คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : [ตอนที่ 18] นั่นไง!(?)
“มาหากูที่บ้านไอ้เหยินที….”
“ย๊า! ยูยองแจ! ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!”นั่นไง T^T ซวยแล้วครับ เสียงไอ้เหยินเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆแล้ว ทำไงดีๆ ดูเหมือนมันจะโมโหซะด้วยสิ T^T
“เห้ยๆ ออบ แค่นี้ก่อนนะ”ผมพูด
[“อ่าห้ะๆ”]จงออบตอบแล้ววางสายไป
“ยูยองแจ!”นั่นไงเรียกอีกแล้ว จะหนีรอดมั้ยวะ T^T เท่าที่รู้ตอนนี้ กูควรจะออกไปจากตรงนี้
ไม่รอช้า ผมก็ใช้วิชาตีนแมว(?)ค่อยๆย่องไป -..- แต่….
แกร่กกกก??
นั่นไง ไอ้ยองแจ T^T โง่จังกู เฮ้อ ไม่น่าเลย ทำไมไอ้กิ่งไม้บ้านี่ถึงมาอยู่ตรงนี้วะ ผมเหยียบกิ่งไม่ฮะ ถ้ากูโดนจับขึ้นมาจะทำไง!
“… ยูยองแจ ฉันรู้นะ ว่านายอยู่ตรงหลังพุ่มไม้นั่น”นั่นไง ไอ้เหยินมันรู้แล้ว T^T
“…..”ผมต้องเงียบไว้ก่อน
“เหอะๆ น้องยองแจครับ ออกมาเถอะนะ ยังไงๆน้องก็หนีพี่ไม่พ้นหรอก ^^”ไอ้เหยินพูดเสียงอ่อยพลางเดินเข้ามาใกล้ๆพุ่มไม้ที่ผมหลบอยู่ ซวยแล้ว -.-
ฮึ่ย ทำยังไงดี T^T จะยอมมอบตัว(?) รึว่า จะหนีต่อไปดี ฮือๆๆๆๆๆๆ
“เอ๊ะเอ๋ จับได้แล้ว เด็กแสบของพี่ ^^ มามะ มาให้ลงโทษซะดีๆ”ไอ้เหยินพูดพลางอุ้มผม นั่นไง ไม่รอด!!! T^T
“ไอ้เหยิน! ปล่อยกู”ผมพูดและพยายามดิ้นไปดิ้นมา
“ไม่ปล่อยให้โง่หรอกนะครับ ที่รัก จุ๊บ”ไอ้เหยินพูดก่อนจะจูบจมูกผมเบาๆ T^T ขนลุกอ่ะ
“กูบอกให้ปล่อยไง!”ผมพูดแล้วยังคงดิ้นไปดิ้นมาอยู่แบบนั้น
“ไม่ปล่อย.. ^^”
“ปล่อย!”
“ไม่ปล่อย”
“ไม่ปล่อยใช่มั้ย? ได้!”ไม่รอช้าผมก็เอาโทรศัพท์เครื่องสวยของมัน ไปกระแทกกับดั้งอันสวยงามของมัน จนมันต้องอุทานออกมาว่า….
“อ๊าก ดั้งกู!!!!!!”พอมันอุทานได้ไม่กี่วิ มันก็ปล่อยผมลงสู่พื้นดินอย่างอ่อนโยน(?) T^T
“อั๊ก ก้นกู!”ผมก็อุทานออกมาเหมือนกัน แต่ถ้าผมยังนั่งโอดโอยอยู่ตรงนี้ต่อไปล่ะก็ ผมหนีไม่รอดแน่ๆ
ไม่รอช้า ผมก็รีบวิ่งหนีไอ้เหยินอย่างรวดเร็ว ผมรีบวิ่งตรงไปยังประตูรั้วอันกว้างใหญ่(?) T^T กูต้องปีนสินะ
“ย๊า! ยูยองแจ! ไอ้เด็กแสบ!”ไอ้เหยินตะโกนเสียงดังพลางวิ่งตรงมาหาผมพร้อมกับลูกน้องนับสิบคน ซวยแล้วครับ T^T
เอาวะ ปีนก็ปีน!
ตอนนี้ผมปีนประตูรั้วแล้วฮะ T^T ฮือออ ผมกลัวความสูงอ่ะฮะ งืออออ แต่ช่างแม่ง! กูต้องหนีออกไปจากที่นี่ให้ได้
“ย๊า ยูยองแจ ลงมาเดี๋ยวนี้!”ไอ้เหยินพูดพลางเขย่าประตูรั้วทำให้ผมที่กำลังปีนประตูรั้วอยู่นั้น…… กลัวจนตัวหด
“ไม่เว้ย ฮืออออ T^T”ผมพูดก่อนที่จะพยายามปีนประตูรั้วต่อไป… จนผมออกจากบ้านของไอ้เหยินได้
“ยูยองแจ!”ไอ้เหยินพูดพลางเอากุญแจมาไขประตูรั้วเพื่อที่จะออกมาจับผมให้ได้ ฝันไปเถอะ!
“แบร่ ไอ้โง่”ผมด่ามันก่อนที่จะเร่งฝีเท้าวิ่งหนีมันอย่างรวดเร็ว
ผมวิ่งมาเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆ จนผมมาถึงคาเฟ่ของจงออบ (ไขมันที่อยู่ในพุงแกคงไม่เหลือเลยสินะ -..- //ไรเตอร์) (อีไรเตอร์แม่ง ปากน่าตบ -..- //ยองแจ)
“อ่าว ยองแจ!//เห้ย เชี่ยแจ!”จงออบกับเจลโล่ตกใจไม่น้อยที่เห็นสภาพของผมในตอนนี้ เมื่อผมเดินเข้ามาในคาเฟ่ของจงออบผมก็ลงไปนอนกองกับพื้นทันที แล้วหมดสติไป….
___หนึ่งชั่วโมงผ่านไป__
แสงแดดอ่อนๆยามบ่ายสอดส่องเข้ามาในดวงตาของผม เอ๊ะ กูสลบไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ? -.-
“อ่าว ยองแจตื่นแล้วหรอ”จงออบพูดพลางเดินตรงมาหาผมแล้วยิ้มแป้น
“กูสลบไปตั้งแต่เมื่อไหร่?”ผมเอ่ยถามจงออบทันทีที่ผมเรียกสติกลับคืนมาได้
“ประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าๆแล้วล่ะ”จงออบพูด
“เออ แล้วทำไมมึงถึงอยู่ในสภาพนั้นอ่ะ”เจลโล่ที่กำลังใจจดใจจ่ออยู่กับโทรศัพท์เครื่องโปรดเอ่ยถาม ใช่ครับ….สภาพในตอนนี้ของผมมันช่างน่าอายยิ่งนัก….เสื้อเชิ้ตไอ้เหยิน กางเกงไอ้เหยิน ตัวใหญ่เท่าฝาบ้าน…
“ก็…”
“อ๋อๆๆ รู้แล้ว มึงโดนไอ้เหยินนั้นปล้ำมาสินะ”เจลโล่พูดพลางหัวเราะคิกคัก -.-
“ป…ปล้ำพร่องสิ -0-”ผมรีบปัดๆ
“ห๊า? นายโดนลักพาตัวไปข่มขืนหรอยองแจ?!! ไม่นะ!”จงออบตกใจพลางทำตาโต เหอๆ ตามึงก็โตได้เท่านั้นแหละอีออบ -..- (ไรเตอร์ ผมอยากตบอียองแจ -0- //จงออบ)
“ข่มขืนพ่อมึงสิ ไอ้ออบ”ผมพูดก่อนที่จะกุมขมับเพราะความเจ็บปวดในลำไส้(?)
“อย่านะ! ถ้านายข่มขืนพ่อฉัน ฉันจะฟ้องแม่!”เฮ้อ ไปหมดแล้วสมงสมอง ใครก็ได้เอาอีออบไปเก็บที ยองแจแหละเพลีย -0-
“มึงไปทำงานไป๋ - -”ผมไล่จงออบ
“ไม่ไล่ก็ไปอยู่แล้ว เชอะ!”จงออบพูดพลางสะบัดบ๊อบ วันนี้มันเป็นอะไรของมัน -.-
“แล้ว….มึงหนีไอ้เหยินทำไมวะ”ไอ้โล่ถามพลางหันมาสนใจผม
“ก็กูไม่ชอบอ่ะ T^T”ผมพูด
“เฮ้อ แล้วมึงจะทำยังไงต่อไปล่ะ พ่อแม่มึงก็ไม่อยู่”ไอ้โล่พูดพลางกดโทรศัพท์ต่อ
“กูว่าจะไปอยู่บ้านมึง -..-”ผมพูด
“ห๊า?? บ้านกู??”
“อ่าห้ะๆ -..- น๊า เจลโล่ มึงคือคนที่กูสามารถพึ่งพาได้ *^*”ผมพูดพลางกอดแขนไอ้โล่แล้วเอาหน้าถูไถไปมาบนแขนของมัน
“เออๆๆ ก็ได้ๆ แต่ถ้าไอ้เหยินมันมาตามหามึงที่บ้านกู กูไม่รู้ด้วยนะ -3-”เจลโล่พูด
“เย้ ขอบใจ เพื่อนรัก T^T”ผมพูดก่อนจะกอดเจลโล่แน่น
ผมรู้สึกรางสังหรณ์ไม่ค่อยดีแล้วสิ…. มันจะเกิดอะไรขึ้นกับผมมั้ยนะ?
ความคิดเห็น