมนต์สะกด
    " เอาล่ะจะ ยังไงอาจารย์ฝาก อีทึก เค้าด้วยนะ แล้วนี่จะให้เค้านั่งไหนดีล่ะ!" อาจารย์ซองจี มองกวาดสายหาที่ว่างให้ผู้มาเยือนนั่ง จนไปสะดุดกับโต๊ะข้างๆฮีชอล ที่กำลังนั่งมอง อีทึก ไม่ละสายตา
    " เอาล่ะ งั้นเราไม่นั่งโต๊ะข้างฮีชอลและกันนะจ๊ะ" อาจารย์ซองจี บอกก่อน ที่อีทึกจะเดินไปตรงโต๊ะที่ว่างข้างๆฮีชอล ก่อนจะนั่งลง ส่วนฮีชอลก็ได้แต่มองยังไม่ยอมละสายตา
    " หวัดดีนะ ฉันชื่ออีทึกนะ นายล่ะ" อีทึกหันไปถามฮีชอลก่อนจะยิ้มให้เค้าอย่างเป็นมิตร
    " เอ่อ...ฉันรุแล้วล่ะ ฉันชื่อฮีชอลนะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ" ฮีชอลพูดแนะนำตัวเอง ก่อนจะยิ้มอย่างเขินๆ
    " เช่นกันนะ นายดูน่ารักดีจัง ฉันชอบนายนะ" อีทึกบอก จนทำให้อีกฝ่ายถึงกับชะงักพูดไม่ออก ยิ้มรับด้วยความเขินสุดชีวิต
    " บ้าหน่า พูดอะไรก็ไม่รุอ่ะ" ฮีชอลพูดพลางบิดอายด้วยความเขิน ก่อนจะตีแขนอีทึก เหมือนคู่รักกัน จนเพื่อนๆในห้องต่างมองกันอย่างงงๆ
    " อะไรกันล่ะ ก็ฉันพูดจริงนี่หน่า ว่าแต่ นายก็มือหนักไม่ใช่เล่นเลยนะเนี่ย" อีทึกพูดพลางเอามือลูบแขนข้างที่ถูกฮีชอลตี
    " โอ๊ย! จีบกันอยู่ได้ หมั่นไส้ครับ นี่เจ๊ ตกลงเจ๊จะเลือกใครกันแน่นี่ เรียวอุคหรือไอ้เด็กใหม่นี่อ่ะ สับสน" คิบอมหันไปถามด้วยความหมั่นไส้
    " นี่อะไรๆ หุบปากไปเลยนะ ไอ้หน้าไม่หล่อ" ฮีชอลหันไปบอกคิบอมด้วยสีหน้าไม่พอใจ
    " เออ...ใครเค้าจะดีกว่าแฟนเจ๊ที่นั่งอยู่ตรงนั้นเล่า" คิบอมพูดอย่างน้อยใจ พลางส่งซิกไปทางโต๊ะใกล้ๆ นั่นก็คือโต๊ะของเรียวอุค
    " เออ...ใช่ แล้วจะทำไม อิจฉาเค้าล่ะสิ เชอะ!" ฮีชอลพูดพลางเชิดหน้าใส่คิบอม ทำให้อีทึกที่นั่งมองทั้งคู่เถียงกันอยู่ ถึงกับงงๆ
    " ช่างเหอะ ใครจะคิดไงก็ช่าง ฉันไม่สนใจหรอกย่ะ คนมันเกิดมาสวยเองนี่หน่า ทำไงได้ ต้องยอมรับ" ฮีชอลพูดเชยชมกับความงามอีกครั้ง ทำให้คิบอมรู้สึกหมั่นไส้มากยิ่งขึ้น

    โปรดติมตามตอนต่อไป.......เร็วๆนี้

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×