คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รักเธอเสมอ > Chan & Baek & Kris > ตอนที่ 02 END
**************************************************************************************
พบแล้ว...ในที่สุ้า็ไ้พบแล้ว...รอมานานเหลือเิน...หลายร้อย...หลายพันปี...้า้อทนทุ์ทรมานเพราะวามรัที่้ามีให้่อเ้า...แ่อนนี้้าไ้พบแล้ว...หัวใอ้า...มเหสีอ้า...เ้าืออๆ...้าเพียนเียวเท่านั้น
แบฮยอน้อมอภาพรหน้านิ่ ยอมรับว่าายหนุ่มรหน้าในุโบรานั้นหล่อเหลาทำเอาเลิ้มไ้่าย แ่ ... อนนี้มันใ่เวลาที่ะมาหลวามหล่ออน เอ๋ย ะอะไร็่าที่มันอยู่รหน้าเรอะ TT^TT แบฮยอนลัวน้าวาไม่ออ
ายหนุ่มรหน้า่อยๆ เลื่อนายเ้ามาใล้ วามริบทออ่อนลอย่าอ่อนโยนยามเมื่อมอมา สายาที่ทำให้แบฮยอนรู้สึสสารับใ มือหนา่อยๆ ยื่นออมารหน้าสัมผัสแผ่วเบาที่ลำอระห
ยอรัอ้า มเหสีอ้า ในที่สุ้า็ไ้พบเ้า ้ารอมานานเหลือเินแล้ววใเอ๋ย
ใบหน้าม่อยๆ โน้มลมาใล้ ใล้นแบฮยอนสัมผัสไ้ถึไอเย็นที่ลอยมาปะทะ แบฮยอนหลับาแน่นเมื่อรู้ว่าอีฝ่ายำลัะทำอะไร
รื
“ แว๊ ” แบฮยอนผวาเฮือร้อลั่นห้ออีหนเมื่ออยู่ๆ ประูที่นเอพิอยู่็ถูเปิออ ร่าออ์ายอู๋ฟานสลายไปลายเป็นวันาๆ ในทันที แบฮยอนทรุลหมแรับพื้นห้อ สะุ้รู้สึัวอีที็อนที่มีมือหนามาแะที่ไหล่เบาๆ
“ อึ านยอล านยอล อึ ฮื้อออออ ” แบฮยอนผวาเ้าอร่าสูโปร่รหน้า บหน้าร้อไห้ับอว้านั้นอย่าเอาเป็นเอาาย ลัวนบอไม่ถู ลัว ลัว มันเป็นวามลัวที่เาอธิบายไม่ไ้
“ านยอล ัน ัน ัน ”
“ เฮ้ย แบฮยอน ” านยอลร้อเรียเสียหลเมื่อร่าบาในอ้อมแนทรุลหมสิไป่อหน้า่อา านยอลรีบ้อนร่าบานั้นแล้วพาออไปาห้อทันที
พ้นร่าอานยอลและแบฮยอน ลุ่มวัน็่อยๆ ลับมารวมัวัน อ์ายอู๋ฟานยืนำมือแน่น วามทอประายสีแเพลิ้วยวามโรธ
มัน มันอีแล้ว ้าะัวา ไม่มีวันให้พวเ้าไ้รอรัันเ็า ไม่มีวัน
หอพัอแบฮยอน ีโอ ไและานยอลพาร่าหมสิอแบฮยอนลับมาที่หอพั โยมีีโออาสานอนเป็นเพื่อนแบฮยอนในืนนี้ ส่วนานยอลนั้นถูไวนไปนอน้วย เพราะไเอ็อยู่หอเียวับแบฮยอนและีโอ เพียแ่อยู่นละห้อและนละั้นันเท่านั้น
ึภายในห้อพัอแบฮยอน ลุ่มวันาๆ ลอยว้าอยู่ลาอาาส ่อนที่ะรวมัวันเป็นรูปร่านยืนมอเสี้ยววหน้าหวานที่้าเีย อ์ายอู๋ฟานโน้มใบหน้าลไปูบที่ริมฝีปาบานั้นเบาๆ อย่ารัใร่
“ ฮื้อออออ ” แบฮยอนส่เสียราน้อยๆ ่อนพลิัวหนี ทำให้อ์ายอู๋ฟานยยิ้มึ้นมาอย่าเอ็นู
มาเถอะยอรัอ้า...้าะทำให้เ้าำไ้ในทุๆ..สิ่...วันที่เ้าเ้าพิธิอภิเษับ้า...วันที่้าไ้เป็นเ้าอรอบรอร่าายนี้...วันที่้าและเ้าเยมีวันืนร่วมัน...มาเถอะ...เราะอยู่้วยันรอรัันั่วนิรันร์
แบฮยอน่อยๆ ลุึ้นาเียแล้วเินออมาาห้ออย่าเลือนลอย
านยอลที่นอนหลับอยู่อีห้อสะุ้ื่นึ้นมาทันที วามวามอไปรอบๆ ห้อ พอำไ้ว่าที่นี่ไม่ใ่ห้อนแ่เป็นห้ออไานยอล็ถอนหายใออมา แ่แล้ววามรู้สึบาอย่า็ถาโถมเ้ามาแทนที านยอลยมือึ้นุมหัวใอัวเอแน่น
“ แบฮยอน ”
านยอลรีบสะลัผ้าห่มออาัวแล้ววิ่รไปยัห้ออแบฮยอนทันที เมื่อไปถึานยอล้ออึ้ไปเพราะประูห้อนอนนั้นเปิว้าทิ้เอาไว้ ไม่รอ้าานยอลรีบ้าวเ้าไปภายในห้อและเมื่อไม่เห็นร่าบาอแบฮยอนหัวใที่มีมัน็ระุวูบ านยอลหัน้ายทีวาทีเพื่อหาทิศทาที่แบฮยอนะไปไ้ และสุท้ายานยอล็ิออ
“ ห้อวิัย โลพระศพออ์ายอู๋ฟาน ”
านยอลลับเ้าไปปลุไและีโอ แ่ไม่ว่าะปลุยัไ เย่ายัไสอนนั้น็หลับเหมื่อนนายแล้วไม่มีผิ สุท้ายานยอลเลยหยิบุแรถอไึ้นมาแล้วับออมาแ่เพียลำพั
“ ไม่นะ แบฮยอนอย่าเพิ่เป็นอะไรนะ ันำลัะไป่วยแล้ว ไป่วยแล้ว ไม่ให้มันเิึ้นอีแล้ว ันะปป้อนายให้ไ้ ปป้อให้ไ้ ”
ห้อวิัย
แบฮยอนยืนนิ่หน้าโลพระศพ มือบาถือมีสั้นไว้ับัว มีเล่มที่ในอีเยใ้มันแทใส่ร่าออ์ายอู๋ฟานเพื่อ่วยายนรั อ์ายอู๋ฟานยื่นหน้าเ้ามาใล้แล้วูบที่ริมฝีปาบาเบาๆ อีรั้ ่อนที่ะเลื่อนสายาไปมอมีสั้นมริบในมืออแบฮยอน
เอาสิยอรัอ้า บทุอย่าในภพนี้ะแล้วไปับ้า เ้าับ้าะไ้อยู่้วยันลอไป เราะไ้รอรัันเ่นั่อน ไม่มีใร ไม่มีมันที่ะมาัวาเราไ้ เอาสิ
สิ้นเสียออ์ายอู๋ฟาน แบฮยอนหลับาลแล้วใ้สอมือเื้อมีึ้นสู อ์ายอู๋ฟานยยิ้มอย่ายินี
ปั!!!
“ หยุนะ ” ร่าอานยอลถลาพุ่เ้ามาภายในห้อ พร้อมร้อห้ามเสียั
“ แบฮยอนหยุเี๋ยวนี้ ทิ้มีไปะ ”
เสียที่ไ้ยินทำให้แบฮยอนะั้า วาที่เลื่อนลอยสั่นไหวไปมา
“ ยอล อึ านยอล อึ านยอล ” แม้ะรู้สึัว แ่ทว่าแบฮยอนลับไม่สามารถยับัวไ้ัหวั
อ์ายอู๋ฟานหันวับไปมอหน้าานยอลอย่าแ้นเือ ่อนที่ะหันลับมามอหน้าแบฮยอน้วยแววาปวร้าว
ทำไม ทำไม ทั้ๆ ที่อยู่ในมน์สะ้า แ่ทำไมในใเ้ายัมีมันอี ทำไมถึให้ใับ้าไม่ไ้ ทำไม
วูบ!! ร่าออ์ายอู๋ฟานหายวับไป่อหน้า่อา
ผลั๊!! แล้วมาปราัว่อหน้าานยอล มือหนาวัใส่ร่าอานยอลอย่าแรนร่าสูโปรนั้นลอยลิ่วไประแทับประูห้อเสียัสนั่น
ึ!!! “ อ๊อ ” านยอลร้อออมาเบาๆ เมื่อร่าออ์ายอู๋ฟานามิมาอย่ารวเร็ว มือแร่ารเล็บออแล้วบีบออานยอลไว้นแน่น ้วยพละำลัมหาศาลทำให้านยอลไม่สามารถแะมือหนานั้นออาลำอนไ้
แบฮยอนน้ำาร่วพรูับภาพที่เห็น เพราะอ์ายอู๋ฟานแบ่พลัไปัารับานยอลทำให้แบฮยอนสามารถยับัวไ้ในที่สุ
“ แบ แ่ แบฮยอน หนะ หนี อ๊อ หนี ” แม้ะรู้สึวนเียนะหมลมหายใ านยอล็ยัห่วนัวเล็ ยัพยายามบอให้อีฝ่ายหนีเอาัวรอ
ภาพรหน้าทำให้แบฮยอนร้อไห้โฮ สอมือุมศรีษะัวเอเอาไว้แน่น ภาพในอี่อยๆ หลั่ไหลเ้ามาภายในหัว
อ์ายอู๋ฟานผู้สูศัิ์ำลัย่อัวล่อหน้าอ์ายน้อยผู้ไ้ื่อว่าเป็นมเหสีาเมือึ้น สอมือแร่บรรสวมร้อเท้าสีแที่ปัษ์ิ้นทอามให้ับเท้าเล็
นี่ร้อเท้าาหนัแะ ปัษ์ลวลายอโบั๋น ้าสั่ให้นานทำอย่าประี ้ามอบให้เ้าเป็นอวั เ้าอบมันหรือไม่
อ์ายแบฮยอน้มลมอร้อเท้าสีสรหน้านิ่ ไม่มีำอบ มีเพียอาารเมินหน้าไปอีทาอย่าเย็นา
ภาพในหัวหมุนว้าอย่ารวเร็วนมาหยุอยู่ที่ภายในห้อบรรทมออ์ายอู๋ฟาน
อ์ายอู๋ฟานเินไปหยิบเสื้อลุมเนื้อีึ้นมา่อนวัสายามอไปยัร่าบาที่ยืนเอามืออัวเอไว้ มือหนา่อยๆ บรรวาผ้าลุมเนื้อีลบนไหล่เล็อย่าเบามือ ่อนึ่ร่าบานั้นมาอไว้หลวมๆ อย่าห่วแหน
อาาศเย็นนั ไม่สวมเสื้อผ้าให้อุ่นไว้เ้าะป่วยเอาไ้นะ
ไร้ึ่ำอบอีเ่นเย อ์ายแบฮยอนทำเพียแ่ึมือหนาที่โอบอนเอไว้ออาร่าแล้วเินหนีไป
ภาพในหัวหมุนว้าอย่ารวเร็วอีรั้ ภาพออุทยานว้าที่มีอไม้แ่ันบานอวสีสัน
อ์ายอู๋ฟานยิ้มออมาน้อยๆ เมื่อเห็นอ์ายแบฮยอนำลัเล่นับแมวัวเล็อย่าร่าเริ
เ้าอบแมวหรอรึ ถ้าเ้าอบ้าะสั่นให้หาแมวน่ารัๆ า่าแว้นมาให้ อา แว้นเปอร์เีย้ารู้มาว่ามีแมวพันธุ์พิเศษที่สวยและน่ารัมา หาเ้า้อาร ...
นาำนัลไปไหนหม
อ์ายแบฮยอนหันไปเรียหานาำนัลอนไม่รอให้อ์ายอู๋ฟานพูให้บ้วย้ำ มือบาว้าแมวัวน้อยแล้วโยนให้นาำนัลรับไป
เอาเ้าแมวนี้ไปทิ้ ้าไม่้อารมันอีแล้ว
พูบร่าเล็็หันหลัเินหนี ไม่หันลับมามออ์ายอู๋ฟานที่มอามอีเลย
และภาพอีหลายภาพึ่ล้วนแล้วแ่แสให้เห็นว่าในอีแบฮยอนทำร้ายนๆ นี้ไว้มาแ่ไหน เย็นาแ่ไหน หมาเมินแ่ไหน
“ อึ ” แบฮยอนนั่ร้อไห้อยู่ับที่ นี่สินะือัวเาในอี ่าร้ายเหลือเิน แม้ะเป็นารแ่านที่ไม่เ็มใ แ่็ไม่น่าที่ะทำร้ายิใอีฝ่ายไ้นานี้ แบฮยอน่อยๆ เยหน้าึ้นมอแผ่นหลัว้าออ์ายอู๋ฟาน ร่าบาำมีในมือแน่น ่อนสาวเท้าเ้าไปใล้
เร้!!! หมับ!!!
แบฮยอนเ้า ... ทำอะไร
อ์ายอู๋ฟานเอ่ยถามอย่าใ เมื่อแบฮยอนทิ้มีในมือแล้วโอบอเอวแร่นั้นไว้แทนที อ์ายอู๋ฟานที่ำลัใผ่อนแรในมือล ทำให้ร่าอานยอลที่ำลัะหมลมหายใไ้เป็นอิสระ
ร่าออ์ายอู๋ฟาน่อยๆ หันลับมามอใบหน้าหวานอแบฮยอนที่เอาแ่้มหน้าร้อไห้ มือหนาเยใบหน้านั้นึ้น่อนที่ะยมือเลี่ยน้ำาออให้อย่าอ่อนโยน
อย่าร้อไห้ยอรัอ้า ในอีไม่ว่าเ้าะทำอะไร ้าเยอบแล้วว่า้าอภัยให้เ้าไ้เสมอ
“ ไปเถอะ ้าะไปับท่าน ” อ์ายอู๋ฟานนิ่้าไปเมื่อไ้ยินำพูนั้นาแบฮยอน
เ้าแน่ใรึที่ะเลือ้า อนนี้อรัษ์ที่เ้าเยมอบใให้อยู่รนี้
อ์ายอู๋ฟานถามแบฮยอนอีรั้เพื่อวามแน่ใ
แบฮยอนยิ้มออมาทั้น้ำา ่อนที่ะพยัหน้ายืนยัน
“ แน่ใ ้าแน่ใ ท่านเยบอไม่ใ่รึ ว่าหาาิหน้ามีริ ให้้ามอบใให้ท่านสัรั้ และอนนี้้า็ัสินใแล้วว่าใวนี้้าะมอบมันให้ับท่าน ”
แบฮยอนเินไปหาานยอลที่นั่หอบหายใอยู่ ร่าบาย่อัวลแล้วโอบอานยอลไว้แน่น ่อนที่ะผละออห่าแล้วเินามอ์ายอู๋ฟานไป
“ ไม่ แบฮยอนลับมา ลับมา ลับมา ” านยอลร้อเรียอีนทั้น้ำา พยายามะเียะายามเมื่อเห็นอ์ายอู๋ฟานพาร่าอแบฮยอนหายลับไปในโลพระศพ
หลายวัน่อมา
ภาพถ่ายำลอพระศพออ์ายอู๋ฟานถูส่มาให้ทามหาวิทยาลัย และภาพอมเหสีออ์ายอู๋ฟาน็สร้าเสียฮือฮาไ้ไม่น้อย เพราะภาพเหมือนนั้นมัน่าล้ายับพยอนแบฮยอนนัศึษาปีสอ าวเ่นอะที่หายัวไปอย่าไร้ร่อรอยเมื่อหลายวัน่อน
ำพูโษันท์ันไปทั่วว่าอ์ายอู๋ฟานพาัวแบฮยอนไปแล้วเพราะิว่าแบฮยอนือมหาเสีอนเอเป็นแน่ ำพูที่ร่ำลือันยิ่สร้าวามเสียใให้ับานยอลเป็นอย่ามา ไและีโอที่ไ้รู้ทุอย่าาานยอลมอานยอลที่นั่นิ่เหมือนนายรหน้าอย่าเห็นใ
แ่แล้วในะที่ทั้สามนำลันั่ึ้มหมอาลัยายยานั่นเอ สายาอไ็เหลือบไปเห็นเานัวเล็ๆ ที่นเอุ้นเยเป็นอย่าี
“ เฮ้ย เฮ้ย ” ไถึับพูไม่ออเมื่อเห็นร่านั้นเินเ้ามาใล้ ีโอทำาโ้วยวามใ ่อนที่ะยมือหนึ่ปิปาอีมือหนึ่ยี้้วยอาารสั่นๆ
านยอลมวิ้วเ้าหาัน้วยวามสสัยับอาารท่าทาอไและีโอ ่อนัสินใที่ะหันมอลับไป้านหลับ้า
“ แบฮยอน ” านยอลนิ่้าไปเมื่อเห็นนร่าเล็เินผ่านผู้นที่แหวทาให้เ้ามา ทุสายาับ้อที่ร่าอแบอยอนเป็นุเียว
“ ทำไม ทำไม ็นาย นาย ”
แบฮยอนยิ้มออมาน้อยๆ วาหวานวัมอสบาับานยอลนิ่ แบฮยอนยัไหล่ัวเอเบาๆ
“ เาไล่ันลับมาหละ บอว่าถ้าะมาแ่ัวอย่ามาีว่า ลับๆ ไปะเบื่อหน้าแล้ว ” แบฮยอนยืนสบาับานยอลนิ่
“ เอ้า ันบอว่าันลับมาแล้วนี่ไ รบสามสิบสอ มาทั้ัวและ อ๊ะ ”
หมับ!!! านยอลพุ่สุัวว้าร่าบารหน้ามาอไว้แนบอ
“ แบฮยอนันอโทษ อโทษ ันปป้อนายไม่ไ้ ปป้อไว้ไม่ไ้ ันอโทษ ”
แบฮยอนหลับาล ่อนวัวแนโอบอร่าสูโปร่รหน้า ุบใบหน้าลับอแร่ให้หายิถึ
“ อย่าโทษัวเอสิ อีไม่ว่าะเิอะไรึ้นอย่าไปิถึมันอีเลย เพราะอนนี้ันลับมาแล้ว ลับมาหานายแล้วและะอยู่ับนายลอไป ั่วีวิและทุภพทุาิ ”
านยอลยิ้มออมาอย่ายินี ่อนโน้มใบหน้าลไปูบที่ริมฝีปาบา ทั้สอส่ผ่านวามรัให้ันและันอยู่เนินนาน ไม่สนใใรๆ อีหลายนที่พาันยืน้อมอมาอย่าะลึ อนนี้พวเาอมีแ่ันและันเท่านั้น แ่เราสอนเท่านั้น
******************************** บร้า ^_________^ ********************************
SF อนหน้าือภา่อ ออ์ายอู๋ฟาน ับนาำนัลที่หลรัอ์ายมาแ่าิ่อน แ่ทว่าวามรัอนาำนัลนั้นลับถูมอ้าม แล้วในภา่อพวเาะหันลับมารัันไ้ยัไหน่อ
SF อนหน้า ้วยแรแห่รั ... Kris & …… ( ออุ๊ปไว้่อน ^^ )
ความคิดเห็น