คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : HunzKang Ts8 Part พี่ชาย
HUNZKANG – พี่ชาย
ผมมีน้องชายคนนึงครับ คนที่คอยดูแลผมมาตั้งแต่เด็กๆจนผมโตขนาดนี้ น้องชายคนนี้ไม่ใช่ญาติหรือพี่น้องแท้ๆของผมด้วยซ้ำ แต่ผมรักเค้ามากกว่าญาติกว่าพี่น้องตัวเองเพราะเค้าคอยอยู่ข้างๆผมเสมอ
เราสนิทกันมากจน ผมรู้ทุกอย่างว่าเค้าต้องการอะไรแค่เค้าชักสีหน้าผมก็รู้แล้ว รู้ดีกว่าพ่อแม่มันอีก แต่ในฐานะของผมก็แค่ ‘พี่ชาย’ เท่านั้นเอง
แต่ผมก็ไม่ต้องการอะไรจากน้องมันหรอกนะ เพราะน้องมันมี’แฟน’ ถึงยังไงมันก็น่าดีใจใช่มั้ยล่ะที่อย่างน้อยมันยังนึกถึงผม
แต่ก็นึกถึงหลังจากแฟนมันอะนะ…
“พี่ฮ่านนนนนนนนน!!!!!!” เสียงทุ้มๆของชายหนุ่มวัยยี่สิบปีตะโกนเรียกพี่ชายเสมือนว่าตัวเองอายุอานามไม่ถึงสิบขวบ
“จะตะโกนเสียงดังทำไมเนี่ยแกง!” พูดเสียงดังคล้ายจะดุน้องมันอยู่กลายๆ
“แล้วพี่ฮั่นจะตะคอกใส่ผมทำไมเล่า!!!??ฮึก…” ชิบหายแล้วไง!!!มันร้องไห้ เวรแล้ววว
“เฮ้ยแกงอย่าร้องๆ” ใช้มือหนาปาดน้ำตาให้น้องชาย
“พี่ฮั่นใจร้ายวะ!” อ้าวววว…ด่ากูอีก! ถ้าไม่ติดว่าร้องไห้อยู่กูเขวี้ยงทิ้งไปดาวอังคารและ
“น้องเพิ่งโดนแฟนงอนมานะ!ยังจะตะคอกอีก!” เบะปากเชิดใส่ บอกตามตรงนะแกง…น่าหมั่นไส้ชิบหาย!!!!!
จึก! แทงใจกูเลยจ้า!!!! ทะเลาะกับแฟนแล้วมาหา ‘พี่ชาย’ อย่างกูอีกแล้วววว
“แล้วสมายล์ว่าไงบ้างล่ะ” เอ่ยถามพลางลูบหัวน้องชายคล้ายจะปลอบ (เน้นว่าคล้าย!)
“เค้าบอกว่าแกงไม่มีเวลาให้อ้ะ!บอกว่าพอแกงว่างก็มาหาพี่ฮั่นตลอด!ถ้าอย่างนั้นให้เลิกกับสมายล์แล้วมาคบพี่ฮั่น”
ชิบหายยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!ดูดู๊!!!!มันบอกว่าแฟนมันงอน แม่งไม่งอนแล้วล่ะ เค้าขอเลิกเลยล่ะแกงส้มมมมมม!!!!!!ทำไมมันโง่งี้วะ!
“แล้วเค้าบอกเลิกแกงป้ะ!!!” ถามเพื่อความแน่ใจเผื่อยังไม่บอกเลย น้องมันจะได้มีโอกาสบ้างไรบ้าง
ถามน้องมันอย่างนั้นแต่ไม่คิดเลยว่า คำตอบที่ได้จะเป็นแบบที่คิดไว้ตอนแรก พอได้ยินนี่หัวแถบจะไถลพื้นจริงๆนะเออ!
“เค้าบอกเลิกแกง (._. )”
“ถ้างั้นเตรียมหาแฟนใหม่ได้เลยน้อง!!!!” ว่าพลางกอดคอน้องชาย
“แต่คนนี้แกงจริงจังนะ”
จึก!!!!แทงใจกูอีกแล้วววววววว แค่คำพูดไม่กี่คำทำไมมันถึงเจ็บอย่างนี้นะฮั่น….
“แต่คนนี้แกงจริงจังนะ”
ยอมรับว่าอยู่กับน้องมันมาตั้งนาน แต่ไม่เคยเห็นน้องมันพูดว่าจริงจังกับใครขนาดนี้มาก่อน
“ถ้าแกงยังรักเค้าอยู่ แกงก็อยู่เฉยๆแหละไม่ต้องทำอะไร เดี๋ยวถ้าแกงคอยง้อเค้าบ่อยๆระวังเค้าจะได้ใจเอานะ!”
“ฮะ!!น้องแกงงงอ้ะพี่ฮั่นนน” ดู!!!!ดูมันแทนตัวมัน ‘น้องแกง’ ชิบหายยย!!มึงบรรลุนิติภาวะแล้วนะแกงส้มมมมม!!!!!!!!!!!!
“ฟังพี่นะ ผู้หญิงอ้ะเค้าคิดแต่เรื่องหยุมหยิมแบบนี้แหละ! ไม่ถึงอาทิตย์สมายล์เค้าก็มาหาแกงแล้ว เชื่อพี่สิ”
แกงส้มเม้มปากเน้น สมองค่อยประมวลผลช้าๆแต่ไม่เป็นไรพี่ชายคนนี้พูดประโยคเดียว แกงส้มก็เชื่อพี่ฮั่นแล้ว!!!!
“หรือว่าแกงจะไม่เชื่อพี่!?แกงไม่เชื่อพี่ชายคนนี้แล้วหรอ”
สมองแกงส้มรีบประมวลผลทันควันก่อนจะกอดแขนฮั่นแล้วเอาหัวถูกับแขนเหมือนเด็กอ้อนจะเอาของเล่น
“เชื่อสิ!ยังไงพี่ฮั่นก็อาบน้ำร้อนมาก่อนแกง!แกงเชื่อพี่ฮั่นอยู่แล้ว!”
“แล้วพี่กับสมายล์เชื่อใครละ”
“เชื่อพี่ฮั่นสิ!สมายล์ไม่น่าเชื่อถือเท่าพี่ฮั่นหรอก!พี่ฮั่นน่ะน่าเชื่อที่สุดแล้ว พี่ฮั่นเชื่อมั้ยว่าแกงยังไม่เชื่อพ่อแม่เท่าพี่ฮั่นเลย!!” เอ่ยเสียงทุ้มข้างๆหูพี่ชายก่อนจะหันมายิ้มหวานๆให้พี่ชาย
“แล้วอย่าไปเชื่อใครอีกนอกจากพี่ละ” เอ่ยยิ้มๆก่อนจะจูบที่กลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มของน้องชาย
“อะ…อื้อ” ก้มหน้างุดๆเพื่อหลบใบหน้าแดงแจ๋ของตัวเอง
“ถ้างั้นไปกินเบียร์ห้องพี่กัน”
“ฮื่อ…แต่มันดึกแล้วนะพี่ฮั่น”
“ก็นอนคอนโดพี่ดิ” ดันหัวเบาๆ คิดแค่นี้คิดไม่ได้ สมแล้วที่แฟนมันขอเลิก =________=;
“ก็…ก็…ก็…” เริ่มตะกุกตะกัก นอนกับพี่ฮั่นนะเว้ยยย สมายล์ยิ่งงอนๆอยู่ถ้าโทรบอกพี่ข้าวแล้วพี่ข้าวบอกสมายล์ขึ้นมา ตายแน่ๆงานนี้น้องแกงศพไม่สวยชัวร์ๆ
แต่ถ้าไม่บอกพี่ข้าว เดี๋ยวพี่ข้าวก็ต้องสงสัยแล้วรู้แน่เลยว่ามาห้องพี่ฮั่น ก็ตลอดชีวิตนี้น้องแกงมีเพื่อนที่ไหนละคร้าบบบบบ มีแต่ไอ้พี่หน้าตาแองกรี้เบิร์ดข้างๆนี่แหละ!!
“ถ้างั้นแกงโทรบอกพี่ข้าวก่อนนะ” ว่าจบก็รีบหยิบบีบีในกระเป๋าควักมากดเบอร์หาพี่สาวทันที
“พี่ข้าวววววว~วันนี้น้องแกงไม่กลับบ้านนะ ฮื่อออ!อย่าดุน้องดิ น้องยี่สิบแล้วนะ! มานอนห้องใครน่ะหรอ? อืมมมม…” หันมาเหลือบมองพี่ชายที่พาดผ้าเช็ดตัวไว้ที่ไหล่คล้ายจะอาบน้ำ ก่อนจะเอ่ยปากพูดเจื้อยแจ้ว
“พี่ชายน่ะ!”
“ฮื่อ!พี่ข้าวไม่รู้จักหรอก โอ้ย!ไว้ใจด้ายยย~ แซ่ดๆๆๆๆ สัญญาณไม่มีว้ะพี่ข้าว แบร่!!!!” แกล้งทำเป็นเสียงสัญญาณไม่มี พอพี่สาวตัววางปุ๊บก็แลบลิ้นใส่อย่างหมันไส้
“เมื่อกี้บอกว่านอนห้องใคร”
“เอ่ออออ…” ชิบหาย!!!มาเต็ม อารมณ์ล้วนๆ โกรธใช่มั้ยยยยย!???????????
“บอกว่านอนห้องใคร!!!!!?” อย่าขึ้นเสียงดิ น้องแกงกลัว T^T
“ก็พี่ชายไง”
ฮั่นค่อยย้ายตัวเองจากห้องอาบน้ำไปนั่งบนเตียงข้างๆแกงส้ม ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงทะเล้น
“ไหนแกงบอกให้พี่ชื่นใจอีกรอบซิ ว่าเมื่อกี้แกงเรียกพี่ว่าอะไร”
“พี่ชายไง!!!พี่ชายๆๆๆๆๆๆ!!!!ได้ยินรึยังงงง” ตะโกนใส่ข้างหูด้วยเสียงยี่สิบแปดปรอท
“ได้ยินแล้ว!!ไม่ต้องมายอกย้อนพี่เลยนะแกง” ยีหัวอีกคนแรงๆที่เรียกเสียงอื้ออึงในลำคอได้เป็นอย่างดี หัวใจจะวายแล้วนะพี่ฮั่น!!!!!ผมยุ่งหมดแล้วววว!!!!
“ฮื่อออ ผมยุ่งหมดแล้วนะพี่ฮั่น!” ปัดป่ายมือคนพี่ให้ออกห่างอย่างรำคาญ
“เลิกเรียกพี่ฮั่นได้แล้ว! เรียกพี่ชายอ่ะดีแล้ว”
“รับทราบครับผม!!!!พี่ชายสุดที่รักของน้องแกง”
‘พี่ชายสุดที่รักของน้องแกง’
พี่ชายสุดที่รักของแกงส้ม…
ถึงรักยังไงก็คงรักน้อยกว่าสมายล์สินะ…
“งั้นพี่อาบน้ำก่อน กินก่อนพี่ได้เลยนะ เบียร์อยู่ในตู้เย็น”
“อื้อๆ พี่ชายไปได้แล้ว เหม็น!”
เอ้อ! ไม่ใช่ว่าพอออกมามันเมาไปแล้วล่ะ!
-------------------------------------------------พี่ชาย-------------------------------------------------
‘รักเธอคนนี้ยี่สิบชั่วโมง เช้าสายบ่ายเย็นก็ยังไอเลิฟยู~’
เสียงโทรศัพท์ของไอ้คนน้องที่นอนเมาหน้าแดงดังขึ้น ทำให้คนพี่ที่เพิ่งออกจากห้องน้ำหยิบมาดูแต่เมื่อเห็นชื่อคนโทรมาแล้วกลับวางมันไว้เฉยๆ
‘สมายล์’
ถามว่าทำไมไม่รับ ก็ถ้ารับไอ้เด็กยิ้มนี่ก็งอนขอเลิกกับแกงส้มจริงๆขึ้นมาแล้วเดี๋ยวน้องมันโกรธเราอีก ปล่อยไว้เฉยๆดีกว่า
เอ้อลลล ตัดสายทิ้งดีมั้ยวะ!!!? ไม่ได้อีก เผลอๆเรื่องแย่กว่าเดิมอีก
‘รักเธอคนนี้ยี่สิบชั่วโมง เช้าสายบ่ายเย็นก็ยังไอเลิฟยู~’
แน่ะ!ยังโทรมาอีก ตื้อชิบหายยยย! ปิดเสียงแม่ง รำคาญชิบหายยย!
‘ตื้ด ตื้ด ตื้ด ตื้ด’
กูจะเอาไงกับอียิ้มดีวะ สั่นแล้วแม่งก็ยังรำคาญ ไอ้เจ้าน้องชายนี่อีกคนเมาแล้วแม่งหลับเลย ซุกใส่ในกล่องเก็บของแม่ง เอ้อลลล เงียบดีๆ
“พี่ชายยย” เสียงทุ้มๆเรียกขณะที่มือพยายามดึงแขนพี่ชายให้นอนลงบนเตียงข้างๆกัน
“จะทำไรเนี่ยแกงงง”
“ร้อนๆ แกงร้อนนนน” ว่าไปพลางเอามือพี่ชายมาแถวๆกระดุมเสื้อคอปกของตัวเอง
“ให้พี่เร่งแอร์มั้ย”
“ไม่อาวววว พี่ชายปลดกระดุมให้แกงหน่อย 3 เม็ดเนี่ยๆ”
มันจะทำอะไรของมันวะ!!!
แต่ก็บ้าจี้ปลดกระดุมให้น้องชายด้วยความรวดเร็ว เอิ่ม…แกสองคนต้องการอะไรจากสังคม!?
“ถอดเสื้อให้ด้วยๆ ถอดเลยๆ” และก็บ้าจี้ถอดให้น้องต่อ
“หอมๆหอมแก้มแกงหน่อยๆนะๆนะพี่ชายน้า!”
“เฮ้ยยย!!!อะไรเนี่ยแกง” สายไปแล้วววว แขนของแกงส้มโอบรัดคอของฮั่นให้คล้อยต่ำลงเข้าหาแก้มสีแดงเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
“ก็อย่างที่พี่ชายทำตอนแกงเด็กๆไง”
“แต่แกงไม่เด็กแล้วนะ”
“น้าาาาาาาาา”
กูจะเอาไงกับมันดีวะ! แม่งจะให้กูปล้ำคืนนี้เลยใช่ ป้ะ เออได้!กูจะเอาให้ลุกไม่ขึ้นเลย! ต้องหนักหน่อย! ไอ้แกงมันมีประสบการณ์จากสาวเยอะ! ต้องหนักหน่อย!
“แกง แกงเคยให้ของขวัญอะไรพี่มั้ย”
“ไม่อ้ะ แกงไม่เคยให้ของพี่ชายเลย ถ้าวันนี้พี่ชายอยากได้อะไรบอกแกงน้าาาาาา แกงจะให้พี่ชายทุกอย่างเลยยยยยย”
“แม้กระทั่งร่างกายอะนะ”
“อื้มมมม ให้ได้ ให้พี่ชายคนเดียวด้วยยยยย”
ว่าจบคนพี่ก็รีบจู่โจมพวงแก้มสีแดงตามที่คนน้องขอทันที ตามด้วยจมูกโด่งได้รูปและปิดท้ายด้วยริมฝีปากสีแดงหวาน
จูบเบาๆก่อนจะเพิ่มดีกรีความร้อนแรงด้วยการดูดดันริมฝีปากล่างของคนน้องให้มันบวมเจ่อก่อนจะส่งลิ้นเรียวควานหาความหวานไปทั่วทุกซอกทุกมุม
แม้แอลกอฮอล์ในเบียร์จะแรงแค่ไหน แต่ความขมของเหล้ามันเทียบได้แค่ติ่งของความหวานในร่างกายของแกงส้มเท่านั้นเอง
“อะ…อื้มม” แกงส้มร้องประท้วงออกมาเนื่องจากเริ่มมีอาการหายใจติดขัดเพราะถูกช่วงชิงอากาศไปทีละนิดจนแทบจะขาดอากาศหายใจฮั่นถึงยอมผละออกก่อนจะเล็งเป้าหมายไปที่ลำคอขาวผ่องของคนน้องต่อ
ฮั่นค่อยๆกดจูบลงบนลำคอขาวผ่องก่อนจะขบเม้มจนเกิดรอยแดงสีกุหลาบ ทำแบบนี้ไปทั่วคอ มือของแกงส้มขย้ำผมของฮั่นอย่างหาที่ระบาย เพราะรู้สึกจี๊ดขึ้นมาทันใด
“พี่จะไม่หยุดแล้วนะแกง พี่จะไปต่อแล้วนะ”
“ก็แกงบอกแล้วไม่ใช่รึไงว่าอะไรแกงก็ให้พี่ชายหมด”
และบทเพลงรักร้อนแรงก็เริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำเอาทั้งสองเหนื่อยไปตามๆกัน เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นตามตัวเต็มไปหมด
วันนี้เป็นวันที่ฮั่นมีความสุขที่สุด เพราะเค้าได้แสดงให้แกงส้มรู้แล้วว่าเค้ารักแกงส้มไม่ใช่แบบน้องชาย ถึงแม้ว่าพรุ่งนี้แกงส้มจะเกลียดเค้าก็ไม่เป็นไร เพราะมันเป็นเรื่องที่เกินจะให้อภัยจริงๆ แต่อย่างน้อยแกงส้มก็รู้แล้วว่าพี่ชายคนนี้รักแกงส้มขนาดไหน
-------------------------------------------------พี่ชาย-------------------------------------------------
“โอยยยยย” แกงส้มบิดขี้เกียจไปมาบนเตียงก่อนจะเลิกผ้าห่มออกจากตัวแล้วร้องเสียงหลงทันที
“เฮ้ยยยยยยยยยยย!!!!” ชิบหายแล้วกู!เสื้อผ้ากูหายไปไหนวะ ทำไมมานอนแก้ผ้างี้! เอ๊ะ!รึกูเมาเลยแก้ผ้าตัวเอง(?) หืมมมม…ไม่ใช่ม้างงงง เอ๊ะ! สมายล์ปล้ำกูรึเปล่า ไม่น่าใช่! หรือว่าพี่ชายปล้ำกู!? อันนี้แม่งโคตรไม่น่าใช่เลย! ไม่เข้าข่ายสักนิด!
แต่…แอบเลิกผ้าห่มไอ้พี่ชายข้างๆดู ก่อนจะร้องเสียงหลงอีกรอบบ
“จิ๊กกะดิ้วววว!!!!อย่าบอกนะว่า” จับปากตัวเองดู มันบวมมั้ย เจ่อเลยว่ะ! ที่คอมีรอยมั้ย เต็ม! นมกูมีมั้ย มีเหมือนกัน! ชัดเลยยยยย!!!!!
เอ๊ะ!ทำไมไม่รู้สึกโกรธพี่ชายเลยนะ หรือว่านี่คือทางสว่าง!!?เราชอบพี่ชาย!? นั่นสินะ เราชอบพี่ชายแน่ๆเลย พี่ชายก็ดูจะชอบเราเหมือนกัน อ๊ายยยย >///<
แต่เดี๋ยวนะ!สมายล์ล่ะ! เราจะเลิกกับสมายล์งั้นหรอ ไม่หรอกเพราะเรา ‘ผูกพันธ์’ กับสมายล์อย่างนั้น ถึงแม้ว่าเราจะไม่รักสมายล์แต่สมายล์รักเรานะ น้องเค้ารักเรา เราจะทิ้งน้องหรอ?
ไม่แน่เมื่อคืนพี่ชายอาจจะเมาแบบเราก็ได้ ใช่!เรื่องของเรากับพี่ชายมันมีทางเป็นไปได้หรอกแกงส้ม
รีบกลับบ้านดีกว่า!เดี๋ยวพ่อแม่เป็นห่วง ไปหาสมายล์ด้วย! น้องแกงไปก่อนนะพี่ชาย เดี๋ยวมาหา…สักวันหนึ่งล่ะ สักวันหนึ่ง
-------------------------------------------------พี่ชาย-------------------------------------------------
‘แกงส้มไปไหน!?’
คำๆนี้ผุดขึ้นในหัวฮั่นตั้งๆเค้าตื่น เพราะไอ้น้องชายมันไม่อยู่น่ะสิ หรือว่ามันทำใจไม่ได้ เฮ้ยยยย!!!ตลกน่าาาาาา!!!!เรื่องแค่นี้เอ๊ง(?)
ว่าแต่โทรศัพท์มันยังอยู่ปะวะ ถ้ายังอยู่แน่นอนว่าแกงส้มจะต้องมาหาเค้าอย่างแน่นอน!!!!!
ฮั่นรีบตรงไปกล่องเก็บของทันที แล้วก็ยิ้มร่าเมื่อเจอโทรศัพท์ของแกงส้ม แสดงว่าแกงส้มต้องมาเอาโทรศัพท์อย่างแน่นอน
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ฮั่นรีบวิ่งไปเปิดประตูเพราะคิดว่าเป็นแกงส้ม แต่เมื่อเปิดไปก็ตกใจขึ้นไปใหญ่เพราะคนที่อยู่ตรงหน้าเค้าคือแกงส้ม
แกงส้ม…แกงส้มจริงๆนั่นแหละ แต่เป็นแกงส้มกับสมายล์น่ะนะ!
“สวัสดีค่ะพี่ฮั่น สมายล์เพิ่งรู้นะคะเนี่ยว่าพี่ฮั่นอยู่คอนโดเดียวพี่สต็อปลูกพี่ลูกน้องสมายล์” สมายล์พูดเสียงเจื้อยแจ้ว ยิ่งฮั่นฟังเท่าไหร่ยิ่งรู้สึกว่าน้ำตามันจะไหลออกมาทุกที
‘อยู่รอฟังคำว่ารักของเธอนั้นตลอดมา~’
“เดี๋ยวสมายล์ไปก่อนนะคะ สงสัยพี่สต็อปอยากคุยด้วย พี่แกงถ้าเสร็จแล้วไปเจอสมายล์ที่ห้องพี่สต็อปละกัน พี่ฮั่นคะ สมายล์กลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ” สมายล์รีบยกมือสวัสดีฮั่นก่อนจะวิ่งหายไปจนลับตา
“แกงขอไปคุยในห้องพี่ชายได้มั้ย”
“เชิญสิ” แกงส้มและฮั่นค่อยๆก้าวขาเดินไปราวกับไร้ชีวิตก่อนจะนั่งลงบนเตียง
“แกงอยากบอกพี่ชายว่า เรื่องเมื่อคืนน่ะ พี่ลืมมันได้มั้ย”
จุก…จุกเลยกู! ลืมได้มั้ย!?
“อื้ม ได้ดิพี่แค่เมาเฉยๆ แต่ต้องขอโทษแกงนะ”
โกหก…บอกได้คำเดียวว่าโกหก
“ไม่เป็นไรหรอกพี่…แกงมีเรื่องจะบอกพี่แค่นี้แหละ เดี๋ยวแกงไปละ อ้อ โทรศัพท์ครับผม” ฮั่นรียส่งโทรศัพท์ให้แกงส้มทันที ก่อนจะนั่งคิดทบทวนเรื่องเก่าๆ เรื่องเมื่อคืนนั่นแหละ
ยังไงเรื่องเมื่อคืนฮั่นก็ลืมมันไม่ได้หรอก เพราะมันคือช่วงเวลาที่เค้ามีความสุขที่สุด แต่ที่ตอบไปแบบนั้นเพราะต้องการให้น้องมันสบายใจ
เห็นมันมีความสุขกับคนที่มันรัก ก็สุขใจแล้วแค่นี้ก็พอใจแล้วในฐานะ ‘พี่ชาย’
‘ตือ ดือ ดึ้ง’
เสียงโทรศัพท์ของฮั่นดังขึ้น แต่เมื่อเห็นหน้าจอก็ต้องยิ้มทันทีเมื่อเห็นเจ้าน้องชายคนเมื่อกี้ว็อทแอปส์มาหา
‘ยังรอให้พี่มาเป็นพี่ชายอยู่นะ รีบมาเร็วๆล่ะ
จาก น้องแกงหล่อโคตรรรร!’
ความรักของฉันอาจจะเป็นเหมือนพี่ชายคนหนึ่งที่ยังห่วงอยู่ไกลๆ ในวันที่เธอมีความสุขอาจลืมกันไม่เป็นไร แต่ถ้าเธอร้องไห้เมื่อไหร่ หากเธอนั้นไม่มีใคร หากเธอนั้นต้องเสียใจ ให้กลับมา…
กลับมาเร็วๆนะแกงส้ม…
แฮ่!!! กลับมาแล้ววว อยากจะบอกแต่งยากมากอยากจะเขวี้ยงคอมพ์ทิ้ง เพราะเราแต่งดราม่าไม่ได้เคยแต่งแล้วเพื่อนด่าว่า ‘ดราม่าเชี่ยไรมึง!?จบด้วยฉากลืมตังค์ทอนวะ!?” เดี๋ยวเราจะเอามาให้อ่าน มันแหวกแนวใช่มั้ยล่ะ 555
บอกตามตรง sf นี้ยาวที่สุดที่เคยแต่งเลยนะจะบอกให้! นั่งแต่งตอนที่พี่ฮั่นออก
ตอนแรกบนไว้ว่าถ้าอิสองคนนี้เข้ารอบจะแต่ง แต่สงสารอิแกงเลยแต่ง
พอแต่งจบเมื่อวานพอดี 555 วันนี้เห็นเป็นวันสุดท้ายแล้วเลยโพสต์
ส่วนที่เลือกสมายล์มา ไม่ใช่ว่าไม่ชอบนะ แต่เห็นกระแสแกงยิ้มแรงเลยเลือก
ขอโทษแฟนคลับยิ้ม ไว้ด้วยค่ะ :) ยังไงก็รอติดตามนะคะว่าฟิคเรื่องไหนจะอัพต่อ
จะเป็น kissmark หรือ buddy budder แต่ stop ไม่มีแล้วนะคะ แต่ไม่ปิดเรื่องเพราะเผื่อคนมาอ่าน
แล้วเจอกันเมื่อชาติต้องการค่ะ ^_____________^
ความคิดเห็น