ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic B.A.P] BaBy Say Yessir!

    ลำดับตอนที่ #3 : [ตอนที่ 2] งานเลี้ยงเฮงซวย

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 655
      1
      1 ก.พ. 56

    YoungJae Say

    ตอนนี้ผมอยู่คาเฟ่ของจงออบครับ ผมไม่อยากกลับบ้าน ผมเบื่อผมเซ็ง เชื่อสิ ถ้าผมกลับบ้านไปแม่ต้องลากผมไปงานเลี้ยงวันเกิดของคุณนายฮโยซองชัวร์ ผมเบื่องานเลี้ยง แต่มันดีอยู่อย่างหนึ่งก็คือ ผมจะได้กินของฟรี -_-

    Rrrrrr

    โทรศัพท์ของผมสั่นสะเทือนในกระเป๋ากางเกง ใครโทรมาตอนนี้วะ

    ฮัลโหลผมรับโทรศัพท์ทันที

    (“ยองแจลูกรักของม๊า อยู่ไหนจ้ะ รีบๆกลับมาเลยนะ ม๊าจะพาหนูไปงานเลี้ยง โฮะๆ”)คุณแม่พูดด้วยน้ำเสียงที่โครตจะสดใส =_= ว่าแล้วแม่ต้องลากผมไปด้วย

    ผมไม่ไป ม๊าไปกับป๊าเหอะ ผมจะนอนผมพูด

    (“ถ้าแกไม่ไป ฉันจะหักค่าขนมแก”)เสียงคุณพ่อนี่หว่า =[]=

    อย่านะป๊า!”ผมพูดเสียงดังพร้อมกระทืบเท้าดังปึงๆปังๆจนคนในคาเฟ่มองผมเป็นตาเดียว

    (“งั้นแกรีบกลับมา รึจะให้ฉันไปรับแก”)พ่อพูดเสียงโหด น่ากลัวโว้ย =[]=

    ป๊ามารับผมเหอะ ผมขี้เกียจเดิน ผมอยู่คาเฟ่จงออบนะ งืมๆ -_-”ผมพูด

    (“เออ”)พ่อพูดแล้ววางสายไป โถ่ๆ ยองแจ =_= ชีวิตน๊อชีวิต ฮืออ

    จงออบๆหลังจากที่ผมคุยกับพ่อเสร็จผมก็เรียกจงออบที่กำลังยืนเช็ดโต๊ะอยู่

    ห๊า???”จงออบทำตาตี่แล้วหันมามองผมก่อนที่จะรีบวิ่งตัวปริวมาหาผม น่ารักจริงๆเพื่อนฉัน ><

    ไปงานเลี้ยงเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ นะนะนะนะผมพูดพร้อมเขย่าแขนจงออบ

    จะจะดีหรอ ฉันเกรงใจคุณพ่อกับคุณแม่ของนายนะจงออบพูด

    ดีสิ ไม่ต้องเกรงใจหรอก นะนะนะนะ ไปนะนะนะผมพูดและยังคงเขย่าแขนจงออบต่อไป

    อื้ม ก็ได้ๆจงออบพูดพร้อมพยักหน้าเล็กน้อย

    เย้ ขอบคุณมากไอ้เพื่อนรักกก ><”ผมพูดพร้อมกระโดดกอดจงออบ

    ยูยองแจ มาเร็วๆเสียงคุณพ่อนี่นา
    ป่ะๆผมพูดแล้วจูงมือจงออบไปด้วย

    อะเอ่อ สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่พอจงออบเจอพ่อกับแม่ของผมจงออบก็โค้งเก้าสิบองศา

    อ่าจ้ะแม่ของผมพูด

    พ่อแม่ ผมให้จงออบไปกับผมด้วยได้ไหม นะครับผมพูดอ้อนพ่อกับแม่

    ได้ๆ ไม่มีปัญหา จงออบขึ้นรถสิลูก ^^”พ่อพูดกับจงออบ แหมะ ทีกับลูกตัวเองไม่เห็นพูดดีแบบนี้เล้ยยย

    ขอบคุณครับจงออบโค้งอีกครั้งแล้วขึ้นรถไป

    ___________2ชม.ผ่านไป___________

    ตอนนี้พวกเรามาถึงงานเลี้ยงวันเกิดของคุณน้าฮโยซองแล้วครับ เฮ้อ คนเยอะเว่อร์ ผมกลัวหลงทางจัง แต่ดีนะที่มีจงออบมาด้วย ไม่งั้นผมคงเหงาแย่

    อ้าว คุณนายยูริ สวัสดีค่ะคุณน้าฮโยซองพูดทักทายคุณแม่ของผม

    สวัสดีค่ะ คุณนายฮโยซองสุขสันวันเกิดนะคะ แม่ของผมพูดก่อนที่จะยื่นกล่องของขวัญอันเล็กๆให้ ให้เดานะว่าข้างในคืออะไร ดูก็รู้ ไม่แหวนเพรชห้ากะรัตก็กำไลฝังพงฝังเพชรราคาสามแสนแปดแหละมั้ง =_=

    อ้าวหนูยองแจ สวัสดีจ้ะคุณน้าฮโยซองทักทายผม นึกว่าจะมองไม่เห็นผมซะอีก

    สวัสดีครับคุณน้าผมพูดแล้วโค้งให้คุณน้าฮโยซอง

    ว้ายย น่ารักจังเลยนะหนูยองแจ ทำไมลูกของน้าไม่เป็นแบบหนูบ้างนะคุณน้าฮโยซองพูดพร้อมลูบหัวผม

    ครับๆผมตอบกลับไปอย่างสุภาพ เอ๊ะ ว่าแต่ จงออบหายไปไหนวะ =[]= อย่าบอกนะหนีกลับบ้านไปแล้ว - -

    Jongup Say

    จริงๆงานเลี้ยงที่ยองแจพาผมมาก็ดูสนุกดีนะ แต่ผมไม่ค่อยชินหน่ะ ผมเลยออกมาเดินเล่นตรงสวนหลังบ้านของคุณน้าฮโยซองอะไรนั่นแหละครับ บรรยากาศดีจริงๆ ผมอยากมีบ้านหลังใหญ่ๆแบบนี้บ้างจัง เฮ้ออ ^^

    บรึ้นนนน บรึ้นนนนน

    เสียงมอเตอร์ไซด์ดังมาจากสวนหลังบ้าน สงสัยจะมีคนมางานเลี้ยงเพิ่มแหละมั้ง อย่าสนใจเลย

    ฮัลโหล ฮิมชานหรอ อยู่ไหนวะเสียงของชายหนุ่มที่ขี่มอเตอร์ไซด์คันบิ๊กเบิ้มเอ่ยขึ้น

    เสียงแข็งๆกร้าวๆยังไงๆไม่รู้ -3- แต่ช่างเหอะ มันไม่เกี่ยวกับจงออบเลย

    เออๆ เดี๋ยวฉันเข้าไปหาเสียงนั้นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนผมเห็นหน้าเจ้าของเสียงนั่นแล้ว หน้าตาหล่อใช่เล่นตาโตนิดๆสูงกว่าผมหน่อยๆแต่ผิวดำๆนะ -..-

    “…..”ผู้ชายคนนั้นเดินมาเจอะกับผมพอดี เราสองคนมองหน้ากันนิดหนึ่ง

    “(._.)”ผมโค้งให้ผู้ชายคนนั้นเล็กน้อยแล้วรีบเดินกลับเข้างานไป ปล่อยให้ผู้ชายคนนั้นยืนอยู่แบบนั้นคนเดียว -_-

    ไอ้จงออบ! ไปไหนมาวะ แม่งยองแจที่เห็นผมเดินออกมาจากสวนหลังบ้านเอ่ยขึ้น

    ไปเดินเล่นรับลมมาน่ะ ขอโทษที่ไม่ได้บอกนะผมพูดขอโทษยองแจ

    อื้มๆ ไม่เป็นไรหรอกๆยองแจพูดแล้วเดินนำผมเข้าไปในงาน                                                                                                

    ยองแจ มานี่เร็วลูก หนูจงออบก็มาด้วยนะจ้ะคุณแม่ของยองแจกวักมือเรียกผมกับยองแจ

    ม๊าจะเรียกผมมาทำมายยยยยยองแจที่ตอนนี้กำลังเคี้ยวขนมอย่างอร่อยเอ่ยขึ้น

    หยุดกินก่อน นั้นไง มาแล้วๆคุณแม่ของยองแจพูดพร้อมตียองแจไปหนึ่งที

    ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ นี่ไงคะ ลูกของดิฉันคุณน้าฮโยซองพูดพร้อมดึงใครบางคนให้ออกมายืนข้างหน้า หล่อดีนะ แต่เสียดาย ฟันเหยินไปหน่อย =_=

    ทักทายคุณน้ายูริสิ๊ลูกคุณน้าฮโยซองพูดกับลูกของตัวเอง

    สวัสดีครับ ผมคิมฮิมชานครับ! เรียนอยู่ชั้นม.5ครับคุณคิมฮิมชานพูดแล้วโค้งให้คุณแม่ของยองแจเล็กน้อย

    ว้าย น่ารักจริงๆเลย งั้นคงเป็นพี่ของยองแจสินะ ยองแจเพิ่งจะอยู่ม.3เอง ยองแจสวัสดีพี่เค้าสิลูกคุณแม่ของยองแจพูด

    ทำไมผมต้องสวัสดีด้วยหล่ะ ผมหิวอ่ะผมหิว ผมจะกินขนม งืมยองแจพูดพร้อมกระทืบเท้าปึงปังๆ

    ไอ้ลูกคุณนี้นี่! เดี๋ยวจับตีก้นเลย ขอโทษที่เสียมารยาทนะค้ะคุณแม่ของยองแจพูดแล้วตียองแจไปหนึ่งที

    (._.)<<ผม

    (- -)<<คุณฮิมชาน

    (-)3(-)<<ยองแจ

    ( ^^) (^^ )<<คุณน้าฮโยซองและคุณแม่ของยองแจ

    อ้าว แล้วคนนั้นใครหรอคะคุณน้าฮโยซองพูดพร้อมชี้มาที่ผม

    เอ่อ สวัสดีครับ ผมมุนจงออบ เพื่อนของยองแจครับ ฝากเนื้อฝากตัวนะครับผมพูดอย่างสุภาพแล้วโค้งหัวติดพื้นให้คุณน้าฮโยซอง

    ตายแล้ว น่ารักจริงๆเลยคุณน้าฮโยซองพูดแล้วหยิกแก้มผม

    “^^”ผมยิ้มตอบ

    นี่ก็ลูกเพื่อนของน้าจ้ะ มานี่สิจ้ะ หนูแดฮยอนคุณน้าฮโยซองพูดพร้อมลากใครอีกคนเข้ามา

    สวัสดีครับ ผมจองแดฮยอนครับเอ๊ะ นี่มันคนที่ผมเจออยู่สวนหลังบ้านเมื้อกี้นี่นา

    สวัสดีจ้ะ หล่อจริงๆเลย หุ่นดีด้วยนะเนี่ย ยองแจดูสิ๊ เค้าดูแลหุ่นดี ไม่กินจุกจิกแบบลูก เค้าเลยหล่อแบบนี้ ><”คุณแม่ของยองแจพูดพร้อมลูบหัวคนที่ชื่อแดฮยอน

    แม่อ่ะ ชิส์ =_=”ยองแจพูดแล้วสะบัดหน้าหนีเดินไปกินขนมต่อ เฮ้อ เพื่อนน๊อเพื่อน

    HimChan Say

    แหมะ ผมหมั่นไสไอ้เด็กอ้วนนั้นจริงๆ -_- อารมณ์เสียเว้ย เด็กไร้มารยาท! เดี๋ยวปั๊ดเลย

    ยองแจ นายกินเยอะไปแล้วนะเสียงของจงออบเพื่อนของไอ้เด็กอ้วนพูดพร้อมสะกิดไอ้เด็กอ้วนที่กำลังกินขนมอยู่

    ช่างแม่งเหอะ อยากให้มาดีนัก กินแม่งให้หมดเลยไอ้เด็กอ้วนนั่นพูดพร้อมเคี้ยวขนมตุ้ยๆ -_-

    ผมยืนมองไอ้เด็กอ้วนที่ตอนนี้กำลังกินไม่หยุด จนเจ้าตัวรู้ว่าผมกำลังมองอยู่จึงเอ่ยขึนว่า

    มองอะไรวะ ไม่เคยเห็นคนกินขนมรึไง? -)3(-”ดูมัน =_= ไม่ได้น่ามองเล้ย

    ไอ้เด็กอ้วน หยุดกินได้แล้ว ดูสิ๊ อ้วนจนกลิ้งกลับบ้านได้เลยนะเนี่ยผมพูดพร้อมชี้ไปที่พุงของมัน

    หน๋อยยย นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันห้ะ!”เจ้าเด็กอ้วนนั่นหยุดกินแล้วหันมาด่าผมฉอดๆ =_=

    ยองแจ อย่าไปว่าพี่เค้าสิ มันไม่ดีนะ ขอโทษแทนเพื่อนของผมด้วยนะครับจงออบเพื่อนของเจ้าเด็กอ้วนรั้งแขนเจ้าเด็กอ้วนนั้นไว้ก่อนที่จะกล่าวขอโทษผม น่ารักจริงๆ แต่ไม่น่าคบกับไอ้เด็กอ้วนนี่เลยสักนิด เป็นเพื่อนกันได้ไงวะ =_=

    จะไม่ให้ว่าได้ไง ก็มันมากวนตีนฉันก่อนไอ้เด็กอ้วนพูดพร้อมเอาส้อมมาชี้หน้าผม

    พอเถอะยองแจจงออบพูดแล้วเกาะแขนยองแจไว้

    ไม่เว้ย ฉันจะคุยกับไอ้นี่ให้รู้เรื่อง นี่ นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันอ้วน นายไม่ใช่พ่อแม่ฉัน เพิ่งรู้จักกันหัดทำตัวให้มีมารยาทหน่อย ไอ้ฟันเหยิน เออ แล้วหุบฟันของนายไว้ด้วย ฉันกลัวมันจะเฉาะหน้าฉัน ถ้านายไม่หุบฟันของนายล่ะก็ ฉันจะเอาฟันของนายไปปิ้งให้หมาแทะ แล้วทีหลังห้ามมองฉันเวลาฉันกิน ฉันไม่ชอบ ถ้ายังมองฉันอีกล่ะก็ ฉันจะจับนายยัดใส่ท่อพีวีซี แล้วถ้านายตำหนิความหล่อและน่ารักของฉัน ฉันจะฆ่านาย @#$%^&*(”ผมฟังเจ้านี่ร้ายยาวจนผมจะหลับอยู่แล้วเนี่ย เหอะๆ ปากจัดแบบนี้แหละ ฮิมชานชอบ -//-

    พอเถอะ ยองแจจงออบยังคงรั้งยองแจไว้เหมือนเดิม

    ช่างเถอะครับน้องจงออบ คนปากจัดแบบนี้ สักวันมันจะเจอของดี!”ผมพูดแล้วจ้องตายองแจที่ตอนนี้เต็มไปด้วยความโมโห =_=

    จะจะเจอบ้าอะไร!”ยองแจพูดติดขัดเล็กน้อย

    เดี๋ยวก็รู้เองแหละหน่า เหอะ ปากจัดแบบนี้เดี๋ยวจับปล้ำซะให้เข็ด!”ผมพูดแล้วยิ้มจนหน้าบาน

    ไอ้ลามก!!!”

    ไอ้เด็กอ้วน

    ไอ้ฟันเหยิน!!!”

    ไอ้หมูเน่า

    ไอ้หน้ายาว!!!”

    ไอ้เตี้ยตัน

    ไอ้#$%^&*(”

    เราด่ากันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ผมว่าผมต้องรีบจัดการไอ้เด็กอ้วนนี้แล้วแหละ ไม่งั้นมันคงจะปากจัดแบบนี้ไปตลอดชีวิต -_-+

    Daehyun Say

    วันนี้อากาศดีนะครับ แต่กลับมีคนมาทะเลาะกันในงาน ฮิมชานกับน้องยองแจทะเลาะกันอย่างเมามันส์ ตอนนี้ยังไม่หยุดด่ากันเลย

     ผมออกมาเดินที่สวนหลังบ้าน ผมกะว่าจะลับบ้านตั้งนานแล้วล่ะ แต่ที่นี่มีบางอย่างที่ดึงดูดผมอยู่นั่นไงล่ะ

    เด็กน้อยตาตี่ตัวเล็กๆกำลังนั่งเล่นอยู่ตรงสนามหญ้าคนเดียว แลดูน่ารักมากๆเชียวล่ะ J แต่ทำไมมานั่งตรงนี้คนเดียวนะ?

    เมื่อไหร่ยองแจจะเลิกทะเลาะกับพี่ฮิมชานสักทีนะ ง่วงนอนจะตายอยู่แล้วเสียงของเด็กน้อยตาตี่พูดพร้อมเบ้ปาก น่ารักจริงๆ

    ให้ไปส่งไหม จงออบ…”ผมถามพร้อมเดินเข้าไปหาจงออบ

    พะพี่แดฮยอน…. ไม่เป็นไรหรอกครับ ขอบคุณครับจงออบตกใจผมเล็กน้อยก่อนที่จะพูดตอบผม

    ทำไมหล่ะผมถามจงออบอีกครั้ง

    ผมเกรงใจครับ ขอตัวนะครับจงออบพูดแล้วรีบลุกขึ้นเตรียมจะเดินเข้าไปในงานอีกครั้ง

    จงออบจำพี่ไม่ได้จริงๆหรอ?”ผมถามจงออบ

    ฮะ?”จงออบเอียงคอเล็กน้อยก่อนจะหันหน้ามามองผม

    อ๋อ ป่าว ไม่มีอะไร..”ผมพูดพรอมทำหน้าเฉยชา

    อ๋อ.. ครับจงออบยิ้มให้ผมนิดๆก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไปห้ามยองแจกับฮิมชาน ที่ตอนนี้กำลังต่อสู้กันอยู่ -_-

    จงออบ…. พี่อุตส่าห์กลับมาหาจงออบนะ….พี่จะทำให้นายจำพี่ให้ได้….

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×