- - - - - - -- - -

ลำดับตอนที่ #29 : - SF YunJae...Songkranday 100%

สงกรานต์แล้วทั้งที ขอจัดฟิคเอาใจสาวกยุนแจกันให้เต็มเหนี่ยวไปเลย!

13 เมษา...

วันสงกรานต์...

ผมใช้เวลาเกือบทั้งวันมาเล่นน้ำกับลูกศิษย์สุดที่รัก (ว่าที่ภรรยาของผมในอนาคต)

“ที่รัก...”

“ผมบอกแล้วไงว่าอย่าเรียกแบบนั้นครับ!” แจจุงหันมาค้อนใส่ผมก่อนจะใช้ปืนกระบอกตีเข้าให้ที่แขนของผมอย่างจัง

“ก็แหม ฉันแค่อยากแสดงความเป็นเจ้าของ ว่านายเป็นของฉัน...ก็แค่นั้นเอง” ผมลูบแขนตัวเองก่อนจะหันไปกระพริบตาส่งสายตาเย้ายวนให้แจจุง

แต่แจจุงกลับหันมาขำให้ผมมากกว่าจะหลงเสน่ห์ของผมเนี่ยสิ...

“หวงก้างหรือไงครับอาจารย์” แจจุงหันมาหยิกแก้มผมไปมาด้วยความหมั่นไส้

ก็คนมันคนขี้หึง

ถ้ามีแฟนแล้วไม่ได้ดั่งใจ…

จับอุ้มขึ้นบ่าทันทีเลย!

“ใครอย่าได้แตะเชียวล่ะ” ผมพูดทิ้งท้ายไว้ทำเอาร่างบางที่นั่งกินขนมปังอยู่แทบสำลักเพราะคำพูดปนจริงจังปนตลกของผม

“เหนื่อยหรือยัง จะได้กลับบ้าน” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่แจจุงจะตีผมอีกครั้ง

“ยังเลยครับ กะว่าจะนั่งพักอีกสักพักแล้วค่อยไปเล่นต่อ...ที่รักเหนื่อยแล้วเหรอ” เหนื่อยที่ต้องมองหน้าหวานๆของนายน่ะไม่เท่าไหร่

แต่มันเหนื่อยที่ว่าเมื่อไหร่ฉันจะเลิกหลงรักนายนี่น่ะสิ

ยาก...

“ยังหรอก ฉันแค่หิวเอง...ป้อนอาหารให้หน่อยสิ” แจจุงถึงกับขึ้นสีหน้าเมื่อการป้อนอาหารอย่างว่านั้น

มันไม่ใช่อาหารธรรมดา

แต่มันคืออาหารทิพย์ของผมแต่เพียงผู้เดียว

แจจุงหันซ้ายขวาบนล่างสำรวจความเรียบร้อย ก่อนจะหันมาตีหน้าค้อนใส่ผม

“หลับตาก่อนสิ” เขินอายแบบเคะผู้น่ารักคนหนึ่ง

ผมยิ้มอย่างได้ใจให้แจจุงก่อนจะยอมหลับตาลง...

ร่างบางถอนหายใจเบาๆก่อนจะเคลื่อนใบหน้าเข้าหาร่างสูงที่หลับตาพริ้มอยู่

ทีล่ะนิด

ทีล่ะนิด...

“พี่ยุน!!!” ผมลืมตาขึ้นมาอย่างรวดเร็วเมื่อเจอเสียงคุ้นเคยของเจ้าน้องชายตัวแสบของผมเข้ามาขัดเข้าให้

แจจุงหันมามองทางผมก่อนจะรีบก้มหน้าลงงุดๆทันที

“มะ...มีอะไรอีกล่ะ”

“ก็ไอ้ห้อยที่แสนดีของพี่น่ะสิ มันไปมองสาวอื่น!?!” โห ไอ้เราก็นึกว่าเรื่องราวใหญ่โตสักแค่ไหน เห็นดิ้นพล่านๆทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่

“แล้วไง?” นั่นมันยูชอนไม่ใช่สุดที่รักของผมที่กำลังเขินน่าแดงอยู่สักหน่อย

“แต่มันไม่สนใจผมเลยนี่น่า…” ฉันว่านายต่างหากที่น่าจะสนใจสักนิด

ว่าฉันกับแจจุงกำลังทำอะไรกันอยู่

“อ่า...เอาไว้กลับไปฉันจะคุยกับยูชอนให้แล้วกัน”

“พี่ยุนอ่า...เชอะ!” จุนซูกระทืบเท้าลงพื้นราวกับว่าพื้นนั้นได้กลายเป็นนายยูชอนเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะทำหน้างอนใส่ผม

ไปงอนใส่นายยูชอนนู่น~

“จริงสิ เมื่อกี้พี่ยุนกับแจจุง...เอ่อ...กำลัง...หวังว่าผมคงไม่เข้ามาจังหวะนะ” จุนซูยิ้มให้ผมกับแจจุงแก้เก้อ

เต็มๆเลยล่ะน้องชายที่รัก

“มะ...ไม่หรอก เมื่อกี้ฉันแค่จะเอาฝุ่นที่หน้าอาจารย์ออกให้น่ะ” งั้นมันก็คงเป็นฝุ่น

ที่แจจุงต้องใช้ปากคาบให้มันออกน่ะนะ…

“เฮ้อ แล้วไป นึกว่าจะทำให้พี่ชายตัวเองเฉาตายแล้วเสียอีก” มันเฉาตั้งแต่นายมาขัดฉันแล้วล่ะจุนซู

“จะเฉาได้ยังไงกัน...ในเมื่อแจจุงคอยรดน้ำให้เสมอ” ผมพูดเสร็จก็หันไปมองหน้าคนที่กำลังทำเขินอายจนแทบจะลงไปดิ้นพล่านๆอยู่

“ฮั่นแน่ อย่าบอกนะว่า...พวกนายมีซัมวันกันแล้ว”

ซัมวัน ดูเหมือนจะหมายถึง

ซั่มกันวันล่ะครั้ง

ดูน่าสนใจดีเหมือนกันนะ...

“บ้าเหรอจุนซู ซัมวงซัมวันอะไรกัน น่าเกลียด” แจจุงพูดด้วยท่าทีเขินอาย ที่จากเดิมก็เขินอยู่แล้วกลับเขินยิ่งกว่าเก่า

มีแฟนน่ารักแบบนี้

ต้องทำใจครับ

“ฮะๆ ยังไงพี่ยุนกับแจจุงอยู่กันสองคนไปก่อนนะ เดี๋ยวผมจะไปจัดการไอ้คนที่มันเที่ยวกระล่อนใส่สาวอื่นก่อน” จุนซูหยิบไม้หน้าสามที่วางแน่นิ่งอยู่ใกล้ตนมาถือไว้แล้วยิ้มให้ผมกับแจจุงก่อนจะเดินจากไป

โอ้...

น้องชายผมโหด

“หวังว่ายูชอนคงจะปลอดภัยนะครับ” แต่ฉันคิดว่าไม่น่าจะรอดนะแจจุง...

            ...

...

หลังจากที่นั่งเม้าท์กันกระจุยกระจายกับแจจุงกันไปข้างหนึ่งแล้ว ผมก็ได้ใช้ช่วงเวลาในยามว่าง

ให้เป็นประโยชน์เสียหน่อย...

“ง่วงจัง...” ผมแกล้งบ่นให้คน (ที่คิดว่าตัวเองหล่อได้ยิน) แต่เจ้าตัวกลับลอยหน้าลอยตาไม่สนใจ เอาง่ายๆว่าไม่เห็นหัวผมเลย...ก็ว่าได้

แบบนี้มันต้องลุกในที่กลางแจ้ง!

“อ้ะ!...อาจารย์น่ะ!” แจจุงหันมาเบะหน้าใส่ผมก่อนจะตีไปที่ขาของผมเบาๆ

“ก็ใครใช้ให้เมินล่ะ” ผมพูดอย่างไม่รู้จะขุดเอาเหตุผลไหนมาใช้ (วันนี้หัวตื้อตันเพราะทนความซึนของแจจุงไม่ไหว) เลยกะจะของีบบนตักเขาสักหน่อย

คงไม่ว่ากัน

“จะนอนก็พิงต้นไม้ก็ได้นี่...ทำไมต้องนอนตักผมด้วย”

“ก็ต้นไม้มันแข็ง แต่ถ้าเป็นตักนาย...มันนุ่มนิ่ม” นุ่มนิ่มเสียอยากจะกินตับ

เอ้ย!

ตัก...

“ไม่มีข้อแก้ตัวในการที่จะลวนลามผมมากกว่า” อ้าว ไหงแจจุงกลับรู้ทันผมล่ะเนี่ย

เขาฉลาดจริงๆ

(ก็แกเล่นแต๊ะอั๋งเขาบ่อยขนาดนี้ ใครเขาก็รู้เฟ้ย)

“รู้แล้วก็เตรียมใจไว้ได้เลยครับ...เพราะแค่นี้มันยังน้อยไป” ผมยักไหล่ให้แจจุงก่อนจะโดนตีเข้าให้อีกป๊าบนึง

ผมนอนตักของแจจุงอยู่นานพอสมควร ถึงแม้จะหลับตาอยู่ แต่ผมก็ยังสามารถรับรู้ได้ว่า

เขากำลังมีความสุข

ถึงได้ไม่ถีบผมออกจากตักเขายังไงล่ะ

“แจจุง”

“หืม?”

“ฉันไม่รู้จะพูดอะไรกับนายดี...เอาเป็นว่าฉันรักนายก็แล้วกันนะ” ผมลืมตาขึ้นก่อนจะเคลื่อนใบหน้าไปจุ๊บเข้ากับแก้มเนียนใสของแจจุงอย่างเร็ว

“อะ...อาจารย์...” แจจุงจับแก้มของตัวเองก่อนจะก้มหน้าลงงุดๆ

“เรียกที่รักให้ชื่นใจสักครั้ง...ไม่ได้จริงๆเหรอ” ถ้าวันนี้ผมไม่ได้ฟังแจจุงเรียกผมว่าที่รักแล้วล่ะก็

ผมคงได้ลงแดงตายเป็นแน่

“ที่...รัก...”

Kiss~~

คราวนี้ไม่ได้จูบด้วยความหมั่นไส้หรืออะไร

แต่ผมจูบเขาเพราะเขาเป็นแฟนผมอย่างเป็นทางการแล้วต่างหาก

“จูบอะไรบ่อยๆล่ะครับ อายคน...” สำหรับผมกล้าได้กล้าเสียทุกอย่างครั้ง

“ไม่มีใครเห็นหรอกน่า เชื่อใจสามี” คราวนี้เป็นที่รักแล้ว

ต่อไปก็คงต้องทำพิธีการเป็นสามีกับภรรยาอย่างถูกต้องเสียแล้วสิ...

ทนไว้ไอ้ยุนลูกพ่อ

กลับไปบ้านก่อนค่อยว่ากันนะลูกรัก

“ฉันว่าเรากลับบ้านกันดีกว่า...เราจะได้ไปต่อจากเรื่องที่ค้างคากันไว้เมื่อหลายวันก่อน” ยังไม่ทันให้แจจุงได้ตอบหรือคัดค้านอะไร ผมก็ดึงเขาให้ลุกขึ้นก่อนจะพาวิ่งฝ่าผู้คนนับร้อยที่กำลังเล่นน้ำอย่างสนุกสนานอยู่ไปที่รถ

ทำกันครั้งแรกที่รถ

ทำกันครั้งนี้...

ขอเป็นที่หลังคารถก็แล้วกัน!!!

            ____________________________________

            แวะมาเจอกับไรท์เตอร์อีกครั้งนะคะ >3 คิดถึงลีดเดอร์ทุกคนมากเลย
            พักเรื่องเครียดจากนิยายตอนล่าสุดในก่อน แล้วมาฮากันในยุนแจภาคพิเศษ วันสงกรานต์กัน
            หวังว่าลีดเดอร์ทุกคนจะชอบเรื่องนี้นะคะ ขอบคุณค่ะ ^^

             ป.ล สวัสดีวันปีใหม่ไทยนะคะลีดเดอร์ทุกท่าน ^^