★ Maybe you  เกมรักลับบอกใจ ว่าอาจใช่เธอ ☆★

ตอนที่ 3 : Chapter 2 ☆ เกมความลับ

Chapter 2 ☆ เกมความลับ


 

“หงิง หงิง ~”

“...”

“หงิง หงิง ~”

ฉันเกลียดเสียงนี้จริงๆ ให้ตายเถอะ!

ฉันกระแทกปากกาลงกับสมุดงานวิชาการตลาดของตัวเอง แล้วยืนขึ้นเท้าสะเอวมองไอ้หมูกลมที่นั่งแลบลิ้นมองฉันตาแป๋วอยู่กับพื้น

ทำท่าน่าสงสารอีกแล้วนะไอ้หมาบ้า! ขอฉันทำงานเสร็จก่อนไม่ได้หรือไงฮะ

“รู้แล้วๆ น่ารำคาญจริงๆ” ฉันต้องเอามันใส่ตะกร้าแล้วหิ้วมันออกมาจากห้องอีกครั้ง นี่แค่ฉันนั่งทำงานจนเลยสี่ทุ่มมาเกือบชั่วโมงเองนะ มันจะเอาแต่ใจให้ได้เลยไอ้หมาตัวนี้!

ถ้าไม่ติดว่าเป็นหมาของยัยมาร์กี้ ฉันคงจะเอาไปปล่อยให้คนอื่นเลี้ยงไปแล้วนะเนี่ย

ติ๊ง!

เสียงเดิมๆ ดังขึ้นเมื่อลิฟท์มาถึงยังชั้นดาดฟ้า ฉันแอบจะถอนหายใจออกมาไม่ได้

ชีวิตหน้าเศร้าของนางสาวคะนิ้ง เด็กหอผู้ต้องเลี้ยงหมาเพื่อน T^T แย่ที่สุด

ฉันเดินออกมายังด้านนอกดาดฟ้าในที่สุด ก่อนจะชะงักไป...เมื่อเห็นใครบางคนยืนเท้าริมขอบระเบียงดาดฟ้า แล้วมองไปทั่วบริเวณประหนึ่งตัวเองเป็นพระเอกเอ็มวีสักเพลง

ทำไม...เจอมนุษย์แทงค์น้ำอีกแล้ว!

ฉันเดินเงียบๆ ไปยังเก้าอี้ตัวประจำ ก่อนจะปล่อยหมูกลมออกมาวิ่งเล่น แต่ไอ้หมาสุดที่รักกลับวิ่งไปหาเขา แล้วตะกุยขาใหญ่ -_-;

ไอ้หมูกลมเป็นหมาเกย์หรือไงเนี่ย! วิ่งเข้าหาผู้ชายอยู่นั่น

หมอนั่นเหลือบมองขาตัวเองในทันที ก่อนที่เขาจะหันมามองฉัน

“อ้าว”

“=_=”

“วันนี้มาดึกนะหมูกลม ^^” ไม่ต้องมายิ้มให้ฉันจนตาหายแบบนี้เลยนะ! กวนประสาทที่สุด

“ฉันมีชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้นะ -_-“

“ก็เธอไม่บอกฉันนี่” เขานั่งยองๆ พลางลูบหัวเจ้าหมูกลมด้วยความเอ็นดู

“ฉันชื่อคะนิ้ง” ฉันอดจะพูดออกไปไม่ได้ ถ้าไม่บอก หมอนั่นก็ต้องเรียกฉันว่าหมูกลมต่อไปน่ะสิ เรื่องอะไรล่ะ!

“ฉันชื่อดีเดย์”

“เอ่อ...ฉันยังไม่ได้ถามนายเลยนะ” เขาเหลือบมองฉันแล้วยิ้มบางๆ ในทันที ก่อนจะลุกขึ้นแล้วปล่อยให้เจ้าหมูกลมวิ่งเล่นอยู่รอบๆ เขา

“ฉันพูดกับหมาต่างหาก : )”

“=O=!” หมอนั่นขำออกมาจนตาหยีอีกครั้ง ต่างกับฉันที่กำลังมองเขาด้วยสายตาไม่พอใจ

มาแย่งอาณาจักรของฉันกับไอ้หมูกลมไม่พอ ยังมากวนประสาทฉันอีกไอ้อาตี๋บ้านี่!

ฉันสะบัดหน้าหนีเขาแล้วนั่งลงที่เก้าตัวเดิม แต่หมอนั่นกลับเดินมานั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดียวกับฉันซะแบบนั้นน่ะ แม้ว่าเราจะนั่งห่างกันก็ตาม

เขาเอามือพาดพนักพิงไว้พลางผิวปากอย่างอารมณ์ดี ดีนะที่เก้าอี้ตัวนี้มันยาว ไม่อย่างนั้นหมอนี่คงจะเหมือนแต๊ะอั๋งฉันทางอ้อมเลย -_-

“บนนี้อากาศดีเนอะ ~” ฉันเหลือบมองเขาอีกครั้ง เขากำลังแหงนหน้ามองฟ้าแล้วยิ้มออกมาอย่างสบายอารมณ์

สรุปหมอนี่เป็นใครมาจากไหนกัน?

“นายพักอยู่ที่นี่เหรอ”

“...” เขาละสายตาจากท้องฟ้าพลางหันมามองฉัน

“คือฉันไม่เคยเห็นนายมาก่อนเลย =_=” เขาหัวเราะออกมาอีกครั้ง พลางยักไหล่ขึ้นเล็กน้อย

“ไม่บอก : )”

“...!”

“ความลับ” หนอยแน่! อยากรู้ตายล่ะ! ก็แค่ถามเพราะสงสัยนิดหน่อยเท่านั้นแหละ

สงสัยเป็นเพราะฉันทำหน้าตารังเกียจเดียดฉันท์เขาจนเกินไป เขาเลยหัวเราะร่าอีกครั้ง

“หัวเราะอะไรไม่ทราบ”

“เปล๊า ~” อยากจะขยี้หน้าตี๋ๆ นั่นจริงๆ เลย เชอะ

เขาใช้มือเคาะพนักพิง พลางฮัมเพลงออกมาเบาๆ หมอนี่คงจะลืมไปสินะว่ามีฉันนั่งอยู่ด้วย ถึงได้เสียงดังไม่เกรงใจใครแบบนี้น่ะ “ว่าแต่เธอพักอยู่ที่นี่เหรอ”

“ไม่บอก” เขาหันขวับกลับมาหาฉันทันที ฉันเลยแลบลิ้นใส่เขาบ้าง ในเมื่อนายไม่บอก ฉันก็ไม่บอกเหมือนกันนั่นล่ะ

“เหรอ...แต่ก็น่าจะอยู่ที่นี่นั่นล่ะใช่มั้ย : ) ไม่งั้นคงไม่พาหมาขึ้นมาได้ทุกวันหรอก”

“เหรอ นายก็เหมือนกันล่ะใช่มั้ย ไม่งั้นนายคงขึ้นมาที่นี่ไม่ได้ ย้ายมาใหม่ล่ะสิ”

“^^”

“-_-+” ฉันไม่เข้าใจว่าเราสองคนจะมานั่งเล่นสงครามประสาทกันให้ได้อะไรขึ้นมา ในเมื่อทั้งฉันและเขาก็ไม่ได้รู้จักกันแม้แต่นิด แต่ในเมื่อเขากวนฉันก่อน ฉันก็จะไม่ยอมแพ้เหมือนกันนั่นล่ะ

เอ๊ะ...เดี๋ยวนะ!

ทำไมฉันไม่ใช้ความสามารถพิเศษอันแปลกประหลาดพิสดารของตัวเองให้เป็นประโยชน์ล่ะ? ไม่แน่อีกสองสามชั่วโมงข้างหน้านี้ ฉันอาจจะเห็นว่าเขาไปไหนหรือทำอะไรก็ได้! จะได้รู้สักทีว่าเขาใช่คนในหอนี้หรือเปล่า

ฉันเขยิบเข้าไปใกล้เขานิดเดียว...แค่นิดเดียวจริงๆ นะ ก่อนจะหันไปมองเขาอีกครั้ง หมอนั่นหันมามองฉันอย่างแปลกใจ

ฉันจะแกล้งชวนเขาคุย แล้วฉันจะแอบจ้องตาเขาแบบจริงจัง คอยดูสิ!

“แล้วนายขึ้นมาที่นี่ทำไมดึกๆ แบบนี้”

“ความลับน่ะ : )” ฉันอดที่จะมู่หน้าไม่ได้ แต่ก็ยังไม่ลืมเป้าหมายของตัวเองในตอนนี้ ฉันเท้าแขนกับพนักพิงและนั่งหันตัวไปทางเขา ก่อนจะมองลึกเข้าไปยังดวงตาเรียวเล็กได้รูปของคนตรงหน้า

เพ่งเข้าไปคะนิ้ง เพ่งเข้าไป!

“ความลับเยอะจังนะ เกิดมาจากแทงค์น้ำรึไงนายน่ะ”

“ก็ไม่แน่เหมือนกันนะ” เขาหัวเราะออกมาอีกครั้งขณะที่ฉันยังคงจ้องมองเขาแบบไม่วางตา

“...”

“-_-“ เดี๋ยวนะ...นี่มันนานแล้วนะ! ทำไมหัวสมองและมโนภาพของฉันมันถึงว่างเปล่าแบบนี้ล่ะ! ปกติมันต้องมีภาพเหตุการณ์เกิดขึ้นสิ!

“...”

“นี่...” ฉันเริ่มขมวดคิ้ว คนตรงหน้าฉันก็เช่นกัน

“...”

“จ้องฉันขนาดนี้ เธอกินฉันเลยดีกว่ามั้ย” วะ...เวรกรรม! คำพูดของเขาทำให้ฉันรู้สึกตัวแล้วถอยกรูกลับมานั่งในระยะห่างเท่าเดิมทันที

เกิด...เกิดอะไรขึ้นเนี่ย! ทำไมฉันจ้องมองเขาแล้วถึงไม่เกิดอะไรขึ้นเลย! ฉันเพ่งเต็มที่เลยนะ!

หรือ...หรือว่าหมอนี่จะไม่ใช่คนจริงๆ O.O!

“บ๊อก บ๊อก บ๊อก!” เสียงของไอ้หมูกลมที่วิ่งมาทางนี้ดึงฉันให้หลุดจากห้วงความคิด ตัวอ้วนกลมของมันกระโจนขึ้นมาบนเก้าอี้ แล้วถลาเข้าไปซบตักหมอนั่นอีกครั้ง

แกเป็นหมาเกย์จริงๆ ใช่มั้ยไอ้หมูกลม T_T

ฉันเหลือบมองดีเดย์ที่อุ้มหมูกลมขึ้นมาอีกครั้ง หมอนี่เป็นใครมาจากไหนกันแน่เนี่ย T^T ไว้ใจไม่ได้! ทำไมฉันถึงรู้เรื่องเขาไม่ได้เหมือนคนอื่นๆ ล่ะ! ถ้าเขาไม่ใช่คนจริงๆ ล่ะก็นะ...

อ๋ายยยย น่ากลัวไปแล้ว!

ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้ในทันที เขาหันมามองฉันอย่างแปลกใจ

“ฉันจะกลับแล้ว” ฉันเดินไปตรงหน้าเขาแล้วยื่นมือไปข้างหน้า “ขอหมูกลมคืนด้วย”

หมอนั่นลุกจากเก้าอี้เช่นเดียวกัน และเขาก็ทำเหมือนเดิม...ทำท่าจะคืนฉัน แต่ก็ชักมือกลับไป แถมยังชูมือไว้เหนือหัว

"ฉันไม่คืนเธอแล้วได้มั้ย ^^”

“นะ...นี่!”

“มันน่ารักดีนะ ฉันชอบมันแล้วสิ” เขาเอี้ยวตัวหลบฉันที่พยายามจะกระโดดคว้าไอ้หมูกลมเอาไว้

“มันไม่ใช่ของฉันนะ มันของเพื่อนฉัน” หมอนั่นเริ่มอุ้มมันแล้วพาเดินไปรอบๆ ราวกลับจะแกล้งฉัน แล้วฉันก็ดันบ้าจี้เดินตามเขาซะด้วย

“นาย!”

“...”

“เอาคืนมานะ!”

“^^”

“นายดีเดย์!” เขาหยุดเดินในทันทีที่ฉันเรียกชื่อเขา หมอนั่นหันมาหาฉันแล้วยกยิ้มกวนๆ ให้อย่างเคย

“จะเอาคืนเหรอคุณคะนิ้ง” กวนได้ไม่มีใครเกินเลยให้ตายเหอะ! ฉันยกมือเท้าสะเอวข้างหนึ่ง ในขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้ฉัน แล้วยกเจ้าหมูกลมไปวางไว้ที่บ่าพลางใช้มือประคองมันไว้ “ฉันคืนให้ก็ได้”

“-_-“

“แต่เธอต้องบอกฉันมาก่อนว่าเธออยู่ที่นี่รึเปล่า” อะไรของนายกัน! ทีนายยังไม่บอกฉันเลยนะ

“เรื่องอะไรฉันต้องพูด นายยังไม่บอกอะไรฉันเลย” ฉันไม่บอกข้อมูลกับคนแปลกหน้าหรอกย่ะ! แม้ว่านายจะหน้าตาดีก็เถอะ อยู่ๆ ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ ไว้ใจไม่ได้เลย T_T

“ฮ่าๆ...ความลับเหรอไง”

“ทีนายยังเป็นความลับได้เลย =_=”

“^_^” เขายิ้มอีกแล้ว! หมอนั่นทำท่าจะส่งหมูกลมคืนฉันอยู่หลายที แต่สุดท้ายเขาก็ยกมันสูงไปซะทุกครั้ง! “...นี่”

“อะไร”

“มาเล่นเกมกันมั้ย”

“อย่ามาชวนฉันเล่นดอทเอนะ ฉันไม่ชอบ” เขาถึงกับหลุดขำก๊ากออกมา อะไร? ฉันพูดผิดตรงไหน? ผู้ชายเดี๋ยวนี้ ตัวโตๆ กันแล้ว ยังเห็นพากันนั่งเล่นดอทเอหามรุ่งหามค่ำไม่ใช่รึไง!

“ไม่ใช่เกมแบบนั้น ~” เขายกไอ้หมูกลมขึ้นไปวางบนหัวแทน ถ้ามันพูดได้ มันคงจะบอกว่าเวียนหัวแล้วที่โดนยกไปยกมาแบบนั้น -_-

และฉันก็ขอให้เห็บหมาขึ้นหัวนายด้วยละกันนะนายดีเดย์!

“ฉันหมายถึงเกมความลับต่างหาก”

“อะ...อะไรของนายเนี่ย” เขายกยิ้มบางๆ ขึ้นมา นัยน์ตาเรียวเล็กกลับดูกรุ้มกริ่มแบบประหลาดๆ จนไม่น่าไว้ใจ

“ก็ไหนๆ ฉันถามอะไรเธอเธอก็ไม่ยอมบอก เธอถามอะไรฉันฉันเองก็ไม่ตอบเช่นกัน”

“...”

“เรามาเล่นเกมล้วงความลับของอีกฝ่ายกันดีกว่า ^^”

“=O=” ฉันถึงกับอ้าปากหวอ หมอนี่คิดว่าฉันอยากรู้จักเขาขนาดนั้นเลยหรือไงกัน ไอ้มนุษย์ดาดฟ้า!

“ฉันอยากรู้ว่าเธอเป็นใคร ^^ และเธอเองก็อยากรู้เหมือนกันไม่ใช่เหรอว่าฉันเป็นใคร”

“=_=;”

“ไม่ว่าเรื่องอะไรก็แล้วแต่ที่เธอหรือฉันอยากรู้ ก็ถือว่าเป็นความลับของฝ่ายตรงข้ามทั้งหมด และถ้าฉันหรือเธอไปรู้ความลับนั้นมาได้ก็จะเท่ากับว่าเราได้คะแนนกันไปหนึ่งคะแนน”

“...”

“ใครล้วงความลับของอีกฝ่ายได้ก่อนห้าคะแนน คนนั้นจะเป็นผู้ชนะ”

“...” ฉันนิ่งเงียบไปเกือบนาที ไม่ใช่อะไรหรอก...ฉันแค่ไม่เข้าใจว่าเขาต้องการจะให้ฉันเล่นเกมนี้ไปเพื่ออะไรเนี่ย!

“ตกลงมั้ย?”

“ไม่ตกลง -_-“ ฉันตอบออกไปในทันที หมอนี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

“ตามใจเธอ ~ งั้นฉันเอาหมูกลมไปล่ะ” หมอนั่นหันหลังให้ฉันแล้วทำท่าจะเดินออกไปจากดาดฟ้านี้

ไม่นะ TOT!! ถ้าหมูกลมหายไป มาร์กี้เอาฉันตายแน่ กรี๊ดดดด!

ฉันวิ่งไม่คิดชีวิตไปดักหน้าเขาไว้ แล้วกางแขนออกสุดชีวิต

“นายเอาหมูกลมไปไม่ได้นะ!”

“...”

“ขอคืนเถอะนะ หมาตัวนี้ไม่ใช่ของฉันจริงๆ T^T” เขายักคิ้วให้ฉันด้วยท่าทางกวนๆ

“เรื่องเกมว่าไง”

“...”

“ตกลงก็จบแล้ว~ เธอได้หมาเธอคืนด้วยนี่ไง”

“T^T”

“เอ้าเร็ว ไม่งั้นฉันจะกลับละนะ”

“กะ...ก็ได้!” ไอ้มนุษย์ดาดฟ้า ไอ้บ้าประหลาด! อยู่ดีๆ ก็มาชวนฉันเล่นเกมอะไรก็ไม่รู้ บ้าชะมัดเลย ฮือๆ

แล้วทำไมฉันต้องเอาตัวเองมาแลกกับชีวิตของไอ้หมูกลมด้วยเนี่ย อยากจะกรี๊ดซะจริงๆ!

หมอนั่นส่งหมูกลมคืนให้ฉันอย่างไม่มีอิดออด และฉันก็รับมันมากอดไว้แน่นทันที เขาเอามือล้วงกระเป๋าด้านหน้าเสื้อคลุมตัวยาวของตัวเองพลางส่งยิ้มมาให้ฉัน

“รับปากแล้วนะ : )”

“รู้...รู้แล้วน่า!”

“อย่าลืมล่ะ ใครล้วงความลับได้ห้าคะแนนก่อนคนนั้นชนะ แล้วก็...มันชื่อเกมความลับ เพราะงั้นกติกาของมัน ทุกๆ อย่างก็ต้องเป็นความลับเหมือนกัน”

“=O=”

“มีแค่ฉันกับเธอเท่านั้นที่รู้ และถ้ามีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเอาไปแพร่งพรายก็จะแพ้ทันที”

“...”

“เข้าใจแล้วนะ ^^” ฉันไม่ตอบอะไร และยังคงไม่เข้าใจเขา เล่นไปให้มันได้อะไรขึ้นมาเนี่ย!

“แล้วคนชนะจะได้อะไร -_-“

“ไม่บอก”

“-_-^”

“ความลับ ;P” หนอยแน่! กวนฉันเข้าให้อีกแล้ว

“เกมบ้าอะไรของนาย ฉันไม่เล่นหรอก!” ฉันพูดกับเขาอย่างหมั่นไส้ ปากเก่งขึ้นมาทันทีเมื่อได้หมูกลมกลับมาแล้ว ฉันหันหลังให้เขา แล้วเดินกลับไปหยิบตะกร้าที่เก้าอี้

“ที่ไม่เล่นเพราะกลัวแพ้รึเปล่า”

“..!” ท้าทาย!

“ถ้าเธอไม่เล่น ฉันไม่รับรองความปลอดภัยของหมูกลมไม่รู้ด้วยนะ”

“=_=”

“ฉันชอบหมาเธอจริงๆ นะ ไม่ได้ล้อเล่น : )” เอาไอ้หมูกลมมาอ้างแบบนี้ฉันก็กลัวน่ะสิ!

“...”

“ถ้าฉันเอาไปบอกคนดูแลหอว่าเธอแอบเลี้ยงสัตว์จะเป็นยังไงนะ ~” นั่นไง...

ฉันเอาหมูกลมใส่ตะกร้าแล้วเดินกลับมาหาเขาอีกครั้ง เออ เล่นก็เล่น!

“ฉันเล่น!”

“...”

“แล้วฉันก็จะไม่แพ้นายด้วย” เขาหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ เชอะ หมั่นไส้ดวงตาของหมอนั่นจริงๆ

“ดีมาก” เขาถอยห่างออกจากฉัน และทิศทางที่เขาถอยไปก็คือประตูหนีไฟของชั้นดาดฟ้า “ฉันมีความลับให้เธอได้ล้วงเยอะแยะเลยล่ะ ;)”

“...”

“แล้วเจอกันคะนิ้ง” เขาส่งยิ้มสุดท้ายมาให้ฉัน ก่อนจะเปิดประตูหนีไฟออกไปจากดาดฟ้าแห่งนี้

ทำไมเขาไม่ลงลิฟท์อีกแล้วล่ะ -_-;

แล้วเขาจะมาล้วงความลับอะไรจากผู้หญิงที่ไม่มีอะไรอย่างฉันล่ะเนี่ย!

ฉันเองก็ใช่ว่าอยากจะรู้อะไรจากเขามาก แต่ขอแค่รู้ว่าหมอนี่เป็นใครมาจากไหนก็พอ..ไอ้มนุษย์ดาดฟ้าดีเดย์!

To be Continued

มุมทอล์ค *


สวัสดีค่าาาา วันนี้ขอคลานมาทักทายทุกคนน 555
อยากจะบอกว่าเปิดเทอมแล้ว แงงงงงงง
ขอบ่นหน่อยว่าเหนื่อยมากกกกกกก T T
ตารางเรียนเทอมนี้แบบว่า...กากมากกกค่ะ 55555
เรียนเช้าทุกวัน กรี๊ดมากกก
ไปเรียนมานี่ แบบง่วงมากก นั่งไปหลับไป 55555

บ่นเสร็จก็มาเข้าเรื่องกันอย่างเร็วไววว
อันที่จริงไม่ค่อยมีอะไรจะเม้าท์อาตี๋ คึๆๆๆๆ
เดี๋ยวทุกคนได้อ่านก็จะรู้เองงง โฮ่ >O<
จากอาตี๋ของทุกคน กลายร่างเป็นมนุษย์ประหลาดไปแล้วค่ะ
5555555555555

วันนี้มีนัดเจอกับเพื่อนเก่าตอนมอปลาย เลยเม้าท์นานไม่ได้ค่ะ TT
รีบมาอัพก่อนจะออกไป กลัวกลับช้า เดี๋ยวจะลืมอัพพพพ

สำหรับความคืบหน้าเท่าที่มีน้องนักอ่านไปสืบมา 555
เรื่องอาตี๋ออกปลาย พย. นี้นะคะะ
และคนวาดปกคือพี่ซูค่าา  >O<

วันนี้ขอเม้าท์เพียงเท่านี้ 555555
ขอขะแวบไปแต่งตัว เตรียมออกไปหาเพื่อนๆ ก่อนค่าา

คิดถึงงงเหมือนเดิมมมมมมมมมมม
ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ




อย่าลืมติดตามเรื่องนี้กันนะคะ !



1 เม้นท์ 1 กำลังใจเช่นเดิมม ^^
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ



ไว้เจอกันตอนหน้าค่าาา

รักทุกคนนนนนนน
ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ^3^



 

 

© Tenpoints !