ตอนที่ 1 : เปิดเรื่องค่ะ
“สมมตินะครับเจ้านาย... สมมติว่าเราชวดโครงการนี้....”
“จิ๊บจ๊อยแค่นี้จะไปกลัวอะไร... เอาน่า เสนอราคาต่ำๆ เงื่อนไขก็เอาใจเขาให้มากๆหน่อย จะเล่นนอกเล่นในหรือว่าจะขาดทุนนิดๆหน่อยๆ ก็ไม่ว่ากัน” ผู้เป็นนายพูดสวนขึ้นอย่างใจป้ำ
คนฟังแทบจะทุ่มศีรษะลงกับพื้นห้องให้มันรู้แล้วรู้รอด เมื่อก่อนบอกว่าไม่อยากแม้แต่จะนั่งรถผ่านหรือแค่มองยังไม่อยากจะชายตามองให้เสียเวลา แต่ตอนนี้กลับมากลืนน้ำลายตัวเอง ยอมทำเรื่องบ้าๆ นี่ เพียงเพราะผู้หญิงแค่คนเดียวกับความแค้นที่ฝังใจไม่จบไม่สิ้นแท้ๆ ที่ทำให้เจ้านายเขาเป็นได้ขนาดนี้
“ผมถามหน่อยเถอะครับ ทำแบบนี้แล้วมันจะได้อะไรขึ้นมา เสียทั้งเงินเสียทั้งเวลา...ดีไม่ดีอาจจะต้องเสียความรู้สึกเสียใจภายหลังก็ได้” ปราบถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจและต้องการจะเตือนสติกรายๆ
รอยยิ้มเย็นผุดขึ้นที่มุมปากของคีรูฟส์ทันทีสิ้นคำถาม ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่เขากำลังบอกตัวเองว่าลำพังความแค้นที่มีมาแต่หนหลังน่ะมันไม่มีน้ำหนักพอที่จะทำให้เขาเลือกทำเช่นนี้แน่ แต่แม่ยอดรักที่คอยป้วนเปี้ยนรบกวนจิตใจอันสงบสุขของเขาอยู่แทบจะตลอดเวลานั่นต่างหากล่ะที่ทำให้เขายอมทุ่มทั้งเงินและเวลาเพียงเพื่อจะได้คว้าเจ้าหล่อนมาเชยชมให้สมใจและสมกับความงามที่ตามหลอกหลอนเขามาหลายคืน
แม่หงส์ขาวตัวน้อยๆ ของพี่... ชายหนุ่มรำพึงในใจ ทั้งปรารถนาจะครอบครองและมุ่งร้ายต่อหญิงสาวผู้ยังไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง
สีหน้าและดวงตาสีฟ้าอมเทานั้นทำให้ผู้ใต้บังคับบัญชารู้สึกเย็นวาบไปถึงไขสันหลัง เพราะประกายตาคู่นั้นบอกให้รู้ว่าถึงจะชื่นชมหลงไหลในความงามของเด็กสาวคนนั้นมากมายเพียงใด แต่ก็เต็มไปด้วยความมุ่งร้ายและใคร่จะเหยียบย่ำทำลายเมื่อได้เชยชมสมใจในเวลาเดียวกัน
พี่รูฟส์ : Image Chace Crawford
น้ำค้าง : Image น้องเจด้า จิดาริน ณ ลำเลียง
โซ่รักสีกุหลาบ จบเมื่อไหร่เจอกันนะคะ
อุมารินทร์
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

แม่ยอดน้ำค้างกลางหาวไปทำอะรายให้น้้้้้้้้อ ถึงต้องมาตามเก็บดอกเบี้ย
หน้าสวยๆ หวานๆ ของน้องน้ำค้างเนี่ย เห็นแล้วยังจะคิดแค้นอะไรได้อีกเหรอคร้าาา
Image
ทำไมถึงหล่อเริด ปากหนักกัดเจ็บ ทุกคนเลยอะคะ..
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 14 กันยายน 2555 / 22:10