ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    บทกวีของนางฟ้าสีน้ำเงิน

    ลำดับตอนที่ #13 : เสียงสะอื้นในคืนเหมันต์

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 929
      23
      18 พ.ค. 59

    เสียงสะอื้นในคืนเหมันต์
    นามปากกา กุหลาบน้ำเงิน
    ขออุิทิศแด่ชายผู้ทิ้งฉันลำพังในเวิ้งแห่งลมหนาวอันสุดทรมาน








       ณ คืนหนาว ดาวลับหาย คล้ายชังข้า
    ลมแผ่วมา ดังว่า จะฆ่าฉัน
    หยันน้ำตา กรีดวิญญา เย้ยชีวัน
    เหยียบย่ำกัน เเล้วปลิดชีพ มาลิ้มลอง

    ดังอ้อมแขน ความหนาว ในราวป่า
    โอบกอดข้า ณ ราตรี สีดำหมอง
    ดังลำนำ แห่งน้ำตา นั้นไหลนอง
    ฉุดข้าลง สู่ครรลอง แห่งวิญญาณ

    เสียงสะอื้น ดังเอื่อยเหงา ในคืนเงียบ
    เท้าข้าเหยียบ ย่ำน้ำตา พาสะท้าน
    ดวงตาเหม่อ ลอยไกล ใจร้าวราน
    เสียงเพรียกขาน ครั้งสุดท้ายไร้คนยิน

    มือไขว่คว้า ควานหา อย่างเหนื่อยล้า
    ม่านมายา สีราตรี ปกคลุมสิ้น
    ร่างฉันนั้น พลันล้มลง น้ำตาริน
    กลับคืนถิ่น ที่ความตาย ต่างอวยพร


    http://image.dek-d.com/23/927491/105053070



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×