- - - - - - -- - -

ลำดับตอนที่ #5 : - ตอนที่3 แต่งงานในวันคริสมาสต์? และ การปรากฏตัวครั้งแรกของคิม จุนซู!!!

แอบเนียนนะ...อาจารย์น่ะ~

ช.ย.ฮ : ขาวๆเนียน ><

ตอนที่3 แต่งงานในวันคริสมาสต์?

และ การปรากฏตัวครั้งแรกของคิม จุนซู!!!

          “ อาจารย์ฟังไม่ผิดหรอกครับ ผมรักคิม จุนซู...ตั้งแต่แรกเห็น  และผมก็ต้องการเขา “ ร่างสูงยอมสารภาพสิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจออกไปจนหมด ทำเอาร่างสูงที่ได้ฟังต้องถึงกับอึ้งอย่างบอกไม่ถูกกันเลยทีเดียว

          “ นี่นาย!!! “

          “ ผมจะให้เวลาอาจารย์ไปคิดสักระยะหนึ่ง แล้วผมจะมาเอาคำตอบนะครับ “ ร่างสูงยกยิ้มเจ้าเล่ห์ราวกับผู้ชนะให้อาจารย์ของตน ก่อนจะเดินจากไป

          ‘ซวยแล้ว...ชอง ยุนโฮ’

          …

          วันรุ่งขึ้น

          วันนี้อาจารย์ยุนโฮนัดผมให้มาช่วยงานครับ ผมเลยมารออาจารย์ตั้งแต่เช้าตรู่ อันที่จริงมันก็ไม่ได้เช้ามากหรอกนะครับ...แค่ประมาณเกือบบ่ายก็เท่านั้นเอง

          แต่อย่างว่า...นี่ขนาดเกือบบ่ายแล้ว ผมยังไม่เห็นแม้แต่สิ่งมีชีวิตสักอย่างอยู่ในโรงเรียนเลย ชักกลัวๆแล้วสิ ทั้งบรรยากาศมันพาไป ทั้งไม่มีคน ถ้าอยู่กันสองต่อสอง...คงเข้าที

          “ ไม่ได้ๆ! นี่เรากำลังคิดอะไรบ้าๆวะเนี่ย “ ผมรีบสะบัดหัวตนเองอย่างเร็ว เพื่อไล่ไอ้ความคิดอันฟุ้งซ่านของผมออกไป อย่าให้มีเหลือแม้แต่นิดเชียวล่ะ ฟ้าผ่าตายกันพอดี

          ผมยืนทำใจอยู่หน้าโรงเรียนสักพัก ก่อนจะตัดสินใจรวบรวมความกล้าเดินเข้าไป บรรยากาศในโรงเรียนตอนไม่มีใครอยู่นั้น ช่างดูผิดกับวันปกติมาก ผมรู้สึกได้ถึงความเสียวแปลกๆ ไม่ได้เสียวที่จะเจอผีนะครับ แต่เสียวที่ว่านั้นก็คือ...

          “ คิม แจจุง! “ ผมถึงกับสะดุ้งทันทีเมื่อได้ยินเสียงทุ้มของใครบางคนเรียกชื่อของผม อาจารย์ยุนโฮนี่เอง

          “ เอ่อ...ทำไมอาจารย์ถึงมาช้าจังอ่าครับ? “ ผมตัดสินใจถามอาจารย์ยุนโฮออกไป ร่างสูงหันมามองผมเล็กน้อย ก่อนจะตอบสิ่งที่ค้างคาอยู่

          “ ที่อาจารย์มาช้าก็เพราะกลัวว่าคนบางคนจะกลัวจนไม่กล้ามาน่ะ “ เมื่อได้ฟังดังนั้น ผมจึงรีบหันไปส่งสายตาพิฆาตใส่อาจารย์ยุนโฮทันที

          “ กลัวอะไรหรอครับ? เกิดมาผมยังไม่เคยกลัวอะไรเลย!~ “ ว่าเสร็จผมก็เขย่งเท้าขึ้น เพื่อหวังว่าอย่างน้อยจะสูงเทียบเท่าอาจารย์ได้สักนิดก็ยังดี แต่ผมคิดผิดแฮะ...อาจารย์ยุนโฮดูกว่าผมเยอะเลยอ่า

          “ เขย่งได้แค่นี้อย่าเขย่งเลย...เพราะมันไม่ได้แตกต่างจากเดิมสักนิด “ ร่างสูงฉีกยิ้มบางๆทันทีเมื่อแกล้งคนร่างบางได้สำเร็จ   ฮึ้ย! ไอ้อาจารย์หมีโย่งเอ้ย! คอยดูนะ ถ้าผมสูงกว่าอาจารย์เมื่อไหร่ล่ะก็...

          “ ก็อาจารย์สูงนี่ครับ อาจารย์ก็พูดได้ “

          “ ฮ่าๆๆ อาจารย์แค่ล้อเล่นเฉยๆ อย่าจริงจังมากนักสิ...เข้าไปข้างในกันเถอะ “ ว่าเสร็จร่างสูงก็เดินนำผมเข้าไปข้างใน ผมแยกเขี้ยวใส่อาจารย์ยุนโฮเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามเข้าไปแต่โดยดี

          …

          ณ อาคารชั้น A

          “ นายมารออาจารย์นานหรือยัง? “

          “ เพิ่งมาน่ะครับ “ ผมตอบไปตามความจริง

          “ อาจารย์ต้องขอโทษจริงๆนะที่มาช้า พอดีรถมันติดน่ะ “

          “ ไม่เป็นไรหรอกครับอาจารย์  ว่าแต่...อาจารย์มีอะไรจะให้ผมช่วยหรอครับ “ ผมเริ่มเข้าเรื่องอย่างรวดเร็ว

           “ อาจารย์ว่าจะให้เราช่วยจัดบอร์ดช่วยอาจารย์หน่อยน่ะ ไม่ลำบากไปใช่มั้ย “ ผมส่ายหัวรัวราวกับว่ามันไม่ใช่งานยากอะไรสำหรับผม

           “ จะจัดกันแค่สองคนหรอครับ? “

           “ จะเรียกเพื่อนเรามาช่วยก็ได้...แต่เขาจะมาช่วยหรือปล่าวอาจารย์ไม่รู้ด้วยนะ “

          “ งั้นผมขอโทรหาเพื่อนของผมสักครู่นะครับ “ อาจารย์ยุนโฮพนักหน้าเล็กน้อยเชิงเป็นการอนุญาติ

          ผมเดินออกมาหน้าอาคารก่อนจะต่อสายหาเพื่อนสุดที่รัก ปาร์ค ยูชอนนั่นเอง  ผมหวังว่ามันจะแวะมาช่วยผมบ้างนะ

          ‘เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ค่ะ’ ไอ้เพื่อนเฮงซวย!  ไม่เป็นไรผมยังมีเพื่อนสุดที่รักอีกหนึ่งคน ชิม ชางมินนั่นเอง

          ‘อันยองฮาเซโย...’

          ‘ไอ้ชางมิน เอ็งพอจะมีเวลาว่างมาช่วยข้าจัดบอร์ดมั้ยวะ?’

          ‘ขอโทษทีว่ะ เมื่อวานข้าลืมบอกเอ็งไป ว่าวันนี้ข้าจะต้องไปเรียนพิเศษ ข้าคงไปช่วยเอ็งไม่ได้หรอก’

          ‘เออ ไม่เป็นไรหรอก งั้นแค่นี้แล้วกัน’

          ‘เออๆ บาย’

          ตึ๊ด!

          ไม่มีใครว่างมาช่วยผมสักคน ไอ้ยูชอนก็ปิดเครื่อง ไอ้ชางมินก็ติดเรียนพิเศษ งั้นผมก็คงต้องช่วยงานอาจารย์ยุนโฮแค่เพียงลำพังสินะ เฮ้อ~

          ผมตัดสินใจเข้าไปในอาคารเพื่อจะไปช่วยอาจารย์ยุนโฮจัดบอร์ดให้เสร็จ ซึ่งบอร์ดที่ว่านั้นก็คือ

บอร์ดวันคริสมาสต์นั่นเองครับ นี่มันก็ใกล้วันคริสมาสต์แล้วด้วย ส่วนผมเองก็เพิ่งจะนึกออก ถ้าไม่มาจัดบอร์ดช่วยอาจารย์ยุนโฮก็คงจะลืมไปอีกนาน

          “ มีใครจะมาช่วยบ้างมั้ยล่ะ? “

          “ ไม่มีเลยครับ ปาร์ค ยูชอนปิดเครื่อง ชิม ชางมินไปเรียนพิเศษ “

          “ งั้นคงต้องเหนื่อยหน่อยนะ...คิม แจจุง “ ว่าเสร็จร่างสูงก็ลงมือจัดบอร์ดทันที ทิ้งไว้เพียงแต่ความสงสัย ที่กำลังค้างคาอยู่ในหัวของร่างบาง  ‘งั้นคงต้องเหนื่อยหน่อยนะ’ แค่จัดบอร์ด...มันจะเหนื่อยขนาดนั้นเชียวหรอ?

          ผมลงมือช่วยอาจารย์ยุนโฮตัดกระดาษรูปต้นคริสต์มาสอย่างประณีตที่สุดเท่าที่จะประณีตได้ ผมเป็นผู้ชายนะครับ แต่ดันใช้ผมให้มาทำงานเทือกนี้ราวกับว่าผมเป็นผู้หญิง!

          ‘Marry Christmas’

          “ นายแน่ใจแล้วหรอ ว่านายเขียนถูกแล้วน่ะ “

          “ มันมีคำไหนที่ผิดหรอครับ? “ ผมชักสีหน้าสงสัยขึ้น ในเมื่อร่างสูงบอกว่าคำที่ผมเขียนนั้น ผิด?

          ‘Merry Christmas’

          “ เขียนแบบนี้ต่างหากล่ะ ถึงจะถูก “ ผมถึงกับต้องถึงบางอ้อเลยทันที ก็ผมดันไปเปลี่ยนตัว e เป็นตัว a น่ะสิครับ ก็แหม...ผมก็ไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้นนี่ครับ แล้วยิ่งเป็นภาษาอังกฤษด้วยล่ะก็ ขอ Say No~อย่างเดียวเลยล่ะครับงานนี้

          “ นายรู้มั้ยคำว่า Marry น่ะ มันแปลว่าอะไร “ ผมส่ายหัวอย่างรวดเร็ว ขนาดอาจารย์ยังไม่รู้ แล้วผมจะไปรู้ได้ไงล่ะครับ

         “ มันแปลว่า แต่งงาน ซึ่งความหมายนี้ อาจารย์ว่า...มันเหมาะสำหรับคนที่เป็นแฟนกันมากกว่านะ “ ผมถึงกับต้องค้างไปเลยทันทีเมื่อได้ฟังอาจารย์ยุนโฮพูดจบ จะว่าไปผมทั้งอึ้ง ทั้งช็อกเลยล่ะครับ งั้นคำว่า

Marry Christmas ก็แปลว่า แต่งงานในวันคริสมาสต์น่ะสิ! นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย!!!

          “ หึหึ ถ้าอาจารย์เป็นผู้หญิง อาจารย์ก็คงจะนึกว่านายแกล้งเขียนผิดเพื่อจะสารภาพรักขอแต่งงานกับอาจารย์ไปแล้วซะอีกนะ แต่จะทำยังไงได้ล่ะ เราเป็นผู้ชายเหมือนกัน จะชอบกันได้ยังไง จริงมั้ย? “ นั่นสิ อาจารย์ยุนโฮกับเราเป็นผู้ชายเหมือนกัน แล้วอาจารย์ยุนโฮ จะชอบเราได้ยังไง?  แล้วที่ผ่านมาล่ะ เขาเรียกว่าอะไรกันนะ?

         “ นั่นสินะครับ ผู้ชายเหมือนกัน จะไปชอบกันได้ยังไง “ ทำไมนะ เวลาผมพูดถึงประโยคเทือกนี้ออกมา ก้อนเนื้อในอกมันถึงได้เจ็บแปลบขึ้นมาแปลกๆ มันอาจจะทำงานหนักจนเกินไป...หรือมีใครสักคนกำลังทำให้มันเจ็บก็เป็นได้

         “ คิม แจจุง เป็นอะไรหรือปล่าว เหม่อเชียว “ รู้ตัวอีกทีก็รู้สึกได้ถึงใบหน้าคมที่กำลังอยู่ในแนวประชิดกับใบหน้าหวานเสียแล้ว ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรวบรวมสติตอบร่างสูงไป

         “ ปะ...ปล่าวครับ “

         “ ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว อาจารย์ว่าเราพอกันแค่นี้เถอะ เอาไว้พรุ่งนี้เดี๋ยวอาจารย์จะเรียกให้เด็กมาจัดการตรงนี้ต่อ “ ผมพยักหน้าเป็นการเข้าใจเล็กน้อย ก่อนจะเดินจากร่างสูงไป แต่ก็ดันมีเสียงทุ้มเรียกผมเข้าให้เสียก่อน

         “ นายจะเดินกลับหรือไงคิม แจจุง “ นั่นสิ ผมจะเดินกลับจริงๆงั้นหรือ?  ผมคงลืมบอกไปว่าตอนมาผมมาแท็กซี่  งั้นตอนกลับผมก็ต้องกลับแท็กซี่ได้สิ จะไปยากอะไร

          “ ผมกลับแท็กซี่ครับอาจารย์ “

          “ คิม แจจุง นายเคยได้ยินเรื่อง ไปไหน...ไปด้วยกัน หรือปล่าว “ ผมส่ายหัวรัว ไปไหน...ไปด้วยกันงั้นหรอ?

          “ ก็ที่เขาออกมาประกาศว่า ถ้าเกิดเราจะไปเส้นทางเดียวกันกับคนรู้จัก เพื่อนสนิท หรือลูกศิษย์ ก็ให้นั่งรถไปด้วยกัน ดีกว่าไปขึ้นแท็กซี่หรือรถเมล์ให้เปลืองตังค์เสียปล่าวๆ “ ผมถึงกับต้องถึงบางอ้ออีกเป็นรอบที่ร้อยของวัน ว่าแต่...บ้านอาจารย์ยุนโฮอยู่ทางเดียวกับผมหรอกหรอ?

          “ ถ้าเข้าใจแบบนี้แล้ว ยังอยากจะขึ้นแท็กซี่อยู่มั้ยล่ะ? “

          “ ไม่แล้วล่ะครับ แห่ะๆ “ ผมยิ้มแหยๆให้ผู้เป็นอาจารย์อย่างเขินอาย ผมแค่จะกลับแท็กซี่เอง ดันโดนจัดซะชุดใหญ่เลย~

          “ แล้วอีกอย่างนะ แท็กซี่เดี๋ยวนี้น่ะ มันไม่ปลอดภัยเหมือนแต่ก่อนแล้วนะ ถ้าเกิดมันปล้นหรือจี้มาล่ะก็ นายจะซวยนะคิม แจจุง “

          “ เข้าใจแล้วล่ะครับอาจารย์ยุนโฮ “

          “ แล้วก็...อาจารย์ได้ข่าวว่าแท็กซี่เดี๋ยวนี้มันชอบจับลูกค้า ปลํ้า แบบไม่เลือกหน้า...แล้วก็ไม่เลือกเพศด้วยนะ “ ผมถึงกับช็อกเลยทันทีเมื่อเจอประโยคสุดท้ายเข้าไป ข่มขืน...แบบไม่เลือกเพศอย่างนั้นหรอ?  คงไม่หรอกมั้ง ก็เราเป็นผู้ชายเหมือนกันนี่น่า

          “ ผมว่าอย่างสุดท้าย เขาคงอาจจะต้องเลือกบ้างแล้วล่ะครับ “

         “ แต่ถ้าเป็นอาจารย์นะ ถ้าเกิดมีลูกค้าที่เป็นผู้ชาย แต่หน้าตาหวานๆเหมือนผู้หญิง ขาวๆหุ่นบางๆหน่อยล่ะก็...เสร็จหมดแหล่ะ “ ว่าเสร็จอาจารย์ยุนโฮก็แสยะยิ้มหื่นออกมา ผมมองไม่ผิดแน่ๆ อาจารย์ต้องยุนโฮต้องกำลังคิดเรื่องแบบว่า...อยู่แน่ๆเลย ไม่ได้ๆขืนอยู่ตรงนี้นานๆ ผมคงมีแนวโน้มว่าจะเสียตัวสูงเป็นแน่!

         “ เอ่อ ผมว่าผมไม่รบกวนอาจารย์ดีกว่าครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ! “ ว่าเสร็จผมก็รีบเร่งฝีเท้าให้ออกจากจุดนี้ให้ไวที่สุด แต่ก็ดันมีเสียงทุ้มเรียกเข้าไว้เสียก่อนอีกเช่นเดิม

         “ โชคดีระวังถูกปลํ้าก็แล้วกันนะ คิม แจจุง “ ร่างสูงอดที่จะอมยิ้มน้อยๆให้กับความโก๊ะๆเปิ่นๆของร่างบางไม่ได้

          ‘ผู้ชายอะไร...น่ารักชะมัด’

          ...

          และแล้ว...วันที่ผมรอคอยก็ได้มาถึง วันที่ผมจะต้องเข้ามาเรียนในโรงเรียนที่พี่ของผมเป็นอาจารย์ประจำชั้น  และนี้ก็คือห้องที่ผมจะต้องเรียน  ซึ่งบรรยากาศในห้องนี้นั้น...ช่างดูสงบสุขเสียจริงๆ

          เด็กนักเรียนจำนวนหนึ่งกำลังวิ่งไล่กันอย่างราวกับจะให้ตายกันไปข้าง บ้างก็สนทนากับเพื่อนข้างๆของตนอย่างสนุกสนาน บ้างก็เอาขนมขึ้นมากินในห้อง บ้างก็พับจรวดแล้วก็ปาไปเรื่อย...

          จึก!

          “ เฮ้ย! โทษทีนะเว้ยไอ้น้อง พอดีมันหลุดมือน่ะ “ ร่างสูงเจ้าของจรวดหันมาส่งยิ้มกวนๆให้ผม ก่อนจะหันไปสนใจจรวดในมือมันต่อ  หนอย~ไอ้เถิก  เอ็งไม่รู้ซะแล้ว ว่าข้าเป็นใคร!

          “ ไม่เป็นไรหรอก “ ผมตอบเสียงแผ่วเบาไปอย่างช่วยไม่ได้ ดูท่าถ้าผมหาเรื่องเด็กในห้องนี้ มีหวังพี่ยุนโฮคงได้ฉีกผมเป็นชิ้นๆแน่

          “ นี่ใช่...ห้องอาจารย์ยุนโฮหรือปล่าว “ ผมตัดสินใจถามไอ้หัวเถิกนั่นต่อ และสิ่งที่ได้รับตอบกลับมานั้น ก็แทบทำให้ผมอยากจะฝากรอยชํ้าสักรอยสองรอยไว้บนหน้าหล่อๆของมัน

          “ ไม่ใช่มั้ง “ ฮึ้ย! ผมชักทนไอ้เถิกนี่ไม่ไหวแล้วนะ! ไหนจะปาจรวดมาโดนหัวผม ไหนจะพูดกวนประสาทผม มันจะมากเกินไปแล้วนะเว้ย!

          “ เฮ้ย! อาจารย์ยุนโฮมาแล้ว! “ เมื่อได้ยินดังนั้น ไอ้หัวเถิกถึงกับเบิกตากว้างก่อนจะปาจรวดนับสิบของมันลงถังขยะ  ก่อนจะวิ่งหายไปกับสายลม ที่งี้นะ...หายไวเชียว

          แต่เอ้ะ!เมื่อกี้ผมได้ยินร่างสูงคนหนึ่งที่คิดว่าน่าจะเป็นหัวหน้าห้องตะโกนบอกอยู่นิว่าพี่ยุนโฮกำลังมา ดีล่ะ ผมจะได้ฟ้องเกี่ยวกับพฤติกรรมของไอ้เถิกให้หมด คราวนี้แหล่ะ เอ็งไม่รอดแน่!

          “ อ้าว! จุนซูมาแล้วหรอ “ รู้ตัวอีกทีพี่ยุนโฮก็เข้ามาทักผมเสียแล้ว ร่างบางฉีกยิ้มกว้างให้ผู้เป็นพี่ตามอิมเมจ คิม จุนซู

          “ เข้าไปในห้องกันเถอะ “ ว่าเสร็จร่างสูงก็เดินนำเข้าไป ผมจึงเดินตามเข้าไปแต่โดยดี

          ครืด~

          “ นักเรียนทำความเคารพ “

          “ อันยองครับ/อันยองค่ะ “

          “ อืม นั่งลงได้ “ ว่าเสร็จนักเรียนทั้งหลายก็นั่งลงตามคำสั่งของพี่ยุนโฮ ดูไปดูมา พี่ยุนโฮก็ดูมีอิทธิพลดีเนอะ พอเข้ามาปุ๊ปนักเรียนพวกนี้ก็เงียบ แหม๋ เท่ห์จริงพี่ชายเรา

          “ เอาล่ะ นักเรียนจำเรื่องที่อาจารย์พูดในวันก่อนได้มั้ย...ว่าจะมีนักเรียนใหม่เข้ามาเรียนกับเราด้วย “

          “ จำได้ครับ/จำได้ค่ะ “

          “ ดีมาก นี่คิม จุนซู เขาจะเข้ามาเรียนกับพวกเราด้วยนะ แนะนำตัวหน่อยสิคิม จุนซู “

          “ อันยองครับ ผมคิม จุนซูนะครับ เป็นน้องของพี่ยุนโฮ ยังไงก็ขอฝากตัวด้วยนะครับ “ ผมฉีกยิ้มกว้างเมื่อแนะนำตัวเสร็จ

          แปะๆๆๆ

          นักเรียนทั้งหลายต่างปรบมือเสียงดังก้อง ราวกับว่าผมเป็นผู้วิเศษที่หล่นลงมาจากฟ้า เว้นแต่คนคนเดียว...ไอ้เถิกนั่นเอง แทนที่มันจะปรบมือให้ผม แต่มันกลับส่งยิ้มหวานเยิ้มมาให้ผมแทน  นึกว่าหล่อหรือไงวะ ไอ้หน้าผากกว้างเอ้ย!

          “ จุนซู นายไปนั่งหน้าปาร์ค ยูชอนนะ...ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ “ ผมถึงกับต้องสะดุ้งทันทีเมื่อสิ่งที่พี่ยุนโฮกำลังกระซิบบอกผมนั้นก็คือ ให้ผมไปนั่งหน้าไอ้หัวเถิกนั่น  พี่รู้มั้ยครับ ว่าการที่พี่ยัดเยียดให้ผมไปนั่งหน้าไอ้หัวเถิกนั่น เท่ากับเป็นการผลักผมตกนรกทั้งเป็นเลยนะครับพี่!

          “ อ่า...ครับ “ ในที่สุดผมก็ต้องยอมไปนั่งหน้าไอ้หัวเถิกนั่นแต่โดยดี เอาวะ เดี๋ยวอีกหน่อยก็ค่อยย้ายไปนั่งที่อื่นก็ได้ มันจะไปยากอะไร

          ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินไปยังโต๊ะของผมอย่างช่วยไม่ได้ ทำไงได้ล่ะครับ ชาตินี้ผมทำบุญมาน้อย เลยต้องมานั่งหน้าไอ้เจ้าเถิกนี่

          “ c’mon…Baby “ ร่างสูงควักมือเรียกผมใหญ่ ราวกับว่าได้รู้จักกันมานานนับชาติเศษได้ ถ้าไม่ติดว่าพี่ยุนโฮเป็นอาจารย์ชั้นประจำห้องนี้นะ ผมได้ปล่อยหมัดชกไอ้เจ้าเถิกนี่สักสองสามหมัดเป็นแน่!

-

ทักทายแฟนคลับยุนแจทุกท่านค่า ^^ ไรท์เตอร์แวะมาอัพให้ตามสัญญาแล้วเน้อ ช้าหน่อย ได้โปรดอย่าว่ากัน ฮ่าๆๆๆ

สำหรับหลายคนที่อยากให้คู่ยูซูออกมาแบบเต็มรูปแบบนั้น ก็ต้องติดตามตอนต่อๆไปนะคะ อันนี้แค่เอามาเรียกนํ้าจิ้มกันเฉยๆ

*สำหรับในตอนนี้ถ้าเกิดพาดพิงถึงใครยังไง ก็ขออภัยด้วยนะคะ (แต่งเพื่อความบันเทิงเท่านั้น)


ใครไม่แอดแฟนคลับ คิมแจงับคอ(?)