[B.A.P] The Neighbour. ?

ลำดับตอนที่ #3 : 02 . คนน่ารัก มักใจร้าย

The Neighbours. ?

02
คนน่ารัก มักใจร้าย
2013 01 19

 

                    " ยงกุก..? กุ้กๆ ? บัง -_-?....... อ้ออออออ พี่ยงกุกกกกกก !!!!!!!! " ผมตาโตหลังจากได้ยินเสียงนั้น เหมือนกับได้ขึ้นสวรรค์หลังจากที่จุนฮงใช้เวลานานร่วม 20 นาทีในการละลึกชาติเกี่ยวกับผู้ชายที่ชื่อบังยงกุก.. ก็ผมเองนี่แหละ แง้ะะ

 

 

                    " ถั่วต้วมมมมมมมมมมมมม *0* ฉันกลับมาหานายแล้ววววววววววว ~ ~ !! " ผมพูดแล้วพุ่งตัวใส่เข้าหาจุนฮง ถ้าไม่ติดเท้าเรียวงามๆที่ยกขึ้นมายันไว้ก่อนพร้อมกับเสียงสุดก้องกังวาลในโสทประสาท



 

                   " เดี๊ยววววววววววววววววววววววววววว !!!!!!!! = [ ] = "




 

 

                   " ????? " ผมทำหน้าที่คาดว่าอีกคนน่าจะเห็นมันในสภาพที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามตัวโตๆแปะเต็มหน้าผาก.. จุนฮงลดตีนลง (จะไม่อ้อมค้อมแล้วนะ-.-) ก่อนจะมองผมตั้งแต่ปลายเส้นผมบนหนังหัวจรดขี้เล็บขบอย่างสำรวจ เิอิ่ม





 

                   " คุณเป็นพี่ยงกุกจริงๆหรอ ?? " 



 

 

                   " ก็จริงนะสิ "

 

                   " แล้วผมจะเชื่อได้ไง -0- " ฟังแล้วอยากจะเอาสันหนังสือกระแทกหัวตัวเองดังป๊าป -_- กูจะอธิบายยังไงดีฟ่ะ 



 

 

                  " เอางี้... "

 

                  " *-* " จุนฮงมองหน้าผมอย่างตั้งใจ ตอนนี้มันเริ่มรู้สึกเกร็งแล้ว ถ้าพูดผิดไปนิดเดียวจุนองต้องไม่เชื่อแน่ๆว่าผมคือบังยงกุก TT





 

 

                  " นายชื่อ ชเว จุนฮง เกิดเมื่อวันที่ 15 ตุลาคม 1996  เมื่อตอนเด็กเคยปีนต้นไม้แล้วร่วงลงมา เคยจุดไฟเผาประตูครัวในบ้านตัวเอง.. เอ้อ ไม่พอมาจุดบ้านฉันด้วย แล้วยังเคยทำกระจกห้องนอนฉันแตก เคยปีนรั้วหนีออกนอกบ้านแต่โดนฉันไปลากกลับ แล้วก็... "




 

 

                  " พอออออออ !! โอเคๆ เชื่อแล้วว่าเป็นพี่ยงกุก หยุดแฉผมเถอะขอร้องง .____. " หลังจากที่ผมร่ายประวัติคร่าวๆ (??) ของจุนฮงออกมายังกะท่องตำรา ในที่สุดด !! แอร้ยยยยยยยย




 

 

                  " ดังนั้นน ! หมดปัญหาแล้วนะ คิดถึงจุงเบยยยยยยยยยยยยยย " ผมพูดก่อนที่จะชิงกอดจุนฮงแบบไม่ทันตั้งตัว -..-เชร้ดดดดดดด เขินจุงง





 

 

                 " เห้ย จะมากอดผมทำไมเนี่ยยย ปล่อยผมนะ ! >[]< "



 

 

                 " ก็คนมันคิดถึงนิ 55555555555 "



 

 

                " ผมไม่ชอบให้ใครมากอดผมนี่ อ้ากกกกกก " จุนฮงสะบัดผมออก ผมยืนมองจุนฮงแล้วใช้ความคิดก่อนจะพูดบางอย่างที่น่าจะทำให้คนฟังเขินได้ไม่น้อย " เอ้ะ แล้วใครกันน้าา ที่อยู่ดีๆก็กอดฉันแล้วพูดว่า 'พ..พี่ไม่ไปได้ไหม' เมื่อสิบปีที่แล้วน้าาา ~ "




 

 

               " ย้าาาาาาาา - ///// - กลับมาตั้งแต่ตอนไหน ทำไมไม่บอกผม ? "





 

 

              " เมื่อตอนบ่ายๆนี่เอง "





 

 

              " แล้วทำไมไม่เรียก "




 

 

              " ก็ไม่รุ้ว่าเป็นนายนิ "




 

 

             " พี่แม่.ง.. ประสาทแดก " 




 

 

             " โดนด่าซะงั้น -_- ไม่ได้เจอกันเป็นสิบๆปี น่ารักขึ้นเยอะนะเนี่ยย " 




 

 

             " โอ้ะ แน่นอนน ใครจะโตขึ้นแล้วเหงือกบานเหมือนพี่ล่ะ -0- "




 

 

             " เหงือกบานแต่มีดั้งนะเว้ยย "


 

 

             " =__= "

 

 

 

 

             บทสนทนาของเราสองคนดำเนินไปเรื่อย ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเรื่องทั่วไปเกี่ยวกับงานเรียนเล่น ชีวิตประจำวัน แอนด์ บลาๆๆๆ ~ นอกจากนั้นก็จะกลายเป็นการกัดกันเล่นๆ แซะกันแรงๆ ทำให้เจ็บใจกันชิวๆ (?) แต่เหมือนว่าผมจะโดนไปเยอะกับคำว่า 'ห้อย' งี้ 'เหงือก' งี้ มันเจ็บมากนะแต่ถึงมันจะเป็นความจริงก็ตาม .......  ทำไมคำพูดช่างขัดกับน่าตาอย่างนั้นล่ะจุนฮงของพี่ TT [ ] TT

 

 

                        

TALK THAT. 20130119
โอ้ยยยยยยยยยย อัพเลทมากกกกกกกกกกก TT [ ] TT
ขอโทษลีดเดอร์นะคะ พอดีว่าช่วงนี้ไรเตอร์ติดเรียน ติดสอบ แถมงานมากมายก่ายกองอีก 
ฮรือออออออออออออออออ *เข้าเรื่อง* ตอนนี้ !!
น้องโล่ของเราจำพี่ปังได้แว้ววว แอร้ยยยยยยย
! > NEXT 20น13 . 01 . 29
โบนัสสึ : ,มือค่ะลูกก มืออออออออออออออออออ ; ; o ;

 

thank for theme  :)  Shalunla