ตอนที่ 4 : Chapter2♥ : แอลกอฮอล์
Chapter2♥ : แอลกอฮอล์
ไม่อยากจะเชื่อว่าตอนนี้ฉันอยู่ในห้องที่มีหนุ่มสาววงแอลกอฮอล์ห้อมล้อม นี่ถ้าฉันถ่ายรูปพวกเขาไปให้ยัยแสตมป์กับสตางค์เพื่อนของฉันดูพวกนั้นจะเชื่อฉันมั้ยเนี่ย เอิ๊กอ๊ากอุ๊อิ๊ -.,-
“ที่หายหัวไปเป็นอาทิตย์นี่คือไปหาแฟนมาเหรอ” ‘คุณไวน์’ มือเบสและหัวหน้าวงแอลกอฮอล์ที่ตอนนี้กำลังนั่งโอบไหล่ ‘คุณแชมเปญ’ นักร้องนำของวงนี้ถามคุณจินเสียงเนือยๆ
โอ้ยยย คู่นี้เขาเหมาะกันจริงอะไรกันจริงอ่ะ แบบสวยหล่อคู่กันได้เวิร์คมาก อิจฉาตาเป็นมัน!
แต่ฉันไม่ใช่แฟนคุณจินสักหน่อยนะ...
“ม่ะ...” ฉันกำลังจะอ้าปากปฏิเสธว่าไม่ใช่แต่อีตาคุณจินดันพูดแทรก
“เออแฟนฉันมีอะไรป่ะวะ!”
“เฮ้ยยยยยยยยยย!!”
ไม่ใช่แค่ฉันนะที่ร้องเสียงหลงทั้งคุณเบียร์ คุณไวน์ คุณแชมเปญแล้วก็คุณข้าวหอม (แฟนของคุณเบียร์) ก็ร้องเสียงหลงไม่ต่างอะไรกับฉันเลย ไอ้คุณจินบ้า นี่เขาพูดอะไรออกไปเนี่ยยยยย TOT
“ตลกแล้ว...ผู้หญิงเขายังเฮ้ยด้วยเลยเนี่ย แกมั่วเปล่า” คุณเบียร์ถามอีกรอบด้วยเสียงเหมือนไม่อยากเชื่อก่อนจะหรี่ตามองคุณจินอย่างจับผิดทันที
ใช่! เขามั่วค่ะ เขามั่ว ฉันไม่ใช่แฟนเค้าน้า TwT
“ไม่มั่ว นี่แฟนฉันเอง” คุณจินว่าด้วยน้ำเสียงสบายๆ ก่อนจะเอาแขนมาคล้องคอฉันแล้วดึงเข้าไปใกล้ๆ ตัวก่อนจะจูบเข้าที่ขมับของฉันจนฉันสะดุ้งเฮือกเลยใช้มือดันแผ่นอกกว้างให้ออกห่างจากตัวแต่คุณจินฝืนตัวเอาไว้แล้วใช้มืออีกข้างรวมมือฉันเอาไว้
คราวนี้ทั้งคุณเบียร์ คุณข้าวหอมและคุณแชมเปญอ้าปากค้างกันไปเลย ส่วนคุณไวน์ที่ปกติจะทำหน้านิ่งๆ เหมือนเบื่อโลกตลอดเวลา บัดนี้ดวงตาคมเรียวของเขาได้เบิกกว้างเป็นที่เรียบร้อย เอาเป็นว่าทุกคนอึ้งอ่ะ
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อะ...อะไรกันเนี่ย เกิดอะไรขึ้นกับคุณจิน เขาทำแบบนี้ทำไม เมื่อตอนเย็นยังหาเรื่องแกล้งฉันอยู่เลย ตอนนี้หน้าฉันต้องเหวอแล้วก็ช็อคมากแน่ๆ เกิดมาไม่เคยมีผู้ชายคนไหนทำแบบนี้กับฉันเลยนะ ใจเต้นตุ่มๆ ต่อมๆ ไปหมดเลยอ่ะ ใครก็ได้ช่วยด้วย TOT
“ม่ะ...” ฉันกำลังจะอ้าปากปฎิเสธอีกรอบแต่คุณจินบีบแขนฉันแรงขึ้นเป็นเชิงห้ามแต่ดูเหมือนว่าเขาจะบีบแรงไปหน่อย ฉันเจ็บแขนไปหมดแล้ว โฮกกกกกกก
“เธอจะบอกว่าไม่มั่วใช่มั้ยล่ะ” เปล่าเลยยย ฉันจะบอกว่าคุณมั่วต่างหาก! “พวกแกเลิกทำช็อคได้ละ บอกว่าแฟนก็แฟนสิ”
พอว่าจบเขาก็ลากฉัน เอ่อ...ไม่ใช่ลากและ แบบนี้เรียกว่ากระชากเลยดีกว่า...ไปนั่งบนโซฟาที่อยู่ข้างๆ โซฟาที่คุณไวน์นี่อยู่กับคุณแชมเปญแล้วโอบไหล่ฉันเอาไว้บ้าง โอ้ยอะไรของเขาเนี่ย เล่นเอาไปต่อไม่เป็นเลยนะ!
“ฉันไม่อยากจะเชื่อ พี่จินเนี่ยนะจะมีแฟน” คุณข้าวหอมว่าเสียงเหมือนไม่อยากเชื่อก่อนจะหยิบน้ำแดงขึ้นมาดื่ม คุณเบียร์พยักหน้าหงึกหงักอย่างเห็นด้วยทำเอาคุณจินหรี่ตามองสองคนนั้นอย่างเซ็งๆ
แบบว่าคุณข้าวหอมเธอพูดแรงมากเลยอ่ะ ทำไมคนอย่างคุณจินจะมีแฟนไม่ได้ล่ะ หน้าตาเขาก็ไม่ใช่ขี้ๆ เลยนะ (ถึงนิสัยจะเหมือนเด็กไม่รู้จักโตก็เถอะ)
"ทำไมข้าวหอมพูดงี้อ่ะ" คุณจินเบ้ปากใส่คุณข้าวหอมทันทีก่อนจะหันมาพูดกับฉันแทน
"บอกเขาไปดิที่รักว่าเราเป็นอะไรกัน" พร้อมกับออกแรงบีบที่ไหล่ฉันเป็นเชิงสั่งไปด้วยทำเอาทุกคนในห้องนี้หันมามองฉันเป็นสายตาเดียวอย่างรอคำตอบ
งานเข้าฉันละไง นี่ถ้าฉันบอกว่าฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันฉันจะโดนเข้าฆ่าตายมั้ยเนี่ย?
"เอ่อ..." พูดไม่ออกจริงๆ โว้ย! ใครก็ได้ช่วยฉันทีเถอะ แงงงงงง
คุณข้าวหอมกับคุณแชมเปญจ้องฉันตาใสแป๋ว คุณเบียร์จ้องหน้าฉันอย่างกับกำลังจับโกหกนักโทษระดับสหประชาชาติ ส่วนคุณไวน์ก็หรี่ตามองหน้าฉันนิ่งๆ แต่นั่นทำให้ฉันกดดันอย่างบอกไม่ถูก =_=
"บอกไปสิครับ" คุณจินว่าเสียงต่ำก่อนจะเพิ่มแรงบีบไหล่ฉันให้แรงขึ้นไปอีกจนตอนนี้ไหล่ฉันจะหักได้แล้วมั้ง มันเจ็บอ่ะ...เจ็บมาก!
แงงงงง ทำไมทุกคนทำแบบนี้ ทุกคนใจร้ายกับพริม พริมเสียใจ! TwT
"ฉันกับเขาเป็นแฟนกันค่ะ"
ในที่สุดฉันก็ตอบไปจนได้เพราะทนความเจ็บที่ไหล่ไม่ไหว พอตอบไปปุ๊บคุณจินก็เลิกบีบไหล่ฉันทันที คุณข้าวหอมกับคุณแชมเปญอ้าปากค้างอีกครั้งแล้วหันไปมองหน้ากันส่วนคุณเบียร์ก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้คุณจินแล้วเค้นคำตอบอีกครั้ง
“จริงหรอวะไม่น่าเชื่อ”
“เออออออออออออ!!” คุณจินว่าขมวดคิ้ว “ให้พิสูจน์มั้ยล่ะ ฉันกล้านะ”
เฮ้ย! พูดอะไรออกไปเนี่ย เขากล้าแต่ฉันไม่กล้านะเฟ้ย T_T
“ฉันว่าไม่ต้องหรอก สงสารยัยนี่” คุณไวน์ว่าพร้อมกับยกแก้วค็อกเทลขึ้นจิบ “แล้วเธอชื่ออะไร...แฟนไอ้จิน”
คุณไวน์หันมาถามฉันพร้อมกับทำหน้านิ่งแต่หล่ออลังการ (เว่อร์) คือ...เสียงเขานี่มันเหมือนกับว่าไม่เชื่อในสิ่งที่คุณจินพูดจริงๆ อ่ะ
“ชื่อ...ชื่อ =O=” (ตื่นเต้นจนพูดไม่ออก ฮือๆๆ)
“ยัยนี่ชื่อพริม คนที่เบียร์บอกอยากเจอไง คนนี้แหละ”
คุณจินรีบพูดแทรกฉันก่อนแล้วหันไปพยักเพยิดกับคุณเบียร์ที่กำลังหลบสายตาพิฆาตของคุณข้าวหอมอยู่ แหม...เล่นไปบอกว่าเขาอยากเจอฉันแบบนั้นเดี๋ยวคุณข้าวหอมก็โกรธเอาหรอก TOT
“หมายความว่าไงเบียร์ ทำไมนายต้องไปอยากเจอเขาด้วย” คุณข้าวหอมว่าเสียงเขียว
เอาละไง...
“เปล่าๆๆๆ ก็เห็นไอ้จินมันบอกว่าได้เมดมาไง สวยด้วย ก็เลยอยากเห็นเฉยๆ ไม่ได้อะไรเลย” คุณเบียร์แก้ตัวพลัลวันก่อนจะหันไปมองคุณจินอย่างขอความช่วยเหลือ “ใช่ป่ะๆ”
“เออ เธอจะกลัวอะไรล่ะข้าวหอม พริมเป็น ‘แฟน’ ฉันนะ” คุณจินตอบพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานกระชากใจสาวไปให้คุณข้าวหอมพร้อมกับเน้นเสียงหนักแน่นตรงคำว่า ‘แฟน’ ด้วย
“ใช่มั้ยพริม” แล้วหันมาพูดกับฉันด้วย
“ใช่...ใช่ค่ะ”
“ทำไมพริมทำหน้าข่มขื่นแบบนั้นล่ะจ้ะ จินขู่อะไรพริมหรือเปล่า!?” คุณแชมเปญว่าแล้วหันไปทำสายตาไม่ไว้วางใจใส่คุณจินทำเอาเจ้าตัวอ้าปากหวอ
“เปล่า...เปล่าเลยค่า”
“เออ ฉันจะขู่อะไรยัยนี่ได้! ทำไมต้องมองฉันแบบนั้นด้วย” คุณจินเบะปากใส่คุณแชมเปญแล้วทำเสียงอ่อยอย่างน่ารัก
ว้ากกกกกกกกกก หลง หลง หลง หลง คนพวกนี้ทำฉันจะเป็นลมจริงๆ นะเนี่ย!
หลังจากนั้นคุณข้าวหอมกับคุณแชมเปญก็ชวนฉันคุยอย่างยาว พอคุยไปได้สักพักฉันก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองสนิทกับผู้หญิงสองคนนี้เร็วมาก พวกเธอพูดเก่งจนฉันเกือบฟังไม่ทัน คุณแชมเปญพยายามจะให้ฉันเรียกเธอว่าพี่แชมเปญให้ได้ (คุณแชมเปญอายุเยอะกว่าฉันปีนึง) แถมยังพยายามให้ฉันเลิกเรียกทุกคนว่าคุณแล้วให้เติมคำว่าพี่ไปแทน ส่วนคุณข้าวหอมก็บอกให้ฉันเรียกชื่อเธอเฉยๆ ไปได้เลยและไม่ต้องพูดคะ ขา กับเธอด้วย เธอจะพูดกับฉันเองเพราะเธออายุน้อยกว่า ฉันนั่นเอง
“ไหนเอาใหม่ซิจ้ะพริม ต้องเรียกพี่ว่าอะไร?” พี่แชมเปญว่าเสียงใสพร้อมกับยิ้มแป้นอย่างน่ารัก
“เรียกว่าพี่แชมเปญค่ะ” มะ...เหมือนเด็กหัดพูดเลยอ่ะ TOT
“ถูกต้องงงงงงงงงงง แล้วข้าวหอมล่ะ ต้องเรียกข้าวหอมว่าอะไร” คราวนี้เป็นน้องข้าวหอมว่าขึ้นบ้าง
“น้องข้าวหอมค่ะ”
“ไม่ๆๆๆ ไม่ต้องมีค่ะสิคะพี่พริม ข้าวหอมจะพูดเองงงงงงงงงง” ข้าวหอมว่าแล้วแดดิ้นไปมาจนคุณเบียร์ เอ่อ...พี่เบียร์ต้องล็อคตัวเองไว้ -_-;
“ติงต๊องแล้วยัยเด็กประหลาด เขาจะพูดอะไรก็ปล่อยเขาไปเหอะน่ะ” พี่เบียร์ว่าแล้วโยกหัวข้าวหอมไปมา
“นายไม่ใช่ฉันนายไม่เข้าใจหรอก!!” ปะ...ไปกันใหญ่แล้ว
“โอ้ยข้าวหอมทำงี่เง่าว่ะ” คราวนี้เป็นคุณจินพูดขึ้นบ้างทำเอาทั้งพี่เบียร์และข้าวหอมหันไปจ้องเขาจนตาแทบจะถลนออกมาจากเบ้าอย่างพร้อมเพรียง
แน่สิ...ก็ไปว่าแฟนเขานี่
“ฉันว่า...มันถึงเวลาแล้วนะไปกันเหอะ”
พี่ไวน์ที่เงียบอยู่นานพูดขึ้นหลังจากมองดูนาฬิกาข้อมือราคาเหยียบหมื่นของตัวเองแล้วลุกขึ้นพร้อมกับฉุดให้พี่แชมเปญลุกขึ้นไปด้วย ส่วนพี่เบียร์ก็พยักหน้าหงึกหงักแล้วหันมาถามคุณจิน
“ไงวะ...จะไปด้วยกันเปล่า คิดซะว่าพาแฟนไปเซอร์เวย์ก็ได้นะ”
ไปไหน? -_-
“ใช่ๆๆ ให้พี่พริมไปเหอะ ข้าวหอมกับพี่แชมเปญจะได้มีเพื่อนเพิ่มอีกคนไง” ข้าวหอมรีบพูดเสริมแฟนตัวเองฉันทันแล้วส่งสายตาเป็นประกายปิ๊งๆ มาให้ฉัน
“จะไปไหนกันหรอคะ”
“ไปสนามแข่งรถจ้ะ J” พี่แชมเปญว่าแล้วยิ้มหวานให้ฉัน
อ๋อ สนามแข่งรถ...
ฮะ!? สนามแข่งรถถถถถถถถ =O=!!
“ไปเหอะ คิดซะว่าไปเปิดหูเปิดตาก็ได้ สนุกนะจะบอกให้” คุณจินว่าแล้วดึงให้ฉันลุกขึ้นตามไปด้วย
“มะ...”
“ไปเลย เดี๋ยวช้า ฉันอยากอวดแฟนฉันจะแย่อยู่แล้ว!!”
พอว่าจบคุณจินก็ดึงให้ฉันเดินออกมาจากห้องทันทีจนฉันแทบจะเดินตามไปทันแต่ก็ยังพยายามจะถามเขาให้ได้ว่าเขาต้องการอะไรจากฉัน!?
“อะไรของคุณเนี่ย ฉันไม่ใช่แฟนคุณและฉันก็ไม่ไปสนามแข่งรถด้วย!”
“ได้ไง เป็นผู้หญิงของจิน จิรกร อนุชัยสกุลคนนี้ก็ต้องไปเซ่!” โห้ เล่นประกาศชื่อเล่น ชื่อจริง นามสกุลกันขนาดนี้แล้วท่าทางวันนี้ฉันคงจะไม่รอด TOT
“ไม่ไป!”
“ไปเหอะน่า เดี๋ยวจะอธิบายให้ฟังในรถแล้วกัน ไปเร็วววววววว”
ตายแล้วพ่อจ๋าแม่จ๋า ตั้งแต่เกิดมาพริมไม่เคยคิดจะมาผับ ไม่เคยคิดจะไปสนามแข่งรถ แต่ตอนนี้พริมจะต้องไปทุกทีนั่นหมดเลย พ่อจ๋าแม่จ๋าให้อภัยพริมด้วยนะคะ! TOT
On the floor - Jennifer Lopez ft. Pitbull
มาแล้ว มาแล้วค่า!
หายหัวไปนานหลายวัน ตอนนี้มาแล้วค่ะ
ตอนนี้สั้นนิดหน่อย (ไม่หน่อยละแบบนี้)
ตอนนี้บ้านมุกน้ำท่วมค่ะ แต่ยังจะมาอัพ ฮือ TwT
เข้าเรื่องกันก่อนเลยดีกว่า -_-
ตอนนี้เฮียจินมันบ้ามาก ทำอะไรไม่ปรึกษาพริมเลย ไม่รู้มันคิดอะไรของมัน555555555
ยัยพริมนี่ก็น่าสงสาร โดนจินข่มขู่ทางร่างกายตลอดเวลา
แล้วมีใครคิดถึงเบียร์กับข้าวหอมบ้าง?
สองคนนี้มันง้องแง้งน่ารักกันมาจริงๆ เริ่มเข้าใจความรู้สึกเฮียจินแล้วว่าเวลาอยู่ด้วยแล้วเป็นยังไง5555
สรุปคือ...ตอนนี้ชอบกันมั้ยค่ะ เป็นยังไงเม้นบอกมุกบ้างนะ
วันนี้ไปก่อนนะคะ ไปวิดน้ำ555555555
เดี๋ยวจะหาเจ็ตสกีมาขับเล่น (บ้าไปแล้ว5555)
วันนี้ไปก่อนนะคะ รักรีดเดอร์ทุกคนค่ะ
จุ๊บ<3
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
รีบอัพนะค้ะ
เฮียจินนนนนนนนนนนน ... มั่ว
ว่าแต่เค้าอยากได้เจ็ทสกีมาขี่บ้างง>O<(บ้าตาม)
ตาพี่จินนี้ขี้โมเมจริงๆ - -*
อิอิ
จินเนี่ยจอมเผด็จการ
จริงๆเล้ยยยย
รออัพต่อนะค่ะ
(กำลังติดตาม เพราะกำลังอิน)
ทำไมต้องบอกไปแบบนั้นอ่า?
เฮียจินชอบบังคับพริมอ่า
กุว่าเป็นแฟน เชยเลย ฮ่าๆ.