คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : So Cute![No.9] : จะรุก(ฆาต)เเล้วนะ! [เเกรม]
ก่อนจะอ่านตอนนี้ เฮียเเกรมฝากประโยคเด็ดมาบอกคนอ่านทั้งหลายว่า.....
มันก็ต้อง ‘รุกฆาต’เท่านั้น!!
ใครว่า...ผมไม่รุกซักที...!!!
ความจริงผมน่ะ อยากจะรุกไปจีบมันใจจะขาดอยู่แล้ว แต่สถานการณ์มันไม่เป็นเป็นใจ แล้วอยากรู้มั้ยว่าผมไปตกหลุมรักมันตอนไหน
“ กูเล่าหมดแล้วนะ ที่นี่ตอบมาได้ยัง ว่ามันคืออะไร ”
[ อืมมม กูว่ามึงกำลังแบบชอบไอ้คนชื่อเชล ]
เสียงไอ้นายน์มันตอบกลับมาในวันที่ผมโทรไปปรึกษามัน มันทำผมแทบบ้า ! ผมเนี่ยนะชอบไอ้ลูกหมานั้น อีกอย่างผมไม่ใช่เกย์ และต่อให้ผมจะเป็นเกย์ แฟนผมคงต้องเป็นผู้ชายที่น่ารักปานนางฟ้า ไม่ใช่หน้าหล่อเป็นนายแบบอย่างนี้ เเม้ว่าบางมุมมันจะแอบสวย+น่ารักก็ตาม แต่มันก็ยังไม่ใช่สเป็คอยู่ดี = =
“ ไม่จริงมึงโกหก กูไม่ใช่เกย์นะ!”
[ เอ้า! ไอ้ห่านี่ กูพูดจริงนะเว้ย มึงเอ้ย..ความรักแมร่งเกิดได้กับทุกคน ทุกขณะ ทุกเพศ ทุกวัยแหละว่ะ อย่างเวลากูยิ้มให้มึง ใจมึงจะเต้นแรงป่ะ? ]
เออว่ะ ..... หัวใจผมมันไม่เคยเต้นแรงแบบนี้มาก่อน แล้วยิ่งพอคิดถึงเวลามันยิ้ม โอ้ยย ใจละลาย แต่พอตัดภาพกลับมาเป็นไอ้นายน์ยิ้ม...เฮ้อ หน้ากร๊วกสิ้นดี ขนลุกสัดๆ
“ ไม่...แล้วกูก็รู้สึกขนลุกเวลามึงยิ้มให้กูด้วย”
[ เออ! มึงไม่ใช่เกย์แต่ชอบมัน กูสรุปให้ จบมั้ย]
“ ไม่เว้ย! กูไม่ชอบผู้ชาย ”
[ งั้นก็ตามใจมึงเถอะ อย่ามาขอให้กูช่วยล่ะสัดนิ แต่กูจะทำให้มึงเห็นว่า อาการเชี่ยๆที่เกิดกับมึงน่ะ เขาเรียกว่า ‘ชอบ’ คอยดู ! ตรู๊ดดดด ตรู๊ดดดดด]
แล้วมันก็ตัดสายไปเลย วันรุ่งขึ้นต้องไปรับน้องที่ทะเล มันบอกว่าให้ไปขึ้นรถคณะมัน เพราะมันมีอะไรจะให้ดู ไปถึงก็เจอไอ้เชลกับเพื่อนมันที่หน้าคุ้นๆ เพราะเคยเห็นด้วยกันหลายครั้ง นั่งอยู่บนรถ ผมไม่ตกใจอะไรมากมาย เพราะรู้อยู่แล้วว่ามันเรียนม.นี้ แต่ไม่คิดว่าคณะนี้ -*-
“ ไอ้แกรม! กูจะทำให้มึงรู้ตัว ว่ามึงชอบน้องเชล คอยดูดีๆ”
ว่าแล้วไอ้นายน์มันก็ให้น้องปีหนึ่งสลับที่กันหมด ให้หญิงคู่ชายประมาณเนี่ย ผมเห็นมีผู้หญิงคนหนึ่งเข้าไปนั่งกับเชลมัน แล้วก็พูดคุย หัวเราะต่อกระซิกกัน ทำอย่างกับว่าสนิทกันมาชาติเศษแล้ว เห็นแล้วแมร่งเจ็บใจ
เอ๊ะ! เจ็บใจ แล้วกูจะเจ็บทำหอยหลอดอะไร ในเมื่อไม่ได้เป็นอะไรกัน!
ซักพักมารถเคลื่อนออกไปไม่นาน เชลมันก็หลับ แต่...หัวมันไปพิงผู้หญิงคนนั้น
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!~
“ ไงล่ะมึง...หึงอ่ะดิ” ไอ้นายน์ครับ มันแสยะยิ้มให้ผม -*- โด่ไอ้อ่อน ใครเค้าจะหึงฟร่ะ ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย
“ หึงห่าอะดิ สัสนิ ”
ตอนนั้น ยอมรับครับว่ารู้สึกแปลกๆ เพียงแต่มันโคตรแปลก มันเหมือนเวลาที่ต่อแถวซื้อไอโฟนตั้งแต่เมื่อวานแล้วจู่ๆมีมาแทรก ประมาณนั้น == เพียงแต่มันรุนแรงกว่าเล็กน้อย เหมือนโดนตัดหน้ามากกว่า
ที่จริง...จะว่าหึงมันก็คงจะเกือบใช่ แต่ผมกับมันไม่ได้เป็นอะไรกัน...ใช้คำว่า ‘หวง’ มาจำกัดความของอารมณ์ผมในตอนนั้นจะดีกว่า
หรือไม่ว่าจะเป็นตอนที่ เชลมันมีเรื่องกับเทียร์ น้องในภาคของผม ผมก็อยู่ใกล้ๆบริเวณนั้นนั่นแหละ แต่ไอ้นายน์มันบอกว่า
“ ไม่ต้องหรอกมึง ถ้ามึงไปช่วยแสดงว่า มึงยอมรับแล้วอ่ะดิว่าชอบน้องมัน”
เท่านั้นแหละ กูเดินหนีไอ้นายน์เลย
แต่ใช่ว่าผมจะไม่คอยดูมันนะ ผมน่ะแอบไปมองดูมันทะเลาะกับไอ้เทียร์อยู่ห่างๆเพราะอะไรเหรอ ผมก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน เอาเป็นว่า ‘เป็นห่วง’ คงจะใกล้เคียงที่สุด จนกระทั่งไอ้โมกับไอ้เอก น้องในภาคอีกสองคนลากตัวมันกลับมาที่รับน้องของภาค ผมถึงได้เดินกลับไป
“ สัดโม มึงก็เห็นน้องแมร่งเชี่ย มึงยังจะห้ามกูทำไม! ”
ไอ้เทียร์มันคงโกรธน่าดู ผมเรียกให้ไอ้เอกมาเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง พอรู้ว่าเทียร์มันพยายามจะหาเรื่องฝ่ายนั้นก่อนเลยจัดการอบรมไปไปชุดใหญ่
“ ถ้ามึงเห็นน้องมันอีก ให้คุยดีๆ ห้ามมีเรื่องกัน ”
“ ครับเฮีย TOT ”
เทียร์มันก็คนดีครับ เชื่อฟังผมได้อีก ผมเห็นว่าจากนั้นมันก็เข้าไปคุยดีๆกับเชลมากขึ้นเวลาที่เจอกัน ดูเชลมันก็มีความสุขเล็กๆบ้างละมั้ง แล้วทำไมกูต้องคอยเป็นคนเบื้องด้วยว่ะ!
ค่ำวันนั้นมีงานรอบกองไฟกัน ผมไปนั่งใกล้ๆกันมันนั่นแหละ แต่ด้วยความหล่อ(?) มากมายมันเลยดึงดูดสาวๆทั้งหลายมารุมล้อมจนผมไม่ได้คุยกับมันเลย แต่ก็ดีที่มีคนมาไล่พวกเธอไปทำให้ตอนนั้นในวงเหลือแต่ผู้ชาย ก็เลยกินเหล้าเมากัน แล้วเชลมันก็โดนไอ้ห่าเทียร์ลวนลาม
ตอนนั้นเลยแหละครับ ที่ทำให้ผมยอมรับว่า ชอบมัน แล้วก็ หึงมันมากกกก!!!!!!!!!!!!!!!
ผมเข้าไปกระชากเชลออกแล้วประเคนหมัดให้ไอ้เทียร์ไปสองครั้ง ข้อหาเมาแล้วหื่น -*- เกลียดมัน! มานั่งไซร้คนที่ผมชอบงั้นเรอะ! ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำไง!!!
‘หึง’นะเว้ยจะบอกให้!!!
“ เฮียย>< ใช่เฮียแกรมจริงๆด้วย จำฝนได้มั้ยค่ะ ฝนถาปัตน่ะค่ะ ”
ในวันที่ฝนตกปอยๆ ผมกำลังนั่งจิบกาแฟที่คอฟฟี่ช็อปชื่อดังในห้าง มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาทักทาย ผมจำได้ราๆว่าเป็นเพื่อนกับเชล จึงพูดคุยต่อไปตามมารยาท จนไปๆมาๆราวกับว่า ผมกับฝนสนิทกันเร็วมาก เท่าที่ดูๆไปน้องฝนไม่ได้ชอบผมนะครับ (ดูจากอาการ) น้องแกแค่ปลื้มๆคนหล่อประมาณนั้น(ชมตัวเองว่าหล่อก็ว่าไปเหอะ)
“ อืม...งั้นเฮียไปก่อนนะน้องฝน จะไปซ้อมบาสกับเพื่อนต่อ”
ผมบอกลาเธอในที่สุด เพราะหลังจากฝนหยุดไปได้สักพักผมก็ต้องไปซ้อมบาสกับเพื่อนๆเพื่อจะแข่งในวันพรุ่งนี้ แต่แล้วผมก็คิดแผนอะไรดีๆออก
“ เฮียเล่นบาสเหรอค่ะ ที่ไหน อย่างไร เมื่อไร กับใคร ยังไงบ้าง ของเคลียร์ๆชัดๆเลยนะค่ะ ”
“ อ่อ พรุ่งนี้ โรงยิม แข่งกระชับมิตร ตอนเย็นๆ กับถาปัต ไม่มีอะไรมาก เคลียร์ยัง ”
“ อร๊ายย ฝนอยากไปเชียร์จัง แต่ดูบาสไม่เป็น ดูแต่คนเล่น กรี๊ด><”
“ ก็เอาเพื่อนผู้ชายไปด้วยซิ อย่าง... ‘เชล’ ไรงี้ ”
“ แน่นอนค่ะ!!!!!!! ฝนจะพาเชลไปด้วย แล้วเจอกันค่ะเฮีย”
ฮึฮึฮึฮึ.....
ปลาติดเบ็ด อยากจะบอกน้องฝนมากเลยว่า น้องเป็นคนที่ไม่ทันคนจริงๆ แต่ช่างเถอะ ยังไงๆ ผมก็อยากให้เชลมาดูผมแข่งพรุ่งนี้ ผมก็ไม่รู้นะว่าทำไมถึงอยากจะให้มันมาดูนัก เอาเป็นว่าคิดไม่ออก ช่างแมร่งมันไว้ก่อน
ถึงตอนที่แข่งจริงผมมองไปทางอัศจรรย์ถาปัตบ่อยๆแต่ก็ไม่เห็นเชลเลย ผมรู้สึกแปลกชอบกล ไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย
ผิดหวัง....... ผมสะกดคำว่าผิดหวังจนกลายเป็นคำอื่นไปแล้ว
เสียใจ....... เอ่อ...ก็มากอยู่
น้อยใจ....อันนี้บอกได้เลยว่ามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“ อะไรว่ะมึง เล่นเหมือนหมาป่วย ” ไอ้นายน์ปากหมาที่เข้ามากันผมไว้ เอ่ยขึ้นมา ผมสวนกลับไปแต่ตายังมาลูกบาสที่เคลื่นไหวผ่านมือคนโน่นทีคนนี้ที จนมันใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
“ ถ้ามึงหากำลังใจ ไม่เจอกูอยากให้มึง มองไปที่แถวที่สองนับจากบนอัศจรรย์ แล้วจะเจอ”
ผมก็ว่าง่าย มองไปตามมัน ปรากฏว่า เจอ... เชล..!! เชลจริงๆด้วย (ทำไมผมตาถั่วแบบนี้ว่ะ )
ลูกบาสเคลื่อนมาใกล้ผมมากขึ้น เพื่อนร่วมทีมร้องเรียกผม ผมกระแทกไอ้นายน์นิดหน่อยพอให้หลุดออกมาจากมัน จากก็ก็รับลูก เลี้ยงไปชู๊ด จากนั้นผมก็ชู๊ดเอาชู๊ดเอา จนคะแนนเริ่มนำ หน้าผมก็กลับมาระริกระรี๊ต่อ
ทั้งหมดก็เป็นเพราะ... ‘ กำลังใจจากมันทั้งนั้น ’
“ เล่นเจ๋งชิบไอ้แกรม ไมมึงคึกขนาดนั้นฟร่ะ ” 1ในทีมแซวมาแบบขำๆ
ตอนนี้พวกเรากำลังอาบน้ำบ้าง เปลี่ยนเสื้อผ้าบ้าง ทั้งวิศวะและถาปัต ที่นี่เราไม่มีบาสเพ้คนไม่แพ้นะครับ เอิ๊กๆๆ เลยเปลี่ยนเสื้อรวมกันหมดเลย
“ กำลังใจมันดีเว้ย!!!!! ”
“ ฮิ้วววววว~~ ”
พอไอ้นายน์พูดจบทุกคนในที่นี้ก็พร้อมใจ ฮิ้ววว สรรเสริญผมกันชุดใหญ่ ซึ่งผมก็ได้แต่ยิ้มอายรับ ก็มันจริงนี่หว่า ผมไม่รู้ว่าจะปฏิเสธไปทำไม ผมไม่ใช่ดาร เป็นแค่นายแบบมือสมัครเล่น(?) ทุกคนต่างสงสัยว่าผู้โชค(ร้าย) คนนั้นคือใคร ไอ้นายน์ปากหมาก็จัดการเล่าเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนจบให้พวกทโมนมันฟัง ผมก็ฟังด้วยนะ แต่พอไอ้นายน์เล่าแล้วผม......
เขินว่ะ (- _______- ;;)
“ กูขอแสดงความยินดีกับมึงด้วย มึงชอบน้องเชลอะไรนั้นหมดใจแล้ว ฮิ้ววววววววว”
ไอ้พวกทโมนทั้งหลายนำทีมด้วยไอ้นายน์และไอ้อ๋อง ตะโกนแซวเป็นระยะๆ
“ แต่ว่าน้องเชลถาปัตปี1นี่ ใช่คนที่วันนั้นไอ้ทัตไปขอเบอร์หรือเปล่า..”
“ !!!! ”
เกิดความงุนงงเกิดทุกตารางนิ้วในพื้นที่นี้ ต่างจับจ้องไปยัง ไอ้เมี่ยงปลา(ถาปัต) ที่พูดมาทำลายบรรยากาศความเขินของผม
“ ทัตไหนว่ะ?” <อ๋อง
“ ทัตภาคมึงแหละ วิดวะไฟฟ้า สายรหัสมึบงแหละ... ไอ้แกรม”
“ เฮ้ยยยยยยยยยยย!!! นรกแตกซิมึง! ” ไอ้อ๋องร้องขึ้นมาอย่างลืมตัวคนแรก
“ ทำไมว่ะ?” << แทบจะเป็นเสียงเดียวกัน
“ ถ้ามันชอบใครมันต้องได้นะเว้ยไอ้เด็กเวรเนี่ย”
“ ....”
“ ชิบหายแล้วไอ้แกรมล่ะ?” ใครสักคนร้องขึ้นมา
“ มึงต้องสู้นะไอ้แกรม ถึงจะเป็นสายรหัสเดียวกัน...แต่.มันมายุ่งกับว่าที่เพื่อนสะใภ้ของพวกกูเชียวนะ!!!”
“ ถ้ามึงไม่รู้จะเริ่มยังไงก็เอาหูมานี่เว้ย.. แล้วกูจะบอกแผนการรุก น้องเชลในมึงเอง” ไอ้เมี่ยงปลาเสนอความเห็นให้ผม ผมล่ะซึ้งในน้ำใจพวกมันจริงๆ แต่ไม่รับดีกว่าเพราะผมมีไอเดียของผมที่คิดไว้ซักพักแล้ว หรือจะพูดให้ถูกคือ... เมื่อกี้นี่เอง –
“ ซึ้งมากพวกแต่ไม่จำเป็นว่ะ”
“ .... ”
“ เพราะกูจะรุกด้วยวิธีของกู และกูจะ ‘รุกฆาต’ ด้วย!!”
หึหึหึหึ... ไอ้ทัต.. แม้ว่ามึงจะเป็นน้องที่ดี แต่บังอาจมายุ่งกับว่าที่ เมีย เฮียแกรมแล้ว อย่าหวังว่าจะได้แอ้มกันง่ายๆ .
ข้ามศพกูก่อนเหอะ!!!
-------------------------------
ภัสอยากจะบอกเหลือเกินว่า เน็ตกาก คอมช้า โน๊ตบุ๊คเสีย (มันช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่ เชี่ยจริงๆ) เมื่อก่อน ภัสใช้เน็ต TOT ค่ะ เเต่อยากเปลี่ยนมาใช้ 3BB เเทน ก็เลยเปลี่ยน จากนั้น คอมโดนไวรัส(จากคลิปเกย์ที่โหลดไว้เน็ต) ฟิคหายไปทั้งเรื่อง เสียใจสุดๆ ยังค่ะ... ยังไม่หมดเท่านั้น เพราะหลายวันก่อนโน่น กำลังเปิดคาราโอเกะร้องเพลง 'ความเชื่อ' ของพี่ตูน จู่ๆโน็ตบุ๊ค ก็.... ดับ! พรึ่บ! O_O!!!!!! ไปที่ศูนย์ช่างบอกว่า... 'เมนบอร์ดพัง' รอ2-3 เดือนกว่าจะมีอะไหล่ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่หมดค่ะ.. ไม่หมด ครูที่โรงเรียน(ครูประวัติศาสตร์ในงานเยอะที่สุด) สั่งการบ้านทีเเทบลมจับ นี่ก็เพิ่งผ่านการสอบเก็บคะเเนนหลายวิชา(มาก) เเละอยากบอกว่า ตอนที่นั่งสอบอยู่นั้น พอภัสสอบเสร็จ ก็มักจะเหม่อลอยคิดถึงเเฟนคลับ คนอ่าน ตลอดเลย รู้สุกผิดมากจริงๆที่ไม่ได้มาบอกไว้ก่อนว่าจะอัพช้าขนาดนี้ TT ยกโทษให้ภัสได้มั้ยค่ะ ><
เเล้วก็ตอนนี้การบ้านเยอะมากค่ะ เเล้วภัสก็มีเรียนพิเศษเพิ่มมากขึ้้น คือถ้าเป็น จันทร์-ศุกร์จะกลับบ้าน 17-17.30 น. เเต่วันจันทร์ พุธ พฤหัสบดี มีเรียนฟิสิกส์ต่อ เลิก 19.45 ส่วนเสาร์ ภัสเริ่มเรียนพิเศษ บ่าย1-3 (คิดว่าจะ)เรียนร้องเพลง(ไม่รู้จะเรียนทำเเพะอะไร ==) เเล้วก็ต่อด้วยภาษาอังกฤษ บ่าย3ครึ่งถึง 5โมงเย็น ส่วนวันอาทิตย์ภัสเรียนไบโอตั้งเเต่ 7.30น. ต่อด้วย เคมีตอน10.10 น. เเล้วก็ไปเรียนคณิตต่อตอน บ่าย1-บ่าย3 เเละภาษาอังกฤษเวลาเดิม พอ6โมงก็คงจะได้กลับบ้านมาอัพ ในช่วง 6 โมงวันเสาร์อาทิตย์นั้นเเหละค่ะ
ความคิดเห็น