ตอนที่ 11 : [Love Dormitory] 10
Jongup Part
สวัสดีฮะ เราเจอกันอีกแล้วนะ ตอนนี้ผมกำลังจะอาบน้ำครับ เหนียวตัวมากเลย แหงสิผมไปวิ่งออกกำลังกายจนเหงื่อท่วมตัวมานี่นา -0-
ผมถอดเสื้อกล้ามสีขาวตัวบางของผมออกก่อนจะถอด…ถอดทุกอย่าง แล้วก็เอาผ้าขนหนูมาพันรอบเอวเพื่อบังช่วงล่างไว้ เผยให้เห็นซิกแพคและผิวขาวที่น่าสัมผัสของผม -/-
แล้วสายตาของผมก็เหลือบไปเห็นเงาตะคุ่มๆ(?)อยู่ตรงระเบียง -..- ใครวะ? มันมาแอบดูผมถอดเสื้อหรอ? =[]=
“คะใครน่ะ!?”ผมพูดก่อนจะค่อยๆย่องเบาไปที่ระเบียง
“…”ไม่มีเสียงตอบรับ…
“… คงเป็นแมวล่ะมั้ง -3-”ผมพูดปัดๆก่อนจะเดินไปที่ประตูห้องน้ำ แต่ก็เกิดอะไรแปลกๆขึ้น…
เพล้ง!
“เห้ย!”นั้นมันเสียงกระถางต้นไม้แตกนี่ ผมสบถก่อนจะรีบวิ่งไปดูตรงระเบียงแล้วผมก็เจอกับ…
“ไอ้เหี้ยแด้!!!!!!!!!!!”ผมกรี๊ดทันทีเมื่อเห็นไอ้แดฮยอนกำลังเก็บเศษกระถางต้นไม้ที่ตกลงมา
“แฮะๆ .///.”ไอ้แด้หัวเราะแบบแห้งๆก่อนจะใช้สายตาอันโรคจิตของมันมองตั้งแต่หัวจรดเท้าของผม
“หะเห้ย! ไอ้บ้า! ไอ้ลามกกกกกกกก!”ผมพูดก่อนจะรีบวิ่งไปเอาผ้าห่มผืนหนามาคลุมตัวที่เปื่อยเปล่าของผมไว้
“-//- ขาวจัง……”ไอ้แด้พูด
“ก็เพราะกูไม่ดำเหมือนมึงไง!”ผมด่าไอ้แด้
“เจ็บ…”ไอ้แด้พูดพลางตีหน้าเศร้า
“ไม่ต้องมาตอแหลเลยมึง มึงเข้ามาตอนไหน!?”
“กูเข้ามาตอนที่มึงถอดเสื้อ ถอดกางเกง และอื่นๆอีกมากมาย -//-”
“อ๋อ……ห้ะ!? มะมึงเข้ามาตอนที่กูถอดเสื้อผ้างั้นเร๊อะ? แสดงว่ามึงก็เห็น…”
“เห็น เห็นหมดเลย… -/- ”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้บ้า!!!!!!!!!!!! แสดงว่ามึงก็เห็นไอ้นั่นด้วยสินะ………?”
“อะอือ… เห็น…… เล็กเน๊อะ -/-”ไอ้แด้พูดพลางจ้องมาที่ผ้าขนหนูที่ผมใช้ปิดไอ้นั่นอยู่
“อะอะไอ้บ้า ไอ้ลามกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!”ผมพูดพลางปาหมอใส่ไอ้แด้อย่างไม่ยั้ง
หมดกัน จงออบน้อยของผม T^T ไอ้แด้มันเห็นจงออบน้อยของผมแล้ววววววววววว!!!!
“จงออบเป็นอะไร?”ไอ้แด้ที่เห็นผมนั่งกุมขมับเอ่ยถาม
“…”ไร้เสียงตอบรับจากผม
“จงออบอ่า…”
“…”
“กูอยากจะบอกมึงว่า…”
“…”
“ถึงของจงออบจะเล็กเท้านิ้วก้อย…”
“…”
“แต่แดฮยอนก็รักจงออบเสมอนะ…”
“T^T”
“จงออบอ่า…”
“ไอ้เชี่ยแด้”
“ห๊า?”
“มึงตาย!!!!!!!!!!!!!”
“เห้ยอย่า!!!!!!!!!!!!”
ตุบตับตึงตังเพล้งพล้าง!
HimChan Part
ตอนนี้ผมกำลังนอนเล่นเกมส์ในเฟสบุ๊คอย่างเมามันส์ครับ เฮ้อ อะไรมันจะมีความสุขขนาดนี้…
ตุบตับตึงตังเพล้งพล้าง!
แล้วอยู่ๆก็เกิดเสียงสงครามดังขึ้น
“เห้ยอะไรวะ!?”ผมรีบเด้งตัวออกจากคอมพิวเตอร์ก่อนรีบวิ่งออกมาดูหน้าห้อง
“เกิดอะไรขึ้นวะไอ้ฮิม?”ไอ้บังที่เหมือนจะได้ยินเสียงสงครามเหมือนผมเอ่ยถามผม
“กูก็ไม่รู้ว่ะ”
“เห้ย เสียงใครทะเลาะกันวะ!? -0-”
“เกิดอะไรขึ้นวะ?”ยองแจกับเจลโล่โผล่หัวออกมาจากประตูพลางถามผมกับไอ้บัง
“อ๊ากกกกกกกกกก จงออบ แดฮยอนกลัวแล้วค้าบบบบ ไม่เอาแล้ววววววววว!!!”
“มึงกล้ามากนะไอ้แด้!!!!!!!!!! มึงตายซะเถอะ!!!!!!!”
เสียงของจงออบกับแดฮยอนดังมาจากห้องของจงออบ
“เห้ยเป็นอะไรกัน!?”ยองแจที่ดูเหมือนจะตกใจรีบวิ่งไปดูที่หน้าห้องไอ้จงออบแล้วก็เจอกับ…
“ยะยะยะยองจะจะจะแจ ชะชะชะช่วยกะกะกะกูดะดะดะด้วย…”เจอกับไอ้แดฮยอนที่นอนตายอยู่บนพื้นห้องแล้วบนตัวไอ้แดฮยอนก็มีจงออบกำลังนั่งทับแล้วบีบคอแดฮยอนอย่างเอาเป็นเอาตาย
คือถ้าให้ผมดูนะ… ถ้าผมดูผ่านๆผมนึกว่าจงออบกับไอ้แด้กำลังจุ๊กกรู๊กันด้วยซ้ำไป เพราะไอ้จงออบมันมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวที่ปกปิดท่อนร่างไว้
แต่นานๆทีผมจะได้เห็นจงออบโหดนะครับ สงสัยวันนี้ฝนจะตก -0-
“เห้ย จงออบพอๆๆ”ไอ้โล่พูดก่อนจะวิ่งเข้ามาห้ามจงออบรวมถึงยองแจด้วย
“กูจะฆ่ามัน ย๊ากกกกกกกกกกกก!!!”จงออบพูดพลางทำท่าจะมาบีบคอไอ้แดฮยอนอีกแต่ก็ยังดีที่ไอ้โล่กับยองแจรั้งแขนมันไว้ก่อน
“เห้ยไอ้แด้มึงเป็นอะไรมั้ยวะ?”ไอ้บังรีบวิ่งมาดูไอ้แด้ที่ตอนนี้นอนหมดแรงอยู่บนพื้นห้องอย่างสวยงาม
“ฮืออออออ จงออบแม่งโหด T^T”ไอ้แดฮยอนพูดก่อนจะคลานๆมาเกาะขาผม
“เห้ยเกาะขากูทำไมปล่อยนะเฟ้ย =[]=”ผมพูดพลางสะบัดมือปลาหมึกของไอ้แดฮยอนออกจากขาผม
“ชะช่วยกูที ไม่มีแรงจะยืนแล้ว ฮืออออ”
“เฮ้อ ไอ้ฮิมมึงพยุงไอ้แด้ไปห้องพยาบาลไป ท่าทางจะอาการหนัก - -”ไอ้ยงกุกพูด
“ไม่เว้ย ทำไมต้องเป็นกู กูไม่ไปกูจะเล่นเกมส์ แม่งกำลังมันส์ๆ -3-”ผมพูดพลางหมุนตัวทำท่าจะเดินกลับห้องแต่…
“ไอ้เหยินแม่งอย่าใจดำสิ พาไอ้แด้ไปห้องพยาบาลหน่อย สงสารมัน”พอยองแจพูดเท่านั้นแหละ ผมก็…
“อ่า โอเค ป่ะไอ้แด้ มาๆ เดี๋ยวกูพยุงมงเอง!”ผมหันหลังกลับมาพลางพยุงไอ้แด้แล้วเดินออกนอกห้องไป
“เหอะ ทีกูบอกแม่งไม่ไปทียองแจบอกแม่งอย่างเร็ว - -”เสียงไอ้บังบ่นลอยมาตามลม
ก็แหงล่ะ เพื่อคนที่ผมแอบชอบ ผมทำได้ -/-
ตอนนี้ผมพาไอ้แด้มาที่ห้องพยาบาลแล้วครับ คุณหมอบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก ก็แค่มีรอยช้ำที่คอ =[]= ผมอึ้งเลยครับ จงออบเกือบจะฆ่าไอ้แด้ตายแล้วมั้ยล่ะ…
“ฮือออออ”ไอ้แด้ปล่อยโฮทันทีที่คุณหมอเดินออกไป
“เป็นไรมึง จงออบหักอกอ่ะดิ ก๊ากกกกกกก”ผมหัวเราะ แต่จริงๆก็สงสารมันอยู่นะ
“อย่าซ้ำเติม หุบปากเลยไอ้ห่ามึง มึงพูดยังกะยองแจไม่หักอกมึงยังงั้นแหละ มึงเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ แล้วค่อยมาว่ากู ไอ้หอยหลอด ไอ้หมาหน้าย่น ไอ้ปรสิตปลากะพง ไอ้ส้นตีนหอยทาก ไอ้ซากฟอสซิลแมว ไอ้สมองหมาปัญญาควาย”ไอ้แด่ร่ายยาวใส่ผมครับ -_-
“ค้าบบบ กูผิดเองค้าบ กูจะไม่ว่ามึงแล้วค้าบ”ผมพูดพลางโค้งคำนับมันสามครั้ง
“เออ ดีมากน้องเหยิน”ไอ้แด้ยิ้มอย่างพอใจ
“อย่ามาเรียกกูว่าเหยิน!”
“ทำไมวะ? อ๋อออออออ เพราะยองแจเรียกได้คนเดียวสินะ เหอะๆ”
“เออ!”
“ชิ กูแหละหมั่นไส้ ไปไกลๆไป - -”
“ไม่ไล่ก็ไปอยู่แล้ว อยู่คนเดียวระวังผีมาหลอกแล้วกัน”
“ผีป้ามึงดิ”
“ป้ากูยังไม่ตายเว้ย”
“งั้นผีลุง”
“= = เดี๋ยวเถอะมึง”
“555555555555555555555555”ไอ้แด้หัวเราะใส่ผมก่อนที่จะหันไปจิกตามองมันแล้วเดินออกจากห้องพยาบาลทันที
________TALK________
ขอโทษที่หายไปนะคะ T^T ไรท์ขอโทษจริงๆ
เเต่ไรท์คงจะหายไปอีกนะ เพราะไรท์จะไปขอนเเก่นสามสี่วันนี่เเหละ
ไรท์ท้อมากเลย เหนื่อยเจงๆ ;_; เม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ชื่นใจหน่อยได้มั้ยคะ?
ขอบคุณทุกเม้นนะคะ น่ารักที่สุด รีดเดอร์ของไรท์ ^^
ไรท์ขอลาสักสามสี่วันนะ ไรท์จะไปต่างจังหวัด <3
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ให้ตายเถอะเมนฉัน5555555
แด้ ฉันไม่สงสารแกหวะ55555
ให้มันโดนซะบ้าง5555