คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Rest Ruby :: บทนำ
Gem No.1
Ruby : ทับทิม
นำโชคด้านการผูกมิตรแก่ผู้ครอบครอง
บทนำ
ณ หอสมุดกลางแห่งมหาวิทยาลัยพระเดชพระคุณ -_-;
ตึก! ตึก!
เสียงรองเท้าส้นตึกกระทบพื้นกระเบื้องที่ดังมาแต่ไกลนั้นไม่ได้ทำให้มุมส่วนตัวพิเศษที่อยู่ทางด้านในสุดของหอสมุดเงียบลงไปเลยแม้แต่นิดเดียว โดยเฉพาะบนโซฟากำมะหยี่สีแดงเลือดนกที่เต็มไปด้วยนักศึกษาสาวในชุดคับอกคับใจรายล้อมชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง
‘บัวแก้ว’ หรือหญิงสาวร่างบางในชุดนักศึกษาแสนเฉิ่มยุคโบราณที่ความยาวของกระโปรงนั้นจรดพื้น หล่อนขยับแว่นตาหนาเตอะของตนด้วยความเหนื่อยอ่อน และแน่นอนว่าหล่อนกลับรู้สึกโมโหขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุเมื่อเห็นภาพตรงหน้า...
“พวกเธอทำอะไรกันน่ะ!!!”
บัวแก้วตวาดเสียงดังลั่นไม่เกรงใจนักศึกษาคนอื่นๆที่มาใช้บริการหอสมุดเลยแม้แต่นิดเดียว ก็อย่างว่าแหละนะ...เธอทำงานให้กับ ‘พวกนั้น’ ซะอย่าง ต่อให้แหกปากดังไปถึงสนามกีฬา ก็ไม่มีใครว่าเธออยู่แล้ว มีอย่างที่ไหนกัน...เรียกผู้หญิงใจง่ายพวกนั้นมาอ้อล้อในที่สาธารณะแบบนี้ ถ้าไม่เกรงใจกันก็น่าจะเกรงใจชาวบ้านชาวช่องบ้างสิ
“พวกเธอออกไปก่อน...”
ชายหนุ่มร่างสูงยกมือหนาขึ้นเป็นสัญญาณให้พวกหล่อนออกไป ก่อนเจ้าตัวจะหันมาประจันหน้ากับบัวแก้วที่จ้องเขม็งด้วยความโกรธ แต่เอ...ดูไปดูมาแล้วไม่รู้ว่าเป็นเพราะผู้หญิงคัพดีเมื่อกี๊หรือเพราะรูปร่างท่อนบนที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าของเขากันแน่นะที่ทำให้เลขาฯสาวของชมรมถึงกับหน้าแดงเป็นตำลึงสุกแบบนี้
“นายไม่อายคนอื่นรึไงกันคะ!”
บัวแก้วติง
“อายทำไมล่ะคร้าบบบ~”
ร่างสูงยังคงเล่นเสียงสูงเป็นเชิงหยอกล้อไม่เลิกรา เพราะยิ่งเห็นคนตรงหน้าพ่ายแพ้ต่อความ ‘ฮอต’ ของเขามากขึ้นเท่าไหร่ มันก็ยิ่งทำให้เขามีความสุขมากขึ้นเท่านั้น!
“นี่มันที่สาธารณะนะคะ!” เธอตัดสินใจนั่งลงตรงโซฟาตัวเดียวกันกับเขาโดยพยายามรักษาระยะห่างเอาไว้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ ก่อนจะวางกองเอกสารกองใหญ่ลงบนโต๊ะกระจกใสขนาดย่อมด้วยอารมณ์ไม่ค่อยจะดี เดาได้ไม่ยากว่าเอกสารพวกนี้คงจะหนักมาก (แก่แหงล่ะ!) บัวแก้วถึงได้ทำท่าอยากจะฆ่าเขานัก “ถึงพวกนายทั้งห้าคนจะได้รับสิทธิพิเศษจากท่านผอ.ให้ใช้พื้นที่บริเวณนี้เป็นที่ตั้งของชมรมก็เถอะ”
“นิดหน่อยเองน่า...”
“ไม่นิดแล้วมั้งนั่น! อกนี่...แม่คุณเอ๊ย~ =^=”
“เธออิจฉาพวกนั้นเหรอบัวแก้ว ฮะๆ”
“มะ...ไม่ใช่นะคะ! -*-”
เลขาฯสาวของชมรมเถียงคอเป็นเอ็น ทั้งๆที่ใจจริงก็พ่ายแพ้ไปอย่างหมดสภาพแล้ว T^T
อ้อ! ลืมบอกไปสินะ... ที่นี่คือ ‘ศูนย์รวมความอร่อย’ เอ๊ย! ‘ที่ทำการของ Cardinal G. Club อย่างเป็นทางการ’ ซึ่งชมรมนี้ ดูๆไปแล้วก็เหมือนกับความไร้สาระที่ถูกก่อตั้งขึ้นมาโดยคนกลุ่มหนึ่งที่มีสิทธิพิเศษมากพอตัวถึงขนาดได้รับอนุมัติจากท่านผอ.เมื่อยื่นเรื่องขอใช้พื้นที่ในการทำชมรม ซึ่งทีแรกท่านผอ.ลังเลใจอยู่ไม่น้อยที่เห็นจำนวนเงินที่ถูกยื่นมาให้ตรงหน้า แต่พอพวกเขาทำท่าจะเก็บคืนเท่านั้นแหละ ถึงกับรีบตะครุบแทบไม่ทัน!
ชมรม Cardinal G. Club คือชมรมที่ถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อรองรับความต้องการอันบ้าคลั่งของเหล่านักศึกษาที่หลงใหลในตัวหนุ่มและสาวที่ฮอตที่สุดทั้งห้าคนของมหาวิทยาลัยนี้ ซึ่งพวกเขาทั้งห้าคนเป็นบุคคลที่น่าจับตามองที่สุดในตอนนี้เลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะสื่อมวลชน โฆษณา ละครต่างก็เข้ามาทาบทามพวกเขาให้ไปลองแคสติ้งมาแล้วทั้งนั้น และนอกจากนี้พวกเขาและเธอทั้งห้ายังเป็นแกนนำในการหาเงินเข้ามหาวิทยาลัยโดยการเดินแบบการกุศลอีกด้วย โหะๆ
‘ชมรม Cardinal G. Club’
‘ชมรมเรามีนโยบายคือช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์!’
ป้ายขนาดใหญ่ที่แขวนเอาไว้ด้านบนจนเป็นที่สะดุดตาทำให้มีคนแห่มาสมัครชมรมนี้มากมายเพราะต้องการให้หนุ่มๆและสาวๆพวกนั้นช่วยเหลือตามความต้องการของตน ซึ่งพวกเขาทั้งห้ามีหน้าที่ช่วยเหลือคนในมหาวิทยาลัย (ต้องอยู่ในชมรมเท่านั้น!) ให้ได้ตามสถานะของตน เช่น ด้านความรัก ด้านการงาน ด้านโชคชะตา เป็นต้น ซึ่งพวกเขาจะคัดเลือกมาเพียงหนึ่งคนเท่านั้น (การคัดเลือกมีสองครั้งต่อปีการศึกษา!) โดยการให้สมาชิกในชมรมเขียนสิ่งที่อยากให้พวกเขาช่วยเหลือลงในกระดาษตามสีทั้งห้า (แดง ม่วง ขาว เขียว ฟ้า) ลงในตู้ทั้งห้าใบ และจะมีการจับฉลากผู้โชคดีคนนั้นในตอนบ่ายของทุกๆกลางเดือน ซึ่งบุคคลผู้โชคดีคนนั้นจะได้รับความช่วยเหลือจาก Cardinal Gems อย่างสุดความสามารถและหากพวกเขาไม่สามารถทำตามคำปรารถนานั้นได้ล่ะก็... คนๆนั้นจะสามารถเรียกร้องสิ่งใดก็ได้ตามแต่ใจตนต้องการเพื่อเป็นการชดเชย และนอกจากนี้ทางชมรมจะต้องเสียเงินให้กับมหาวิทยาลัยรวมมูลค่า 1,000,000 บาทด้วย!!!!
ป.ล. จากประวัติการณ์ตั้งแต่เปิดชมรมมาทั้งหมด 8 เดือน ไม่เคยมีประวัติว่าพวกเขาทำงานพลาดเลยแม้แต่ครั้งเดียว!
“จะรีบไปเพื่ออะไรกันฮะ บัวแก้ว คนอื่นๆยังไม่มาหรอกน่า...” หนุ่มเซอร์พูดพลางลูบไล้แขนแกร่งของตนเองเบาๆเพื่อกลบเกลื่อนความหนาว ก่อนจะตัดสินใจคว้าเอาชุดนักศึกษาที่เต็มไปด้วยรอยยับมาสวมใส่แบบหลวมๆตามแบบฉบับของเขา ก่อนจะกวาดดวงตาสีน้ำตาลแดงไปยังโซฟาอีกสี่ตัวรอบโต๊ะกระจกที่ยังว่าง ไร้ซึ่งร่องรองของสมาชิกอีก 4 คนที่เหลือ
แกนหลักของชมรมนั้นมีทั้งหมด 6 คนด้วยกัน ซึ่งก็ได้แก่พวก Cardinal G. หรือพวก ‘สุดยอดอัญมณี’ (แปลไทยเพื่ออออ!!?) ทั้ง 5 คน + เลขานุการของชมรมอย่างบัวแก้ว ซึ่งพวก Cardinal G. (ย่อมาจาก Cardinal Gems) นั้นได้แก่...
ชายหนุ่มเจ้าของดวงตาคมคายดั่งเหยี่ยวสีน้ำตาลแดงคนนั้น...
ชื่อของเขาคือ ‘เพลิงพลอย’ รองประธานชมรมสุดเซอร์และร้อนแรง สัญลักษณ์ประจำตัวของเขาก็คือ ‘ทับทิม’ อันมีความหมายในด้านมิตรภาพ แต่เหมือนจะมีแต่สาวๆอยากผูกมิตรกับเขามากกว่าเนอะ บุคลิกของหมอนี่เป็นคนธาตุไฟโดยแท้จริง เพราะดูจากท่าทางแล้วหมอนี่ใจร้อนมากถึงมากที่สุด ไม่มีความประนีประนอม ไม่อ้อมค้อม ไม่อ่อนข้อ ไม่งอแง ไม่ตอแย ไม่แบมือขอความเมตตาจากใครด้วย!
“การคัดเลือกกำลังจะเริ่มขึ้นในตอนบ่ายแล้วนะ!”
บัวแก้วอดวีนแตกไม่ได้ ถึงเธอจะเป็นคนหัวโบราณและดูเฉิ่มไปบ้างก็ตาม แต่เมื่อเธอได้รับเลือกให้มาทำงานในหน้าที่เลขานุการของชมรม เธอก็สมควรจะทำงานอย่างเต็มกำลังเต็มประสิทธิภาพที่เธอมีอยู่ไม่ใช่หรือ
“รู้แล้วน่า... ยัยเฉิ่มเอ๊ย!”
โป๊ะ!
“โอ๊ย! มาดีดหน้าผากฉันทำไมคะเนี่ย คุณเพชร~ T^T”
การปรากฏตัวของหนุ่มหน้าตี๋เชื้อสายจีนทำให้นักศึกษาสาวๆในหอสมุดต่างแอบกรีดร้องในใจที่เห็นเขา ก็แหงล่ะ! นอกจากจะเป็นลูกคุณหนูที่เพียบพร้อมไปด้วยหน้าตา ฐานะ วิชาการแล้วเขายังเป็นประธานชมรมนี้อีกด้วย! ท่าทางที่ดูเนี้ยบและเป๊ะในทุกๆองศากระเบียดนิ้วทำให้เขากับเพลิงพลอยดูต่างกันราวฟ้ากับเหวเลยทีเดียว หากเดินไปด้วยกันก็คงจะนึกว่า ‘คุณหนูกับนักเลง’ เดินด้วยกันแน่ๆ
“ก็ใครใช้ให้เธอนินทาฉันลับหลังกันล่ะฮะ ยัยบัวแก้ว~!”
‘เพชร’ หรือ ‘เพชรพันเจียร์’ หนุ่มหล่อหน้าตี๋ที่มีดีกรีเป็นถึงทายาทของเศรษฐีพันล้านที่กำลังมาแรงในยุคนี้อย่างเจ้าของชาแดงอัดลมยี่ห้อดังที่กำลังพัฒนาไปได้สวยจนมีกำไรกลับมาเป็นกอบเป็นกำจนครอบครัวเขาติดอันดับมหาเศรษฐีพันล้านอย่างช่วยไม่ได้
ด้วยเหตุนี้เอง...เขาจึงได้ ‘เพชร’ เป็นสัญลักษณ์แทนตัวเองซึ่งความหมายของมันก็คือการปกป้องคุ้มครองจากภัยอันตรายทั้งสิ้น!
“ขอโทษค่ะคุณขา~ T/\T”
บัวแก้วขอโทษด้วยใบหน้าเนือยๆ
“รอนานมั้ยฮะ!”
“ขอโทษนะจ๊ะที่มาช้าน่ะ พอดีติดสอบที่ตึกศิลปะน่ะ!”
“ฉันมาแล้วๆ ฉันตกข่าวอะไรไปรึเปล่าเนี่ย!?”
สมาชิกอีกสามคนที่เหลือกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาตรงจุดนัดพบด้วยอาการเหนื่อยหอบแทบจะตามๆกัน อย่างน้อยมันก็ทำให้เลขาฯชมรมอย่างบัวแก้วใจชื้นขึ้นมาได้บ้างนิดหน่อยล่ะน่าที่พวกเขาทั้งห้าคนมาพร้อมหน้าพร้อมตากันได้ทันเวลาพอดี
“เชิญนั่งเลยค่ะๆ! ^^~” บัวแก้วทำหน้าแบบฟินสุดฤทธิ์ ก่อนจะผายมือให้คนที่เพิ่งมาใหม่ไปนั่งประจำที่ของตนเองตามอัธยาศัย ส่วนตนก็เร่งไปช่วยเด็กๆรุ่นน้องยกน้ำยกท่ามาเสิร์ฟให้กับบุคคลสำคัญของมหาวิทยาลัยอย่างรวดเร็ว
‘เมอร์ลินดา’ สัญลักษณ์ของ ‘มรกต’ อันหมายถึงการนำมาซึ่งโชคลาภ รับน้ำมาจากเด็กรุ่นน้องที่อาสามาช่วยงานบัวแก้วอย่างใกล้ชิดเพื่อสัมผัสหนุ่มสาวสุดฮอตตัวเป็นๆ ดวงหน้ารูปไข่ดูเป็นสาวไทยน่ารักๆช่างขัดกับชื่อจริงที่ดูฝรั่งจ๋าของเมอร์ลินดายิ่งนัก สาเหตุก็มาจากการที่เมอร์ลินดาเป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษ แต่เธอกลับมีใบหน้าที่ดูเป็นไทยชัดเจนมากกว่าจะเป็นลูกครึ่ง แต่สิ่งที่เธอได้มาจากพ่อชาวอังกฤษดูเหมือนจะเป็นผิวเนียนละเอียดดั่งน้ำนมแทนที่จะเป็นผิวสีน้ำผึ้งเหมือนแม่ของเธอ
ส่วนสาวผู้มีความมั่นใจในตัวเองเต็มร้อยอย่าง ‘อะเมทิสต์’ ก็ดื่มน้ำกระเจี๊ยบสีแดงสดเพิ่มความหวานให้ร่างกายแทนน้ำส้มแบบเมอร์ลินดา หล่อนอ้างว่ามันดูนางเอกจ๋าเกินไปแล้วเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่หวาน เธอเป็นตัวของตัวเอง แต่ดูเหมือนสิ่งที่จะทำให้อะเมทิสต์ได้รับการจดจำก็คือหล่อนมีผลการเรียนดีเด่นมาเป็นอันดับหนึ่งของคณะอักษรศาสตร์ และการเป็นตัวแทนของมหาวิทยาลัยไปรับมอบรางวัลสถานศึกษาดีเด่นที่ประเทศแคนาดาก็ทำให้เธอเป็นที่รู้จักและได้รับการยอมรับจากทุกๆคนในมหาวิทยาลัยในเรื่องของ ‘ผู้มีสติปัญญาเป็นเลิศ’
“วันนี้เป็นคิวของใครเริ่มกันฮะ?” ชายหนุ่มที่ซ่อนดวงตาสีน้ำเงินภายใต้แว่นตากรอบสีดำเอ่ยขึ้น ท่าทางของเขาดูไม่น่าเชื่อเลยใช่มั้ยล่ะว่าจะติดอันดับในห้าคน สัญลักษณ์แทนตัวของเขาก็คือ ‘แซฟไฟร์’ ซึ่งชื่อของมันก็ถูกนำมาแปลไทยและตั้งชื่อให้ดูโก้หรูตามไสตล์เศรษฐินีล้านนา ผู้เป็นแม่ของเขา ธุรกิจส่งออกผ้าไปยังแถบประเทศเพื่อนบ้านทำให้ฐานะทางบ้านเขาพอพยุงตัวไปได้ มีคนบอกมาว่าหนุ่มคนนี้มีดวง ‘นารีอุปถัมภ์’ แหงล่ะ... แม้ภายนอกจะดูเป็นคนเย็นชาก็จริง แต่หากได้เรียนรู้กันจริงๆแล้วจะพบว่าเขาเป็นคนที่เป็นกันเองมากคนหนึ่งและดูท่าว่าจะเสน่ห์แรงเสียด้วย
อ้อ! ลืมบอกไปว่าพ่อหนุ่มเจ้าของแว่นตากรอบสีดำคนนี้คือ ‘ภูไพลิน’ ที่มีความหมายว่า ‘ไพลินแห่งขุนเขา’
และพวกเขาทั้งห้าคนนี่แหละที่เป็นสุดยอดอัญมณีแห่งมหาวิทยาลัยนี้!!!
“ดูเหมือนจะเป็น... ยัยเมอร์ลินดามั้ง? วันนี้ตรงกับวันพุธพอดีนี่”
เพลิงพลอยตอบ ท่ากระดกน้ำเขานี่เหมือนพวกนักเลงกระดกเหล้าจริงๆนะ -_-;
“ตอนนี้เหลือเวลาอีกไม่กี่นาทีนะคะ... ทุกๆคนเตรียมพร้อมกันแล้วใช่มั้ยคะ?”
บัวแก้วชี้แจงให้ชัดเจนถึงแผนปฏิบัติงานที่ทุกๆคนจะต้องดำเนินการเพื่อไม่ให้มีความผิดพลาดเกิดขึ้น เพราะเวลา 13.00 น.ของวันที่ 15 ในทุกๆเดือนจะมีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้น นั่นก็คือ...
การรวมตัวกันโดยไม่ได้นัดหมายของนักศึกษาทั้งมหาวิทยาลัย!!!!
ตอนนี้บรรยากาศภายในหอสมุดเริ่มเซ็งแซ่ไปด้วยเสียงของนักศึกษาที่มานั่งรอกันตั้งแต่ทานข้าวเที่ยงเสร็จแล้ว บ้างกำลังจับกลุ่มคุยกันเรื่องที่ตนส่งคำขอไปให้พวกเขา บ้างก็กำลังเล่นโทรศัพท์มือถือแชทกันอย่างเอาเป็นเอาตายถึงความน่ารักของเพชร ความเซ็กซี่ของเพลิง หรือแม้แต่ความหล่อของไพลิน นอกจากนี้...นักศึกษาสาวคณะศิลปะศาสตร์บางคนยังแอบเอาธูปมาจุดด้วย เสียงท่องคาถาดังระงมสร้างความสยองให้กับคนในหอสมุดได้เป็นอย่างดี =_= ซึ่งมันก็เป็นสีสันอย่างหนึ่งที่ทำให้มหาวิทยาลัยไม่เงียบ แม้อาจารย์ประจำหอสมุดจะบ่นแว้ดๆเพราะชีแพ้ควันธูปก็ตาม...
กล่องแก้วขนาดสูงเท่าครึ่งหนึ่งของชั้นหนังสือตั้งเรียงกันห้ากล่องโดยเริ่มเรียงจากสีขาว สีแดง สีฟ้า สีเขียว และสีม่วง ตามลำดับ ภายในกล่องอัดแน่นไปด้วยกระดาษแผ่นเล็กๆน้อยๆที่เปี่ยมไปด้วยความหวังของนักศึกษาหญิงชาย ซึ่งกล่องแก้วนี้ได้จัดทำขึ้นเป็นพิเศษให้มีระบบเป่าลมกระดาษภายในให้คนไปมา
“สวัสดีค่ะนักศึกษาชาว ม.พระเดชฯทุกคน...”
ที่ทำการชมรมถูกจัดให้เป็นเวทีสำหรับพิธีกรอย่างเรียบร้อยและเรียบง่ายโดยใช้โทนผ้าทั้งห้าสีเป็นตัวตกแต่งเวทีแทน พิธีกรสาวสวยที่รับเชิญมาจากชมรมการละครเอ่ยทักทายนักศึกษาคนอื่นๆเพื่อช่วยให้บรรยากาศไม่อึมครึมจนเกินไป ก่อนจะมีการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับโครงการนั้นโครงการนี้ตามแต่สปอนเซอร์จะยื่นงานมาให้เธอพูด
บุคคลสำคัญทั้งห้าคนจัดเครื่องแต่งกายชุดนักศึกษาของตนให้เรียบร้อยและพร้อมที่จะขึ้นไปเปิดตัวในการคัดเลือกครั้งสำคัญครั้งนี้ และพร้อมสำหรับกิจกรรมดอกกุหลาบการกุศลที่มีจำหน่ายและนำไปมอบให้แก่หนุ่มฮอตสาวฮอตที่ชื่นชอบกับมือของพวกเขาเอง เงินที่ได้จากการจำหน่ายนี้แบ่งออกเป็นสองส่วน โดยส่วนแรกจะนำไปทำบุญให้แก่บ้านเอื้ออาทร สถานสงเคราะห์ และอีกส่วนหนึ่งจะนำไปพัฒนามหาวิทยาลัยต่อไปในอนาคต
“สูดหายใจเข้าลึกๆนะคะ ฮึดดด~ >)O(<”
บัวแก้วสูดหายใจเข้าลึกๆเป็นตัวอย่างเพื่อให้ทุกๆคนไม่รู้สึกเครียดจนเกินไป รับอากาศเข้าไปเยอะๆจะได้ลดแรงกัดดันในร่างกายลง
“ฮึดดด~ >)O(<” ทุกคนสูดหายใจเข้าปอดอย่างพร้อมเพรียง
“เข็มกลัดประจำตำแหน่งนี่อย่าให้หายเชียวนะคะ!” บัวแก้วชี้ไปที่เข็มกลัดของแต่ละคนที่ถูกดีไซน์ออกมาให้เข้ากับคาแรกเตอร์ของตนเอง โดยใช้อัญมณีแท้ๆที่แทนตัวของพวกเขามาเป็นส่วนประกอบหลัก นับว่าเป็นสมบัติที่มีค่าชิ้นหนึ่งที่ต้องเก็บรักษาเอาไว้เป็นอย่างดีที่สุด...เพราะถ้าหากมันหายไปล่ะก็... พวกเขาอาจจะถูกพิจารณาให้ออกจากการเป็นสมาชิกของชมรมก็เป็นได้!
“รู้แล้วน่าเจ๊~ :P” เพชรแซวเลขาฯเล่นๆ แต่ดูท่าว่ารอยยิ้มเชิงเล่นเชิงจริงของเขาจะทำให้หล่อนฟินไปถึงสวรรค์ชั้นดาวดึงส์แล้ว... โอ้อนิจจา~ >///<
“ฉันตื่นเต้นอ่า... >__<;;;” เมอร์ลินดาที่จะต้องเป็นคนก้าวขึ้นไปเป็นคนแรกมีท่าทีเกร็งเล็กน้อยเพราะครั้งที่แล้วที่เธอเคยเป็นคนแรกนั้นค่อนข้างจะนานเกือบสี่เดือนแล้วทำให้เธอเต็มไปด้วยความประหม่า จนคุณชายหน้าหล่ออย่างเพชรต้องตบไหล่เบาๆให้กำลังใจ
“สู้ๆนะ เมอร์ลินดา... เธอต้องทำได้ดีแน่ๆ! :)”
“อะ...อื้อ... ขอบใจนะ ^_^;;;”
“ปลอบกันเข้าไปเถอะสองคนนี้ -^-”
เพลิงพลอยแอบแขวะเบาๆไม่ได้เพราะสองคนนี้แลดูจะเป็นห่วงเป็นใยกันสุด ก็แหงล่ะ! เพชรพันเจียร์น่ะเป็นสุภาพบุรุษทั้งออกสื่อและไม่ออกสื่อนี่นา ไม่อยากนั้นแล้วเขาคงจะไม่ได้รับรางวัลสุดยอดหนุ่มฮอตแห่งปีและได้รับการเลือกเป็นหนึ่งในสาม ‘สุภาพบุรุษเหลี่ยมเพชร’ ของมหาวิทยาลัยนี้ถึงสามปีซ้อน!
“นายไปอิจฉาเพชรเพื่อออ!!?”
อะเมทิสต์ที่สังเกตการณ์มานานเอ่ยขึ้นเบาๆเพื่อดักคอคนใจร้อน ก็อย่างว่าแหละนะ...เพชรน่ะขึ้นชื่อว่าเป็นสุดยอดอัญมณีที่ไม่มีสิ่งใดจะสามารถทำลายลงได้นอกจากจะเป็นเพชรด้วยกันเอง ด้วยเหตุนี้จึงเป็นที่มาของสำนวนที่ว่า ‘เพชรตัดเพชร’ ยังไงล่ะ แต่ก็นะ...ทับทิมน่ะมีความแข็งแรงมาก แต่ก็ยังเป็นรองเพชรอยู่นั่นแหละ
ด้วยเหตุนี้ล่ะมั้งเพลิงพลอยถึงได้มีอำนาจรองมาจากเพชรพันเจียร์ในทุกเรื่องอยู่ร่ำไป!
“เหอะ ในสมองของฉันไม่มีคำว่า ‘ริษยา’ อยู่ในสารบบเลยเหอะยัยเอม -*-”
“เหรอออออ~!”
“เอออออ!!!”
ประกายไฟแลบแปลบปลาบปรากฏขึ้นระหว่างสายตาของสองหนุ่มสาวคู่นี้ จนเจ้าของแว่นตากรอบสีดำผึ่งไม่ค่อยแสดงอารมณ์ออกมาทางสีหน้าเท่าได้นักอย่าง ‘ภูไพลิน’ ต้องรีบปรามก่อนที่เรื่องจะไม่จบ -_-;
“พวกนายสองคนเลิกทะเลาะกันซักสองนาทีจะได้มั้ยครับคุณเอม คุณพลอย!”
“พลอยบ้านแกอ่ะดิ! ฉันชื่อเพลิงโว้ยยยยย!!! :(”
เพลิงพลอยเถียงอย่างเอาเรื่อง เขาไม่ชอบด้วยซ้ำที่ชื่อของเขามีคำว่า ‘พลอย’ ติดอยู่ แม้จะรู้ดีว่าเมื่อนำทั้งสองคำมารวมกันแล้วจะได้ความหมายซึ่งบ่งบอกถึงทับทิมก็ตาม แต่มันดูผู้ยิ้งผู้หญิงเสียจนทำให้เขาโมโหทุกครั้งที่มีคนเรียกเขาด้วยชื่อนี้!
“คุณเพลิงพลอย -_-”
“ไอ้หน้าด้าน!”
“ผมหน้านิ่งครับไม่ได้หน้าด้าน -_-”
“มันก็เหมือนกันน่ะแหละ! ชิ!”
“เลิกเถียงคนอื่นซักวันจะตายมั้ยเนี่ยนายอ่ะ?”
เพชรพันเจียร์ตบบ่าเพลิงพลอยเบาๆ แต่ดูท่าว่าคนใจร้อนแถมยังแอบขี้อิจฉาถึงกับรีบปัดมือออกอย่างรวดเร็วก่อนจะมองค้อนใส่คนอื่นๆในกลุ่มด้วยความไม่ชอบใจ สมเป็นเพลิงพลอยจริงๆ... ไม่ยอมใครง่ายๆ แต่กลับต้องมายอมแพ้ให้กับคนอย่างเพชร!
“ชิ! :(”
เพลิงพลอยเชิดเบาๆ จับเข็มกลัดทับทิมที่ถูกออกแบบมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ ตั้งแต่ที่บัวแก้วเสนอให้มีโปรเจกต์ทำเข็มกลัดสัญลักษณ์ของแต่ละคนนั้น ดูเหมือนว่าเพลิงพลอยจะเป็นคนที่เรื่องน้อยที่สุดเพราะเขาเป็นคนตรงๆ ไม่ชอบอะไรที่มันซับซ้อน (และใช้ความคิด!) เข็มกลัดของเขาจึงเน้นทับทิมที่ใช้ทับทิมเม็ดใหญ่แหลมหัวท้ายดัดเหลี่ยมเข้าหากึงกลางและใช้ทองเส้นดัดเป็นควันหน้าและหลังเพียงสองเส้น นับเป็นเข็มกลัดที่ง่ายดีแท้ ผิดกับของคนอื่นๆที่สรรหารูปนั่นรูปนี่มา ซึ่งบัวแก้วก็ดัดแปลงบ้าง ให้ช่างทำช่วยออกแบบบ้างแล้วแต่ความเหมาะสมจึงออกมาเป็นรูปนกยูง ดอกไม้ตามแต่คนชอบ
“และแล้วก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย... เชิญพบกับ...หนุ่มฮอตสาวฮอต Cardinal Gems ได้เลยค่ะ!!!”
ทุกๆคนก้าวออกจากเวทีแทบจะพร้อมๆกันโดยให้เมอร์ลินดานำออกไปก่อน ตามมาด้วยภูไพลิน อะเมทิสต์ เพลิงพลอยและเพชรพันเจียร์ตามลำดับ!
……………………………………………………………..
[3.4.56]
หลายคนถามว่าหลังจากแต่ง Orion’s Complex เสร็จแล้ว แต่งเรื่องอะไรต่อ...เฉลย เรื่องนี้ไงจ๊ะ!
ประเด็นคือตอนนั้นอยากแต่งเซตใหม่ที่เอาความเชื่อเรื่องอัญมณีมาผูกด้วย จึงก่อเกิดเป็นเซต Cardinal G. Club ชมรมที่หนุ่มสาวทั้งห้าจะช่วยปัดเป่าความทุกข์ให้คุณได้ ใจจริงตั้งเป้าหมายจะแต่งเรื่อง ‘Keen Emerald’ ให้จบ ไปๆมาๆ กลายเป็นว่าลัดคิวเขียน ‘Rest Ruby’ ก่อนเฉยเลย 555 เป็นอย่างนี้ทุกเรื่อง สิน่า!
ฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะครับ... ยังแต่งไม่จบ 555
แต่ชอบ...เพราะคุณเพลิงฮอตได้ใจพ่อยกแม่ยกจริงจริง!
ป.ล. ชักจะชอบเขียนพระเอกเป็นแบดบอยแล้วสิ หึๆ
ความคิดเห็น