- - - - - - -- - -

ลำดับตอนที่ #15 : - ตอนที่10 ณ วันเกิดคิม จุนซู 2

ใครเม้นท์ คิม แจ จะไปหยิกแก้มถึงบ้าน ><

…

“ นายจะหนีฉันมาเพื่ออะไรเนี่ย เหนื่อยจะแย่ “ ร่างสูงพูดด้วยเสียงหอบ ก็เขาเล่นเดินตามร่างบางมายันสวนหลังบ้าน จะไม่ให้เขาเหนื่อยได้อย่างไรกันล่ะ

“ แล้วพี่อยากจะอยู่เป็น กขค คู่นั้นหรือไงครับ “ ว่าเสร็จร่างบางก็หยิบเอาขนมในจานเข้าปากต่อ นั่นสิ ผมลืมไปสนิทเลยว่าผมเผลอไปเป็นก้างขวางคอของคู่นั้นอยู่นาน

“ เอาเถอะๆ ฉันยอมรับผิดแล้วก็ได้  ว่าแต่...ทำไมเราต้องหลบมาถึงที่ไกลๆแบบนี้ด้วยล่ะ “ ร่างบางไม่ตอบ กลับหยิบขนมใส่ปากต่อก่อนจะตั้งใจเคี้ยวเสียงดัง เพื่อเป็นการกวนประสาทคนร่างสูง

กรุบๆๆ

“ ฉันถามนายอยู่ได้ยินมั้ย ไม่ใช่ว่าให้นายมาเคี้ยวขนมตอบฉัน “ ร่างบางสะดุ้งด้วยความตกใจ  แต่อย่าได้หวังเลย ว่าไอ้คำพูดพวกนั้น มันจะเข้าไปกระทบในโสตประสาท

“ ก็เพราะผมไม่อยากเป็นก้างขวางคอของใครยังไงล่ะ...และผม ก็อยากอยู่กับพี่สองต่อสองด้วย “ ร่างสูงเบิกตากว้างด้วยความตะลึงกับคำพูดที่ดูจะจริงจังของร่างบาง 

นะ...นาย นายทำแบบนี้ เพื่ออยากกับฉัน อย่างงั้นเหรอ?

แต่เพื่อเกียรติของชิม ชางมิน แล้วล่ะก็ ชางมินคนนี้...

จะไม่มีวันรักใคร เด็ดขาด!!!

“ นายอย่าเอาคำพูดเลี่ยนๆแบบนี้มาหลอกฉันเลยจะดีกว่า “

“ ถ้าพี่ไม่เชื่อก็ตามใจครับ “

“ แต่ได้โปรด อย่าทำให้ความรู้สึกที่ผมมีต่อพี่...หมดลงเพราะคำพูดของพี่เลยนะครับ “ น้ำใสๆไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้างของร่างบาง ด้วยความรู้สึกใดรู้สึกหนึ่งที่มันไม่สามารถบอกให้รับรู้ได้

 ความรู้สึกนี้ มันเริ่มก่อตัวขึ้นทีละนิด ทีละนิด...จนมันมากล้น

...เกินไปจนรับไหวได้อีกแล้ว

ร่างบางปาดน้ำใสๆทิ้ง ก่อนจะวิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้แต่เพียงความคิดอันฟุ้งซ่านของร่างสูง

‘นี่เราทำเกินไป...หรือปล่าวนะ  เราทำให้คนที่เรารักเสียใจ  มันใช่ตัวตนที่แท้จริงของนายจริงๆเหรอชิม ชางมิน  นายมันฮาร์ดคอ แต่นายไม่เคยทำให้ใคร เสียใจ   แต่วันนี้...นายกลับทำให้ คนที่นายรัก ถึงมากที่สุด วิ่งจากไปต่อหน้าต่อตา  มันสมควรแล้ว...จริงๆเหรอ...’

...

“ สำหรับตอนนี้ก็ได้เป็นเวลาอันสมควรแล้ว ในการเปิดงานวันเกิดของคิม จุนซู  ขอถามความรู้สึกของเจ้าของงานหน่อยนะครับ ว่ารู้สึกอย่างไรบ้าง “

“ ผมรู้สึกขอบคุณเพื่อนรักของผมมาก ที่สละเวลามาร่วมงานวันเกิดของผม ปีนี้เป็นปีแรกที่ผมจัดงานวันเกิดยิ่งใหญ่มากถึงมากที่สุด ขอบคุณทุกคนจริงๆครับ “

แปะๆๆ

“ เอาล่ะครับ ขอเชิญแขกผู้มีเกรียติในงานทั้งหลาย กล่าวคำอวยพรต่อเจ้าของงานวันเกิดด้วยนะครับ “

“ ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณนายฮยอกแจมากนะ ที่มาร่วมแฮปปี้เบิร์ดเดย์จุนซู... “ ร่างบางพยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว 

ก็แหม วันเกิดเพื่อนรัก(?)ของเขาทั้งที จะไม่ให้มา(ป่วน)อวยพรงานวันเกิดก็ชักกระไรอยู่

“ วันนี้พี่ก็ไม่มีอะไรจะพูดมากนัก ยังไงก็ขอให้นายมีความสุขมากๆ และอย่าลืมตั้งใจทำคะแนนให้ดีๆแบบนี้ตลอดไป... “

แปะๆๆๆ

“ สำหรับฉัน ถึงแม้เราจะรู้จักกันได้ไม่นานนัก แต่สำหรับฉัน นายก็คือเพื่อนที่ฉันรักคนหนึ่ง  สำหรับวันนี้ฉันก็ขออวยพรให้นายมีแต่ความสุข มีแต่ความโชคดี และอยู่เป็นเพื่อนรักของฉันตลอดไป “

แปะๆๆๆ

“ สำหรับชางมินและยูฮวาน ผมได้ข่าวว่าคู่นั้นเขากำลังทะเลาะกันอยู่(และอาจจะกำลังวิ่งไล่จับกันอยู่ก็เป็นได้) คงอาจจะมาร่วมอวยพรวันเกิดจุนซูไม่ได้ ก็ไม่เป็นไรนะครับ เราไม่ถือ... “ พิธีกรยังไม่ลืมพูดทิ้งท้ายถึงคู่รัก คู่กัด ที่กัดกัน(?)ไม่แพ้ยูชอนกับจุนซู

“ ณ ตอนนี้ ก็เป็นเวลาอันสมควรแล้วแก่การเป่าเค้ก(และกินเค้ก) แล้วนะครับ  ยังไงก็ขอเชิญทุกคนร่วมกันร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้คิม จุนซูกันด้วยนะครับ “

생일축하합니다.

เซงิล ชุคาฮัมนีดา

.

생일축하합니다.

เซงิล ชุคาฮัมนีดา

.

사랑하는 ... 김준수

ซารางานึน ....คิม จุนซู

.

생일축하합니다.

เมื่อเพลงจบ...ใบหน้าหวานก็เคลื่อนเข้าไปหาเค้กก้อนขนาดบิ๊กไซต์ ก่อนจะหลับตาพริ้ม ทำปากจู๋รวบรวมลมเข้าไปในช่องปาก ก่อนจะทำการเป่ามันออกมา...

“ เดี๋ยวก่อน! “ ทุกสรรพสิ่งเงียบสงัดลง เพียงเพราะเสียงทุ้มที่เข้ามาขัดขวางการเป่าเค้กของร่างบาง

“ ยะ...ยูชอน!?! “ แจจุงตะโกนลั่นด้วยความดีใจ นึกว่าจะไม่โผล่หัวมาแล้วนะคุณห้อย~

“ นะ...นาย นายมาทำไม? “ ร่างบางตีหน้าดุขึ้นมาทันที (ถึงแม้ในใจจะแอบดีใจน้อยๆก็ตาม)  แต่ก็ต้องตีสีหน้าดุไว้เพื่อข่มความดีใจ

“ ฉันรู้นะ ว่านายดีใจที่ฉันมางานวันเกิดนาย “ ผมชักสีหน้าดุขึ้นมามากกว่าเก่า 

อย่ามาทำเป็นรู้ดีไปหน่อยเลย!

“ ทำไมฉันจะต้องดีใจด้วย อย่างน้อยนายก็ไม่ได้มีความสำคัญกับฉันถึงขนาดนั้น สักหน่อย “ พยายามกัดฟันพูดอย่างเต็มที่

“ เอ่อ ฉันว่านายสองคนอย่าพึ่งมาทะเลาะกันเลย ทุกคนรอนายเป่าเค้กอยู่นะจุนซู “ เพื่อนรัก(?)นามฮยอกแจพูดเตือนสติผมไว้ก่อน  ผมหันไปแยกเขี้ยวให้เพื่อนรัก(หักเหลี่ยมโหด)อย่างฮยอกแจ ก่อนจะลงมือเป่าเค้กที่อยู่ตรงหน้าไว้ๆ

ชู่ว~

แปะๆๆๆๆ

“ เย้~จะได้แดกเค้กแล้วเว้ย! “ ไอ้ฮยอกแจตะโกนลั่นด้วยความหิว(ตายอดตายยาก)มาจากไหนก็ไม่ทราบ แต่เอาเถอะ ถึงมันจะชอบทำตัวพิลึกๆ แต่มันก็เป็นเพื่อนที่ดี(?)สำหรับผมล่ะน่า


            ...

ณ ตอนนี้ ก็ได้เป็นเวลาเลิกงานแล้ว ไอ้ฮยอกแจมันก็คงหนีกลับไป ตั้งแต่ตอนทานเค้กหมดแล้วล่ะครับ ส่วนพี่ยุนโฮก็ไปส่ง(เพื่อนสะใภ้)ในอนาคตอย่างแจจุง ผมน่ะแอบเชียร์คู่นี้มานานแล้ว (ก็ตั้งแต่ที่พี่ยุนโฮสารภาพว่าชอบแจจุงนั่นแหล่ะครับ) ตอนแรกผมก็รับไม่ค่อยได้นักหรอก  แต่พอได้รู้จักแจจุงเข้าจริงๆ

ผมถึงได้รู้ว่า ทำไมพี่ยุนโฮถึงชอบแจจุง...คงเป็นเพราะแจจุงนิสัยดี น่ารัก ล่ะมั้ง  คิก~

“ นี่ของขวัญของนาย “ กล่องของขวัญขนาดไม่เล็ก ไม่ใหญ่มากถูกยื่นมาให้ผม ผมหันไปมองกล่องของขวัญสลับกับร่างสูงที่ยื่นมาให้

“ ขอบใจ “ ผมรับของขวัญ(มาตามมารยาท) ก่อนจะหันไปเก็บ-กวาดพื้นที่ที่สกปรกต่อ

“ ดูนายจะต้องการคนช่วยนะ “ ยูชอนถือวิสาสะคว้า(แย่ง)ไม้กวาดในมือผมไป ก่อนจะลงมือทำความสะอาดพื้นที่นั้นแทนผม  ผมจึงได้แต่ยืนหน้าบึ้งตึงอยู่ทางด้านหลังยูชอน 

มันจะมากเกินไปแล้วนะเฟ้ย!

“ เอามานี่นะ ฉันจะทำเอง! “

“ นายจะทำทำไมล่ะ นี่มันวันเกิดนายนะ...ให้ฉันทำดีกว่า นายน่ะนั่งเฉยๆไป “ ผมถึงกับอึ้งในคำพูดที่ดูแสนดี(ปนร้าย)ของยูชอน 

ที่เขาแย่งไม้กวาดผมไป เพียงเพราะ...เขาไม่อยากให้ผมลำบาก เก็บ-กวาดเองอย่างงั้นเหรอ? 

ไม่จริงน่า คนอย่างยูชอนนี่นะ

“ ก็ได้ ถ้านายอยากทำก็ทำไปเลย ฉันจะเข้าบ้านแล้ว “ ร่างบางเดินตัวปลิวเข้าไปในบ้าน ทิ้งไว้แต่ร่างสูงที่ทำงานเก็บ-กวาดงกๆอยู่

ไหนดูสิ ว่าจะทนได้อีกสักกี่น้ำ

“ จะไม่เข้าไปดูเจ้าหนุ่มคนนั่นหน่อยหรือไง “

“ ไม่ดีกว่าครับแม่ เขาบอกว่าอยากทำ ก็ปล่อยเขาไป “ ว่าเสร็จผมก็เดินผ่านผู้เป็นมารดาไปอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว แต่แล้วเสียงนุ่มก็ได้กล่าวคำพูดที่แอบแทงเข้าไปในส่วนลึกของจิตใจผมเข้าให้

“ แกนี่มันใช้ไม่ได้เลยจริงๆ ที่เจ้าหนุ่มนั่นทำแบบนั้น ก็เพราะเจ้าหนุ่มนั่นมันชอบแก แกดูไม่ออกจริงๆเหรอ “ ร่างบางถึงกับต้องหยุดชะงักทันที

ทำไมคุณแม่ถึงพูดแบบนี้ออกมา? ปกติแม่ของผมไม่ค่อยพูดจาสุ่มสี่สุ่มห้าหรอกนะครับ  ถึงแม้คำพูดของท่านบางคำจะดูทำร้ายจิตใจ หรือจิตใต้สำนึกของเราไปบ้าง 

แต่ทุกคำพูดที่ท่านพูด...มักจะแฝงด้วยความจริงและหวังดีอยู่เสมอ

“ แต่... “

“ แกอย่าคิดจะมาปฏิเสธแม่  แม่ผ่านร้อน ผ่านหนาวมาเยอะ กับอีแค่เรื่องแค่นี้ทำไมแม่จะไม่รู้

ไป ไปเอาน้ำให้พ่อหนุ่มคนนั้นเดี๋ยวนี้! “ คุณแม่ตีหน้าเข้มใส่ผม

นี่แม่ของผม กลายเป็นคนชอบบังคับจิตใจคนอื่นแบบนี้ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

“ แม่อ่า~ ” ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ

“ เดี๋ยวนี้ “

“ ก็ได้ครับ... “ ในที่สุดผมก็ต้องจำใจเดินเข้าไปในครัว เพื่อจะเอาน้ำไปให้ยูชอน 

ที่ฉันทำดีกับนาย ก็เพราะแม่ฉันต่างหาก!

...

“ เฮ้อ~เสร็จสักที “ ร่างสูงยิ้มกริ่มก่อนจะปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นอยู่เต็มใบหน้าหล่อของตน

ตื่นมาจุนซูคงจะดีใจน่าดู ที่เห็นบ้านกลับมาสะอาดเหมือนเดิม

“ อ่ะ น้ำ “ ร่างสูงหันไปตามต้นตอเสียง ก็พบกับร่างบางที่ทำสีหน้างอนๆพร้อมกับยื่นแก้วน้ำเปล่ามาให้ผม ผมมองมันอย่างงงๆ ก่อนจะยอมรับมันแต่โดยดี

“ ขอบใจนะ “ ผมยิ้มให้กับร่างบางที่หันหน้าไปมองทางอื่นอยู่

ถึงแม้เขาจะไม่ได้รับรู้ว่าผมกำลังยิ้มให้เขาอยู่ แต่อย่างน้อยขอแค่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ แค่นี้ผมก็พอใจแล้วล่ะครับ

“ นายอย่านึกนะว่าที่ฉันเอาน้ำมาให้ เพราะฉันพิศวาสนาย “ ผมแทบสำลักน้ำตายเพราะคำพูดอันแสนหักเหลี่ยมโหดของจุนซู 

นายฆ่าฉันให้ตาย ยังเสียจะดีกว่ามาทนฟังคำพูดไร้เยื่อใยแบบนี้อีกนะ คิม จุนซู

“ ฉันไม่สนหรอก ว่านายจะเอาน้ำมาให้ฉันทำไม ฉันขอเพียงแค่ข้างในมันไม่มีพวกยาพิษหรือยาสลบก็พอ “

“ ปาร์ค ยูชอน! “ ร่างบางแยกเขี้ยวใส่ผมอย่างเคียดแค้น แต่แทนที่ผมจะหันไปโต้ตอบร่างบาง ผมกลับกลืนน้ำเข้าปากต่ออย่างไม่ได้สนใจอะไร

“ ขอบใจนะ “ ร่างสูงเหล่ตาไปทางร่างบางเล็กน้อย ราวกับต้องการจะถามว่า ขอบใจเรื่องอะไร

“ ไม่ว่านายจะขอบใจฉันเรื่องอะไร ฉันก็ยินดีจะตอบว่าไม่เป็นไร... “ เพราะสิ่งที่ฉันทำไป ก็เพื่อนายคนเดียวเท่านั้น

“ นี่มันก็ดึกแล้ว นายกลับไปได้แล้วไป “

“ คิดจะขอบใจก็ขอบใจ คิดจะไล่กันก็ไล่ นายนี่มันแปลกคนจริงๆ “ ผมอดที่จะแขวะใส่ร่างบางไม่ได้

รู้หรอกน่า ว่าเป็นห่วง กลัวจะกลับถึงบ้านดึก ฮะๆๆ

“ ปาร์ค ยูชอน! “ ร่างบางตีสีหน้าดุขึ้นมาอีกครั้ง

“ โอเคๆ ฉันยอมกลับแล้วก็ได้ “ ร่างสูงวางแก้วน้ำไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเดินจากร่างบางไป แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะโบกมือลา

“ ไว้เจอกันใหม่ “ ร่างสูงฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับส่งจูบผ่านอากาศไปให้ร่างบาง แต่แทนที่คนได้รับจะดีใจ กลับทำให้ร่างบางอยากจะเตะรอยจูบนี้ไปไกลๆเสียให้ได้

“ ไอ้ปาร์ค ยูชอน ไอ้คนเจ้าเล่ห์! “ ถึงปากจะบอกไปแบบนั้น แต่ใครจะรู้ล่ะว่า ภายในลึกๆ ร่างบางรู้สึกยังไงกับร่างสูงอยู่

‘ขอบคุณมากนะ...ปาร์ค ยูชอน คนเจ้าเล่ห์...

...

แก้ไข 10/02/2012 ณ เวลา 9.14น.



แวะมาอัพให้แล้วนะคะ ^^ หวังว่าคงจะยังสนุกเหมือนเดิม(?)เน้อ

เรื่องนี้ยูซูแอบหวานได้อีก ฮ่าๆๆ ส่วนใครที่กำลังเชียร์มินริคอยู่ ก็ขอให้เชียร์ต่อไป

(เพราะเริ่มเข้าบทดราม่าขึ้นเรื่ิอยๆ)


ป.ล 1 คอมเม้นท์ = 100 กำลังใจ