คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Super Star Is Mine : Chapter 6
ฮยองจุนรีบเงยหน้าพลางเบิกตากว้างขึ้นหลังจากที่ได้ยินประโยคจากคนข้างๆ ทันทีที่สายตาสองคู่ประสานกันฮยองจุนก็รีบก้มหน้างุดพร้อมกับความคิดพรั่งพรูเข้ามาในหัวแทบจะในทันที
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (?) T/////////w/////////T
ตรูจะทำตัวอย่างไงในเวลาแบบนี้ดีวะเนี่ย????????? T///////^//////T
ติ๊งต๊อง (เสียงในหัวดังขึ้น)
ตัวเลือกของท่านมีดังนี้
1. ทำเป็นขอบคุณแล้วเดินไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
2. กรี๊ดให้พร้อมกับเป็นลมสลบไป
3. หยิบอะไรที่ใกล้ตัวตีหัวคนด้านหน้าแล้วลากกลับบ้าน
4. ยิ้มให้อย่างนางงามแล้วกล่าวขอบคุณพร้อมกับขอลายเซ็น
คำตอบ
1. เป็นไปไม่ได้
2. พี่ฮยอนจุงจะเอาเขาไปโยนกองที่ถนนไหม...................
3. น่าสนใจ -_______,- #ไม่ใช่ละ
4. ดูเวิร์คสุดละข้อนี้!
“อ่า... งั้นก็ ขอบคุณนะฮะ”
เขายิ้มให้ไอดอลสุดหล่อที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาด้วยรอยยิ้มที่ยิ้มจนเห็นเขี้ยวซี่เล็กๆ พร้อมกับเกาหัวแก้เก้อไปด้วย ซึ่งอิริยาบถนั้นก็ทำให้คนที่ถูกขอบคุณหัวใจสั่นไหวไม่ใช่น้อยกับความน่ารักของคนตรงหน้า ซึ่งหารู้ไม่เลยว่าใจของคนที่ยิ้มให้ตรงหน้าหน่ะมันแทบจะทะลุออกมาแล้ว!
หัวใจแทบจะดีดดิ้นออกมาจากหน้าอกแล้วเนี่ย!
ยกรางวัลตุ๊กตาทองแห่งการแสดงให้คิมฮยองจุนเถอะครับ T^Tb
“นี่ครับ”
ฮยอนจุงยื่นเสื้อยืดให้กับร่างบางตรงหน้าพร้อมกับส่งรอยยิ้ม (พิฆาตใจ) ไปให้
หัวใจของคิมฮยองจุนกำลังปั่นป่วน LEVEL MAX
T_____________T จะตายแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
“ข... ขอบคุณฮ.. ฮะ”
สุดท้ายฮยองจุนก็ข่มน้ำเสียงไม่ให้สั่นเพราะความตื่นเต้นไว้ไม่ได้ ได้แต่ก้มหน้างุดพร้อมกับรับเสื้อไว้ ซึ่งฮยอนจุงก็ยิ้มๆ ให้กับคนตรงหน้า (ไปตามประสาไอดอล)
“ครับผม งั้นผมขอตัวก่อนนะ เจอกันที่งานนะลัคกี้แฟน... ของผม”
ฮยอนจุงตั้งใจเน้นเสียงตัวหลังให้ดังฟังชัดเจน ซึ่งผลลัพธ์จากการกล่าววาจาเมื่อกี้ก็สังเกตได้ไม่ยากเลยเมื่อเห็นสีหน้าที่แดงระเรื่อของคนตรงหน้า
“อ่า... เดี๋ยวก่อนฮะ”
“หืม?”
“ข... ขอลายเซ็นได้ไหมฮะ”
“เซ็นตรงไหนดีหล่ะ?”
“… อ่า”
ฮยองจุนนิ่งงันไปเนื่องจากในตอนนี้ตัวเองไม่มีกระดาษติดตัวเลยแม้แต่แผ่นเดียว
“งั้นก็เซ็นบนเสื้อตัวเก่าละกันนะ”
พูดจบก็ไม่รีบร่ำทำเพลง ฮยอนจุงก้มตัวลงมานิดนึงพร้อมกับหยิบปากกา (เตรียมตัวมาดีมาก) ในกระเป๋าออกมาพร้อมกับเซ็นให้ตรงจุดที่ทำให้หัวใจของร่างโปร่งสั่นระรัว
ตรงหน้าอกด้านซ้าย
“งั้นผมไปก่อนนะครับ อย่าลืมเปลี่ยนเสื้อด้วยหล่ะ”
ฮยอนจุงเมื่อเซ็นเสร็จก็อมยิ้มนิดนึงก่อนที่จะปรับสีหน้ามาเป็นแบบเดิม (เนื่องจากได้ลวนลาม (?) คนข้างหน้าเป็นที่เรียบร้อย) พร้อมกับเดินออกไปและโบกมืออย่างไอดอล
คิมฮยองจุนในตอนนี้
&*$()#_()%+@_$)%( T////////////////v///////////////////T
(ลงไปชักกับพื้น)
โอเค ตอนนี้คิมฮยองจุนมาถึงหอตัวเองเรียบร้อย
เขารอดปลอดภัยในการกลับหอของตัวเองโดยไม่เกิดอาการชัก (?) หรือเป็นลม (?) หรือเพ้อ (?) อะไรก็แล้วแต่เถอะหน่า!
กลับมาโดยไม่เป็นไรก็บุญละล่ะ!
แต่ก็นะ T__________T งี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (ลงไปชักต่อ)
T/////////////w///////////T จะเก็บวันนี้ไว้ในหัวใจไม่มีวันลืมเลยครับ!
ร่างโปร่งก็ได้แต่ลงไปชักกับพื้น (?) ด้วยความที่ยังฟินไม่เลิกจนทำให้คนเป็นน้องแอบไปอยู่หลังเสากับหมายักษ์ (ก็ช็อกโกนั่นแหล่ะ) ด้วยความสงสารปนสยดสยอง (?) ไม่ได้...
พี่ฮยองจุนเป็นบ้าอะไรไปอีกวะครับเนี่ย???
เก๊ากลัวววววววววววว TTTTT^TTTTTTT
คิมฮยอนจุงกำลังนึงถึงบุคคลคนหนึ่งอยู่
เขากำลังนึกถึง (อีกแล้ว) ร่างโปร่งหน้าตุ๊กตาที่เจอกันเมื่อตอนกลางวันอยู่ ไม่รู้ว่าตอนนี้จะกลับถึงหอของตัวเองหรือยัง? หรือว่ามัวไปฟินอยู่จนกระทั่งชักตายไปแล้ว (?????)
ตึ๊ง!!
ฮยอนจุงรีบคว้ามือถือที่วางอยู่บนโต๊ะด้านข้างเก้าอี้นวมขึ้นมาเช็คทันที
HyungJun says: TTTTTTTT^TTTTTTTTT
หืม? ทำไมฮยองจุนถึงร้องไห้ล่ะ???
HyunJoong says: เป็นอะไรไปครับเด็กน้อย??
HyungJun says: พี่ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย T^T (กอด)
เอิ่ม -_-................................................................
HyunJoong says: (ผลักออก) -_-
HyungJun says: ใจร้ายเหมือนเดิม ผมกลัวอ่ะะะะะะะะะ
HyunJoong says: ?
HyungJun says: พะพะพะพะพะพะพี่ฮยองจุนนนนนน TOT/
HyunJoong says: = =????????????????????
HyungJun says: กลับมาก็ชัก เอาแต่เพ้อถึงคนที่ชื่อฮยอนจุงอยู่นั่นแหล่ะ ไม่รู้ว่าหล่อยังไงผมหล่อกว่าตั้งเยอะ!!
เอิ่มน้องครับ... ไปวัดหน้าตากันสักรอบไหม!
อย่างน้องน่ะตุ๊กตาแต่พี่อ่ะเทพบุตรครับ!!!!!!!! (มั่นใจมาก)
HyunJoong says: อืม - _ -
หลังจากนั้นก็เงียบไปเลย...
ไม่ใช่ว่าน้องมันไปชัก (?) ตามพี่แล้วนะเว้ยเห้ย!
HyungJun says: ฮยองงงงงงงงงงงงง อย่าไปฟังเมื่อกี้นะ ผมแค่นอนหลับไปเฉยๆเอง คิบอมมันโม้ ^w^
HyunJoong says: อ่าครับ
HyungJun says: งั้นผมนอนก่อนนะฮยอง เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันนะ ^-^ ฝันดีฮะ
HyunJoong says: ครับฝันดี :}
ฮยอนจุงอมยิ้มหน่อยๆเมื่อนึกถึงวันรุ่งขึ้นก่อนที่จะปิดไฟแล้วทิ้งตัวลงนอนเพื่อพักผ่อนให้เพียงพอก่อนเตรียมตัวสำหรับวันพรุ่งนี้
ย้อนกลับมาฝั่งฮยองจุน
“ย๊า! คิบอม! จะให้พี่ไล่นายออกจากห้องจริงๆ ใช่ไหม??!!”
ฮยองจุนกล่าวขึ้นพร้อมกับไล่ตบตี (?) น้องชายสุดเลิฟของตัวเองไปรอบๆห้องอย่างหมั่นไส้
“แงงงงงงงงง้ พี่ฮยองจุนแกล้งผม ผมจะฟ้องแม่!!”
“ฟ้องไปเลย! วันนี้ก็ไปนอนใต้สะพานลอยก็แล้วกัน!”
“T___________T แงงงงงงงงงงง”
“ไม่ต้องมางอแง! ไปนอนไป อย่าซนอีกหล่ะไว้งั้นพี่ไล่จริงนะ!”
“งือออออออออออออออออT^T”
สุดท้ายก็ต้องแยกย้ายไปนอนด้วยดี -_-
ในที่สุดวันแฟนมีตติ้งก็มาถึง!!!!!!!! (เสียงอลัง)
และอีกภายในสิบนาทีก็จะลืมงานแล้วด้วย (ยืนกัดผ้าเช็ดหน้า) TvT
ตอนนี้ฮยองจุนมาถึงหน้าตึกจัดงานแฟนมีตติ้งเป็นที่เรียบร้อย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าวันนี้เขาตื่นตั้งแต่ตีสี่! (แต่งานเริ่มทุ่มนึง= =) ด้วยความที่ปกติเป็นคนตื่นเช้า (?) ทำให้วันนี้เขามาถึงเป็นคนแรกของงานวันนี้ รักจริงหวังแต่งนะครับเนี่ย!
“ตอนนี้ได้เวลาเริ่มงานแล้วครับ ค่อยๆทยอยกันเข้าไปได้เลยครับ”
ทันทีที่เสียงการ์ดที่ยืนคุมประตูอยู่พูดจบก็เปิดประตูเพื่อให้ลัคกี้แฟนจำนวน 30 คนค่อยๆเดินทยอยเข้าไปทีละคน ฮยองจุนเดินเข้าไปอย่างแทบจะเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ (ก็คนมันตื่ลเต้ล) ซึ่งแถวที่เขาได้นั่งก็คือแถวแรก... โอ้แน่นอนหล่ะ... ถ้าไม่ได้แถวแรกสิแปลกเพราะเขาลงทะเบียนเป็นคนต้นๆ เลยนี่นา
นั่งรอไปได้สักพักงานก็เริ่มเปิดตัวขึ้น โดยที่โปรเจกเตอร์ได้ฉายเกี่ยวกับกำหนดการอัลบั้มใหม่และงานอีเว้นท์ต่างๆของพี่ฮยอนจุง ซึ่งฮยองจุนก็ตั้งใจมองอย่างดีและเมมเมอร์รี่ไว้ในสมองเพื่อไม่ให้พลาดแม้แต่งานเดียว (ความจำเป็นเลิศก็งานนี้แหล่ะ) เมื่อฉายกำหนดการอะไรเสร็จสิ่งที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง พี่ฮยอนจุงปรากฏตัวออกมาพร้อมกับสูทสีดำสุดเท่ห์กระชากใจสาวๆ ทุกคน (?)
%^*(_*^@(*)$)_)*$)_(_)%)_ (พูดไม่เป็นภาษาคนอเกน)
T///////////////v///////////T ถ้าหัวใจวายตอนนี้จะเป็นอะไรไหมครับ????????
หลังจากนั้นพี่ฮยอนจุงสุดหล่อมาดเท่ห์เทพบุตรกระชากหัวใจ (ชื่อยาวมาก) ก็ร้องเพลงต่างๆ ตามลิสต์ ไม่อยากจะบอกหรอกนะว่าพี่แกส่งยิ้มมาให้เขาตั้งหลายครั้งด้วย โอ้ยยยยย ผมน่ารักใช่ไหมหล่ะ TwTv (ยอมหลงตัวเอง) เสียงร้องของพี่ฮยอนจุงมีสเน่ห์ทุกเพลงจริงๆ เลยนะ ฟังแล้วจะละลาย ยอมตายเพราะพี่เลยนะเนี่ย! (วันนี้ยอมเสี่ยว-_-)
และแล้วเวลาที่ทุกคนคาดว่าจะไม่มีก็มาถึง
“ต่อไปเวลาจับรางวัลเรียลลัคกี้แฟนนะครับ โดยจะจับให้ทั้งหมดห้าคน ดูหมายเลขได้ตามบัตรที่ได้เลยนะครับ”
ร่างโปร่งรีบควักบัตรออกมาดูเพื่อลุ้นกับรางวัลเรียลลัคกี้แฟน ซึ่งเลขที่ได้ก็คือเลข 501
ตึกตึกตึกตึกตึกตึกตึกตึกตึกตึกตึกตึกตึกตึก (เสียงหัวใจเต้นอย่างบ้าคลั่ง)
“หมายเลข 304 ครับ”
ไม่ใช่...
“หมายเลข 908 ครับ”
ไม่ใช่...
“หมายเลข 756 ครับ”
ไม่ใช่...
“หมายเลข 236 ครับ”
ไม่ใช่...
“และหมายเลขสุดท้าย...”
“หมายเลข 865 ครับ!”
…………………………….
T__________________________T (เข้าสู่โหมดดราม่า)
ฮยองจุนได้แต่มองเรียลลัคกี้แฟนด้วยสายตาละห้อย เขาแทบไม่มีความสุขเลยหลังจากกิจกรรมจับเรียลลัคกี้แฟน ซึ่งลัคกี้แฟนนั้นก็ได้รางวัลเซอร์ไพร์สมากมาย ไม่ว่าจะเป็นลายเซ็น การกอด ถ่ายรูปโพลารอยด์คู่ เล่นเกมแข่งกัน และโพสท์ท่าทางตลกๆ ด้วยกัน โดยถ้าเป็นปกติเขาคงจะกรีดร้อง (ในหัวใจ) ไปแล้ว แต่ในตอนนี้กลับไม่มีความรู้สึกนั้นอยู่เลย เขาได้แต่รอคอยให้งานนี้จบลงเสียที ร่างโปร่งได้แต่ก้มหน้ามองพูดอย่างไม่สนใจสิ่งต่างๆบนเวที น้ำตาพานรื้นขึ้นมาบนดวงตาสวยเสียดื้อๆ และแล้วในที่สุดงานแฟนมีตติ้งครั้งนี้ก็จบลงเป็นที่เรียบร้อยอย่างมีความสุข ฮยองจุนปาดน้ำตาอย่างลวกๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วหยิบกระเป๋าเตรียมตัวเดินออก
“อ่อ เพิ่มเติมนะครับ อันนี้คือซุปเปอร์ลัคกี้แฟนครับ หมายเลข 501 อยู่ก่อนนะครับ”
หมายเลข 501
หมายเลข 501
หมายเลข 501
หมายเลข 501
หมายเลข 501
OMGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGG
IS THAT MY NUMBER????????????????????????????????
T_______________________T
ฮยองจุนแทบจะระบำไปรอบห้องที่จัดแฟนมีต (?) หลังจากที่ได้ยินคำประกาศนั้น ร่างโปร่งนั่งรออยู่อย่างวังเวงหน่อยๆ เนื่องจากตอนนี้ทุกคนทยอยออกไปกันหมดแล้ว ไหล่เล็กเริ่มห่อเข้าหากันเนื่องจากอุณหภูมิที่หนาวเย็น ฮยองจุนถูมือตัวเองเบาๆ เพื่อหวังว่ามันจะช่วยบรรเทาอากาศหนาวไปบ้าง ทันใดนั้นสัมผัสจากการที่โดนเสื้อสูทสวมใสก็รู้สึกได้จากบนไหล่... ใครเอาเสื้อสูทมาใส่ให้เขากันนะ? ฮยองจุนเงยหน้าขึ้นก่อนที่จะค้นพบว่ามันไม่ใช่ใครอื่นเลย...
นอกจากพี่ฮยอนจุงสุดหล่อมาดเท่ห์เทพบุตรกระชากหัวใจ T///////v///////T (ระเบิดตัวเอง)
“กลับบ้านกันนะครับ ดึกแล้วหล่ะ”
ร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าเขาพูดพร้อมกับส่งยิ้มมาให้แล้วดึงข้อมือบางของอีกคนเพื่อให้เดินตามไปที่รถ Porsche ของตัวเองก่อนที่จะเปิดประตูพร้อมกับอุ้ม (?) เข้าไปนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถ (?) ด้านข้างคนขับก่อนที่จะปิดประตูให้เสร็จสรรพแล้วเดินอ้อมไปยังประตูด้านคนขับแล้วสตาร์ทรถออกทันที
“พอดีนายเป็นซุปเปอร์ลัคกี้แฟน พี่ก็เลยจะขับรถไปส่งที่บ้านเป็นรางวัลหน่ะ”
พี่ก็เลยจะขับรถไปส่งที่บ้านหน่ะ
พี่ก็เลยจะขับรถไปส่งที่บ้านหน่ะ
พี่ก็เลยจะขับรถไปส่งที่บ้านหน่ะ
โอ้ยยยยยยยยยย มาค้างอยู่ด้วยกันเลยไหมครับ ยินดี T_____T
“ก็... เดี๋ยวพี่ส่งที่หอละกัน มหาลัย Y ใช่ไหม?”
“ใช่ฮะ... พี่รู้ได้ไง?”
“เอาเป็นว่ารู้แล้วกัน”
ฮยอนจุงตอบพร้อมกับหันมาอมยิ้มให้แล้วกลับไปขับรถต่อเหมือนเดิมซึ่งนั้นก็ทำให้คนที่โดนเอฟเฟ็กต์แฮนด์ซัมออร่าเข้าไปก้มหน้างุดด้วยความเขินทันที ไม่อยากให้เวลาในตอนนี้เดินต่อไปเลย อยากหยุดเวลาในตอนนี้ไว้นานๆ จัง >_<
“เลี้ยวแยกนี้ก็ถึงแล้วนี่เนอะ”
ง่ะ... T_______T
เมื่อเลี้ยวเข้าทางซ้ายปุ๊ปก็เห็นสัญลักษณ์มหาวิทยาลัย Y โดยทันที รถของฮยอนจุงเคลื่อนตัวช้าลงพร้อมกับจอดอยู่ตรงหน้าหอที่ฮยองจุนอยู่
“ขอบคุณนะฮะ”
ฮยองจุนพูดพร้อมกับก้มหน้าขอบคุณไปด้วย แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าเขายังไม่ได้คืนเสื้อให้กับคนตรงหน้าเลย
“พี่รอแปปนึงนะฮะ เดี๋ยวผมมา”
ร่างโปร่งกุลีกุจอลงจากรถพร้อมกับวิ่งขึ้นบันได (ห้าชั้น) อย่างไฮสปีดแล้วรีบไขประตูเข้าห้องตัวเองพร้อมกับหยิบเสื้อที่ฮยอนจุงเคยให้ยืมไว้ (หลังจากที่ผ่านการกอดรัดฟัดเหวี่ยงมาเรียบร้อย) แล้วก็ไม่ลืมที่จะหยิบกล่องบะหมี่ไปเสียด้วย... ใช่ เขาทำบะหมี่ไว้จริงๆ นะ แต่แค่คิดว่าไม่มีโอกาสที่จะได้ให้แค่นั้นเอง แต่ยังไงก็แล้วแต่เถอะ ตอนนี้มีโอกาสแล้ววุ้ย! เมื่อหยิบของอะไรเสร็จก็รีบวิ่งออกจากห้องไปโดยไม่สนใจน้องชายที่พยายามจะกล่าวทักทายด้วย คิบอมจึงได้แต่ทำหน้างงๆ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาจึงนั่งเล่นเกมส์ต่อ ฮยองจุนในตอนนี้แทบจะเป็นจัมเปอร์กระโดดลงมาจากชั้นห้าแล้วก็รีบวิ่งมาตรงด้านข้างคนขับ ฮยอนจุงที่นั่งอยู่ในรถจึงเปิดประตูก่อนที่จะออกมาจากรถแล้วมายืนอยู่ด้านหน้าของฮยองจุนด้วยเช่นกัน
“ผมเอาของมาคืนแล้วนะฮะ มีเสื้อ แล้วก็อันนี้ผมทำเอง ฮยองอย่าลืมทานด้วยนะ”
“หืม? โอเคครับ”
“งั้นผมกลับเข้าหอก่อนนะ ฮยองก็กลับบ้านดีๆนะฮะ”
ฮยองจุนพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้ก่อนที่จะเดินเข้าหอเพื่อที่จะได้ไปพักผ่อนเสียที
“อ่า... อย่าเพิ่ง เอานี่ไปด้วยนะ รางวัลพิเศษ”
ฮยอนจุงวิ่งมาจับข้อมือบางของอีกคนไว้ก่อนที่จะยัดซองสี่เหลี่ยมผืนผ้าห่อด้วยกระดาษของขวัญสีชมพูพร้อมกับติดโบว์เล็กๆ ไว้อย่างน่ารัก แล้วจึงเดินกลับไปที่รถพร้อมกับออกรถไป ร่างโปร่งได้แต่มองของที่อยู่ในมืออย่างสงสัยจึงได้แกะในห่อของขวัญนั้นและพบว่ามันช็อกโกแลตรสนมยี่ห้อดังที่ทุกคนชื่นชอบพร้อมกับกระดาษโน้ตเล็กๆ สอดไว้ด้านใต้ ประโยคที่เขียนไว้นั้นภายในไม่กี่วินาทีก็ทำให้คนที่อ่านอยู่สีหน้าแดงระเรื่อ
'เด็กน้อยฮยองจุนซุปเปอร์ลัคกี้แฟน :P
คืนนี้คงจะหนาว... ห่มผ้าหนาๆ ด้วยหล่ะ (:'
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ความคิดเห็น