คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : [ตอนที่ 15] สอนการบ้าน (-' '-)
Yongguk Say:
เมื่อผมกลับมาถึงบ้านผมก็นอนแผ่อยู่บนโซฟาทันที ก็คนมันเหนื่อยอ่ะ มึงเข้าใจป้ะอีไรเตอร์! -0- (เข้าใจค่ะ ._. //ไรเตอร์) แต่ดูเหมือนว่าผมจะไม่ได้นอนแล้วสิ….
“นี่! ไอ้ปากห้อย เข้ามาในบ้านทำไมไม่ถอดรองเท้าก่อน!”นั้นไง กูว่าและ -_-
“…..”ผมไม่ตอบพลางหลับตาพริ้มทำเป็นเหมือนไม่ได้ยินเสียงอะไร
“นี่! อย่ามาเมินฉันนะ รู้มั้ยฉันเป็นใคร!”ไอ้เด็กยักษ์พูดพลางเขย่าตัวผม
“…..”ผมไม่ตอบ
“ได้! อยากลองดีใช่ไหม?”
“…..”
“นี่แหนะ!”
ปึกกกกก!
“อ๊ากกกกก” ไม่น่าเลยบังยงกุก -..- ไอ้เด็กยักษ์มันถีบผมตกโซฟาเลยครับ ทำไมวันนี้แรงมันเยอะจังวะ? มันกินไอติมรสสตอว์เบอรี่เข้าไปแล้วมันมีพลังเพิ่มขึ้นหรอ? -0-
“ไง ตื่นรึยัง ยังจะกล้าเมินฉันอยู่รึป่าว? -0-”ไอ้เด็กยักษ์พูดพลางกอดอกแล้วยืนเชิดหน้า
“….”ผมไม่ตอบ พลางลุกขึ้นยืนแล้วมานอนบนโซฟาต่อ
“นี่นาย!”
“หุบปากซะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”ผมพูดพลางเอาหนังสือพิมพ์มาปิดหน้าไว้
“ไม่หุบ!”
“อยากโดนจูบรึไง?”ผมพูดแล้วจ้องหน้ามัน ดูสิ๊ มันจะหุบมั้ย? -..-
“ไม่!”
“เหอะ งั้นหุบปากซะ!”ผมพูดก่อนที่จะล้มตัวลงนอนต่อ
“ไม่หุบ!”นั้นไง เฮ้อ -_-
“….”ผมไม่ตอบแล้วนอนต่อ
“นี่! ตื่นๆๆๆๆๆๆ”มันก็ปลุกผมอยู่นั้นแหละ
“อะไรอีกวะ แม่งเอ้ย คนจะนอน! - -”ผมพูดก่อนที่จะกระชากคอเสื้อไอ้เด็กยักษ์ด้วยความโมโห
“ไม่มีอะไรฮะ ._.”มันตอบก่อนที่จะค่อยๆแงะมือผมออกจากคอเสื้อของมัน
“เออ!”ผมตอบแล้วนอนต่อ
________สิบนาทีผ่านไป_______
“นี่!!”แล้วก็มีเสียงแหลมๆแทรกเข้ามาในหัวสมองของผม อะไรอีกวะ =_=
“- -”ผมค่อยๆลืมตาก่อนที่จะเหล่มองเด็กยักษ์ที่นั่งอยู่ตรงหน้า
“สอนการบ้านหน่อย ._.”มันพูดพลางทำแก้มป่องแล้วยื่นสมุดมาให้ผม
“โตเป็นควายแล้วยังจะให้สอนการบ้านอีก?”ผมถามมัน
“เออ -3-”มันพูด
“เฮ้อ -_-”
“เร็วๆๆๆๆ มาสอนนนนนนน!!”ไอ้เด็กยักษ์พูดพลางพยายามลากผมให้มานั่งที่โต๊ะกินข้าว
“…..”ผมเงียบพลางนั่งลงบนเก้าอี้แล้วหยิบสมุดการบ้านของมันขึ้นมาดู เอ๋? วิชาคณิต… -..- เหอะๆ
“สอนดิ -0-”มันพูดพลางเขย่าผมที่นั่งอึ้งกับการบ้านวิชาคณิต
“เออๆ 2×5=?”ผมพูดพลางถามมัน
“…….. 20!”
โป้กกกกกกกกกกกก!!
“อ๊ากกกกกกก T^T”รู้มั้ยเกิดอะไรขึ้น…. ผมตบหัวมันไปหนึ่งที…. 2×5=20?
“….”
“ตบหัวฉันทำไม ไอ้ห้อย! ”มันพูดพลางเบ้ปาก
“ก็ฉันจะจูนสมองให้แกใหม่ไง ไอ้โง่”ผมพูดพลางเขกหัวมันไปหนึ่งที หมั่นไส้เว้ย!
“ฉันไม่ได้โง่!”มันเถียงผม
“แล้ว 2×5 บ้านป้าแกสิ ได้ 20 - -‘’ผมพูดก่อนจะส่ายๆหน้าอย่างเอือมๆ
“ก็….ฉันไม่รู้อ่ะ -0-”
“ไม่รู้ หรือ แกล้งโง่ กันแน่?”ผมพูดพลางเขกหัวมันไปอีกหนึ่งที
“ก็มันไม่รู้จริงๆนี่ -0-”โหๆ -_- เรียนจนม.3แล้วไม่รู้ว่า 2×5 เท่ากับเท่าไหร่ ไม่ให้เรียกว่าโง่แล้วจะให้เรียกว่าอะไรวะ? ฉลาดน้อยงั้นหรอ?
“เหอะ ไอ้โง่!”ผมพูด
“ชิ! แล้วตกลง 2×5 เท่ากับเท่าไหร่อ่ะ? -0-”มันถามผมพลางเกาหัวยิกๆ
“2×5=15 เว้ย!”ผมพูด
“…… จริงอ่ะ?”มันเอียงคอพลางถามผม
“เออ!”ผมตอบกลับอย่างหนักแน่น
“ถรุย! -0-”มันกดโทรศัพท์ก่อนจะหันมาพ่นน้ำลายใส่หน้าผม
“อะไร! สกปรก!”ผมพูดพลางเช็ดน้ำลายออกจากหน้าของผม
“2×5 เท่ากับ 10 !”มันพูดพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาให้ผมดู
“…..”ผมสตั้นไปสามวิ
“โถ่ๆ ว่าแต่คนอื่นโง่ ตัวเองโง่ยิ่งกว่า -0-”มันพูดพลางทำการบ้านต่อ
“เออๆ -_- ไปนอนต่อและ!”ผมพูดก่อนที่จะเดินกลับห้องนอนไป….. อายว่ะครับ T^T เรียนจนม.5แล้วยังคูณเลขผิดอีก -_-
ความคิดเห็น