คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #148 : ตอน 43 เสียงแรกแห่งปี 2/3
อน 43 เสียแรแห่ปี 2/3
พลันภายในม่านมิิอเเิน์ปราร่าหิสาวสวมแว่นสายา เรือนผมสีส้มูสว่าไสวไปหม ผิวาวผ่อุ้อแสอาทิย์เรือนรอ ทว่าเธอลับมีใบหน้าอมทุ์ีเียวะ้อมอทุน้วยวามสสัย
“สวัสี่ะ” เธอทัทาย
“ี” อวาเรียหิสาวนใหม่ที่โผล่เ้ามาลามิิ
“พี่อวา” ศาสราารย์ามิเลียล่าว้วยน้ำเสียื่นระหน “ทำไมพี่ถึอยู่ในนั้น”
“อวาโนับัว” โรธอสบอ่อนหันไปถามแฮร์ “อธิบายเรื่อนี้ไ้ไหม”
“เรื่อที่พี่สาวหลุเ้ามาในนี้ไ้อย่าไรใ่ไหมฮะ ผมว่า...” เ็ายระ่ายหน้าเบ้ล้ายะร่ำไห้ ่อนเอ่ยเสียสะอื้น “พี่มีเรอร์อบไ้ไหมฮะ”
“หนัสืออนายนะ” ิแห่ระท้วิน้อาย ่อนะหันไปหาเเิน์ “ิ่อท่านเฟิร์สไ้ไหมอรับ”
“ิันทราบ่ะ พี่เฟิร์สไ้บอล่วหน้าไว้แล้ว วามรินาย็รู้มิใ่หรือมีเรอร์”
“ผมแ่อวามยืนยันอรับ”
“พวนายุยอะไรันอยู่ ไม่้อหาสาเหุไ้ไหม หาวิธี่วยอวา่อน” เพาว์เวลเอ็
ทุนเสียัลั่น
“สวัสี่ะศาสราารย์” ท็อิยิ้มอย่าใี
“รู้ัิัน้วยเหรอะ” ีน
“ุมีพลัวิเศษ” ท็อิหัวร่อ “่าเป็นอัศวินที่น่าสนใีนะะ”
“หยุปั่นหัว” อวาเอ่ย อนนี้ใบหน้าพยาบาลนามเรอะรัไป้วยราบน้ำาที่เหือแห้แล้ว ระนั้นหิสาว็ไม่มีแรมาพอะทำให้นเอหลุพ้นาท่อนแนอันเ็มไป้วยำลัอผู้ใ้มนราและวเวท
“แฮร์ นายนั่นแหละ้อสอนศาสราารย์” มีเรอร์ะโนเรียสิน้อายที่ยัมี
สีหน้าื่นระหนแบบระ่าย
“ไ้ฮะ” แฮร์อบรับเมื่อหายเสียวั่อนะร้อเพลส้มยามเ้าึ้น “เ้านี้มีส้ม เ้านี้มีส้ม อเอ๋ยอส้ม สวยสน่า้นหา เหมือนยามอส้มผลิบาน มิหวาเรสิ่ใ”
านั้นแและทุน็่าร้อเพลามแฮร์ ับพลันอสิ่หนึ่ึ่เป็นอาวุธู่ายอีไ้ปราึ้น้าายเธอ ทันในั้นเรือนผมสีส้มปลิวไสว นัยน์าสีส้มอ่อนอ
ศาสราาย์สาวเปล่ประายเิ้า แล้วมือเรียวอหิสาว็เอื้อมไปหยิบพวุแโบราสีน้ำาล เพียแ่เอื้อมไปับลูุแโบราที่สลัลวยลายเป็นอัระ็เปล่แส แล้ววิ่วนออาพว านั้น็พุ่ล้ายมีสั้นเ้าหาท็อิ
ทว่าพอใล้ถึวเวทที่เ็สาวแห่มนราสร้าึ้น ลูุแทั้หมลับแปรเปลี่ยนเป็นเปลวเพลิโหมระหน่ำใส่ท็อิไม่ยั้ ระนั้นเ็สาวผู้มีริมฝีปาวนหลใหลลับร่ายเวทแล้วสร้าำแพวารีเพื่อไม่ให้เปลวไฟเ้ามาในวเวทไ้ ทว่าเ็สาวลับ้านทานพลัอีไม่ไหว รีบระโหลบแสเพลิทั้หม ทำให้เธอโยนอวาลพื้น
เพาว์เวลเห็นันั้นรีบวิ่ไปรับร่าพยาบาลสาวที่หลับาปี๋ทันใ ับพลันเเิน์รีบร่ายเวทสร้าฟออาาศห่อหุ้มร่าอวาให้ลอยลมาบนมือสอ้าที่รอรับอุหมอหนุ่ม
พออวาอยู่ในมือายหนุ่ม หิสาว็สลบล้ายนหลับไปในอ้อมอ เพาว์เวลอเธอไว้แนบอราวับลัวหิสาวในมือะละลายหายไปพร้อมับฟออาาศที่ห่อหุ้มเธอ
ในัหวะนั้นท็อิ็ลายร่าเป็นแมวลายสีน้ำาลเทาระโนออาวเวทอนเอที่มลายหายไปแล้ว มีเรอร์รีบวิ่ไล่วแมวเพื่อะับมัน ทว่าลับไม่ทัน เพราะแมวลายไ้ใ้พลัหายัวไปาม่านมิิแล้ว
“โธ่เว้ย!” เ็หนุ่มสบถอย่าโรธแ้น
“่ามันเถอะ” โรธอสปลอบใ
“อรับ” มีเรอร์านรับอย่าหุหิใ
“เราะ้อรอบอบรัุมให้มาว่านี้” ุลาารหนุ่มปรารภแมบัาารับทุนในม่านมิิ
“รับ” โรนอสล่าว แล้วทุน็านรับาม
ะนั้นีึ่ยัมี้อัาในใ็รีบรุวิ่เ้ามาหาเพาว์เวล เพื่อูอวาผู้ที่เธอรัเหมือนพี่สาว แ่เธอยัไม่ทันไ้เห็นใบหน้าพยาบาลนาม ีลับ้อะัเท้าเมื่อไ้ยินเสียหนึ่ัึ้น ทำให้เธอรีบหันไปมอ้นเสียอผู้มาใหม่
ความคิดเห็น