★ Hidden Guy ! ♥ ปฏิบัติการ(ไม่)ลับ วุ่นเหล่านายตัวร้าย ☆★

ตอนที่ 10 : Chapter 9 ☆ Xian

 

Chapter 9 ☆ Xian





 

\

ซีอานคือคนที่ฉันควรจะไปถามเรื่องคชาด้วยมากที่สุด...

...คำพูดนี้เอเจได้กล่าวไว้ -_-

แต่ฉันว่าหมอนั่นคิดผิดถนัด ฉันยังนึกไม่ออกเลยว่าคนอย่างซีอานจะช่วยอะไรฉันได้ นอกจากพูดจากวนประสาทใส่ฉันด้วยสีหน้าอึนๆ แบบนั้นน่ะ อารมณ์ผีเข้าผีออกแบบนั้นใครจะอยากยุ่งกัน

เมื่อวานฉันก็ยังรู้สึกแปลกๆ อยู่ดี ท่าทางของนายเอเจมันทำให้ฉันรู้สึกว่าต้องมีอะไรจริงๆ นะ!

ครืด ครืด ~

ฉันเหลือบมองโทรศัพท์มือถือที่อยู่ข้างตัว ขณะที่ตัวเองก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง

‘ทำไรยะ’ ยัยฟองไลน์มาอีกแล้ว

‘นอนเล่น นี่จะเช้าอยู่แล้วนะ แกไม่หลับไม่นอนเหรอ’

‘ยังอ่ะ มาตามความคืบหน้าข่าวแกก่อน เจอน้องชายแกยัง’ ฉันเห็นยัยนี่มาทักฉันทีไร ก็ถามถึงเรื่องนี้ทุกที ไม่สนใจว่าฉันจะเป็นตายร้ายดียังไงเลยยัยบ้า =_=

‘เจอบ้าอะไร มันจะทำฉันประสาทตายแล้ว!’

‘55555 สงสารแกจังงง’

‘-__-‘

‘แกไม่ลองไปตามหาที่ๆ น้องชายแกชอบไปล่ะ อาจจะเจอก็ได้นะ ถ้าไม่ได้หายไปไหนจริงๆ มันต้องกลับไปที่ที่ตัวเองไปบ่อยๆ บ้างล่ะ’

ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อยกับคำพูดที่ยัยฟองพิมพ์มา มันก็อาจจะจริงอย่างที่ยัยฟองพูด...

งั้นฉันต้องไปนั่งฝังตัวอยู่ที่ร้านกาแฟนั่นจริงเหรอเนี่ย? หรือมีที่ไหนที่หมอนั่นชอบไปอีก? ฉันก็ไม่รู้ซะหน่อย นี่

ฉันคุยกับยัยฟองต่อไม่นานยัยนั่นก็หนีฉันไปนอน ฉันเลยกะจะลงไปซื้อขนมแถวๆ นี้กินเล่นซะหน่อย ฉันโยนโทรศัพท์มือถือลงใส่กระเป๋าตัวเอง ก่อนจะสะพายกระเป๋าออกมาจากห้อง

ที่จริงเมื่อเช้าฉันก็แวะไปหาแม่ที่บ้านมา และแน่นอนว่าคุณน้าป่านก็ถามฉันถึงคุณหนูสุดที่รักของบ้าน

ถ้าตามเจอง่ายๆ แบบนั้น ฉันคงกลับอเมริกาไปแล้วล่ะ เฮอะ!

แอ๊ด ~

“-_-“

“=_=” ฉันยืนแน่นิ่ง เมื่อเห็นใครบางคนนั่งขัดสมาธิอยู่หน้าประตูห้องของตัวเองที่อยู่เยื้องกับฉันไปเพียงแค่นิดเดียว...ซีอาน

หมอนั่นเงยหน้าสบตากับฉัน สีหน้าของเขาดูไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรทั้งนั้น เหมือนคนจะหลับแล้วด้วยซ้ำ จนฉันต้องไปฝ่ายเอ่ยทักเขาก่อนจนได้

“มานั่งทำอะไรอยู่หน้าห้อง”

“...”

“-_-“

“ถามฉัน?” หมอนั่นขมวดคิ้วแล้วใช้มือชี้เข้าหาตัวเอง

“ฉันยืนคุยกับใครอยู่ล่ะ”

“นั่นสินะ...ก็ลืมกุญแจไว้ในห้อง เลยเข้าห้องไม่ได้” ฮะ? -_-

“แล้วนายมานั่งอยู่หน้าห้องแบบนี้มันจะเข้าได้เหรอไง” เขาเอนหัวพิงกับบานประตูพร้อมกับส่ายหน้าช้าๆ

“ไม่ได้หรอก แต่ไม่อยากเสียเงินให้เขามาเปิดประตูให้”

“...”

“รอไอ้เอเจกลับมาก่อน ให้มันมาเปิดให้” แบบนี้นี่เอง...ฉันพยักหน้าเออออกับคำตอบของหมอนั่น “เธอรีบไปไหนมั้ย”

“ฉัน?” ฉันชี้มาที่ตัวเองอย่างงงๆ เมื่อจู่ๆ เขาก็เปลี่ยนเรื่องถามซะแบบนั้น

“ฉันคุยกับใครอยู่ล่ะ” มะ...หมอนี่! ย้อนถามฉันหน้าตาเฉย! ฉันชักสีหน้านิดหน่อยก่อนจะตอบคำถามของเขา

“ไม่อ่ะ ว่างๆ เลยแค่จะออกไปซื้อขนมกิน”

“เหรอ ถ้างั้น...”

“...?” ฉันมองซีอานอย่างงุนงง เมื่อเขาใช้มือข้างหนึ่งตบพื้นที่ว่างข้างๆ เขา

“ฉันเบื่อ...มานั่งเป็นเพื่อนหน่อย”

“=[]=!” พระ...พระเจ้า!

ฉันถึงกับงง แต่หมอนั่นเหมือนจะไม่รับรู้หรือรู้สึกอะไรทั้งนั้น ว่าการกระทำของเขามันทำให้คนอื่นงุนงงขนาดไหน!

จะบ้าเหรอ? อยู่ดีๆ ก็มาชวนฉันนั่งเป็นเพื่อนเนี่ยนะ!  ไอ้มนุษย์ประหลาด

“เร็วๆ ฉันจะง่วงแล้ว -_-“

“...”

ถึงฉันจะไม่เข้าใจหมอนั่น แต่ตอนนี้ฉันกำลังจะไม่เข้าใจตัวเองมากกว่า...พอเห็นว่าซีอานทำท่าเหมือนจะหงุดหงิด ฉันก็เดินไปนั่งลงข้างหมอนั่นตามที่เขาต้องการซะแบบนั้น

ที่จริงฉันขี้เกียจจะต่อล้อต่อเถียงกับเขาแล้วน่ะ -_- และตอนนี้ฉันก็ไม่มีอะไรทำด้วย อยู่กับหมอนี่อาจจะได้ข้อมูลอะไรเพิ่มอย่างที่เอเจบอก (มั้งนะ)

“เธอว่าง่ายจัง”

“-_-“

“เชื่องเหมือนหมาเหมือนกันนะ” ไอ้...! ฉันค้อนขวับใส่ซีอานทันที หมอนั่นทำเพียงแค่อมยิ้มแล้วแสร้งหันไปทางอื่น

“หมาบ้านนายสิ!”

 ":)”

“-_-“

“...ชวนคุยหน่อย ง่วงจะแย่แล้ว”

“-_-“

“ถ้าฉันง่วง ฉันจะหงุดหงิด” หมอนั่นหาวอย่างไม่เกรงใจคนที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างฉัน

แต่ท่าหาวของเขามันทำให้เขาเหมือนเด็กสามขวบที่กำลังงอแงจะนอน -_-; มากกว่าที่จะดูน่าเกลียดด้วยซ้ำ

ฉันนั่งเงียบๆ แล้วเหล่มองซีอานที่กำลังจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่อยู่ข้างๆ จะว่าไป...ใบหน้าด้านข้างของหมอนี่ มันช่างดูลงตัวไปหมดเลยแฮะ จะมีผู้ชายสักกี่คนกันนะ ที่ทำผมสีสว่างขนาดนี้แล้วดูดีได้ขนาดนี้

“ไม่มีอะไรจะคุยเลยเหรอ” ฉันรีบหันกลับอย่างรวดเร็วเมื่อซีอานพูดขึ้นอีกครั้ง ดีนะที่เมื่อกี้หมอนั่นไม่รู้ว่าฉันแอบมองเขาอยู่

ฉันกลายเป็นยัยผู้หญิงโรคจิตแอบมองผู้ชายหน้าตาดีตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย -_-;

“ถ้าอยากให้มี มีก็ได้”

“...”

“แต่ถ้าฉันพูดหรือถามไป นายต้องตอบฉันนะ ตกลงป่ะ” ซีอานไม่พูดอะไร นอกจากยกมือขึ้นทำสัญลักษณ์โอเคแทนการตอบกลับฉัน “งั้นฉันจะพูดแล้วนะ”

“อือออ” หมอนั่นหาวอีกแล้ว

“นายเจอคชาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่”

“ตอนที่ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่วันแรก” โอ้ -_- แปลกแฮะ วันนี้หมอนี่ยอมตอบคำถามของฉันง่ายๆ เลย ต่างกับวันแรกลิบลับที่ฉันอยากจะฆ่าเขาหมกท่อให้รู้แล้วรู้รอด หรือเพราะว่าตอนนั้นหมอนั่นง่วงนอนอยู่ เลยหงุดหงิดใส่ฉันแทน

“แล้วหลังจากนั้นไม่เจออีกเลยเหรอ”

“ไม่เจอ”

“คชาได้ติดต่อนายมามั้ย”

“ไม่เลย”

“คชามีที่ไหนที่ชอบไปบ้างรึเปล่า นายรู้บ้างมั้ย” คราวนี้ซีอานขมวดคิ้วแล้วหันมามองฉัน

“ทำไมถามเยอะจัง”

“อ้าว ก็ฉันอยากรู้ไง ถามได้ =_=”

“คุยกับเธอเบื่อแล้ว” อ้าว ไอ้หมอนี่! “ขี้เกียจรอไอ้เอเจแล้วด้วย”

“-_-^” หมอนั่นลุกขึ้นยืนพลางทำท่าบิดขี้เกียจเล็กๆ

“อยากรู้คำตอบมั้ย” ฉันเงยหน้าขึ้นมองซีอานที่เหลือบลงมามองฉัน ฉันทำสีหน้าไม่พอใจใส่เขาในทันที

รู้ๆ อยู่ว่าฉันอยากรู้ขนาดไหน ยังจะมาถามอีก ไอ้บ้านี่

...จู่ๆ ซีอานก็ยื่นมือมาตรงหน้าฉัน ฉันขมวดคิ้วขณะที่มองหน้าเขาแทนการเอ่ยถามออกไป

“อยากรู้คำตอบไม่ใช่เหรอ”

“อือ -_-“

“ฉันเบื่อ จะออกไปหาอะไรทำ”

“...?”

“ถ้าออกไปเป็นเพื่อนฉัน จะยอมตอบให้”

“=_=” ฉันชักสีหน้าใส่เขาอีกครั้ง ซีอานยังคงค้างมือไว้ตรงหน้าฉัน จนเมื่อเขาเห็นฉันไม่คิดจะพูดอะไร หมอนั่นก็จงใจยื่นมือเข้ามาใกล้มาขึ้นอีก

...เออ ไปก็ได้!

ฉันยื่นมือไปยังมือของซีอาน หมอนั่นดึงฉันให้ลุกขึ้น ก่อนที่เขาจะปล่อยมือฉันในทันที ซีอานเดินนำหน้าฉันไป สองมือของเขาล้วงกระเป๋ากางเกง  ขณะที่ฉันแอบเบ้ปากตามหลังเขาด้วยความหมั่นไส้

นายพวกนี้นี่มันยังไง ทำอะไรต้องมีข้อแลกเปลี่ยนตลอด ให้ตายเถอะ -_-

“ดูหนังนะ”

“อะไรนะ O.O”

“อยากดูหนัง” ฉันมองคนข้างตัวอย่างงุนงง

ทำไมหมอนี่เป็นคนทำอะไรตามใจตัวเองได้ขนาดนี้เนี่ย! เขาพาฉันนั่งแท็กซี่มาที่ห้างที่อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ พอมาถึงก็เดินดุ่มๆ มาหยุดอยู่ตรงหน้าที่ขายตั๋วดูหนัง

ถามฉันสักคำหรือยังว่าอยากจะดูหรือเปล่า -_-

“นี่! ฉันยอมมากับนายก็จริง แต่ฉันไม่จำเป็นต้องทำตามนายทุกอย่างนะ!”

“เหรอ” คำนี้มันกลับมาอีกแล้ว -_- “ไม่เป็นไร ถ้าไม่อยากได้คำตอบจากฉันแล้ว ก็ไม่เป็นไร”

ซีอาน นายนี่มันจริงๆ เลย!

ฉันส่งสายตาไม่พอใจไปให้เขา เมื่อรู้ว่าตัวเองไม่มีทางเลือก

“เออๆ ดูก็ได้”

“ดีเลย J” เขายกยิ้มมุมปากขึ้นมาในทันที “ฉันเลือกหนังเองนะ”

“ตามใจเถอะ!” ถ้าฉันขัดนายได้ ฉันก็คงไม่ตอบตกลงดูหนังหรอก เฮอะ

ฉันยืนกอดอกรอซีอานที่กำลังไปซื้อตั๋วหนังด้วยอารมณ์ขุ่นมัวที่ค่อยๆ ผุดขึ้นมาของตัวเอง ทำไมฉันต้องมาคอยทำตามหมอนี่ด้วย T^T ทำไมฉันต้องมาทำอะไรไร้สาระที่นี่ด้วย แทนที่จะได้ไปเที่ยวฮาวายตามที่ตกลงกันไว้กับยัยฟอง กลับต้องมาอยู่ที่ไทยเพราะไอ้น้องชายงี่เง่าที่ไม่รู้จะตามหาตัวเจอเมื่อไหร่!

“เฮ้ O.O!” ฉันสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงด้านหลังตัวเองในระยะประชิด และยังไม่ทันที่ฉันจะหันไป ใครบางคนก็เดินอ้อมมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน

-_-

เขามองฉันด้วยสีหน้าแปลกใจ มันน่าแปลกตรงไหนกัน ฉันมาเดินห้างไม่ได้เหรอไง

“ยัยขาวโบ๊ะ มาทำอะไรที่นี่เนี่ย” เมื่อไหร่นายจะเลิกเรียกฉันว่าขาวโบ๊ะสักทีนายปาร์ค!

เขาอยู่ในชุดไปรเวท เสื้อยืดธรรมดาๆ กับกางเกงยีนส์ขาเดฟสีซีด แต่ก็นั่นล่ะ...สำหรับหมอนี่ แค่นี้ก็ดูดีแล้วล่ะ =_= น่าหมั่นไส้จริงๆ

“มาดูหนัง”

“ดูหนัง? มากับใคร เธอมีคนคบด้วยเหรออยู่นี่”

“ไอ้บ้า!” ฉันฟาดมือไปที่แขนเขาอย่างเต็มแรงจนหมอนั่นร้องโอ๊ยออกมา

“เจ็บนะโว้ย! ล้อเล่นหน่อยเดียว”

“ฉันไม่ได้มาดูคนเดียว!” ฉันตอบกลับไปโดยไม่ลืมที่จะกระแทกน้ำเสียงไม่พอใจใส่ลงไปด้วย ฉันหันไปมองยังที่ขายตั๋ว และพบว่าซีอานกำลังเดินตรงนี้ และยุ่งอยู่กับการเก็บเงินลงกระเป๋าตังค์

“ฉันมากับซีอาน” ฉันหันมาพูดกับปาร์ค หมอนั่นขมวดคิ้วลง และฉันก็ได้ยินเขาพึมพำชื่อซีอานเบาๆ

“ซีอาน?”

“คนที่มาอยู่ห้องต่อจากศัตรูคู่อาฆาตนาย ไง -_-“ ฉันตอบปาร์คเมื่อเห็นว่าเขาทำหน้าสงสัย ประจวบกับที่ซีอานเดินมาถึงยังเราสองคน ปาร์คเลื่อนสายตาไปยังซีอานที่หยุดยืนอยู่ข้างฉัน

ฉันหันไปมองซีอานที่กำลังมองปาร์คด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่แสดงความรู้สึกใด ขณะที่ปาร์คเองก็จ้องมองเขากลับโดยไม่พูดอะไรเช่นกัน

“นายสองคนรู้จักกันรึเปล่าเนี่ย  O.O” ฉันมองทั้งสองคนสลับกันไปมา

“รู้จัก” ซีอานเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อนโดยที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่ปาร์ค “คู่อริไอ้คชา -_-“

“=_=”

ฉันเห็นปาร์คชักสีหน้าเล็กน้อย ซีอานยื่นตั๋วหนังมาให้ฉันพร้อมกับเงินสองร้อยบาท

“หนังใกล้จะเข้าแล้ว จะกินอะไรก็ไปซื้อก่อนได้”

“นายเลี้ยงเหรอซีอาน?” ฉันถามซีอานกลับ ขณะที่หยิบตั๋วหนังกับเงินจากมือเขามา แต่เขากลับไม่ตอบคำถามของฉัน

“เธอไปซื้อก่อนเลย เดี๋ยวตามไป”

“=_=”

“ฉันมีอะไรจะคุย...” ซีอานพูดแค่นั้น ก่อนที่สายตาของเขาจะหันไปมองปาร์คที่ยังคงยืนอยู่ตรงนี้

หมอนี่จะคุยกับปาร์คงั้นเหรอ? คุยอะไรกัน ฉันฟังด้วยได้มั้ย -_-

“เออ ฉันก็มี -_-“ ปาร์คพูดสวนเขากลับในทันที เขาเดินเข้ามาใกล้ฉันแล้วดันหลังฉันให้เดินไปทางที่ขายป๊อปคอร์นในทันที

“อะไรของนายเนี่ยปาร์ค!”

“ไปเลย ผู้ชายเขาจะคุยกัน!” หมอนั่นไม่พูดเปล่า โบกมือไล่ฉันอย่างไม่ใยดี ไม่ทันที่ฉันจะได้ทันด่าเขากลับ  ปาร์คก็รีบวิ่งกลับไปทางเดิม ก่อนที่ทั้งสองคนต่างก็เดินออกไปจากตรงนี้อย่างรวดเร็ว

หนอย...นายปาร์ค! นายมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับฉันหา!

“ไม่สั่งขนมมากินเหรอ”

“ไม่ -_-“

พูดตรงๆ เลย ตอนนี้ฉันแอบหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย ที่ซีอานไม่ยอมบอกฉันว่าเขาคุยอะไรกับปาร์ค

หลังจากหมอนั่นบังคับฉันให้ดูหนังเป็นเพื่อนเขา ซีอานก็พามาร้าน Babe bean Coffee ร้านกาแฟที่หมอนั่นเคยพาฉันมาเมื่อตอนนั้น และเขาก็บอกว่านี่คือคำตอบที่ฉันอยากได้

คือ...ไอ้คำตอบที่ฉันอยากได้มันต้องมีมากกว่านี้สิ ในเมื่อที่นี่ฉันก็รู้อยู่แล้วเพราะเขาเคยบอกฉัน -_-^

เหมือนโดนหมอนั่นหลอกให้ไปดูหนังฟรีๆ ยังไงไม่รู้ ฮึ่ย

“อร่อย” ฉันนั่งกอดอกพลางมองคนฝั่งตรงข้าม ที่กำลังใช้ช้อนตักเค้กเข้าปากอย่างไม่ค่อยจะสนใจอะไรฉันเท่าไหร่นัก

ซีอานเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉันที่มองเขาอยู่ ก่อนที่หมอนั่นจะตักเค้กแล้วยื่นช้อนมาตรงหน้าฉัน

“ทำหน้าแบบนี้”

“อะไรของนาย -_-“

“เหมือนหมาโกรธ”

“นี่!” ฉันมองซีอานอย่างเอาเรื่อง มาหาว่าฉันเป็นหมาสองรอบแล้วนะ TOT!

ฉันดันมือซีอานออก แต่หมอนั่นก็ไม่ลดละ ยื่นช้อนเข้ามาใกล้จนมันมาจ่ออยู่ที่ริมฝีปากของฉัน

“กินสิ แล้วจะอารมณ์ดี”

“=_=” ฉันถอนหายใจออกมา ก่อนจะยอมกินเค้กจากช้อนของหมอนั่นอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก ฉันเห็นซีอานยิ้มมุมปาก แล้วลงมือกินเค้กของตัวเองต่อ “ทำไมนายถึงไม่ยอมบอกฉันว่านายคุยอะไรกับปาร์คล่ะ”

“ก็มันไม่เกี่ยวกับเธอ” ไม่เกี่ยวแล้วทำไมถึงคุยต่อหน้าฉันไม่ได้ TOT!

ฉันไม่ได้จะสำคัญตัวเองผิดหรอกนะ แต่นายพวกนี้อาจจะคุยเรื่องของคชาก็ได้ ใครจะไปรู้ล่ะจริงมั้ย

“เรื่องคชารึเปล่า”

“เปล่า”

“ให้มันจริงเถอะ -_-“ ซีอานเงยหน้าขึ้นมองฉัน ก่อนที่เขาจะทำเรื่องไม่คาดคิด เอื้อมมือข้างที่ถือช้อนเอาไว้มาป้ายหน้าฉัน!

“พูดมาก”

“ซีอาน! มันเลอะแก้มฉันนะ!”

“=_=” ฉันแทบจะลมจับเมื่อคนตรงหน้าทำสีหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว ฉันเอามือเช็ดเค้กที่แก้มออกอย่างหงุดหงิดและเอื้อมมือไปหยิบกระดาษทิชชู่ แต่ซีอานเร็วกว่า เขาหยิบกระดาษทิชชู่ขึ้นมา พร้อมกับยื่นมันมาข้างแก้มฉัน

=[]=// ดะ...เดี๋ยวนะ

ฉันเอนตัวไปด้านหลังเล็กน้อย การจู่โจมของซีอานทำเอาฉันอึ้งไป แต่เขากลับทำหน้าตายราวกับเป็นเรื่องปกติ

“นะ...นายจะทำอะไรเนี่ย”

“เลอะก็ต้องเช็ดไม่ใช่เหรอ”

อยากจะบ้าตายซะจริง...ฉันยอมรับว่าฉันเป็นคนไม่คอยแคร์หรือระวังตัวกับการอยู่กับเพื่อนผู้ชายสักเท่าไหร่ แต่ฉันไม่เคยให้ใครมานั่งเช็ดหน้าเช็ดปากให้แบบนี้หรอกนะยะ TOT//!

“ไม่ต้องเลย ฉันเช็ดเอง -_-//” ฉันคว้ากระดาษทิชชู่จากมือซีอานมาอย่างรวดเร็ว หมอนั่นไม่ได้พูดอะไร นอกจากมองฉันที่กำลังเช็ดคราบเค้กบนใบหน้า จากฝีมือของเขา

ถ้าสิวขึ้น ฉันจะตามไปฆ่านายที่ห้องเลยซีอาน -_-^

ฉันมองซีอานที่กำลังสบตาฉันด้วยความหมั่นไส้อย่างเต็มเปี่ยม

“ไม่เห็นจะได้เรื่อง”

“-*-“

“เอเจ บอกให้ฉันมาถามนายเรื่องของคชา ไม่เห็นจะได้เรื่องเลย”

“มันพูดแบบนั้นเหรอ”

“ก็ใช่น่ะสิ” ฉันทิ้งกระดาษทิชชู่ลงบนโต๊ะ พร้อมกับที่เห็นซีอานหัวเราะหึเบาๆ ในลำคอ

หัวเราะบ้าอะไรอีกล่ะ =_=

ฉันเอามือขึ้นเท้าคาง พลางมองไปรอบๆ หรือว่าจากนี้ไป ฉันควรจะมาที่นี่บ่อยๆ เผื่อจะแจ็คพอตเจอคชาที่นี่จริงๆ แต่ขนาดเพื่อนๆ ด้วยกัน คชายังไม่มาให้เจอเลยนะ จะหายไปก็ยังไม่บอกกล่าว

ฉันลอบมองซีอานเงียบๆ...ขนาดหมอนี่ที่มาเช่าห้องต่อจากคชา หมอนั่นยังไม่บอกสักคำว่าจะหายไปไหน ทั้งที่เป็นเพื่อนกันแท้ๆ  ปล่อยให้เพื่อนมาเช่าห้องต่อแล้วตัวเองก็หายตัวไปซะแบบนั้น ประสาท มีที่อยู่ดีๆ ไม่ชอบเหรอไง

แต่...ว่า เดี๋ยวสิ -_-

ซีอานบอกฉันว่าเขาเจอคชาครั้งสุดท้ายเมื่อตอนที่ย้ายมาอยู่วันแรก แต่เอเจบอกว่าเจอคชาก่อนวันที่จะหายตัวไป และเท่าที่ฟังที่น้าป่านพูด เอเจเป็นคนสุดท้ายที่เจอคชา แม้แต่ตัวเอเจก็ไม่ได้ปฏิเสธเรื่องนี้ แต่...เท่าที่ฉันฟังมาแล้วเข้าใจ เพราะคชาหายไป ก็เลยปล่อยให้เพื่อนมาเช่าห้องต่อทีหลัง

แต่...ซีอานบอกฉันว่าเจอคชาครั้งสุดท้ายตอนที่ย้ายเข้ามาที่ห้องวันแรก ถ้าอย่างงั้น...เอเจก็ไม่ใช่คนสุดท้ายที่เจอซีอานสิ

เดี๋ยวนะ...ฉันเข้าใจอะไรผิดไปหรือยังไง TOT หรือฉันปะติดปะต่อเรื่องเองจนงงไปหมดแล้วเนี่ย!

“ซีอาน” สมองของฉันสั่งการให้เรียกชื่อซีอานออกไปโดยไม่ต้องคิดเลยด้วยซ้ำ เขาทำแค่เพียงตอบรับฉันด้วยเสียงเบาๆ แล้วก้มหน้าก้มตาละเลียดเค้กตัวเองต่อไป “นายย้ายมาอยู่หลังจากที่คชาหายตัวไปใช่มั้ย O.O”

“อือ”

“อ้าว! ถ้าอย่างนั้นเอเจก็ไม่ใช่คนสุดท้ายที่เจอคชาน่ะสิ!”

“-_-?” ซีอานเงยหน้ามองฉันด้วยสีหน้างุนงง

“ก็เอเจบอกฉันว่าวันนั้นต่างคนต่างขับรถตัวเองมา ก็เลยไปเที่ยวแล้วแยกกันกลับแล้วก็หายไป” คำพูดของฉันทำเอาซีอานขมวดคิ้วในทันที

อย่าว่าแต่หมอนั่นงงเลย ฉันก็งงอ่ะ TOT ฉันพูดอะไรออกไปผิดหรือถูกก็ไม่รู้

“ใครขับรถมา เธอพูดอะไร ถึงใคร”

“คชาไง =_=”

“มันขับรถไม่เป็นนี่”

“=[]=!”

“เธอกำลังพูดอะไร ไม่เข้าใจ -_-“ ซีอานดูเหมือนจะไม่เข้าใจเรื่องที่ฉันพูดกับเขาแม้แต่นิดเดียว เขากลับไปสนใจเค้กของตัวอีกครั้ง ในขณะที่ฉันนั่งนิ่งไปแล้ว...

...ขับรถไม่เป็น ซีอานบอกว่าคชาขับรถไม่เป็น!

แล้วถ้าคชาขับรถไม่เป็น เรื่องที่เอเจเล่ามันอะไรกันเล่า ไหนจะเรื่องที่บอกว่าเจอคชาเป็นคนสุดท้ายอีก!

พระเจ้า...นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!

To be Continued

มุมทอล์ค *


สวัสดีค่า ยะฮู้วววว ยะฮิ้ววววว
โผล่หัวมาแล้วน้าาาา 5555555
ที่จริงจะมาลงตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ
แต่ลืมไปซะสนิท กลับมาจากซ้อมเต้น TOT
เหนื่อยมากเลย ฮือออออออออออออ

เปิดเทอมปุ๊บ งานเข้าทุกที
มีซ้อมเต้นอีกแล้วค่ะ 5555555
แต่ดีที่เทอมนี้เรียนน้อยแล้ว เลยมีเวลาว่างมากหน่อย >___<
เลยปั่นนิยายได้สะดวกสบาย ฮูเร่ (ซุ่มๆ 5555)

มาเข้าเรื่องกันบ้างงงงงงงงงง
เอาล่ะสิ 555555555555555
ถามรีดเดอร์ทุกคนเลย คิดว่าคชาเป็นหนึ่งในคนพวกนี้มั้ยคะ
หรือคิดว่าคชาเป็นคนอีกบุคคลหนึ่งจริงๆ? ฮ่าๆๆๆ
แต่ละคน จะพูดก็พูดไม่หมด ทำเหมือนรู้แต่ก็ไม่รู้
มันน่าจับถีบจริงๆ เลย -..-

ยอมรับว่าแต่งเรื่องนี้ปวดหัวกว่าแต่งแฟนแฟร์อีกนะ
ทั้้งๆ ที่ปมก็ไม่ได้มีอะไรเลยจริงๆ 55555 แต่มันเพราะอะไรกันนน
ฮือออ แต่ก็สนุกนะคะ เรื่องไหนผู้ชายเยอะๆ นี่สนุกหมด ชอบมาก 555
  
วันนี้เม้าท์นานไม่ได้ ต้องไปกินข้าวแล้วววว
แวบมาลงให้ก่อนไปกินข้าวค่าาาาาา  

คิดถึงนะจ๊ะทุกโค้นนนนนน


จุ๊บบบบบบบบบบบบบ <3







อย่าลืมติดตามเรื่องนี้กันนะคะ !



1 เม้นท์ 1 กำลังใจเช่นเดิมม ^^
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ



ไว้เจอกันตอนหน้าค่าาา

รักทุกคนนนนนนน
ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ^3^

 

 

  



 

 

Matesoul my