คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : REAL THREE . talking
REAL ME เรื่อนี้ยัไม่มีอนบ..
้นเือนที่ผ่านมา....
ผมับพี ้าและ้อย สนิทันมาึ้น โยเพาะับ้อย ึ่เป็นผู้หิที่แมนไ้ที่เหลือเิน ทำัวห้าวหาว่าผมอี
ไม่ไ้ะบอนะว่าผมหวานแหวว
อย้ำว่าแมนทั้แท่ ไม่มีแอ๊บ!!
เย็นวันพุธผม้ออยู่ทำวามสะอาห้ออนเย็น เพราะเป็นเวรเป็นรรม หัวหน้าออนโยบายให้ทำวามสะอาันโยแบ่เป็นแ่ละวัน
ีนะพวพี็อยู่ทำ้วย
...แ่ไอ้ามันลอยัว อ้าว่าไม่สบายเลยนั่ระิหารอพีอยู่นิ่ๆ
เะะะมั!
"ยาหลัหน่อย" ไอ้าู่ำรามลับทันที หมารันี่ไม่เื่อเลยริริ้!
ผม้มวาเศษระาษใ้เ้าอี้ที่มันนั่อยู่ ้า็ึให้ผมลไปนั่บนเ้าอี้ัวเียวับมัน
"เห้ย ทำไร"
"ปวหัว อูนอนหน่อย"
แล้วมัน็วาหัวลมๆ มาบนไหล่อผม ผมไม่ไ้ิอะไร นระทั่นึไ้ว่ามันไม่สบายอยู่ เลยะโนบอ้อยที่อยู่ใล้รีโมทแอร์
"้อย หรี่แอร์หน่อย"
"ร้อนะาย... อุ้ย..."
อุ้ย.. อีละ
เพื่อนลุ่ม้อยหันมามอผมับ้าเป็นาเียว
นั่นไ ยันสร้าระแสริ รรมู
"อืม...เบาหน่อยสิ่" ไอ้าระแะราึ้นมาในลำอ แทบะราบถวายบาทาให้มัน
มึั้ใหรือหลับไปแล้วริๆ วะเนี่ย!
"โอ้ย อู้ริพวมึ ลับบ้านไป่อันเอเถอะ" ไอหัวหน้าห้อโยนปาาไวท์บอร์มาโหัวผมเ็มๆ
"สา เ็บนะเฟ่ย" ผมว้าลับใส่มัน แ่ไปโนแนไป้อยแทน
มันรี๊เสียหล
นไอ้าสะุ้ื่น เินหน้ามึนออาห้อไปเียบๆ
เอ้า...ไ้แนประสาท
วัน่อมา ้าไม่มาโรเรียน เห็นพีบอว่าไ้สู นอนมอยู่บ้าน
ไอพีวนผมไปเยี่ยมมันอนเย็น้วยล่ะ แ่ผมี้เีย เลยแวะเเว่นื้อนมเมิฝาไอพีไปให้มันวนึ
"้อบอปะว่ามึฝามา"
"ทำไม้อไม่บอ แล้วทำไม้อบอ" ผมถามๆ
"เอ้า ไม่รู้มึหรอ"
"ไม่้อบอหรอ ไร้สาระ" ผมยันมให้มันแล้วเินลับไปป้ายรถเมล์
พลาิๆ ถึเรื่อที่ำลัะสอบ ... เทอมนี้สอบไรบ้าวะ แล้วูเรียนอะไรมาบ้าแล้วเนี่ย? ำไม่เห็นไ้ ้อโทรไปถามไอเนะแล้ว
เอะ...แ่ไอเนอยู่แผนวิทย์ ถามไอ้าละัน.. เอ้ะ ถามไอพีีว่า ...หรือถาม้าี แ่มันไม่สบาย
......โอ้ยยย
แล้วผม็โนโเมาถึหน้าบ้าน อนที่ำลัไุแเ้าไป มือถือ็ั
'้อวาม'
'Tar'
เี๋ยว่อยอ่านแล้วัน
....
อาบน้ำเสร็ผม็เบอร์โทรหาไอพี นอนุยันนลืมที่ะถามเรื่อสอบ พอนึไ้ำลัะถาม ็มีสาย้อน..
... Tar ...
"เห้ย แปปนะ ้าโทรมา"
(รีบเียวนะมึ)
"ไร!? บาย"
....
"ไ" ผมทัไปแ่นั้น... แล้ว็ไ้ยินเสียเห่าแว้ๆ ลับมา
(ไอวายย ถึบ้านยัเนี่ยทำไมไม่อบ้อวามูวะ!?)
"เห้ย ใเย็น้า ถึนานแล้ว"
(เออ โล่)
...
(เียบเี่ยไร แ่ะบอว่า ...)
"เห้ยๆ เออเมื่อี้ลืมถามไอพี ..้า เทอมนี้สอบไรบ้า"
...
ปลายสายเียบไปสอวินาทีไ้ (?) ่อนะอบลับมาเสียเนือยๆ (รึเปล่า?)
(เอ่อ....เลรูให้อ่านหน้า.....)
แล้วผม็้ำี้ถามมันทุวิานรัสรู้ ผมวาปาาในมือที่ร่าวๆ ั้ใะอบุมัน
ึแล้ว ป่วย็ป่วยยัทนูพูนหูา พล่ามนอแหบ
"อบใเว่ย หายียั.."
(เป็นห่วูอ่ะี๊....)
...
"ลัวไม่มีนวนีน"
(ไอวาย!)
"ไอหมา!"
(เออ หมาน่ารัว่าวายนะำไว้.... ริๆ แ่โทรมาะบอว่า..)
"เห้ยอโทษนะวนเวลาพัมึป่าว เี๋ยวายห่ามาูวย" ผมแล้พูแทรยั่วโมโหมันเล่น มันเียบไปอีรอบ ่อนะแว้ลับมาหูา
(วายยยยเผือ!! ฟัูที)
ผมลั้นหัวเราะ หุบปาเียบ
(แ่ะบอว่า นมมึหมอายุ! แ่็อบุ บาย!!!)
............... บาย
ความคิดเห็น