Silly girl~ รู้ซะบ้าง! ..ว่าเขาเป็นของฉัน (SHINee&T-ARA)

ลำดับตอนที่ #5 : Silly girl~ ( 4 ) ความรู้สึกที่แท้จริงในใจของผม

  

JIYEON CUT 

" แกจะไม่โกรธฉันใช่ป่ะ? " ยัยตัลถาม

" ฉันไม่โกรธแกหรอก ..แต่ถ้าแกมัวแต่ทำอ้ำอึ้งอยู่แบบนี้ฉันจะโกรธแก!! " ฉันพูดแบบใส่อารมณ์ไปเต็มๆ! มีอะไรก็บอกมาดิ อ้ำอึ้งอยู่นั่นน่ารำคาญน่ะ -//////-

" ฉะ ฉะ..ฉันคู่กับ ......พี่ คิม คิบอม (คีย์) แฟนเธอน่ะ.. " 

" เออ! แค่นี้ก็หมดเรื่อง ไม่เห็นมีอะไรน่าโกรธซักนิด ( - 3 - ) " ฉันพูด

" นี่!!! คุยกันนานพอหรือยัง? เดี๋ยวก็โดนครูด่าพอดี! " นายแทมินมาขัดจังหวะ..

" อ่ะๆ! ไปก็ได้ ..แต่นายอย่าจับมือแันได้ป่ะเนี่ย? มันขนลุกอ่ะ ( = ^ = ) " ฉันพูดแล้วก็สบัดมือหมอนั่น

" จะจับ หรือ ไม่จับ? ..ถ้าเธอไม่จับ ก็ระวังครูด่าแล้วกัน! " หมอนั่นยิ้มมุมปาก

" เออๆ จับก็ได้! " ฉันพูดแบบไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก!

" ยัยตัลฉันไปก่อนนะ! หาพี่คีย์ให้เจอล่ะ! " พอฉันพูดเสร็จ ฮันก็รีบเดินไปกับนายแทมินทันที!

KRYSTAL CUT

ทำไมยัยจี้มันไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรือไง? ที่ฉันคู่กับแฟนมันน่ะ ..มันไม่หวั่นใจอะไรบ้างเลยเหรอ? ( - 3 - )
บรึ๋ยยยยย! พูดไปก็ขนลุก.. ฉันจะไปหลงรักนายคิมคีย์ น่าสวยนั่นได้ยังไง? มันคงเป็นอารมณ์ชั่ววูบเพราะคุยกันถูกคอตอนอยู่ในโรงอาหารล่ะมั้งนั่น? พอเถอะ! บ่น เพ้อ มามากแล้ว! ไปหานายคิมคีย์อะไรนั่นดีกว่า

" ว่าแต่นายนั่นอยู่ไหนล่ะเนี่ย? " ฉันมองหาหมอนั่นพลางบ่นพึมพำอยู่คนเดียว

" พี่ขออนุญาตินะน้องตัล " อยู่ๆเสียงใครคนหนึ่งก็ดังเข้ามาในหูของฉัน พลางคว้ามือฉันไปจับ

ฉันรีบหันไปมองหน้าหมอนั่น.. " อะ อ่อ! พี่คีย์ ( - 3 - ) หาตั้งนานอ่ะ กว่าจะเจอ! " 

" นั่นสินะ! แต่รีบไปเข้าแถวกันได้แล้วนะ! เดี๋ยวจะโดนครูด่าเอาน่ะ :3 " พี่คีย์รีบคว้ามือฉันไป แล้วเดินไปด้วยกัน 

JIYEON CUT 

" เอาาา! นักเรียน.. รู้คู่รู้บทกันหมดแล้วใช่มั้ย? :DD นั้นพรุ่งนี้จะมานัดซ้อมกันตอนพักเที่ยง แล้วก็หลังเลิกเรียนนะจ๊ะ! เลิกประชุมโลดดด!"  ยัยครูนั่นพูดเสร็จก็รีบเดินหายไปเลย ( - 3 - )

ฉันเดินมาหายัยตัลกับพี่คีย์พลางมีนายแทมินเดินตามมาด้วย!

" เฮ้!!!!! " เสียงเดิม ..เจ้าของเสียงกวนประสาท! "อนยู"

" อ้าววโย่ว! " ยัยคริสตัลก็เป็นไปกับเขาด้วยเนอะ!

" อ่า! อันยองๆ.. นี่นายคู่กับใครเหรอ? แล้วบทอะไรอ่ะ? " ฉันถามนายอนยูทันที ก็อยากรู้นี่นาว่าใครจะดวงซวยมาคู่กับหมอนี่อ่ะ! ( > _ < )

" เอ่อ .. ฉันคู่กับยัย .." นายอนยูกำลังจะพูดแต่ก็มีเสียงคนตัวเล็กมาแทรก

" นี่! ไออนยู! " เจ้าของเสียงกำลังเดินตรงมาที่กลุ่มของพวกเรา

" ยัยนี่แหละ! ที่ฉันคู่ด้วย " นายอนยูพูดพลางชี้ไปที่ ที่..

" เฮ้ยย! พี่รัมโป ถั่วน้อยมินิ!! " ฉันพูดออกไปด้วยความตกใจ

" ห๊ะ? ถั่วน้อยมินิ? แล้วอะไรรัมโปๆ์? อยากบอกนะว่าฉายายัยนี่น่ะ! " พอนายอนยุได้ยินก็ขำกร๊ากทันที!

" นี่ยัยจียอน! ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกฉายาฉันที่โรงเรียนห๊ะ!!!!! " พี่โบรัมเดินมาทุบหลังแล้วก็กระซิบเบาๆ

" ขะ ขะ.. ขอโทษคะพี่โบรัม ..ฉันลืมตัวน่ะ ( = 3 = ) " ฉันพูดด้วยความเจ็บปวด! คนอะไรตัวเล็กแต่พริกขี้หนูจริงๆ?

" ไม่เป็นไร! ว่าแต่เธอรู้จักกับไอบ้าอนยูนี่ด้วยเหรอ? " พี่โบรัมพูดพลางชี้ไปที่หมอนั่น

" เรียกฉันว่าไอบ้าเหรอ? ยัยถั่วน้อยมินิ! " นายอนยูกล่าว

" นี่ฉันเป็นรุ่นพี่นายนะไอบ้านี่! " พอพี่โบรัมพูดเสร็จก็ตรงไปกระโดดเตะยอดหน้าไอบ้าอนยูัทันที ..อยากจะบอกว่าเตะอีกทีได้มั้ย? อยากทำแบบนี้มานานแล้ว แต่ก็สงสารมัน ฮ่าๆ

" นี่ๆ! เราไปทานอาหารค่ำกันป่ะ? เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง? >/////< " จู่ๆพี่คีย์ก็พูดขึ้นมา!

" ไปสิ! " รัมโปออนนี่ , ยัยตัล , นายแทมิน , ไออนยู พูดพร้อมกันทันที ..โดยที่ฉันก็พูดออกไปด้วย ( > < ) ..กะ กะ กะ..ก็ของฟรีนี่นา! แต่ฉันไมไ่ด้เห็นแก่ของกิน อะไรเลยนะ จริงๆ~ :pp

"  โอเค! นั้นวันนี้ 1 ทุ่มเจอกันนะ! ~ " พี่คีย์กล่าว

" ที่ไหนอ่ะครับพี่? " นายแทมินถาม

" เอิ่ม .... ร้านรามยอน ใกล้ๆ ร้านอูด้ง หน้าโรงเรียนแล้วกัน เดี๋ยวมาเจอกันนะ 1 ทุ่ม :3 " พอพี่คีย์พูดเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกลับบ้านกันทันที 

ฉันเดินมากับพี่โบรัม เพราะบ้านเราอยู่ใกล้กัน แล้วก็ต้องกลับทางเดียวกันด้วย ( > _ < )

" นี่พี่! " ฉันเรียกพี่โบรัมดังๆ จนพี่โบรัมตกใจ

" อะ อะ อะไรเล่า? เรียกซะตกใจหมดเลยนะ! "

" แหม๋ๆ! เหมือลอยคิดถึงใครอยู่น่ะ? " ฉันแซวพี่โบรัม

" ปะ ปะ เปล่าซะหน่อย!! " พี่โบรัมหน้าแดงโคตรเลย ตอนพูดเนี่ย ..ขอโทษนะพี่สาว แต่หน้ามันฟ้องมามาย - -'

" แล้วพี่คู่กับไออนยูนั่นน่ะ? ไม่กลัวหวั่นไหวบ้างเหรอ? คึคึ! " ฉันพูด ..

" หวั่น ..หวั่น ..หวั่นไหวอะไรกัน! ฉันเนี่ยนะ หน้าอย่างฉันนี่นะจะไปหลงรักไอบ้าอนยู เอ๋อเกรียนนั่นน่ะ! " พี่โบรัมพูดอ้ำๆอึ้งๆแบบนี้ มันคืออะไรกันนะ? - 3 -

" มันก็จริง ..แต่ก็ไม่แน่หรอก! หล่อบ้าเอ๋อเกรียน แบบหมอนั่น มันอาจจะทำให้หัวใจมีหวั่นไหวก็ได้ :p " ฉันพูดออกไป จากความรู้สึกแท้จริงนะ >//////<

" อ่ะ! จะเดินเลยบ้านอยู่แล้ว นั้นพี่ไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะ เดี๋ยว 6 โมงเย็นกว่าๆเดินไปร้านรามยอนด้วยกัน! :DD " อ้าววว! หนีกันแบบนีเลยเหรอยัยถั่วน้อยมินิ!! - -~ 

ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ..แต่มันเสียเวลาก็ตอนเลือกชุดเนี่ยแหละ! ฉันก็ไม่ใช่คนแต่งตัวดีมากมายหรอกนะ แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันต้องแต่ชุดอยู่บ้านไปเจอพี่คียืนี่นา! ก็ต้องสวยๆหน่อย :pp

นี่! ยัยเอ๋อจี้ เธอแต่งตัวเสร็จหรือยังเนี่ย?? " พี่โบรัมตะโกนผ่านหน้าต่าง

" เสร็จแล้วๆ จะรีบลงไปเดี๋ยวนี้แหละ! " ฉันรีบวิ่งลงมาด้านล่าง

" แม่คะ! หนูขอตัวไปกินอาหารนอกบ้านกับพี่โบรัมน้าา! "

" จ้า! แต่ห้ามกลับเกิน 4 ทุ่มนะ! " แม่ของฉันกล่าว

" ค่า!! แล้วหนูจะรีบกลับนะคะ! " 

" รัมโปถั่วน้อยมินิ ฉันมาแล้ววว! " ฉันรีบวิ่งแล้วก็ตะโกนไปด้วย

" โหยย! รอนานมากอะ! เฮ้ยยยย! .. " พี่โบรัมพูดเสร็จก็อึ้งไปเล็กๆ

" อะ อะ ..อะไรอ่ะพี่? เป็นอะไร? " ฉันรีบถามด้วยความตกใจ มันมีอะไรให้ตกใจล่ะเนี่ย?

" เฮ้ยย! ผีบ้าอะไรเข้าสิงแกว่ะ? วันนี้แกสวยมากเลยอ่ะ!!  .. [นี่ฉันพูดจริงนะ ไม่ได้พูดเล่น!] " 

" บ้าเหรอ? ชมกันแบบนี้โคตรเขินอ่ะพี่! " ฉันทุบหลังพี่่โบรัมเบาๆ ด้วยความเขินอาย

" ไงก็รีบไปเหอะ! เขินอยู่นั่นแหละ! " พี่โบรัมเบรกฉันไว้ แล้วก็แล้วเดินตรงไปที่ร้านรามยอนทันที

" อ้าวว! มาแล้วนั่นไง! " นายแทมินยิ้มหวาน พลางชี้มาที่ฉันกับพี่โบรัม

" ยัยเตี้ย กับ ยัยเอ๋อ มาช้าที่สุดเลยอะ ( - 3 - ) " นายอนยูตะโกน

" เตี้ยเหรอ? ห๊ะ เตี้ยเหรอ? " พี่โบรัมเดินไปบิดหูนายอนยู

" อ้ะ อ้่ะ อ้ะ! เจ็บนะเว้ย! เล่นอะไรก็ไม่รู้ เดี๋ยวปั๊ดจับจูบเลยนิ! " 

" อะไรของแก! ลามปามแล้วแกอะ! ฉันเป็นรุ่นพี่แกนะ ถึงฉันจะเตี้ยกว่าแกก็เถอะ!! ( - _ - ) "  พี่โบรัมบ่นพึมพำ

" เข้าไปข้างในได้แล้วมั้ง? ยืนกันนาน จนฉันเมื่อยไปหมดแล้วเนี่ย! " ยัยตัลบ่นพลางชวนพวกเราเข้าไปนั่งในร้ายนได้แล้ว

" ใช่ๆ พี่ก็ว่างั้นแหละ -////////- " พี่คีย์พูด

" อ่า! ฉันก็รีบๆเข้าเถอะ " พอฉันพูดเสร็จพี่คีย์ก็เดินมาจูงมือฉัน

" หว้าาาาา! คู่นี้หวานไปไหนเนี่ย? " นายอนยูแซว

" อะไรเล่า! เดี๋ยวปั๊ดกระโดดเตะก้านคอเลยนี่ >/////< " ฉันพูดด้วยความเขินอาย

" ดูดิ! อายก็เพ้อไปแล้วมั้งเนี่ย " พี่โบรัมก็เป็นไปกับไออนยูอีกคน - -

" อื้มมม... ฉันว่ารีบเข้าไปนั่งเถอะ แซวไปแซวมาจนผมเมื่อยแล้วเนี่ย " นายแทมินบ่นเสียงดัง?

TAEMIN CUT 

พอผมพูดเสร็จพวกนั้นก็รีบเดินเข้ามากันในร้านทันที! .. โต๊ะหนึ่งนั่งได้ 6 คน ข้างละ 3 คน [ ผมนั่งกับรุ้นพี่โบรัม แล้วก็ไออนยู ] + [ อีกฝั่งถึงก็ ยัยจี้ คริสตัล แล้วก็ไอพี่คิมคีย์อะไรนั่นน่ะ ]

" รับอะไรดีคะ? " พนักงานถาม

" ผมขออูด้งได้มั้ยครับ? " ผมพูดออกไป จนลืมไปว่านี่มันร้านรามยอน!

" จะบ้าเหรอห๊ะนายแทมิน! นี่มันร้านรามยอนไม่ใช่ร้านอูด้งเฟ้ยย! " ยัยจี้พูด ..อ้าวก็ฉันอยากกินอูด้งนี่น่าทำไงได้ล่ะ ( ; - ; ) ผมได้แต่บ่นพึมพำอยู่ในใจคนเดียว

" ไม่เป็นไรคะ ข้างๆร้านเราก็เป็นร้านอูด้งเดี๋ยวฉันจะไปสั่งให้ แล้วคนอื่นๆล่ะคะ? " พนักงานกล่าว

..ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง แต่ละคนกินกันไม่พูดอะไรเลยซักคำ โดยเฉพาะยัยเอ๋อจี้เนี่ยนะ กินไม่พูดอะไรเลยอะ คนอะไรตะกละชะมัด!! ( - __, - )

" เออ! ฉันก็เห็นยัยจียอนคบกับรุ่นี่คีย์มาสักพักแล้วนะ เรามาจัดงานฉลองให้สองคนนี้ในวันนี้กันดีกว่า! " นายอนยูอยู่ๆก็พูดขึ้นมาเฉย! ..
" จะบ้าเหรอห๊ะ? เป็นแฟนกันนะไม่ได้จะแต่งงานกัน ( - 3 - ) " ยัยจี้พูด ..แต่ฉันก็เห็นด้วยนะ ไม่ใช่ว่าหึงนะ ไม่ใช่ .. แค่คิดว่ามันเป็นแฟนกันเฉยๆ ก็เ็นเรื่องธรรมดาไม่เห็นต้องมาฉลองอะไรกันเลยนิ!

" แต่พี่ว่ามันก็ดีนะ! " อยู่ๆไอคิมคีย์อะไรนั่นก็พูดขึ้นมา

" พี่คีย์ว่ายังไง จี้ก็ว่ายังงั้นล่ะคะ ( >///////< ) " อ้าวว! ยัยจี้ ..เธอนี่มันคนละคนกับตอนที่อยู่กับฉันเลยนะเนี่ย ( i - i )

" อ่ะ! นั้นมาอวยพรกันดีกว่าเนอะ! " รุ่นพี่โบรัมพูดขึ้น ..โอ๊ยย! จะบ้าตาย อวยพรอะไรนักหนาก็ไม่รู้.. 

ผมบังเอิญหันไปเห็นคริสตัลพอดี ..วันนี้ดูหน้าของยัยนั่นไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่แฮะ - -"

" นี่ๆ! ถึงตาแกอวยพรแล้วเว้ยไอแทม! " ไออนยูพูดถึง จึงทำให้ผมรู้สึกตัว

" เอ่อ.. จะอวยพรอะไรดีว่ะ? " ผมพูดไปตรงๆ เพราะไม่รู้จะอวยพรอะไรดีอะ ( - 3 - ) แล้วก็ตอนนี้ไม่มีอารมณ์ด้วย! รู้สึกนอยด์สุดๆอ่ะตอนนี้!

" อะไรก็ได้อวยพรมาเหอะ! " ยัยจียอนพูด หึ! ตอนนี้หน้ายิ้มระรื่นกับไอพี่คีย์นั่นเลยนะ - -

" เออ.. นั้นฉันจะเล่นเพลงใก้ฟังแล้วกัน พอดีพกกีตาร์มาพอดีเลย " ผมพูดขึ้น

" ฮิ้วววว! " พวกนั้นดีใจกันใหญ่ ก็ผมมันฮอตในเรื่องดนตรีแบบี้นี่น่า! ..ว่าแต่จะร้องเพลงอะไรดีเนี่ย?

..จู่ๆ ก็มีเพลงหนึ่ง ผุดขึ้นมาให้หัวของผม 

" ขอให้ความรักมีแต่ความสุขใจ ไม่ว่าสิ่งไหนเข้ากันหมดทุกอย่า­ง

ขอให้ความรักเขาและเธอไม่มีจืด­จาง มีเขาเคียงข้างไม่มีความทุกข์ใ­ด
ขอให้ความรักดีกว่าที่ฝัน ไม่มีเปลี่ยนผันรักกันหมดหัวใจ
ขอให้เธอนั้นคู่เคียงกันตลอดไป ถึงแม้ฉันยังไม่เปลี่ยนใจ

และรักได้เพียง.. เฮ้ยๆ พอล่ะๆ! " ผมรีบหยุดไว้ตรงท่อนนี้เพราัะเดี๋ยวมันจะเกินเลยไปมากกว่านี้ ( ^ _ ^ ) ..ที่ผมหยุดก็เพราะท่อนต่อจากนี้มันคือความรู้สึกในใจผมน่ะสิ :D [ท่อนที่หยุดชะงัก: และรักได้เพียงแต่เธออยู่เหมือนเดิม]

" ฮ่าๆ! เพราะมากเลยอ่าา นายแทมิน! " ยัยคริสตัลยิ้มพลางตบมือ ..แต่สีหน้าของยัยนั่นก็ยังดูเศร้าเหมือนเดิม..

" เออว่าแต่น้องตัลล่ะ? ไม่อวยพรเหรอครับ? " นายคิมคีย์กล่าว

" เอ่อ คือว่า อิ้มม.. ฉันก็ขอให้ ____________________________________________. "

 

ไรเตอร์ขอโทษนะค่ะที่อัพช้าไปหน่อย #(ไม่หน่อยแล้วมั้ง? - -')
พอดีช่วงนี้ยุ่งอยู่กับหลายๆเรื่อง เลยไม่ค่อยมีเวลา.. ยังไงก็ช่วยติดตามฟิคด้วยนะฮ้ะ ( ; - ; )
ไรเตอร์สัญญาว่าจะพยายามอัพให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้คะ ! \( _ _ )/
 
  
ฉันรู้ว่าเธอแค่เหงา !!! แต่จะให้ทำยังไงเมื่อรักเธอไปแล้ว #tipssad

  

อ่านแล้วเม้นด้วยนะคะ! ..ไม่งั้นไรเตอร์เสียความรู้สึกแย่เลย ): //ร้องไห้แบบจี้// (แต่ไม่สวยเหมือนจี้นะ ฮ่าๆๆ)