ระบำอารมณ์

ลำดับตอนที่ #5 : แมวน้อยยั่วสวาท---100%

ตอนที่ 4 แมวน้อยยั่วสวาท

            “อิ่มแล้วเหรอตาภูทำไมทานน้อยจัง หน้าตาอิดโรยเหมือนคนไม่ได้นอนน่าจะทานเยอะๆ หน่อย แล้วนี่จะรีบไปธุระที่ไหนก่อนเข้าออฟฟิศหรือเปล่า เห็นทรงศักดิ์บอกว่าวันนี้ภูจะขับรถไปเอง” ดวงแขถาม เมื่อหลานชายวางช้อนข้าวต้มลงข้างจานหลังจากนั่งทานไปได้ไม่กี่คำแล้วยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม

            “ผมอิ่มแล้วครับคุณอา เช้านี้มีธุระต้องไปจัดการนิดหน่อย เดี๋ยวไปเจอกันที่ออฟฟิศนะครับ” ภูบดินทร์วางแก้วน้ำแล้วตอบคำถามเพียงสั้นๆ ก่อนลุกขึ้นโดยมีทรงศักดิ์ถือกระเป๋าแล็ปท็อปและสูทเดินตามไปส่งที่รถ

กรรมการผู้จัดการบริษัทเคนตะวัยสามสิบปีนอกจากเก่งเรื่องงานแล้ว เขายังเก่งเรื่องเดาใจคนอีกด้วย เขาคิดถูกแล้วที่บุกขึ้นมาหาชญานินด้วยตัวเอง ถ้าจอดรถรออยู่อย่างนั้นมีหวังคงต้องหลับคาพวงมาลัย เพราะ

 แม่เลขานุการตัวแสบที่หลอกให้เขาไปจ่ายค่าเหล้าเกือบหนึ่งหมื่นเมื่อคืนนี้ ยังนอนหลับอุตุอยู่ในชุดเดิมไม่คิดจะเปลี่ยน นี่จะรอให้เน่าคาตัวก่อนหรือยังไง ภูบดินทร์คิดอย่างค่อนแคะ

            “เจสซี่ตื่นได้แล้ว คุณจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน” ภูบดินทร์ปลุกเสียงดัง เลิกผ้าห่มออกเกี่ยวหัวไหล่มนดึงคนขี้เซาลุกขึ้นมานั่ง ท่ามกลางความตื่นตกใจของชญานินที่นั่งหน้าเหวอ อดสงสัยไม่ได้ว่าเจ้านายบุกเข้ามาในห้องของเธอได้อย่างไร ถ้าเป็นเมื่อคืนก็คงไม่แปลกเขาพาเธอมาส่งคงค้นหากุญแจจากกระเป๋าสะพายของเธอ แต่เช้านี้ล่ะเขาเข้ามาได้อย่างไร หรือว่าเขาเอาพวงกุญแจของเธอติดไปด้วย หญิงสาวเลิกคิ้วสูง

“คุณภูบดินทร์เอากุญแจห้องของเจสซี่ไปหรือคะ คุณล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวของเจสซี่มากเกินไปแล้วรู้ตัวหรือเปล่า”

คำถามและคำพูดต่อว่าของเธอทำให้คนเป็นเจ้านายโล่งใจเรื่องกุญแจไปได้เปลาะหนึ่ง นั่นหมายความว่าเธอยังไม่รู้ว่าเขาเป็นเจ้าของคอนโดฯ ที่เธออาศัยอยู่ ขณะเดียวกันเขาคิดว่าเธอพูดถูกเรื่องล้ำเส้น มันไม่มีเหตุผลรองรับเลยจริงๆ ที่ชายหนุ่มจะเข้ามาในห้องของหญิงสาวถึงแม้จะเป็นลูกสาวคนที่นับถือกันมันก็ไม่สมควรอยู่ดี แต่จะให้เขายอมจำนนเลขาฯ ตัวแสบง่ายๆ เห็นจะไม่ใช่คนอย่างนายภูบดินทร์แน่นอน แม้จะแถข้างๆ คูๆ ไปบ้าง แต่คนอย่างเขาไม่จนแต้มอย่างแน่นอน

“ไม่ต้องนอกเรื่องเลยเจสซี่ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วคุณจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนฮะ คุณไม่มีหน้าที่การงานต้องรับผิดชอบใช่ไหม ผมเป็นเจ้านายมาตามเลขาฯ ไปทำงานมันผิดนักหรือ อีกอย่างผมก็ไม่ใช่พวกโจรปล้นสวาท เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นคุณคงไม่เหลืออะไรแล้ว แต่ไม่หรอกนะ ถ้าผมเป็นโจรปล้นสวาทจริง ผมคงจะเว้นคุณไว้คนหนึ่งละ ขนาดเมาหัวราน้ำเนื้อตัวอ่อนปวกเปียกจนผมต้องอุ้มมาส่งถึงเตียง คุณยังกระตุ้นต่อมความรู้สึกของผมไม่ขึ้นเลย”

“ฉันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอคะ”

ชญานินลากเสียงยั่วเย้า ทั้งๆ ที่ความจริงเธอกำลังโกรธจนตัวสั่นจนอยากจะร้องกรี๊ดดังๆ เธอไม่เคยเสียเซลฟ์มากมายเท่าครั้งนี้มาก่อน เขาสบประมาทเธอมากเกินไปแล้ว และเธอก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ไม่ยอมให้ใครสบประมาทได้ง่ายๆ หญิงสาวคลานลงมาจากเตียงอย่างเชื่องช้าลีลาของเธอไม่ต่างจากนางแมวยั่วสวาทเลยสักนิด เมื่อลงมาเหยียบพื้นห้องได้ก็เบียดกายเข้าไปกระแซะร่างสูงใหญ่อย่างตั้งใจยวนยั่ว มือเรียวจับปลายเนกไทสีเข้มขึ้นมาจุ๊บไปทีหนึ่ง ก่อนสืบนิ้วคืบคลานขึ้นหมายจะโอบรอบคอเจ้านายหนุ่มให้รู้ดำรู้แดงกันไปเลยว่าใครจะเหนือกว่าใคร ทว่าถูกมือหนาปัดออกแล้วถอยห่างออกไปก้าวหนึ่ง

“เหม็นมาก... ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยเจสซี่ อย่ามัวโอ้เอ้ผมให้เวลาคุณไม่เกินสิบห้านาที เดี๋ยวผมจะออกไปรอข้างนอก”

ภูบดินทร์ย่นจมูกใส่เธอแล้วพูดสำทับเสียงดุ เขารู้ว่าเธอกำลังยั่วยวนเธออยากทดสอบเขา แต่เวลานี้ต่อให้ยั่วยังไงเห็นจะไม่ได้ผล เพราะเขาสุดจะทนกลิ่นไม่พึงประสงค์ที่ติดตัวเธอมาทั้งกลิ่นเหล้า บุหรี่ ไหนจะกลิ่นตัวเพราะเธอยังอยู่ในชุดเดิมตั้งแต่เมื่อคืน

“โอเคค่ะเจ้านาย งั้นเจสซี่จะรีบไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้แหละ” เธอพูดเสียงหวานส่งสายตาหวานซึ้งสุดเซ็กซี่หรี่มองเขา ริมฝีปากอิ่มสีชมพูคลี่ยิ้มเชิญชวน ทว่าพอคล้อยหลังเจ้านายรอยยิ้มหวานหยดเปลี่ยนเป็นเหยียดยิ้ม เพราะคำพูดประโยคนี้ของเขา 

‘ขนาดเมาหัวราน้ำเนื้อตัวอ่อนปวกเปียกจนผมต้องอุ้มมาส่งถึงเตียง คุณยังกระตุ้นต่อมความรู้สึกของผมไม่ขึ้นเลย’

 “แล้วคุณจะต้องกลืนน้ำลายตัวเอง ไม่เชื่อก็คอยดู” หญิงสาวจิกตามองคนข้างนอกผ่านผนังกั้นห้อง เธอพูดเสียงสูงลิบอย่างมั่นใจในความสวยและเสน่ห์ตัวเอง จากนั้นจึงเริ่มทำตามแผนการทันที

“ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ”

เมื่อได้ยินเสียงร้องดังจากคนข้างใน ภูบดินทร์กำลังย่อตัวลงไปก้นยังไม่ทันถึงโซฟาต้องกระเด้งตัวขึ้น รีบก้าวสวบๆ กลับเข้าไปอีกครั้ง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นชญานินถึงร้องเสียงดังลั่นขนาดนั้น

“เกิดอะไรขึ้นเจสซี่!”

เสียงตื่นเต้นของเขาเดินทางไปถึงก่อนเจ้าตัวเสียอีก ทว่าพอโผล่หน้าเข้าไปนอกจากชญานินที่กำลังเอื้อมมือไปข้างหลังกำลังเย่อกับอะไรบางอย่างก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ เขาถอนใจดังเฮือกอย่างเหนื่อยหน่ายพอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น แค่รูดซิปชุดทำงานไม่ได้เจ้าหล่อนก็แหกปากร้องเอ็ดตะโรจนเขาตกอกตกใจคิดว่าเกิดเรื่องร้าย

“ซิปมันติดค่ะ เจสซี่พยายามแล้วแต่รูดไม่ได้” หญิงสาวแสร้งทำสีหน้าละห้อยมองเขาตาปริบๆ อย่างขอความเห็นใจ

“เรื่องแค่นี้เอง ทำไมต้องแหกปากร้องลั่นขนาดนั้น ไหนหันหลังมาสิ”

เจ้านายหนุ่มเอ็ดเลขาฯ จอมวุ่นวายเสียงเข้ม

แต่คงไม่เคยมีใครสั่งสอนภูบดินทร์ว่าผู้หญิงมีมารยามากกว่าร้อยเล่มเกวียน แม้เขาจะดุแต่ก็เชื่อสนิทใจ เมื่อเธอหันหลังให้แล้วแนบแขนเรียวยาวลงข้างลำตัว เขาช่วยรวบผมสลวยดัดเป็นลอนไปพาดบ่าไว้ด้านหนึ่ง เรือนร่างของชญานินสูงได้สัดส่วนในชุดแซกเข้ารูปเน้นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน ถึงจะมองจากข้างหลังแต่จินตนาการของเขาไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น เขากำลังคิดไปไกล ความอวบอิ่มกลมกลึงของก้อนเนื้อที่เคยผ่านสายตาแวบๆ แวมๆ ตอนเห็นเธอเดินแบบชุดว่ายน้ำทำให้มือหนาที่จับซิปส่วนบนสุดรูดลงมาเริ่มสั่น ตอนนี้อุณหภูมิในร่างกายเขาคงไม่ใช่สามสิบเจ็ดองศาเซลเซียสเหมือนร่างกายคนปกติอย่างแน่นอน ชายหนุ่มรู้สึกร้อนออกมาจากภายในจนต้องห่อปากแล้วเป่าระบายความร้อนออกมาเบาๆ ซิปมันกินเนื้อผ้าด้านหนึ่งเข้าไป มิน่าเธอจึงรูดเองไม่ได้ มือหนาสั่นๆ จึงต้องออกแรงเพิ่มขึ้น ทว่าพอรูดได้มันก็ลื่นปรื๊ดลงไปเกินกว่าครึ่ง ผิวเรียบเนียนของแผ่นหลังบางทำให้ลมหายใจเขาติดๆ ขัดๆ ขาดห้วง เขาลอบกลืนน้ำลายที่เหนียวหนับในลำคออยู่หลายเอื๊อก และต้องรีบหันหลังให้เพราะคิดว่าต่อจากนั้นเธอคงรูดมันเองได้แล้ว

“ที่เหลือจัดการเองนะ ผมจะออกไปรอด้านนอก” เขาพูดเสียงแข็งเพื่อสยบความหวามไหวแล้วรีบเดินออกไปทันที

“เดี๋ยวค่ะคุณภูบดินทร์ มันยังรูดต่อไม่ได้ค่ะ”

“อะไรของคุณอีกนะเจสซี่ยุ่ง ชะ...มัด...เลย…”

เขาสบถเสียงขุ่นทำเหมือนกำลังหัวเสียเต็มประดาแต่ก็ยอมหันกลับมา ทว่าเมื่อหันมาพบกับร่างกายงดงามตรงหน้าที่ต้องการยั่วยวนและเขาก็รู้ดี แต่เธอทำให้เขาตกตะลึงพรึงเพริดเสียจนหูตาลายใจสั่นหวิว ดังนั้นคำพูดสามพยางค์สุดท้ายจึงยานเยิบเหมือนคนต้องมนตร์สะกด เมื่อเห็นชุดแซกที่เธอบอกว่ายังรูดซิปไม่ได้หล่นกองอยู่ที่ตาตุ่มก่อนที่เธอจะเขี่ยมันออกไปจากวงขา เรือนร่างเปล่งปลั่งผิวเนื้อสีขาวอมชมพูมีเพียงบราสีหวานกับบิกินีสีเดียวกันปกปิดอยู่เพียงเท่านั้น เธอหันมายิ้มยั่วยวนใส่ตาเขาแล้วเดินเฉียดกายเข้ามาใกล้ลีลาของเธอไม่แตกต่างจากแมวน้อยยั่วสวาท มือเรียวทำท่าจะปลดตะขอหน้าของยกทรงต่อหน้าเขา และเมื่อเธอปล่อยมือมันจะต้องแบะออก ความอวบอิ่มกลมกลึงคงดีดเด้งออกมา

โอ้พระเจ้า ภูบดินทร์เริ่มหายใจไม่ทั่วท้องเขารู้ว่าเธอกำลังร่ายมนตร์ปลุกปั่นร่างกายเขา เธอแกล้งเขา แต่เธอจะรู้ไหมว่าเกมที่เธอเล่นอยู่ตอนนี้มันอาจทำให้เธอย่อยยับถ้าเขาควบคุมตัวเองไม่อยู่ ตอนนี้เนื้อตัวเขาแน่นอึดอัด รุ่มร้อน มีบางส่วนกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

“ช่วยปลดตะขอให้หน่อยสิคะคุณภูบดินทร์ เจสซี่แกะไม่ออกอีกแล้ว”

ชญานินสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อเรียกความมั่นใจและสยบความหนาวเยือกเมื่อต้องโชว์หวิวต่อหน้าเขา เธอออดอ้อนน้ำเสียงกระเส่า มือเรียวจับปลายเนกไทขึ้นไปแตะริมฝีปากเขาอย่างอ้อยอิ่ง จากนั้นจึงเอามาแตะกลีบปากอิ่มสีชมพูของเธอแล้วทำเสียงดังจ๊วบ ตาโตสีน้ำตาลหวานซึ้งหรี่มองเขา จึงเห็นสายตาหวามไหวจากคนสูงกว่า แต่ว่าร่างกายเขายังยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหวไม่รู้ว่าทนอดหรืออดทนกันแน่ แต่เธอจะไม่หยุดอยู่แค่นี้หรอกถ้ายังใจแข็งอยู่ได้ก็นับว่าเขาแน่มาก จะได้รู้กันไปว่าเสน่ห์ของเธอใช้ไม่ได้จริงกับเสือผู้หญิงคนนี้ มือเรียวยกขึ้นลูบไล้แผงอกหนาผ่านเสื้อเชิ้ตแขนยาวราคาแพงที่เขาสวม ครั้นไปสะดุดกับตุ่มไตแข็งทั้งสองข้าง เธอจึงซบหน้าลงกับอกกว้างเพื่อซ่อนรอยยิ้ม ฝ่ามือนุ่มลูบไล้หมุนวนจุดอ่อนไหวอย่างแผ่วผิว เธอกำลังมีชัยชนะเหนือเขา และจะลบล้างคำสบประมาทได้อย่างสวยงาม

“เจสซี่”

เขาเอ่ยชื่อเธอเบาบางน้ำเสียงกระเส่า เสียงเขาเซ็กซี่มากในความคิดของเธอ ขนแขนของเธอลุกเกรียว ตอนนี้เขาเริ่มเคลื่อนไหวไม่ยืนนิ่งเหมือนหุ่นปั้นอีกต่อไปแล้ว เขาเริ่มขยับอย่างมีชีวิตชีวาสายตาคร้ามคมก้มมองทรวงอกภายใต้บราเซียร์ของเธออย่างพร่าพราย เหมือนเป็นอาหารคาวหวานรสเลิศและเขากำลังหิวมัน มือหนาสั่นๆ ไม่ได้ช่วยปลดตะขอตามคำร้องขอ แต่เขาตะปบแล้วกระชากพ้นออกจากร่างงามอย่างคนใจร้อน มันถึงคราวของฝ่ายที่เดินเกมยั่วยวนต้องรุ่มร้อนบ้าง

ชญานินควบคุมเกมแมวน้อยยั่วสวาทได้ยากลำบากเมื่อโดนเขารุกหนัก สันจมูกคมฉกจูบแก้มใสและไซ้ซอกคอขาวผ่องของเธอทั้งซ้ายทั้งขวาสลับกันซ้ำไปซ้ำมา มือหนาทั้งสองข้างบีบเคล้นทรวงอกอวบอิ่มหนักเบาสลับกันจนเนื้อตัวเธอสั่นสะท้านวาบหวิว เสียงคำรามในลำคออย่างพึงพอใจของเขาก็ยิ่งทำให้เนื้อตัวเธอเร่าร้อน สติของเธอกำลังจะแตกกระเจิงจนกู่ไม่กลับ หญิงสาวพบว่าเธอกำลังจะพ่ายแพ้เขาในเกมนี้

ชญานินขบริมฝีปากไว้แน่นร้องครางได้เพียงในอก เมื่อริมฝีปากร้อนฉ่าฉกมาดูดกลืนทรวงอกอิ่มของเธอ เขาทั้งดูดทั้งดุนดันจุดอ่อนไหวด้วยปลายลิ้นร้อนอย่างหิวกระหายสลับกันทั้งสองข้าง มันเป็นสัมผัสแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยพบพานมาก่อน มือหนาข้างหนึ่งโอบรอบเอวกิ่วของเธอไว้จนร่างกายเธอแนบชิดติดลำตัวเขา ส่วนอีกข้างส่งลงไปบีบเคล้นบั้นท้ายงอนงามของเธอภายนอกบิกินีอย่างเมามัน เวลานี้เจ้านายของเธอแปลงร่างเป็นเสือโหย เธอลบคำสบประมาทจากเขาได้แล้ว

‘หยุดได้แล้วชญานิน เธอต้องหยุดเขาก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้’ หญิงสาวร้องเตือนสติตัวเองแต่ดูเหมือนร่างกายเธอกำลังอ่อนแอและทรยศ แค่จะยกมือผลักเขาออกมันก็ยังไม่มีเรี่ยวแรงพอ

‘ไม่ ชญานินเธอต้องทำได้ เธอต้องทำได้’

หญิงสาวเตือนตัวเองซ้ำๆ ก่อนจะพ่ายแพ้แก่ความเร่าร้อนที่ส่งผ่านมาทุกส่วนจากร่างกายเขา ถ้าเพียงเขาย้ายมือใหญ่มาเคล้นคลึงบิกินีตัวจ้อยทางด้านหน้าแล้วสัมผัสกับความเปียกชื้น เขาจะรู้ทันทีว่าเธอต่างหากที่จะเป็นผู้แพ้ เธอกัดฟันต่อสู้ความวาบหวิวร่างกายที่ถูกรุกหนัก มือเรียวแทบสิ้นไร้กำลังฮึดสู้ดันอกแกร่งจนกระเด็นออกห่าง ท่ามกลางความแตกตื่นมึนงงของเขา

“ในที่สุด เจสซี่ก็รู้แล้วว่าต่อมความรู้สึกของคุณไม่ได้อยู่ลึกอย่างที่พูดเลยสักนิด”

เธอพูดแดกดันเสียงเยียบเย็น หลิ่วตามองเขาอย่างเย้ยหยันแกมสมเพช จากนั้นจึงรีบหมุนตัวเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมทับ เธอจึงไม่เห็นว่าดวงตาคนที่กำลังงุ่นง่านคั่งค้างในอารมณ์เหมือนตกมาจากสวรรค์นั้นน่ากลัวมากแค่ไหน

ภูบดินทร์รู้ตัวทุกขณะจิตว่าเธอตั้งใจยั่วยวน แรกๆ เขาก็แค่อยากจะทดสอบเสน่ห์และฝีไม้ลายมือของตัวเอง อยากให้บทเรียนแมวน้อยยั่วสวาทว่าอย่าริเล่นกับไฟเพราะมันอาจไหม้ลามไปถึงตัวเธอ และเขาก็คิดว่าเขาทำสำเร็จตัวเธออ่อนปวกเปียกใจเต้นโครมครามกระเทือนมาถึงอกเขาที่ยืนเบียดเสียดแนบชิดติดร่างกายเธออยู่ เนื้อตัวเธอเร่าร้อนไม่แพ้เขามันไม่ใช่แค่เกม แต่มันมีความหมายมากกว่านั้นสำหรับเธอ ร่างกายเธอพร้อมที่จะหล่อหลอมรวมเป็นร่างเดียวกับเขา ยิ่งความอวบตึงเคร่งครัดของทรวงอิ่มมิได้เหลวเป๋วอย่างที่คิดว่าเธอเป็นเด็กใจแตกคงผ่านอะไรมามากมาย มันทำให้เขาหน้ามืดตามัวจนควบคุมเกมไม่อยู่ นั่นแหละคือสิ่งที่เขาพลาด พลาดที่ใจอ่อนในขณะที่จิตใจเธอแข็งแกร่งกว่า สุดท้ายเขาจึงต้องกลืนน้ำลายตัวเอง ถูกเลขาฯ ตัวแสบยิ้มเยาะใส่ ผู้ชายนักรักอย่างเขาไม่เคยพบเจอกับเรื่องน่าอับอายและเสียหน้าอย่างนี้มาก่อน ดังนั้นกำปั้นตันๆ จึงชกโครมไปที่ผนังอย่างแรงด้วยความโมโหตัวเองและเพื่อดับความคั่งค้างในอารมณ์  

“ปัง!”

“คุณภูบดินทร์!” ชญานินร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ เธอหันมาตามเสียงและทันได้เห็นภาพนั้นก่อนเขาจะผลุนผลันออกไป เธอบอกตัวเองไม่ถูกว่ากำลังสะใจหรือกำลังเสียใจกันแน่กับชัยชนะครั้งนี้

หลังจากอาบน้ำชำระล้างคราบไคลจนร่างกายสะอาดสดชื่นดีแล้ว แต่ว่าความเยือกเย็นของสายน้ำจากฝักบัวมิได้ทำให้ความเครียดลดลงเลยสักนิด ชญานินออกมาจากห้องน้ำเดินมาเปิดตู้เสื้อผ้า เธอตัดสินใจอะไรบางอย่างอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็หยิบชุดลำลองอยู่กับบ้านออกมาใส่เมื่อตัดสินใจแล้วว่าเธอจะลาออกจากงาน ทำให้เขาขายหน้าเสียขนาดนั้นเธอคงไม่เหลือหน้าพอจะไปทำงานที่นั่นอีกแล้ว หรือหากเสนอหน้าไปก็คงถูกเขาตะเพิดไล่ออกอยู่ดี

“คุณภูบดินทร์ ฉันคิดว่าคุณกลับไปแล้วเสียอีก” หญิงสาวเอ่ยทักเจ้านายน้ำเสียงแปร่งแปลกที่เห็นเขายังนั่งอยู่ที่โซฟา เธอจึงเดินตรงเข้าไปนั่งเยื้องกับเขาแล้วหลุบตาลงต่ำ

คำพูดของชญานินทำให้ภูบดินทร์สะเทือนใจอย่างบอกไม่ถูกเพียง แต่เขาต้องซ่อนเร้นความรู้สึกเอาไว้ เธอเรียกชื่อจริงของเขาและใช้สรรพนามแทนตัวเองว่าฉัน และเธอก็แต่งกายด้วยชุดลำลองใส่สบาย หมายความว่าเธอจะไม่ไปทำงาน ความสัมพันธ์ฉันหัวหน้ากับลูกน้องก็จะต้องสิ้นสุดลงแล้วอย่างนั้นหรือ เขาจะบอกเรื่องนี้กับพ่อของเธอและแม่ของเขาได้อย่างไร ตอนนี้เขาเครียดจนเส้นเลือดในสมองแทบแตก เขานั่งกุมขมับอยู่พักใหญ่ ก่อนพ่นลมหายใจอันแสนอึดอัดออกมาแรงๆ ดวงตาแดงก่ำของเขาเพ่งมองเธอก่อนตัดสินใจพูดบางอย่างออกมา

 “ไปแต่งตัวเถอะเจสซี่ เราทิ้งงานกันมานานมากแล้ว”

“คะ คุณไม่โกรธเจสซี่แล้วหรือคะ” นางแมวยั่วสวาทพูดเสียงอ่อยอย่างนึกละอายใจที่เล่นแรงไป รู้ทั้งรู้ว่าผู้ชายถึงจะแกร่งกล้าดุจหินผา แต่ก็พ่ายแพ้ต่อมารยาหญิงกันทุกคนโดยเฉพาะเรื่องอย่างว่า

“ผมโกรธตัวเองมากกว่าเจสซี่ โกรธตัวเองที่ล้ำเส้นจริงอย่างที่คุณว่า โกรธตัวเองที่กำลังจะทำให้คุณลุงประวิทย์หมดความเชื่อถือ คุณลืมเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้ไหมเจสซี่ แล้วกลับไปทำงานเหมือนเดิม ผมสัญญาว่าต่อไปผมจะไม่ล้ำเส้นจะไม่วุ่นวายกับคุณอีก เราจะพูดคุยกันแค่เรื่องงานเท่านั้น... ผมขอโทษ”

ดวงตาคมกล้ามุ่งมั่นอีกทั้งคำพูดหนักแน่นประโยคสุดท้ายของเขาทำให้เธอรู้สึกใจหาย เธอไม่ได้ต้องการความสัมพันธ์ที่ห่างเหินแบบนั้น จริงอยู่เธออึดอัดที่เขาเคร่งครัด จู้จี้กับเธอโดยเฉพาะเรื่องการแต่งกาย แต่พอได้ยินเขาพูดว่าเขาจะเลิกวุ่นวายกับเธอทุกเรื่อง ทำไมนะหัวใจเธอจึงโหยให้อยากให้เขาวุ่นวายกับเธอเหมือนเดิม

“คุณภูบดินทร์ไม่ได้ทำอะไรผิด เจสซี่ต่างหากที่ต้องขอโทษ”

หญิงสาวพูดเสียงเครือน้ำตาคลอหน่วย

“ไปแต่งตัวเถอะเจสซี่ อ้อ... ผมเกือบลืมไปผมรู้ตั้งแต่เมื่อคืนว่าเงินคุณหายเกลี้ยง ดังนั้นผมจะยกหนี้ค่าเหล้าให้คุณ และเอานี่ไปด้วยเพราะจากนี้จนถึงสิ้นเดือนคุณจำเป็นต้องใช้เงิน โตจนทำงานได้แล้วคงไม่กล้ากลับไปขอเงินพ่อแม่อีกใช่ไหม แต่เงินก้อนนี้ผมไม่ได้ให้ฟรีๆ หรอกนะ เอาไว้เงินเดือนออกแล้วค่อยทยอยคืนก็ได้ ไม่ต้องรีบเพราะว่าผมไม่เดือดร้อน”

“ขอบคุณค่ะ เจสซี่จะทยอยคืนแน่นอน”

หญิงสาวน้ำตาร่วงเผาะอย่างตื้นตันใจ เธอสบตาเขาด้วยความซาบซึ้งนอกจากไม่โกรธ หรืออาจจะโกรธแต่เขาก็มีความเป็นผู้ใหญ่จึงปรับอารมณ์ได้ดีกว่าเธอ เรื่องเงินเธอกำลังจนตรอกอยู่พอดียังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะบากหน้าไปหาใครถ้าเขาไม่ยื่นมือเข้ามาช่วย และการที่เธอไม่ปฏิเสธความช่วยเหลือจากเขาเป็นเพราะเขาบอกเองว่าไม่ได้ให้ฟรีๆ ถ้าให้ฟรีเธอคงรับไม่ได้อย่างแน่นอนมันละอายใจเกินไป เงินจำนวนนี้มันไม่มากแต่ก็ไม่น้อยมองดูคร่าวๆ เธอคงจะมีใช้ไปจนถึงสิ้นเดือนแต่ไม่ใช่เดือนนี้มันน่าจะเลยถึงเดือนหน้าโน้นเลย

อพาร์ตเมนต์ในกรุงลอนดอนประเทศอังกฤษ เพียงก้าวแรกที่ย่างเท้าเข้าไปถึงล็อบบี้ตามที่ผู้ดูแลแจ้งว่ามีคนมาขอพบ ปนาลีก็ต้องชะงักเท้ายืนนิ่งไปชั่วขณะเธอเกิดความคิดละล้าละลัง ระหว่างถอยหลังกลับเพราะว่าคนที่มาขอพบเขายังไม่เห็นเธอ หรือจะเข้าไปพบเขาแล้วพูดกันให้รู้ดำรู้แดงกันไปเลยว่าอย่าเสียเวลามาพบเธออีกถึงอย่างไรเธอก็ไม่ให้อภัยเขาอย่างเด็ดขาด แต่เธอก็ไม่เข้มแข็งพอที่จะพูดได้แบบนั้น หลายครั้งแล้วที่เกือบใจอ่อนเวลาเขามาอ้อนวอนงอนง้อ ดังนั้นเธอจึงเลือกเดินหนีเพราะถึงอย่างไรเรื่องของเธอกับเขาก็ไม่มีวันเป็นไปได้ ในเมื่อผู้ชายอีกคนที่เธอรักเขายังรอคอยเธออยู่อย่างมั่นคง

            “ปนาลี... รอผมด้วยสิ”

ภูริชลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วตะโกนเป็นภาษาไทยเสียงดังลั่นอย่างไม่อายใคร ครั้นเห็นผู้หญิงผมตรงสลวยสีดำขลับความยาวถึงกลางหลังรูปร่างสมส่วนที่เห็นหลังไวๆ เธอจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากปนาลีผู้ที่เขาบินไกลจากประเทศไทยมาเพื่อพบเธอกำลังเดินหนีเขาไปอีกแล้ว แต่เขาสาวเท้าก้าวยาวๆ ตามมาจนถึงตัวเธอ

            “ปนาลีเมื่อไหร่คุณจะเลิกเดินหนีผมเสียที”

ภูริชพูดอย่างตัดพ้อมือหนาคว้าข้อมือเล็กของเธอเพื่อให้หยุดเดินก่อนที่เขาจะก้าวเข้าไปยืนเผชิญหน้า หากยังกุมมือนุ่มแต่เย็นเฉียบเป็นเพราะอุณหภูมิติดลบในฤดูหนาวของประเทศอังกฤษไว้แน่นหนาไม่ยอมปล่อย

            “คุณต้องถามตัวเองว่าเมื่อไหร่จะเลิกมาวุ่นวายกับฉันเสียทีต่างหาก”

            “ปนาลี...”

สายตาว่างเปล่าน้ำเสียงเยียบเย็นไร้เยื่อใยที่ได้เห็นและได้ฟังครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้ผู้ชายลั้นลาที่ไม่เคยต้องง้องอนหญิงใดมาก่อนอย่างภูริชถึงกับร้องครางอยู่ในอก เธอยังโกรธเขาไม่เสื่อมคลายแม้เหตุการณ์ครั้งนั้นผ่านมาแล้วสามเดือนก็ตาม ตอนแรกไม่คิดว่าเธอจะมีความสำคัญกับเขามากมายถึงเพียงนี้ แต่หลังจากมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเธอไปแล้วเขาจึงรู้ว่าเธอวิเศษกว่าผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยสัมผัสมาและอยากรับผิดชอบ เพราะรู้ว่าเธอเสียใจมากที่เข้าใจผิดคิดว่าเขาคือภูบดินทร์

            “กลับไปเถอะค่ะ หวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะได้เห็นหน้าคุณ ลาก่อน...”

ปนาลีสะบัดมือแล้วถอยออกไปยืนห่าง สายตาเธอมุ่งมั่นมากยามสบตาหม่นแสงของเขา แต่จะมีใครรู้บ้างว่าความเข้มแข็งที่เคลือบฉาบไว้ด้วยคำพูดที่ไร้เยื่อใยมันกำลังจะพังทลายลง ครั้นเห็นดวงตาแดงก่ำใบหน้าหม่นหมองของผู้ชายที่บินมางอนง้อเธอ ตรงนี้เองมันทำให้หัวใจที่เคยเข้มแข็งและบอกตัวเองมาตลอดว่าเธอจะไม่มีวันให้อภัยมันอ่อนไหวและอ่อนแอลงไปเรื่อยๆ จนต้องรีบหันหน้าหนีเมื่อเอ่ยคำอำลาออกไปแล้ว แต่เธอก็ยังได้ยินเสียงของเขาตามมาหลอกหลอนอีกจนได้

            “ผมจะไปนั่งรอที่ม้านั่งริมสระในสวนสาธารณะเคนซิงตัน เจ็ดวันคงเพียงพอที่จะทำให้คุณเชื่อว่าผมจริงใจกับคุณมากแค่ไหน แต่หลังจากนั้นถ้าไม่เห็นคุณที่นั่น ผมก็จะไม่มาให้คุณเห็นหน้าอีกทุกอย่างจะเป็นไปตามที่คุณต้องการ เพราะว่าผมก็พยายามอย่างที่สุดแล้ว”

ภูริชไม่เดินตามไปเหนี่ยวรั้งหญิงสาวที่กำลังเดินหนีเขาอย่างทุกครั้ง เขาทำเพียงลั่นวาจาอย่างมั่นคงออกไปเพื่อให้เธอได้ยิน แต่เขาไม่มั่นใจเลยสักนิดว่าคนใจแข็งอย่างเธอจะสนใจคำพูดของเขา เพราะเธอยังรักและมั่นคงต่อภูบดินทร์ความจริงข้อนี้มันทำให้เขาปวดใจไม่น้อยเลยทีเดียว นอกจากปวดใจที่เธอไม่รักแล้วเขายังปวดใจเรื่องภูบดินทร์พี่ชายฝาแฝด เขายังไม่รู้ว่าจะบอกภูบดินทร์ได้อย่างไรกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เขาจะพักเรื่องของพี่ชายเอาไว้ก่อนเวลานี้สิ่งที่เขาต้องทำคือง้อปนาลีให้สำเร็จเรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง พี่น้องกันคงไม่ถึงขั้นฆ่ากันตายเขาคิดอย่างเข้าข้างตัวเอง

โปรดติดตามต่อ... วันจันทร์ค่ะ

สาวๆ ที่รัก ระบำอารมณ์-อีบุ๊ก วางจำหน่ายที่เว็บเมพ แล้วนะคะ ตามลิงค์ไปได้เลยค่ะ

ระบำอารมณ์ จันทร์กระจ่าง www.mebmarket.com “ที่เหลือจัดการเองนะ ผมจะออกไปรอด้านนอก” เขาพูดเสียงแข็งเพื่อสยบความหวามไหวแล้วรีบเดินออกไปทันที“เดี๋ยวค่ะคุณภูบดินทร์ มันยังรูดต่อไม่ได้ค่ะ” “อะไรของคุณอีกนะเจสซี่ยุ่ง ชะ...มัด...เลย…” เขาสบถเสียงขุ่นทำเหมือนกำลังหัวเสียเต็มประดาแต่ก็ยอมหันกลับมา ทว่าเมื่อหันมาพบกับร่างกายงดงามตรงหน้าที่ต้องการยั่วยวนและเขาก็รู้ดี แต่เธอทำให้เขาตกตะลึงพรึงเพริดเสียจนหูตาลายใจสั่นหวิว“ช่วยปลดตะขอให้หน่อยสิคะคุณภูบดินทร์ เจสซี่แกะไม่ออกอีกแล้ว” ชญานินสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อเรียกความมั่นใจและสยบความหนาวเยือกเมื่อต้องโชว์หวิวต่อหน้าเขา เธอออดอ้อนน้ำเสียงกระเส่า มือเรียวจับปลายเนกไทขึ้นไปแตะริมฝีปากเขาอย่างอ้อยอิ่ง จากนั้นจึงเอามาแตะกลีบปากอิ่มสีชมพูของเธอแล้วทำเสียงดังจ๊วบ ตาโตสีน้ำตาลหวานซึ้งหรี่มองเขา จึงเห็นสายตาหวามไหวจากคนสูงกว่า แต่ว่าร่างกายเขายังยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหวไม่รู้ว่าทนอดหรืออดทนกันแน่ แต่เธอจะไม่หยุดอยู่แค่นี้หรอกถ้ายังใจแข็งอยู่ได้ก็นับว่าเขาแน่มาก จะได้รู้กันไปว่าเสน่ห์ของเธอใช้ไม่ได้จริงกับเสือผู้หญิงคนนี้ มือเรียวยกขึ้นลูบไล้แผงอกหนาผ่านเสื้อเชิ้ตแขนยาวราคาแพงที่เขาสวม ครั้นไปสะดุดกับตุ่มไตแข็งทั้งสองข้าง เธอจึงซบหน้าลงกับอกกว้างเพื่อซ่อนรอยยิ้ม ฝ่ามือนุ่มลูบไล้หมุนวนจุดอ่อนไหวอย่างแผ่วผิว เธอกำลังมีชัยชนะเหนือเขา และจะลบล้างคำสบประมาทได้อย่างสวยงาม“เจสซี่”