ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    - JESSICA HAREM ( SNSD&ETC. ) -

    ลำดับตอนที่ #3 : 002 - ' HANSIC ' ❤ Have you in my heart - fin. 22/10/2012

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.01K
      8
      7 ก.ย. 59

     




     



     

    มันจะเป็นเรื่องที่น่าแปลกมั้ย? ที่เราสามารถชอบใครสักคน

    แล้วเขาก็สามารถเข้ามาอยู่ภายในหัวใจของฉันได้อย่างไม่มีข้อต่อรอง...














     

    สวัสดีค่ะฉันชื่อจองซูยอนแต่เพราะว่าชื่อฉันมันเรียกยากสำหรับคนเกาหลีคนอื่นๆเลยเรียกฉันว่า เจสสิก้าจอง โดยส่วนตัวแล้วฉันจะไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้าบวกกับใบหน้าที่ดูเรียบเฉย เย็นชา ทำให้ใครหลายคนมักจะมองว่าฉันหยิ่งจึงไม่แปลกถ้าฉันจะมีเพื่อนไม่เยอะเหมือนคนอื่น แต่ถึงยังไงกว่าเพื่อนคนนี้จะคบกับฉันได้ก็ปาไปเป็นเดือนเลยล่ะฉันยังสงสัยเลยว่าทำไมเพื่อนคนนี้ถึงความอดทนสูงเหลือเกิน

     

    เจสสิก้า!!” เสียงของเพื่อนสนิทของฉันอย่างคิมแทยอนที่บอกไว้ไงล่ะว่าเธอน่ะมีความอดทนเป็นอย่างมากที่คบฉันเป็นเพื่อน

     

    มีอะไรเหรอ? ฉันถามแทยอนพลางส่งยิ้มบางๆให้แทยอน

     

    คือว่าวันนี้ฉันจะกลับบ้านเร็วหน่อยน่ะพอดีแม่ฉันจะพาฉันไปดูห้องจัดงานเลี้ยงวันเกิดน้องสาวฉันน่ะ ^^” แทยอนบอกฉันพลางส่งยิ้มมาให้

     

    ได้สิ ^^” ฉันบอกแทยอนก่อนจะส่งยิ้มให้เป็นเชิงว่า ‘ไปเถอะไม่เป็นไร

     

    แกไม่โกรธฉันนะ แต่ดูเหมือนว่าแทยอนจะกลัวว่าฉันจะโกรธถึงได้ถามอีกรอบเพื่อความแน่ใจพร้อมกับทำสีหน้ารู้สึกผิดอยู่กลายๆ

     

    อืม...ฉันไม่โกรธหรอกน่าแกนี่คิดมากจังเลย ^^” ฉันบอกแทยอนพลางส่งยิ้มไปให้เพื่อให้แทยอนสบายใจขึ้น

     

    เฮ้อ! งั้นฉันไปก่อนนะเจอกันพรุ่งนี้บาย ^^” แทยอนบอกกอ่นจะโบกมือลาฉันก่อนจะก้าวเดินฉับๆออกไปจากโรงเรียนอย่างรวดเร็ว คงจะรีบมากจริงๆสินะ คิคิ

     

    อื้ม!” ฉันตอบกลับแทยอนก่อนจะโบกมือลาเช่นกันก่อนจะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านฆ่าเวลาเพราะว่ารถเมล์ที่ฉันต้องนั่งกลับบ้านต้องรอถึง 5 โมงเย็นซึ่งตอนนี้เวลาเพียงแค่ 4 โมง 15 นาทีเท่านั้นเองแต่ก็อ่านได้ไม่นานฉันก็ต้องเก็บมันเข้ากระเป๋าตามเดิมก่อนจะเดินไปที่สวนดอกไม้ของโรงเรียนเพราะที่นั่นบรรยากาศดีมากๆแถมยังสงบอีกด้วยเวลาฉันอยู่คนเดียวฉันก็มักจะไปที่นั่นตลอด

     

    เฮ้อ!” ฉันถอนหายใจออกมาเมื่อเดินมาถึงสวนดอกไม้

     

    ให้ตายสิใครมาเหยีบดอกไม้พวกนี้กันนะ ฉันบ่นอุบอิบก่อนจะหยิบดอกไม้ที่ดูเหมือนคนจะมาเหยียบไม่ต่ำกว่า 2 คนเพราะมันดูช้ำมากพอสมควร น่าสงสารมันจังออกจะสวยแต่ทำไมคนถึงได้ไม่ใส่ใจกันเลยนะ T^T

     

    เฮ้อ! เป็นแกนี่มันรัดทนจริงๆเลยนะโดนคนอื่นเหยียบตลอดเลยเจ็บมั้งมั้ยเนี่ย!” ถ้าใครมาเห็นฉันตอนนี้คงคิดว่าฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่อยู่ดีๆก็มาคุยกับดอกไม้อย่างกับว่ามันมีชีวิต

     

    โอ๊ะ! วิลลี่มานี่มาเสียงเรียกแมวพันธุ์เปอร์เซียที่เดินผ่านมาโดยบังเอิญ

     

    ฉันนึกว่าแกจะไม่มาแล้วซะอีก ฉันพูดด้วยน้ำเสียงดีใจพลางยกยิ้มอย่างมีความสุขพลางอุ้มมันมาวางไว้บนตักก่อนจะขยี้หัวมันน้อยอย่างหมั่นเขี้ยว มันเป็นแมวที่น่ารักมากจริงๆนะ >_<

     

    เมี้ยว.. เสียงร้องวิลลี่ดังขึ้นอย่างอารมณ์ดีเมื่อฉันเกาคางมันอย่างเช่นทุกครั้ง

     

    วันนี้ฉันไม่มีอะไรมาให้แกกินเลยแกจะโกรธฉันมั้ยเนี่ย?” ฉันพูดกับวิลลี่อย่างกับว่ามันเข้าใจภาษาของฉัน แต่ดูจากท่าทางมันแล้วมันอาจจะเข้าใจฉันก็ได้นะ แมวน่ะแสนรู้จะตายไป

     

    งั้นเดี๋ยวฉันพาไปซื้ออะไรกินแล้วกันนะ ฉันพูดเมื่อฉันนึกได้ว่าร้านอาหารภายในโรงเรียนน่าจะยังพอมีขายอะไรอยู่บ้างฉันจึงอุ้มวิลลี่แล้วก็เดินมุ่งไปยังร้านอาหารภายในโรงเรียน

     

    โอ๊ะ! ขอโทษนะคะ ฉันร้องออกมาก่อนจะพูดขอโทษเมื่อฉันดันเอาแต่สนใจเจ้าวิลลี่ในอ้อมกอดจนไม่ยอมมองทางข้างหน้าเลย

     

    ไม่เป็นครับ ^^” คนที่ฉันชนบอกก่อนจะส่งยิ้มมาให้ก่อนที่เขาจะเดินออกไป น่ารักจัง : )

     

    อืม...คิดไปเองล่ะมั้ง ฉันพูดกับตัวเองก่อนจะไปซื้ออาหารให้เจ้าวิลลี่ที่กำลังงอแงอย่างหนัก

     

     

    ฉันกลับก่อนนะเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเอาของกินมาให้ ^^” ฉันบอกพลางลูบหัวเจ้าวิลลี่ก่อนที่ฉันจะเดินออกไปจากโรงเรียนแล้วเดินไปยังป้ายรถเมล์เมื่อเห็นว่าใกล้ถึงเวลาแล้ว

     

    ทำไมวันนี้คนเยอะจังเลยนะ ฉันเปิดปากบ่นอุบอิบกับตัวเองเล็กน้อยเมื่อฉันเดินมาถึงป้ายรถเมล์ที่มีคนนั่งรออยู่เป็นจำนวนมาก อย่างว่าแหละมันเป็นช่วงเลิกงานคนก็ต้องเยอะเป็นธรรมดาฉันควรจะชินชากับเรื่องนี้ได้แล้วนะ -0-

     

    โอ๊ะ! นายอีกแล้วเหรอ?” ฉันพูดขึ้นเมื่อหันไปเจอเข้ากับคนที่ฉันเดินชนที่โรงเรียนเมื่อกี่นาทีก่อนหน้านี้เอง

     

    แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่? เขาถามฉันพลางเลิกคิ้วสูงมาให้ฉัน

     

    ก็มารอรถเมล์กลับบ้านน่ะสิถามได้..เดี๋ยวก่อนนายรู้จักฉันรึไง?” ฉันตอบกลับเขาอย่างกวนๆเล็กน้อยก่อนจะนึกอะไรได้จึงพูดออกไป

     

    ฉันชื่อเสี่ยวลูฮานเธอล่ะ?” อยู่ๆเขาก็เอ่ยปากแนะนำตัวก่อนจะถามฉันกลับ ฉันอยากรู้จักเขาตอนไหนกันวะ?

     

    “.....เจสสิก้า ฉันเงียบไปครู่หนึ่งอย่างพิจารณาแล้วจึงแนะนำตัวต่อ

     

    ว่าแต่บ้านนายอยู่ที่ไหนเหรอปกติฉันไม่เคยเห็นหน้านายเลย?” ฉันถามอย่างสงสัยเพราะฉันก็ขึ้นรถเมล์ป้ายนี้ทุกวันก็ไม่เคยจะเห็นหน้าเขาเลย หรือฉันแค่ไม่สนใจเขาเองวะ?


    อยู่ซอยที่รถจอดป้ายสุดท้าย ^^” ลูฮานตอบพลางยิ้มมาให้ฉันอย่างเป็นมิตร

     

    เห..นั่นมันซอยเดียวกับฉันเลยนี่นานายเพิ่งย้ายมาเหรอ?” ฉันบอกแล้วถามต่ออย่างสงสัย

     

    อื้ม...เพิ่งย้ายมาได้ 2 วัน ^^” ลูฮานตอบพลางส่งยิ้มให้อีกครั้ง ถึงว่าล่ะอยู่ซอยบ้านเดียวกันแท้ๆแต่ไม่ยักจะเคยเห็นหน้าเลย -0-

     

    งั้นเดี๋ยวฉันคอยดูแลนายเองแล้วกัน ^^” ฉันบอกพลางส่งยิ้มไปให้ จะว่าไปทำไมฉันทำตัวสนิทกับอิตานี่เร็วจังวะ? ไม่ดูแรดไปใช่มั้ย? - -!

     

    โอ๊ะ! รถมาแล้วกลับบ้านกันเถอะ ^^” ฉันบอกก่อนจะส่งยิ้มให้พลางก้าวเท้าเดินฉับๆขึ้นรถด้วยความเขินอายระคนทำตัวไม่ถูกส่วนลูฮานก็เดินตามมาอย่างไม่คิดอะไร และเมื่อฉันกับเขาขึ้นมาแล้วก็รีบเดินทิ้งตัวลงนั่งบนที่ว่างทันที ก็อย่างที่รู้ๆกันว่ารถเมล์น่ะถ้าอยากนั่งช้าไม่ได้เลย

     

     

    วันต่อมา

    ยัยสิกวันนี้แกกลับเองอีกวันได้มั้ยพอดีวันนี้แม่บอกว่าให้รีบกลับบ้านน่ะ แทยอนบอกกับฉันพลางส่งสายตาวิงวอนมาให้ ไม่เห็นต้องทุ่มเทมากขนาดนี้เลย -0-

     

    ได้สิ ^^” ฉันตอบแทยอนพลางส่งยิ้มไปให้

     

    ขอบใจนะ ^^” แทยอนบอกพลางส่งยิ้มมาให้ฉันก่อนจะเดินออกไปจากโรงเรียนอย่างเร่งรีบ เกิดเป็นแทยอนก็น่าสงสารแฮะ?

     

    ไปหาเจ้าวิลลี่ดีกว่า เมื่อคิดได้ฉันจึงรีบเก็บของเข้ากระเป๋าก่อนจะลุกแล้วก็เดินไปยังสวนดอกไม้ที่วิลลี่เจ้าแมวเปอร์เซียชอบอยู่แถวๆนั้น

     

    วิลลี่!!” ฉันส่งเสียงร้องเรียกเจ้าแมวเปอร์เซียที่ตอนนี้ใกล้จะเป็นเพื่อนกันแล้วล่ะมั้ง

     

    เมี้ยว!” เสียงร้องที่คุ้นหูทำให้ฉันรีบหันขวับไปก่อนจะเดินไปอุ้มเจ้าวิลลี่ที่กำลังมองมาที่ฉันด้วยสายตาวิบวับ

     

    มาเร็วจังเลยนะวันนี้ ^^” ฉันพูดพลางลูบหัวมันอย่างนึกเอ็นดู

     

    อ่ะนี้ของกินที่สัญญาเอาไว้ ฉันบอกพลางวางเจ้าวิลลี่ลงบนพื้นก่อนจะวางอาหารให้เจ้าวิลลี่พพร้อมกับลูบหัวมันไปด้วย ดูยังไงเจ้าวิลลี่มันก็น่ารักจริงๆเลย ^O^

     

    เฮ้! พวกนายน่ะอย่าเด็ดดอกไม้สิ!” ฉันที่หางตาเหลือบไปเห็นเด็กประมาณ 5 คนที่กำลังเด็ดดอกไม้เล่นกันอย่างสนุกสนานก่อนจะตะโกนห้ามเสียงดุจนทำให้ 5 คนนั้นสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบวิ่งหนีไปคนละทิศละทาง เด็กพวกนี้มันน่าโดนตีกันจริงๆเลย

     

    ให้ตายสิ!!” ฉันบ่นอุบอิบก่อนจะนั่งลงลูบหัวเจ้าวิลลี่เหมือนเดิม มันอาจจะตกใจกับเสียงของฉันก็ได้ต้องลูบหัวปลอบใจมันหน่อย

     

    โหดจริงนะ ^^” เสียงที่ดูคุ้นหูเล็กน้อยทำให้ฉันรีบหันไปดูทันที

     

    ถ้าไม่โหดสวนนี้คงไม่เหลือดอกไม้แล้วล่ะแล้วนายล่ะยังไม่กลับอีกเหรอลูฮาน?” ฉันเงยหน้ามองเขาพลางขยับปากพูดก่อนจะถามต่อ

     

    ก็ยังไม่ถึงเวลารถมานี่ ลูฮานตอบก่อนจะเดินมายืนข้างๆฉันพลางย่อตัวลงนั่งให้อยู่ระดับเดียวกับฉัน

     

    อ่อ...จริงสินะ ฉันพูดเมื่อนึกขึ้นได้พลางอุมเจ้าวิลลี่ขึ้นมาเมื่อมันกินเสร็จ

     

    งั้นฉันพาเจ้าวิลลี่ไปกินน้ำก่อนนะ ฉันบอกกับอีกฝ่าย

     

    งั้นฉันไปด้วย ลูฮานบอกก่อนที่เขาจะลุกขึ้น

     

    อืม ฉันตอบพลางเดินไปที่ก๊อกน้ำพร้อมลูฮาน

     

    ทำไมเธอถึงชอบมาหาแมวตัวนี้บ่อยจังเลย ลูฮานถามระหว่างที่ฉันกำลังให้น้ำกับเจ้าวิลลี่

     

    ก็ฉันแค่สงสารมันนี่นา ฉันตอบพลางลูบหัวมันอย่างเอ็นดู

     

    ว่าแต่นายรู้ไดไงว่าฉันมาหาแมวตัวนี้บ่อย?” ฉันถามอย่างสงสัย

     

    ฉันเห็นน่ะสิ ^^” ลูฮานตอบพลางส่งยิ้มมาให้ฉัน รอยยิ้มเขาสดใสดีจัง : )

     

    นายแอบดูฉันหรือไง? ฉันถามพลางมองหน้าลูฮานอย่างจับผิดก่อนจะอุ้มเจ้าวิลลี่พร้อมกับลูบหัวของมัน

     

    อืม ลูฮานตอบแต่คำตอบของเขากับทำเอาฉันชะงักไปเล็กน้อย

     

    โกหกน่านายจะมาแอบดูฉันทำไม? ไม่กลัวฉันจะแผ่รังสีอำมหิตไปให้หรือไง?” ฉันถามพลางเดินกลับไปที่เดิมพร้อมกับลูฮาน

     

    เธอไม่รู้ตัวก็ไม่เห็นต้องกลัวว่าจะโดนเลยนี่ ^^” ลูฮานบอกพลางส่งยิ้มมาให้ ให้ตายสิไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลยนะ -//-

     

    นายแอบชอบฉันป่ะเนี่ย -_-” ฉันหันไปถามลูฮานด้วยใบหน้านิ่งๆแต่ข้างในมันไม่ได้นิ่งอย่างหน้าฉันเลย =[  ]=

     

    อืม..เธอก็คิดเอาเองสิ ^^” ลูฮานตอบก่อนจะแย่งวิลลี่ไปอุ้มเสียเองแถมยังเดินทำหน้าระรื่นไปด้วย

     

    เฮ้! นายนี่มันจริงๆเลยนะ -////-” ฉันพูดพลางเดินตามหลังลูฮานไป

     

    กลับบ้านเถอะ ลูฮานบอกหลังจากที่เขายกข้อมือขึ้นมาดูเวลา

     

    อื้ม! ฉันกลับบ้านก่อนนะ ฉันตอบลูฮานก่อนหันไปลูบหัวเจ้าวิลลี่พลางบอกลามัน

     

    เมี้ยว!” เจ้าวิลลี่ร้องเหมือนเป็นการบอกลาเช่นกัน

     

    ไปกันเถอะ ฉันบอกพลางหยิบกระเป๋าก่อนจะเดินนำลูฮานไปก่อน

     

    ว่าแต่นายมาเรียนที่นี่นานหรือยัง?” ฉันถามลูฮานในระหว่างรอรถ

     

    นานพอรู้ว่าเธอน่ะโหดเป็นอันดับหนึ่งของระดับชั้นน่ะ ^^” ลูฮานบอกพลางส่งยิ้มมาให้

     

    แล้วนายไม่กลัวฉันหรือไงคนทั้งระดับกลัวฉันหมดเลยนะ ฉันถามเขาพลางมองหน้าอย่างรอคำตอบ

     

    ตอนแรกก็กลัวแต่ตอนนี้ความกลัวมันหมดไปแล้วล่ะ ลูฮานบอกพลางยกยิ้มบางๆ

     

    ได้ไงล่ะฉันอุตส่าห์ต้องการให้ทุกคนกลัวนะเนี่ย ฉันพูดอย่างติดตลกพลางส่ายหน้าน้อยๆ

     

    เธอนี่แปลกคน ลูฮานพูดพลางมองฉันเสมือนว่าเป็นตัวประหลาด

     

    ยังมีอีกเยอะที่นายไม่รู้ว่าฉันน่ะเป็นยังไง..อ่อ..รถมาแล้วไปเถอะ ฉันบอกเป็นเชิงเกริ่นกลายๆก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นรถเมล์ที่ฉันรอคอยฉันจึงลุกขึ้นแล้วรีบเดินขึ้นรถไปโดยไม่รอลูฮานเลย

     

    งั้นเธอก็บอกมาสิว่าเธอเป็นยังไง ลูฮานถามหลังจากที่เขาขึ้นรถมาแล้วทิ้งตัวนั่งลงข้างๆฉัน

     

    ทำไมนายจะต้องมาอยากรู้ด้วยล่ะ ฉันถามลูฮานเป็นการบ่ายเบี่ยงที่จะตอบคำถามพลางหันไปมองด้านนอกหน้าต่าง

     

    ก็ในเมื่อเราเป็นเพื่อนบ้านกันก็ควรจะรู้นี่นา ลูฮานบอกฉันอย่างไม่ลดละที่จะรู้

     

    อยากรู้นักก็ไปถามแม่ฉันเองสิ!!” สาบานได้เลยว่าฉันพูดเล่นๆไปอย่างนั้นแหละ เขาคงไม่บ้าทำตามหรอกนะ

     

    งั้นโอเคเดี๋ยววันนี้ฉันจะไปบ้านเธอด้วย ^^” ลูฮานบอกพลางส่งยิ้มมาให้

     

    เฮ้ย! เอาจริงอ่ะฉันล้อเล่นนะ ฉันหันไปถามลูฮานอย่างตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะบ้าจี้ไปตามคำพูดของฉันนี่นา -0-

     

    ในเมื่อเธอท้าฉันก็ต้องทำ ลูฮานบอกเสียงหนักแน่นพลางยักคิ้วมาให้ฉัน

     

    ฉันไปท้านายตอนไหนกันเนี่ย!!” ฉันถามลูฮานพลางเลิกคิ้วสูง

     

    ก็ที่เธอบอกให้ไปถามแม่เธอไงนั่นแหละท้า! ^^” ลูฮานบอกพลางส่งยิ้มให้

     

    นายอย่าคิดไปเองสิ!!” เจสสิก้าบอกลูฮานเสียงดังทำให้คนทั้งหมดบนรถหันมามองฉันเป็นตาเดียว

     

    ขอโทษค่ะ ฉันบอกขอโทษคนอื่นๆก่อนจะนั่งเงียบๆโดนมีลูฮานกำลังนั่งหัวเราะเบาๆเล็กน้อย มันใช่เรื่องมั้ยเล่า!

     

    นี่! อย่าหัวเราะสินายเป็นต้นเหตุนะ!” ฉันหันไปเอ็ดลูฮานเบาๆทั้งที่ตัวเองนั่นแหละเป็นต้นเหตุแถมยังจะมีหน้ามาหัวเราะฉันอีก

     

    ครับๆ ลูฮานบอกด้วยน้ำเสียงที่กลั้นหัวเราะเอาไว้อยู่

     

    นายเข้าบ้านไปเลยนะ!” ฉันเอ่ยปากสั่งเสียงดุแล้วส่งสายตาเป็นเชิงไล่ลูฮานให้เข้าบ้านไป หลังจากที่เราเดินกันมาถึงหน้าบ้านของเขาแล้ว

     

    ครับๆเธอเป็นเพื่อนหรือเป็นแม่ฉันเนี่ย ลูฮานบอกแกมแซว

     

    นี่! เพื่อนสิยะ! ฉันยังไม่แก่นะ!!” เจสสิก้าบอกเสียงดัง

     

    เข้าบ้านไปเลยนะ!!” ฉันสั่งลูฮานอีกครั้งพลางชี้หน้าลูฮานเป็นการขู่ก่อนที่ฉันจะเดินไปที่บ้านของตัวเองอย่างอารมณ์ดี

     

    กลับมาแล้วค่ะ!!” ฉันส่งเสียงบอกเสียงดังลั่นบ้านพลางวางกระเป๋าไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินมานั่งลงบนโซฟา

     

    เสียงดังลั่นบ้านเลยนะพี่สิก้า!!” คริสตัลน้องสาวของฉันพูดขึ้นพลางเดินมานั่งข้างๆฉัน

     

    อ้าว? กลับบ้านมาแล้วเหรอ?” ฉันถามพลางหยิบรีโมทกดเปิดโทรทัศน์อย่างเช่นทุกวัน นี่แหละกิจวัตรของฉันหลังจากกลับบ้าน

     

    ก็ใช่สิคะเอ...แล้วนั่นเพื่อนพี่เหรอ?” คริสตัลบอกพลางถามฉันพร้อมกับบุ้ยปากไปทางด้านหน้าประตู ว่ายังไงนะ?

     

    หือ? เพื่อน? แกบ้าหรือป่าวยัยคริสพี่มาคนเดียว ฉันพูดอย่างงงๆกับสิ่งที่น้องสาวพูด

     

    แล้วนั่นใครกันล่ะคะ?” คริสตัลถามพลางชี้ให้ฉันดู

     

    เฮ้ย! มาได้ไงอ่ะ!!” ฉันร้องอย่างตกใจก่อนโผงผางถามออกไปเมื่อเห็นเขากำลังยืนยิ้มระรื่นอยู่หน้าประตูบ้านของฉัน

     

    ก็ตามเธอมาไง...นั่นน้องสาวเธอเหรอพี่ชื่อลูฮานนะ ^^” ลูฮานตอบฉันก่อนหันไปแนะนำตัวกับคริสตัลที่ตอนนี้กำลังทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก

     

    แฟนพี่เหรอพี่สิก้า?” คริสตัลกระซิบถามฉันอย่างสงสัย

     

    จะบ้าเหรอ!” ฉันร้องออกมาอย่างตกใจพลางเบิกตากว้าง

     

    เฮ้อ! โล่งพี่ลูฮานพี่รู้มั้ยถ้าพี่เป็นแฟนพี่สิก้านะพี่น่ะจะเป็นผู้ชายที่ซวยที่สุดในสามโลกเลยล่ะรู้มั้ย? คริสตัลถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะเริ่มเผาฉันให้กับลูฮานฟัง แกน้องพี่เปล่าวะ?

     

    ยัยคริสให้มันน้อยๆหน่อย ==!” ฉันเอ็ดคริสตัลเล็กน้อยก่อนจะส่งสายตาดุๆไปให้

     

    ค๊า! ไม่เห็นต้องดุเลย คริสตัลบอก

     

    ส่วนนายกลับบ้านายไปเลยไป ฉันหันไปบอกเชิงไล่ลูฮานทันที

     

    ได้ไงฉันมาที่นี่มาเจอแม่เธอนะ ลูฮานบอกก่อนจะถือวิสาสะเข้ามาโดยไม่รอให้ฉันอนุญาต มารยาทดี๊ดี!

     

    เอ๋...พี่ลูฮานมาเจอคุณแม่ทำไมล่ะคะ?” คริสตัลถามลูฮานถามอย่างสงสัย

     

    พอดีเจสสิก้าท้าพี่น่ะว่าถ้าอยากรู้ว่าเจสสิก้าเป็นคนยังไงก็ให้มาถามแม่น่ะ ลูฮานตอบคริสตัล

     

    อ๋อ...งั้นพี่ไปต้องไปถามถึงแม่หรอกค่ะถามฉันก็ได้ คริสตัลบอกอย่างเห็นดีเห็นงาม ดูท่านางจะปลื้มลูฮานน่าดู - -!

     

    คริสตัล!!

     

    โอ๊ย...พี่อย่าเสียงดังสิเสียงพี่มันโคตรแสบแก้วหูเลยนะ คริสตัลบอก

     

    แล้วตกลงเจสสิก้าเป็นคนยังไงล่ะ ลูฮานถามคริสตัลด้วยความอยากรู้

     

    อ๋อ...พี่สิก้านะทั้งเกรียน ทั้งขี้วีน ขี้โมโห แถมยังชอบเสียงดังอีกด้วย คริสตัลบอกลูฮานอย่างละเอียด

     

    นี่!” ฉัยร้องออกมาพลางมองคริสตัลเป็นเชิงให้หยุดพูด

     

    เจสสิก้าเธอนี่แตกต่างจากที่โรงเรียนเยอะเลยนะ ลูฮานบอก

     

    อ้าว? เจสสิก้ากลับมาแล้วเหรอลูกแล้วนั่นใครน่ะ?” เสียงของแม่ฉันดังขึ้นนั่นทำให้ทั้งฉัน คริสตัล และลูฮานต่างก็หันไปมองเป็นตาเดียว

     

    เพื่อนพี่สิก้าค่ะแม่ชื่อพี่ลูฮาน ^^” คริสตัลตอบพลางส่งยิ้มให้คุณแม่

     

    อ่อ...งั้นรีบหรือเปล่าอยู่ทานข้าวกันก่อนมั้ย?” แม่ของฉันเอ่ยถามลูฮานอย่างหวังดี

     

    ไม่ต้องค่ะแม่!! เดี๋ยวลูฮานเค้าก็กลับไปกินที่บ้านเค้าเองแหละ ฉันบอกแม่ของตัวเองอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

     

    ได้ไงล่ะไปไล่เพื่อนอย่างนั้นได้ยังไงเราน่ะไปเปลี่ยนชุดก่อนไปแล้วลงมากินข้าว แต่ดูเหมือนว่าแม่จะไม่เห็นด้วยกับคำพูดของฉันแถมยังดุฉันอีก

     

    แม่!!

     

    โอ๊ย...ลูกไปกินนกหวีดมารึไงนะ แม่บอกพลางเดินไปยังห้องครัวเหมือนว่ากำลังรำคาญเสียงของฉัน แม่อ่ะ!

     

    ถ้าอย่างนั้นฝากท้องด้วยนะ ^^” ลูฮานบิดฉันพลางส่งยิ้มกวนๆมาให้ฉันอย่างผู้ถือไพ่เหนือกว่า

     

    ไปถามแม่ฉันสิ!!” ฉันบอกก่อนจะเดินสะบัดก้น(?)ขึ้นไปเปลี่ยนชุดบนห้อง

     

    นี่แหละค่ะตัวตนที่แท้จริงของพี่สิก้าคริสตัลบอกลูฮาน

     

     

    วันต่อมา

    แม่คะวันนี้มีอะไรกินมั่...ลูฮาน!!!” ฉันที่เดินลงบันไดมาจากห้องถามแม่เสียงดังแต่เมื่อลงมาก็พบกับลูฮานที่กำลังนั่งเสนอหน้า(?)อยู่ที่โต๊ะอาหารพร้อมกับคริสตัลและแม่ของฉัน อะไรของอิตานี่วะ?

     

    ใช่จ่ะมากินข้าวสิอ่อ...ลูกก็ไม่ยอมบอกแม่เลยนะว่าลูฮานเพิ่งย้ายเข้ามาเป็นเพื่อนบ้านเราได้ไม่นานน่ะ แม่บอกฉันพลางกวักมือให้ฉันมากินอาหารเช้าด้วยกัน ส่วนผู้ที่อยู่ๆก็เสนอหน้ามาก็เอาแต่ส่งยิ้มมาให้ฉันอย่างกวนๆ

     

    ก็แม่ไม่ได้ถามอีกอย่างมันไม่ได้สำคัญนี่นาสิกก็เลยไม่บอก ฉันบอกกับแม่พลางนั่งลงตรงข้ามกับลูฮานซึ่งดูเหมือนจะไม่ใช่ความบังเอิญหรอก...ยัยคริสตัล!! ยัยน้องตัวแสบ!

     

    เอาล่ะๆมากินข้าวกันเถอะเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายพอดีแม่บอกเชิงตัดบทก่อนจะเริ่มลงมือทานอาหารทันที

     

    คุณน้านี่ทำอาหารอร่อยมากเลยนะครับเนี่ย!” ลูฮานกล่าวชมแม่ของฉันเมื่อเขาได้ตักอาหารเข้าปากไปหนึ่งคำ แหม่..ปากหวานเหลือเกินนะคะพ่อคุ๊ณณณณณ

     

    ขอบใจมากจ้าอร่อยก็กินเยอะๆนะ ^^” แม่ของฉันบอกพลางส่งยิ้มมาให้

     

    แม่คะน้อยๆหน่อยเดี๋ยวสิกจะฟ้องพ่อ ==!” ฉันบอกแม่ของตัวเองที่ตอนนี้กำลังเขินกับคำชมออกหน้าออกตา

     

    เอ๊ะ! ลูกนี่ดูพูดเข้า!! รีบๆกินไปเลยเดี๋ยวก็สายหรอก แต่แม่กับหันมาเอ็ดฉันที่พูดอะไรออกมาก็ไม่รู้

     

    ยิ้มอะไรยะ!” ฉันที่เหลือบไปเห็นลูฮานกำลังอมยิ้มอยู่จึงแขวะลูฮานทันที แบบนี้แหละหงุดหงิดแล้วพาล -0-

     

    เปล่านี่ ลูฮานตอบปฏิเสธหน้าตาเฉย

     

    พี่สิก้าไปแขวะพี่ลูฮานทำไมล่ะเนี่ย คริสตัลถาม

     

    ยัยคริสแกกินข้าวไปเลย!!” ฉันบอกพลางตั้งหน้าตั้งตากินข้าวเช้าจนหมด

     

    ถามแค่นี้ทำไมต้องดุด้วยล่ะคะ คริสตัลถามก่อนจะกินข้าวต่อจนหมด

     

    สิกไปโรงเรียนก่อนนะคะ!!” ฉันตะโกนบอกแม่ของตัวเองในขณะที่กำลังสะพายกระเป๋าเตรียมไปโรงเรียนอย่างเช่นทุกวัน

     

    แล้วนายจะยืนบื้ออะไรอยู่เล่า!! ไปดิ!!” ฉันหันไปบอกลูฮานเสียงห้วนๆก่อนจะเดินสะบัดก้น(?)ออกจากบ้านไปทันทีโดยไม่คิดจะรอลูฮานหรอก

     

    เธอนี่มัน...ฉันเชื่อแล้วล่ะ!” ลูฮานบอกพลางส่ายหน้าอย่างเอือมๆ

     

    อะไร!” ฉันหันไปถามลูฮานเสียงห้วน

     

    ก็เชื่อว่าทำไมเธอถึงเพื่อนน้อยไง ^^” ลูฮานตอบฉันแถมยังส่งรอยยิ้มมาให้อีก

     

    มันก็เรื่องของฉันน่า!” ฉันบอกพลางสะบัดหน้าอย่างงอนๆ งอนเหรอ?

     

    เธองอนฉันหรือไง? ลูฮานถามฉันพลางเลิกคิ้วสูง

     

    เปล่า!” ฉันตอบลูฮานเสียงห้วน

     

    รถมาแล้ว!ไปเถอะ!” ฉันบอกเมื่อรถเมล์ได้มาจอดตรงป้ายแล้วทั้งฉันกับลูฮานก็ขึ้นไปบนรถทันที

     

    แล้วนายจะตามฉันอีกนานมั้ยเนี่ย?” ฉันหันไปถามลูฮานที่ยังไม่ยอมเลิกตามฉันเลยตั้งแต่หน้าโรงเรียนแล้ว ไม่มีห้องเรียนหรือไงคะ?

     

    นาน ^^” ลูฮานตอบฉันอย่างกวนๆก่อนจะส่งยิ้มมาให้

     

    แล้วทำไมนายไม่ไปหาเพื่อนนายล่ะมาตามฉันทำไม ฉันถามด้วยความอยากรู้

     

    เจสสิก้า!!” เสียงใสของยัยแทยอนเรียกฉันพลางโบกมือมาแต่ไกล

     

    ฉันไปก่อนนะ!” ฉันบอกลูฮานก่อนที่ฉันจะรีบวิ่งไปหายัยแทยอนที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะประจำของพวกฉันเอง

     

    วันนี้แกมาสายไปเยอะเลยนะเจสสิก้า ยัยแทยอนบอก

     

    โทษทีน่าพอดีวันนี้มีเรื่องนิดหน่อย ฉันบอกพลางนั่งลงตรงข้ามกับแทยอนพร้อมกับเอากระเป๋าเป้ไว้บนโต๊ะ

     

    แล้วนั่นเพื่อนใหม่แกเหรอ?” แทยอนถามฉันอย่างสงสัย

     

    เฮ้ย!ยั งไม่ไปอีกเหรอลูฮาน!? ฉันร้องออกมาอย่างตกใจก่อนจะถามต่อ

     

    ขี้เกียจ..ผมชื่อลูฮานนะครับ ^^” ลูฮานตอบฉันก่อนจะหันไปแนะนำตัวกับแทยอนก่อนจะทำเนียนนั่งมาข้างๆฉัน ==’

     

    ฉันแทยอนนะ ^^” แทยอนก็แนะนำตัวกลับพร้อมส่งรอยยิ้มเป็นมิตรไปให้

     

    ยัยสิกแกมีเพื่อนใหม่ก็ไม่เคยบอกฉันเลยนะ แทยอนหันมาพูดกับฉันพลางมองฉันอย่างแซวๆ ทำไมจะไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่? - -!

     

    ก็ฉันคิดว่าไม่สำคัญนี่นา ฉันบอกเชิงแก้ตัว

     

    อ่อ...ตอนนี้รู้จักกันแล้วนายก็ไปหาเพื่อนนายเลยไป ฉันบอกแกมไล่ลูฮาน

     

    ยัยสิกแกนี่นะอย่าไปไล่เพื่อนสิ!” แทยอนเอ็ดฉันที่ทำท่าจะไล่ลูฮานอย่างเดียว

     

    แล้วนี่นายไปเป็นเพื่อนกับเจสสิก้ได้ไงล่ะ?” แทยอนถามลูฮานอย่างสงสัย

     

    บังเอิญเจสสิก้าดันซุ่มซ่ามเดินมาชนน่ะแล้วก็ไปเจอกันที่ป้ายรถเมล์อีกอย่างเราเป็นเพื่อนบ้านกันด้วย ^^” ลูฮานออธิบายให้แทยอนฟังอย่างละเอียด

     

    งั้นนายก็ซวยไปสิบชาติแล้วล่ะฮ่าๆๆๆ แทยอนบอกพลางหัวเราะจนเก็บไว้ไม่อยู่

     

    นี่! ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะยัยแท!!” ฉันเอ็ดแทยอนที่ชอบเผาฉันอยู่เรื่อยเมื่อวานก็ยัยน้องสาวตัวแสบวันนี้ยังยัยแทยอนอีก!!

     

    ฉันพูดความจริงนะรู้มั้ยเห็นยัยสิกมันเงียบๆอย่างนี้นะความจริงมันได้เอาแต่ใจ ขี้วีน ขี้โมโห แถมบ้างทีก็ขี้เหวี่ยงจนคาดไม่ถึงอีกด้วยนะ แทยอนบอกลูฮาน

     

    แสดงว่าฉันก็ต้องเชื่อแล้วมั้งมีคนมาการันตีสองคนแล้วเนี่ยฮ่าๆๆๆๆ ลูฮานหันมาบอกฉันพลางหัวเราะออกมาจนเก็บไม่อยู่เช่นกัน

     

    โอ๊ย! มือหนักด้วยนะเนี่ยเธอน่ะ!!” ลูฮานหลุดอุทานออกมาเพราะว่าฉันดันมาหยิกที่แขนของลูฮานถึงจะไม่เจ็บมากแต่ก็แสบเอาเรื่องเลยล่ะ

     

    ก็มันน่ามั้ยล่ะ!!” ฉันพูดพลางเชิดหน้าอย่างถือดี

     

    นี่ยัยสิกถ้าฉันไม่รู้จักแกนะว่าแกเป็นคนยังไงฉันจะคิดว่าตอนนี้แกกำลังงอนลูฮานอยู่นะเนี่ย แทยอนพูดด้วยน้ำเสียงแซวๆ

     

    บ้าน่า!!” เจสสิก้าเถียงแทยอนทันทีเมื่อแทยอนพูดจบ

     

    แกจะร้อนตัวทำไมเนี่ย? แทยอนถาม

     

    เปล่าสักหน่อย ฉันเถียงกลับพลางเสมองไปทางอื่น

     

    โอเค...ฉันยอมแพ้ไม่เถียงกับแกแล้วงั้นไปเรียนกันเถอะลูฮานฉันกับเจสสิก้าไปก่อนนะตอนเย็นๆมาเจอกันตรงนี้แล้วกัน ^^” แทยอนบอกฉันก่อนหันไปพูดกับลูฮาน

     

    แกจะไปนัดมาทำไมเนี่ย? ฉันถามแทยอนเหมือนเด็กเอาแต่ใจ

     

    โอเคครับเดี๋ยวจะมารอนะ ^^” ลูฮานตอบตกลงก่อนจะเดินไปเรียนที่ตึกของตน

     

    แกก็ไปได้แล้วน่า แทยอนบอกฉะนพลางจับมือลากฉันขึ้นไปบนตึกเรียน

     

    ยัยสิกวันนี้ฉันขอกลับบ้านเร็วอีกวันนะ ^^” แทยอนบอกฉันพลางยกยิ้มอย่างอารมณ์ดี ทำไมวันนี้มันมาแปลกวะ?

     

    ทำไมอ่ะ?” ฉันถามอีกฝ่ายอย่างสงสัย

     

    ก็วันนี้...ฉันมีนัดกินข้าวกับแบคฮยอนนี่นา > <” แทยอนบอกพลางทำหน้าเขินๆ อ๋อ! ย่ะนัดแฟนนี่เองเกลียดดดดดด อิจจจจจจจจจ

     

    เชอะ! ให้แฟนดีกว่าเพื่อนรึไงโอเคไปสิ ^^” ฉันพูดเป็นเชิงงอนๆเล็กน้อยก่อนจะบอกตกลงแล้วหันไปยิ้มให้

     

    ขอบใจนะอ่อ...ยังไงแกก็มีเพื่อนกลับบ้านอยู่แล้วนี่นาฉันคงไม่สำคัญแล้วมั้ง?” แทยอนบอกด้วยเสียงแซวๆ

     

    ยัยแท!!” ฉันเรียกชื่อแทยอนเสียงดัง ที่เอะอะก็พยายามแซวฉันอยู่เรื่อย ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย #เหรออออออ

     

    โอ๊ยๆฉันจะแก้วหูแตกมั้ยเนี่ย!!” แทยอนบ่นอุบอิบเมื่อได้รับเสียงโลมาของฉันเข้าไปเต็มๆ

     

    ถ้าแกพูดอีกนะฉันจะโกรธแกจริงด้วย!!” ฉันบอกแกมขู่แทยอน

     

    โอ๋ๆขอโทษนะจ๊ะงั้นฉันไปก่อนนะ ^^” แทยอนบอกก่อนจะส่งยิ้มให้แล้วก็เดินออกจากโรงเรียนไป

     

    อืม!” ฉัรบอกแทยอนพลางโบกมือลาก่อนจะเอาหนังสือขึ้นมานั่งอ่านรอเวลาแต่ความจริงตอนนี้ฉันควรจะไปรอรถเมล์ได้แล้วนี่นาทำไมยังต้องมานั่งอยู่ในโรงเรียนอีกล่ะ? แปลกจริงๆเลยฉันเนี่ย

     

    เจสสิก้า!” เสียงของลูฮานดังขึ้นแล้ววิ่งมาตรงหน้าฉันพลางพ่นลมหายใจออกมาอย่างแรง ไปทำอะไรมา?

     

    ทำไมเพิ่งมาเดี๋ยวก็ตกรถหรอก!!” เมื่อลูฮานมาถึงฉันก็ต่อว่าทันที

     

    โทษทีวันนี้ครูปล่อยช้าอืม...ว่าแต่เธอรอฉันอยู่เหรอ?” ลูฮานบอกฉันพลางถามต่อพร้อมกับมองฉันอย่างฉันรอคำตอบ

     

    ก็ใช่น่ะสิ! อุ๊บ!” ฉันเผลอหลุดพูดออกไปมือคิดได้จึงรีบเอามือมาปิดปากทันที ไม่น่าเลยเรา T^T

     

    เมื่อกี้เธอว่ายังไงนะ?” ลูฮานถามฉันอีกครั้ง

     

    อะไร!” ฉันถามเสียงห้วน

     

    ปากแข็งจริงนะครับ ลูฮานบอกพลางทำเสียงล้อเลียนฉัน

     

    อะไรกันย... ฉันที่ยังไม่ทันพูดจบก็โดนลูฮานพูดแทรกขึ้น

     

    พอเถอะกลับบ้านดีกว่า ^^” ลูฮานบอกพลางถือวิสาสะจับมือฉันแถมยังหยิบกระเป๋าของฉันไปถือไว้เสียเองแต่ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมไม่สะบัดมือทิ้ง ทำได้แค่งงกับตัวเองเท่านั้นแหละ -0-

     

     

    น่าแปลกที่ฉันสามารถคุยกับนายโดยที่เป็นตัวเองมากที่สุดทั้งที่เราก็ไม่ได้สนิทกัน ฉันพูดขึ้นระหว่างรอรถเมล์เหมือนทุกวัน

     

    คงเพราะว่าเธอกับฉันมีอะไรที่ดูเหมือนๆกันก็ได้มั้ง ^^” ลูฮานบอกพลางส่งยิ้มอ่อนโยนไปให้

     

    เหมือน? เหมือนยังไงกันเหรอ?” ฉันถามลูฮานอย่างสงสัย

     

    ฉันชอบกวนประสาทไง เธอก็เหมือนกัน ลูฮานบอก

     

    ฉันกวนยังไงมิทราบยะ!” เจสสิก้าถามพลางมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง

     

    อ่อ...ไม่สิเธอไม่กวนแต่ขี้งอนมากกว่า ลูฮานบอก

     

    นายอยากตายก่อนวัยอันควรมั้ยยะ!? ฉันถามพลางทำหน้าดุ

     

    นี่! เธออย่าโหดมากดิถึงว่าทำไมไม่มีผู้ชายมาจีบเลย ลูฮานบอก

     

    ใครว่ายะ! ฉันไม่เลือกต่างหาก ฉันเปิดปากเถียง

     

    ฉันถามนายตรงๆนะนายเคยรักใครรึเปล่า?” ฉันถามพลางมองหน้าเขาอย่างรอคำตอบ

     

    ต้องเคยสิตอนนี้ยังมีเลย ^^” ลูฮานตอบ

     

    แล้วเธอล่ะ?” ลูฮานถามต่อ

     

    ไม่รู้สิฉันไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่ารักได้รึเปล่า?” ฉันบอก

     

    แล้วเธอคิดว่าเธอกับคนนั้นเข้ากันได้มั้ยล่ะ?” ลูฮานถาม

     

    อืม...อาจจะเข้ากันได้มั้งเพราะบางทีเขาก็ดูเหมือนเข้ากับฉันไม่ได้เพราะเค้าน่ะพูดก็เก่งซึ่งต่างจากฉันตั้งเยอะ ฉันบอก

     

    เธอก็พูดเก่งจะไปต่างกันได้ยังไง ^^” ลูฮานบอกพลางส่งยิ้มไปให้

     

    แล้วคนที่นายชอบน่ะเป็นใครเหรอ?” ฉันถามลูฮานแบบอยากรู้

     

    ไม่บอกหรอกถ้าบอกแล้วถ้าเกิดไม่ชอบฉันก็หน้าแตกน่ะสิ ลูฮานบอกกับฉันพลางยกยิ้มเล็กน้อย

     

    บอกมาเถอะน่าฉันไม่บอกใครแล้วก็ไม่ล้อนายหรอก ฉันบอกเสียงหนักแน่น

     

    เธอไง ^^” ลูฮานบอกพลางส่งยิ้มให้แต่คำตอบมันกลับทำให้ฉันถึงกับอึ้ง

     

    นายว่ายังไงนะ?” ฉันถามลูฮานอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

     

    ฉันชอบเธอ ^^” ลูฮานบอกอีกครั้งเป็นการยืนยันว่าฉันไม่ได้หูฝาดไป คะ..คือทำไมใจต้องเต้นแรงวะ?

     

    โอเค...ในเมื่อนายบอกชอบฉันฉันก็จะบอกว่า...ฉันก็ชอบนาย ^^” ฉันบอกพลางส่งยิ้มให้อย่างน่ารัก

     

    เธอว่ายังไงนะ!! ขออีกรอบ!!” ลูฮานที่ได้ยินคำตอบของฉันก็อึ้งกิมกิไปก่อนจะถามฉันอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

     

    ของแบบนี้ไม่อีกรอบย่ะ ฉันบอกพลางยกยิ้มอย่างผู้ถือไพ่เหนือกว่า

     

    ขอร้องพูดอีกรอบนะ ลูฮานบอกพลางทำหน้าอ้อนวอน

     

    นี่! ฉันก็อายเป็นนะ!” ฉันบอกอย่างพยายามบ่ายเบี่ยง

     

    ก็ได้ๆฉัน-ชอบ-นายชัดมั้ย!!!” ฉันบอกลูฮานแบบเน้นชัดทุกคำ

     

    งั้นแสดงว่าเธอยอมเป็นแฟนฉันแล้วใช่มั้ย!!” ลูฮานถามฉันด้วยเสียงดีใจ

     

    “......” แต่ฉันเงียบ

     

    เงียบแปลว่าตกลง ^^” ลูฮานบอกแบบรวบรัด อะไรกันวะ?

     

    จะบ้ารึไง!!” ฉันเปิดปากเถียง

     

    งั้นก็บอกว่ามาสิว่าเธอจะไม่เป็นแฟนกับฉัน ลูฮานบอกพลางมองหน้าฉันอย่างรอคำตอบ

     

    นี่! ฉันอุตส่าห์ข่มความอายเพื่อบอกชอบนายเลยนะไม่ยอมฉันก็แย่น่ะสิ!!!” ฉันบอกลูฮานด้วยความเขินอาย ไม่เคยคิดว่าต้องมาพูดอะไรแบบนี้นะ -///-

     

    งั้นยังไม่ต้องกลับบ้านไปเที่ยวก่อน ลูฮานเสนอ

     

    แล้วแต่นายสิ!” ฉันบอกพลางหันไปอมยิ้มอย่างดีใจ

     

    ไม่รู้มันจะเร็วไปมั้ยที่รู้จักกันได้ไม่นานมันกลับทำให้ฉันมั่นใจในตัวของลูฮานจนฉันยอมเปิดใจให้ลูฮานเข้ามาอยู่ในหัวใจอย่างไม่มีข้อยกเว้นแต่ดูแล้วลูฮานไม่น่าจะทำให้ฉันเสียใจแน่ๆ ฉันเชื่ออย่างนั้น...เจสสิก้าจอง

     

    ผมอุตส่าห์แอบรักและแอบมองผู้หญิงคนนั้น ‘เจสสิก้าจอง’ ตั้งแต่มาเรียนจนวันหนึ่งแม่บอกว่าจะต้องย้ายบ้านผมรู้ใจหายมากเลยกลัวว่าจะต้อย้ายโรงเรียนไปด้วยแต่กลับพลิกล็อคที่ว่าดันย้ายมาเป้นเพื่อนบ้านของเธอ ตอนแรกก็กลัวอยู่หรอกนะที่ว่าคนอื่นๆมักะพูดกันว่าเธอน่ะหยิ่ง แต่เมื่อเจอเธอจริงๆเธอกลับน่ารักเกินว่าที่ผมคิดแม้ว่าเธอจะชอบงอนผมบ่อยๆก็เถอะ แต่ตอนนี้แป็นแฟนกันแล้วและผมสัญญาว่าจะรักเธอตลอดไป...เสี่ยวลูฮาน

     















    THE END.









    คุยกันเล็กน้อย : ฮูเล่!! จบแล้วค่ะ >< จบน่ารักดีเนอะว่ามั้ย #สำหรับจอยมันน่ารักมากเลยนะ

    มันอาจจะเร็วไปหน่อยแต่ก็พยายามแล้วนะคะอีกอย่างมันดูไม่ค่อยยาวด้วยใช่มั้ยคะ?

    อ่านแล้วเม้นด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคอมเม้นให้กำลังใจมาเสอมนะคะเจอกันเรื่องหน้าใน Love Story 2 ค่ะ



     
     
    S
    N
    A
    P
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×