คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : [ตอนที่ 26] สืบ!!
“หืม สืบหรอ? - -”ยองแจกับจงออบพูดพร้อมกัน
“ใช่!”ผมตอบ
“สืบอะไรหรอ?”จงออบถาม
“สืบว่า….พวกไอ้ปากห้อยมันจะดูอะไรกัน!”
“มันจะดูอะไรก็เรื่องของมันดิ -0-”ยองแจตอบ
“ก็กูอยากรู้อ่ะ!”
“เฮ้อ ตลอดแหละมึงน่ะ”ยองแจพูด
“ชิ…จงออบว่าไง!?”ผมหันไปถามจงออบ
“อืม….แล้วแต่นายและกัน”จงออบตอบ
“เยี่ยมมาก จงออบเพื่อนรัก!”ผมพูดแล้วกอดคอจงออบ
“-__-”<<หน้ายองแจในตอนนี้
“แล้วตกลงมึงจะสืบม้ะ?”ผมหันไปถามยองแจ
“เฮ้อ ยังไงกูก็เถียงมึงไม่ขึ้นอยู่แล้ว สืบก็ได้…”ยองแจตอบ
“เยสเซอร์! น่ารักมาก น้องยองแจของพี่ฮิมชาน ^^”
“พร่องส์ -0-”ยองแจด่าผม
“แล้วเราจะต้องทำยังไงบ้าง?”จงออบหันมาถามผม
“ไม่ต้องทำอะไรมาก ก็แค่…..นายน่ะ ต้องจับตาดูไอ้พี่แดฮยอนไว้!”ผมพูดกับจงออบ
“แล้วทำไมฉันต้องจับตาดูพี่แดฮยอนด้วย?”จงออบถาม
“เอ้า นายเป็นแฟนพี่เค้านี่นา รึว่านายจะจับตาดูไอ้พี่ฮิมชานล่ะ”
“ฉันไม่ได้เป็นแฟนพี่แดฮยอนนะ และ ฉันไม่ได้อยากจับตาดูพี่ฮิมชานของยองแจด้วย”
“อ่าว นายไม่ได้เป็นแฟนพี่แดฮยอนหรอกหรอ? -0-”
“อื้ม”
“ชิ แล้วก็ไม่บอกกันตั้งแต่แรก -3-”
“^++++++++^”
“แล้วกูล่ะ?”ยองแจถามผม
“หน้าที่ของมึงคือ จับตาดูไอ้พี่ฮิมเหยินไว้!”
“-_- เออๆ”ยองแจตอบรับอย่างว่าง่าย
“ส่วนกู! จะเป็นคนรับผิดชอบจับตาดูไอ้ปากห้อยเอง!”ผมพูดพลางยืนกอดอก
(-_-)<<หน้ายองแจในตอนนี้
(._.)<<หน้าจงออบในตอนนี้
____ห้านาทีผ่านไป____
“มึงพากูมาห้องสามีมึงทำไม -0-”ยองแจถามผม
“เหอะหน่า… ตอนนี้มันไม่อยู่ กูเลยลองมาสืบดู ไม่แน่มันอาจจะมียาบ้าก็ได้”ผมพูด
“โธ่ ไอ้บ้า! ใครเค้าจะมานั่งดูยาบ้ากัน ไร้สาระ”ยองแจด่าผม เออ ก็จริงของมัน ผมมาสืบว่ามันนัดดูอะไรกัน ไม่ได้มาสืบว่ามันขายยาบ้ารึป่าว? แล้ว….คนบ้าอะไรจะมานั่งดูยาบ้า? - - โอ้ยช่างแม่งเหอะ ยิ่งคิดยิ่งปวดตับ
“แล้วพี่เค้าจะไม่ว่าพวกเราหรอ?”จงออบที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยถามเมื่อเห็นผมค้นตู้เสื้อผ้าไอ้บัง
“ถ้ามันว่าพวกเรา เดี๋ยวฉันจะซัดมันให้เละเลยคอยดู! -0-”ผมพูด
“เหอะ ทำให้มันได้อย่างที่พูดและกัน”ยองแจพูด
“ครับๆ มึงอย่าพูดมาก ไปค้นตรงลินชักหน่อยสิ”
“คร้าบบ คุณจุนฮง!”ยองแจพูดก่อนจะเดินไปค้นลินชัก
ตอนนี้พวกเรากำลังตั้งใจหาของที่ไอ้พวกนั้นมันจะดูกัน ในห้องเงียบกริบ ไม่มีแม้แต่เสียงลมพัด
“เชี่ย!”ยองแจสบถเสียงดังทำให้ผมกับจงออบต้องเดินไปดู
“อะไรวะ!! เจอแล้วหรอ?”ผมถามยองแจ
“ป่าว แต่กูเจอนี่….”ยองแจพูดพลางหยิบ…..กางเกงลิงของไอ้บังขึ้นมา
“ไอ้เหี้ย!”ผมตะโกนพลางหยิบกางเกงลิงของไอ้บังมาจากมือยองแจ
“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยวะ? = =”ยองแจถามผม
“ป่าว..”ผมตอบก่อนจะยัดกางเกงลิงของไอ้บังใส่ไว้ในลินชักเหมือนเดิม
“ฮั่นแหน่ เขินอ่ะดิ 555555555555555”
“เขินพร่องส์ -0-”
“กางเกงลิงสีแดง อั๊ยย๊ะ แอ๊บแบ๊วว่ะ ลายแองกรี้เบิร์ดซะด้วย 555555”ยองแจพูดพลางหยิบกางเกงลิงตัวนั้นขึ้นมาอีกครั้ง
“ไอ้บ้า! เอาเก็บไว้เหมือนเดิมเลยนะ!”ผมตะโกนเสียงดัง
“แหนะ หน้าแดงด้วย จุนฮงอ่า เขินหรา 5555555555”ยองแจล้อผม
“กูไม่ได้เขิน!”ผมตะโกนเสียงดังก่อนที่จะแย่งกางเกงลิงของไอ้บังมาจากมือยองแจแล้วยัดใส่ลินชักเหมือนเดิม
“พี่ยงกุกน่ารักจัง 5555555”จงออบพูดพลางหัวเราะคิกคัก
“หุบปากเลยไอ้ออบ! -0-”ผมด่าจงออบ
“._.”จงออบเงียบ -..-
“5555555555555”แต่ยองแจก็ยังคงหัวเราะเหมือนเดิม
“เงียบเลยมึง ไปดูของสามีมึงไป ไม่แน่ของสามีมึงอาจจะเป็นลายคิตตี้สีชมพูก็ได้ 55555”ผมหัวเราะบ้าง
“เห้ยมึงรู้ได้ไง?!!! อุ๊บ!”ยองแจพูดก่อนจะเอามือปิดปาก
“เห้ย อย่าบอกนะ ไอ้พี่เหยินของมึงมีกางเกงลิงลายคิตตี้สีชมพู??!! 55555555 กระแต๋วสัส”ผมพูดพลางหัวเราะดังลั่น
“ม…..ไม่มีสักหน่อย!”ยองแจแก้ตัว
“ยอมรับมาเถอะหน่า 55555”
“ไม่มี!!! ไอ้บ้า!”ยองแจพูดพลางเอามือปิดหน้าเพราะความเขินอาย(เขินกางเกงลิงฮิมชานหรา?? //ไรเตอร์)
“5555555555555555555555555555555”ผมกับจงออบหัวเราะประสานเสียงกัน
“เอ๊ะ นั่นกล่องอะไรน่ะ”จงออบเลิกหัวเราะพลางชี้นิ้วไปที่ใต้เตียงของไอ้บัง
“ไหน!”ผมกับยองแจตะโกนถามพร้อมกัน พลางหยิบกล่องปริศนาที่อยู่ใต้เตียงขึ้นมา
“กล่องอะไรวะ”ยองแจพูดพลางพยายามจะเปิดกล่อง
“กูว่าเปิดไม่ได้หรอกว่ะ ดูดิ แม่งต้องใส่รหัส = =”
“-0- กล่องเชี่ยไรวะ โครตลึกลับเลย”ยองแจพูด
“นะ….นี่มัน….”จงออบพูดติดๆขัดเล็กน้อยก่อนจะหยิบกล่องซีดีอะไรบางอย่างที่อยู่ตรงใต้หมอนขึ้นมา
“อะไรวะจงออบ?”ยองแจพูดก่อนจะวิ่งไปหาจงออบ
“…..”จงออบเงียบพลางยืนอ้าปากค้าง
“เห้ย!”ยองแจตะโกนเสียงดัง
“มีอะไรวะ”ผมเดินไปหาจงออบกับยองแจที่ยืนนิ่ง
“ไอ้เหี้ย!”ผมสบถเสียงดัง
“นี่มัน….”จงออบพูดเบาๆ
“หนังโป๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ความคิดเห็น