คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : -2-
“ก็ไล่จับกบไง เอ็งเห็นข้ากำลังปลูกถั่วรึไง เสี่ยฮิม?”ไอ้สมชายแด้อะไรสักอย่างพูดก่อนจะไล่จับกบต่อไป
“เฮ้อ แล้วนี่ใคร? = =”ไอ้เสี่ยเหยินพูดพลางชี้มาที่ผม เอ่อ…คือ มึงเพิ่งเห็นกูเหรอ? = =
“อ๋อ…นี่ปลัดบังเป็นปลัดคนใหม่ของหมู่บ้านเราจ้ะ แล้วส่วนนี้เสี่ยฮิมลูกเจ้าของร้านขายโทรศัพท์จ้ะปลัด ^^”น้องโล่ศรีพูด
“อ๋อ…หวัดดีปลัด _/\_”พูดจบก็ยกมือไหว้ แบบ ไหว้เหมือนพวกเด็กแว๊นไหว้พ่อแม่ก่อนไปโรงเรียนอ่ะ ดีนะมือมึงไม่เสยเหงือกกู - -
“สวัสดีครับ ^^”ผมพูดพลางไหว้ตอบ
“อ๋อ ปลัดจ๊ะ แล้วส่วนสองคนนี้เป็นเพื่อนของโล่ศรีเองจ๊ะ นี่แจขจี แล้วส่วนนี่ ออบฤดีจ๊ะ ^^”พูดจบก็หันไปหาเพื่อนของตนพลางยิ้มแย้มแจ่มใสใจชื่นบาน
“สวัสดีค่ะ ปลัดบังสุดหล่อ -//-”น้องแจขจีพูดพลางขยิบตาปิ๊งๆมาให้ผม
“บุ้ย เหงือกบานแบบนี้เรียกว่าหล่อหรา??”ไอ้เสี่ยฮิมพูดพลางมองผมอย่างไม่เป็นมิตร
“=_=”ผมค้างเลยครับ
“สวัสดีครับ ปลัดบัง ^^”น้องออบฤดีทักทายผมอย่างน่ารัก
“อ๋อครับ สวัสดีครับ ^^”ผมทักทายตอบเช่นกัน
“เอ้อนี่ นังโล่ศรีวันนี้ไปขี่รถเล่นกันป้ะแก? วันนี้แม่ฉันไม่อยู่แหละแก”แล้วอยู่ๆน้องแจขจีก็พูดกับน้องโล่
“เฮ้อ ฉันอยากไปนะแก แต่แม่ของฉันไม่ให้ไปหรอกแก”น้องโล่ศรีพูดพลางเบ้ปากเหมือนจะร้องไห้
“โธ่เอ้ย แก ไปเถอะนะ แม่แกไม่ว่าหรอก!”
“อื้ม โอเคแก อิอิ”
“อ้าว น้องแจขจีอ่ะ ไม่สนใจไปซ้อนท้ายเสี่ยหรอ? ^^+”ไอ้เสี่ยฮิมพูดก่อนจะเสยผม =_= มึงเอาเวลาเสยผมของมึงไปช่วยแม่มึงขายโทรศัพท์เถอะ
“ไม่ย้ะ! -3-”น้องแจขจีพูดพลางหันไปเด็ดดอกเห็ดต่อ(?) (ไม่เด็ดยอดผักบุ้งแล้วหรอ? 5555555//ไรเตอร์)
“… ฮึก… ไอ้ซ้าย! ไปเอาวิทยุมา!”เสี่ยฮิมทำหน้าเศร้าๆก่อนจะหันไปพูดกับลูกน้องคนนึงที่เป็นลูกน้องคนสนิทของเสี่ยฮิม
“มาแล้วครับเสี่ย!”ไอ้ซ้ายพูดพลางถือวิทยุไว้อย่างดี
“ไอ้ขวา! มิวสิค!”แล้วเสี่ยฮิมก็หันไปสั่งลูกน้องอีกคนหนึ่ง
“ครับ!”ไอ้ขวาตอบพลางรีบจูนสัญญาณคลื่นวิทยุ..
ครืดดดดดดดดด ครืดดดดดดดด ซ่าๆ
ขอน้องปราณี สงสารพี่หน่อย
อย่าให้พี่ นี้เฝ้าหลงคอย
รับรักพี่หน่อยมาเกี่ยวก้อยกันเทอญ
ถึง พี่จนแสนจน
พี่จะขัดสน ทรัพย์สินอยู่เสมอ
พี่จะอุตส่าห์หาเลี้ยงตัวเธอ
ฟังเพลงพี่เพ้อขอเธอจงเห็นใจ~
“= =”น้องแจขจีถึงกับเงียบไปชั่วขณะ เอ่อ…คือเพลงคุณมึงแม่งมันตั้งแต่สมัยสงครามโลกครั้งที่แปดแล้วนะ - -
“น้องแจขจียังไม่ซึ้ง… ไอ้ขวา ขอมิวสิคอีก!”เสี่ยฮิมหันไปสั่งลูกน้อง
“ครับเสี่ย!”
ครืดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดด ซ่าๆ
ดำเหมือนน้ำ ย้อมผ้า
ไม่เวทนา บ้างเลยจอมขวัญ
เคยเขียน จ.ม.ส่งไปขอรัก อยู่ทุกวัน
กลับไม่รัก คนบ้านเดียวกัน
ไปผูกสัมพันธ์ หนุ่มกรุงชื่นใจ
ใบหน้างามงาม ไม่น่าใจดำ เลยแก้วตา
ใบหน้าสวย ล้ำค่า แต่ใจกับหน้าผิดกันไกล
ใจดำด๊ำดำ ปล่อยผมช้ำคุณชื่นหัวใจ
ไม่ยอมรัก แล้วยังหลอกใช้
ผม ทำเท่าไหร่ ไม่เคย ปรานี~
“=______=”น้องแจขจียิ่งทำหน้าเอื่อมๆเข้าไปใหญ่
“น้องแจขจีคงจะไม่ชอบเพลงนี้ ไอ้ขวา มิวสิค!”
“ครับเสี่ย!”
ครืดดดดดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดดด ซ่าๆ
.เมือถึงเดือนเมษา หนุ่มบ้านนานอนฝัน
.คอยคนรัก คอยคนรักจากกัน
.สิ้นสงกรานต์ น้องก็พลันลืมพี่
.เธอทิ้งนาทิ้งไร่ จดหมายไม่มี
.ใยน้องมาลืมพี่ ที่ทักทุ่งนา~
“-____-”
“น้องแจขจีไม่อินกับเพลงนี้เลย! ไอ้ขวา มิวสิค!”
“ครับบบบบบ!!!”
ครืดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดด ซ่าๆๆๆ (วิทยุไฮโซเกินไปนะเสี่ยฮิม 5555 //ไรเตอร์)
ว่างจากงานหว่านไถ จะร้อยมาลัยใบข้าว ห้อยคอสาวจำปา
เจ้าเป็นเทพธิดาของบ้านนาบ้านทุ่ง นุ่งผ้าถุงไทยเดิม
หน้าสวยด้วยแดดแรง แก้มแดงไม่แต่งเติม
เจ้าไม่เคยเห่อเหิมเติมต่อดินสอพอง~
“โว้ยยย ไอ้เสี่ยฮิม แกเอาเวลาไร้สาระของแกไปซ่อมวิทยุไป๋! - -”น้องแจขจีพูดพลางอุดหูเพราะเสียงเพลงที่ดังออกมาจากวิทยุมันดังเกินไป
“ไม่ครับ เสี่ยจะรอจนกว่าน้องแจขจีจะไปซ้อนท้ายเสี่ย!”
“งั้นรอไปจนชาติหน้านะเสี่ย -_- ป้ะ นังโล่ศรี”
“อ่ะจ๊ะๆ”
“อ้าวววว อย่าทิ้งเสี่ยสิค้าบบบบบบบบบ T^T”
แล้วน้องแจขจีก็ปล่อยให้ไอ้เสี่ยฮิมนั่งร้องไห้โอดโอยอยู่ผู้เดียว =_=
ความคิดเห็น