ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Second Story :: Concealed Love [HaeEun] (END)
Second Story ::
Concealed Love [HaeEun] (END)
6 ปีผ่านไป
“ุเฮะ ันอบุ่ะ ไ้โปรบับันนะะ!!” เสียหวานเอ่ยรัวเร็วพร้อมับ่ออไม้่อให่ที่ยื่นมารหน้าผมะำลัเินเ้าบริษัท ผมใหน้าเหวอ่อนะส่ยิ้มแหยๆให้เธอเมื่อผมั้สิไ้
นี่็... นที่สามอวันแล้วสินะ
อนนี้ผมเป็นรอประธานบริษัทส่ออสิน้าอไอ้วอนมันรับ ทุๆวันั้แ่ผมเ้าทำานวบนอนนี้็สามปีแล้ว พนัานหิในบริษัทผลัันสารภาพรัับผมเป็นว่าเล่น
แหมม ็นมันหน้าาีนี่รับ สาวๆเ้า็ิผมเป็นธรรมา
“เอ่อ ือุมินอารับ ือผม...”
“เฮ้ยไอ้เฮ านารไม่ทำมัวแ่ีบสาวอยู่นั่นแหละ” มาแล้วรับไอ้พระเอี่ม้าาว มึมา่วยูไ้ทันเวลามาไอ้วอน ผมมัะเป็นแบบนี้แหละรับ หา้ออ้าปิเสธไม่ไ้ัที ถ้าไม่ไ้ไอ้วอนมาััหวะลอสามปีที่ผ่านมา ผมไ้เมียเป็นัวเป็นนไปแล้ว
ุมินอาหน้าแแ๋อนไอ้วอนเินเ้ามาหาผม เธอรีบโ้หัว่อนะหมุนัวเินลับไปเลย ผมมอามเธอแบบๆ่อนะยัไหล่ไม่สนใ เพราะผมไม่เยมอใรเป็นพิเศษอยู่แล้ว
“มีไรมึวันนี้ถึเ้าบริษัทไ้” ผมหันไปถามไอ้วอนที่ำลัูนาฬิา้อมือเหมือนำลัรอเวลาอยู่
“เออ วันนี้ะมีนัศึษามหาลัยโลปีสอมาฝึานว่ะ มึเป็นหัวหน้าแผนารลา ่วยูแลเ้า้วย็แล้วัน เี๋ยวสิบโม็มาแล้ว” ไอ้วอนบบ่าผมเบาๆสอสามที่อนะอัวเินไป
ผมหน้ามุ่ยลทันที เื่อมั้ยรับผมบวิศวะเียรินิยม แ่ันไ้มาเป็นหัวหน้าฝ่ายารลา!! มัน่าเ้าันีริๆเลยให้ายเหอะ!
ผมเินเะลมเะอาาศไปเรื่อยนมาหยุอยู่ที่หน้าห้อทำานอัวเอ ถอนหายใเล็ๆ่อนะเปิประูเ้าไป อนนี้็เ้าโมสี่สิบห้า อีสิบห้านาทีะมา แล้วผมะทำอะไร่าเวลาีล่ะ?
ผมเปิลิ้นัโ๊ะเพื่อะเอาเมเพลย์มาเล่น แ่สายา็สะุอยู่ที่รอบรูปรูปหนึ่ ผมหยิบมันึ้นมา่อนะใ้ผ้าเ็ทำวามสะอาฝุ่นที่เาะอยู่บนรูป มันเป็นรูปแรและรูปเียวที่ผมถ่ายับฮยอแเมื่อ 6 ปีที่แล้ว
ะว่าไป ฮยอแไม่เยิ่อลับมาเลย ไม่ว่าผมะถามาใรแม้แุ่น้าียอน แ่็ไม่ไ้รับ่าวราววามเป็นอยู่ ผมไ้แ่หวัว่าฮยอแะสบายี และัวันเาะลับมา
ผมิถึฮยอแั
ิถึหน้าหวานๆ
ิถึรอยยิ้มสใส
ิถึเสียเล็ๆ
ิถึนิสัยี้อ้อน
๊อ ๊อ
แอ๊
“อโทษนะรับ”
อาาา นี่ผมิถึเามานาที่มอว่านที่เปิประูเ้ามาเป็นฮยอแเลยหรอเนี่ย
.......
“ฮะ ฮยอแ!!!”
“พี่เฮ....”
ผมลุพรวึ้นอย่าะลึ ้อนรหน้าาไม่ระพริบ ใบหน้าที่ผมิถึมาโยลอ วาหวาน่ำมอมาที่ผมอย่าใ ผมรีบ้าวเินเ้าไปหา่อนะรวบร่าบาที่ยัใไม่หายเ้ามาในอ้อมอ ัวนุ่มนิ่มแบบนี้ ใ่ฮยอแอผมริๆ้วย
ลัวเหลือเิน ว่าะหายไปอี
“ลับมา... ัทีนะ” ฮยอแออบผมแน่นนผมรู้สึไ้ถึวามเปียื้นที่หน้าอ เ็ี้แยอผม ในที่สุ็ลับมานไ้
“รู้มั้ยว่าพี่ิถึฮยอแแ่ไหน” ผมผละออมา่อนะ้อใบหน้าหวานที่เหมือนะสวยึ้นว่าเ่ามา ผิวาวๆอฮยอแูใสอมมพู ลิ่นหอมที่ไม่เหมือนเ็ๆแ่ลับเป็นลิ่นที่เย้ายวนนใผมเ้นระรัว
“พี่เฮ อย่า้อผมอย่านั้นสิฮะ ฮยอ็... เินเป็นนะ” เสียหวานเอ่ยเบา่อนะ้มหน้าุนาแทบิอ แ่ผมนี่สิแทบะละลายลรนั้นับวามน่ารัที่มันเพิ่มึ้นเป็นทวีู
“็ฮยอแ น่ารันี่รับ” ผมเอ่ยิใบหูเล็ แอบสูมลิ่นหอมๆ ่อนะหอมแ้มใสที่ยัแระเรื่อไปฟอให่
“อ๊ะ! พี่เฮ นี่มันที่ทำานนะฮะ เี๋ยวใรมาเห็นเ้า” ฮยอแันผมออแ่มือผมไวว่ารวบเอวบาเ้ามาแนบิอีรั้ อยาให้ฮยอแไ้ยินเสียหัวใผมั
“ฮยอแ ือพี่อยาะบอว่า พี่รั...”
“อะแฮ่มๆ อโทษที่มาััหวะ แ่นี่ที่ทำานนะรับ” เสียมารัวามสุัึ้น้านหลั ผมหันไปมอเห็นไอ้เี่.ยวอนมันำลัยัิ้ววนประสาทผมอยู่ ผมเลยยนิ้วลาใส่มันเร็วๆเพราะลัวฮยอแะเห็น มันทำาโ่อนะี้หน้าผมอย่าแ้นๆ
“ฮยอแรับ วันนี้ฝึานวันแรเี๋ยวอนเที่ยพี่ะพาไปเลี้ย้าวนะรับ” ไอ้วอนรับ มันเินมาพูับฮยอแอผมหน้าาเย แถมยัเ๊หล่อแอ๊บเสียแมนอี โว้ยยยยย แล้วมึะมายุ่อะไรับเมียู!! (เป็นเมียเฮแล้วหรอ? : ไรเอร์ ;; เี๋ยว็เป็น : เฮ)
“เอ่อ ือผม...”
“เสียใ้วยรับไอุ้ีวอน พอีอนเที่ยฮยอแะไปินับัน” ผมรีบิพู่อนที่ฮยอแะอบอะไรไป ใบหน้าหวานหันมามอผมๆ ะสสัยว่าัวเอไปลับผมอนไหนแน่เลย แ่ผมไม่สนหรอ ้านไ้อายอรับอนนี้
“หืมม ันว่าะพาฮยอแไปินร้านอาหารหรูๆัหน่อย”
“หรูแ่ไหนัน็พาไปไ้” ผมอบอย่ามั่นใ
“แ่ที่นี่น่ะมันมี...”
“พอัทีเถอะรับ!!” ฮยอแโพล่ึ้นมาเสียันไอ้วอนที่ำลัะอวว่ามันรวย้อเียบไป ผมสอนมอหน้าฮยอแที่มอพวเราอย่าเหนื่อยใ
“ทำไมเราไม่ไปันทั้สามนเลยล่ะรับ ะเถียันทำไม” เสียหวานว่าา็มอพวผมสลับัน ถ้าฮยอแว่ายัไ ผม็ว่าามนั้นล่ะรับ
“็โอเนะ ลไปร้านที่มึว่าแล้วมึ่าย้วยนะไอ้วอน” ผมสรุปเอเสร็สรรพ ไอ้วอนมอผมหน้าเหวอ่อนะโนผมับหัวให้พยัึ้นล ไอ้วอนปัมือผมออ่อนะบหัวผมอย่าแร
“เี่.ยย มันเ็บนะเว้ยยย” ผมยมือุมหัวัวเอ่อนะ้อไอ้วอนเม็
“ไอ้นี่ลามปามให่แล้วนะมึ อยูเหอะูะไล่มึออ ฮยอแรับเี๋ยวอนเที่ยผมมารับนะ” ไอ้วอนว่าผมเสียเ้ม ่อนะหันไปพูับฮยอแเสียหวานหย ผมมอหน้ามันอย่าเ็ัะที่มันมอหน้าผมแบบเยาะๆแล้วเินออาห้อไป
เออออ ทีใรทีมันเว้ยยยยยยย!!
“พี่เฮฮะ เริ่มานันัทีเถอะ” ฮยอแหันมาพูับผม ผมพยัหน้ารับ่อนะพาฮยอแไปนั่ลที่โ๊ะแล้วเริ่มสอนไปเรื่อยๆโยที่ผมเอ็แอบวยโอาสเป็นระยะๆนอนนี้แ้มใสแยิ่ว่ามะเือเทศอีรับ เห็นแล้วมันน่าินริๆ (เฮใเย็นๆ)
อนเที่ย ไอ้วอนมาหาที่ห้อผม่อนที่เราสามนะออไป้านอโยอาศัยรถอไอ้วอนึ่ผม็ให้เหุผลว่าประหยัน้ำมัน ือริๆแล้วผมน่ะรับ ไอ้วอนับมานถึร้านอาหารสุหรูที่ผมไม่ิะเียเ้ามาใล้ นี่เห็นว่ามันเลี้ยหรอนะเลยมา
“เี๋ยวรอนี่แปปนึนะ ันอไปัารอะไรหน่อย” ไอ้วอนหันมาบอหลัาที่สุ่แรถให้ับบริรที่มารับรถไปอให้ ผมพยัหน้ารับ่อนะพาฮยอแเ้าที่ร่ม ระหว่าที่รอเห็นไ้ัเลยว่าทุนที่เินผ่านะ้อเอี้ยวหันมามอฮยอแันแทบะอเล็ ผม้อลับอย่าุนๆว่าะรู้ัวอีที็อนที่ผมโอบเอวบาเ้ามาใล้ะแล้ว
“พี่เฮ ทำไม้อโอบฮยอ้วยล่ะฮะ” ฮยอแถามเสียเบา่อนะหลบหน้าผม แ่็ปิแ้มแๆไว้ไม่มิ
“พี่หว” ผมอบัถ้อยัำ่อนะหอมแ้มใสโว์นเินผ่าน ฮยอแทุบอผมเบาๆอย่าเินอาย ะน่ารัไปไหนเนี่ยยยย!! เี๋ยวพ่อับโว์เลย!!
“เฮ้ยๆ อย่าเพิ่ทำอนาารแถวนี้ เ้ามาไ้แล้วเว้ย” เสียไอ้วอนร้อเรียมาแ่ไล ผมเปลี่ยนาโอบเอวฮยอแมาเป็นับมือนิ่มๆแทน่อนะพาเ้าไปในร้าน
ไอ้วอนเินนำไปที่โ๊ะริมสุิหน้า่าทำให้มอเห็นวิวทิวทัศน์ไ้ัเน บนโ๊ะมีเิเทียนับแันอุหลาบให้วามรู้สึโรแมนิ ผมำลัถอยเ้าอี้ให้ฮยอแแ่ไอ้วอนมันิัหน้าให้ฮยอแนั่ลอีฝั่ ่อนที่มันะมาไหล่ผมให้นั่ลร้ามับฮยอแ
“เอาให้สำเร็นะเว้ยย ู่วยมึไ้แ่นี้แหละ” ไอ้วอน้มลมาระิบผมให้ไ้ยินันสอน ประอบับที่ฮยอแำลัมอไปรอบๆร้านอย่าื่นาื่นใ เลยไม่ทำให้เป็นที่น่าสสัยมา
“เอ่อ พอีเมื่อี้มีาน่วนเ้ามา ะอยู่ทานอาหาร้วยไม่ไ้แล้ว เิทั้สอนามสบายนะ” ไอ้วอนพูยิ้มๆ่อนะหันมายิบาให้ผม ผมพยัหน้าให้มันอย่าาบึ้ใ
เี๋ยวเสร็านนี้ ูะเลี้ยเหล้ามึเป็นารอบแทน
ไอ้วอนออาร้านไปแล้ว อนนี้็เหลือแ่ผมับฮยอแสอน ผม็เพิ่สัเว่าโ๊ะัวนี้เป็นโ๊ะแ่สำหรับสอน แสว่าไอ้วอน้อแอบวาแผนมา่อนแล้วแน่ๆ สมับที่เป็นเพื่อนผมริๆเลย แ่อาะหล่อน้อยว่าผมนินึ (มั่นใันะเฮ)
“เอ่อ ฮยอแรับ” ผมเริ่มพูุยเพื่อทำลายวามเียบ บรรยาาศีๆับเสียนรีเพราะๆแบบนี้เหมาะที่สุที่ะพูเรื่อนั้นับฮยอแอผม
“ฮะ พี่เฮ..”
“ฮยอรู้ใ่มั้ย ว่าพี่รอฮยอมาลอ” ผมรเ้าประเ็นทันทีเพื่อไม่ให้เป็นารเยิ่นเย้อ ฮยอแพยัหน้านิหนึ่่อนะ้มหน้าุ่อนแ้มแปลั่
“แล้วฮยอ รู้รึเปล่าว่าพี่ิยัไับฮยอ”
“พี่เฮ..็มอว่าผมเป็นเ็ื้อเหมือนเิมนั่นแหละรับ” เสียหวานอบออมา แ่ผมสัมผัสไ้ว่ามันิสั่นนิๆ อาา ฮยอแอผมำลัน้อยใผมใ่มั้ยเนี่ยยย
“ใ่ ฮยอ็ยัเป็นเ็ื้ออพี่เหมือนเิม” ฮยอแหน้าหมอลถนัาเมื่อผมพูบ แ่รอเี๋ยว่อนทูนหัว พี่ะทำให้ใบหน้าสวยๆอฮยอแมีแ่รอยยิ้มเอ
“แ่พี่น่ะ รัเ็ื้ออพี่หมหัวใเลย”
พูออไปแล้ว
ผมเม้มปาแน่นอย่าลุ้นระทึ ฮยอแยัไม่ไ้พูอะไรออมานอานั่้มหน้าไม่ยอมมอหน้าผมท่าเียว หรือว่าวันเวลาที่ผ่านไปะทำให้ฮยอแรัอบนอื่น ริสิ็ฮยอแไปอยู่เมือนอั้นาน วามรู้สึในอนนั้นอาะหายไปหมแล้ว็ไ้
ผมผิเอแหละที่ยัแอบหวัมานถึอนนี้
“ฮยอ ือ... พี่อโทษ พี่็ลืมถามไปว่าฮยออาะำลัมีใร...”
“ไม่ใ่..”
“....”
“ฮยอยัไม่มีใร ็นที่ฮยอรอมาลอือพี่เฮนี่นา” ฮยอแพูรัวเร็ว ไม่่าาหัวใผมที่มันำลัเ้นเร็วไม่เป็นัหวะหลัาไ้ยินำพูนั้นออมาาปาฮยอแ ผมลุึ้น่อนะเินไปุเ่าลรหน้าฮยอแที่มีสีหน้าใ มือเล็ทั้สอ้าพยายามยันัวผมึ้น แ่ผม็รวบมือทั้สอไว้ แล้วแนบลไปรหน้าอ้า้ายอผม
“ไว้รอฮยอโว่านี้ แล้วพี่ะออย่าอื่น”
“....”
“แ่อนนี้ บับพี่นะรับ”
“ฮึ พี่เฮ” ฮยอแโผเ้าอผมแน่น ผมุหน้าลไปที่ออาว ูบแผ่วเบาอย่ารัใร่พร้อมับลูบหลัปลอบประโลมเ็ี้แยอผม้วย
“ฮยอนึว่า ฮึ ะไม่ไ้ยินำนี้ะแล้ว” ฮยอแสะอื้นัวโยน ผมผละออาออาวมาูบับน้ำาไปทั่วใบหน้าหวาน
“พี่อโทษนะ อโทษที่รู้ใัวเอ้าเินไป” ฮยอแส่ายหน้า่อนะส่ยิ้มหวาน วาลมโหลับพริ้มเมื่อผมยื่นหน้าเ้าไปใล้
ผมประบูบลบนลีบปานุ่มอย่าแผ่วเบา ถึไม่ไ้รุล้ำเ้าไปแ่ลับให้วามรู้สึีอย่าประหลา เสียรอบายพลันเียบลในทันใ เพราะอนนี้มีแ่ผมับฮยอแ เ็ื้อี้แยอผม
The feeling can change when the time past by
But not the feeling that settled deep in your heart
Even though you forget it for a million times
It will comes up again when you are ready to feel
When you are ... 'fall in love' ...again
The End
The End
the smile
อัพ่าาาาา
เย้ๆ เรื่อนี้บแล้ววว
ัให้เยอะมาับอนนี้
ไม่อยายไปแ่อีอนอ่ะ่ะ อนนี้เลยยาวว่าอนอื่นนิหน่อย
เรื่อหน้า วอนฮยอ แล้วนะะ
พ่วมา้วย ิเฮ ับ ยูมิน
ะเป็นยัไรอิามัน้วยนะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น