นิกซ์วันเดอเรอร์ รับวิจารณ์นิยายทั่วราชอาณาจักร

ลำดับตอนที่ #50 : เคลียร์เรื่อง : Amesia ตำนานแห่งอมิเซีย จอมมารคืนบัลลังก [นิกซ์วันเดอเรอร์]

ประทับตรารับงานที่นี่

วิจารณ์ให้ ซิล

วิจารณ์โดย นิกซ์วันเดอเรอร์




 

สวัสดีท่านซิลเเห่งอมิเซีย ขออภัยที่ให้รอเสียนานพอดีว่านิยายของท่านมันเป็นอะไรที่ข้าต้องใช้ความสามารถในการอ่านอย่างมากทีเดียวเลยต้องอ่านนานหน่อย ปกติคนที่สั่งกับข้าก็รอนานอยู่แล้ว เนื่องจากกว่าคิวงานข้ามันเเน่น

มาเริ่มกันเลยดีกว่านะ

 ชื่อเรื่อง

สำหรับชื่อเรื่องนี้ถือว่าโอเค เหมาะสมดี บาลานซ์กับเนื้อเรื่องดีมาก คงไม่มีชื่อไหนจะดีเท่าชื่อนี้อีกแล้วล่ะ ถ้าจะให้ข้าเดาเหมือนจะป็นนิยายไตรภาครึป่าวนะ

 ตัวละคร

คาเเร็คเตอร์ของตัวละครมีบุคลิกที่ไม่โดดเด่น ไม่มีส่วนไหนเลยที่แตกต่างไปจากนิยายเรื่องอื่นๆที่เคยผ่านหูตามา

ตัวเอกของเรื่องนี้คือเด็กธรรมดาๆ ที่บังเอิญเป็นผู้ถูกเลือกจากของวิเศษที่ทุกคนฝันจะครอบครอง มีพลังอำนาจ ซึ่งมันไปคล้ายคลึงกับวรรณกรรมตะวันตกที่โด่งดังหลายเรื่องเจ้าว่าจริงมั้ย

ความสามรถของตัวละครในเรื่องนี้ทำให้ข้าสับสน เกิดความไม่เข้าใจ คือว่า พระเอกเป็นเเค่เด็กมนุษย์ทำไมจึงเเต่งให้เขาใช้เวทย์มนต์ได้ ความจริงเเล้วมนุษย์ไม่น่าจะใช้ได้นะ แล้วอย่างงี้ไม่ไม่ว่าเผ่าพันธุ์ไหนก็ใช้เวทย์มนต์ได้อย่างงั้นหรือ คนเเคระ ปีศาจ ก็ใช้เวทย์มนต์ได้หมดหากมีพรสวรรค์ ตายๆอย่างงี้มันจะทำให้เรื่องขาดความสมดุลกันพอดี บางทีถึงจะเป็นนิยายแฟนตาซีเหนือจินตนาการเเค่ไหนก็เถอะ

ถ้าทุกคนมีพลังมั่วกันหมดแล้วอะไรล่ะจะทำให้ตัวเอกของเจ้าดูแตกต่าง เราควรจะสร้างกรอบให้นิยายทีเราเเต่งเพื่อไม่ให้มันหลุดออกไปจากความเป็นจริง ไม่ให้มันเว่อจนเกินไปจนคนอ่านรู้สึกไปถึงเกมออนไลน์เรื่องนักเวทย์อะไรพวกนี้ ในเมื่อทุกคนฝึกใช้เวทมนต์ได้ก้เป็นพ่อมดกันได้หมดเลยสิทีนี้ โอ้ไม่ แล้วอีกอย่างเรื่องนี้ไม่มีนางเอกหรือ อ่านมาครึ่งเรื่องยังไม่เจอสักที

ตอนเเรกๆข้าคิดว่าบรอสวาซจะเป็นอัศวินหรือนักรบเเห่งเเสงเสียอีกก้เห็นชูแหวนแล้วพวกอันตพาลถึงกับหนี เเต่จริงๆเป็นเชื้อพระวงค์ โดยปกติถ้าเรารู้ตัวว่าเสียมารยาทกับเชื้อพระวงค์เราควรจะขอโทษนะไม่ใช่หนีไปแบบนั้น หากเป็นข้าคงจะคุกเข่าเเล้วพูดว่า อภัยข้าด้วยฝ่าบาท ข้ามันสมควรตาย แต่นี่วิ่งหนีป่าราบเหมือนกับเห็นผี

แล้วก็ตัวละครที่ชื่อมีเรียเนี่ย เป็นเเม่ชีหรอ  นิยายเรื่องนี้เหมือนมีอะไรขัดกันเเย้งอย่างมากระหว่าง พระเจ้า กับ เทพเจ้า สองสิ่งนี้ไม่ควรจะนำมาใส่ในนิยายเรื่องเดียวกันเลย ยิ่งเป็นแฟนตาซีโบราณด้วยเเล้วเนี่ย จะเอาเทพเจ้าหรือพระเจ้าเเห่งศาสนจักรก็เอาสักอย่างเถอะ แล้วก็นะ ถ้าเป็นสถานที่สำหรับใช้บูชาเทพเจ้าน่ะเขาไม่ได้เรียกว่าโบสถ์ แต่เรียกว่า วิหาร แล้วตามด้วยชื่อของเทพนั้นๆ ส่วนใหญ่จะไม่อยู่รวมกัน เทพเจ้าจะมีวิหารของใครของมัน เช่นวิหารเเห่งเทพีอมิลูน เเละมีผู้พิทักษ์วิหารหรือว่าหญิงรับใช้ คือมีเรีย ไม่น่าจะเป็นนักบวชนะ จะบวชทำไม บวชให้เทพเจ้าหรอ

 ผู้เเต่งควรหาข้อมูลมาให้มากพอที่จะเเต่งให้สอดคล้องกับความจริงให้มากที่สุด เว้นเสียแต่ว่าสิ่งนั้นมันจะไม่เคยมีอยู่ พึ่งเคยได้ยินนี่แหละว่าพวกปีศาจทางยุโรปเขาถอดหัวใจกันด้วย นึกว่าจะมีเเต่ปีศาจของไทยนะเนี่ยที่ใช้วิถีถอดหัวใจ อ่านๆแล้วเหมือนได้กลิ่นอายวรรกรรมที่เคยเรียนตอนเด็กๆเรื่องรามเกียรติที่ทศกรรณ์ถอดหัวใจไปซ่อน

การบรรยาย

นิยายเรื่องนี้ใช้ภาษาในการบรรยายที่ธรรมดาเรียบๆ อ่านเเล้วเข้าใจง่ายดี ไม่ต้องไปคิดตีความอะไรให้ปวดหัว ผู้เเต่งบรรยายได้ละเอียดและชัดเจนดีจริงๆ ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเป็นผู้ชาย ใสใจเเม้เเต่รายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ข้าเคยเจอมาเเล้วเรื่องหนึ่งผู้ชายที่เเต่งนิยายเเนววนี้แต่งประณีตกันจริงๆ

 การรพรรณาถือว่าอยู่ในระดับดีทำให้ผู้อ่านเห็นภาพรวมหลายมุมมอง บรรยายสภาพเเวดล้อมได้เหมือนเรานั่งอยู่ตรงนั้นจริงๆ เเละเกิดจินตนาการร่วมไปได้ดีทั้งเรื่องเลย

ฉากที่ตื่นเต้นก็ตื่นเต้นดีจริงๆ ทำให้ข้าลุ้นๆ ว่าต่อไปมันจะมีอะไรคอยพวกเขาจยู่นะ ตั้งเเต่เปิดร้านวิจารณ์นิยายมา เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองที่ทำให้ข้าอ่านเเล้วอยากอ่านตอนต่อไปได้ จริงๆแล้วอยากอ่านให้จบเเล้วมาวิจารณ์แต่กลัวเจ้ารอนานเกินไป รู้มั้ยว่าข้าเปิดอ่านเรื้องนี้ในมือถือทุกคืนก่อนนอน

เเเต่ศัพท์และสำนวนการบรรยายยังต้องปรับปรุง ยิ่งเป็นนิยายเเฟนตาซีคลาดสิคด้วยเเล้ว ศัพท์และสำนวนยิ่งต้องเน้นให้มาก หากใช้ศัพท์ชั้นสูงได้จะเป็นอะไรที่สุดยอดมาก แต่เจ้าเเต่งประโยคสนทนาได้สมบูณ์แบบและกินใจมาก นี่ล่ะคือสิ่งที่ทำให้ข้าชอบนิยายเรื่องนี้

การดำเนินเรื่อง

การดำเนินเรื่องค่อนข้างยืดเยื้อมาก หรือว่าเจ้าบรรยายมากเกินไปก้ไม่รู้นะ บางทีบทพูดก็มีน้อยจนเกินไปจนทำให้นิยายเรื่องนี้ขาดสีสัน ลืมบอกไป ในบางช่วงเจ้ายังใช้คำได้ไม่เหมาะกับนิยาย เจ้าเเต่งนิยายตะวันตกเเต่ใช้ศัพท์ไทยโบราณอย่างเช่น ขาดสะพ่ายเเล่ง และยังมีอีก ฟังดูแล้วเหมือนเป็นว่าสงครามบางระจัน ซึ่งข้าก็ไม่เคยได้ยินคำนี้ในหนังฝรั่งเรื่องไหนมาก่อน

เนื้อเรื่อง

นี่คือปัจจัญที่ทำให้ข้าอดรนทนไม่ไหวอยากจะวิจารณ์ใจจะขาดอยู่แล้ว เอ่อ คือว่านิยายเรื่องนี้มันเหมือนจะดัดแปลงมาจากนิยายหลายๆเรื่อง แล้วก็ยังคล้ายๆกับนิยายระดับโลกแนวเดียวกันคือ the lord of the rings

 ถ้าหากข้าไม่เคยรู้จักเดอะลอด มาก่อน ข้าคงจะยอมรับเลยว่านิยายเรื่องนี้เป็นตำนานของจริง อย่าพึ่งของขึ้น ใจเย็นๆก่อนสะหาย ข้าไม่ได้พูดปล่าวโดยไม่มีอะไรชี้เเจงหรอกนะ ข้าก็ไม่อยากจะคิดไปเองนะเเต่ว่ามันมีอะไรหลายๆอย่าที่เหมือนกัน ยกตัวอย่างเลยเเล้วกัน

1 ตอนเปิดเรื่องในส่วนของเรื่องตำนาน จุดจบสงครามในเดอะลอดคือฝ่ายคนดีเกือบจะเเพ้เเต่ดันไปฆ่าฝ่ายคนร้ายได้โดยบังเอิญในนาทีที่ความหวังกำลังสูญสิ้น แล้วนนิยายเรื่องนี้ก็เป็นอย่างนั้น หลังจากนั้นสงครามก็จบลงและเรื่องเรากลายเป็นตำนาน

2 ชื่อคนคล้ายๆกัน บิวโบ้ กับ บิวเบอร์ คนเเคระชื่อ กิมลี่ กับ คลิมบลี่

3 โฟโด้กับแกรนดาฟพบกันที่หมูบ้านของโฟโด้ เวธิไอม์กับบรอสวาซก็เช่นกันแถมบุคคลิกของทั้งสองเรื่องก็ยังเหมือนกันไม่ผิดเพี้ยน เด็กกับคนแก่ที่เป็นนักเดินทาง ยอมรับจากใจเลยนะว่า เวลาข้าอ่านนิยายเรื่องนี้ ข้าไม่ได้รู้สึกถึงเวธิไอม์หรือความเป็นตัวตนของเขาเลย เเต่ข้าอ่านเเล้วมองเห็นเป็นภาพของเเกนดราฟกับโฟโด้ โดยฉะเพาะตอนที่ขี่ม้า

4 ฉากงานเลี้ยงในหมู่บ้าน ผู้อวุโสขึ้นเปิดงาน โฟโด้ได้แหวนในคืนนั้น พวกเวธิไอม์ก็จัดงานแลได้ไข่มาครอบครอง

4 โฟโด้รู้ความจริงว่าสิ่งที่ได้มาคือหายยะนะก็รีบยัดเยียดให้แกรนดาฟ เวธิไอม์ก็ทำแบบเดียวกัน เเละที่สำคัญ บรอสวาซก็ไม่เอาเหมือนกันเลยกับแกรนดาฟ เเละอ้างเหตุผลว่า เจ้าคือผู้ถูกเลือก หึหึ ช่างเป็นเหตุผลที่ล้ำลึกมาก

5 แกนดราฟสั่งว่าต้องพาของวิเศษไปอยู่ในที่ปลอดภัยใน ริเวนเดล อื้ม บรอสวาซก็พาเวธิไอไปที่ปลอดภัยคือ ริออ เเหม่ชื่อยังคล้ายกันอีก แต่ก่อนจะไปริออก็ไปหาเพื่อนก่อน เหมือนกับที่แกรนดาฟไปหาซารูแมนแล้วบอกว่าพบแหวนแล้ว แต่เรื่องนี้เป็น พบไข่เเห่งเเสงเเล้ว

6 โฟโด้ถูกพลังศิลาส่องหล้าครอบงำจิตใจ เวธิไอม์ถูกศิลาแห่งความทรงจำครอบงำ แถมยังเป็นศิลาเหมือนกันอีก

และทุกอย่างที่ทำไปทั้งหมดมีเหตุผลเดียวกันคือว่า ป้องกันไม่ให้จอมโฉดกลับ

มาคืนบัลลังก์ อื่มนี่ยังไม่รวมปลีกย่อยที่ข้าอ่านเเล้วจำไม่ได้อีกนะ

ใครก็ได้บอกข้าสิว่าข้าคิดไปเอง นิยายเรื่องนี้ไม่ได้มีอะไรที่เหมือน เดอะลอดตรงไหนเลย แต่ก็มีส่วนที่ต่างอยู่นะคือ เปลี่ยนจากแหวนเป็นไข่ไงไง  ของเขา อภินิหารแหวนครองภิภพ ของเราเป็น อภินิหารไข่สะท้านโลกา แต่ถ้าไข่ออกมาเป็นมังกรอีกนี่ข้าก็คงจะพูดอะไรไม่ออกเลยที่เดียว

อย่าพึ่งคิดมากๆ นิยายแนวเดียวกันมันก็ยอมเหมือนกันได้อยุ่แล้ว บางทีเจ้าอาจมีนิยายเรื่องนั้นเป็นแรงบรรดาลใจก้ได้ใครจะไปรู้  เเต่ก็ไม่ควรจะเหมือนกันทั้งพลอตทั้งยวงแบบนี้ พูดง่ายๆคือทำยังไงก็ได้ ไม่ให้คนอ่านดูออกหรือจับผิดได้ขนาดนี้ ทางทีดีอย่าไปเหมือนของเขาดีกว่า จงเเสดงความเป็นตัวตนของเราให้คนอ่านได้รับรู้นั่นล่ะคือนักเขียนที่ดี

หลังจากที่อ่านคำวิจารณ์นี้ไปทั้งหมดแล้ว เจ้ายังยืนยันว่าเจ้าไม่ได้ลอกหรือดัดแปลงนิยายของใครมา เจ้าช่วยบอกข้ามาได้ไหมว่านิยายเรื่องนี้มันมีเอกษลักษณ์อะไรที่บ่งบอกว่าเป็นตัวเจ้า

หากสิ่งที่ข้าพูดออกไปทั้งหมดนี้มันทำร้ายจิตใจของท่าน ข้าก็ขอโทษด้วย

นิกซ์วันเดอเรอร์คนนี้ไม่ได้มีเจตนาร้ายเลยนะ เเละขออภัยเป็นอย่างยิ่งที่ต้องแหกกฏร้านโดยไม่ได้โหวตเต็ม

'ทั้งหมดที่เราวิจารณ์ออกไปใช่ว่านักวิจารณ์อย่างเราจะทำได้ดีไปทุกอย่าง เเต่เราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าให้คุณทำได้

'จงอย่าคาดหวังอะไรกับนักวิจารณ์นักเลย พวกเขาก็แค่คนธรรมดา

 ป.ล. นิกซ์รักทุกคน

THE★ FARRY