คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Liebe und Verwirrung (ฟิคแต่งให้น้องสาวอ่าน) จะอ่านจะเม้นตามสบายครับ
Liebe und Verwirrung.
ตัวละครถูกสมมติขึ้น หากมีอยู่จริงขออภัย ^___^"
-นาคาซาวะ อากิระ บุตรชายคนเดียวของตระกูลนาคาซาวะ รักสนุก เย็นชา เห็นแก่ตัว
-ลี จีซู แฟนสาวของจียอนแต่กลับต้องมาเป็นของเล่นโปรดอากิระโดยไม่รู้ตัว เกลียดคนเห็นแก่ตัว
-ปาร์ค จียอน คนรักของจีซู เป็นคนเงียบไม่พูดไม่จา แท้จริงแล้วมีอะไรที่แฝงอยู่ยากจะคาดเดา
-นาคาซาวะ โมโต้(โมโตะ) ผู้เป็นพ่อของอากิระ นายท่านของของตระกูลยากูซ่าอันดับต้นๆของญี่ปุ่น
-นาคาซาวะ ฮานาบิชิ ผู้เป็นแม่ของอากิระมาจากตระกูลโอซานะ ค้าขายเพชรพลอยรายใหญ่
-คิม ฮงชอล หุ้นส่วนธุรกิจรายใหญ่ประเทศเกาหลีใต้ของตระกูลนาคาซาวะ
-คิม โบยอง บุตรสาวคนเดียวของฮงชอล ถูกตั้งเป้าหมายว่าจะหมั้นหมายกับอากิระโดยฝ่ายผู้ใหญ่
- - - Liebe und Verwirrung - - -
"เอกสารเล่มสุดท้ายใช่ไหม?"
"ครับ"
"เฮ้ออ.. ฉันจะอยู่คนเดียว"สิ้นเสียงทุ้มของชายหนุ่ม เหล่าลูกน้องทั้งหลายต่างพากันแยกย้ายออกไปข้างนอกห้องทันที ขายาวยกขึ้นพาดลงบนโต๊ะทำงานก่อนจะพิงพนักกับเก้าอี้ตัวใหญ่อย่างเบื่อหน่าย ชีวิตที่ดำเนินไปอย่างวันๆไร้จุดหมาย อายุเพียงแค่20 แต่คนอย่างผมกับต้องมารับภาระต่อจากพ่อแม่ ช่วยดำเนินธุรกิจรายใหญ่อันดับต้นๆของประเทศ ธุรกิจจอมปลอมที่จะเรียกว่าบดบังเบื้องหน้าก็เป็นได้เพราะตัวผมนั้นก็ไม่ ต่างอะไรกับลูกยากูซ่าดีๆนี่เอง
"นายน้อยอากิระครับ"
"เข้ามา"ร่างสูงขมวดคิ้วมุ่นก่อนจะส่งเสียงตอบรับอย่างเบื่อหน่าย ไม่นานลูกน้องคนหนึ่งก็เดินเข้ามาบอกกล่าวธุระของตน
"นายท่านบอกให้คุณหนูไปพบที่งานเลี้ยงหุ้นส่วนครับ"
"ที่ไหน?"
"มูมิโฮเตลครับ"หน้าคมพยักขึ้นลงราวรับคำ ก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูงพลางใส่เสื้อสูทให้เข้าที่เข้าทาง ไปหาอะไรสนุกๆเล่นดีกว่า ยังดีกว่านั่งเซ็นเอกสารบ้าๆอย่างนี้ละวะ
"ดูสิเธอเขาว่าคุณนาคาซาวะเป็นยากูซ่าละ / ไม่แปลกหรอกหล่อเข้มซะขนาดนี้ สูงยาวเข่าดี ฉันละอยากจะร่วมนอนกับเขาสักครั้งนึง ถือเป็นฝันเลยละเธอ"เพียงแค่เดินลงมาชั้นล่างของบริษัทเหล่าสาวน้อยสาวใหญ่ ต่างพากันซุบซิบนินทาอย่างไม่เกรงจะเข้าหูร่างสูง
"ครับ?"ร่างสูงหยุดเดินก่อนจะหันมาส่งยิ้มมุมปากราวกับเอ่ยถาม ถึงแม้ตนจะอายุเพียงแค่ยี่สิบต้นๆนั้น แต่ก็ดูหล่อเข้มไม่แพ้หนุ่มใหญ่คนใดเลย เพียงแค่รอยยิ้มแสนเยือกเย็นนั้นก็เล่นเอาสาวน้อยสาวใหญ่กรี๊ดกร๊าดไปตามๆ กัน
"นายน้อยไปเถอะครับ"ร่างสูงส่งยิ้มอีกครั้งก่อนจะเดินอย่างสุขุมตามเหล่าลูกน้องไป เพื่อไปถึงที่หมายในที่สุด
นาคาซาวะ อากิระ บุตรชายคนเดียวของตระกูลนาคาซาวะผู้ยิ่งใหญ่ หากพูดถึงนาคาซาวะ โมโต้ หรือผู้เป็นพ่อของตนนั้นคงไม่มีใครไม่รู้จักเป็นแน่ นิสัยสุขุมเยือกเย็น ถึงหน้าตาจะหล่อเหลาคมคายดูน่าหลงใหลนั้น แต่ก็ไม่เคยมีใครเป็นตัวเป็นตนเสียที เล่นสนุกบนเตียงไปเรื่อยราวกับเสือผู้หญิงดีๆนี่เอง
"มาแล้วเหรอ"
"ครับพ่อ"ตอบรับเสียงเรียบ พลางกวาดสายตาไปเรื่อยราวกับไม่ค่อยสนใจผู้เป็นพ่อสักนิด ทำให้ผู้เป็นแม่อย่างนาคาซาวะ ฮานาบิชิ อดเอ็ดไม่ได้
"สนใจพ่อหน่อยสิ เจ้าลูกคนนี้นี่ยังไง"ว่าพลางตีไหล่กว้างจนร่างสูงหันกลับมามอง
"ผมขอโทษครับ พอดีเพลียๆจากงาน"ร่างสูงว่าเสียงเรียบพลางโค้งขอโทษผู้เป็นพ่อ
"งานหรือพาผู้หญิงไปกินที่ห้องทำงาน อากิระ"เสียงเย็นของโมโต้เอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ เพราะเจ้าลูกคนนี้นิสัยก็ไม่ต่างอะไรกับตนสมัยหนุ่มนัก ร่างสูงได้แต่ยิ้มแหยๆพลางเกาหัวเก้อ การกระทำที่ดูไม่แสนอบอุ่นเหมือนครอบครัวอื่น แต่ร่างสูงก็มีความสุขดีกับที่เป็นอยู่ ถึงแม้ตนจะขาดความอบอุ่นก็เถอะ..
"มานี่ฉันจะแนะนำให้รู้จักกับลูกสาวหุ้นส่วน"
"โธ่ พ่อ.."ร่างสูงบ่นอย่างเบื่อหน่าย จะให้ตนตามไปเกาะแกะดูแลตีสนิทเพื่อธุรกิจอีกละสินะ น่าเบื่อสิ้นดี
"คราวนี้ไม่ใช่อย่างที่แกคิด ฉันจะให้แก้หมั้นหมาย"
"นี่มันสมัยไหนแล้วครับ ผมโตแล้วผมมีสิทธิเลือกภรรยาเอง แค่นี้ผมยังทำตามพ่อไม่พอเหรอครับ"
"หยุดเถียงแล้วตามมาซะ"เสียงเย็นของคนชายวัยกลางคนว่านิ่ง จนร่างสูงทำอะไรไม่ได้แต่ได้เดินตามไปอย่างไม่เต็มใจ
"คุณฮงชอล นี่ลูกชายผมอากิระ"
"สวัสดีครับท่าน"
"หล่อดูดี สมเป็นลูกชายคุณโมโต้ นี่ลูกสาวฉัน โบยอง"ว่ากล่าวก่อนจะดันลูกสาวของตนมาด้านหน้าอากิระ สาวสวยอายุอานามพอๆกับตน รูปร่างสวยได้สัดส่วน หน้าขาวใส ตากลมตัดกับอายไเนอร์เส้นหนาดูแล้วช่างมีเสน่ห์
"สวัสดีค่ะ"สำเนียงแปล่งๆเอ่ยออกวาจาก ร่างสูงยิ้มรับก่อนจะโค้งทักทาย
"ผมพูดเกาหลีได้ครับ เคยเรียนอยู่"ร่างสูงว่าก่อนจะจ้องหน้าสวยนั้น สวยก็จริงแต่สำหรับผมยังไงก็ไม่ใช่ ภายในเธอคงสวยไม่จริงละสิ
"พูดเก่งจังเลยค่ะ"ตาสวยเบิกโตทำท่าทางน่ารัก ก่อนจะเขินอายเมื่อตนถูกจ้องเข้า
"ลูกสาวฉันสวยไหมอากิระ ถูกใจรึเปล่า"ฮงชอลเอ่ยถามร่างสูงเมื่อสังเกตุกิริยาท่าทางทั้งคู่
"สวยครับ"ร่างสูงตอบเพียงแค่นั้นพอเป็นมารยาท จะให้ตอบหรือไงว่าไม่ชอบ โทษทีนะโบยองที่ฉันมองเธอออกเร็วเกินไป
ต่อ
"จียอน วันนี้พี่ต้องไปสัมภาษณ์งานที่ใหม่ไม่ใช่เหรอคะ”เสียงหวานเอ่ยถามแฟนสาวของตัวเอง ขณะที่เตรียมอาหารอยู่ภายในครัวเล็กๆ
“ใช่ บริษัทสาขาใหม่ที่จะมาเปิดในเกาหลีน่ะ แต่ก็ไม่น่าจะมีอะไร เพราะคุณฮงชอลก็จะย้ายมาดูแลที่นี่เหมือนกัน”พูดพร้อมกับเดินเข้ามาช่วยคนรักของตัวเองภายในครัว
“แล้วอิตาฮงชอลจอมแตะอั๋งนั่นทำไมต้องย้ายมาด้วยละ จะมาลวนลามพี่อีกเหรอไง”
“ฮะๆ จีซูเธอนี่พูดอะไรอย่างนั้น เขามาทำอะไรพี่ตอนไหนกัน”สาวสวยว่าก่อนจะบีบจมูกรั้นนั้นเบาๆ
“ก็ฉันหวงฉันหึงพี่นี่ พี่เป็นแฟนฉันนะ ตาแก่นั่นชอบใช้สายตาแปลกๆกับพี่ คอยดูฉันจะตามไปดูแลพี่ถึงที่ทำงานนั่นเลย!”
“ไม่เอาน่า พี่รักเธอคนเดียวนะ สาวน้อย”ว่าก่อนที่จะใช้มือเรียวประคองหน้าเด็กสาวพร้อมกับฝังริมฝีปากลงบนกลีบปากนุ่มเบาๆ
“อ่า.. ค่ะ -/////-”และมันคงเป็นการกำราบเด็กดื้อให้อยู่หมัดทีเดียว จียอนหัวเราะน้อยๆกับท่าทีน่าเอ็นดูนั้น
“กินข้าวเถอะ พี่จะได้รีบไปทำงาน”
- - - Liebe und Verwirrung - - -
“โธ่พ่อจะให้ผมหมั้นหมายกับโบยองไม่พอ จะให้ไปดูแลธุรกิจถึงเกาหลีเพื่อดูแลยัยนั่นอีกเหรอ”
“พูดให้มันดีๆนะอากิระ นี่มันไม่ใช่ครั้งที่แล้วๆมา”
“มันก็คือธุรกิจแหละครับ ฮงชอลมีธุรกิจพันล้านที่เกาหลี พ่อกะจะหุบเขาอยู่แล้วนี่”เสียงทุ้มว่ากวนก่อนจะนอนลงบนโซฟาตัวยาวอย่างไม่สนใจผู้เป็นพ่อ
“อากิระ!”
“หรือผมพูดไม่จริง อ่อ ผมมันลูกยากูซ่าธุรกิจอะไรก็ต้องมาก่อนอยู่แล้วนี่”คำพูดนั้นทำเอาโมโต้เลือดขึ้นหน้า ได้แต่ควบคุมอารมณ์ไว้ก่อนจะตะเบงเสียงลั่น
“นี่เป็นคำสั่งไม่ใช่ในฐานะพ่อแก แต่ในฐานะนายท่านของตระกูลนาคาซาวะ! แกไปเกาหลีและทำตามฉันซะ!!”ร่างสูงมองหน้าผู้เป็นพ่อเรียบนิ่ง ก่อนจะยืนขึ้นเต็มความสูง โค้งทำความเคารพด้วยสีหน้าเย็นชา
“ครับ นายท่าน..”ตอบรับราวประชดก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปทันที ฮานาบิเข้ามาประคองโมโต้ไว้ราวปลอบใจ เขารู้ดีว่าสามีตัวเองก็ผิดที่ปล่อยให้ลูกมีนิสัยแบบนี้แล้วยังออกคำสั่งไม่หยุดหย่อน แต่เธอเองก็เห็นใจคนรักไม่น้อย ที่ลูกช่างเป็นคนเย็นชาราวกับเกลียดพ่อตัวเองซะเหลือเกิน
.
.
“อ อา ไม่สบายใจเหรอคะ อึก!”หญิงสาวเอ่ยถามร่างสูงอย่างห่วงใยในขณะที่อยู่ใต้ร่างโดนกระทำราวกับเป็นที่ระบายดีๆนี่เอง
“ไม่เกี่ยวกับเธอ”สีหน้าเรียบนิ่ง บวกกับสายตาคมที่ดูน่ากลัวนั่นทำเอาหญิงสาวหลงละลาย อ้าปากส่งเสียงครางราวกับจะให้ชายหนุ่มหลงระเริงไปกับตัวของเทอ
“อ อ๊ะ ค คุณอากิระ”หญิงสาวผวากอดร่างของชายหนุ่มแน่นเมื่อถึงจุดปราถนา อากิระผลักร่างนั้นออกก่อนจะถอนตัวออกมา
“ออกไปซะ แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก”ชายหนุ่มว่าก่อนจะแต่งตัวให้เรียบร้อย ออกคำสั่งอย่างเฉยชาไม่สนใจว่าหญิงสาวจะรู้สึกยังไง
“ท ทำไม”
“รู้ไหมเวลาฉันโมโหจะเป็นยังไง”ตาคมกริบมองก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ หญิงสาวถึงกับผงะถอยหลังหนี นี่มันปีศาจชัดๆ
“ข เข้าใจแล้วค่ะ”รีบวิ่งออกจากห้องพร้อมหอบเสื้อผ้าไปทันที ถึงแม้จะล่อนจ่อนก็ยังดีกว่าตายคาที่นี่
- - - Liebe und Verwirrung - - -
“เข้าไปนะคะ”จียอนว่าก่อนจะก้าวเดินเข้าไปในห้องทำงานของฮงชอล หญิงสาวเยื้องกายมาตรงโต๊ะทำงานก่อนจะวางเอกสารลงบนโต๊ะ
“สวัสดีเลขาคนเก่ง แฟ้มนี่ฉันไม่ต้องอ่านก็รู้ว่าเธอมีประสบการณ์แค่ไหน”ชายวัยกลางคนว่าก่อนจะยิ้มให้ร่างบาง
“ขอบคุณค่ะ งั้นคุณเรียกฉันมามีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“ฉันจะบอกเธอว่าพรุ่งนี้เธอต้องไปเป็นเลขาของประธานบริษัทคนใหม่ เขาเป็นลูกชายหุ้นส่วนคนสำคัญของฉัน เห็นว่าเธอมีประสบการณ์ด้านการงานเยอะ ฉันเลยไว้วางใจเธอ”ฮงชอลอธิบายรายละเอียดให้ฟังคร่าวๆ หญิงสาวพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“งั้นเหรอคะ ดิฉันจะทำหน้าที่ให้ดี ไม่ให้เสียชื่อเสียงบริษัทเลยค่ะ”ตอบด้วยความมั่นใจพร้อมรอยยิ้มเล็กๆบนใบหน้า
“อ่อ ระวังตัวไว้ด้วยก็ดี เด็กคนนี้ท่าทางน่ากลัวไม่เบา”
“เด็ก ? น่ากลัว? งั้นเหรอ..”
“ก็คนที่จะเป็นประธานอายุแค่ 20 ต้นๆ แต่ประสบการณ์ร้ายไม่เบา แถมยังหน้าตาหล่อเหลาเจ้าเล่ห์ ที่สำคัญเขาเป็นว่าที่ลูกเขยคนสำคัญของฉัน”ฮงชอลเอ่ยบอกอย่างภูมิใจเมื่อตนจะได้ลูกเขยอย่างอากิระ
“ค่ะ”หญิงสาวตอบรับพร้อมรอยยิ้มมุมปาก ก่อนจะขอตัวออกไปจากห้องอย่างมีมารยาท..
- - - Liebe und Verwirrung - - -
“จียอนน เช้าแล้วไปทำงานเร็ว วันนี้ต้องเจอกับประธานคนใหม่ไม่ใช่เหรอ”เด็กสาวจีซูวิ่งแจ้นเข้ามาปลุกคนรักของตัวเองก่อนจะเปิดผ้าม่านออกทั้งหมด ทำให้แสงแยงตาคนที่นอนอยู่ต้องตื่นขึ้น
“ตื่นเต้นกว่าฉันซะอีกนะ”จียอนว่าก่อนจะยิ้มให้กับคนรักของตน ทุกวันเขามักจะเล่าเรื่องราวให้เด็กคนนี้ฟังราวกับเราไม่มีอะไรปิดบังต่อกัน
“ดีใจสิที่พี่ไม่ต้องทำงานกับตาแก่หัวงูนั่น”
“เฮ้อ เธอนี่”
“เอ๊ะ.. แต่พี่คะ ประธานคนนี้จะไว้ใจได้เหรอ ฟังจากที่พี่เล่าแล้ว ดูท่าจะร้ายไม่เบา”จียอนหยุดชะงักก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไป
“ไม่รู้สิ”ตอบก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป จีซูยักไหล่อย่างไม่หยี่ระก่อนจะเก็บกวาดที่นอนต่อไป
“เอ๊ะ..”แต่ฉันไปที่ทำงานพี่ได้นี่นา ขอไปดูหน้าหมอนั่นหน่อยก็ดีแหะ
.
.
“จียอนรู้ต้องโกรธแน่เลยไม่บอกก่อนแบบนี้ พี่อย่าโกรธฉันนะคะ”จีซูพูดกับตัวเองหลังจากตนจะตามไปแอบดูที่ทำงานของจียอน ในขณะที่จียอนได้ออกไปจากบ้านหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้แล้ว
“ว่าแต่ฉันจะนั่งแท็กซี่หรือต่อรถไปดีละ”ในขณะที่มัวแต่คิดอะไรเพลินๆ ตนดันลืมเผลอดูไฟข้ามถนนว่ามันแดงแล้วแต่กลับเดินออกไปโดยไม่รู้ตัว
“ปี๊น!!!”
“กรี๊ดดดด”เด็กสาวร้องลั่นเมื่อรถคันหรูพุ่งทะยานมาทางตน ก่อนจะตกใจเมื่อรถเบรกกระชั้นชิดตนพอดิบพอดี ขาบางถึงกับหวบล้มไปกับพื้น
“เดินยังไงไม่ดูรถเนี่ย”
“ฉันจะไปรู้ไหมเล่า ไอ้แก่นี่ แทนที่จะช่วยมายืนด่าอยู่ได้”ในขณะที่ทั้งสองยืนเถียงกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ร่างของคนที่อยู่ในรถก็ก้าวเดินลงมาทันที
“เกิดอะไรขึ้น”สำเนียงต่างถิ่นต่างภาษาทำเอาเด็กสาวถึงกับงง ชายหนุ่มนิรนามในชุดสูทเต็มยศกับแว่นตาอันใหญ่บนใบหน้านั้นหันมามองตน
“มีปัญหาอะไรรึเปล่า”สำเนียงเกาหลีแปร่งๆเอ่ยถาม ก่อนที่มือหนาจะควักเงินจำนวนหนึ่งยื่นให้
“ค่ารักษา”พูดเสียงเรียบก่อนจะมองนิ่ง ร่างบางรับมาอย่างงวยงงก่อนจะชักสีหน้าทันที
“ปึ๊ก! นี่เอาคืนไป ฉันไม่ต้องการ”จีซูว่าก่อนจะเดินจากไปอย่างโมโห ผู้ชาย.. เอะอะอะไรก็เอาแต่ใช้เงินฟาด
“....”ชายหนุ่มได้แต่มองตามไป ผู้หญิงคนนี้นี่ยังไง
ต่อ
“ที่นี่สินะ..”เสียงทุ้มเอ่ยเพียงสั้นๆก่อนจะถอนหายใจยาว คงต้องลุยงานให้มันเสร็จไวๆ อ่า..น่าเบื่อจริงๆ
“สวัสดีค่ะ/ครับ บอส”สำเนียงต่างถิ่นเอ่ยทักทายเพียงแค่ตนนั้นก้าวออกมาจากรถคันหรู วัยหนุ่มสาวจนถึงวัยกลางคนยืนเรียงรายต้อนรับ ราวกับจัดตระเตรียมงานนี้ไว้โดยเฉพาะ
“สวัสดีค่ะคุณนาคาซาวะ ดิฉันปาร์คจียอนจะมาเป็นเลขาของคุณ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”จียอนกล่าวทักทายด้วยภาษาญี่ปุ่นอย่างคล่องแคล่ว พลางกับยกช่อดอกไม้ขนาดใหญ่ที่เตรียมไว้ให้ร่างสูง
“ผมพูดเกาหลีได้ครับ สวัสดีครับทุกคน ขอบคุณที่มาต้อนรับผมในวันนี้ผมจะทำงานให้ดีที่สุด”อากิระรับช่อดอกไม้นั้นมา ก่อนจะหันมากล่าวทักทายกับทุกคน สิ้นเสียงทุ้มทุกคนก็ปรบมือพร้อมเพียงกันราวกับยินดีต้อนรับเจ้านายคนใหม่
“คุณนาคาซาวะคะ จำโบยองได้ไหมคะ”หญิงสาวในชุดรัดรูปสีแดง ตัดกับผิวขางผ่องย่างกายเดินออกมาหาร่างสูงพร้อมกับเอ่ยทักทาย อากิระช้อนตามองก่อนจะยกยิ้ม
“จำได้ครับ เรียกผมอากิระก็ได้ครับ”ร่างสูงว่าก่อนจะโค้งทักทายชายวัยกลางคนที่เดินออกมาต้อนรับตนเช่นกัน
“ไงอากิระ ฉันฝากฝังบริษัทนี้ไว้กับนายแล้วนะ”ฮงชอลพูดพร้อมกับตบไหล่หนาเบาๆ ร่างสูงช้อนตามองเล็กน้อยก่อนจะยิ้มอย่างเป็นมิตร ถ้าหมอนี่รู้ว่าผมไม่ชอบให้ใครมาทำอะไรล่วงเกินแบบนี้ละก็คงจะไม่กล้า ไม่รู้สินะว่าเขาเป็นใคร
“ครับ ไว้ใจผมได้ ผมว่าเรากลับไปทำงานกันเถอะครับ มายืนออกันแบบนี้เสียเวลาเปล่าๆ”ร่างสูงว่าก่อนจะกวาดสายตาไปทั่วๆด้วยดวงตาคมกริบ ราวกับออกกับคำสั่งแรกในฐานะประธาน
“ทุกคนได้ยินแล้วนะ”ฮงชอลกล่าวซ้ำก่อนที่พนักงานทุกส่วนจะแยกย้ายกันออกไปที่สุด เว้นก็แต่จียอนที่ยืนรอทำหน้าที่อยู่ก่อนแล้ว
“ฉันกับโบยองไปก่อน ที่เหลือเป็นหน้าที่ของจียอนเขา”ฮงชอลกล่าวบอกก่อนจะดึงตัวลูกสาวของตนไปด้วย โบยองมองก่อนจะค้อนสายตาใส่จียอนอย่างร้ายกาจ ของฉันแกแย่งละก็ตกงานแน่จียอน
“ค่ะ”จียอนตอบรับสายตานั้นราวกับรู้ทัน ก็ลูกสาวท่านประธานฮงชอลเล่นแต่งตัวล่อ?ซะขนาดนี้ ใครจะดูไม่ออกว่าจ้องจะจับคุณนาคาซาวะกันละ หึ
“ทางนี้ค่ะ ฉันจะพาคุณไปดูห้องทำงาน”อากิระพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินตามร่างบางไปเรื่อยๆ เธอนี่ก็สวยเหมือนกันแหะ ไม่ล่อแหลม ไม่เรียกร้อง น่าค้นหาดูลึกลับพิกล
“ทางนี้จะเป็นแผนกส่วนบุคคลนะคะ ทางนี้จะเป็นฝ่ายบัญชี นื่คือห้องประชุมค่ะ และนี่คือห้องทำงานค่ะบอส”จียอนเปลี่ยนสรรพนามเพื่อให้ตนสนิทกับเจ้านายคนใหม่ได้ง่ายขึ้น อากิระที่ล้วงกระเป๋ากางเกงเดินตามเรื่อยๆพยักหน้าขึ้นลงเบาๆ ราวกับเบื่อหน่ายที่จะฟังอะไรเดิมๆซ้ำๆ
“ขอบคุณเธอมากจี จี.. เธอชื่ออะไรนะ”
“จียอนค่ะบอส”
“จียอน ถ้าฉันมีอะไรจะเรียกเธออีกทีนะ ขอฉันอยู่เงียบๆคนเดียวก่อน”ร่างสูงว่าก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างอ่อนล้า
“ดูท่าบอสจะเหนื่อยจากการเดินทาง พักตามอัธยาศัยค่ะ วันนี้ไม่มีงานอะไร ถือเป็นการทัวร์บริษัทเรานะคะ”จียอนว่าเอาใจก่อนจะยิ้มหวาน อากิระยิ้มรับกับคำพูดคำจาและการกระทำนั้น เธอนี่ดูน่ารักดีเหมือนกันแหะ
“ขอบคุณมาก”ร่างสูงกล่าวอีกครั้ง จียอนก้มหัวรับคำก่อนจะก้าวเดินออกไป
.
.
“อืม พี่จียอนจะทำไรอยู่นะ”คนตัวเล็กว่าก่อนจะด้อมๆมองอยู่หน้าทางเข้าบริษัท จะเข้าไปก็กลัวว่าจียอนจะว่า และกลัวจะเป็นการรบกวนการทำงานคนรักเสียเปล่าๆ
“เข้าไปดีไหมนะ”พึมพำกับตัวเองก่อนจะทำท่าลับๆล่อๆไปมา จนมีชายชุดดำเดินตรงเข้ามาตนในที่สุด
“มีอะไรรึเปล่าครับ”จีซูสะดุ้งเฮือก ก่อนจะหันไปหาต้นเสียงร่างโตนั้น
“อ อ่อเปล่าค่ะ มาดูลาดเลา อ เอ้ย ดูว่ามีป้ายรับสมัครพนักงานรึเปล่าน่ะค่ะ”ยิ่งโดนถายิ่งตื่นเต้นจนพูดผิดๆถูกๆ พยายามหลีกเลี่ยงแต่โดนรั้งไว้ในที่สุด
“คุณดูมีพิรุจนะ”
“เปล่านี่คะ”
“งั้นป้ายรับสมัครอยู่ข้างในครับ ไม่ก็ลองถามพนักงานต้อนรับดู เชิญครับ”
“ค ค่ะ”ถูกสงสัยขนาดนี้จะไม่เข้าไปได้ยังไงละ แถมไอ้หนวดนั้นก็จ้องเอาเป็นเอาตาย ไม่เข้าไปมีหวังถูกจับส่งตำรวจแน่ๆ
“สวัสดีคะ สอบถามอะไรคะ”
“เอ่อ พนักงานที่ชื่อจียอนทำงานอยู่ชั้นไหนเหรอคะ พอดีฉันเอาเอกสารมาส่งเธอน่ะค่ะ”
“อ่อ ชั้นที่แปด ฝ่ายเลขาท่านประธานค่ะ”
“ขอบคุณมากค่ะ”
“ด้วยความยินดีค่ะ”จีซูพยักหน้ารับกับคำตอบของพนักงานก่อนจะเดินไปใช้ลิฟท์ในที่สุด
.
.
“เอ๊ะ พี่จียอนนี่”เมื่อจีซูเดินออกมาจากลิฟท์ได้ครู่นึง ตนก็สังเกตุเห็นจียอนกำลังจัดเตรียมอาหารอยู่ข้างเคาน์เตอร์บริการเครื่องดื่ม คงจะเอาไปให้ไอ้ประธานหน้าใหม่สินะ
“....”จีซูแกล้งเดินตามไปเงียบๆไม่ให้เป็นเป้าสายตาของใคร ก่อนจะเห็นจียอนเดินเข้าห้องใหญ่ไปในที่สุด ห้องประธานนั่นแน่ๆเลย เด็กสาวมองซ้ายมองขวาเมื่อเห็นว่าไม่มีใครตนจึงแอบเอาหน้าแนบกับประตูในที่สุด
“ค่ะ รสชาติคงถูกปากนะคะ”
“ขอบคุณเธอมากนะ”เสียงหล่อจังเลยแหะ แสดงว่ายังหนุ่ม ฮึ้ยจะเจ้าชู้ใส่แฟนฉันไหมนะ
“อ๊ากกกกก!!”เสียงหวานร้องลั่นเมื่อตนเสียหลักถลาเข้ามาในห้อง ในขณะที่มัวแต่สนใจการสนทนาของทั้งคู่โดยที่ไม่รู้เลยว่าจียอนจะเปิดประตูกระทันหัน
“จีซู! มาทำอะไรที่นี่”เมื่อเห็นว่าเป็นใคร จียอนเลยกล่าวออกไปในที่สุด มาแอบดูตนสินะเฮ้ออ เด็กคนนี้..
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ”ร่างสูงลุกมาดูเหตุการณ์อย่างงุนงง เมื่อได้ยินเสียงโวยวายดังขึ้น
“ห๊ะ!? นายคนนั้น”จีซูชี้หน้าร่างสูง เมื่อเช้าลูกน้องนายยังจะขับรถชนฉันอยู่เลย
“หืม? อ่อ..”อากิระนึกครู่นึงก่อนจะนึกได้ว่าเด็กคนนี้คือ ผู้หญิงขี้โวยวายคนนั้นนั่นเอง
“รู้จักคุณนาคาซาวะเหรอ”จียอนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าทั้งคู่มีปฏิกิริยาราวกับพบกันมาก่อน
“เปล่าสักหน่อย”จีซูว่าก่อนจะเบ้ปาก พลางปัดเนื้อปัดตัวให้เรียบร้อย ใครจะไปอยากรู้จักคนที่จะมาหลีแฟนฉันกัน
“แล้วทำไมถึงเรียกเขาแบบนั้น”จียอนยังคงเอ่ยถามอย่างสงสัย
“เมื่อเช้ามีอุบัติเหตุนิดหน่อย ฉันเลยได้เจอกับเด็กคนนี้”อากิระตอบแทนเมื่อไม่เห็นอีกคนตอบอะไร
“อุบัติเหตุงั้นเหรอ?”
“อืม ฉันเกือบโดนรถของคุณคนนี้ชนน่ะพี่ แต่ไม่เป็นอะไรแล้วละ”
“งั้นหรอกเหรอ ว่าแต่เธอมาทำอะไร”จียอนกอดอกมองนิ่ง เล่นเอาจีซูขนลุกพี่กำลังโกรธฉันสินะ ตายแล้ววววว..
“ฉันแค่แวะมาหาน่ะ พอดีมาซื้อของแถวนี้ ไม่ได้เหรอ?”เด็กสาวอ้างไปเรื่อยก่อนจะยิ้มแหยๆ
“ฉันรู้เหตุผลเธอนะ กลับบ้านแล้วเคลียกันโอเคไหม?”จียอนพูดราวรู้ทันว่าจีซูมาที่นี่ด้วยเหตุผลอะไร
“เธอสองคนเป็นพี่น้องกันเหรอ”อากิระที่ยืนเงียบอยู่นานเอ่ยถามออกไปในที่สุด
“เปล่าค่ะ เขาเป็นแฟนฉันน่ะค่ะ”จียอนเอ่ยตอบอย่างไม่ลังเล อากิระเบิกตาโตก่อนจะชี้ทั้งสองคนสลับกัน อืม..ผู้หญิงตัวเล็กๆสองคนนี้เป็นแฟนกัน ใครรุกใครรับและเนี่ยหรือว่าทูเวย์ทั้งคู่
“โอเค ฉันไม่กวน”อากิระยกมือขึ้นทั้งสองอย่างราวกับขอถอยให้ทั้งคู่เคลียกันเองอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะยิ้มให้ทั้งคู่แล้วก้าวออกไปในที่สุด
“เห็นไหม เขาไม่มีท่าทีสนใจฉันเลย เธอจะกลัวไปทำไมจีซู”จียอนเอ่ยบอกทันทีที่บอสของตัวเองถอยห่างออกไปข้างนอกแล้ว
“ใครจะรู้ละ ก็ขอให้เป็นแบบนี้ต่อไปแล้วกัน”เด็กสาวว่าก่อนจะเบ้ปาก ท่าทางจะดีแต่จะดีจริงรึเปล่าเถอะ
“หึ..”ร่างสูงที่ก้าวเดินออกมาแล้ว ได้แต่ยิ้มกริ่มกับความคิด ทั้งคู่นี่น่าสนใจจังแหะ..
- - - Liebe und Verwirrung - - -
มาอัพให้อ่านแล้วนะเทอ อ่านแล้วเม้นด้วยเด้อ อากิระแม่งหล่อเว่อ!!
THE★ FARRY
ความคิดเห็น