- - - - - - -- - -

ลำดับตอนที่ #37 : - SF YunJae ผู้ชายที่ขโมย(จูบ)แรกของผมไป!?! End 100% + Bonus!!!

ขอบคุณรูปจากสยามโซนค่า >3

ณ ร้านเสริมความงานย่านกรุงโซล…

“วันนี้จะมาเสริมส่วนไหนอีกล่ะจ๊ะสองสาว หน้าอก ขา สะโพก หรือ...”

“ฉันสองคนไม่ได้จะมาเสริมเองหรอกจ้ะ ฉันมาให้เจ้ช่วยเสริมให้แม่นี่ต่างหาก...” มือบางกวักมือเรียกร่างบางที่ครึ่งหลับครึ่งตื่นให้ลุกขึ้นมาหา

“มะ...มีอะไรก็ว่ามา รีบๆด้วยล่ะ ฉันจะกลับไปนอนต่อ…” ชายหนุ่มร่างบางเปิดปากหาวกว้างพลางบิดขี้เกียจแก้ง่วงยกใหญ่

“นี่น่ะเหรอคนที่จะมาให้ฉันช่วย...ไม่เลวเหมือนกันนะนี่” หญิงสาววัยกลางคนพยักหน้าให้ทั้งสองสาวอย่างรู้กัน ก่อนจะจับร่างบางหมุนไปหมุนมาเช็คความเรียบร้อย

“งั้นก็ช่วยจัดการให้ทีนะเจ้ เดี๋ยวอีกประมาณสักสามชั่วโมงพวกหนูมารับ”

“จัดไปจ๊ะ!”

“สะ...สามชั่วโมง? สามชั่วโมงอะไรน่ะ อั้ก!!! ผลั๊วะ!!!”

…

3ชั่วโมงผ่านไป...

“อือ...”

“อ้าว! ตื่นแล้วเหรออีหนู กว่าจะตื่นนะยะ..”

“คะ...ครับ อีหนู?”

“อ้าว ก็ใช่นะสิยะ! ได้ข่าวว่าพออกหักแล้วก็ผลันแปรอยากไปเป็นทอมด้วยหรือไง...มันไม่ดีหรอกนะนังหนู เสียดายความสวย...”

“แต่ว่า คะ...คือผม...”

“เอาเถอะ...ถึงผมเธอจะสั้นไปหน่อย แต่โครงหน้าสวยใช้ได้เลยนะยะ...อีกอย่างฉันก็ช่วยจัดแจงทรงผมใหม่ให้แล้วล่ะ...ลองส่องกระจกดูสิ”

“จะ...จัดทรงผม...อะ จ๊ากกกกกกกกกก!!!!!!”

…

“แจจุงใส่ชุดนี้หน่อยนะ มันสวยมากเลยน...”

“แจจุงจ๋า~ใส่ชุดนี้ก็ได้นะ รับรองเธอต้องสวยมากกว่ายัยพวกผู้หญิงทุกคนบ...”

“บอกว่าไม่ไงเล่า!”

“โถ่แจจุง มันเป็นทางเดียวนะ ที่จะทำให้คุณยุนโฮ...หันมาชอบเธอ” แต่ถ้าแลกกับการแต่งเป็นหญิงแล้วล่ะก็

คนแมนๆอย่างผมไม่มีทางยอมเด็ดขาด!

“ไม่ดีกว่าจียอน ซึงฮยอน...ขอบคุณมากนะสำหรับความหวังดี...” ที่หวังดีแบบผิดเพศ ผิดมนุษย์ไปหน่อยก็ตามเถอะ

“แจจุง ถ้าเธอไม่ยอมใส่ชุดนี้แล้วล่ะก็...ฉันจะโทรไปรายงานคุณยุนโฮว่าเธอมารอเขาตั้งแต่เช้ายันเย็น แล้วเธอก็...”

“ซึงฮยอน!”

“ใช่แล้ว เอาสิแจจุง จะลองเสี่ยงไหมล่ะ...เพื่อรักครั้งสุดท้ายของเธอ” จียอนส่งยิ้มให้ผมก่อนจะยื่นชุดให้

เพื่อรัก...ครั้งสุดท้ายงั้นเหรอ...

เอาวะ!

ลองดูสักตั้งก็ไม่น่าจะเสียหายนี่!!!

...35%

ก๊อกๆ

“ใครน่ะ”

ก๊อกๆ

“ฉันถามว่าใคร”

ก๊อกๆๆ

“โถ่เว้ย! ถ้าออกไปแล้วฉันเจอแกล่ะก็...”

“อาหารเย็นมาเสิร์ฟ...จะ...เจ้าครับ...”

“แจจุง!!!”

“ทำไมเหรอครับ...คุณชอง ยุนโฮ?” ร่างบางเอียงคอถามเล็กน้อย ก่อนจะส่งยิ้มน่ารักไปให้ร่างสูงที่กำลังทำหน้าเหวอให้อยู่

“เอ่อ...คุณ...สวยมากเลย…นะครับ” ร่างสูงส่งยิ้มแก้เก้อให้พลางเกาหัวตัวเองแกรกๆ

“ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับ คุณจะว่าอะไรผมมั้ย...ถ้าผมอยากจะลองเข้าไปนั่งในห้องคุณ...” ชายหนุ่ม(ในร่างหญิงสาว)ส่งยิ้มหวานให้อย่างเก้อๆเขินๆ ทำเอาร่างสูงยิ่งอึ้งไปใหญ่กับท่าทีของร่างบางที่เจอกันในครั้งแรกกับตอนนี้...

มันดูเปลี่ยนไปแบบคนละคนกันเลยทีเดียว...

“คุณชอง ยุนโฮครับ คุณ...”

“อ่ะ...อ๋อ อะ...เอาอาหารเย็นมาให้ใช่ไหม งั้นชะ...เชิญครับ...”

“ขอบคุณครับ”

...

ตอนนี้ผมได้เข้ามาในห้องของคุณยุนโฮแล้วครับ ขอบอกว่าบรรยากาศตอนนี้เงียบมากๆเลยล่ะ...เขานั่งทำงานอยู่ทางด้านนั้น ส่วนผมนั่งจิบชาอุ่นๆพร้อมกับดูซีรี่เกาหลีไปพลางๆ

ดูแล้วมันไม่แฟร์เลยสักนิด...

ผมอุตส่าห์แต่งตัวมาเสียขนาดนี้ ทำผม ต่อผม ทำสีผมใหม่เสียขนาดนี้...

แต่เขากลับทำเป็นอ้างว่างานยุ่ง ขอตัวไปทำงาน เนี่ยนะ!!!

“ดูงานยุ่งจังนะครับคุณยุนโฮ” ผมแกล้งถามเขา เขาเงยหน้าจากกองเอกสารนับสิบก่อนจะหันมาตอบผมด้วยท่าทางที่ดูไม่เหนื่อยเลยสักนิด

“ครับ งานของคุณพ่อน่ะครับ” เขายิ้มบางๆให้ผม ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ

อุตส่าห์แบกหน้ามาง้อถึงที่

แต่เจ้าตัวกลับเห็นงานสำคัญกว่าผม

มันใช้ได้ที่ไหนกันล่ะ!

“จริงสินะครับ ไหนๆคุณก็ต้องสานงานต่อจากของคุณพ่อของคุณในไม่ช้านี้แล้ว...ดีจังเลยนะครับ”

“เหอะๆ ไม่หรอกครับ ผมทำงานด้านพวกนี้ไม่เก่งนักหรอก เห็นทีงานมันคงจะออกมาห่วยเสียเปล่าๆ”

“ห่วยเหรอครับ? ผมว่าไม่หรอกนะ อ้อ! ไหนๆก็มาถึงที่แล้ว ขอดูสักหน่อยคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับ” ผมถือวิสาสะวางชาที่พึ่งจิบไปได้สองสามคำลงก่อนจะเดินตรงไปยังร่างสูงกับกองเอกสารนับสิบอยู่ เขาสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ยังยิ้มสู้เสืออย่างผมอยู่

“ปะ...เป็นไงบ้างครับ?” เขาถามออกมาด้วยท่าทางเก้อๆเขินๆ ผมยิ้มหวานให้เขาก่อนจะพยักหน้าให้

“ค่อนข้างใช้ได้เลยล่ะครับ...การสรุปงานถือว่าโอเค แต่ถ้าปรับปรุงเรื่องลายมืออีกนิดหน่อยผมว่าจะดีเลยล่ะครับ” ผมไม่ได้ว่าลายมือเขาไม่สวยนะครับ

แต่ผมแค่ไม่มีข้อจะติเขาเลยสักนิดเลยต่างหาก

เลยแกล้งติเรื่องลายมือไปเสียเลย

“ขอบคุณมากนะครับ ผมจะนำไปปรับปรุงแน่นอนครับ” เขายิ้มให้ผมอีกครั้งก่อนจะก้มหน้าลงทำงานต่อ

สนใจแต่งาน

ระวังเถอะ

ถ้ามีคนคาบผมไปกินเมื่อไหร่ล่ะก็...

คุณจะเสียใจ!!!

“คุณยุนโฮรู้มั้ยครับ...ว่าผมมาหาคุณเพื่ออะไร” ผมเริ่มเข้าประเด็นหลักโดยทันที

“จะมารับงานไปให้คุณพ่อใช่ไหมครับ...นี่ครับ” เขายื่นแฟ้มเอกสารจำนวนหนึ่งมาให้ผม

ไอ้ให้มารับเอกสารมันก็อาจจะใช่

แต่มันไม่ใช่ประเด็นหลักนี่น่ะสิ

“คุณคิดว่าวันนี้ผมเป็นยังไงบ้างครับ” เอาฟะ ลองถามคำถามกำกวมประเภทนี้ดูบ้างก็ดีเหมือนกัน

อารมณ์นิ่งๆนั่นจะได้แตกสลายอย่างไม่เป็นชิ้นดีบ้าง!

“กะ...ก็...ก็โอเค ดีนะครับ” โอเคงั้นเหรอ...หึ

ไม่หรอกมั้ง

มันกำลังจะทำให้คุณหื่นตายเสียมากกว่านะ

“เหรอครับ...เสียดายจัง ผมอุตส่าห์ใส่ชุดรัดติ้วปานนี้ โชว์ขาอ่อนเสียขนาดนี้...คุณยังไม่สนใจอีก คุณนี่สุดยอดมากเลยนะครับ” ผมเผยความต้องการเป็นนัยออกไป ก่อนจะเริ่มใช้มือเรียวบางลูบไล้บริเวณแผงอกกว้างที่มีเสื้อเชิร์ตตัวบางปิดบังไว้อยู่

แค่ใช้แรงกระชากสักทีสองที

มันก็คงจะขาดสินะ...

“เอ่อ...คุณแจจุงครับ ผม...”

“ผมแค่อยากจะมาขอโทษคุณสำหรับเรื่องในวันนั้น...ขอโทษจริงๆครับคุณยุนโฮ”

“คุณแจจุง...”

“ผมเห็นกระดาษที่คุณเขียนความรู้สึกของคุณทั้งหมดที่มีต่อผมแล้วล่ะครับ...มันคือสิ่งที่คุณจะให้ผมในวันนั้นใช่มั้ยครับ"

“เอ่อ...คือ...”

“ใช่ไหมครับ คุณยุนโฮ”

“ชะ...ใช่ครับ ผมแอบชอบคุณตั้งแต่วันที่คุณมาทำงานกับคุณพ่อแล้วล่ะครับ ผมชอบคุณมากๆเลยแล้วก็...ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น...”

“คุณยุนโฮ…”

“ตั้งแต่วันนั้นมา ผมพยายามทำใจให้ลืมคุณอยู่ตลอดแต่มันกลับยังคงจำ...จำวันนั้นที่เราเจอกันได้เป็นอย่างดี...”

“…”

“ผมรักคุณมากนะครับคุณแจจุง...”

“ผม...”

“อย่าคิดที่จะปฏิเสธเลยนะครับ...การที่คุณมาหาผมแบบนี้ เพื่อที่คุณจะมาขอโทษผม...เพราะคุณเริ่มจะรักผมบ้างแล้วใช่ไหมครับ”

“คะ...ครับ ผมชอบคุณ...ผม...” ไม่รอให้ร่างบางได้พูดคำใดต่อ ก็ได้ถูกร่างสูงรวบตัวเข้าไปกอดเข้าอย่างเร็วเสียแล้ว

“คุณยุนโฮครับ ผมอึดอัดนะ!” ร่างบางพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของคนตัวใหญ่นี้ แต่มันกลับไม่ใช่เพราะความอึดอัดน่ะสิ

มันกลับกลายเป็นความเขินอายเสียมากกว่า...

“หึหึ อุตส่าห์แต่งมายั่วกันถึงที่...เรื่องอะไรผมจะปล่อยเสียให้ยากล่ะครับ”

“คุณยุนโฮ! คุณนี่มัน...อ๊ากกก!?!” ไม่รอให้ร่างบางได้ว่าอะไรอีกก็ถูกคนตัวใหญ่จับอุ้มขึ้นบ่าไปเป็นที่เรียบร้อยเสียแล้ว

ต้องดิ้นอีกสักกี่ทีนะ...

มันถึงจะหลุดจากมือหมีได้เสียที!!!

…

สวัสดีค่ะลีดเดอร์ทุกท่าน คิดถึงทุกคนจังเลย >3

กลับมาอัพฟิคสั้นเรื่องนี้ต่อแล้วนะคะ ถึงแม้มันจะดูจบแปลกๆไปหน่อย แต่แอนคิดว่าตอนจบความอดทนของหมีตัวน้อยนิด(?)มันก็หมดลงด้วยนะคะ ฮ่าๆๆ

วันนี้กะว่าจะเขียนฟิคให้ถึงตอนจบ ฝนก็ดันตกมาเสียได้ แต่สุดท้ายก็เขียนจนจบได้ เหตุผลเพราะนอนไม่หลับนอนเอง แฮะๆ อาจจะเป็นเพราะอากาศร้อนและก็เพราะเจ็บเท้าด้วยก็เป็นได้เนอะ (เท้าพลิก) จะเดินก็เจ็บ นอนก็เจ็บ...เฮ้อ

ยังไงก็ขอให้ลีดเดอร์ทุกคนรักษาสุขภาพไว้ด้วยก็แล้วกันนะคะ(เรื่องสุขภาพสำคัญที่สุดเลยล่ะค่ะ)

ป.ล รักทุกคนค่า >3

- - - - - -

Bonus!!! แจจุงแต่งหญิง (เพื่อให้ได้อรรถรสในการอ่านมากขึ้น)



แอนทำเอง ติ-ชม ได้นะเคอะ ^^"