Mix & Match ใส่สีตีไข่ให้หัวใจมารักกัน (อยู่ระหว่างรีไรท์)

ตอนที่ 2 : Introduction♥

 

Introduction♥

“แกอยากตายก่อนแก่ป่ะวะไอ้จิน -_-“

ไอ้ไวน์ เพื่อนสนิท มือเบสควบตำแหน่งหัวหน้าวงแอลกอฮอล์ของผมที่วันๆ ชอบทำหน้านิ่งใส่คนอื่นเขาไปทั่วเรียกผมด้วยเสียงนิ่งสนิทที่แฝงไปด้วยความหงุดหงิดก่อนจะดึงผมที่เข้าไปงุ้งงิ้งๆ กับแฟนมันนิดหน่อยออกมาให้ห่างแฟนมันประมาณ 3544457987 กิโลเมตร (เว่อร์) เอ่อ...ความจริงก็ไม่ได้งุ้งงิ้งอะไรหรอก ผมก็แค่อยากอ้อนแฟนมันเล่นๆ เท่านั้นเอง

“ไม่เอาน่าไวน์ จินก็แค่มาดูรูปที่เราเที่ยวกันคราวก่อนกับเปญเฉยๆ เอง”

‘แชมเปญ’ เพื่อนสนิทผู้หญิงคนเดียวของผมและเป็นนักร้องนำของแอลกอฮอล์พูดเสียงหวานกับไวน์แล้วยิ้มๆ ใช่แล้ว...ไม่ต้องสงสัยอะไรหรอก สองคนนี้เป็นแฟนกัน เป็นมานานแล้วด้วยตั้งแต่สมัยม.ปลายแหน่ะ จนตอนนี้พวกมันแต่งงานกันไปเรียบร้อยแล้ว -_- ไอ้ไวน์มองหน้าแชมเปญและผมสลับกันไปมาอย่างช่างใจเล็กน้อก่อนจะเอื้อมมือหยิบแม็คบุ๊คที่อยู่ในมือแชมเปญไปไว้ตรงหน้าตัวเอง

เฮ้...ผมกำลังดูรูปอยู่ด้วยนะ ทำไมมันทำแบบนี้เนี่ย =_=

อ๋อ...คือตอนนี้ผมกำลังดูรูปที่เราไปเที่ยวที่ปารีส ความจริงผมก็ไปทัวร์คอนเสิร์ตกันนั่นแหละ แต่หลังจากเล่นคอนฯ เสร็จแล้วพวกผมก็แอบมาเที่ยวกันก่อนที่จะกลับมาเมืองไทย

“แกเอาไปแบบนั้นแล้วฉันจะดูยังไงวะเนี่ย” ผมขมวดคิ้ว

“โง่หรือเปล่า แกก็ย้ายมานั่งข้างนี้สิวะ” ไอ้ไวน์ว่าพร้อมกับทำหน้าทำตาไม่รู้ร้อนรู้หนาวอย่างน่าหมั่นไส้ใส่ผม

หน็อยไอ้นี่ อยากให้ออกมาห่างๆ จากแฟนแกก็บอกมาเหอะ! ดูสิว่ามันงี่เง่าแค่ไหน นี่ขนาดผมเป็นทั้งเพื่อนมันทั้งเพื่อนแชมเปญนะ -_-;

ผมลุกจากโซฟาแล้วเดินอ้อมไปนั่งข้างมันอย่างอารมณ์เสีย ตอนนี้ไอ้ไวน์เปิดรูปที่เบียร์ถ่ายคู่กับข้าวหอมอยู่ ผมได้แต่หรี่ตามองอย่างหมั่นไส้ ให้ตายสิ...เพื่อนผมมันมีคู่กันหมดแล้วเหลือแต่ผมที่ยังโสด โสดอยู่ทางนี้ โอ้ย! อย่าให้ผมร้องเพลงยังโสดของวงโอลีฟเลย อยากจะบ้าตาย -_-

อ๋อ...หลายคนสงสัยว่าไอ้เบียร์กับข้าวหอมที่ว่านี่มันคือใครมาจากไหน ไอ้เบียร์ก็คือเพื่อนสนิทอีกคนของผมและเป็นมือกีต้าร์วงแอลกฮอล์ของพวกเราด้วย ส่วนข้าวหอม...รายนี้ไม่น่าถามนะ ก็แฟนไอ้เบียร์มันน่ะสิและป่านนี้สองคนนั้นอาจจะเล่นจ้ำจี้มาเขือเปาะแปะอยู่ก็ได้ใครจะไปรู้ ก็พวกนั้นไปฮันนี่มูนกันอยู่นี่นา

เห็นมั้ยว่ารอบตัวผมมีแต่คนไม่โสด แล้วผมล่ะ?

“ทำไมต้องทำหน้าเครียดแบบนั้นด้วยล่ะจิน” นางฟ้าของวงเราถามผมขึ้นพลางหัวเราะคิกคักไปด้วย เหอะให้ตายสิ...ไม่บอกยัยนั่นก็น่าจะรู้ว่าผมอิจฉานิดหน่อยน่ะ (ไม่นิดหน่อยแล้วมั้งแบบนี้?)

“ไปถามมันทำไม ทำหน้าแบบนี้อิจฉาอีกล่ะสิ” ไอ้ไวน์ว่าพร้อมตีหน้านิ่งใส่ผมแล้วหันไปยิ้มบางๆ ให้แฟนของมันก่อนจะใช้แขนข้างหนึ่งเกี่ยวคอแฟนมันให้เข้ามาใกล้ๆ

โว้ยไอ้นี่! ผมอยากจะบ้าตายกับมันจริงๆ ทำไมชอบทำร้ายจิตใจผมจังวะ TwT

“ไอ้เวร แกแกล้งฉันอีกแล้ว!”

“บอกแล้วไงว่าอย่าเรื่องมาก เดี๋ยวก็มีกับเขาเองนั่นแหละ” ยัยแชมเปญว่าพลางหัวเราะคิกคัก

“บางที...เรื่องที่คนที่รับช่อดอกไม้ของเจ้าสาวในวันแต่งแล้วจะได้เป็นคู่ต่อไปนี่อาจจะไม่จริงก็ได้นะ มันรับได้มาเป็นเดือนแล้วยังไม่เห็นจะมีใครกับเขาเลย” ไอ้ไวน์ว่าพลางส่งสายตากวนประสาทมาให้ผม

ใจร้าวววว! ถนัดจังนะไอ้พวกเรื่องตอกย้ำผมเนี่ย -_- ผมขมวดคิ้วมองหน้ามันแต่ไม่ได้เอ่ยปากเถียงอะไรมันเลยสักแอะ แต่มันก็จริงอย่างที่แชมเปญว่าด้วยนั่นแหละ ผมมัวแต่เลือก...ก็คนมันยังไม่ถูกใจนี่หว่า! จะให้ไปเป็นแฟนกับคนที่ไม่ได้ชอบเนี่ยนะ บ้าหรือเปล่า?

“แล้วที่อาม่าแกส่งมาให้ดูตัวเป็นไงบ้างวะ ถูกใจบ้างหรือยัง” ไอ้ไวน์ถามผมพลางกลั้นหัวเราะไปด้วย

“ถูกใจบ้าอะไรล่ะ ไม่เห็นมีดีสักคน!”

เฮ้อ...ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละครับ ด้วยความที่ผมเป็นลูกชายคนโตและลูกชายคนเดียวของบ้าน (ผมมีน้องสาวคนนึงน่ะ) อาม่าก็เลยอยากจะให้ผมแต่งงานไวๆ แต่คุณเข้าใจใช่มั้ยล่ะว่าบางทีอาชีพที่อยู่ในวงการบันเทิงนอกจากจะขายความสามารถแล้วยังขายหน้าตาและความโสดด้วย ส่วนใหญ่ถ้าไม่เจ๋งจริง...ถ้าไม่โสดคุณก็ดับ

และสำหรับวงผม...ไม่โสดกันขนาดนี้ก็ยังดังระเบิดระเบ้อมีงานเข้ามาจนเลือกไม่ถูกนั่นแปลว่าเราเจ๋งหรือเปล่า?  แต่ที่พูดเมื่อกี๊ลืมๆ มันไปเถอะเพราะมันไม่ใช่ประเด็น -_-; ประเด็นก็คือ...อาม่าอยากให้ผมแต่งงานและมีหลานให้อาม่าอุ้มไวๆ ก็เลยพยายามหาผู้หญิงมาประเคนให้ผมและแน่นอนว่าผู้หญิงพวกนี้สวยตั้งแต่ระดับ 1 ดาวยันระดับ 10 ดาว แต่ที่เหมือนกันคือพวกหล่อนล้วนมีการศึกษาดี มีความสามารถและชาติตระกูลสูงทะลุฟ้า แต่นิสัยของแต่ละคนนี่สิ งี่เง่าน่ารำคาญชะมัด! พวกหล่อนเอาแต่ใจตัวเองขั้นโรคจิตแถมยังชอบทำตัวติดกับผมเป็นปาท่องโก๋จนเป็นข่าวอยู่หลายต่อหลายครั้ง พอผมปฏิเสธนักข่าวว่าไม่ได้เป็นอะไรกันหล่อนก็ไม่พอใจวีนแตกอีก -_-

“อ้าว แล้วน้องจ๋า วงกลวงโบ๋ที่ร้องเพลงคันหัวล่ะไม่เอาเหรอ” แชมเปญว่าพลางหัวเราะเสียงดังลั่น ถ้ายัยนี่ไม่หน้าตาดีแบบนี้นะ ผมคงจะถีบตกโซฟา เพราะยัยนี่หัวเราะได้น่าเกลียดมาก ความเป็นกุลสตรีของยัยนี่หดหายไป -_-

“เธอจะบ้าหรือไง ผู้หญิงน่ากลัวแบบนั้น”

“ตกลงคือจะสวยหยาดฟ้ามาเกยดินแค่ไหนแกก็ไม่เอาว่างั้นเหอะ” ไอ้ไวน์ว่า

“หน้าตาดีแต่นิสัยไม่โดนฉันก็ไม่เอานะเว้ย คนที่จะได้เป็นแฟนฉันน่ะมันจะต้องเป็นคนที่อยู่ด้วยยังไงก็ไม่เบื่อเหมือนเวลาตีกลองไง”

“งั้นแกก็รอไปเหอะ จะคอยดูแล้วกันนะว่าชาตินี้พระเจ้าจะประทานมาให้แกมั้ย -_-“

“อย่าไปพูดแบบนั้นสิไวน์! จินต้องหาคนคนนั้นเจออยู่แล้ว เปญเชื่อแบบนั้น ^O^” ยัยแชมเปญว่าก่อนลุกขึ้นมายืนตรงหน้าผมแล้วอ้าแขนกว้างเหมือนกับจะบอกว่า ‘ไหนมากอดหน่อยซิ’ ยัยนี่กล้ามากนะ...ต่อหน้าแฟนตัวเองเลย -.,- ถึงแม้ว่าผมกับยัยนี่จะไม่ได้คิดอะไรกันก็เหอะ

ผมลุกขึ้นก่อนจะกอดยัยเพื่อนตัวเล็กนี่แน่นๆ ซึ่งแชมเปญก็กอดผมตอบเช่นกัน โว้ยยยย ยัยบ้านี่ยังตัวนุ่มนิ่มเหมือนเดิมเลยแหะ จำได้ว่าได้กอดยัยนี่แบบจริงจังครั้งสุดท้ายก็ตอนที่ยัยนี่ทะเลาะกับไอ้ไวน์ตอนปี 1 จนตอนนี้เรียนจบอายุ 25 กันแล้ว นานเหมือนกันนะเว้ยยยย

“เยอะไปมั้ง” ไอ้ไวน์ถามเสียงเขียว ดูท่ามันจะหึงซะแล้ว ผมคงต้องปล่อยแชมเปญออกก่อนที่มันจะเอามีดแทงผมตาย -.,-

“แค่กอดเพื่อนเฉยๆ เอง”

“ฉันไปล่ะนะ...แล้วเจอกัน” ผมว่าก่อนจะเดินออกมาจากห้องปล่อยให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกันสองคน

ตอนนี้ผมกำลังจะไปไหนน่ะเหรอ? กลับห้องน่ะสิถามได้ เพราะที่นั่นมันมีใครบางคนรอให้ผมใช้แรงงานอยู่ไงล่ะ! J

FARRY' 25

      

เนื้อคู่ - บอย พีชเมคเกอร์

Talk with mylittlemook 10/10/11
ฮัลโหลวววว เอาตอนแรกมาให้อ่านกันแล้ว มีใครรออยู่บ้างงง? (จะมีมั้ยเนี่ย -_-)
ตอนนี้อ่านไปอ่านมาสงสารเฮียจินจับใจ โดนพี่ไวน์แกล้งอีกแล้ว -.,-
มุกอาจจะอัพช้านะเพราะไมค่อยว่างเท่าไหร่ แต่ก็จะพยายามอัพค่ะ
สุดท้ายคือ...ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ชอบกันหรือเปล่า อย่าลืมเม้นบอกกันนะคะ
ไปละ บ๊ายบาย รักรีดเดอร์ที่สุดในสามโลก!