คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #107 : ลิขิตรักลวงใจ > KrisHo Ft.EXO > ตอนที่ 12
*********************************************************************************************
แบฮยอนที่เอาแ่ยืนะลึพลันไ้สิาำทัทายที่เอ่ยออมา ท่าทาุามาอีฝ่ายทำให้เท้าบา้าวถอยหลัอย่าลืมัว “ พะ พี่แพฮยอน ”
ปั!! ประูถูเปิระแทอย่าแรพร้อมแพฮยอนที่้าวออมาาห้อ ในมือบาว้าเอาอเสื้ออแบฮยอนแล้วลาออมาาห้อ้วยัน ภาพภายนอทำให้แบฮยอนะั แม่บ้านและุทนาย่านอนนิ่ไม่ไหวิอยู่บนพื้น แบฮยอนวาามอทุน้วยวามใ เท้าบาหมายะ้าวเ้าไปหาเพื่อูให้แน่ใว่าทุนปลอภัย แ่ ...
หมับ!! “ โอ้ย พี่แพผมเ็บนะ ” แบฮยอนร้อลั่นเมื่อมือบาระา้อมือนแรๆ นทำให้เาเนแทบล้ม ใบหน้าหวานหันมอหน้าพี่ายที่มีใบหน้าล้ายน
“ พี่แพปล่อยนะ ผมะไปูพวเา พี่ทำร้ายพวเาไ้ยัไ พี่เลวร้ายที่สุ ปล่อย โอ้ย ”
ำ่าทออแบฮยอนทำให้แพฮยอนยิ่โรธ
“ หุบปานะแบฮยอนพวมันไม่ถึายหรอน่า ถ้าทำให้พวมันายไ้่ายๆ หละ็ันทำไปนานแล้ว แล้ว็นะแอย่ามาทำัวเป็นนี แมัน็เลวพอันับันนั่นแหละ ใ้มารยาอออ้อนแม่ับพ่อ นพวท่านประเนอทุๆ อย่าให้แนเียว อที่มีแ็้อเป็นนเลือ่อน ส่วนันเิ่อนแแ่นาทีเียวแ่้อเป็นนเสียสละทุๆ สิ่ แมันเิมาเพื่อแย่ทุสิ่ไปาันริๆ มานี่ ”
“ ไม่ พี่แพ พี่ะพาผมไปไหน ไม่ ปล่อยนะ โอ้ย ” เมื่อลาแนแล้วอีนไม่ยอมเินาม แพฮยอน็หันไปว้าเส้นผมนุ่มแล้วออแรลา แบฮยอน้อร้อราออมา้วยวามเ็บ แพฮยอนยิ้มออมา้วยวามพอใเมื่อเห็นน้อายฝาแฝที่นเอเลียแสนเลียเ็บัวเพราะน ั้แ่เล็นโแบฮยอนไม่เยสู้เา ไม่เย่อ้านเาไ้สัรั้ และนั่นยิ่ทำให้แพฮยอนไ้ใ
เลาหนุ่มที่ยัหลเหลือสิลาเลือนหันมอภาพเบื้อหน้า มือบาพยายามไว่ว้าหมายะ่วยเหลือแ่ทว่าร่าายมัน็ไม่ยอมยับัที่้อาร
“ อึ ุ ุแบฮยอน ุแบ อึ บ้าที่สุยับ อ๊ะ ไม่ไ้เลย ” โีที่เลาหนุ่มผลิัวหลบเรื่อ๊อไฟฟ้าไ้แม้ะไม่มาแ่มัน็ไม่ไ้ทำให้เาหมสิไปเลยเ่นทุๆ น
นๆ นั้น แพฮยอนั้นเหรอ ฝาแฝ พยอนแบฮยอนมีพี่น้อฝาแฝ อนนี้เาพอะเ้าในแล้วว่าทำไมแบฮยอนนเมื่อรู่ถึไ้รู้สึแ่าไปาเิม ทั้แววา ท่าทา เพราะนั่นือแฝนน้อ ส่วนนที่มาใหม่่าหาือพยอนแบฮยอนที่เารู้ั
ึ ึ ึ ึ เสียนที่ำลัวิ่เ้ามาทำให้เลาหนุ่มที่นอนหลับาเพื่อให้ร่าายลับืนสภาพลืมาึ้นมามอ เห็นเาร่าทีุ่้นาำลัหันไปมาอยู่เหนือน
“ ุ ุานยอล ”
านยอลที่เินทาลับมารีบ้มลมอเลาน เมื่อเห็นว่าอีนยัพอมีสิ็รีบ้มลประอึ้นมาไว้ในอ้อมแนน
“ เิอะไรึ้น ”
“ ฝาแฝ ุแบฮยอนมีฝาแฝ นทีุ่พามาือแฝอีน แ่นที่ทำร้ายุเป็นอีน รีบไป รีบามไป เาเพิ่ออไปเมื่อรู่ ถ้าใ้ทาลัน่าะัรถทัน ไป ”
ำบอเล่าอเลาหนุ่มทำให้ิ้วเ้มมวเ้าหาัน
“ แพฮยอนั้นเหรอ แพฮยอนมาที่นี่ อโทษนะ ” านยอลว่า่อนวาร่าอเลาหนุ่มล ไม่รู้อะไรลใให้านยอลหันไปว้าปืนออมาาประเป๋าเินทาอเลาหนุ่ม ้วยเพราะรู้ีว่าเลาหนุ่มอนมัมีปืนสั้นู่ใิัวไปไหน่อไหน้วยเสมอ
านยอลรีบวิ่ออมาาบ้าน ร่าสูวิ่ลิ่วไปทา้านหลั ระโ้ามรั้วเี้ยๆ แล้ววิ่ลัเลาะไปามป่า้านหลัอย่ารวเร็ว บ้านพัอเาอยู่บนเนิน หนทาที่ะลึ่อน้าเี้ยว ารัผ่านป่าทำให้ร่นระยะทาลไปไ้อีโ เมื่อ่อนเาไม่่อยอบมาที่นี่นัเพราะเส้นทาที่ววนนี่แหละ แ่อนนี้เาัะรู้สึรัมันึ้นมาเสียแล้วสิ
เพี๊ยะ เสียิ่ไม้วัฟาเ้าที่ใบหน้ามนเิรอย หลัมือเิรอยี่วนหลายรอยนมีเลือึม แ่อนนี้ภายในใอานยอลำลัเ็บและร้อนรนยิ่ว่า ภายในหัวปราแ่ภาพใบหน้าเปื้อนน้ำาอแบฮยอนนที่เาทำร้ายลไป เาน่าะรู้ั้แ่แร แบฮยอนนนั้นอ่อนหวาน น่ารั แววาใสื่อและูไร้เียสา ทั้ๆ ที่เอะใแ่แร แ่เา็ปล่อยให้วามโรธรอบำนไม่รู้ัแยแยะ “ อยู่นั่น ” สายามวัไปเห็นรถยน์ำลัแล่นลไปามเนินลา ร่าสูระโออไปาป่ายืนวาทาเอาไว้ มือหนาวัปืนในมือเล็ไปที่รถ
แพฮยอนที่อยู่ๆ ็มีนระโเ้ามาวารีบเหยียบเบระทันหัน ทำให้ทั้นเอและแบฮยอนหัวะมำไปามๆ ัน แพฮยอนสบถออมาวาหวานวัมอนที่เ้ามาวา้วยวามโรธ แ่แล้วนัย์าหวาน็้อเบิว้าึ้นเมื่อเห็นว่านที่วาทาอยู่ือใร
“ ะ ไม่ริ านยอล ” แพฮยอนเอ่ยเรียื่อนที่ยืนวาทาเอาไว้้วยวามใ
านยอลที่หอบน้อยๆ สูลมหายใเ้าปอลึๆ เท้าแร่้าวเ้าหารถพร้อมับปืนในมือที่เล็รไป้านหน้า
“ ลมา ลมาารถ ” แบฮยอนและแพฮยอนหันมอหน้าันและัน่อนที่ะพาัน้าวลมาารถ านยอลแทบลืมหายใทั้สอนเหมือนันริๆ เหมือนันทุระเบียนิ้ว เหมือนเอาแบฮยอนไปส่อระแล้วนในระเินออมายัไยัั้น
“ เธอ ือ เอ่อ แบฮยอน ”
“ านยอล ” แพฮยอนเอ่ยเรียพร้อมเินเ้ามาใล้ มือบามือที่ถือปืนอานยอลล ่อนเย่ปลายเท้าูบที่าแร่เบาๆ
“ ำผมไ้แล้วสินะนั่นหน่ะเป็นน้อายฝาแฝผม ุโรธผมนานี้แ่็ยัไม่ยอม่า ผมรู้ นั่น็เพราะว่ารัผมมายัไหละ อา านยอลผมสำนึผิแล้ว เราลับมาเริ่ม้นันใหม่เถอะนะ เพราะอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมเอ็าุไม่ไ้ มีุเพียนเียวเท่านั้นที่รัผมมาว่าใรๆ ”
แพฮยอนเอนแนบศีรษะลไปบนอแร่ สัมผัสทีุ่้นเยทำให้หัวใอานยอลเ้นระรั่ว นๆ นี้ ... ือ ...แบฮยอนนที่เยอยู่ับเา ... พยอนแบฮยอนนที่เา ... รัหมใ
** ่อ่ะ **
านยอลนิ่ไปนานเมื่อถูแพฮยอนเ้าสวมอ วามุ้นเยและหัวใที่เ้นแรทำให้านยอลำมือแน่น วามหลับลอย่า้าๆ แนแร่้าที่ว่าาารถือปืนวัโอบรอบเอวอ ใบหน้าม้มลสูมลิ่นผมนุ่มที่นุ้นิน รั รัเหลือเิน ำๆ นี้ยัย้ำัในวามรู้สึ นๆ นี้่าหาที่ไ้หัวใอเาไปรอบรอ แ่ ...
บึ๊!! หมัหนัๆ เ้าที่ท้ออแพฮยอนแรๆ แพฮยอนุนร้อไม่ออ ร่าเล็่อยๆ ทรุลไปอับพื้นแทบเท้าอานยอล านยอล้มลมอร่าบาที่นัุูุ่้มท้อเพราะอาารุ วาหวานวัึ้นมอ้วยแววาื่นใ หาแ่านยอลับยืนมออีนนิ่ วามเรียบเยเย็นานแพฮยอนรู้สึเย็นเยือึ้นมาทันที
“ ิว่าันะโ่มหลลเธออีหนหรือยัไ อนนี้ับอนนั้นมันเปลี่ยนไปแล้ว เธอ ... สมวรไ้รับโทษที่เธอไ้ทำเอาไว้ ”
เมื่อพูบานยอล็้มลหมายะว้าัวนัวเล็เพื่อเอาไปให้ทาารลโทษานลัลอบโมย้อมูลสำัอบริษัทเาไปใหู้่แ่ แบฮยอนที่ยืนมออยู่ลับเ้าใผิิว่าานยอลำลัะ่าแพฮยอน ้วยวามเป็นพี่น้อทำให้แบฮยอนรีบวิ่ออมาปป้อพี่ายนทันที
“ ไม่นะ พี่แพฮยอน พี่ อึ ุานยอลอย่า ”
แบฮยอนรีบถลาเ้าไปว้าพี่ายฝาแฝอนเอาไว้้วยวามเป็นห่ว ใบหน้าหวานที่อาบนอไป้วยน้ำาเยหน้าึ้นมอสบาับานยอล ่อนเอี้ยวัวมาาแนบัร่าอพี่ายฝาแฝเอาไว้
“ ุ ุานยอลผมอร้อหละ ผมรู้ว่าพี่แพทำใหุ้โรธมา แ่ผม อึ ผม็รู้ว่าุรัพี่แพมาเหมือนัน เพราะั้น เพราะั้มผมอร้อปล่อยพี่ผมไปเถอะ ”
านยอลที่เห็นแบฮยอนพยายามปป้อพี่ายน็ไ้แ่ถอนหายใออมา วามที่เยเย็นาายแววอ่อนลอย่าเห็นไ้ั านยอล้มลึ้นแนอแบฮยอนให้ลุึ้นมายืนเีย้าน มือหนายึ้นเลี่ยหยน้ำาออาใบหน้าหวาน้วยวามอ่อนโยน
“ แพฮยอนั้นเหรอ ั้นเธอ็เป็นแฝนน้อที่ื่อพยอนแบฮยอน ทำไมหละ เาใ้ื่อเธอทำั่วสารพันทำให้ใร่อใรเ้าใผิิว่านที่ทำือเธอนะ เาทำับเธอนานี้แล้วทำไมยั้อไปปป้อเาอี ”
แบฮยอนส่ายหน้าไปมา ใบหน้าหวานหันมอหน้าพี่ายสลับับานยอล
“ ะ แ่ แ่เาเป็นพี่ผม ผมปล่อยใหุ้ทำร้ายเาไม่ไ้ ไม่ ไม่ั้น พ่อ พ่อับแม่ผม้อเสียใแน่ นะ ุานยอลนะ ผมอร้อ อึ อย่าทำอะไรพี่ผมเลย นะ อึ ”
านยอลถอนหายใออมาแรๆ ่อนึนัวเล็เ้าไปอเอาไว้แน่น มือหนายึ้นลูบผมแบฮยอนเบาๆ อย่าปลอบโยน
“ เอาหละ ไม่ร้อนะ ไม่ร้อ ผมไม่ทำอะไรหรอ ไม่ิ่าเา้วย ผมละเว้นในานะที่เาทำับผมไ้ แ่ับเรื่อที่เาลัลอบโมยอมูลอบริษัทไปอันนี้ละเว้นให้ไม่ไ้ ยัไเา็้อถูส่ัวให้ทาารัสินลโทษ แบฮยอนหวัว่าุะเ้าในะ ”
แบฮยอนที่อยู่ในอ้อมแนอานยอลพยัหน้าว่าเ้าใ อย่าน้อยพี่ายเา็ไม่้อถู่า แม้ะรู้ัับานยอลไ้ไม่นานแ่แบฮยอน็รู้ีว่านๆ นี้มีอิทธิพลแ่ไหน เพราะั้นเพียแ่พี่ายเานเียวไม่มีใรเอาผิปาร์านยอลนนี้ไ้อยู่แล้ว
“ อึ ะ อบุฮะ ”
แพฮยอนที่ยันัุ่อยู่ับพื้น้อมอนทั้สอ้วยวาวาวโรน์ อีแล้ว ... เป็นแบบนี้อีแล้ว ... ไม่ว่าใรหน้าไหน พอไ้เอับแบฮยอน็้อ .... มือบาอแพฮยอนำันไว้แน่น ่อนที่ร่าอนะลอยหวืึ้นาพื้น้วยฝีมือนอานยอลที่เ้ามาลาัวออไป
แพฮยอนถูพาัวลับมาที่บ้านพัและถูัเอาไว้ภายในห้อๆ หนึ่ แววาที่านยอลมอแบฮยอน่าอ่อนโยน แววาที่รั้หนึ่เาเยไ้รับ ทำไมพอใรๆ ไ้พบับแบฮยอน้อเ้า้ามันเสียหม ทั้ๆ ที่อนหน้าทุๆ น่า็อยู่้าเา แ่พอแ่แบฮยอน้าวเ้ามาทุๆ นถึ้อเปลี่ยนไป ทำไม ทำไม ทำไม “ โว้ย ” แพฮยอนร้อลั่น้วยวามโรธ มือบาว้า้าวอใล้ัววาลพื้นเสียัสนั่น
เาอุส่าห์รอายาารถูถ่วน้ำ เพราะถู่วยไว้าายสอนพ่อลูที่ผ่านมาเห็นเหุาร์เ้าพอี พอรอายมาไ้ ิว่าะลับมาหาานยอลนที่รัและเอาอเอาใเาทุอย่า ิว่าะไ้ลับมาใ้ีวิสุสบายมีทุอย่าัเิม แ่พอลับมาทุๆ อย่าลับเปลี่ยนไป ทั้หม็เพราะ ... พยอนแบฮยอนเพียนเียว
“ เลีย ันเลียแ แบฮยอน ไอ้ัวมาร ถ้าแไม่เิมาสัน ถ้าแ่ในโลนี้ไม่มีแ ทุๆ น็้อรััน ทุๆ น็้อเ้า้าัน แบฮยอนันเลียแ เลียแ ”
เมื่อไ้ยินเสียเอะอะโวยวายพร้อมารทำลาย้าวอๆ พยอนแพฮยอน เฮ้อออออออ ปาร์านยอลที่ยืนอยู่้านนอ็ไ้แ่ถอนหายใออมาหนัๆ มือหนายึ้นท้าวเอวเอาไว้ ปลายเท้าระิึ้นลเาะับพื้นบ้านเบาๆ อย่านที่พยายามสะั้นอารม์ไม่ให้เปิประูเ้าไปเอาเรื่อับนที่ำลัทำลาย้าวอๆ น
เฮ้อออออออ านยอลถอนหายใออมาหนัๆ อีหน นี่เาหลรันๆ นี้ไปไ้ยัไนะ ่อนหน้านี้อะไรบัาเาเอาไว้ถึไ้มอไม่เห็นวามร้ายาอพยอนแบฮยอนัวปลอมนี้แม้แ่น้อย อะไรลใเาให้ลุ่มหลนมอว่านๆ นี้น่ารัและน่าทนุถนอม ิๆ แล้วปาร์านยอล็อยาเอาหัวโำแพให้หายโ่ะให้รู้แล้วรู้รอ านยอลรอาึ้นฟ้าหมำบรรยายับวามโ่มอนเอริๆ .... เอาว่ะ็โ่ไปแล้วนี่ ... ว่าแล้ว็ ... เฮ้อออออออ ... อหายใทิ้ไปอีหน็แล้วัน -*-
ภายในห้ออานยอล ทันทีที่านยอลเปิประูเ้ามาร่าเล็ๆ ็วิ่เ้ามาหาทันที สอมือบาว้าายเสื้ออานยอลเอาไว้แน่น แววาบ่บอถึวามัวลและว้าวุ่นอย่าเห็นไ้ั
“ ุ ุานยอล พี่ พี่แพเป็นยัไบ้า เา เอ่อ อยู่ที่ไหน ผมไปหาเาไ้หรือเปล่า ุยัไม่ไ้ส่เาไปให้ทาารใ่ไหม ะ ืนนี้อผมไปอยู่ับเา่อนที่เาะถูส่ัวไปะไ้ไหม อให้ผม ... ”
“ แบฮยอน ” านยอลเอ่ยัึ้นเมื่อนัวเล็รหน้าั้ำถามเสียไม่เว้นที่ให้เาอบทันสั้อ เสียที่ัึ้นเหมือนไม่พอใทำให้แบฮยอนรีบปล่อยมือาายเสื้อแล้ว้มหน้าุทันที “ ะ อโทษรับ ” แบฮยอนว่าพลา้าวถอยหลัแ่เา็ถูมือหนาว้า้อมือึลับมาอเอาไว้แน่น
ารระทำอานยอลทำให้แบฮยอนเบิาว้า้วยวามใ ภาพที่นเอถูนรหน้า่มเหปราึ้นอีรั้ในวามทรำ วามลัวทำให้ร่าายอแบฮยอนสั่นเร็
“ อึ ปล่อย ปล่อยนะ ผม ผมไม่ใ่พี่แพ ปล่อย ” แม้ะิ้นรนแ่อ้อมแนแ็แร็ยัอเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อยัที่น้อาร
“ แบฮยอน ... ันอโทษ เรามาเริ่ม้นันใหม่ะไ้ไหม ” ำพูอานยอลทำให้แบฮยอนนิ่ันไปทันที ใบหน้าหวานเยึ้นสบาับอีฝ่าย วาหวานวูบไหวไปมาอย่าไม่แน่ใับำพูอานยอลที่ไ้ยิน
“ มะ หมายวามว่ายัไ ุ ุรัพี่แพไม่ใ่เหรอ ”
“ นั่น็ใ่ ” ำอบอานยอลทำให้แบฮยอนหน้าสลลทันที านยอลถอนหายใออมาหนัๆ ับท่าทาที่แบฮยอนแสออมา แนแร่อร่าบอบบารหน้าให้แน่นเ้าไปอี อยาให้นัวเล็มหายไปับแผ่นอว้าอนเอเสียเหลือเิน
“ ันยอมรับว่าันยัมีวามหวั่นไหวับพี่ายเธออยู่ แ่็ไม่ใ่ทั้หม วามรู้สึรัและห่วใยมันาหายไปว่ารึ่ั้แ่วันที่รู้ว่าันถูทรยศแล้ว แ่อนนี้ภายในหัวใันมันมีอีนที่นอเหนือาพี่ายเธอ นั่น็ือเธอ พยอนแบฮยอนัวรินนี้ ”
************************ ิาม่ออนหน้า่ะ ************************
อนหน้ามาูันว่า พยอนแบเราะอบรับ
หรือะเป็นนีศรีสัม ปิเสธไม่ยอมแย่แฟนพี่ ... และ ... เย็นๆ เอันนะะ ^^
ความคิดเห็น