คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #59 : [Kris x Suho] Oh.. My Pretty Boy - 3 -
::KrisxSuho::
By Soulinaj.
แสงแดดแห่งวันใหม่สาดส่องเข้ามาในห้องนอนในห้องพักขนาดสองคน ขณะที่คนหนึ่งนั้นค่อย ๆ ลืมตาขึ้น คนตัวเล็กกว่ากลับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้าเพื่อหนีแสงแดดนั้น คริสยิ้มกับอากัปกริยาของจุนมยอน ก่อนที่ตัวเขาเองจะลุกขึ้นไปหยิบมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือดูแล้วเหลือบไปมองตารางเรียนของรูมเมทตัวเล็ก
“เตี้ย… อีกห้านาทีเตี้ยไม่ลุก เตี้ยจะสายนะเตี้ยนะ” เสียงทุ้มว่าพร้อมกับยื่นมือไปดึงข้อเท้าเล็กน้อย ๆ แต่คนขี้เซายังไงก็คงไม่ตื่นง่ายหรอก คริสเลยเน้นย้ำคำว่า เตี้ย ไปอีกหลาย ๆ ครั้งจนเจ้าตัวเล็กมันหงุดหงิดแล้วลุกขึ้นมาเองนั่นแหละ
“แม่ง!! คำก็เตี้ย สองคำก็เตี้ย!!! กูขอแช่งให้มึงมีแฟนเตี้ย ไอ้คริส!!!” คนถูกแช่งยิ้มกรุ้มกริ้มแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้
“ถ้าแฟนเตี้ยคนนั้นเป็นมึงก็ดีนะ” ว่าจบก็รีบผละออกแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์ดี ทิ้งให้คนที่ถูกหยอดนั้นตื่นเต็มตาแล้วหงุดหงิดเต็มที่
แม่ง!! นี่จะเอากูให้ได้จริง ๆ เหรอครับไอ้คุณคริส!!
แต่ในขณะที่คริสกำลังอาบน้ำและจุนมยอนกำลังหงุดหงิดและหัวฟูอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ของคริสก็ดังขึ้น ดวงตาคู่กลมหันไปมองสิ่งที่กำลังรบกวนเวลาหงุดหงิดของเขาแล้วตะโกนเรียกไอ้คนที่อาบน้ำชักช้า สงสัยแม่งชักอยู่นั่นแหละทันที
“มึงโทรศัพท์ ว่าวให้มันเสร็จ ๆ แล้วออกมารับทีดิ๊!!”
“ว่าวบ้าไร รับให้ก่อนดิ๊ ยาสระผมเข้าตา!!” มันตะโกนกลับมาพร้อมกับคนถูกขอร้องหน้ามุ่ยลงทันที นี่เห็นเป็นใช้รึไงวะ แต่ทำไงได้ เมื่อความรำคาญมีมากกว่านี่นา
“สวัสดีครับ คริสอาบน้ำอยู่ครับ” จุนมยอนสไลด์โทรศัพท์อย่างเก้ ๆ กังๆ เมื่อเขามันไม่ถูกนวัตกรรมของค่ายนี้เท่าไร
(เหรอคะ… คืองั้นฝากบอกพี่คริสให้โทรกลับ และอย่าลืมนัดด้วย แค่นี้แหละค่ะ ขอบคุณนะคะ) เสียงเล็กๆหวาน ๆ ของสตรีที่ปลายสาย ทำให้จุนมยอนรู้สึกแปลก ๆ แต่เมื่อเข้าของโทรศัพท์ออกมาพอดี เขาก็เลยส่งต่อให้มันเลย ตอนนี้จุนมยอนไม่รู้หรอกว่าหน้าของตัวเองมันเป็นยังไง แต่เชื่อเหอะ มันโคตรหน้ากลัว
เพราะเขากำลังรู้สึกหงุดหงิด
“ว่าไงครับอลิซ…” จุนมยอนไม่ได้ยินอะไรหลังจากนั้นอีกแล้ว เขารีบเดินเข้าห้องน้ำอย่างไม่สนใจสายตาของคนตัวสูงด้วยซ้ำ และไม่เข้าใจตัวเองด้วยแม่งทำไมต้องหงุดหงิด
...มันก็แค่เพื่อนกันป่ะวะ...แล้วนี่กูจะไปหงุดหงิดทำไมที่แม่งคุยกับผู้หญิง…
คิมจุนมยอนแม่งต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ ๆ
“แม่งเป็นอะไรวะ” ปาร์คชานยอลเอ่ยถามขึ้นเมื่อพวกเขามานั่งที่โต๊ะม้าหินหน้าคณะที่จุนมยอนมานั่งอยู่ก่อนแล้ว แต่พอชานยอลกับคริสมานั่งคนตัวเล็กก็จูงมือแพคฮยอนเดินขึ้นห้องไปเสียอย่างนั้น วันนี้พวกเขามีเรียนเซคเดียวกัน ซึ่งจริง ๆ แล้วเอกที่คริสเรียนมันไม่ได้ลงเซคนี้หรอก แต่มันเบลอตอนเขาทะเบียนกันมันเลยลงผิดเซค
“กูก็ไม่รู้ นี่มันหนีกูออกจากห้องก่อน ไม่พูดไม่จา ถามไม่ตอบ โทรไม่รับ ดีแม่งยังไม่บล็อกไลน์กู” คริสตอบอย่างหงุดหงิด ก็เขาไม่เข้าใจจริง ๆ นี่หว่า แค่รับโทรศัพท์แทนมันน่าโมโหขนาดนั้นเลยรึไงวะ
“ก่อนหน้านั้นมันเกิดไรขึ้น มึงทำอะไรมันรึเปล่า?” คำถามของชานยอลทำให้คริสขมวดคิ้วจนหน้าแทบยับ
“ใช้มันรับโทรศัพท์”
“แค่นั้นก็ไม่เห็นน่าจะโกรธอะไร... “
“กูเรียกมันเตี้ยซ้ำ ๆ หลายรอบ… เพราะงี้ป่ะวะ…”
“แต่มึงก็เรียกเป็นปกตินะ… ยังไงมึงก็พยายามคิดต่อไปแล้วกัน กูไปเรียนก่อน” ชานยอลวิ่งตามคนตัวเล็กขึ้นไปอย่างหน้าตายิ้มแฉ่ง แน่สิก็เขากำลังทำให้ตัวเองคะแนนตกอยู่นี่ แล้วมันก็ได้เปรียบสุด ๆ รีบวิงไปแบบนั้น เชื่อเหอะ เขาไม่มีทางได้นั่งข้างจุนมยอนเหมือนทุกทีแหง
และมันผิดจากที่เขาคิดที่ไหนวะ… เมื่อคริสก้าวเข้ามาในห้องเรียน เก้าอี้ที่ว่างนั้นมีอยู่สองที่ในแถวที่จุนมยอนนั่ง คือข้างชานยอลกับ แพคฮยอน เมื่อเห็นดังขึ้นร่างสูงจึงเดินเลยขึ้นไปนั่งยังแถวบนสุดแทน ยิ่งทำให้จุนมยอนหน้ามุ่ยลงไปอีกสเต็ป…
“ตกลงมึงโกรธอะไรมัน” แพคฮยอนเอ่ยถามคนตัวดีต้นเรื่องที่มันตั้งใจเรียนผิดวิสัย
“ไม่ได้กวนตีน… แต่กูไม่รู้จริงๆวะ” คนต้นเรื่องเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เจือไปด้วยความหงุดหงิด… อย่างที่บอกกับทั้งชานยอล แบคฮยอน และตัวของเขาเองนั่นแหละ…
“เมื่อเช้าเกิดไรขึ้น.. กูขอแบบละเอียดยิบนะ ไม่เอาข้ามไปข้ามมา เอาเป็นว่า มึงเริ่มเคืองมันตั้งแต่เมื่อไร”
“หลังจากกูรับโทรศัพท์มัน”
“แล้วใครโทรมา”
“เป็นเสียงผู้หญิง พวกมึงนี่จะขุดหาซากไรวะ หงุดหงิดขึ้นมาอีกแล้วเนี่ย!!” ชัดเจน… แพคฮยอนคิดในใจพร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายกับคนที่ไม่รู้ตัวว่า นั่นแหละคือเหตุผลที่ตัวเองกำลังหงุดหงิดเสียเต็มประดาอยู่ตอนนี้
ดวงตาเรียวเหลือบมองไปยังเพื่อนสนิทตัวสูงที่ฉีกยิ้มกว้างอย่างไม่เป็นธรรมชาติฟังคำระบายของจุนมยอนอย่างนึกสงสาร…
มันชัดเจนแล้วว่าเกมนี้ใครเป็นฝ่ายชนะ… เมื่อจุนมยอนกำลังหึงคริสที่มีหญิงสาวที่ไหนไม่รู้โทรมาแบบนี้
ก่อนเรียนว่ามันอาการหนักแล้ว หลังเลิกเรียนที่คริสเดินออกจากห้องไปแม่งยิ่งกว่า… แพคฮยอนถอนหายใจพร้อมกับมองเจ้าเพื่อนตัวดีที่มันดันโง่ผิดจังหวะกำลังมองตามแผ่นหลังกว้างของคริสที่เดินออกไปตั้งแต่ครูผู้สอนบอกเลิกชั้น
“ไม่เป็นไรนะมึง” แพคฮยอนว่าพร้อมกับตบไหล่เพื่อนรักไปเบา ๆ อย่างให้กำลังใจ หากแต่จุนมยอนที่กำลังหงุดหงิดไม่ฟังอะไร เขาเก็บข้าวของใส่กระเป๋าแล้วเดินออกไปนอกห้องอย่างรวดเร็ว เพื่อตามเจ้ารูมเมทตัวสูงนั้นไป แต่เมื่อตามมาถึงภาพที่เห็นคือเจ้ารูมเมทตัวสูงกำลังยืนคุยกับหญิงสาวตัวเล็ก ๆ ที่มีเส้นผมสีทองยาวถึงกลางหลัง
ใบหน้าของคริสแย้มยิ้มอย่างเป็นสุขเสียยิ่งกว่าจุนมยอนจะเคยเห็น ความเจ็บแปลบที่หน้าแกทำให้เขาเหยียดยิ้มกว้างแล้วเดินผ่านคนทั้งคู่ไปอย่างไม่สนใจ เสียงทักของคนตัวสูงเมื่อเห็นว่าเขาเดินผ่านไปแล้ว
จุนมยอนไม่รู้จะทำหน้ายังไง นอกเสียจากเหยียดยิ้มให้กว้างที่สุด และเดินไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทั้ง ๆ ที่เขาไม่เข้าใจเลยสักนิด… ว่าตอนนี้สิ่งที่เขารู้สึกมันคืออะไรกันแน่
“แฟนพี่คริสเหรอคะ” เสียงหวานของหญิงสาวตัวเล็กเจ้าของเส้นผมสีอ่อนเอ่ยถามขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็น หลังจากที่เธอกับพี่ชายเดินเข้ามานั่งในร้านอาหารเล็ก ๆ ที่อยู่หน้ามอแล้ว
“ใคร” เสียงทุ้มตอบกลับไปอย่างเคร่งเครียด เรียกใบหน้ามุ่ย ๆ จากผู้มีศักดิ์เป็นน้องสาวได้เป็นอย่างดี
“คนที่พี่เรียกคอจะพัง แต่เขาไม่สนใจไงคะ… อลิซรู้นะ เหมือนเคยเห็นรูปในห้องพี่ชายเลย” เสียงหวานเอ่ยอย่างรู้ทัน ก่อนจะหยิบเมนูขึ้นมาเปิดดูอย่างไม่สนใจสภาพหงุดหงิดแทบบ้าของพี่ชายเลยสักนิด
“รู้แล้วยังลากพี่มานั่งกินข้าวด้วยแบบนี้เนี่ยนะ…” คริสว่าพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาคนที่กำลังทำให้เขาไม่มีอารมณ์ทำอะไรแบบนี้ จุนมยอนไม่มองหน้าไม่สนใจไม่รับโทรศัพท์เขาเลยตั้งแต่เช้า มันยิ่งทำให้เขาไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ พอไปถามเจ้าเพื่อตัวเล็กอย่างแพคฮยอนมันก็เสือกไม่ช่วยอีก แล้วแบบนี้เขาจะรู้ไหมว่าจุนมยอนเป็นอะไร…
หรือเขาจะโง่อย่างที่เจ้าเพื่อนพวกนั้นบอกกันนะ
“ไม่ลากมาสิ พี่ได้ไปกวนเขาให้พี่ชายคนนั้นวิ่งหนีไปไกลกว่าเดิมอีกน่ะสิคะ เอาสปาเก็ตตี้คาโบนาร่าค่ะ พี่ชายจะสั่งอะไรไหมคะ” คริสส่ายหน้าให้กับคำถามนั้น ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาส่งข้อความให้กับจุนมยอนอีกครั้ง
การกระทำซ้ำ ๆ ของลูกพี่ลูกน้องทำให้อลิซส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยใจ ปกติแล้วพี่คริสจะฉลาดในเรื่องพวกนี้มาก ๆ แต่พอเจอคนที่ชอบจริง ๆ แล้วดันโง่เสียจนเธออดขำไม่ได้ แต่ก็เหนื่อยใจปนสงสารคนคนนั้นไปด้วย
“พี่ส่งให้มือถือเขาพังมันก็ไม่ช่วยหรอก… ถามจริง ๆ นะคะ พี่ไปทำไรให้เขา”
“ให้รับโทรศัพท์อลิซเมื่อเช้าไง หลังจากนั้นเขาก็ไม่พูดกับพี่เลย หรือเธอพูดอะไรใส่เขา” คนถูกกล่าวหน้าส่ายหน้าไปมาจนหน้าม้ากระจาย
“งั้นหนูรู้แล้วล่ะ ว่าพี่ชายคนนั้นเขาเป็นอะไร”
“กูเนี่ยนะหึง ? พวกมึงแม่งบ้ารึเปล่า กูเนี่ยนะ จะหึงไอ้เหี้ยนั่น” จุนมยอนเอ่ยเสียงเรียบกับคำตอบที่ได้รับจากเพื่อนสนิทเตี้ยสูงจอมกวนตีน แต่คำตอบนั่นทำให้เขาขมวดคิ้วจนแทบชนกัน ไอ้พวกนี้สมองมันต้องมีปัญหาแน่ ๆ คิดออกมาแบบนี้ได้ไง
เขาไม่ได้….ชอบ….คริสสักหน่อย
“หลักฐานชัดครับเพื่อน… หงุดหงิดหลังจากมันให้รับโทรศัพท์สาว จะมีสาเหตุอื่นได้ไง” ปาร์คชานยอลเอ่ยขึ้นเป็นอีกเสียง เพื่อยืนยันคำพูดของแพคฮยอน… เขานี่รู้ดีกว่าแพคฮยอนที่ไม่ลงสนามแย่งชิงจุนมยอนหลายเท่า จุนมยอนยืนเฉย ให้คริสกอดไม่พอ ยังไปหอมแก้มมันอีก
นี่เขาเรียกว่าแอบรักเขาไม่รู้ตัวชัด ๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บ ดันไปแพ้ให้กับไอ้โง่ตัวนั้นได้ยังไง
“พวกมึงบ้าไปแล้ว กูไม่ได้ชอบไอ้เหี้ยนั่น แล้กูจะไปหึงแม่งได้ไง” จุนมยอนตอบพร้อมกับขมวดคิ้วจนแทบจะชนกัน… เขาไม่เคยคิดอะไรแบบนี้กับคริสจริง ๆ แต่กับพี่คยูฮยอนที่มาจีบเขาเมื่อวานคือไม่ชอบจริง ๆ ไม่มีความรู้สึกว่าอยากจะสานความสัมพันธ์ หรือแม้กระทั่งอยากรู้จัก
โดยเฉพาะอ้อมกอดนั้น… เขากลับรู้สึกดีกับอ้อมกอดของคริสมากกว่า
ไม่ดิ… มันก็แค่เป็นเพื่อนเป็นรูมเมท… มันก็แค่นั้น
แต่เมื่อคิดถึงอ้อมกอดของคริส… ใบหน้าหวานก็ระเรื่อขึ้นอย่างไม่อาจห้ามได้ จุนมยอนหันใบหน้าไปทางอื่นเพื่อปกปิดใบหน้าของตน ทำให้เขาไม่ได้เห็นสารที่ถูกส่งทางสายตาระหว่างแพคฮยอนกับชานยอลประมาณว่า
‘ชัวร์ล่ะ’
“ไม่ชอบมัน แต่หน้าแดงชิบหาย…” ชานยอลเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มกว้าง ถึงเขาจะแอบชอบจุนมยอน แต่เชื่อเถอะว่ามันอยู่นอกเหนือความยากแกล้งของเขา… ถึงจะเสียดายนิด ๆ ที่คนที่ทำให้จุนมยอนเขินได้ไม่ใช่ตัวเองก็เถอะ
แต่ภาพของคนสองคนที่กอดกันเมื่อวานยังฉายชัดอยู่ในความทรงจำ ภาพของจุนมยอนที่เขย่งหอมแก้มคริสก็เช่นกัน…
มันชัดเจนว่าคนสองคนมันคิดยังไง
แต่แม่งโคตรโง่ แม่งทั้งคู่ โง่แบบหาอะไรเปรียบไม่ได้
โง่แบบที่เขาอยากแทรกเข้าไปแทนที่ แต่ทำไม่ได้… เพราะไม่อยากทำร้ายจุนมยอน
“มึงไม่พูดก็ไม่มีใครหาว่าเป็นใบ้หรอก” จุนมยอนว่าพร้อมกับถึงผ้าห่มของแพคฮยอนขึ้นคลุมโปง พร้อมกับพลิกตัวหนีไปอีกทาง…
ใช่แล้ว… ตอนนี้พวกเขาสามคนกำลังนอนกองอยู่ในหอนอกของแพคฮยอนที่ทางบ้านซื้อไว้ให้เพื่อทำกิจกรรมดึก ๆ หรือไม่ก็คิดอยากจะสังสรรค์กับเพื่อน ๆ แต่ตอนนี้มันกำลังกลายเป็นแหล่งกบดานของจุนมยอน ซึ่งถามว่าเจ้าของห้องมันเต็มใจไหม… พยอนแบคฮยอนบอกได้อย่างเต็มปากเลยว่าไม่… แต่ปฏิเสธได้ไหม… มันก็ไม่อีกนั่นแหละ!!
พ่อเป็นเจ้าพ่อ แค่หาห้องอยู่มันไม่เห็นจะยาก!! แล้วทำไมผลกรรมมันต้องมาตกอยู่ที่ห้องของเขาด้วยล่ะ!!
“แล้วมึงจะไม่กลับหอรึไง” เจ้าของห้องว่าพร้อมกับทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงเดียวกับเจ้าเพื่อนตัวดีที่คลุมโปงนอนไปแล้ว
“ไม่กลับ… กลับไปกูก็ต้องแพ้ดิ่วะ”
“แต่กูว่าไม่กลับมึงยิ่งแพ้นะ… แพ้เพราะหึงมันไง” ชานยอลเอ่ยสวนขึ้นทันทีพร้อมรอยยิ้มกว้าง เมื่อเห็นปฏิกิริยาตอบสนองที่พยายามปกปิดมากขนาดไหนของจุนมยอน…
มันเป็นคนน่ารัก…. แต่ไม่ได้น่ารักเพื่อเขา
สำหรับชานยอล เขาเจ็บใจตรงนี้แหละ
“หึงพ่อมึงสิ!! หุบปากไปเลย!!” เสียงหวานตวาดลั่นพร้อมกับหยิบหมอนที่แพคฮยอนกำลังจะเงยหัวหนุนไปปาใส่ไอ้โย่งที่นั่งอยู่ที่โซฟาปลายเตียงทันที
“นี่เล่นชู้กับพ่อกูก็ไม่บ้าน จะได้รีบพามึงเข้าบ้าน” ชานยอลว่าหน้าทะเล้นพร้อมกับแกล้งดึงขาคนตัวเล็กให้มาใกล้ตัว แล้วขึ้นทาบทับ กดข้อมือเล็กไว้กับเตียง ท่ามกลางความตกใจของเจ้าของห้องที่พยายามเบิกตากว้าง และอ้าปากค้างอย่างไม่อยากเชื่อ
“เผื่อลืมว่ากูสายดำ!!” ว่าจบ เรียวขางามก็ถีบเข้าให้ที่กลางท้อง ก่อนจะง้างแล้วเตะเข้าให้ที่บริเวณสีข้าง ทำให้ร่างสูงพลิกลงไปนอนข้าง ๆ แทน
จุนมยอนหอบหายใจถี่อย่างตกใจ ก่อนจะค้อนคนที่นอนจับเอวแล้วร้องลั่นห้องอยู่อย่างสมเพช…
“ชานยอล… มึงจับผิดข้าง” จุนมยอนว่าพร้อมกับส่ายหัวไปมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเหลือบไปมองเจ้าของห้องที่ช็อกค้างไปเสียแล้ว…
“แพคฮยอน… มึงเต็มใจให้กูอยู่ใช่ไหม” จุนมยอนว่าพร้อมกับยิ้มกว้างให้เพื่อนสนิทที่แสนน่ารักและไม่เคยขัดเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว
...แต่จุนมยอนคนต้องบันทึกสถิตินั้นใหม่ในเมื่อ…
“ไม่เว้ย!!” เจ้าของห้องตอบเสียงดังฟังชัด จนคนถามถึงกับไปต่อไม่เป็น เพราะตลอดมาแพคฮยอนไม่เคยขัดเขาเลยสักครั้ง
“ไหงงั้นวะ… ช่วยเพื่อนไม่ได้เลยอ่อ นี่เพื่อนกำลังหนีอยู่นะครับ…”
“เรื่องของมึงเลยครับ เดี๋ยวถ้าเมทมึงตามมาเจอนะ ไม่อยากจะคิดสภาพห้องกูเลย… นี่มึงอยู่ไม่ถึงสองชั่วโมง ยังเกือบเล่นเพื่อนกับไอ้ยอลมันงี้ ถ้าคริสมาด้วยมึงจะไม่สวิงกิ้งกันรึไง!! เชี่ย!! ตีมาทำซากไรวะ เจ็บนะเว้ย!!” จุนมยอนยกมือขึ้นตบหัวเจ้าเพื่อนตัวเล็กที่วันนี้ปีกกล้าขาแข็งเป็นพิเศษ
“สวิงกิ้งพ่อมึงดิ!! คิดงี้มาเป็นเมียพี่ก่อนไหมครับ น้องแพคฮยอน” ว่าไปอย่างนั้นแหละ ก่อนที่จุนมยอนจะลุกขึ้นแล้วตรงไปคว้ากระเป๋าของตัวเองที่กองอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิด
“มึงจะไปไหนวะจุนมยอน” ชานยอลเอ่ยถามขึ้นอย่างตกใจ เมื่อเห็นคนที่จะเป็นจะตายยังไงก็จะมาห้องแพคฮยอนให้ได้กำลังถือเดินออกจากห้องไป
“ไปซื้อคอนโด… พวกมึงก็รู้ว่าฉันโทรหาพ่อ ไม่ถึงห้านาที ก็ได้แล้ว” ว่าจบก็ยักคิ้วขึ้นข้างนึงอย่างกวนตีนเพื่อนสนิทสุด ๆ แต่ก็ต้องชะงัก กับร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า
ดวงหน้าหล่อเหลาของคนมาใหม่นิ่งสนิทเสียจนคนตัวเล็กอดกลัวไม่ได้ ดวงตาคู่คมนั้นจ้องมองเขานิ่ง ไม่พูดไม่จา คนตัวเล็กกว่าตีหน้าเรียบทันทีที่เห็นคนต้นเรื่องที่ทำให้ตัวเองหงุดหงิดอยู่แบบหาเหตุผลไม่ได้ ก่อนที่เขาเสตาหลบแล้วเบี่ยงตัวเดินผ่านร่างสูงไป
ไม่อยากเจอ ไม่อยากเห็นหน้า และโคตรไม่อยากพูดด้วยเลย
เสือกโผล่มาเพื่ออะไร
ทำไมไม่ไปหาผู้หญิงคนนั้นล่ะวะ
แต่ก่อนที่เขาจะเดินผ่านร่างสูงไปได้ มือหนาก็คว้าแขนเล็กแล้วกระชากให้หันกลับมา ก่อนที่จะกดข้อมือเล็กทั้งสองไว้กับกำแพงห้องด้านข้าง แล้วส่งสายตาไปให้ชานยอล และเจ้าเพื่อนตัวโย่งก็รีบลุกมาปิดประตูให้อย่างรวดเร็ว ทำให้นอกห้องนี้ มีเพียงเขากับจุนมยอน และทางเดินอันเงียบสงบเท่านั้น
คนตัวเล็กดิ้นไปอย่างหงุดหงิด นี่สายดำก็ไม่ช่วย เมื่อแรงที่มีมันสู้คริสไม่ได้เลยสักนิด
“ไอ้เหี้ยคริส!! ปล่อยกูนะเว้ย!!” ดิ้นไปพร้อมกับก่นด่าสารพัด แต่มันไม่สะเทือนเลยสักนิด จุนมยอนเม้มปากแน่นอย่างโกรธแค้น แล้วเงยหน้าขึ้นหมายจะด่าต่อ หากแต่ริมฝีปากร้อนกับทาบทับลงมาอย่างแผ่วเบา
คนเป็นเพื่อนกัน… มีตั้งหลายร้อยหลากพันวิธีที่จะทำให้เพื่อนหายป้า
แต่สำหรับคนที่แอบชอบ… จะมีสักกี่วิธีกันเชียว
คริสถอนริมฝีปากออกก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากอย่างอันตราย ดวงตาคู่นั้นทอประกายไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด เมื่อจุนมยอนยังคงพยายามดิ้นให้หลุดจากมือของเขา เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นชิดริมฝีปาก ในขณะที่ดวงตาคู่คมนั้นใกล้เกินกว่าที่จุนมยอนเสหลบได้
“นี่รังเกียจกันขนาดจะย้ายออกไปอยู่คอนโดเลยเหรอครับ… คุณรูมเมท”
ปั่นมาหลายวัน ในที่สุดก็เสร็จ 5555555
แต่มันยังไม่จบอ่ะจิ่ ถถถถถถถถถถถถ
สวัสดีค่ะทุกคนน ไม่เจอกันนาน(?)เนอะะ คิดถึงเค้าบ้างไหมมม คิดถึงเขารึเปล่าาาา (*3*)/ แต่โบว์คิดถึงทุก ๆ คนมากนะคะ 55555555555
ถ้าใครจะสังเกต... สำหรับตอนนี้เราจั่วหัวเรียบร้อยแล้วนะว่าคู่ไหน และอีกอย่างคือ พิจุนมยอนนางมีฟามรู้สึก ซัมติงรองกับคุณรูมเมทแล้วค่ะะ อย่างนี้จะให้นางไปซัมติงกับพิชยอลคงไม่ได้แล้วเนอะะ 55555555555
เปิดจองแล้ววว สำหรับช็อทฟิค แต่ยังไม่ได้เอารายละเอียดลงเพจเลยย รอกันก่อนน้า TOT
อย่าลืมติดแทก #ฟิคพี่จุนคนแมน เมื่อสครีมในทวิตเตอร์นะคะ แล้วเจอกันค่า > ___ <
ความคิดเห็น