ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic SS501] ; My Beloved (2Hj&kYUSAENG)

    ลำดับตอนที่ #4 : {Ch3} ; ความเจ็บปวด

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 150
      0
      17 มิ.ย. 55



    CHAPTER 3

    ความเจ็บปวด.. เจ็บเท่าไหร่ก็ไม่ชินเสียที











                     หลังจากที่การทำงานได้จบลงไปหมดแล้ว สมาชิกทุกคนจึงได้วันหยุดคนละสองวัน โดยที่คยูจงกับยองแซงได้ว่างแผนไปเที่ยวทะเล ส่วนจองมินก็คิดจะไปเที่ยวตามประสาคนเปลี่ยว(?) ฮยอนจุงก็คงจะหลับทั้งวันทังคืน ส่วนคิมฮยองจุนหน่ะหรอครับ...

     

     


     

    หึหึหึหึหึ..

    วันหยุดทั้งที ก็ต้องจีบสาวสิครับ! (ยกยิ้ม)

     







     

              คิดได้ดังนั้นแล้วก็รีบกดโทรออกหาหญิงสาวที่เขาได้ไปขอเบอร์มาเมื่อวานซืนโดยทันที  หลังจากฟังเสียงรอสายภายในชั่วเดียวก็มีเสียงหวานรับสาย

     

                        ( สวัสดีค่ะฮยองจุน )
                        "
    สวัสดีครับ อ่า.. พรุ่งนี้ผมหยุดแหล่ะ นูนาว่างไหมครับ ออกไปหาอะไรทานด้วยกันหน่อยไหม?"       
             
    ( หืม พรุ่งนี้หรอคะ.. อืม กี่โมงหล่ะหนุ่มน้อย? )

              "สักประมาณเที่ยงละกันครับ นูนาว่างไหม?"

              อืมโอเคค่ะ เจอกันที่ร้านอาหาร K ห้าง M นะคะ )

              "โอเคครับผม เจอกันพรุ่งนี้นะครับนูนา" ฮยองจุนยกยิ้มไม่หยุดหลังจากที่แผนการขอสาวไปเดทของเขาผ่านไปด้วยดี แม้ว่าอีกฝ่ายจะวางสายไปแล้วแต่เขาก็ยังยิ้มไม่หุบ อา.. วันนี้มันวันดีจริงๆนะครับเนี่ย ได้ข่าวดีคือพรุ่งนี้หยุดแล้วยังได้สาวไปเที่ยวด้วยอีก ฮยองจุนนึกยิ้มอย่างมีความสุขโดยที่ไม่รู้ว่ามีใครบางคนได้ยินบทสนทนานั้น...



    ใช่.. ฮยอนจุงได้ยินประโยคที่ฮยองจุนพูดกับหญิงสาวคนเมื่อกี้ทั้งหมด

    ควอน โบอา...




                    ร่างสูงที่เผอิญเดินเข้ามาเพื่อจะถามร่างบางเพื่อชวนไปเที่ยวกลับเจอประโยคที่ทำร้ายหัวใจเขาอย่างเจ็บปวด.. ใช่.. เขาเจ็บ แต่เจ็บยังไงก็ไม่ชินเสียที..

     


    เคยถามตัวเองอยู่บ่อยครั้งว่าจะเลิกรักฮยองจุนได้ไหม...

    คำตอบคือ.. ไม่..

    เขาไม่เคยเลิกรักฮยองจุนได้เลย

     




    .

    .

     




     

                    เช้าวันรุ่งขึ้น ฮยองจุนตื่นขึ้นมาอาบน้ำและเซ็ตผมทำตัวหล่อแต่เช้าตรู่เพื่อเตรียมความพร้อม ทรงผมสีน้ำตาลถูกเซ็ตให้เป็นทรงช่วยขับใบหน้าให้ดูโดดเด่น อา.. วันนี้เขาหล่อจริงๆสินะ หล่อขนาดนี้สาวไม่กรี๊ดให้มันรู้ไป! ไม่ได้หลงตัวเองเลยนะครับเนี่ย.. ฮยองจุนคิด.. ก็มันเรื่องจริงนี่นา ~

     

             แต่งหล่อเสร็จก็เตรียมตัวออกจากบ้าน มือเรียวบางหยิบกุญแจรถสปอร์ตคันสวยเพื่อขับเคลื่อนไปให้ถึงจุดหมายโดยเร็วที่สุด วันนี้ถือว่าเป็นเดทวันแรกซึ่งเขาอยากทำให้ทุกอย่างมันเพอร์เฟ็ค เพื่ออีกฝ่ายจะได้ประทับใจในความจริงใจของเขา

             หลังจากที่ได้มาถึงสถานที่ที่นัดไว้เรียบร้อยแล้ว ฮยองจุนจีบรีบเดินไปที่ร้านเป้าหมายโดยเร็ว แต่หลังจากภายไปครึ่งชั่วโมงแล้วหญิงสาวที่เขานัดไว้ก็ยังไม่มาเสียที... เธอไปไหนกันนะ? ฮยองจุนนึกคิดและหยิบไอโฟนขึ้นมาเล่นเพื่อฆ่าเวลา เล่นได้ไม่นานบุคคลที่เขานัดไว้ก็รีบวิ่งตรงมาโดยเร็ว

     

            "รอนานไหมคะ ? ขอโทษนะพอดีรถติดเลยออกมาสายหน่อย" เสียงหวานของหญิงสาวตรงหน้าพูดอย่างรู้สึกผิด เธอรู้สึกว่าตัวเองนั้นแย่จริงๆที่มาสายตั้งแต่เดทแรกแบบนี้

                    "อ่า.. ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมก็เพิ่งมาถึงเองแหล่ะ นั่งก่อนสิครับนูนา" ฮยองจุนเลือกที่จะโกหกคนข้างหน้าออกไปเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ เขาไม่คิดเล็กคิดน้อยอะไรกับเรื่องแบบนี้อยู่แล้วหล่ะ

                    "สั่งอะไรทานเลยสิครับ อา.. เมนูอาหารจานนี้ของร้านนี้ขึ้นชื่อมากเลยนะครับ" หลังจากที่เลือกได้เสร็จแล้วฮยองจุนก็เรียกบริกรมาเพื่อสั่งอาหาร ฝ่ายบริกรเมื่อรับรายการอาหารเสร็จจึงโค้งก่อนรอบนึงเพื่อนนำออร์เดอร์ไปให้ฝ่ายครัว

            "สั่งเยอะอย่างนี้นูนาทานไม่หมดหรอกนะฮยองจุน"

            "ผมอยากให้พี่ทานเยอะๆ นี่ครับ นูนาผอมขนาดนี้เดี๋ยวไม่สบายเข้าหล่ะแย่เลย"

     

     

     

    ประโยคต่างๆที่แสดงถึงความห่วงใยของทั้งสองคนนั้นพูดคุยกันในร้านอาหารนั้นมีคนคนนึงได้ยินทั้งหมด

    ฮยอนจุงได้ยินทั้งหมด ใช่แล้ว... เค้าแอบตามฮยองจุนมา

    ทั้งๆที่รู้ว่ามาแล้วต้องเจ็บ แต่เขาก็เลือกที่จะมา

    เปรียบเสมือนเอาเกลือไปราดแผล.. เจ็บแล้วก็เจ็บมากขึ้นไปอีก

     

     




                    หลังจากที่ทานอาหารเสร็จได้ไม่นานโบอาจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ด้านฮยองจุนจึงสั่งของหวานรสอร่อยไว้รอหญิงสาวเมื่อเธอกลับมา ซึ่งตัวเขานั้นได้สั่งช็อกโกแลตบราวน์นี่ ส่วนสิ่งที่เขาสั่งให้หญิงสาวนั้นเค้าได้สั่งทำพิเศษไว้กับร้านก่อนหน้านี้อยู่แล้วเพื่อเธอโดยเฉพาะ

            ขณะที่โบอากำลังเดินออกมาเพื่อกลับไปยังร้านที่ฮยองจุนรออยู่นั้น เธอได้เจอกับชายหนุ่มที่เธอพอคุ้นหน้าคุ้นตา เมื่อเห็นดังนั้นจึงรีบเดินเข้าไปทักโดยทันที

                    "อ้าว ฮยอนจุงนี่นา.. มาเมื่อไหร่ทำไมไม่บอกหล่ะเนี่ย ?" โบอาทักทายฮยอนจุงซึ่งเป็นเพื่อนเก่า พวกเค้าทั้งสองคนเคยเรียนชั้นประถมมาด้วยกัน แต่พอขึ้นมัธยมก็ไม่ค่อยได้พบกันเสียเท่าไหร่ ยิ่งเข้าวงการบันเทิงนี่ไม่ต้องพูดถึง แทบไม่มีเวลาที่จะโทรหากันด้วยซ้ำไป

                    "อ่า.. พอดีมาเดินเงียบๆคนเดียวหน่ะ มาหาซื้ออะไรนิดหน่อย" ฮยอนจุงยิ้มหน่อยๆก่อนค่อยตอบหญิงสาวตรงหน้า.. หญิงสาวที่ฮยองจุนรัก

                    "อ่อออ ตอนนี้ฉันอยู่กับฮยองจุนหน่ะ ไปด้วยกันไหม? เพื่อนร่วมวงนายนี่" หลังจากพูดเสร็จแล้วก็ลากฮยอนจุงไปโดยทันทีโดยที่ร่างสูงไม่มีโอกาสอะไรได้ทักท้วง จึงต้องจำยอมเดินหญิงสาวไป

     

     

                   

               เมื่อมาถึงที่ร้าน ฮยอนจุงจึงได้เห็นเด็กน้อยของเขากำลังยิ้มกว้างให้.. แต่คนที่ฮยองจุนยิ้มให้คือโบอา ไม่ใช่เขา.. ร่างสูงได้แต่ยิ้มขมขื่นในความน้อยใจที่ก่อเกิดขึ้นมาเมื่อได้เห็นเค้กที่ฮยองจุนสั่งไว้ให้โบอา





    เค้กสตรอว์เบอร์รี่ที่มีหัวใจไวท์ช็อกโกแลตประดับอยู่ตรงกลางอย่างสวยงาม

    เขียนตรงกลางหัวใจว่า 'LOVE'

     



            "น่ากินจังเลย~ ฮยองจุนสั่งให้นูนาหรอเนี่ย?" โบอาพูดด้วยท่าทีเขินๆ พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เมื่อมองเห็นเค้กที่ชายหนุ่มตรงหน้าสั่งไว้ให้เธอ

                    "ใช่แล้ว น่ากินไหมครับนูนา? ผมเลือกเป็นพิเศษเลยนะเนี่ย.. อ้าวพี่ฮยอนจุงมาด้วยหรอ สั่งอะไรก่อนไหมครับ?" ฮยองจุนพุดทักทายร่างสูงที่อยู่ข้างๆหญิงสาวก่อนที่จะหยิบเมนูยื่นให้ แต่ทว่าร่างสูงกลับปฏิเสธมัน

                    "ไม่เป็นไรหรอก ทานกันไปเถอะ เดี๋ยวพี่จะกลับแล้วหน่ะ"

            "อ้าว ทำไมหล่ะฮยอนจุง นานๆทีเราจะได้เจอกันนะ"

            "นั่นสิฮยอง กินพร้อมกันสามคนก็ดีออกนะครับ"

            "ไม่หล่ะ ไม่อยากอยู่เป็นกขค. ใคร~" ฮยอนจุงแสร้งพูดด้วยสำเนียงล้อเลียนพร้อมกับหยิกแก้มหญิงสาวที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนเก่าของเขาอย่างเบาๆพร้อมกับเดินออกจากร้านก่อนที่สองคนจะได้ทักท้วง

     

     


     

                    ตอนนี้อากาศภายนอกฝนตก เขาที่ขี่มอเตอร์ไซค์มาจึงเลือกที่จะเดินกลับบ้านแทนที่จะโบกแท็กซี่ อากาศหนาวเย็นไม่ได้ส่งผลอะไรต่อการเดินกลับในครั้งนี้ เขาไม่มีจิตที่อยากจะทำอะไรทั้งนั้น ดวงตาคมเศร้าศร้อยมองตรงไปข้างหน้าอย่างเหม่อลอย วันนี้เขาออกมาข้างนอกด้วยจุดประสงค์สองอย่างคือการมาซื้อนาฬิกาเพื่อเป็นของขวัญให้ฮยองจุนกับแอบสะกดรอยตามเด็กน้อยของเขา... รู้ทั้งรู้ว่าฮยองจุนมาทำอะไรแต่เขาก็เลือกที่จะตามมา... เขากลัวว่าหากฮยองจุนเกิดอุบัติเหตุหรือเป็นอะไรไปแล้วจะมีคนช่วยไม่ทัน... แต่กลับกลายเป็นว่ากลับมาตอกย้ำให้เจ็บปวดยิ่งกว่าเคย

                    สัญญาณไฟข้ามถนนตอนนี้เริ่มเป็นสีเขียวกระพริบบ่งบอกให้เห็นได้ว่าถึงเวลาที่ต้องรีบข้ามถนนก่อนที่สัญญาณจะเป็นสีแดง ร่างสูงเมื่อเห็นดังนั้นจึงเริ่มวิ่งโดยก่อนที่จะมาถึงอีกฟากของถนนนั้นได้มีบางสิ่งตกลงมา...

     





    นาฬิกาที่เขาตั้งใจจะซื้อให้ฮยองจุน

     





     

                แต่ก่อนที่จะได้ไปเก็บนั้นสัญญาณไฟแดงก็สว่างขึ้นมาแล้ว รถที่จอดมานานจึงรีบขับเพื่อจะได้หลีกหนีการจราจรที่ติดขัดบนถนน นาฬิกาเรือนสวยที่ได้ตกลงบนพื้นจึงโดนบดทับด้วยล้อรถต่างๆที่ขับผ่านไปอย่างรวดเร็ว...

     










    นาฬิกาเรือนสวยตอนนี้กลายเป็นเศษเหล็กหลายชิ้นที่นับไม่ถ้วน

    แตกสลาย.. เหมือนกับหัวใจของเขา











    - - 
    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 


    ดราม่าแปลกๆเนอะตอนนี้ 555555
    เหมือนจะดราม่าก็ไม่ใช่ (?)

    THEME : G Minor!
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×