กว่าจะมาเป็น"ลีทึก"ในวันนี้ค่ะ

เนื้อเรื่อง

-'๑'- กว่าจะมาเป็นอีทึกที่ทุกคนรู้จักในวันนี้-'๑'-

เพลงในบ้าน ก็จะได้ยินเสียงตะโกน "ช่วยเงียบหน่อยได้มั๊ย" มาจากข้างบ้านเป็นระยะๆผมก็ใช้ชีวิตมาอย่างนี้
จะพูดว่าเสียงดนตรีคือเพื่อนของผมก็ไม่ผิด
แม่: อ่า จองซู จะเอาค่าขนมไปซื้อเทปอีกแล้วใช่มั๊ย? คราวนี้เทปใครอีกล่ะ?
อีทึก: ก็เพลงในอัลบั้มใหม่ที่กำลังจะออกเนี๊ยะเพลงดีมากๆเลยนะฮะแม่
แม่ไม่ลองฟังดูซักครั้งล่ะฮะ?
แม่: อ่า ไม่เอาหรอก ไม่ได้ชอบเพลงนักหนาเหมือนใครบางคนนี่ไม่รู้เรื่องหรอก
ชอบขนาดนั้นไม่จัดห้องโชว์เทปเพลงไปซะเลยล่ะ?

ความฝันที่อยากจะเป็นนักร้องของผมค่อยๆก่อตัวมาทีละเล็กละน้อย
จากคำเย้าแหย่แบบไม่ได้ตั้งใจของแม่ แต่ว่า ผมก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงถึงจะได้เป็นนักร้อง
จึงได้เก็บแต่เก็บความฝันนั้นไว้ในใจอย่างช่วยไม่ได้
แต่แล้ววันหนึ่ง สมัยอยู่ม.ต้นปี 3

เพื่อน: จองซู! ฉันน่ะกำลังจะได้เดบิวเป็นนักร้องแล้วนะ
อีทึก: อะไรกัน? เดบิว?
เพื่อน: ใช่ ช่วงก่อนมีโทรศัพท์เข้ามา แต่ก็ไม่คิดว่าจะได้เดบิวเร็วขนาดนี้!
อีทึก: อ่า ดีจังเลยนะ ดีใจด้วยกัยนายจริงๆนะ

เพื่อนที่เต้นที่ร้องเพงด้วยกันมากำลังจะได้เดบิวเป็นนักร้อง
ผมจะนิ่งเฉยไม่ได้แล้วล่ะผมต้องทำอะไรสักอย่าง
แล้วโอกาศก็มาถึงอย่างโดยไม่ทันตั้งตัว
เพื่อน: นี่ จองซู วันนี้วันเกิดมินวูน่ะ?
อีทึก: อ่า อืมม ใช่ๆ
เพื่อน: หลังจากนี้จะจัดงานวันเกิดที่อับกูจอง นายไปได้หรือปล่าว?
อีทึก: อับกูจองเหรอ? คลิกดูภาพอับกูจอง
เพื่อน: อืม
อีทึก: ฉันไม่เคยไปที่นั่นเลยน่ะ มันไปยังไงเหรอ?
เพื่อน: อ๊า.... นายที่เป็นคนโซลจริงๆหรือเปล่าเนี๊ยะ? อะไรก็ไม่รู้จัก....

ปาร์คจองซูหนุ่มสุดเชยแห่งเมืองโซลที่ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยสถานที่ๆที่ชื่อว่าอับกูจอง
แต่แล้วที่นั่นก็กลายเป็นที่ๆทำให้ผมได้พบกับโอกาส
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อีทึก; อ่า ที่นี่มันที่ไหนกันเนี๊ยะ ไปเรื่อยๆตามนี้จะเจอจริงๆเหรอ?
แล้ว**ที่ๆจะไปนั่นมันเรียกว่าอะไรนะ......
SM; เอ่อ...น้องนักเรียนคนนั้น
อีทึก; อ่ะ ครับ? ผมเหรอ?
SM; เอ่อ อายุเท่าไหร่ครับ?
อีทึก; ผม 18 ครับ
SM; อ่อเหรอครับ หน้าตาดีนะครับ เดี๋ยวผมให้นามบัตรไว้
ยังไงลองไปออดิชั่นที่บริษัทดูซักครั้งนะครับ
อีทึก; ออดิชั่นเหรอครับ?

นามบัตรที่ได้มาจากที่อัปกูจองที่เคยมาเป็นครั้งแรกในชีวิต
บนนามบัตรนั้นเขียนว่า SM Entertainment
หลังจากนั้นไม่กี่วัน ก็ได้เริ่มการฝึกซ้อมในสถานที่แห่งนั้น
แต่ว่า ความสำเร็จที่ได้มาโดยไม่ต้อถูกทดสอบน่ะมันจะมีหรือ?

เพื่อน; เฮ้! จองซู นายซอยแล้ว!
อีทึก; เอ๋? อะไร? เกิดอะไรขึ้น?
เพื่อน; เมื่อกี้พ่อนายมาที่โรงเรียนกวดวิชา ก็เลยรู้เรื่องที่นายไม่มาเรียนกวดวิชา
พ่อนายโกธรจากหน้าแดงเลยอ่ะ
อีทึก; อะไรนะ จริงเหรอ?

ในตอนนั้นเพราะที่บ้านไม่เห็นด้วย ผมจึงปิดเรื่องที่ไปฝึกซ้อมที่ค่ายเพลงไว้
แล้วบอกว่าไปเรียนกวดวิชา แล้วก็เอาค่าเรียนกวดวิชาที่พ่อให้ไปใช้เป็นค่ารถเพื่อไปซ้อม
เมื่อเรื่องนี้แดงขึ้นมาแล้ว คืนนั้นผมคุกเข่าขอโทษพ่อของผม
อีทึก พ่อครับ ผมรู้ว่ามันไม่ดีที่โกหก แต่ผมคิดว่าพ่อคงจะไม่อนุญาติถ้าบอกพ่อไป
แต่ผมขอร้องนะครับ ครั้งเดียวเท่านั้นช่วยดูต่ออีกนิด ผมจะไม่ทำให้ผิดหวังนะครับ! นะครับ?

ผมไม่มีวันลืมใบหน้าของพ่อในวันนั้น
ริมฝีปากของพ่อปิดสนิท จ้องมองผมโดยไร้คำพูดใดๆ
ผมมองพ่อของผมที่ทำหน้าแบบนั้นพรางให้สัญญาว่า
"ผมจะพยายามอย่างสุดความสามารถ ให้พ่อสามารถมองหน้าผมแล้วพูดว่า [เยี่ยมมาก! ลูกชายของฉัน!]"

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ชื่อของผมคือปาร์คจองซู
หัวหน้าวงที่มีสมาชิก 13 คน วงซูเปอร์จูเนียร์
ทุกวันนี้ยุ่งมากขนาดที่คิดว่าขอแค่ได้นอนเต็มอิ่มซักวันก็ยังดี
เอาล่ะ มาย้อนไปดูกันดีกว่าตั้งแต่เป็น จองซู จนมาเป็น อีทึก

ครั้งแรกที่ได้เห็นวง ซอเดจีวาไอดอล ในทีวี มันเป็นสิ่งแปลกใหม่ที่ทำให้ผมตื่นตะลึง
อีทึก -♪난 알아요 이밤이 흐르고 흐르면 누군가가～
나를 떠나 버려야 한다는 그 사실을, 그이유를 ～♪
เพื่อนบ้าน อ่าเอาอีกแล้ว นี่ให้ฉันได้นอนบ้างเถอะ!
ลูกบ้านนี้ไม่หลับไม่นอนกันหรือไง! ทนไม่ไหวแล้วหนวกหู!

ผมที่ชอบแหกปากร้อง

สมัยเป็นนักร้องฝึกหัด ไม่ว่าฝนจะตก หรือหิมะจะตก ผมก็จะกัดฟันฝ่าไปเพื่อที่จะไปซ้อม แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมามีแต่ความล้มเหลว

เด็กฝึกหัด; พี่ พี่ได้ยินรึยัง? คราวหน้าเด็กคนนั้นจะได้เดบิวน่ะ?
อีทึก; อืม ได้ยินแล้ว?
เด็กฝึกหัด; แต่เด็กคนนั้นเข้ามาทีหลังพี่ตั้ง 2 ปี พี่...พี่ไม่เป็นไรนะ?
อีทึก; เฮ้ย ก็ต้องไม่เป็นไรอยู่แล้วน่า มันไม่สำคัญที่เวลาหรอกไม่ใช่เรอะ? ดวงดีต่างหากปากก็บอกว่าไม่เป็นใจแต่ที่ใจน่ะมันไม่ได้พูดอย่างนั้นผมก็ทำได้ดีแล้วแท้ๆ แต่ทำไมโอกาศยังไม่เข้ามา เจ็บปวดอย่างช่วยไม่ได้ไหนจะคำพูดโดยไม่คิดของพ่อแม่และญาติ มันสร้างแผลใหญ่ให้ผมหลายต่อหลายครั้ง

ญาติ; จองซอง นายบอกว่าจะเป็นนักร้องเหรอ?
อีทึก; อ่า ใช่ครับ ตอนนี้กำลังเตรียมตัวอยู่?
ญาติ; แล้ว**เตรียมตัวเนี๊ยะมันใช้เวลากี่ปีเหรอ? แล้วไปได้ดีรึเปล่า?
ไม่ได้ถูกหลอกหรอกใช่มั๊ย์
อีทึก; ไม่ได้เป็นอย่างนั้นแน่ฮะ~~
ญาติ; ชู่ๆๆๆ! อยากรู้เรื่องนี้มาตั้งนานแล้ว มีเยอะไม่ใช่เหรอ
เด็กที่ไปซ้อมแล้วซ้อมอีกแต่สุดท้ายก็ไม่ได้เดบิวแล้วก็จบความฝันแค่เท่านั้นน่ะ
เพราะผมเผ็นเด็กฝึกหัดอยู่นาน ทำให้มีเสียงซุบซิบจากข้างหลังมากมาก "ทำไมถึงเดบิวไม่ได้สักทีนะ" "มหาลัยก็ไม่ไปดีแต่ทำให้พ่อแม่เป็นห่วง" ในเวลาแบบนั้นแม้ว่าร้องให้มากแต่ไหน แต่มันก็ไม่ทำให้ผมหวั่นไหว เพราะผมปาร์คจองซูคนนี้เชื่อในตัวเองถึงแม้จะจะผิดหวังสักกี่ครั้ง แต่ก็จะทำไม่สนใจเพื่อที่จะเป็นนักร้องที่ดีที่สุดของเกาหลีให้ได้

---------
Korean Text by gksmftlsql @ BABY 동해COM♡"이동해다
Thai Translation by didy@ LoveU Super Junior
*Take out with full credit

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อ่านแล้วก็จะร้องไห้อ่ะ น่าสงสานทึกที่สุดเลยอ่ะ สู้ๆนะทึกกี้อิอิ

                                            เม้นให้ด้วยนะคะไม่งั้นทึกกี้ไม่รักไม่รู้ด้วยค่ะ???????