ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic] SS501 : Super Star Is Mine. (2hj)

    ลำดับตอนที่ #5 : Super Star Is Mine : Chapter 5

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 201
      0
      1 ก.ย. 55

    CHAPTER 5




























                    แล้ววันที่รอคอยก็มาถึง

                วันอะไรหน่ะหรอ?... ก็วันประกาศผลไง!

     

                คิมฮยองจุนผู้ซึ่งยอมอดหลับอดนอนมาเกือบสามวันแทบจะลุกมาเต้นแรงเต้นกาในตอนตีห้าของเช้าวันนี้ ซึ่งผลประกาศจะออกมาตอนเที่ยงตรง (แต่ตื่นตั้งตีห้า) ก็จะทำยังไงได้เล่า ก็เขาตื่นเต้นนี่นา!

     

                    แต่ปัญหาก็คือ...

                    ตื่นมาแล้วไม่มีอะไรทำ.............................

     

                    ครั้นจะปลุกคิบอมให้ตื่นขึ้นมาเล่นด้วยก็อาจจะเจอลูกถีบพิฆาต (?) จากน้องชายก็เป็นได้ ฮยองจุนได้แต่นอนและพยายามที่จะข่มตาหลับแล้วหลับอีกแต่ก็ไม่หลับเสียที ไม่ว่าจะนอนกลับหัว นอนหงาย นอนคว่ำ นอนเอียง หรือนอนตีลังกา (?) แต่จนแล้วจนเล่าตามันก็ไม่ยอมปิดซักทีสิหน่า! ตอนนี้ก็นั่งๆนอนๆมาได้เกือบสองชั่วโมง (ก็เกือบเจ็ดโมงเช้าแล้วหล่ะ) แต่คิมฮยองจุนก็ยังไม่มีอะไรทำเช่นเคย

     

                    ... ออกไปวิ่งจ๊อกกิ๊งก็ได้วะครับ!

     

                    ร่างโปร่งรีบกุลีกุจออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดออกกำลังกายก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปพร้อมที่จะไม่ลืมล็อกประตูห้องด้วยเนื่องจากในตอนนี้น้องชายกำลังหลับอยู่ ฮยองจุนเลือกที่จะเดินลงบันไดแทนลิฟต์เพื่อเป็นการออกกำลังกายไปในตัว เมื่อลงมาถึงข้างล่างก็วิ่งเหยาะๆไปยังสวนในมหาลัย บรรยากาศในตอนเช้ามืดมีแสงอาทิตย์อ่อนๆส่องมาทำให้ไม่ร้อนจนมากเกินไป มีลมพัดพามานิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ทำให้หนาวเช่นกัน การจ๊อกกิ๊งในคราวนี้จึงเป็นไปอย่างราบรื่น ฮยองจุนมองวิวทิวทรรศน์รอบๆตัวอย่างสดชื่นเนื่องจากตามข้างทางล้วนแต่เป็นต้นไม้เขียวขจีและดอกไม้สีสันสวยงามจนกระทั่ง...

     

     

     

                    พลั่ก!

                    โอ๊ย!”

                    เขาวิ่งชนใครอีกหล่ะเนี่ย!

     

                    “อาฮยองจุนอา พี่ขอโทษนะที่ชนนายอีกแล้ว

                    เสียงคุ้นเคยดังขึ้นจากเบื้องบนพร้อมกับฝ่ามือหนาที่คุ้นตายื่นมาให้เหมือนดั่งเคย... รุ่นพี่คยูจง!

     

                    “ไม่เป็นไรฮะ นิดหน่อยเอง

                    ฮยองจุนตอบพร้อมกับจับมือหนานั้นอีกครั้งเพื่อพยุงตัวขึ้น ซึ่งมันก็ทำให้คนตรงหน้ายิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู

     

                    มาทำอะไรแต่เช้าหล่ะเนี่ย? ปกติตื่นสายไม่ใช่ไง?

                    “มาวิ่งจ๊อกกิ๊งสิฮะ ผมก็ตื่นเช้าเป็นนะ -3-”

                    “จริงงงง?

                    “จริงสิ!”

                    “ฮ่าๆ โอเค๊

                    “มาวิ่งเพราะพุงยื่นใช่ไหมหล่ะ? ปกติผมก็ไม่มาเคยเห็นพี่มาวิ่งหรอก~”

     

                    ฮยองจุนพูดพร้อมกับแลบลิ้นใส่แล้วใส่เกียร์หมา (?) เบิ่งไปในทันที ซึ่งคยูจงเมื่อเห็นภาพนั้นก็อดยิ้มขำไม่ได้กับความที่เป็นเด็กเสียเหลือเกิน แต่ยังไงก็แล้วแต่ก็น่ารักจนใจหายเลยหล่ะ

     

                    แฮ่กๆ เหนื่อยแล้วอ่า

                    “ใครกันแน่ที่พุงยื่น~”

                    “-3- งอนแล้ว!!”

                    “โอ๋หยอกหน่อยก็ไม่ได้ อย่างอนหน่าาา

                    ฮยองจุนที่กำลังยืนหอบอยู่เนื่องจากใส่เกียร์หมาวิ่งหนีคยูจงมาเมื่อครู่เงยหน้าขึ้นมาค้อนคนตรงหน้า ใบหน้าขาวอมชมพูในตอนนี้มีเลือดฝาดหน่อยๆ ซึ่งทำให้ดูน่ารักมากขึ้นอย่างบอกไม่ถูก รวมทั้งกลีบปากสีแดงสดนั้นด้วย... คยูจงเมื่อเห็นฮยองจุนที่เสียเหงื่อจากการวิ่งเมื่อครู่ไปมากจึงหยิบผ้าขนหนูแล้วค่อยๆบรรจงเช็ดไปยังใบหน้าหวานของคนตรงหน้าอย่างแผ่วเบา

     

                    งือออ

                    “เหงื่อเต็มหน้าเลยยยย ฮยองจุนพุงยื่น~”

                    “พี่อ่า ไม่ต้องมาคุยกันเลย!”

     

                    พูดจบก็หันหน้าหนีเป็นงั้นไป

     

                    โอ๋~~ เดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยงข้าวนะครับ

                    “จริงน้า *-*

                    “จริงสิ

                    “เย้!”

     

                    … เด็กจริงๆสินะ (ยิ้ม)

     

     

     

     

     

     

     

     

                    เมื่อทานอะไรเสร็จแล้วฮยองจุนก็เอ่ยลาคยูจงเพื่อไปหาน้องชายที่อยู่บนหอ ซึ่งอาหารเช้าที่ฮยองจุนซื้อไปฝากก็คือข้าวต้มกับอาหารสุนัขสำหรับช็อกโก ดีแค่ไหนที่หอของเขายังอนุญาตให้เลี้ยงสัตว์ได้ (ถ้าไม่ได้ป่านนี้ช็อกโกคงไปนอนข้างถนน -_-) ทันทีเปิดไปก็เจอกับน้องชายที่ยังคงนอนอืด (?) อยู่เช่นเคย

     

                    คิบอมอา ตื่นได้แล้ว พี่ซื้อข้าวเช้ามาให้แล้ว

                    “อือออ ง่วงงงง

                    “สายแล้ว ตื่นได้แล้วหน่า จะสิบโมงเช้าแล้ว พี่ไปอาบน้ำก่อน

     

                    ฮยองจุนพูดพร้อมกับวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะทานข้าวแล้วหยิบชุดที่จะเปลี่ยนกับผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป เมื่อเห็นพี่ชายเข้าห้องน้ำไปแล้วคิบอมก็ค่อยๆคืนชีพ (?) ขึ้นมาก่อนที่จะมาสะดุดกับปฏิทินตั้งโต๊ะที่ถูกวงกลมทำไฮไลต์ในวันนี้ของฮยองจุนเสียก่อน

     

                    22/08/12

                วันประกาศผล <3

     

                    วันประกาศผลอะไรหว่า?

                    คิบอมได้แต่นึกสงสัยในใจแต่ก็ไม่นึกอะไรมากนัก พร้อมกับสายตาที่เลือบไปเห็นอีกอย่างบนโต๊ะ...

     

                    บีบีพี่ฮยองจุน! -.-

     

     

     

     

     

     

     

     

     

                    วันนี้เป็นวันสุดท้ายในวันหยุดของคิมฮยอนจุง

                วันหยุดสุดท้ายของทุกคนก็ควรจะนอนอืด (?) ให้เต็มอิ่ม ทำอะไรที่มีความสุขเยอะๆ แต่ก็นะ... ความสุขของเขาคือการนอน แต่เขาดันนอนไม่หลับเสียนี่!

     

                    ว่าแล้วก็เช็คลิสต์คนออนละกัน... เขาเริ่มนึกถึง (?) คนหน้าหวานขึ้นมาบ้างแล้วหล่ะ

     

                    ฮยอนจุงค่อยๆเลื่อนสายตาลงไล่ไปตามลิสต์อีกครั้งนึง ซึ่งเขาก็เห็นว่าฮยองจุนกำลังออนเอมอยู่ แต่ในขณะที่กำลังจะกดทักไปนั้นฮยองจุนก็ดันทักเขามาก่อนเสียนี่!

     

                    HyungJun says: มอร์นิ่งฮ้าบพี่ใจร้ายยยยยย *-*

     

                    มันไม่ใช่ฮยองจุนละหล่ะ -_-………………………………………………

     

                    HyunJoong says: -_-

                 HyungJun says: ทำไมต้องทำหน้าบึ้งแบบนั้นด้วยเล่า-3-

                HyunJoong says: เปล่า

                HyungJun says: วันนี้พี่ฮยองจุนตื่นแต่เช้าเลย ผีเข้าหรืออะไรก็ไม่รู้ ตื่นมาเจอแต่อะไรแปลกๆ -.-

                HyunJoong says: อะไรแปลกๆ?

                HyungJun says: ช่ายยย ปฏิทินก็เขียนว่าวันประกาศผลแล้วก็มีหัวใจด้วย แล้วก็ โว้ะ พี่ฮยองจุนมาและ ผมไปละบายฮับบบบบ

     

     

                แล้วก็ออฟไปอีกดั่งเคย

                    มาเร็วไปเร็วจริงวุ้ย!

     

                    ว่าแต่... วันประกาศผลงั้นหรอ?

                    วันนี้ประกาศผลลัคกี้แฟนนี่หว่า! หรือว่าที่ฮยองจุนอดหลับอดนอนก็เพื่อโหวตให้เขา?!

     

                    ฮยอนจุงรีบวิ่งไปหาผู้จัดการที่อยู่ห้องข้างๆเพื่อถามข้อสงสัยที่ยังข้องใจ

     

                    พี่ครับๆ ขอดูผลประกาศลัคกี้แฟนหน่อยครับ

                    “… ลมอะไรหอบนายมาหล่ะเนี่ยฮยอนจุง อ่ะเอาไป

     

                    ผู้จัดการส่วนตัวหมุนหน้าจอมอนิเตอร์ซึ่งลิสต์รายชื่อลัคกี้แฟนของเขาแต่ละคนเอาไว้ ฮยอนจุงค่อยๆกวาดสายตาลงอย่างเชื่องช้าเพื่ออ่านชื่อแต่ละคน

     

                    ... แล้วชื่อของฮยองจุนหายไปไหนหล่ะ???










                    ฮยอนจุงอ่านลิสต์รายชื่ออีกครั้งว่าเขานั้นไม่ได้พลาดอะไรไป

     

                    พี่... รายชื่อนี่ครบหมดแล้วหรอครับ?

                    “อืม ทำไมหรอ?

                    “เปล่าๆ

     

                    ฮยอนจุงกวาดตามองไปรอบๆจนกระทั่งเห็นช่องในการโหวตแต่ละครั้งที่ต่อท้ายชื่ออยู่ คนจำนวนมากส่วนใหญ่โหวตกันเป็นพันเลยทีเดียว แต่คนบางจำนวนกลับโหวตแค่ 10 ครั้ง บางคนแค่ 5 ครั้งเนี่ยนะ??!!

     

                    เด็กเส้นป่ะเนี่ยครับ...

                    อยากเส้นใหญ่มากใช่มั้ย... เจอเส้นเสี่ยฮยอนจุงไปหน่อยแล้วจะหนาว!

     

                    ว่าแล้วก็ลบชื่อพวกนั้นออกพร้อมกับดูรายชื่อคนที่โหวตจากอีกหน้าต่างที่เปิดทิ้งไว้แล้วก็สุ่มมาใส่เสียดื้อๆ โดยที่ไม่ลืมที่จะใส่ชื่อลัคกี้แฟนนัมเบอร์วัน (ในหัวใจ) ลงไปด้วย

     

                    คิมฮยองจุน

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

                    คิมฮยองจุนกำลังตบตีกับคิมคิบอมอยู่

     

                ใครบอกให้เอาบีบีพี่ไปเล่นห้ะ? ซนจริงๆเลยเราเนี่ย เดี๋ยวไล่กลับบ้านเลย

                    “ไล่ผมลงอ่อ...

                    “ลง!”

                    “ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

     

                    และบลาๆๆ

     

                    ที่จริงเขาก็ไล่น้อง (เลิฟ) กลับบ้านไม่ลงหรอก แค่ขู่เล่นๆไปงั้นแหล่ะ แต่ก็นะ.. ซนจริงๆ!

                    แต่ก็ดีที่ไม่ได้ออนเอม เดี๋ยวทำให้พี่ฮยอนจุงเข้าใจผิดซ้ำสองอีก (ได้ข่าวว่ารายงานเรียบร้อย)

     

                    HyungJun says: ตื่นเต้นจังเลยฮยองงงง >_<

                 HyunJoong says: ตื่นเต้นอะไรครับ?

                 HyungJun says: วันนี้เป็นวันประกาศผลไง!!

                 HyunJoong says: อ่อครับ

                 HyungJun says: ถ้าผมได้นะ จะทำบะหมี่ไปให้ฮยองกินเลย~

                 HyunJoong says: อา... งั้นคงจะอดกินแล้วสินะ ฮ่าๆๆ

                 HyungJun says: ฮยองง่า T___________T

                 HyunJoong says: ^^

                HyungJun says: ไม่ต้องมายิ้มเลย งอน

                HyunJoong says: ไม่ง้อหรอก

                HyungJun says: ...

                HyunJoong says: ^^

                HyungJun says: มีความสุขมากเลยใช่ป่ะเวลาผมทุกข์ T_T

                HyunJoong says: ใช่ ^^

                HyungJun says: แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง TTTTTT^TTTTTTT

                HyunJoong says: ^__________^

                HyungJun says: ฮือออออ ไปแล้วววววววววว  

                HyungJun left the conversation.

     

                    และแล้วเขาก็ออฟเอมไปซะงั้นอ่ะ... (อารมณ์ชั่ววูบ)

                    ... เขาทำอะไรลงไปวะเนี่ย T_________________________T

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

                    คิมฮยอนจุงกำลังนั่งงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่อยู่

     

                  เขาแค่หยอกเล่นเองนะ.................

                    ทำไมเด็กน้อยของเขาออฟหนีไปเลยหล่ะ...

                    เบบี้คัมแบ็คทูมีอีอีอีอีอีอีอีอีอี (แอ็คโค่เสียงสะท้อน)

     

     

                    ติ๊งแต๊งต๊อง (โปรดมโนว่ามันคือเสียงนาฬิกาที่บ่งบอกเวลา 12.00 น.)

     

     

                    HyungJun says: ฮย๊องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

     

                    มาเร็วยิ่งกว่าประกันอีกวุ้ย -[]-

     

                    HyunJoong says: ?

                HyungJun says: ผมติดลัคกี้แฟน ลัคกี้แฟนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ T^Tvvvvvv

                   

                 ทำไมจะไม่รู้เล่าว่าติดลัคกี้แฟน

                    ก็คิมฮยองจุนเป็นเด็กเสี่ยของคิมฮยอนจุงนี่นา! (?)

     

                    HyunJoong says: ได้กินบะหมี่ฟรีแล้ว ^^

                 HyungJun says: ร้อยชามยังไหวเลยฮยอง!!

                 HyunJoong says: โอเค ห้ามโม้หล่ะ

                 HyungJun says: ... แต่ผมว่าฮยองกินชามเดียวก็อิ่มละหล่ะ -.-

                 HyunJoong says: โห..

                 HyungJun says: ผมต้องออกไปข้างนอกก่อนฮยอง เดี๋ยวต้องไปเอาบัตร เดี๋ยวมาคุยด้วยใหม่นะ~~

                  HyungJun left the conversation.

     

                 ไปเอาบัตรหรอ? บัตรต้องมาเอาที่บริษัทนี่นา

                    อา... จะได้เจอเด็กน้อยอีกรอบแล้ว

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

                    คิมฮยองจุนที่กำลังยืนอยู่หน้าตึกเสมือนมาออกรบ...

     

                    บรรยากาศมันก็เหมือนมาออกรบจริงๆแหล่ะ เพราะส่วนใหญ่ในตอนนี้ก็แย่งชิงเพื่อที่จะได้เข้าไปในตัวตึกเป็นคนแรก (และเขาก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน) แต่ก็คงจะไม่ไหวเสียแล้วเพราะคนเยอะมากมากมากมากมากเกินกว่าที่เขาจะไปรบราไหว ว่าแล้วก็ได้แต่ต่อแถวรออย่างเป็นระเบียบ ถึงจะไม่ได้หมายเลขบัตรคนที่หนึ่งแต่ยังไงก็ยังติดลัคกี้แฟนหล่ะวะคิมฮยองจุน!

                   

     

                    ฮยองจุนก้าวเดินเข้ามาในตึกเมื่อถึงคิวของตัวเอง ซึ่งกติกาในการรับบัตรก็ไม่ยากนักเนื่องจากแค่โชว์บัตรประชาชนกับไอดีที่ใช้โหวตก็สามารถรับบัตรไปได้เลย การรับบัตรในคราวนี้จึงเป็นไปอย่างรวดเร็วและเรียบง่าย แต่ในทางกลับกันจำนวนคนก็ยังคงเยอะอยู่ ดังนั้นในตอนนี้คิมฮยองจุนก็ได้บัตรมาครอบครองแล้วหล่ะครับ! แต่แล้วก็ต้องเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น...

     

     

     

                    “อุ้ย... ขอโทษนะคะ

                    เสียงหวานของหญิงสาวกล่าวขอโทษขึ้นพร้อมกับความเหนอะหนะบนเสื้อของเขา

                    เมื่อเธอคนนั้นเดินชนเขาแล้วทำน้ำหวานหกใส่เต็มๆ!

     

                    “อา...

                    “ขอโทษจริงๆนะคะ พอดีคนมันเบียดมาหน่ะค่ะ ขอโทษจริงๆค่ะ

                    “อ่า.. ไม่เป็นไรครับ

     

                    ฮยองจุนกล่าวขึ้นอย่างไม่ถือโทษเพราะเนื่องจากหล่อนก็ดูท่าทางไม่ได้ตั้งใจจริงๆ รวมทั้งยังขอโทษเขาอย่างจริงใจอีกด้วย แต่ไม่เปื้อนบัตรมันก็โอเคแล้วหล่ะ (รักบัตรยิ่งชีพ) แต่เสื้อของเขานี่สิ... กลายเป็นสีชมพูไปหมดแล้ว! ร่างโปร่งรีบร้อนเดินไปห้องน้ำเพื่อหวังว่าน้ำจะชำระสีชมพูบนเสื้อของเขาไปได้บ้าง ฮยองจุนวักน้ำขึ้นมาจากอ่างล่างหน้าทันทีที่เดินเข้าห้องน้ำ มือบางขยี้เสื้อยืดตัวโปรดของเขาเพื่อให้รอยสีชมพูเหนียวเหนอะหนะเจือจางลง

     

                    เอาทิชชู่ไหมครับ? เผื่อมันจะช่วยได้นะ

     

                    เสียงของผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆเขาดังขึ้นพร้อมกับมือหนาที่ยืนกระดาษทิชชู่มาให้ ฮยองจุนรับมาพร้อมกับกล่าวคำขอบคุณเบาๆ แล้วเช็ดเสื้อยืดของตนอย่างรีบร้อน ในใจพลางนึกสงสัยถึงคำพูดเมื่อครู่

     

                    เสียงคุ้นๆ แหะ....

     

                    อ่า... ไม่ออกแหะ สงสัยผมต้องไปซื้อเสื้ออีกตัวมาใส่แล้วหล่ะ

                   

                    ฮยองจุนกล่าวขึ้นพร้อมกับทิ้งทิชชู่ที่ใช้เช็ดเมื่อครู่ลงถังขยะที่อยู่ข้างๆ เมื่อเห็นว่ารอยเปื้อนที่อยู่บนเสื้อไม่มีท่าทีว่าจะจางหายไปเลยแม้แต่นิดเดียว

     

                    งั้นเอาอย่างงี้ไหมครับ? ผมมีเสื้อสองตัว ให้ยืมไปก่อนก็ได้นะ

                    “เอ๋?

                    “ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ เดี๋ยวค่อยมาคืนผมก็ได้นะ

                    “แล้วผมจะเจอคุณอีกเมื่อไหร่หล่ะ?

                    “ก็เจอกันที่งานสิครับ... ลัคกี้แฟนของผม














































     

    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 





    ครบ 100% แล้วค่ะ :))
    ฝากโคฟเวอร์เพลงจุนนี่ของไรท์เตอร์ด้วยนะคะ ที่จริงโึคฟไว้นานแล้วแหล่ะแต่ลืม (โรคขี้ลืม)
    ติชมได้เลยนะคะะ :)
    http://youtu.be/OVyEGYq8I8o 
    THEME : © Tenpoints!
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×